"He had food, of course - tins of cheap luncheon meat and fresh fruit - and I found his last books in a hut nearby: the philosophical works of Ibn Khaldun, the religious - and pro-Shi'ite - doctrines of the Abassid theorist Imam al-Shafei, and a heap of volumes of Arab poetry." (Robert Fisk over Saddam Husseins schuilplaats)

Hoeveel 'goede' democraten kunnen met de hand op het hart bevestigen dat zij belangstelling hebben voor filosofie en poëzie? Mensen die lastige vragen stellen (en filosofie is vooral doorvragen waar anderen blijven stilstaan) worden gemeden, omdat zij de wankele basis waarop de meeste mensen hun leven opgebouwd hebben aan stukken dreigen te blazen, terwijl diegenen die gedichten schrijven (en lezen) gezien worden als niet serieus te nemen kletsers, die maar beter een behoorlijke baan kunnen gaan zoeken - zoals 'elk normaal mens' dat in burgermansland doet.
We leven in een cultuur waarin onafhankelijke (doorvragende) filosofen en dichters niet in tel zijn. De filosoof is er alleen maar voor de eigen groep, daarom richt hij zich op de academicus, die er zijn dikke inkomen mee verdient, een vorm van weelde die hij natuurlijk nooit in de waagschaal zal plaatsen terwille van een lastig mens, terwijl de dichter er louter en alleen is voor de literatuurbespreker, die geen boodschap heeft aan al die verbeeldingsrijke uitingsvormen die een dichter en zijn werk belangrijker maken dan de gedichtenbespreker en zijn portemonnee.

Kunst en filosofie, kortom, maken deel uit van het Westerse machtsdenken, hetgeen betekent dat anarchistische kunst in het Westen niet bestaat, niet mag bestaan en op die momenten waarop ze de kop dreigt op te steken met wortel en al wordt uitgeroeid.
Kleinburgerlijke opportunisten vullen hier de literaire en de zogenaamde 'kwaliteits'-bladen, die graag hun lezers verblijden met stukjes van columnisten die op een beschaafde wijze 'grappig' zijn - veel zogenaamd kritische woordjes dus, die vrijwel altijd gericht zijn tegen mensen die verbaal zwak begaafd zijn, zodat er nooit een discussie ontstaat, maar altijd een agressieve monoloog, die maar een bedoeling heeft: het vermogen van de lezer om te denken en te voelen uit te schakelen.
Waar kunst geen monoloog is, maar een doodgewone menselijke uiting die op een zodanige wijze wordt uitgesproken dat je denkt: 'dat had ik ook kunnen zeggen' ontstaat er een band met de lezer en het is die band die (vanuit anarchistisch oogpunt bezien) bepaalt of iets kunst is of niet.
Academische kunst is vrijwel nooit anarchistische kunst, omdat alles wat de academicus doet begrensd wordt door zijn maatschappelijke positie (hij moet academicus zijn) en zijn inkomen (hij verdient een topinkomen dat hem dwingt zichzelf op een zodanige wijze te uiten dat de mensen zeggen: "Tjonge, dat is top...".
Anti-anarchistisch geklungel dus, dat een anarchist doet snakken naar doodgewone mensenkunst, die geproduceerd wordt door mensen die niet datgene zeggen wat hun positie en hun inkomen hen dwingen te vertellen, maar gewoon datgene wat ze denken en voelen op het moment waarop ze de pen (of de toetsen van het toetsenbord) ter hand nemen.
Zo iemand is momenteel de kritische journalist Willem Oltmans, een uiterst lastige en eigengereide rotzak bij tijden, die verstand ver boven gevoelens plaatst, maar wel iemand die altijd een eigen mening geeft (behalve dan in die gevallen waarin mensen de zestien miljoen guldens die hij op een tamelijk irrationele wijze bij elkaar heeft geschreeuwd ter sprake brengen, hetgeen bewijst dat hij ook maar een gewoon mens is, die niet graag toegeeft dat principes aan kracht inboeten wanneer een armoedig bestaan kan worden ingeruild voor een rijk bestaan.)
Willem Oltmans vraagt zich in zijn jongste webartikel af waarom in een wereld vol 'assholes' (terminologie die afkomstig is van George W. Bush) uitgerekend Saddam Hussein voor de rechter moet worden gesleept. Logisch is het volgens hem niet en om de juistheid van zijn stelling kracht bij te zetten somt hij een reeks namen op van ex-dictators die vrij en blij een leven mogen slijten in 'ballingschap'.
Saddam, zo kan ik alleen maar concluderen, is volgens hem een doodgewone pechvogel. Hij heeft de pech dat hij geen balling mag zijn, omdat George W. Bush & Tony Blair supermoralisten zijn, die denken dat ze absoluut goed zijn, terwijl de extremisten die in Irak de macht veroverd hebben de mening zijn toegedaan dat ze nog honderd duizend maal goeder zijn dan het goede koppel Bush & Blair. Hetgeen betekent dat in hun door en door goede wereld alles wat 'kwaad' is op een radicale wijze vernietigd dient te worden.

Amerika onder Bush heeft schertsprocessen en schertsrechtbanken nodig. En dat is de reden waarom we mogen hopen dat het goede moralistengenootschap van Bush & Co in november van het volgende jaar niet opnieuw de macht in handen krijgt.
Geen grotere ramp voor de mensheid dan de overwinning van supermoralisten: meedogenloze sadisten die altijd schijnheilig zondebokdenken binnen een maatschappij aanmoedigen, omdat zijzelf het kwaad zijn dat via het scheppen van kwaad verborgen dient te worden.
Saddam Hussein heeft de pech dat hij in een extreem goede wereld terecht is gekomen. Bill Clinton deugde niet in moreel opzicht, liet zich pijpen in het Witte huis, en was daarom een mildere man dan de herboren christen George Bush, die - juist omdat hij zich niet laat pijpen door een aantrekkelijke Amerikaanse teenager - heeft gekozen voor een religie die de pijpende teenager demoniseert.
Mensen die niet zo bijzonder goed zijn hebben die behoefte niet. Ze laten zich pijpen, denken daarbij aan de goede luitjes die afkeurend de hoofden schudden - zo van: tjonge, pijpen kan toch niet? - en ze weten dat het onzinnig is andere mensen die niet deugen op een sadistische manier te achtervolgen.
Willem Oltmans verzet zich in zijn artikel ('Wie is de klos?') tegen een moraal die het principe van de straf op de eerste plaats stelt, ook al is hij zelf best wel wraakzuchtig en beschrijft hij tot in de meest gênante details hoe Jozef Luns - die van hem een soort paria heeft gemaakt die door de kwaliteitskranten gemeden werd - aan zijn einde is gekomen, zonder ooit te overwegen op een invoelende wijze de denkwereld van zijn tegenstander te benaderen.

Dat zouden Bush en zijn moralistische aanhang natuurlijk ook kunnen doen. Saddam Hussein als balling een bestaan laten leiden in het een of andere afgelegen ex-dictator-paradijs, waar de tijd besteed kan worden aan het bestuderen van filosofie, religie en poëzie.
Waarom werd de Sjah na zijn afzetting in staat gesteld een rustig leven te leiden in Egypte? De man was geen haar beter dan Saddam Hussein, was zelfs, gezien vanuit Islamitisch-Arabisch standpunt veel slechter, omdat hij met zijn leger en zijn geheime dienst niet de belangen van het volk diende, maar de belangen van Israel en Amerika.
Saddam was een Arabische nationalist en een felle antizionist en je zou dus denken dat hij gezien zou worden als een bondgenoot door al die goede sjiieten, die nu een deal sluiten met de bezetters, hetgeen niet het geval is omdat ze opportunisme en religieus fundamentalisme boven eerlijkheid en principes plaatsen.
Vijanden moeten uitgeschakeld en/of vermoord worden, dat is de filosofie die George W. Bush en de zogenaamd rechtvaardige, sjiieten ons brengen, waarmee ze in feite aangeven dat Saddam Hussein volmaakt onschuldig is, omdat Saddam Hussein precies hetzelfde principe hanteerde.
Vijanden elimineer je, en dat niet alleen: ook diegenen die in de toekomst een mogelijk gevaar kunnen vormen kunnen maar beter verwijderd worden.

Willem Oltmans is de enige Nederlandse journalist die ronduit durft te zeggen dat het onzinnig is om Saddam Hussein tot bijzonder geval uit te roepen. Hij tast daarmee de basis aan van het macht is recht denken dat wordt uitgedragen door Bush & Blair, Chalabi, Sharon, Khomeini, de Koerden, en al die andere supergoede moralisten, die de vijand zijn van het recht, waarvan de essentie is dat het nooit primair wil straffen, maar dat het altijd eerlijk en objectief wil zijn.

Zie verder: De Leeuw & De Waterman

God alone is the Almighty, the Creator, the Sovereign, and the Sustainer of everything in the whole universe. He manages all affairs. He stands in need of none of His creatures, and all His creatures depend on Him for all that they need.
He is the All-Hearing, the All-Seeing, and the All-Knowing. In a perfect manner, His knowledge encompasses all things, the open and the secret, and the public and the private. He knows what has happened, what will happen, and how it will happen. No affair occurs in the whole world except by His will. Whatever He wills is, and whatever He does not will is not and will never be. His will is above the will of all the creatures. He has power over all things, and He is able to do everything.
He is the Most Gracious, the Most Merciful, and the Most Beneficent. In one of the sayings of the Prophet Muhammad , we are told that God is more merciful to His creatures than a mother to her child. (www.islam-guide)

Het Vreemde Bijgeloof Van de Iraanse Sjiieten
Commentaar Wim Duzijn 2003

Zie ook: De Rechtvaardige Mahdi

Geneva Conventions plainly prohibit: "Outrages upon personal dignity, in particular, humiliating and degrading treatment."
Choosing to broadcast images of a werewolfish Saddam being shorn of his beard, his mouth opened and examined for what? Drugs? Bombs? Cavities? - was part and parcel of the Americans' "shock and awe " campaign. A phony "medical examination" became a symbolic subjugation in which Saddam represented an entire people. As Egyptian writer Sayyid Nassar put it:

"I felt extremely humiliated. I felt it was not only a humiliation of Arabs but of all humanity. By shaving his beard, a symbol of virility in Iraq and in the Arab world, the Americans committed an act that symbolizes humiliation in our region, where getting shaved by one's enemy means robbing him of his will. It's also a humiliation for all Arab leaders and a message telling them that he who does not enter the poultry yard of the Americans will experience the same fate."

As Saddam is displayed like a wild animal in captivity, the braying triumphalism of the War Party marks a low point, not only in our conduct of the war, but in the annals of modern military history. I have every confidence, however, that we'll go much lower before the occupation is over. It's getting uglier and uglier. This is the theme song, the Zeitgeist of the post-9/11 era: a triumphant braying, a sound halfway between a jeer and a cheer. It's the Muzak that accompanies the show trials, the propagandistic "news" coverage, the Orwellian hate campaigns directed at war critics. No decent human being can long exist in such a poisonous atmosphere without choking. (www.antiwar.com)

Zie ook: Uri Avnery, "Send Saddam to The Haque"

The spectacle was disgusting.
“Rejoice not when thine enemy falleth, and let not thine heart be glad when he stumbleth, lest the Lord see it, and it displeaseth Him, and He turn away His wrath from him!” Thus commandeth the ancient Jewish moral code (Proverbs, 24, 16).
The writer of this warning knew, of course, that every person tends to gloat when his enemy falls. But he wanted to point out that this is an ugly human trait and one should try to overcome it.
And now a mighty world-power has sunk to this level. It is repeatedly displaying the spectacle of American soldiers looking for lice in the hair of a miserable Saddam and poking about among his teeth.
By showing him off as a drugged tramp, they created the opposite effect from what they wanted. The public humiliation of an Arab leader, whatever one may think about him, evokes the deepest feelings of insult and fury among tens of millions of Arabs. These feelings will strive to express themselves violently. This may cost blood, much blood...

About Khomeini and his crimes against Muslims
As-salamu 'alaykum wa rahmat-Ullahi wa barakatuH.

Het is natuurlijk erg leuk wat de naar rechtvaardigheid verlangende revolutionaire sjiieten doen: Saddam Hussein door 'de Grote Satan Amerika' als monster laten presenteren aan de wereld, maar wanneer je dan toch zo graag monsters wilt etaleren, dan wil ik daar als eerlijk mens graag aan mee werken, en ik gebruik daarvoor het betoog van de Soenitische moslim Abdul Hadi Palazzi, die zich opstelt als een vijand van de Iraanse theocratie, waarbinnen een religieuze toplaag een machtspositie inneemt. Niet helemaal eerlijk, omdat het Soenitische Saoedi Arabië met zijn Wahabbistische elite in wezen ook een theocratie is.

Dear Brothers and Sisters,

As I have already said, there exist some differences in furu' ad-Din (the secondary principles of religion) between Ahlu-s-Sunnah and Shi'ah Ithna 'Ashariyyah. Although Sunni scholars have frequently debated with Shiites, and showed the main differences between the two groups, none of our Ulema has even said that all Shi'ah as a whole are unbelievers. There are certain actions, committed by Shiites - like cursing the Sahabah or taking part in the so-called 'ashurah ceremonies - which can undoubtedly lead to unbelief, but this is a different thing.

As about Khomeinism, I say in clear letters that I consider it an awful degeneration and a gangrene of the Shi'ah belief, exactly like Wahhabism is a degeneration of the Sunni belief.

I consider Ruhollah Khomeini as one of the worst criminals that has ever appeared in the history of humanity
If you want to judge Khomeini on the base of his poems, you are free to do so. Even Nero used to write good poems...
On the contrary, we judge him on the base of the damages he did to Islam, of the number of innocent Muslims he sent to death, on the base of the totalitarian dictatorship he has enforced upon his people by means of terror and deceit....

Zie ook: Kerstmis & de Kindermoord

What we need are not empty heads controlled by pseudo-intellectual ideologues but the smartest, wisest leaders we can find. Our future depends on it.

---

Zie ook: De Wijzen uit het Oosten

The Israeli finance minister and former premier Benjamin Netanyahu on Wednesday said Israel s growing demographic problem is being exacerbated not by Palestinians in the occupied territory but by Palestinians in the Jewish state, also known as Arab Israelis.
"If there is a demographic problem, and there is, it is with the Israeli Arabs who will remain Israeli citizens," he said in a speech at the Herzilya Conference on security issues.
The minister hailed the unilateral separation wall being built on Palestinian land, which has been slammed by the internaitonal communtiy and dubbed a problem by the US, claiming it would prevent what he termed a 'demographic spillover' of Palestinians from the occupied territory.

His comments were met with a wave of angry reactions from the Palestinian population in Israel, especially politicians.
Member of the Knesset Azmi Bishara said, "the scandal lies in the fact that this is the only country that speaks of millions of people, who are natives not immigrants, as a demographic problem."
"Describing the original residents of this land as a demographic problem would be considered racism in any normal, or even abnormal, country." He added...

Unilateral Israeli Moves Rejected By U.S.
Palestine Chronicle 18-12-2003

Washington warned Israel that it would oppose any unilateral Israeli move towards a Middle East settlement that falls outside the U.S.-backed road map for peace. The Palestinians also dismissed Israeli threats , branding them unacceptable.
The warning and rejection came after Israeli Prime Minister Ariel Sharon said in a speech he would implement his own unilateral measures if the Palestinians did not meet their road map commitments in the coming months, according to Agence France-Presse (AFP).
The United States "would oppose any unilateral steps that block the road towards negotiations under the road map that leads to the two state vision," White House spokesman, Scott McClellan, was quoted by AFP as saying.
U.S. officials believe "that a settlement must be negotiated and we would oppose any Israeli effort to impose a settlement," said McClellan....

Favoriet boek van Gaddafi:
The Outsider van Colin Wilson
Commentaar WD 2003

Anarcholiberalen in Nederland hoor je nooit praten over 'The Outsider' van Colin Wilson, een boek waarin de mystieke en creatieve kracht van outsiders (Kafka, Nyinsky), schizofrenen en andere onaangepaste figuren, wordt beschreven.
Des te opmerkelijker dat uitgerekend een 'gekke Arabier' met dat boek komt aanzetten, een boek dat tegenover de massacultuur van het aan primitief bijgeloof verslaafde kapitalisme, de mystieke eenling plaatst, die juist omdat hij buiten de maatschappij staat het vermogen bezit in contact te treden met 'God'. Niet de god van de rijken en de machthebbers, een nemende God die gebruikt en exploiteert, maar een God die op kan treden als bron van kracht, een gevende God die ons beschermt.
Gaddafi toont daarmee aan dat hij als moslim kiest voor de mystieke, anticollectivistische, moederlijke kant van de Islam. Hetgeen hem in de ogen van een anarcholiberaal erg sympathiek maakt.

Elke Outsider is hij die buiten blijft staan, als anderen in de gevangenissen zitten, die zij rondom zichzelf hebben opgetrokken: 'de openbare orde' bijvoorbeeld, of de statussymboliek van televisie en auto, waaraan zij verslaafd zijn, lieve zaterdagse-beurt-krijgende middenstanders, aandoenlijke mede-konsumenten, verlokt door de mooie verpakking en in de war van een deukje). Ik weet wat de Outsider is, ik ben er vanaf mijn vroegste jaren zelf een geweest, ik ben het Godzijdank gebleven, ik hoef niet mee te doen aan lullige spelletjes van autoriteiten en gezag, en als er geld verdiend moet worden, dan komt het brood heus wel op tafel, en zo de waard is vertrouwt hij zijn gasten, en wie goed doet goed ontmoet.

Simon Vinkenoog:
Alleen voor outsiders, Hitweek 7-1-1966

Zie ook: Eenvoud & Starre Principes

Gesprek met Colin Wilson

Why do you think that magic is the science of the future?

Zie ook: Waarheid, Eerlijkheid & Rechtvaardigheid

Waar, wanneer en wat is de ware oorsprong van dit feest?
Publikatie van de Gemeente van God)

Het is een der voornaamste gebruiken van het corrupte systeem dat in de bijbelse profetie n en leringen met de naam Babylon wordt aangeduid. Het feest begon en is voortgekomen uit het oorspronkelijke Babylon van Nimrod! Inderdaad, het vindt zijn wortels in de Oudheid van kort na de Zondvloed!
Nimrod, de kleinzoon van Cham, de zoon van Noach, was de werkelijke grondlegger van het Babylonische systeem dat de wereld sindsdien in zijn greep heeft het systeem van georganiseerde wedijver van door de mens beheerste regeringen en wereldrijken, gebaseerd op een economisch stelsel van concurrentie en winstmaken, van hebzucht. Nimrod was de bouwer van de toren van Babel, het oorspronkelijke Babylon, het oude Ninev en van veel andere steden. Hij organiseerde het eerste koninkrijk van deze wereld. De naam Nimrod is afgeleid van het Hebreeuwse marad, dat 'hij rebelleerde' betekent.
In een groot aantal oude geschriften is veel te lezen over deze man, die een begin maakte met de grote georganiseerde afval van God. Nimrod was zo slecht dat hij naar verluidt zijn eigen moeder Semiramis huwde. Na Nimrods vroegtijdige dood verbreidde zij de valse leer van de overleving van Nimrod als geestelijk wezen. Zij beweerde dat een volwassen altijd groene boom in n nacht vanuit een dode boomstronk was gesproten, hetgeen de overgang naar nieuw leven door de dode Nimrod symboliseerde. Op elke verjaardag van zijn geboorte, beweerde zij, placht Nimrod deze altijd groene boom te bezoeken en er geschenken op achter te laten. De geboortedag van Nimrod was 25 december. Dit is de ware oorsprong van de kerstboom.
Door middel van haar intriges en manipulaties werd Semiramis de Babylonische 'koningin des hemels' en Nimrod werd, onder verschillende namen, 'de goddelijke zoon des hemels'. In de loop der tijd werd Nimrod in deze afgodische verering tevens de valse Messias, de zoon van Ba l, de zonnegod. In dit valse Babylonische systeem werden 'moeder en kind' (Semiramis met de wedergeboren Nimrod) de belangrijkste objecten van aanbidding. Deze 'moeder en kind'-aanbidding verspreidde zich over de gehele aarde. Al naar gelang het land en de taal vari ren de namen. In Egypte werden zij Isis en Osiris genoemd. In Azi Cybele en Deoius (oi Attis). In het heidense Rome Fortuna en Jupiterpuer. Ook in Griekenland, China, Japan en Tibet treft men, lang voor de geboorte van Christus, de tegenhanger van de Madonna aan.

Gedurende de vierde en vijfde eeuw, toen de heidenen van de Romeinse wereld massaal het nieuwe en populaire 'christendom' aanvaardden, waarbij zij hun oude heidense gewoonten en geloof meebrachten en deze in christelijk klinkende namen hulden, werden tevens de Madonna en het 'moeder en kind'-idee populair, in het bijzonder tijdens de kerst. Ieder kerstseizoen hoort men talloze malen het 'Stille Nacht, Heilige Nacht' waarin het thema van 'moeder en kind' een belangrijke rol speelt. Wij, die in deze Babylonische maatschappij zijn geboren, opgevoed en ondergedompeld, hebben geleerd deze dingen als heilig en gewijd te vereren. Wij hebben niets onderzocht om erachter te komen waar ze vandaan komen of zij uit de Bijbel komen of uit het heidendom.
De werkelijke oorsprong van kerstmis gaat terug tot het Babylon van de Oudheid. Het is een onverbrekelijk onderdeel van de georganiseerde afval die een misleide wereld sindsdien in de greep heeft!

Zie ook: De Huilende Moeder, en:
Baghdad Burning: Een linkse vrouw in Irak

In order to understand the vehemence with which homosexuals and their apologists (radical feminists) defend their beliefs, it's important to understand that the rise in open homosexuality in the past 25 years is only one aspect of the current revival in occultism and paganism that is taking place in the world today.
Many people don't realize that, at its crux,homosexuality is not a political issue, but rather, a religious one.
Homosexuality is firmly rooted in the occultic worship of the goddess (Semiramis) which originated in ancient Babylon, and which later resurfaced in pagan rites throughout the world. \

Today the beliefs which originated in Babylon continue to be espoused by members of the radical feminist movement and its offshoot, the (so-called) Men's Movement.
The common cosmology of these movements -- which not only condone, but encourage homosexuality -- is their emphasis on the "feminine" in mankind, as well as their hatred of the Judeo-Christian religion and its inherent patriarchal structure. It is important to note that it is only the Judeo-Christian religion (both in the Torah and the Bible) which specifically forbids homosexuality and condemns it as a sin.
While most homosexuals probably don't think of their acts as spiritual rebellion (let alone sin), radical feminists -- many of whom are lesbian -- are clearly aware of this fact. Says self-described "warrior dyke" feminist Judy Grahn:

"Gay comes from the grand old earth goddess (Gaia), who reigned long before the patriarchal invasions overthrew and replaced her.
Western homosexual people truly deserve to consider themselves the children of Gaia, having kept her name alive for thirty or forty centuries after her fall from grace. It's not surprising to see many gay people flowing back to the old pagan and woman-centered customs ... back to a female principle in the fairy circles ... when the world and the universe were understood to be basically female, and a man would search for the female in himself, rather than restrict himself solely to the patriarchal." (webinfo: homosexualityandgaia.htm)

Hoewel allerlei, zich 'spiritueel' noemende, mensen het feest van Kerstmis gebruiken om zichzelf belangrijk te maken, ligt de kern van het christelijke Kerstverhaal besloten in de gedachte dat de meerderheid van de mensen volstrekt geen belangstelling heeft voor spirituele boodschappen. Waar gnosis staat voor willen weten, daar staat een aan de massa gebonden moraal voor 'niet willen weten' en het verpakken van zinvolle gedachten in zinloze vormen.

De Jezus van het Kerstverhaal vertegenwoordigt volgens gnostici een spirituele gedachte ('goddelijke bevruchting) die door eenvoudige mensen (Jozef en Maria) naar Judea wordt gebracht.
Zij gaan op zoek naar een herberg, maar kunnen nergens een plaats vinden, zodat zij ten einde raad besluiten hun toevlucht te zoeken in een stal.
Daar, in een omgeving van bittere armoede, wordt 'het goddelijke kind' (lees: de drager van de Gnostische Boodschap) geboren.
Geen enkele machthebber, priester of intellectueel toont enige belangstelling voor dit 'goddelijke gebeuren'.
Alleen een paar herders die hun schapen aan het weiden zijn tonen belangstelling. Zij geven, samen met de os en de ezel, het kind wat warmte. De wijzen uit het Oosten, die enige weken na de geboorte verschijnen, beseffen dat een Gnostische Boodschap belangrijk is, en zij waarschuwen de ouders dat de machthebbers alles op alles zullen zetten de drager van die boodschap te vernietigen, zodat de familie besluit te vluchten naar Egypte, een verdraagzaam land, waar spirituele scholen ongehinderd hun werkzaamheden kunnen uitoefenen.

Juist omdat het kerstverhaal laat zien dat spirituele creativiteit zich altijd doodloopt op de geestloze onverschilligheid van de massa, het opportunisme van machthebbers en de haatdragendheid van religieuze fanatici, zou het door mensen die zich 'kunstenaar' noemen een van de belangrijkste zaken in hun leven moeten zijn.
Kunst was ooit 'het eren van de onafhankelijke, grenzen overschrijdende creatieve geest'. Geestelijke ontwikkeling was een antiburgerlijke bezigheid die de kunstenaar glans verleende. Gerard van het Reve en Willem Frederik Hermans kunnen daarom 'grote' schrijvers worden genoemd, omdat zij 'de vrije geest' belangrijker vonden dan de onverschillige platvloersheid van de leuzen producerende massamens.

WF Hermans wordt nu gezien als 'een vijand van de geest', hetgeen een misvatting is. Hermans was het product van een cultuur die belangstelling had voor spiritualiteit. Wanneer Hermans spiritualiteit onbelangrijk zou hebben gevonden dan zou hij zich geen symbolist hebben genoemd (een mens die onder de oppervlakte van een simpel verhaal een geestelijke onderlaag aan wil brengen).
Zijn belangstelling voor spiritualiteit uitte zich in de veroordeling van elke vorm van massacultuur (marxisme en gemassificeerde religie) en zijn belangstelling voor spirituele eenlingen, zoals de religieus-filosofische denker Søren Kierkegaard, een christelijke rebel die op een felle wijze de laffe aanpassingswoede van het christelijke establishment veroordeelde.
Dt hij aan het einde van zijn leven het besluit nam al zijn dagboeken te vernietigen, een tegen het spirituele personalisme gerichte daad, neemt niet weg dat de eenling (de outsider die met zijn rug tegen de muur staat) altijd een grote plaats in zijn denkwereld heeft ingenomen.

Zie ook: Søren Kierkegaard & Het laffe christendom