Moslims Zijn We Allemaal
Commentaar Wim Duzijn

Je kunt jezelf afvragen waarom moslims, die het geloof in de ene God en Zijn profeten (met de mond..) zo sterk benadrukken, zo onverschillig staan tegenover het feest van de geboorte van Jezus, een profeet die verstoten werd omdat hij de bekrompen goddeloosheid van het autoritaire priesterschap veroordeelde.
De profeet Mohammed zag in Jezus een broeder. Hij was geen zelfverheerlijker. Hij plaatste zichzelf geen kroon op het hoofd, zei niet "Aanbidt alleen mij en sla alle mensen die niet in mij geloven dood", want ondanks zijn militante ostelling tegenover diegenen die verdeeldheid wilden zaaien wilde hij geen dictator zijn, een God-hater die niet God, maar zichzelf goddelijke eigenschappen toedicht.
Een dictator is altijd een antireligieus mens. Hij ontkent de vrijzinnige boodschap van de profeet dat God zijn genade geeft aan wie Hij wil. Een dictator wil niet dat de mensen God aanbidden. Hij eist dat ze hem aanbidden, zodat iedereen die in iets anders wil geloven - hetgeen in een door God beheerste wereld kan en mag - bestraft wordt, of - zoals dat in het Westen gebeurt, waar bekrompen ideologen zichzelf tot God hebben uitgeroepen (George Bush & Tony Blair bijvoorbeeld, die Christus gebruiken om een bekrompen kleinburgerlijke Christusvijandige leugenwereld in stand te houden) - gemarginaliseerd.

In een door God beheerste wereld wordt niemand verstoten of verbannen of gemarginaliseerd.
Wie het bovenstaande fragment uit de Koran leest, die zal ontdekken dat de profeet Mohammed geen verdeeldheid wil zaaien. Het begrip 'moslim' wordt door hem op een uitgesproken vrijzinnige wijze gedefinieerd. Een moslim is niet een aanbidder van een enkele profeet, of een blinde, onverdraagzame gek die alleen maar de Koran leest, nee, een moslim is een mens die gelooft in een God die alle mensen geschapen heeft. Wie die ene God eert of aanbidt is een 'gelovige', een 'moslim'.
Iedereen dus die het idee van de universele broederschap erkent (geloven in een God die alle mensen geschapen heeft is een uitgesproken humanistisch idee) is een 'moslim', en daarbij is het volstrekt niet noodzakelijk dat je op een matje gaat liggen bidden vijf keer per dag, omdat een moslim ook mag geloven in Jezus, of Mozes, of een andere profeet, zolang hij maar het geloof in die Ene God overeind houdt, een God, die mensen bij elkaar brengt, in plaats van ze te verdelen, zoals fundamentalistische, egoïstische Mohammed-haters dat momenteel doen.
Een fundamentalist is een dictator en zoals hierboven gezegd: een dictator is een antireligieus mens.
Hij aanbidt God niet. Hij aanbidt zichzelf. En daarom moet je hem een vijand van God noemen, een verdeler, een blinde haatapostel die weigert in andere gelovigen 'moslims' te zien, zoals de profeet dat uitdrukkelijk stelt in de Koran.
Fundamentalisten zouden door elke echte moslim (een mens die in iedereen die de menselijke broederschap verdedigt een medemoslim ziet) gemeden dienen te worden. Maar ondanks de wreedheid, het egoïsme en de haat die fundamentalisten de wereld op willen dringen zwijgt de meerderheid van de moslimgemeenschap. Men kijkt toe hoe negatieve hatende horden door de straten trekken en men zwijgt. Men trekt zich op een schijnheilige wijze terug in de beslotenheid van een andere mensen buitensluitend bouwwerk (de moskee) en men verloochent de profeet Mohammed, die op een zeer duidelijke wijze elke vorm van religieus fundamentalisme veroordeelt.

De schrijver Salman Rushdie verwoordt de onvrede die bij veel intellectuelen leeft over de passiviteit van de gematigde moslims als volgt:

"Wanneer de oude, tot in het diepst beschaafde cultuur van liefde, kunst en filosofische reflectie wordt gekaapt door paranoïden, racisten, leugenaars, seksisten, tirannen en fanatici, waarom laten ze (de gematigde moslims) dan niet hun stem horen? In Iran protesteren de studenten tenminste nog. Maar waar nog meer in de moslimwereld kun je de stemmen horen van de rechtvaardige, verdraagzame meerderheid...
De Islamitische wereld van vandaag wordt gevangen gehouden, niet door Westerse, maar door islamitische bewaarders, die er alles aan doen om de wereld gesloten te houden. Als de meerderheid blijft zwijgen wordt het moeilijk de strijd te winnen. Maar ooit zal het iemand, hopen we, lukken die gevangenis open te breken." (Volkskrant, 9-12-2002)

Wie eerlijk is zal toe moeten geven dat eenzelfde oproep gericht kan worden aan de passieve, zwijgende meerderheid in het Westen, waar George W. Bush en Tony Blair uit naam van Christus de meest agressieve, leugenachtige vormen van antichristelijk gedrag verdedigen en hun macht in dienst stellen van een ideologie (het zionisme) die de ontkenning is van de humanistische boodschap die alle grote profeten de wereld ooit hebben gebracht.
Ook in Israël hebben paranoïden, racisten, leugenaars, seksisten, tirannen en fanatici het judaïsme (dat zich in de 19e eeuw los probeerde te breken uit de beperkende greep van het fundamentalisme) gekaapt. Ook in Israël zwijgt de gematigde meerderheid en laat men zich willoos op sleeptouw nemen door rechtse en extreem-rechtse fanatici, daarbij gesteund door Westerse politieke leiders die een kruisraket oneindig belangrijker vinden dan de boodschap van Jezus Christus, de man die ze in hun kerken zeggen te eren...

Wat de Islam doet uitstijgen boven het onverdraagzame, mensenhatende christendom van machtaanbidders is de onwil mensen te vergoddelijken. Niemand, zo stelt de profeet, mag zichzelf of iets anders gelijk stellen aan God. Elke vergoddelijking van wie of wat dan ook moet worden afgewezen. Altijd moet gekozen worden voor de inhoud en niet voor de vorm.
Vraag jezelf niet af waar het Oosten of het Westen is, maak onbelangrijke voorschriften niet extreem belangrijk, maar probeer de wereld wat verdraagzamer te maken, tesamen met diegenen die je broeders zijn.
Daarvoor is het noodzakelijk dat je het blinde geloof in de autoritaire uitleg van de Koran overboord zet. Binnen een autoritaire wereld wordt het denken stopgezet en mag niemand meer zelf een eigen interpretatie geven van de geschriften die tezamen het beeld van ‘de moslim’ bepalen.
De profeet Mohammed plaatst zijn eigen werk naast de (joodse) Torah en het (christelijke) Evangelie. Andere geschriften (zoals de Sharia of de Hadith) vindt hij niet belangrijk, omdat ze er tijdens zijn leven domweg niet waren. Die andere geschriften die de fundamentalisten momenteel hebben vergoddelijkt zijn teksten van navolgers - schriftgeleerden die niet de profeet maar zichzelf belangrijk hebben verklaard: beterweters dus, valse profeten die de mens niet in contact willen brengen met de naar God verwijzende wereld van de profeten, maar naar de beperkende wereld van de autoritaire dictator - de eeuwige vijand van God…
Daarom zou het goed zijn wanneer moslims eens wat meer aandacht zouden gaan besteden aan al die andere feesten die binnen de wereld van de moslims als belangrijk worden ervaren: Kerstmis bijvoorbeeld, het feest waarop christelijke moslims (iedereen die in God gelooft is een moslim) de geboorte van de profeet Jezus vieren.
Daarmee zouden ze de profeet Mohammed eindelijk die eer bewijzen die hem als humanistische broederschapleraar toekomt.

Ha'aretz Editorial: Unprotected rights

A joint effort by all the organizations working for civil and human rights and MKs committed to the issue has so far yielded 11 important Basic Laws.
Nonetheless, there are still Basic Laws missing from such areas as the rights of the individual in the legal system, basic social rights, freedom of expression and freedom of information, and a basic law that would give constitutional status to all these basic laws. Therefore, there is an urgent need for a daily campaign to promote civil rights in Israel. (Ha'aretz, 10-12-2002)

Leila Diab: A Salute to Jimmy Carter

Humanisme: een levensbeschouwing die mens en mensheid als grondslag en doel van alle geestelijk streven in wetenschap, kunst en religie tracht te begrijpen, en niet het aanwijzen van een doel buiten dit leven.

Jezus & de Schriftgeleerden
Commentaar van Wim Duzijn

"Whether to go back and refer to the Quran alone to solve our many pressing problems today, or to persist in our thousand-year old error of clinging to the unauthorized hadith and heresies resulting out of it — this is the greatest dilemma facing the Muslims today. Are we brave enough to admit our mistake, retrace our steps and make amends? Or, shall we continue arrogantly to cling to and defend traditions that we have inherited from our forefathers? To let ourselves drift aimlessly in confusion, backwardness, degradation and disunity that have plagued us all these thousand years? To be divided not only among ourselves, but, more importantly, divided within our own individual selves about what is right and what is wrong, what is "religious" and what is "secular," who is an "alim" and who is not and the thousand other conflicting teachings fed to us by the hadith?" (Return to Mohammed - Webinfo)

Beschaving & de conservatieve 'Kick Your Ass'-Cultuur

Ook Mohammed Was Een Rebel
Commentaar van Wim Duzijn

Gelovigen realiseren zich zelden dat de profeten die ze vereren alleen daarom 'profeet' worden genoemd, omdat ze anders waren dan anderen. Ze dienden niet als willoze slaven de opperpriesters, nee, ze zagen onrecht, bedrog, valsheid, schijnheiligheid en ordinaire vriendjespolitiek en op grond van die waarneming namen ze het besluit in opstand te komen tegen al diegenen die braaf en willoos het onrecht in stand houden: de willoos voortsjokkende kudde gelovigen, die nooit de moed durft op te brengen 'nee' te zeggen tegen de misdadigers die ze tot leiders gekozen hebben.
En toch is dat de essentie van het profetenschap. De profeet doet zijn ogen open. Hij ziet dat mensen die zichzelf 'goed' noemen misdadigers zijn, en hij besluit de straat op te gaan om luidkeels te protesteren.
Wanneer Mohammed braaf in zijn huis was blijven zitten met zijn inzichten, dan zou niemand hem ooit 'profeet' hebben genoemd. Maar Mohammed koos voor het protest en daarom verkondigde hij zijn inzichten, ook al noemde iedereen hem gek en werd hij als een soort zielige nar te kijk gezet.
Wanneer Mohammed op een willoze wijze de machthebbers van zijn tijd had gediend zou er nooit sprake zijn geweest van de beweging die men nu 'de Islam' noemt. Met andere woorden: de Islam is van oorsprong een protestbeweging die weigert de terreur van chaotische machthebbers als voldongen feit te accepteren.
Het spreekt dan ook vanzelf dat Mohammed zich aangetrokken voelde tot andere protestfiguren (met name Mozes en Jezus) die ook de moed durfden op te brengen in te gaan tegen de wil van het volk, dat altijd op zoek is naar afgoden, waaraan het zich op een gewetenloze wijze over kan geven.
Jezus en Mozes waren intellectuelen die de afgodendienst fel veroordeelden. Alles wat de mens af kan brengen van zijn taak geweten te ontwikkelen moet worden veroordeeld. Mohammed sloot zich bij hen aan en omdat hij behalve profeet ook politicus was zag hij zich gedwongen politieke maatregelen te nemen die er op waren gericht de chaos waarmee hij te maken had te bedwingen.
Die politiek-bestuurlijke maatregelen zijn door zijn navolgers heilig verklaard - tot afgod verheven - en die afgoderij of blinde vormendienst leidt er toe dat aan de intellectuele kern van zijn leer nauwelijks aandacht wordt besteed - helemaal al niet in een wereld waarin hatende, wraakzuchtige anti-intellectuelen zich tot 'priester van Mohammed' uitroepen.

Ware Religie Bestrijdt Afgoderij

Vrouwelijke Gelijkheid &
Mannelijke Demonisering
Commentaar van Wim Duzijn

De staat Israël is een semi-theocratische staat die de gelijkheid van alle mensen ontkent ('alleen de joden zijn door God uitverkoren') en die derhalve gebouwd is op demonisering van de ander.
Dat is de reden waarom ik als anarchistisch schrijver die staat in zijn huidige vorm afwijs en de zijde kies van die verlichte moslims, die stellen dat volgens de profeet Mohammed niemand het recht heeft zich boven de ander te plaatsten, een welhaast Nietzscheaanse opstelling, die van een moslim een 'Übermensch' maakt.
Dat begrip Übermensch is de laatste tientallen jaren op een zeer bewuste wijze in een kwaad daglicht geplaatst, terwijl het in feite weinig meer is dan een verwijzing naar de doodgewone, kinderlijke mens die de kleinburgerlijke, want dualistische, moraal heeft overwonnen.
Nietzsche viel het jodendom en het christendom fel aan, maar de Islam - die zich ook baseert op jodendom en christendom - liet hij met rust. In de profeet Mohammed zag hij een mens van vlees en bloed, een man die geworteld was in de aarde en die alle menselijke fouten en tekortkomingen bezat die we allemaal bezitten.
Juist omdat Mohammed zich bewust was van het algemeen menselijke tekort, het onvermogen ooit een toestand van heiligheid te bereiken, omdat alleen God heilig en volmaakt is, benaderde hij in de ogen van Nietzsche het ideaal van de Übermensch, de mens die in iedereen een broeder wil zien, een gelijke die niet wordt onderdrukt, maar die wordt geholpen zichzelf te ontdoen van duivelse aandriften, die hem dwingen in een ander een ongelijke te zien.
Dat Nietzscheaanse gelijkheidsideaal dat in de eerste eeuwen van de Islam het moslimdenken sterk heeft beinvloed is in de loop der eeuwen omgeslagen in zijn tegendeel. Niet het vrouwelijke gelijkheidsdenken van Mohammed bepaalde de Islamitische cultuur maar het mannelijke ongelijkheidsdenken van een aantal superautoritaire en superwrede Arabische heersers, die alleen diegene goed noemden die de superioriteit van de mannelijke machtsmens bevestigde en in stand hield.
Dat mannelijke, op wraak en vergelding gerichte, machtsdenken bepaalt nog altijd in sterke mate de moslimcultuur en leidt ertoe dat alles wat zwak en weerloos is wordt gehaat en bespot, terwijl de fascist, de macho en de ontvrouwelijkte wrede heerser gezien worden als vertegenwoordigers van het grote ideaalbeeld dat door elke echte moslimman aanbeden dient te worden.
Een 'echte' moslimman is binnen dat fascistoïde wereldbeeld een bazige rotzak die bij het minste of geringste de meest wrede straffen uit mag delen. Je hoeft maar iets te doen wat in de ogen van de bazige rotzak niet deugt en hij slaat je dood, hetgeen natuurlijk de volstrekte ontkenning is van de boodschap van de profeet Mohammed die juist tekeer ging tegen het wrede, op verdeling gerichte machodenken dat in de tijd waarin hij leefde de Arabieren in een alles en iedereen verloederende wurggreep hield.
Macho's bouwen een wereldbeeld op waarin vrouwen en homoseksuelen minderwaardige schepsels zijn, omdat zij niet willen en kunnen heersen.
Een homo onderwerpt zich (volgens de macho-ideologie) aan een andere man en is daarom - net als de vrouw - een duivel. Alleen hij die heerst (op een dominante wijze mensen gebruikt - vrouwen, mannen of kinderen, dat maakt niks uit) is een ware dienaar van God. Die mannelijke God (de God van Abraham) vernietigt de zwakken (de homo's en de vrouwen - minderwaardige wezens die de Vrouwelijke Zwakheid boven de Mannelijke Macht willen plaatsen), en hij beloont de wrede heersers: de domme bazige rotzakken die geen hersens, maar sperma en schijnheiligheid in hun hoofd hebben...

Waaruit we de conclusie mogen trekken dat vrouwen en homo's toch echt wat meer rechten behoren te krijgen in de moslimwereld. Want zij zijn de echte navolgers van een profeet die genade en compassie preekt. Zij weten dat ook mensen die bereid zijn zichzelf op een liefdevolle wijze te geven aan een ander volwaardige mensen zijn. Zij kunnen ons duidelijk maken dat een op ongelijkheidsdenken gebouwde machocultuur, waarin bazige rotzakken graaien, grabbelen, neuken, liegen, slaan en schieten - uit naam van 'God' - het tegendeel is van een maatschappij waarin alle mensen gelijk zijn, een vrouwvriendelijke gelijkheidsmaatschappij, waarin niemand het recht heeft zichzelf boven een ander te plaatsen - op grond van welke motivatie dan ook.