OORLOG
& geestelijke verlossing

over de terreur van de geestloze onwetendheid

Belangrijke onderwerpen

Joep & het Blauw-Witte Sjaaltje
Thomas Friedman & Het Sadistische Universum
London Says No to Unilateralism
Primitief Monotheisme: De Zwarte Vloek
Jeruzalemdag: de dag van de geestelijke dood
Wat is de zin van democratisering?
Het Democratische Voorbeeld
Zoroaster & de cultuur van de Koran
Jeruzalem, de geel-witte stad
Mohammed: "I come for the black & red"
Islam versus Imperialisme


Joep & Het Blauw-Witte Sjaaltje

DEN BOSCH, dinsdagochtend - Joep van 't Hek na veel kopjes koffie: Een scholengemeenschap met vijftienduizend leerlingen, dat is gekte. Een ziekenhuis waar je blind met je pasje een rooie lijn over de vloer moet volgen: gekte! Plotseling veert hij op vanachter de leestafel.
Kijk! Dit. Hij knikt en wijst richting twee dames die hier in Hotel Central een kopje thee drinken. Als mijn vrouw ooit zo'n blauw-wit sjaaltje gaat dragen - dat is voor mij onmiddellijk een reden om te zeggen: we nokken overal mee.
Zo'n sjaaltje was gisteren misschien ook bij jouw voorstelling.
Ja, ben ik bang voor ja. Ik ben bang dat er in mijn zaal zeker drie, vier van die sjaaltjes waren.
Wat wil je van de draagsters?
Niks. Dat ze om dat sjaaltje lachen, ze hoeven het niet af te doen.
Echt waar?

Ik hoop dat ze over de grotere dingen echt nadenken.
(
Groene Amsterdammer, 1-11-2003)


Zie ook: Graaf Dracula in Showbizzland
God schreeuwt niet


KITSCH:

Wanneer de zich 'antiburgerlijk' noemende grappenmakermaker Joop van 't Hek via het belachelijk maken van 'het blauw-witte-sjaaltje' het kitsch-denken aanvalt, en tegelijkertijd stelt dat we na moeten denken over 'hogere zaken', dan wordt het hoog tijd aandacht te besteden aan datgene wat tegenover het hogere staat: het lage, het volkse, het triviale - de kitsch...

Definities, gevonden op het web:
The reduction of aesthetic objects or ideas into easily marketable forms. Some theorists of postmodernism see the "kitschification" of culture as one symptom of the postmodern condition. The term can be as difficult to define as its companion term, "camp," since there are so many disparate examples that can be cited as kitsch.

  • 1) kitsch tends to simplify and trivialize complex ideas by reducing them to black-and-white stereotypes, as Dale Fresch explained (for example, Sean Connery's speech about the "armies of darkness");
  • 2) it is oriented to the masses and thus tends towards a lowest-common denominator so that anyone can relate;
  • 3) it tends to be tied to mass consumption and thus to profit-making entertainment. As Baudrillard puts it, "This proliferation of kitsch, which is produced by industrial reproduction and the vulgarization at the level of objects of distinctive signs taken from all registers (the bygone, the 'neo', the exotic, the folksy, the futuristic) and from a disordered excess of 'ready-made' signs, has its basis, like 'mass culture', in the sociological reality of the consumer society" (Consumer Society 110);
  • 4) kitsch remains, on the whole, completely unselfconscious and without any political or critical edge. When kitsch becomes especially self-conscious it begins to tip over into camp. (Bron)

    Kitsch Is Anti-Elitair

    De strijd tussen de streng-orthodoxe Khomeinisten - vijanden van alles wat KITSCH wil zijn of hebben - en de Arabische nationalist Saddam Hussein - een fervent liefhebber van KITSCH - kan, wanneer we bovenstaande definitie bestuderen - gezien worden als een strijd tussen diegenen die via versimpeling van intellectuele gedachten het volk voor zich proberen te winnen en diegenen die op een autoritaire wijze, als hoeders van het verabsoluteerde, heilig verklaarde intellect, de bevolking willen indoctrineren (terroriseren soms), via een proces van geestelijke intimidatie dat er op is gericht 'de massa' (Harry Mulisch gebruikte ooit het woord 'klootjesvolk') duidelijk te maken dat alleen het gehoorzamen van de elite (de geestelijke, heilig verklaarde leiders) zinvol is.

    Kitsch - met andere woorden - is in wezen anti-autoritair, probeert volk en elite via eenvoudige symbolen te verenigen, hoewel het vaak door dictatoriale mensen gebruikt wordt als een hulpmiddel om het volk te misleiden.
    Het feit dat Saddam Hussein een kitscherige dictator was bewijst dat hij geen onmens was, omdat onmenselijkheid daar ontstaat waar religieuze of politieke leiders ver boven het gewone volk gaan staan.
    Democratie en kitsch horen dus bij elkaar, omdat democratie een overheid wil ontwerpen die van en voor het volk is, zodat je onmogelijk een elitaire, bekakte, zelfingenomen regentenklasse aan het hoofd van een democratische staat kunt plaatsen.
    De de in strenge zwarte kleding uitgedoste Khomeini - vijand van alles wat kitsch is - was (uitgaande van deze theoretische stellingname) een antidemocraat, een man die op een lijn gesteld kan worden met marxistische dictators als Stalin en Mao Zedong, die de absolute vijanden van de KITSCH kunnen worden genoemd.

    KITSCH verwijst altijd naar het wegvagen van onderlinge verschillen. Mensen met een kitscherige instelling zijn veelal dromers die verlangen naar eenheid en universaliteit.

    Rowena A. Morrill (September 14, 1944 – February 11, 2021), also credited as Rowena and Rowina Morril, was an American artist known for her science-fiction and fantasy illustration. Following the fall of Saddam Hussein in Iraq, art which appeared to be Morrill's original paintings King Dragon and Shadows Out of Hell were discovered hanging in one of his houses.
    Daarom is hun wereld enerzijds bevolkt met duistere wezens die 'reine, maagdelijke vrouwen' bedreigen, en anderzijds met personages die het algemeen goddelijke en het algemeen vrouwelijke symboliseren: engelen, bloemen, gouden tronen, witte paleizen, blauwe luchten en sentimentele schonen...
    Het is daarom fout geweest van het Westen om de strijd tussen autoritaire ernst en autoritaire kitsch te beslechten in het voordeel van het kitschloze, orthodox-Iraanse autoriteitsdenken. De Islam heeft namelijk KITSCH nodig. Juist het ontbreken van KITSCH (symbool van vrouwelijkheid en gevoel) maakt het moslimfundamentalisme onuitstaanbaar.
    Vernietiging van KITSCH was ook de essentie van de linkse jaren zestig revolte, die gedomineerd werd door fundamentalistische marxisten.
    Harry Mulisch - in de jaren vijftig een producent van verbeeldingsrijke KITSCH-boeken - staakte zijn literaire arbeid (verklaarde de roman dood..) en werd marxistisch realist, een man die mensen die zich met fictie bezig hielden asociaal en onmaatschappelijk noemde..
    Mulisch - anders gezegd - werd een Khomeini-aanhanger, een man die het als zijn taak zag de verschrikkelijke KITSCH-duivel te vernietigen. Een onzinnig proces dat antidemocratisch genoemd moet worden, omdat KITSCH (mits intelligent aangewend) de motor van de democratie behoort te zijn.
    Het feit dat in Irak een KITSCH-hatende marxist tot minister van cultuur is benoemd - een doodgewone opportunist die alles wat rechts en extreem rechts is verdedigt - mag daarom rustig gezien worden als een aanslag op de democratie.

    Zie ook: De verloren onschuld
    New Age & de Anti-Christ


    Bezoek ook Frans Bauer

    de koning van de kitsch


    \

    Thomas Friedman & Het Sadistische Universum
    Commentaar Wim Duzijn 2003

    Thomas L. Friedman is binnen de wereld van de journalistiek een 'goudhaantje' en als zodanig een representant van die vormen van journalistiek die ooit - in een ver verleden - iemand in een grappige bui 'hoernalistiek' heeft genoemd.
    De man leeft in een wereld die je rustig een luilekkerland mag noemen, een oord waar ezeltjes goud poepen en tafeltjes vanzelf gedekt worden door wezens waarvan eerlijke, na eve buitenstaanders abusievelijk aannemen dat ze niet bestaan.
    Luilekkerland bestaat! Luilekkerland is het land van de opportunisten, waar elke gek die de machthebbers naar de mond praat in een gouden bedje wordt neergelegd, terwijl al diegenen die kritisch zijn mogen wegrotten in de goot.
    Vrijheid is een fictie, heb ik als anarchistisch schrijver (iemand die geestelijke vrijheid nastreeft) ontdekt. Ik ben nu 57 jaar, maar ik ben nog nooit in mijn hele volwassen leven echt vrij geweest. Vrij was ik wel als kind, in de nonnenschool en de fraterschool, waar ouderwetse, autoritaire katholieke mannen en vrouwen mijn gevoeligheid en mijn intelligentie beschermden tegen de aanvallen van lompe domme vlegels.
    Die gouden tijden zijn voorbij. De domme lompe vlegels (die gevoel en intelligentie verafschuwen) bleken in de volwassen wereld de baas te zijn en ze bekogelden me (waar ik ook kwam) met haat, die altijd werd verpakt in een gouden wikkel van kleinburgerlijk idealisme.
    Bijzonder is dat niet. De schrijver Willem Frederik Hermans ontmoette dezelfde collectieve haat, hetgeen ertoe leidde dat in zijn pessimistische boeken, waarin angst en nihilisme een grote rol spelen, enkelingen die, zoals hij dat uitdrukte, met de rug tegen de muur staan (zie: Preambule Paranoia) de spaarzame uitzonderingen vormen die het waard zijn liefde te ontvangen in een universum dat beheerst wordt door sadisten.
    Sadisme wordt beloond in een sadistisch universum, dat is de les die Willem Frederik Hermans ons leert. Maar zijn we bereid die les serieus te nemen? Staan we aan de kant van de enkelingen die binnen een sadistisch universum met de rug tegen de muur staan?
    Wat zich hier intellectueel noemt weet domweg niet wat een eenling is. En wie niet weet wat een eenling is, iemand die in een vrije wereld in feite een gevangene is, omdat elk woord dat hij uitspreekt wordt gewantrouwd en op een foutieve wijze wordt uitgelegd, die zal nooit begrijpen dat een intelligent mens de wereld waarin hij moet leven niet op een positieve wijze ( wij zijn vrij ) bekijkt, maar op een negatieve wijze: de vrijheid die ze ons aanbieden is schijn .
    Friedman is een vertegenwoordiger van de schijnvrijheid. De man is een zionist en als zodanig bereid om alles wat extreem rechts is in bescherming te nemen, omdat extreem rechts heilig is, wanneer het deel uitmaakt van een heilig land .
    Intelligente mensen noemen dat religieus-ideologische verblinding, maar wie een goudhaantje is wordt nooit beschuldigd van blindheid, omdat goudhaantjes de blindheid neerleggen bij de zienden die in een leugenwereld (zoals W.F. Hermans het stelt) met de rug tegen de muur staan .
    Thomas Friedman deugt niet, wanneer we zijn gedrag spiegelen aan linkse waarden. De man weigert het democratische principe van de machtscontrole serieus te nemen. Democratie stelt de linkse socioloog C. Wright Mills (vijand van alles wat pompeus, opschepperig en zwetserig is) - staat of valt met de bereidheid van intellectuelen al die leugens te ontmaskeren die machtsmisbruik aanmoedigen en/of in stand houden.
    Friedman echter verwerpt die opvatting en probeert - gedreven door een anti-intellectuele ressentimentmoraal (waarvan het instandhouden van een uitzichtloze wraakspiraal het centrale element vormt) - al diegenen die de politiek van Bush en Sharon veroordelen in de hoek van het antisemitisme te plaatsen.

    Zijn jongste artikel (New York Times 13-11-2003) staat weer bol van zinsneden waarin ons wordt duidelijk gemaakt hoe verdorven al diegenen zijn die kritiek hebben op 'het heilige land'.
    Krachttermen als "Groeiend antisemitisme', "Saudi's moeten Isra l helpen bij het bestrijden van het nieuwe, groeiende antisemitisme'. 'klassieke haat, gevoed door nieuw anti-Isra lisch antisemitisme", worden gebruikt om enerzijds de vijanden van machtsmisbruik de mond te snoeren en anderzijds de regering van Saoedi-Arabi ertoe te bewegen te buigen voor de eisen van Ariel Sharon en in ruil voor islamitisch toezicht op de heilige islamitische plaatsen (een recht dat al jarenlang bestaat) het eigen vredesplan - dat gebaseerd is op Arabische eenheid - aan de kant te schuiven, zodat Saoedi-Arabi - net als Egypte onder Anwar Sadat door eerlijke mensen de grote verrader van de Palestijnse zaak kan worden genoemd - een daad die volgens Friedman een einde zal maken aan de terreur van moslimfundamentalisten.
    Ezeltje strek je, tafeltje dek je, roepen de verdwaasde aanhangers van deze antidemocraat, die domweg niet in staat is de geschiedenis op een eerlijke, kritische wijze te vertellen en te interpreteren, omdat hij simpelweg voorbijgaat aan het feit dat het moslimfundamentalisme en de Amerikahaat in het Midden-Oosten in belangrijke mate zijn veroorzaakt door het oneerlijke vredesverdrag dat Anwar Sadat gesloten heeft met Isra l een oneerlijk verdrag, waarbij de rechten van de Palestijnen in feite werden verkwanseld, hetgeen in de ogen van principi le mensen een schandalige daad was.
    Anwar Sadad werd vermoord door leden van de moslimbroederschap (fundamentalisten die meedogenloze wreedheid paren aan principi le eerlijkheid) . Iran eerde de moordenaar en besloot een straat in Teheran zijn naam te geven. Saddam Hussein - die op zijn eigen autoritaire wijze eerlijkheid en het verdedigen van principes als een 'erezaak' beschouwde - zag in Sadat een verrader van de Arabische eenheidszaak, hetgeen als feitelijke constatering een juiste observatie was, omdat het vredesaanbod van de bikkelharde ideoloog Begin ( God verbiedt mij ook maar een nederzetting op te geven ) maar een enkel doel kende: De Arabieren verdelen en voorkomen dat het Groot-Isra l-ideaal door goddeloze linksen zou kunnen worden aangetast.
    Zionisme - dat zou Friedman moeten weten - is gebaseerd op het demoniseren van de ander.
    Theodor Herzl (het is op deze website al vaak gesteld) heeft zionisme gedefinieerd als een beweging die is gecentreerd rondom een gemeenschappelijke vijand, met andere woorden: zodra de gemeenschappelijke vijand wegvalt heeft het zionisme zijn of haar bestaanrecht verloren en is de beweging dood.
    Met dat keiharde feit worden we nu geconfronteerd. We zien ons geplaatst voor een beweging die zichzelf op moet heffen om werkelijke vrede te kunnen bewerkstelligen. Maar omdat het zionisme weigert zichzelf te zien als een zinloos anachronisme in een naar eenheid strevende wereld, daarom wordt de energie die gericht zou moeten zijn op morele bewustwording gestoken in het scheppen van vijanden = moraalloosheid - een absurde onderneming die momenteel geleid wordt door een blinde Amerikaanse president, die onschuldige soldaten laat sterven voor een ideaal dat niks anders is dan een wreed, moraalloos anti-ideaal, dat in dienst staat van de vernietiging van al diegenen waarvan Willem Frederik Hermans ooit zei dat ze als vijanden van een sadistisch universum met de rug tegen de muur staan ...


    Zie ook: Gnosis & de God van de Rede

  • London Says No to Unilateralism
    Tehran Times 18-11-2003

    U.S. President George W. Bush arrived in London on Tuesday at a time when his popularity is at an all-time low in Britain.
    A large number of anti-war groups and members of the Muslim community are planning to greet him with one of the largest demonstrations in the history of London on Thursday. British security officials are deploying 14,000 police officers as security for Bush. Such security measures have not been taken by the British government since World War II.
    The cold welcome that Bush is receiving in London shows that people are angry about U.S. unilateralism, be it the war against Iraq, the U.S. withdrawal from important international treaties such as the Kyoto Protocol, the Anti-Ballistic Missile (ABM) Treaty, and the Rome Statute which established the International Criminal Court (ICC), or its all-out support for Israel, a regime which flouts United Nations resolutions, to mention but a few examples.
    Perhaps White House officials should ask themselves why they are so hated by people all over the world.
    After the claims that the U.S. invaded Iraq because it allegedly possessed weapons of mass destruction and the CIA report claiming that Iraq tried to buy uranium from Niger were shown to be blatant lies, U.S. officials then said that the invasion was launched to liberate the Iraqi people from the tyranny of Saddam Hussein. Surely they know that they cannot deceive the world so easily.
    Former Soviet leader
    Mikhail Gorbachev was greeted with flowers and applause when he visited foreign countries, but, in contrast, thousands of police have been mobilized in London to protect Bush.


    Zie ook: Law of the jungle
    Denken Is Ont-Heiliging
    Willem Oltmans & Arabofobie


    Primitief Monotheisme: De Zwarte Vloek

    De strijd die momenteel in het Midden-Oosten gevoerd wordt staat in het teken van het monotheisme. Monotheisme is - in de primitieve vorm die religieuze joden, christenen en moslims eraan gegeven hebben - een misdaad tegen de menselijkheid, een ontkenning van de vrije geest.
    Primitief monotheisme heeft geleid tot de misvorming van teksten die in hun oorspronkelijke vorm niet godsdienstig zijn, maar wijs of wijsgerig - hetgeen niets anders betekent dan: gericht op ontwikkeling van de niet-wijze mens.
    Wat spiritueel ingestelde mensen altijd heeft bewogen geestelijke activiteiten te ontplooien is het besef dat de mensheid zich in een staat van duisternis bevindt die ertoe leidt dat blinde, negatieve geweldmechanismen het leven gaan beheersen, zodat als antwoord op die barbaarse terreur een offensief van wijsheid in gang moet worden gezet, dat er op is gericht tegenover de barbarij van de gewelddadige kuddemens (geweld en collectivisme zijn synoniemen) de verdraagzaamheid van de wijzen te plaatsen.
    Het begrip' ayatollah', dat vanwege de koppeling aan het primitieve monotheisme zo'n duistere, negatieve klank gekregen heeft, is in feite een verwijzing naar het begrip 'wijze man' (magi), dat in de oude Perzische cultuur een symbool was voor alle positieve eigenschappen die het Oosterse denken kent: gastvrijheid, verdraagzaamheid, behulpzaamheid en vergevingsgezindheid.

    Het sadistische burgermansadagium dat het roofdierdenken van primitieve monotheisten bepaalt: 'eens een boef altijd een boef' hoort in het Oosterse denken niet thuis. Wat je in het verleden hebt gedaan maakt niets uit. Altijd krijgt een mens nieuwe kansen: Omdat God 'eenheid' is, dat wil zeggen: de schepper van alles - de schepper van goed en de schepper van kwaad, de schepper van hetero's en de schepper van homo's, de schepper van mannen en de schepper van vrouwen.
    Met andere woorden: Wijsgerig (spiritueel) monotheisme is het tegendeel van het onverdraagzame moralisme dat thuishoort bij de burgermansgoden van orthodox Israel, de paus en de rechtse (wijsheid hatende) ayatollahs.

    Iedereen die God wil claimen (in bezit wil nemen) - en dat is de essentie van primitief monotheisme - is de vijand van de verdraagzame wijsheid, die kenmerkend was voor de Oosterse cultuur (met name de Perzische cultuur).
    Wijsheid stelt dat God het bezit is van niemand. Hij heeft Alles geschapen en Hij heeft derhalve aan Zichzelf genoeg.


    Khatami: Rede & Liefde
    Rede UN, 21-9-1998

    The light of human existence has been kindled with man's longing for salvation. The essence of the message of Divine Prophets and the content of the teachings of prominent sages have been primarily aimed at human salvation.
    Painful in the observable arena of human history is the deprivation and abject misery of human beings; the deprivation of women, men and children enslaved by the whims of the ruling powers; and ill-fate rulers themselves deprived of compassion and sympathy with their own nation. Hence, virtuous rule and good governance has but been evanescent in human history.
    Ironically, much too often will and freedom of thought have been frustrated and liberty suffocated in the name of salvation, and much too often salvation has been portrayed as disposing of any and all restraints on the insatiable human desires.
    Reason and love has thus been sacrificed at the altar of the whim.

    Jeruzalemdag: De Dag Van De Geestelijke Dood

    TEHRAN, Nov. 19 (Mehr News Agency) - The fact that Imam Khomeini has named the last Friday of the holy month of Ramadan as International Qods Day shows its high importance and status and this brings hope to the Palestinian people in their resistance against the (Israeli) occupants, said Ahamd Jamal, Hamas Representative in Yemen.
    The Qods issue is not only a Palestinian issue; it is a global issue. Everyone is aware of the importance of Imam Khomeini's brilliant idea. The Imam considered the Qods issue to be the most important issue in the world of Islam and insisted that all Muslims should support the innocent Palestinian nation and foster unity among themselves for the liberation of Palestine, Jamal said.
    By proposing such a day Imam Khomeini cuased all Muslims trying to take back Qods from the hands of the Zionist tyrants, he noted. Iran is the first defendant of Palestine and Intifadah and the Palestinians will always remember this support and affection, Jamal remarked.
    He said at this dangerous stage which Israeli plots against Palestine and Al-Aqsa mosque are looming to Qods and Intifadah which need much more support, he commented. [...]

    Admiring the founder of the Islamic Revolution late Imam Khomeini, he said that Imam Khomeini played a large part in the Palestinian cause and his motives were strong and formidable. Imam understood the importance of the Palestinian issue and chose a day as an International Qods Day. (Mehr News 21-11-2003)

    Offer & Bloed:
    kiezen voor een aan idolen gebonden moderne offercultuur

    Wie het bovenstaande betoog goed op zich in laat werken zal ontdekken dat de strijd die moslimfunfamentalisten voeren een exacte kopie is van het neo-Zionisme van rechts Israel, dat op een zeer primitieve, alle wetten van het gezonde verstand tartende wijze de 'heilige stad' Jeruzalem centraal stelt..: Jeruzalem, groter dan de mens, groter dan de wereld, groter dan God.

    Het is die waanzin die Jezus van Nazareth tweeduizend jaar geleden wilde bestrijden, door tegenover de afgodendienst van de nationalistisch Ezraisten - een eredienst waarbinnen het bloedoffer centraal wordt gesteld - de leer van de Geestelijke Tempel te plaatsen.
    Religieuze Zionisten en orthodoxe moslims verwerpen de geestelijke boodschap van Jezus: zij willen dieren offeren in de tempel, d.w.z. slachten = bloed vergieten. En dat niet alleen - zij leggen mensen op de offertafels.
    Samen - zij aan zij - joodse zionisten en islamitische zionisten - staan zij voor het altaar. En wij - moderne democraten die geestelijke gemakzucht als hoogste ideaal aanbidden, kijken vol bloedzuchtig verlangen toe. We vergeten al onze prachtige verlichtingsidealen en buigen als gehoorzame dienaren van de eeuwige godsdienstoorlog gelaten het hoofd...

    Zie ook: Bush, Blair & Barabbas
    De aanbidding van de aarde

    Gen. Franks Doubts Constitution
    Will Survive WMD Attack
    Newsmax, 21-11-2003

    Gen. Tommy Franks says that if the United States is hit with a weapon of mass destruction that inflicts large casualties, the Constitution will likely be discarded in favor of a military form of government.
    Franks, who successfully led the U.S. military operation to liberate Iraq, expressed his worries in an extensive interview he gave to the men's lifestyle magazine Cigar Aficionado.
    In the magazine's December edition, the former commander of the military's Central Command warned that if terrorists succeeded in using a weapon of mass destruction (WMD) against the U.S. or one of our allies, it would likely have catastrophic consequences for our cherished republican form of government.
    If that happens, Franks said, ... the Western world, the free world, loses what it cherishes most, and that is freedom and liberty we've seen for a couple of hundred years in this grand experiment that we call democracy.

    Wat is de zin van democratisering?
    Commentaar Wim Duzijn 2003

    Het gemak waarmee een vooraanstaand Amerikaans militair praat over het opheffen van de democratie (niet alleen in Amerika, maar in de hele wereld) bewijst dat de leuze dat het Midden-Oosten 'gedemocratiseerd' moet worden een inhoudsloze frase is, omdat bezetting blijvend verzet oproept, met alle negatieve gevolgen van dien.
    Saddam Hussein stelde dat democratisering van Irak domweg niet mogelijk was omdat zijn tegenstanders hem dwongen een permanente staat van oorlog (noodtoestand) in stand te houden, die militaire dictatuur noodzakelijk maakte.
    Tommy Franks geeft nu toe dat de argumentatie van Saddam Hussein juist was. 'Wanneer we bedreigd worden kan er geen sprake zijn van vrijheid'. Dan hebben we geen andere keuze dan de gevangenen te zijn van het militaire establishment, dat door het heilig verklaren van de democratie de democratie domweg opheft...

    Tommy Franks over George W. Bush

    "As I look at President Bush, I think he will ultimately be judged as a man of extremely high character. A very thoughtful man, not having been appraised properly by those who would say he s not very smart. I find the contrary. I think he s very, very bright. And I suspect that he ll be judged as a man who led this country through a crease in history effectively. Probably we ll think of him in years to come as an American hero."

    Het Democratische Voorbeeld

    Citaat: "Het wordt steeds duidelijker, dat journalisten in de 21ste eeuw geleerd zou moeten worden hoe uit een oerwoud van informatie de hoofdlijnen te pikken, om opinievorming bij lezers op deugdelijke gronden op weg te helpen. Hoe anders arriveert men beslagen ten ijs voor het stemhokje? De enige dagbladen, die anno 2003 een uitstekend beeld geven van wat in de wereld speelt zijn de Britse. Ze zijn onbetaalbaar. Het was geen toeval, dat een meerderheid van Britten tegen de oorlog was. De pers droeg haar steentje bij, dwars door het spervuur van leugens van Blair heen."
    Uit de Britse pers: "Salim Lone, ex-directeur communicatie van de UN in Baghdad, pleit voor een snelle overdacht van Iraq aan de UNO, waarbij duidelijk zou moeten worden gemaakt, dat Washington en London geen enkele invloed meer zouden hebben."
    "Hoe eerder de US en UK uit Iraq oplazeren hoe eerder er een kans is op rust." Willem Oltmans, 22-11-03

    Commentaar WD 2003

    Waar Willem Oltmans de Britse pers overlaadt met complimenten en zijn verbazing uitspreekt over het merkwaardige feit dat zo'n democratisch land (democratie en een kritische, objectieve pers zijn voor hem synoniemen) een schijnheilig, leugenachtig wezen als Tony Blair heeft kunnen produceren, daar laat de hoofdreactie van de Volkskrant - via een zogenoemd 'hoofdredactioneel commentaar' - de lezers weten dat objectieve onafhankelijke en kritische berichtgeving over zaken die het Midden-Oosten betreffen in Nederlandse kranten nog altijd niet mogelijk is.
    Waar de linkse pers in Engeland de bezetting van Irak afwijst, daar probeert de Volkskrantredactie de lezers wijs te maken dat wij Irak als ons bezit moeten beschouwen, zodat wij als machtige kolonisten van deze kolonie een democratisch model voor het Midden-Oosten kunnen maken - met een vrije pers natuurlijk, die eerlijk, democratisch en objectief behoort te zijn, dus niet in dienst mag staan van een partij.

    Net als Willem Oltmans heb ik zo mijn twijfels over het democratische, onpartijdige gehalte van onze zogenaamd democratische pers. Nog altijd weet de gemiddelde Volkskrantlezer niet dat Israel een geen democratische, maar eenzionistische staat is en dat moslims en Arabieren niet vechten tegen 'de joden', maar tegen het zionisme, dat in hun ogen in feite niets anders is dan een racistische, op vernedering van niet-Westerse mensen gerichte vorm van rechts-autoritair denken.
    Het is vanuit Arabische ogen gezien volstrekt absurd om te proberen van Irak een 'democratische modelstaat te maken, omdat in hun ogen niet Irak het democratische voorbeeld dient te zijn, maar Israel.
    Israel is opgericht met de pretentie het 'morele licht' van de wereld te zijn, een voorbeeld, een staat geworden morele les, die de anderen leert hoe zij moeten leven om 'moreel gezonde mensen' te worden..
    Wanneer je dan ook een land wilt verbeteren, teneinde er een modelstaat van te maken, dan zul je Israel moeten dwingen zijn hoge pretenties waar te maken, want het spreekt natuurlijk vanzelf dat iemand die zichzelf Paus en Moreel Leider noemt, niet in zijn blote kont de hoerenloper kan spelen in de een of andere rosse buurt.
    Wie een voorbeeld wil zijn zal tot voorbeeld moeten worden gemaakt, hetgeen heel concreet betekent dat Israel zal moeten worden omgetoverd in een moderne democratie, met een democratische, op Amerikaanse waarden gebouwde grondwet, die er borg voor staat dat de overheid op een democratische wijze alle inwoners van het land representeert.
    Niet langer zal de democratie verkracht mogen worden door irrationele dwepers die van een staat een padvinderskolonie willen maken, waarin extreem rechtse antidemocraten het recht wordt gegeven alle eerlijke, democratische mensen kapot te slaan, nee, Israel zal duidelijk moeten worden gemaakt dat het als 'joodse staat', een staat van en voor joden, een antivoorbeeld is: een ontkenning van de seculiere democratie - die juist vanwege haar seculariteit een werkelijk religieuze staat kan zijn, wanneer we religie omschrijven als het aanbidden van een niet aan een groep gebonden God die eenheid schept.
    Het is absurd dat Irak (een staat waarin vrijwel alle inwoners moslims zijn) wordt onderworpen aan jarenlange sancties en daarna met behulp van militair geweld wordt onderworpen, alleen maar omdat Israel eist dat de gedemocratiseerde moslims de joodse staat als lichtend voorbeeld moeten erkennen.
    Het feit dat de hoofdreactie van de Volkskrant dat niet inziet, bewijst dat het gezonde, onpartijdige verstand nog altijd geen rol van betekenis mag spelen in journalistiek Volkskrantland.

    Majlis speaker calls for promoting Quranic culture
    IRNA 23-11-2003

    Tehran, Nov 22, IRNA -- Majlis Speaker Mehdi Karroubi said that the Qur`anic culture should be promoted and practiced in the community. Speaking at a ceremony held at the 11th International Holy Qur`an Exhibition to honor selected artists, he added that the most important responsibility of the theorists, Islamologists, statesmen and interpreters is to promote the culture of Qur`an in the community and introduce it to the public.
    "Qur`an should be present in the people`s culture and life to enable them raise their children in accordance with Islamic laws," he added....

    Zoroaster & de cultuur van de Koran
    Commentaar WD 2003

    Waar Saddam Hussein een gematigde vorm van socialisme combineerde met pan-Arabische eenheidsidealen, die op een welhaast Amerikaanse wijze het 'eenheid in verscheidenheid'-principe benadrukten, daar staat de Islamitische Republiek van Iran, ondanks alle mooie progressieve woorden van Mohammed Khatami, nog altijd voor 'de Islamitische revolutie', een agressief, fanatiek verlangen via dwang en terreur mensen op een zodanige wijze te hersenspoelen dat ze maar een enkel deeltje van de werkelijkheid als 'waarheid' kunnen beschouwen - de absolute waarheid van 'de koran>'.
    In de ogen van de profeten is 'de koran' niets, een flinterdun wolkje aan een hemel die oneindig groot is, maar fanatici kijken nooit naar de hemel en proberen altijd met behulp van een paar ideologische touwtjes het kleine wolkje in het een of andere heilige gebouw te persen, waar het wordt aanbeden als 'het volledige en totale universum'.
    De joodse staat Israel is zo'n beperkend heilige mannen paradijs en daarom moet het merkwaardig worden genoemd dat uitgerekend de rechtse heilige mannen in Iran (rechts is alles wat de vorm of het idool boven de vrije geest plaatst) in de joodse staat een bedreiging zien voor de Islam.

    Waar Israel een joodse staat wil zijn, een staat waarin het begrip 'jood' volmaakt zinloos geworden is via een irrationeel heiligverklaringproces, daar is Iran een nonsensicale islamitische staat, nonsensicaal, omdat (net als in Israel) zich 'heilig' noemende fanatici het begrip 'moslim' aan het ont-intellectualiseren zijn.
    Mehdi Karroubi wordt gezien als een 'hervormer', een term die volmaakt betekenisloos wordt, wanneer ze geplaatst wordt tegenover het begrip 'koran cultuur', dat in feite de ontkenning is van de Iranese grondwet, waarin vier profeten als gelijkwaardig naast elkaar worden geplaatst: Jezus (geestelijke rebellie), Mozes (de wet), Zoroaster (strijdbare, op verlichting gerichte astrologische wijsheid) en Mohammed (compassie en genade).

    Wie op een primitieve wijze een enkel aspect van de werkelijkheid tot gehele werkelijkheid uit gaat roepen moet gezien worden als een vijand van de mensheid, omdat het begrip mensheid nu eenmaal, hoe je het ook wendt of keert, verwijst naar 'alle mensen', en niet naar een paar egoistische, werjelijkheidsvreemde heilige mannen die een aantal losse tekstflarden, wat sadistische bestraffingmaatregelen en een reeks quasi-filosofische overwegingen onaantastbaar maken via een autoritaire daad, waarvan je rustig mag stellen dat ze in strijd is met de geest van 'de Profeet' (de profeet Mohammed in dit geval).
    Wie handelt in de geest van de Profeet kiest voor pluriformiteit. Een Islamitische staat is in dat geval een staat waarvan de profeet Zoroaster - in zijn hoedanigheid van astroloog - kan stellen dat het
    een drie-koningen-staat is, een staat waarin Jezus (Jupiter), Mozes (Saturnus) en Mohammed (Maan) de vertegenwoordigers zijn van de geestelijke principes waarnaar de drie hemellichamen Jupiter, Saturnus en de Maan verwijzen.
    Zoroaster is de profeet die werkelijk voor eenheid en gelijkheid staat, een echte Islamitische profeet zou je kunnen stellen, iemand die de beperkingen van de kleindenkerij wil overwinnen.
    Iraanse fundamentalisten weigeren in te zien dat het begrip 'Islamitische revolutie' dat zij verdedigen een 'geestelijke revolutie' behoort te zijn, hetgeen niet te rijmen valt met het benadrukken van een op intimidatie gericht opvoedingssysteem, waarbinnen de Koran (een boek dat de geestelijke chaos en de geestelijke wreedheid naast een compassievol eenheidsverlangen plaatst) tot dode letter wordt gemaakt.
    Aanbidding van het dode woord maakt de geest leeg en levert de mensheid uit aan chaos en wreedheid, waarbinnen het ideaal van het compassievolle eenheidsverlangen weinig meer dan een zinloze droom mag zijn.
    Een islamitische revolutie is alleen dan een geestelijke ommekeer wanneer de beperkingen van een eenzijdige Korancultuur worden overwonnen en de deel-profeet Mohammed (die duidelijk stelt dat hij slechts een van de vele dienaren van God is) ondergeschikt wordt gemaakt aan de eenheidsprofeet Zoroaster.

    Het is onbegrijpelijk dat een Iraanse volksvertegenwoordiger, een man die altijd de belangen van het gehele volk voor ogen dient te hebben, pleit voor geestelijke verschraling, waar de hervormingsgezinde president van Iran, Mohammed Khatami bij herhaling verklaart dat de Islamitische revolutie een 'intellectuele revolutie' moet zijn, hetgeen betekent dat de geest boven de dode letter wordt geplaatst.
    Een cultuur waarbinnen boeken heilig worden verklaard is een dode cultuur. Zo'n cultuur kan alleen maar gevoelens van walging en afschuw oproepen bij mensen die in God een verdediger van de vrije geest willen zien.
    Vrijheid en 'heilige boeken' gaan niet samen. Dat is de boodschap die wordt uitgedragen in het evangelie, dat een felle aanval is op kil autoritair priesterdenken (farizeisme).
    Een cultuur van heilige mannen die niet in staat zijn elke vorm van autoritair wangedrag te veroordelen is een anticultuur. Daarom zou het beter zijn geweest wanneer Bush & Blair niet het socialisme zouden hebben vernietigd (socialisme, zelfs in zijn autoritaire gedaante, is vernietiging van dode, overleefde vormen en gedachten), maar het eigen starre ideologische denken (rechts jodendom en rechts christendom) dat van profeten en wijze mannen narren en schertsfiguren maakt, zinloze ledepoppen in een wereld waarin de fanatieke geestelijke verschraler koning is.

    Jeruzalem: de geel-witte stad
    Astrologisch commentaar Wim Duzijn 2003

    Binnen het astrologisch-mythologische wereldbeeld worden concrete zaken vaak weergegeven via symbolen en daarvan afgeleide, niet aan taal gebonden, uitingen (zoals muziek en kleurschakeringen) , die ten doel hebben de wereld van het gevoel en de wereld van het verstand bij elkaar te brengen.
    De noodzaak gevoel en verstand op een positieve wijze te verenigen wordt tot uiting gebracht door die symbolen die, juist omdat ze zijn opgebouwd uit secundaire gegevens die verwijzen naar primaire symbolen, alleen maar op een rationele wijze begrepen kunnen worden wanneer ze worden geplaatst binnen de wereld van de primaire symboliek, die je ook de naam astrologie kunt geven, omdat astrologie in feite weinig meer is dan de wetenschappelijke leer van de toegepaste en verklarende symboliek.
    De weigering in een reëel bestaande symbolenwereld een instrument te gebruiken dat het symbool waardevol (want begrijpelijk) maakt moet gezien worden als een van de negatieve bijverschijnselen van het verlichtingsdenken, dat domweg niet begrepen heeft dat verstand nooit de ontkenning mag zijn van gevoel, ook al bestaat er een deelwereld waarin je de werkelijkheid puur verstandelijk kunt begrijpen en verklaren.
    Astrologen weten al duizenden jaren dat verstand een gegevenheid is en ze hebben een rationele benadering van de werkelijkheid daarom ook nooit afgewezen. Astrologiehaters daarentegen proberen het verstand te koppelen aan dierlijk-morele afwijsmechanismen die met een rationele houding tegenover de wereld helemaal niets te maken hebben, zodat je het vreemde verschijnsel kunt waarnemen dat zich 'rationeel' noemende mensen een primitieve ketterjacht in het leven gaan roepen die ten doel heeft alle werelden die niet rationeel begrepen kunnen worden te omschrijven als 'niet werkelijk', dus niet bestaand (een houding die in feite geestelijke luiheid moet worden genoemd, omdat het terugbrengen van de werkelijkheid tot een deel ervan altijd tot doffe versuffing en geestelijke achterlijkheid leidt).< <> Weten, stelt de anarchistisch-religieuze denker Leo Sjestow, eist van mensen dat ze voortdurend de wereld vanuit andere gezichtspunt durven te bekijken, zodat ze een flexibele, beweeglijke geest verkrijgen, die je kunt vergelijken met het lichaam van de slangenmens, die in staat is via de meest vreemde buigingen van zijn ledematen zichzelf in te passen in een ruimte waarvan normale mensen zeggen dat hij voor mensen niet toegankelijk is.
    Geestelijk luie mensen zou je 'stijve harken' kunnen noemen, houten klazen die elke ruimte die als te klein wordt ervaren overboord gooien, zodat alleen het kolossale en het reusachtige overblijft, de groteske wereld van het monumentale, die vanwege haar grootheid alleen maar symbool kan zijn en dus nooit mensen iets zal kunnen leren die niet weten hoe je als klein mens het grote begrijpen kunt.
    Klein zijn is noodzakelijk om het grote te kunnen vatten en dat is de reden waarom werkelijke (naar volledigheid strevende) kennis altijd begint met een terugkeer van de te groot geworden mens naar de kleinheid van de eenvoud: een wereld die daarom kinderlijk wordt genoemd, omdat kinderen precies die eigenschappen bezitten die volwassenen veelal missen: flexibiliteit, geen angst voor het kleine en het vermogen eenvoudig te zijn.

    Binnen een kinderlijke wereld wordt het verstand aangegeven door de kleur geel en het gevoel door de kleur wit, kleuren die vanwege hun felheid 'lichtende' of 'verlichtende' kleuren kunnen worden genoemd, kleuren die dus verwijzen naar het doel dat de religieus-mythologische mens in het leven wordt meegegeven: geestelijke verlichting.
    Wie op een kinderlijke wijze een tekening maakt waarin de kleuren geel en wit een eenheid vormen heeft in feite een symbool ontworpen, dat kinderlijke mensen vertelt dat het belangrijk is om zowel gevoelig als verstandig te zijn.
    Eenzijdig rationalisme wordt intellectuelen afgeraden, terwijl de gevoelsmens wordt verteld dat hij verstand niet mag zien als een vijand van een wereld waarin kennis primair via beelden verworven wordt, een uiterst simpel proces dus dat onderzoekers in staat stelt, uitgaande relatief geringe basiskennis de verbeeldingsrijke wereld van de religieuze mythologie te leren begrijpen, zodat wat duister leek in het licht van het begrijpende bewustzijn kan worden geplaatst.
    Gevoel en verstand horen astrologisch gezien bij de planeten Mercurius (verstand) en Maan (gevoel als tegenpool van de zakelijkheid die bij Saturnus behoort).
    Mercurius beheerst het teken Tweeling, dat in de zodiak tegenover Jupiter staat, terwijl de Maan bij het teken Kreeft hoort dat de tegenpool is van Saturnus.

    In de Oudtestamentische mythologie spelen de planeten Jupiter en Saturnus met hun tegenpolen Mercurius en Maan een belangrijke rol, met name in een verhaal dat gekoppeld kan worden aan twee steden die twee aan elkaar tegengestelde werkelijkheden vertegenwoordigen: Hazor = Shahar en Jeruzalem = Shalem.
    Hazor (Egyptische enclave in Kanaän, die volgens de bijbel verwoest werd door Joshua) vertegenwoordigt de morgenster, Shahar (Issachar = zowel 5e als 9e zoon van Jacob = Zon en Jupiter), terwijl Solomon verwijst naar de avondster: Shalem (SLM = islam = verstand-Mercurius & gevoel-Maan).

    Hazor (Canaan/Galilea), vertelt ons dat de werkelijkheid die wordt uitgedrukt door de vurige hemellichamen Zon en Jupiter niet kan bestaan zonder een band met zijn astrologische tweelingbroer Jeruzalem (Shalim, Solomon), die gevoel en verstand symboliseert.
    Hetgeen heel concreet wil zeggen dat het Shachar en Shalim verhaal ons vertelt dat Jeruzalem in een chaotische wereld het verstand en het gevoel zou moeten benadrukken, als tegenwicht tegen de impulsieve strijdbaarheid van Jupiter en de onnadenkendheid van de Zon.
    Zodat je als modern mens kunt stellen dat wanneer er al een nieuwe tempel gebouwd moet worden in Jeruzalem, dat een geel-witte tempel zal moeten zijn - een tempel waarin de Maan-profeet Mohammed met zijn compassie en genade naast de Mercurius-profeet Zoroaster met zijn naar verlichting strevende verstand zal moeten worden geplaatst.

    Johannes 3:5: "Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Zo iemand niet geboren wordt uit Water en Geest, hij kan in het Koninkrijk Gods niet ingaan."

    :

    Zie ook:: De God van Israel


    Shahar & Issachar

    In Canaanite the Morning Star was S'achar and the Evening Star Sholom: they were twin brothers, of opposite temperaments, Sholom tranquil and submissive (evidently named for the root for "peace"), S'achar proud and boastful; in Hebrew these names occur in the tribe Ish-S'achar ("Issachar") and the king Sholomo (Solomon). (webinfo)

    Mohammed: "I come for the black & red"

    The banners of revolutionary & esoteric Islam are black and green - although another possibility is black & red, as the Prophet said enigmatically, "I come for the black & red".
    Oddly enough black and red are the colors of the goddess - reminding us that the Byzantines accused the Moslems of worshipping "a head of Aphrodite". Also the colors of anarcho-syndicalism. (
    Bron: Hermetic Library)

    Commentaar Wim Duzijn 2003

    Zoals het jodendom twee Messiassen kent - de lijdende, dienende, zichzelf gevende (of opofferende) Messias (Salomon: Water & Lucht), die ondanks zijn zwakheid en machteloosheid de wereld een geestelijke bevrijdingsboodschap brengt, en een strijdende, autoritaire Messias, die wereldlijk leiderschap nastreeft (David: Aarde & Vuur) - zo kent de Islam twee hoofdstromingen die aan elkaar tegengesteld zijn, een wetgebonden, autoritaire stroming (in Iran vertegenwoordigd door Khomeini en zijn conservatieve aanhang) en een dienende, vergevingsgezinde stroming (in Iran vertegenwoordigd door Khatami en de hervormers), zodat het de taak van moslims is de afstand tussen de tegenpolen te overbruggen.
    Wanneer de Profeet Mohammed stelt dat hij gekomen is voor 'het zwart en het rood', dan kunnen we die uitspraak alleen begrijpen wanneer we er een verwijzing in willen zien naar het Canaanitische Shahar & Shalim verhaal, een mythologisch verzinsel dat op een dichterlijke wijze een nuchtere astrologische wetmatigheid uit wil drukken.
    Astrologie leert mensen dat we in een dualistische wereld leven, waarvan het kenmerk is dat ze is gebouwd op tegenstellingen, die voortdurend vragen om overbrugging, opdat er sprake kan zijn van een voortdurend proces van sterven en geboren worden, hetgeen als absoluut noodzakelijk wordt gezien voor het scheppen van een samenleving waarin de een niet de willoze slaaf moet zijn van de polair tegenover hem staande ander.
    Waar (zoals hierboven wordt gesteld) de kleuren geel & wit verwijzen naar verstand en gevoel: de astrologische water- en luchttekens, daar willen de kleuren zwart & rood het belang van de aarde- en vuurtekens benadrukken, strenge, strijdbare kleuren die tegenover het beschouwende, contemplatieve, naar eenheid strevende denken de strijdbare overgave aan de realiteit en de orde plaatsen.
    Het feit dat de revolutionaire Islam (zoals die momenteel wordt uitgedragen door fundamentalisten) strijd (rood/groen) en streng vormdenken (zwart) aan elkaar verbonden hebben, laat zien dat er sprake is van een breuk met het sociale eenheidsdenken van de profeet Mohammed.
    Mohammed wilde (als we de mondelinge overlevering mogen geloven) een eenheidsdenker zijn, iemand die het machtsdenken van het joodse Ezraisme en het Caesareische christendom afwees, zodat hij van zichzelf een autoritair politiek leider maakte die op religieus gebied het zoeken naar waarheid (Lucht: geel) en overgave aan God (Water: wit) als hoogste waarden proclameerde.
    Dat hij geen religieuze tiran was blijkt uit zijn afwijzing van het religieuze machtsdenken van de joodse hogepriester Ezra (vader van het joodse gettodenken) en de zich 'keizer' (God) noemende Romeinse pausen. De Islam is niet het dienen van mensen (priesters, rabbijnen, monniken, etc..), maar het dienen van God. Adviezen geven is toegestaan. Dwang is verboden.

    Doorsnee moslims realiseren zich niet wat die afwijzing van het machtsdenken binnen de religie betekent.
    Ze moeten de waarheid en de eenheid zoeken (geel-wit), maar ze leveren zich uit aan autoritaire figuren die niet in staat zijn de harde kleuren zwart, rood en groen op een zodanige wijze te controleren dat ze het spirituele waarheids- en eenheidsverlangen van de Islam niet belemmeren of zelfs geheel lam leggen.
    Waarheidsdenken eist dat moslims zich bewust worden van de negatieve werkelijkheid waar de verdelende Ezra en de gehoorzaamheid eisende Pauselijke Keizer naar verwijzen.
    Ezra kan verantwoordelijk worden gesteld voor de ont-astrologisering van het Israëlitische denken, een irrationele daad, die tot 'jood' getransformeerde Israëlieten het idee heeft geschonken dat ze geen deel van het geheel zijn, maar een zelfstandige eenheid die verplicht is alle andere delen van het grote geheel te verkleinen en/of te demoniseren om het absurde idee van goddelijk uitverkorenschap in stand te kunnen houden
    Een Romeinse machtselite heeft in de vierde eeuw (na Chr) het astrologisch wijsheidsdenken (dat in Rome uiterst populair was) gekoppeld aan orthodox-joodse priesterdenken (Oude Testament) en autoritair machtsdenken (de Keizer is God), zodat er een priestercultuur ontstond met aan het hoofd een vergoddelijkte leider, de Paus.
    Fundamentalistische moslims maken dezelfde fout. Ze weigeren in te zien dat eenheid alleen daar kan bestaan waar het anarchistische principe van de verscheidenheid (pluriformiteit) wordt geaccepteerd en ze proberen de dienende taak van de religieuze leider op een zodanige wijze te interpreteren dat de gevoelige en de verstandige mens de nietswaardige slaaf wordt van een verdelende, dwingende autoriteit die niet in wil zien dat in een dualistische wereld werkelijke religiositeit niets anders kan zijn dan het verlangen een brugfunctie te vervullen.

    Zwart en rood, sterke kleuren die volgens astrologen horen bij de planeten Saturnus (wet) en Jupiter (orde), zijn in feite de kleuren van het secularisme (dat is mogelijk de reden waarom ontheiliging nastrevende anarchisten die mannelijke kleuren hebben samengebracht in hun anarchistenvlag). Wanneer moslims daarom een politieke Islam in het leven willen roepen die aards is georiënteerd, dan zeggen ze daarmee dat ze de spiritualiteit, die bij het veel zachtere geel-witte denken behoort afwijzen.
    De profeet Mohammed wilde er zijn voor 'het zwart en het rood'. Met andere woorden: hij begreep dat de aan de aarde en het vuur gebonden mens het vermogen mist eenheid te scheppen, zodat de Islam als geestelijke beweging een spirituele tegenkracht moet vormen, die een sociaal kader schept waarbinnen de aardemens en de vuurmens als het ware gedwongen worden sociaal te zijn.
    Kapitalisme (aanbidding van de materie = aarde) en militarisme (aanbidding van de oorlog= vuur) mogen niet de hoogste waarden in het leven zijn.
    Mohammed (zo kun je logisch verder redenerend stellen..) is gekomen om de mannelijke aarde-vuur-mens tot de orde te roepen. De zakelijkheid en de rebelse vrijheidsdrang moeten zich invoegen in een sociale (geel-witte) orde, waarbinnen religie geen dwang is of het demoniseren van de ander, maar het dienen van de eenheid, die alleen tot stand kan komen in een wereld waarin verstand (de kleur geel) en gevoel (de kleur wit) niet worden onderdrukt.

    Zie ook: Wijsheid geeft geen heiligheid nodig
    en: De Zwart-Rode Vlag


    Islam versus Imperialisme
    Kiezen voor een sociale, mensvriendelijke Islam
    Hakim Bey, www.hermetic.com

    Islam has seen itself as the enemy of imperial Christianity & European imperialism almost from the moment of its inception.
    During the 20th century it functioned as a "third way" against both Communism & Capitalism, & in the context of the new One World it now constitutes by definition one of the very few existing mass movements which cannot be englobed into the unity of any would-be Consensus. Unfortunately the spearhead of resistance -- "fundamentalism" -- tends to reduce the complexity of Islam into an artificially coherent ideology -- "Islamism" -- which clearly fails to speak to the normal human desire for difference & complexity.

    Fundamentalism has already failed to concern itself with "empirical freedoms" which must constitute the minimal demands of the new resistance; for example, its critique of "usury" is obviously an inadequate response to the machinations of the IMF & World Bank.
    The "gates of Interpretation" of the Shariah must be re-opened and a fully-realized alternative to Capitalism must emerge from within the tradition.
    Whatever one may think of the Libyan Revolution of 1969has at least the virtue of an attempt to fuse the anarcho-syndicalism of '68 with the neo-Sufi egalitarianism of the North African Orders, & to create a revolutionary Islam -- something similar could be said of Ali Shariati's "Shiite socialism" in Iran, which was crushed by the ulemocracy before it could crystallize into a coherent movement.

    The point is that Islam cannot be dismissed as the puritan monolith portrayed in the Capitalist media. If a genuine anti-Capitalist coalition is to appear in the world it cannot happen without Islam. The goal of all theory capable of any sympathy with Islam, I believe, is now to encourage its radical & egalitarian traditions & to substruct its reactionary & authoritarian modes of discourse.

    Within Islam there persist such mythic figures as the "Green Prophet" and hidden guide of the mystics, al-Khezr, who could easily become a kind of patron saint of Islamic environmentalism; while history offers such models as the great Algerian Sufi freedom-fighter Emir Abdul Qadir, whose last act (in exile in Damascus) was to protect Syrian Christians against the bigotry of the ulema.
    From outside Islam there exists the potential for "interfaith" movements concerned with ideals of peace, toleration, & resistance to the violence of post-secular post-rationalist "neo-liberalism" & its allies.
    In effect, then, the "revolutionary potential" of Islam is not yet realized -- but it is real.

    Ali Shariati, a 'wandering' freethinker
    {webinfo - geocities.com blog)

    Among all the Iranian authors, Dr. Ali Shariati is the most prolific, seminal and unconventional, yet in terms of his ideas he is the least known. Due to a strict ban on his works by the sick Pahlavi Regime ("The Shah"), even on the eve of the Islamic revolution in 1978, the majority of Iranians were not aware of his ideas; most of which were published posthumously. Dr. Shariati, like hundreds of educated Iranians, was incessantly being hounded by the Shah's Gestapos. While in Iran, he spent some time in jail, and while outside he was under constant surveillance until the whole odyssey ended with his mysterious disappearance and death in London in June 1977.
    Throughout his active years in Iran, he was never fully accepted by two groups of Iranians: the Western-imported intellectuals, and the indigenous religious fanatics.
    As he often described himself, he was one of the many wandering freethinkers who was harassed and hated by the zealots of both camps.

    Shariati Quote:
    "In searching for a writer and thinker , we must look to those individuals whose pains, history, condition, and fate are identical to ours. I wish we knew Kateb Yassin instead of Brecht, Omar Mawloud, Omar Ozgan, Frantz Fanon, and Aime Cesaire instead of Jean Paul Sartre and Camus. Unless we know ourselves to the extent that we are familiar with the Western free-thinkers, we will to the same extent become alienated from ourselves." (www.shariati.com)