Het Geheim Van De Gelijkgeschakelde Pers
Wim Duzijn, augustus 2002

Citaat: The promised attack on Iraq will test free journalism as never before. The prevailing media orthodoxy is that the attack is only a matter of time. "The arguments may already be over," says the Observer, "Bush and Blair have made it clear . .."
The beating of war drums is so familiar that the echo of the last round of media tom-toms is still heard, together with its self-serving "vindication" for having done the dirty work of great power, yet again.
I have been a reporter in too many places where public lies have disguised the culpability for great suffering, from Indochina to southern Africa, East Timor to Iraq, merely to turn the page or switch off the news-as-sermon, and accept that journalism has to be like this - "waiting outside closed doors to be lied to", as Russell Baker of the New York Times once put it.
"How do you do it?" asked a Pravda editor, touring the US with other Soviet journalists at the height of the cold war. Having read all the papers and watched the TV, they were astonished to find that all the foreign news and opinions were more or less the same. "
In our country, we put people in prison, we tear out their fingernails to achieve this result? What's your secret?" (John Pilger, 21-3-2002)

Democratie, Waarheid en Kapitaal

Een van de meest essentiële componenten van een democratisch systeem is het instrument van de op waarheidsliefde gebaseerde controle. Zodra democraten zich neerleggen bij de triomf van de leugen kan gesproken worden van 'het einde van de democratie'.
Waarheidsliefde is niet hetzelfde als anderen belasteren. Mensen kunnen de waarheid als laster beschouwen, maar dat betekent niet dat de waarheidlievende mens een leugenaar is.
Waarheidsliefde en het daaraan gekoppelde beginsel van de vrijheid van meningsuiting mogen nooit aangetast worden. Alle kritiek is geoorloofd, behalve die kritiek die de democratie ondermijnt. Daarbij moet natuurlijk wel een definitie worden gegeven van het begrip 'democratie'. Vooral Amerika en Israël gebruiken momenteel dat begrip om Arabische landen tot duivelse machten uit te roepen. Zij verklaren hun eigen democratische systeem heilig en kunnen niet het feit accepteren dat er meerdere vormen van democratische controle mogelijk zijn.
Een van de meest ergerlijke misverstanden die momenteel het Westerse denken bepaalt is de gedachte dat democratie en kapitalisme synoniemen zijn.
Een land is democratisch als de markt 'vrij' is, zo luidt hun stelling, die natuurlijk ronduit absurd genoemd moet worden, omdat een land alleen dan democratisch genoemd mag worden als het hele volk vrij is. Niet de vrijheid van de markt (de zakenlieden, de rijken, de bankiers, de inhalige principelozen) bepalen het democratische gehalte van een maatschappij, maar de vrijheid van diegenen die bereid zijn het volk te dienen - niet het domme, inhalige volk, maar het intelligente, democratische volk.
Wie zijn verstand durft te gebruiken ziet in dat de opvatting die bepaalt dat democratie en vrije markt synoniemen zijn bedrog is. Uitgaande van die definitie mogen zakenlieden, bankiers en inhalige principelozen iedereen kapotmaken die hun egoïstische handeltje bedreigt - hetgeen nooit de doelstelling is geweest van democratie.
Dat democratie en socialisme in het verleden niet samengingen hangt in sterke mate samen met de onwil van het kapitalisme het socialisme een faire kans te geven. De rijke kapitalistische tiran gebruikte zijn macht om de arme socialistische partner zijn eigen tirannieke gezicht te geven. Met andere woorden: het onvrij makende communisme is niets anders dan de wrede, meedogenloze, onverdraagzame smoel van het kapitalisme.

Er zijn een paar soorten strontvliegen, waarvan de gele de bekendste is. De volwassen vliegen bezoeken vaak bloemen om nectar te zuigen, maar ze vangen ook wel andere insecten die worden leeggezogen. De larven leven van en in de mest.

Dat gezicht werd zichtbaar na de val van de Sovjet-Unie. Een leger van doodgewone misdadigers (die zichzelf 'kapitalistische democraten' noemden) stortte zich als een troep aasgieren op het land en zoog het tot de laatste druppel leeg. Honderden miljarden guldens werden naar rijke westers bankiers overgeheveld, waarbij de vertegenwoordigers van 'het kwaad' (communisten die een graantje mee wilden pikken) de rijkdom broederlijk deelden met de vertegenwoordigers van 'het goede' (democratische westerse zakenlieden).
Een bijzonder hoog moreel gehalte kan aan dat gebeuren niet worden toegekend, maar wanneer het op geld aankomt schijnt niemand gewetensvol te willen handelen en wordt domweg gekozen voor ordinaire manipulatie. Wat dat betreft zijn mensen doodgewone strontvliegen. Wie de berg poep heeft uitgekakt maakt ze helemaal niks uit. Een strontvlieg (en dan met name de jonge strontvlieg!) moet poep eten. Iets anders kan hij niet!

Michael Gorbatsjow

Saddam Hoessein & Sociale Vernieuwing

Those who are incapable of innovation are the people who imitate and copy others, and in our society there are two types of imitators:
One type that imitates the old and they are the reactionaries and right-wingers, and another type that copies from the new, and some of them form political parties that borrow the experiences and solutions of other nations, including their position with regard to religion.
But we have the capacity to innovate and to produce creative and advanced solutions, and life requires dealing with progressive ideas and methods.
Thus even if everyone had the same belief and way of expressing it, it still would not be possible to contain our approaches and dealings in everyday within the narrowly defined boundary of religion and religious law.
This is the case because the problems of our modern society, that we have to deal with, are profoundly different from the problems that were faced during the early Islamic era…

Speech by Saddam Hussein, 8/11/1977

Waar zijn de progressieve Iraakse intellectuelen?
Commentaar Wim Duzijn 2002

Mag een extreemrechtse beweging onafhankelijke landen dwingen hun kapitaal weg te schenken aan extreemrechtse politieke bewegingen?
Dat is de vraag die ons op het ogenblik bezig zou moeten houden. We worden geconfronteerd met een machtige extreemrechtse beweging, de rechts-zionistische lobby, die de leiders van Amerika en Engeland als pionnen gebruikt in de strijd tegen 'de vijanden van het zionisme'.
Dat de rechtszionistische lobby uit meedogenloze hardliners bestaat bewijst het feit dat men volstrekt lak heeft aan het Internationale Recht, waar het gaat om zaken die betrekking hebben op het ongecontroleerde voortbestaan van de rechts-zionistische bweging.
De Palestijnen en het Iraakse volk zijn daar momenteel het slachtoffer van. Zij moeten lijden omdat zij het hebben gewaagd de macht van het rechtse zionisme te weerstaan.
Wie eerlijk is, en de tijd neemt de geschiedenis te bestuderen, zal al snel ontdekken dat de Palestijnen en Irak tegenstanders waren van kapitalistisch-kolonialistische expansiebewegingen, extreemrechtse groeperingen en religieus extremisme.
Met andere woorden: waar het zionistische kapitalisme ouderwetse zaken als imperialisme, extreemrechts denken en religieus extremisme verdedigde, daar verdedigden Irak en de Palestijnen de moderniteit.
Die progressieve, op vrijheid en onafhankelijkheid gerichte, mentaliteit wil het rechtse zionisme vernietigen en daarom wordt alles op alles gezet om via een uiterst slimme manipulatiepolitiek de tegenstander een 'duivels gezicht' te geven.
Vrijheid, zegt de Russische wijsheidsleraar Gurdjieff, is in de eerste plaats 'vrijheid van identificatie': Je niet vereenzelvigen met het beeld dat de ander van je aan het opbouwen is. Er zorg voor dragen dat je op zo'n manier handelt dat de onredelijkheid van de manipulator zichtbaar wordt gemaakt.
De vraag is of de leiders van Irak en de Palestijnen het geduld kunnen opbrengen de propagandatechnieken van Amerika en Israël te weerstaan.
De Palestijnen hebben ontdekt dat het naar voren schuiven van intellectuelen erg belangrijk is. Maar Irak schiet erg tekort op dat gebied. Je zou bijna gaan denken dat Irak geen progressief, onafhankelijk gezicht meer heeft...

In the post-Cold War era, the question remains: is the US and its sordid military-economic policy, which knows only profit and opportunism, to rule the world, or can there develop a sufficiently powerful intellectual and moral resistance to its policies? Edward Said

Bill Clinton & de rechtse oorlogshetzers

26-1-1998
Dear Mister President

Het Pentagon & 'The Bombers'
Commentaar Wim Duzijn 2002

Christenen & de ver-hoering van de moraal
Commentaar Wim Duzijn 2002

De moraal van het totalitarisme (politiek, economisch of religieus) is gebouwd op de gedachte dat recht een ander woord is voor macht, terreur en dwingelandij. Die terreur is mogelijk omdat je veel geld, veel wapens of gewoon een grote brutale bek bezit.
Jezus van Nazareth (de hoofdfiguur uit het christelijke evangelie) richtte zijn agressie tegen de brutale-bekken-mentaliteit van liefdeloze mensen.
De liefdeloze wereld van 'de grote bek' is in het evangelie in de eerste plaats de wereld van de schriftgeleerde, die daarom zo gevaarlijk is omdat hij zijn grote, brutale bek verbergt achter heilige boeken: religieus fundamentalisme dus, kiezen voor een wereld waarin de blind handelende sadist tot god wordt uitgheroepen.
Van rijken moet Jezus ook weinig hebben. Dat zijn schijnheiligen die hun brutale bek verbergen achter een hoop goud. Met dat geld proberen ze status en cultuur te kopen, maar omdat alles gekocht is stelt hun cultuur weinig voor en moet gesproken worden van 'schijncultuur', cultuur die alleen daarom cultuur wordt genoemd omdat er een laagje dekgoud op is geplakt.
Met de machtigen der wereld (tenslotte) bemoeit Jezus zich helemaal niet, omdat een gesprek met machthebbers in zijn ogen volmaakt zinloos is.
Het heil moet volgens hem gezocht worden bij de buitenstaanders, de eenlingen, die de schijnheilige wereld van de grote brutale bekken durven te weerstaan.

Jezus wordt in onze moderne tijd niet bijzonder gewaardeerd. Er zijn wel mensen die zichzelf 'gelovig' noemen, maar dat zijn nu juist diegenen die niet begrijpen dat Jezus een eenling was die de collectivistische wereld van de 'grote-brutale-bekken' wilde bestrijden.
Kijk naar de christelijke elite in Amerika. Donald Rumsfeld bijvoorbeeld.., een Jezus-aanhanger die op een slaafse (anti-individualistische) wijze het rechts-collectivistische zionisme dient (collectivisme zegt niet 'ik denk', maar 'wij denken').
Of George Bush, ook een christen, die nog slaafser dan Rumsfeld de Jabotinsky-(lees grote bekken)-aanhanger Sharon steunt.
En dan tegelijkertijd Saddam Hoessein een 'duivel' noemen, omdat hij een Stalinistisch, dictatoriaal bewind in stand zou houden...
Wanneer je vindt dat iemand een te grote mond opzet, dan moet je eerst de grote monden in je eigen omgeving bedwingen. Dat zou Jezus zeggen, de man die voortdurend stelt dat je nooit anderen klakkeloos moet veroordelen, de man ook die stelt dat alleen diegene een ander een zondaar mag noemen die zelf zondenvrij is....
Ik ben Jezus niet en ik ben ook geen Jezus-gelovige, omdat ik niet Jezus maar het Christus-principe verdedig, dus ik kom niet met zulke boodschappen aanzetten.., maar George Bush is wel een gelovige en dat betekent dat hij de boodschap van Jezus serieus zou moeten nemen.
George Bush is (als gelovige) verplicht de rijken, de machtigen en de religieuze schijnheiligen de les te lezen. Hij moet ze (als gelovige) duidelijk maken dat niet Macht, maar Liefde de kern is van het evangelie, zodat al diegenen die niet in staat zijn liefdevolle relaties te onderhouden met anderen terzijde geschoven dienen te worden.

Bill Clinton was in zeker opzicht een liefdesprofeet. Hij bezat uitstekende relationele kwaliteiten - je zou hem zelfs een allemansvriend kunnen noemen - zodat hij dichter bij Jezus van Nazareth staat dan de contactgestoorde George Bush, die zich opsluit in zijn Texaanse ranch, tesamen met een stel haviken die niet in staat zijn op een normale wijze te communiceren met de buitenwereld, omdat zij die wereld hebben opgedeeld in een kleine goede elite en een grote groep objecten die gecontroleerd dient te worden.
Die elitaire opvatting, die stelt dat er een goede elite is en een troep objecten die gecontroleerd moet worden door de elite is een totalitaire opvatting.
Totalitarisme is elitarisme. Daarom was het Stalinisme, dat de dictatuur van de partij predikte een vorm van totalitair denken, waar het (democratische) socialisme, dat stelt dat de staat van en voor het gehele volk is, in beginsel niet totalitair is.
De elite rondom George Bush weet niet wat totalitarisme is. Een kretenslakende vrouw die zich 'Condi' laat noemen heeft politieke wetenschappen gestudeerd, noemt zich zelfs Rusland-deskundige, maar zij schijnt niet te beseffen dat zionisme en stalinisme in feite synoniemen zijn.
Het zionisme (en dan met name de rechtse component ervan, die de linkse component welhaast volledig heeft verdrongen) is een vorm van totalitair denken.
Daarom worden in landen waar de zionisten de macht in handen hebben tegenstanders van het zionisme niet aan het woord gelaten. Het zionisme mag niet aangevallen worden. Landen die zich kritisch opstellen tegenover het zionisme (in Europa zijn dat alleen België en Frankrijk) worden met de nek aangekeken. Zij zijn slecht, omdat zij niet totalitair willen zijn.

Saddam Hoessein wordt in een wereld die volgepropt is met agressieve mensen aangewezen als 'de duivel'. Je kunt niet geloven dat zoiets mogelijk is in een wereld die zich 'modern' noemt, maar het gebeurt. Amerika, Engeland, Israël en Nederland (de zionistische as van het goede) bepalen dat Saddam slecht is en daarom is hij slecht.
Ik hecht weinig waarde aan dat morele oordeel. Het morele oordeel van dictators stelt weinig voor, dat heeft de geschiedenis ons geleerd.
De waanzin van de dictatuur ligt altijd in de verhoering van de moraal.
Altijd wijst een dictator - d.i. een pooier die de moraal als hoer gebruikt - slechte anderen aan die vernietigd moeten worden. Altijd is er wel eentje de zondebok en wat die zondebok ook doet, het maakt niks uit, wanneer de dictator zijn oordeel heeft uitgesproken kan niets of niemand hem meer tegen houden: de vijand moet verdwijnen.
Daarom werd volgens de evangelisten Jezus tweeduizend jaar geleden aan het kruis genageld. Omdat een dictator een oordeel had geveld dat onweerlegbaar was. Jezus verdedigde zich niet, omdat hij begreep dat hij al dood was. Pilatus waagde een poging hem te helpen, maar die poging mislukte, omdat Pilatus de wet van de dictator niet ongedaan kon maken, de wet die bepaalt dat er in een wereld die niet vrij is altijd eentje de zondebok moet zijn.
Christenen zouden uit het evangelie de les moeten trekken dat al die (politieke, economische en religieuze) machthebbers bestreden dienen te worden die uit naam van de onvrijheid zondebokken willen scheppen.
Maar wanneer je het laffe gedrag van de Amerikaanse christelijke overheid bekijkt, een overheid die de ver-hoering van de moraal behoort te bestrijden, dan kun je alleen maar constateren dat ze van Jezus niets, maar dan ook echt helemaal niets begrepen hebben.

Jezus, zo mag je concluderen, kan daarom goddelijk genoemd worden, omdat hij geen zichzelf verkopende hoer wilde zijn...

Wie zonder zonde is & Het nieuwe begin
Kees Middelkerk, Baptistengemeente Leiden

Er staat in de Bijbel een verhaal waarin Jezus in het zand schrijft. Dit is als de leiders van het volk een vrouw bij Hem brengen die op heterdaad is betrapt op overspel. Daar stond volgens de wet van Mozes de doodstraf op.
De schriftgeleerden zijn minder in de vrouw geïnteresseerd dan in hoe ze haar zonde kunnen gebruiken om Jezus een hak te zetten. Ze vragen Jezus daarom achterbaks wat ze met haar moeten doen. Zou Jezus nu zeggen dat ze overeenkomstig de wet moet worden gedood dan zou dat zeker ten koste van zijn populariteit gaan en als Hij, om haar te sparen, deze zonde zou bagatelliseren zouden zij dit aangrijpen om aan te tonen dat Jezus de zonde niet ernstig nam en dus de wet van Mozes ontrouw was. Er staat dan dat Jezus voorover bukte, met zijn vinger op de grond schreef en zei dat wie zonder zonden is de eerste steen dan maar moest werpen om haar te doden.
Waarom, zo vroeg ik mij op een keer af, staat er dat Jezus op de grond schrijft. Doet dat ter zake?! Hij kon het toch ook gewoon zeggen en verder niets. Omdat ik de Bijbelse pretentie als zijnde het Woord van God nogal letterlijk neem, vroeg ik mij af waarom God dit er dan in had laten zetten. Op het moment dat ik mij dat afvroeg, dacht ik dat het zeer waarschijnlijk onmogelijk zou zijn om in de Bijbel een clou te vinden waarom Jezus dat op dat moment deed. Om mij direct te realiseren dat deze vinger die daar op de grond schreef dezelfde vinger was die de woorden 'gij zult niet echtbreken' in de stenen tafel had gegrift waaraan de schriftgeleerden refereerden.
Mij dit bedenkend, hoorde ik Jezus tegen de vrouw zeggen toen al de schriftgeleerden waren afgedropen, omdat zij wisten dat zij ook niet zonder zonden waren: "ook Ik veroordeel je niet". Maar ook: "ga heen en zondig niet meer".
De wet van Mozes die door de vinger Gods, dat is door de vinger van Jezus, in de rots was gegraveerd, doorstaat de eeuwen. Maar als het eens mis gaat en de wereld om ons heen ons wil stenigen, dan blijkt het oordeel te staan in het zand. Jezus zegt wel: "zondig niet meer" maar een golf van Gods liefde wist de gevolgen uit en we mogen opnieuw beginnen (Baptistengemeente Leiden)

De Stem van de Redelijkheid
Commentaar Wim Duzijn 2002

Amerikaanse democratie & Terreur
Commentaar Wim Duzijn 2002

Amerika gebruikt zijn geld en zijn macht om sommige landen zijn wil op te leggen. Vrede is mogelijk, maar alleen als je gehoorzaam bent...
Opvallend is dat met name die landen die het machtsdenken van Amerika afwijzen 'schurkenstaten' worden genoemd. Cuba, dat in de jaren zeventig een verlengstuk was van het Stalinistische imperialisme is allang geen bedreiging meer.., is op sociaal-medisch gebied zelfs het beste jongetje van de klas, en kan daarom, gezien vanuit de Lincolnsiaanse opvatting dat de staat in de eerste plaats van en voor het volk moet zijn, niet worden aangemerkt als schurkenstaat.
Vanuit de opvatting dat de staat van en voor het volk is kunnen alleen die staten schurkenstaten worden genoemd die NIET van en voor het gehele volk willen zijn.
Amerika is op sociaal-medisch gebied geen toonaangevende natie en neemt op de lijst van meest sociale staten een betrekkelijk lage plaats in, waar Cuba een toppositie inneemt.
Dat betekent dat Cuba op sociaal gebied een voorbeeldfunctie vervult, waar de Verenigde Staten zich aan kunnen spiegelen.
Dat het autoritaire leiderschap van Fidel Castro niet deugt is geen reden Cuba een schurkenstaat te noemen. Het is een vorm van leiderschap die vanuit democratisch oogpunt niet bepaald ideaal is, maar een automatische koppeling van autocratie aan misdaad is volkomen onterecht. Wat Cuba misdadig maakte in de jaren zeventig waren de concentratiekampen en het enge, bekrompen kleinburgerlijke (Stalinistische) denken - met name op seksueel gebied. Maar wat dat betreft wordt Cuba ver in kleinburgerlijkheid overtroffen door de schijnheilige moralisten van de regering Bush, die als vertegenwoordigers van een land waar een welhaast Stalinistische gevangeniscultuur bestaat, momenteel een heksenjacht in gang hebben gezet tegen alles wat 'pedofiel' is - een krankzinnige situatie, die alleen maar het meest primitieve demoniseringsdenken in de mensen aanmoedigt. Niet de pedofiel is gevaarlijk, maar de zieke geest die op een stompzinnige, blinde wijze demonisering aanmoedigt.
In de jaren zeventig probeerde links het demoniseringsdenken op seksueel gebied te doorbreken, maar daar is weinig van terecht gekomen. De vrije moraal was een tijdelijke moraal die gericht was op de bevrediging van de behoeften van de eigen groep. Wat er met anderen gebeurt interesseerde de zogenaamde vrijheidsstrijders niet en nu de door Amerika geleide demoniseringsgolf over de wereld jaagt is er niet een ex-linkse vrijheidsstrijder die bezwaar aantekent. "Het zijn toch vieze, enge mensen, pedofielen? Sla ze maar dood..."
Maar als je de een op een lukrake wijze dood mag slaan, mag je ook de ander doodslaan. Dat maakt onverschilligheid zo gevaarlijk, want het doden van het individuele geweten (zondebokdenken) leidt ertoe dat krankzinnige excessen, zoals de jodenvervolging in de jaren 40, mogelijk worden gemaakt.

Hetzelfde geldt natuurlijk voor het optreden in Irak, waar geen enkele idealistische doelstelling aan ten grondslag ligt. Wanneer je akkoord gaat met het principe dat machthebbers ongecontroleerd tewerk mogen gaan in andere landen, dat ze iedereen die in hun ogen niet bruikbaar is aan de kant mogen schuiven, terwijl bruikbare mensen geen strobreed in de weg wordt gelegd, hoe sadistisch en amoreel ze ook mogen zijn (kijk naar rechts Israël dat gewoon extreemrechts mag zijn), dan aanvaard je daarmee de wet van de terreur, die bepaalt dat het doel (winnen en heersen) alle middelen heiligt.

Het onvermogen en de onwil compromissen te sluiten, ook op sociaal-economisch-medisch gebied, leidt ertoe dat Amerika momenteel een bedreiging is voor de wereldvrede. Amerika wil niet het feit accepteren dat het deel uitmaakt van de wereldeconomie, nee, men stelt zich op het standpunt dat er alleen maar een Amerikaanse economie is, waaraan de belangen van al diegenen die niet tot de rijke groep Amerikaanse machthebbers behoren ondergeschikt dient te worden gemaakt.
Het is fascisme, in die zin dat er een imperialistische machtsdroom van een kleine dictatoriaal ingestelde machtselite aan ten grondslag ligt, die niet de belangen van de wereldbevolking centraal wil stellen.
En toch is dat noodzakelijk in een wereld waarin de Verklaring van de Rechten van de Mens werkelijke inhoud krijgt.
Die Verklaring is in de eerste plaats een sociale boodschap. Mensen hebben het recht op een redelijke behuizing, goede gezondheidszorg en onderwijs...
Welnu, wanneer je ziet dat het socialistische Cuba op dat gebied hoog scoort, terwijl je zelf als kapitalistische natie een schamele middenpositie inneemt, dan moet je jezelf gaan afvragen wat er aan je eigen sociale stelsel ontbreekt. Waarom zit jij met je grote moralistische mond op een lage positie en waarom neemt een staat die je een schurkenstaat noemt een hoge plaats in.
Dat is een discussie die zinvoller is dan het najagen van hersenschimmen met behulp van een leger dat via immense kapitaalinjecties wordt opgeblazen tot een onbeheersbaar, door fascisten geleid monster.