Als zij dan vergaderd waren, zeide Pilatus tot hen:
Welke wilt gij, dat ik u zal loslaten, Barabbas, of Jezus,
Die genaamd wordt Christus? (Mattheus 27:17)
"America is the world's most avowedly religious country. References to God permeate the national life, from coins to buildings to common forms of speech: in God we trust, God's country, God bless America, and on and on. George Bush's power base is made up of the 60-70 million fundamentalist Christians who, like him, believe they have seen Jesus and are here to do God's work in God's country. (Edward Said, 22-3-2003)
Het Beest - als vertegenwoordiger van de Macht - ontkent de mogelijkheid van verandering. Het wil op een dwingende wijze de wereld tegemoet treden en het begrijpt niet dat mensen een dergelijke vorm van dwingelandij ervaren als een vorm van vernedering. Daarom wijst Christus de macht als dwingend principe af. Christus wil overtuigen door een beroep te doen op het hart en het gezonde verstand (Water & Geest, Joh.3:5)
Webinfo: Nihilism is the belief that all values are baseless and that nothing can be known or communicated. It is often associated with extreme pessimism and a radical skepticism that condemns existence. A true nihilist would believe in nothing, have no loyalties, and no purpose other than, perhaps, an impulse to destroy.
While few philosophers would claim to be nihilists, nihilism is most often associated with Friedrich Nietzsche who argued that its corrosive effects would eventually destroy all moral, religious, and metaphysical convictions and precipitate the greatest crisis in human history.
In the 20th century, nihilistic themes--epistemological failure, value destruction, and cosmic purposelessness--have preoccupied artists, social critics, and philosophers....
Commentaar Wim Duzijn 2003
Het begrip 'nihilisme' - zo wordt hierboven gesteld - wordt vaak gekoppeld aan de filosofie van de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche.
Daar ben ik het niet mee eens. Nietzsche was het tegendeel van een nihilist. Hij heeft het nihilisme bestudeerd, er de gevaren van ingezien en de term gekoppeld aan de door hem verafschuwde joods-christelijke moraal, die de mens via een proces van manipulatie in een toestand van zelfgekozen slavernij voert, waarin hij niet meer in staat is rationele keuzes te maken.
De slaafse onderworpenheid die de oude moraal teweegbrengt vernietigt de positieve levenswil en stimueert aleen maar de wil om te vernietigen - zodat volgens Nietzsche onvermijdelijk een tijd aan breekt waarin de nihilistsche mens zich op een willoze wijze uitlevert aan een destructief verlangen naar macht - de enige werkelijk reële kracht in een nihilistisch universum.
Juist omdat hij de gevaren van het joods-christelijke nihilisme inziet, probeert Nietzsche een tegenoffensief in te zetten: idolenvernietiging, die in dienst moet staan van een totale herwaardering van oude waarden die vals blijken te zijn.
Binnen een primitief morele wereld, stelt Nietzsche, staat alles op zijn kop. Wie daarom wil weten wat slecht is moet het goede bestuderen en wie wil weten wat goed is zal zijn blik moeten richten op datgene wat slecht is verklaard.
Sommige mensen noemen dat cultuurrelativisme, maar hoe je het het ook noemt, de kern van deze levenshouding is de wil het onvermogen van mensen rationele keuzes te maken - hetgeen de essentie van een toestand van nihilisme is - op te heffen via een bewustwordingsproces dat hem moet doen inzien dat alles wat hij tot dan toe aanbeden heeft vervalst en verleugend is.
Op dat bewustwordingsproces - inzien dat je oude, leugenachtige gedrag tot niets leidt - plaatst Nietzsche het evangelische begrip 'sterven'.
Sterven is afstand doen van het oude vertrouwde, datgene wat door een proces van slaafse afstomping niet meer ter discussie mag worden gesteld, een noodzakelijk proces omdat alleen het afstand doen van irrationeel, slaafs gedrag de intelligente, handelende kern van het menselijke bewustzijn bloot kan leggen.
Unless you righteousness exceeds that of the scribes and Pharisees, you will never enter the kingdom of heaven. Matthew 5:20
Blessed are those who are persecuted for righteousness’ sake, for theirs is the kingdom of heaven. Matthew 5:10
Not everyone who says to Me ‘Lord, Lord’ shall enter the kingdom of heaven, but he who does the will of My Father who is in heaven. Matthew 7:21
The kingdom of God is not coming with signs to be observed; nor will they say, ‘Lo, here it is!’ or ‘There!’ for behold, the kingdom of God is in the midst of you. Luke 17:20-21
Truly, truly I say to you, unless one is born of water and the Spirit, he cannot enter the kingdom of God. That which is born of flesh is flesh, and that which is born of the Spirit is spirit. John 3:5-6
My kingship is not of this world; if My kingship were of this world, My servants would fight, that I might not be handed over to the Jews; but My kingship is not from the world. John
I fear we are going to suffer a great defeat in our war in Iraq. Not a military defeat; I assume we shall have our military victory. I mean a defeat of the America we might have been, the America of our ideals. If we were to use our power wisely, we might pursue the dream of Woodrow Wilson, Franklin Roosevelt and other visionaries.
Dreams of leading the nations into a new world order dedicated to justice and freedom for everyone, based on collective security and on law.
We were strong and rich enough to do it.
But we might also choose to use our power to dominate, to remake the world in our image, to pursue what some call a global American empire.
The sun never sets on the Stars and Stripes. Dwight Eisenhower's prophecy of the "military-industrial complex" running the country has come abundantly true. The danger before us is not control by the military, but the militarization of our own thinking and of the way our whole system is organized. All of us -- the executive branch, Congress, the press, public opinion -- are prisoners of military thinking.
Look at the Pentagon budget and shiver. We turn away from moral issues to issues we can address in battle.
I fear that the war with Iraq will prove to be not only a detour from the path of wisdom, but also a turn onto another road entirely, a way that supposes military victory is the answer to everything...
My Brother Marines Are
Dying For Nothing - AGAIN
By Robert S. Finnegan, 27-3-2003
As the illegal war in Iraq bogs down and the body bags start coming home to the accompaniment of images of American POW's on CNN, the mood worldwide is one of shocked disbelief that events have been allowed to go this far. What happed to the lessons supposedly learned in Vietnam?
Are we as a nation doomed to repeat past mistakes over and over again until finally the American people have had enough and attempt to call a halt to this slaughter?
On a very personal level, I have to say that I am sick of hearing average Americans parroting the lies of the administration. My brother Marines are dying for nothing, AGAIN, and I am now one very pissed off Marine.
Robert S. Finnegan is a former Marine Corps Non-Commissioned Officer.
Ze hangen de teksten die ze zich innerlijk dienen eigen te maken enkel als sieraad om hun lichaam.
Ze maken van hun positie gebruik om weduwen uit te buiten.
Ze schrijven allerlei zaken voor waar ze zichzelf niet aan wensen te houden.
Ze zien de tekenen van de tijd niet en daarom zijn het blinde leiders van blinden.
Ze miskennen de naar verlichting verlangende geest in mensen
Conflict sapping forces' morale
Andrew North, BBC 28-3-2003
Marines are contending with tough conditions. Here on the frontline this conflict is taking its toll on morale. I can see the signs in the US marines I am with outside Nasiriyah.
Quite a few of the troops have said to me that this isn't what they were expecting. They have had a tiring week of guerrilla-style fighting and it continues. They are frustrated that their political masters gave the American public the impression that it would be easier than it's turned out to be. But, also that they should have given them more expectation about Iraqi resistance like this.
They don't want to admit they can't deal with it, but I think there is definitely a sense that it is not the kind of fighting that they were really trained for.
One Marine told me: "I've had enough of being fired at from all directions, I just want to go home".
Uri Avnery - Where did they go wrong?
Some more thoughts about the war
Gush Shalom 25-3-2003
An old truism says: "No war-plan does survive the first clash with the enemy." >BR>
That is always true. But something even worse has happened to the Americans now. In order to sell the war to their own public and to the world, Bush & Co. have painted the picture of a "surgical operation".
Quite simple: the Americans march on Baghdad in strength.
The Iraqi population wants to get rid of their cruel dictator and greet the liberators with joy. The Shiites in the south shower them with rice. Sadam gets killed. The regime collapses like a house of cards. The Americans enter Baghdad in triumph. THE END.
The whole business will take a week, at most. No dead, no prisoners. Bush and his people did not lie. They really believed that this is going to happen.
As always, the spin-doctors succeeded in convincing themselves. After drawing an imaginary map, they based their plans on it. Now they meet the reality.
No Arab - be he Sunni or Shiite - can look upon the Americans as liberators, because, for two years now, they have seen every day on their TV screens what the Israeli army, with Bush's wholehearted support, is doing to the Arab Palestinian people.
Even now, while the war is going on, Saddam's television broadcasts images of Israeli outrages in the Palestinian territories, in order to show to the Iraqi people how the heroic Palestinians, including the children, pit their lives against the huge might of the Israeli army...
Terugblik: "I'm not sure which planet they live on"
Hawks in the Bush administration may be making
deadly miscalculations on Iraq, says Gen. Anthony Zinni Salon.com News, 17-10-2002
President Bush continues to encounter war critics in the unlikeliest of places -- the United States military, for example. Last summer, retired Gen. Brent Scowcroft, who served as national security advisor to Bush's father during the Gulf War, bluntly expressed his doubt about a unilateral war against Iraq. A few weeks later, a trio of four-star generals appeared before Congress to echo that concern.
One of them was Gen. Wesley Clark, a former NATO military commander. "If we go in unilaterally, or without the full weight of international organizations behind us, if we go in with a very sparse number of allies, if we go in without an effective information operation ... we're liable to supercharge recruiting for al-Qaida," Clark said.
Now comes retired Marine Gen. Anthony Zinni, former head of Central Command for U.S. forces in the Middle East, who has worked recently as the State Department's envoy to the region with a mission to encourage talks between Palestinians and Israelis. Zinni, a Purple Heart recipient who served in Vietnam and helped command forces in the Gulf War and in Somalia, spoke last Thursday in Washington at the Middle East Institute's annual conference and laid out his own reservations about a potential war with Iraq.
In a keynote address striking for its critical assessment of the Bush administration, Zinni stressed the need to get the Israeli-Palestinian peace process back on track, build a broad coalition against Iraq, create trust among allies in the region -- and put Saddam Hussein's threat in perspective.
He also took issue with hawks in and around the administration who downplay the importance of Arab sentiment in the region. "I'm not sure which planet they live on," Zinni said, "because it isn't the one that I travel." And he challenged their suggestion that installing a new Iraqi government will not be especially difficult. "God help us," he said, "if we think this transition will occur easily."
More Innocents Martyred
Naseer Al-Nahr, Arab News War Correspondent
Arab News, 29-3-2003
More than 50 people were killed yesterday in an air raid on a popular Baghdad market after the United States unleashed some of the heaviest airstrikes of the war on this city.
US ground troops advancing toward Baghdad appeared to pause to regroup and strengthen supply lines.
Saudi Arabia told a UN Security Council meeting in New York that it would continue its efforts in association with other members of the international community to find a peaceful solution to the Iraqi crisis.
US Veterans: Statement to the troops
There is no honor in murder. This war is murder by another name. When, in an unjust war, an errant bomb dropped kills a mother and her child it is not "collateral damage," it is murder.
When, in an unjust war, a child dies of dysentery because a bomb damaged a sewage treatment plant, it is not "destroying enemy infrastructure," it is murder.
When, in an unjust war, a father dies of a heart attack because a bomb disrupted the phone lines so he could not call an ambulance, it is not "neutralizing command and control facilities," it is murder.
When, in an unjust war, a thousand poor farmer conscripts die in a trench defending a town they have lived in their whole lives, it is not victory, it is murder. (bron: www.uraqwar.ru)
200 killed in coalition attack on Baath party meeting
AFP News, 29-3-2003
Some 200 members of Iraq's ruling Baath party were killed in a coalition attack at a gathering in the Basra region, US generals said.
"It was an attack against a Baath party assembly northeast of Basra yesterday (Friday) evening," Brigadier General Vincent Brooks, deputy director of operations at US central command, told a daily briefing here. "It had about 200 members of the Baath party in attendance."
Brooks followed the remarks with footage showing a missile or bomb dropped on the building, which appeared to be blown to smithereens.
Major General Victor Renuart told journalists it was thought that all those in attendance had been killed. "We believe ... about 200 leaders of these -- of these irregular squads, and key leaders -- we believe were destroyed last night," Major General Victor Renuart said.
Commentaar Wim Duzijn 2003:
Een toenemend proces van ontmenselijking van de tegenstander heeft een oplossing van het Palestijnse conflict ernstig bemoeilijkt.
Het was de taak van Amerika als bemiddelaar dat zichzelf voortdurend versterkende ontmenselijkingsproces te stoppen.
Wie de situatie in Irak bekijkt ontdekt dat Amerika nu zichzelf op een willoze wijze tot gevangene maakt van een proces dat alle menselijke waarden vernietigt. Sharon werd afgeremd door Amerika. Maar wie remt Amerika af?
Labour Party MP Tam Dalyell, revered as the 'father' of the British Parliament, sees catastrophic times ahead if the war on Iraq continues.
"God only knows how this will end," Dalyell told IPS in an interview Saturday. "But if it must be ended sensibly, I can only say that there should be a ceasefire forthwith that is mandated and administered by the UN. It is clear already that this talk of achieving a regime change is fanciful." Dalyell said: "They have not just miscalculated, they have completely misunderstood the nature of Iraqi society and its institutions."
Dalyell, who has been closely monitoring the situation in Iraq, said most people could see what the U.S. and British governments could not.
"When I was in Baghdad in 1994, a lot of people were very critical of Saddam Hussein and the Ba'ath party," he said.
"When I went back in 1998, there was far less criticism of Saddam Hussein. The effect of the bombing and the sanctions had begun to tell. I must add that I went on my own expense, and I was not beholden to anyone."
The U.S.-British alliance lost their cause when the war began, he said. "Within the first night, the bombing blitz on Baghdad would have united most Iraqis against the U.S. and Britain," he said.
"So there is first a misunderstanding about the nature of Iraqi society, and then a total miscalculation about fighting the Iraqi people - and they are now fighting the Iraqis, not Saddam Hussein."
The blunder has happened because "people like U.S. Defence Secretary Donald Rumsfeld, Vice-President Dick Cheny and Rumsfeld's deputy Paul Wolfowitz have hijacked the U.S. government."
They have been backed by British Prime Minister Tony Blair because "he is a great believer in bombing," Dalyell said.
"He likes the idea of being a great war leader."
13 Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk, die aan het hout hangt.
14 Opdat de zegening van Abraham tot de heidenen komen zou in Christus Jezus, en opdat wij de belofte des Geestes verkrijgen zouden door het geloof.
24 Zo dan, de wet is onze tuchtmeester geweest tot Christus, opdat wij uit het geloof zouden gerechtvaardigd worden.
25 Maar als het geloof gekomen is, zo zijn wij niet meer onder den tuchtmeester.
26 Want gij zijt allen kinderen Gods door het geloof in Christus Jezus.
27 Want zovelen als gij in Christus gedoopt zijt, hebt gij Christus aangedaan.
28 Daarin is noch Jood noch Griek; daarin is noch dienstbare noch vrije; daarin is geen man en vrouw; want gij allen zijt een in Christus Jezus. (Galaten 3)
Hoewel ons land momenteel geleid wordt door een CDA-politicus (CDA staat voor chronische dood aanbidding) zijn er toch maar weinig mensen die iets af weten van het grote verhaal over het leven en de dood: het Christusverhaal dat - ondanks het feit dat het ons gehele leven beheerst - wordt doodgezwegen door de christelijk-socialistische-liberale pers in dit vreemde doodaanbiddersland.
Het christelijke evangelie - een verhaal dat serieus genomen moet worden, gezien het feit dat miljoenen christenen op grond van dat geschrift het illegale gedrag van hun christelijke overheden steunen - is (heel eenvoudig gesteld) de strijd tussen het Christusprincipe en het Barabbasprincipe.
Het begrip 'Christus' is een abstractie, een verwijzing naar geestelijke ontwikkeling, die gekoppeld is aan de concrete persoon Jezus.
Binnen de fundamentalistische religie wordt de persoon Jezus (in vergoddelijkte vorm) boven het abstracte (spirituele) begrip Christus geplaatst, een (door de profeet Mohammed afgewezen) idoliseringsproces dat er toe heeft geleid dat het Christusprincipe ondergeschikt is gemaakt aan het Barabbasprincipe.
Het woord Barabbas is afgeleid van de woorden 'Bar' = zoon en "Abbas" = vader: zoon van de vader dus.
En omdat het begrip 'vader' op zijn beurt een verwijzing is naar het dierenriemteken Steenbok dat wordt beheerst door de vaderplaneet Saturnus, ligt het als astroloog voor de hand te stellen dat het Jezusverhaal een allegorische vertelling is waarin sprake is van een strijd van de Vrije Geest tegen de patriarchale terreur van het Saturnale vormdenken.
Barabbas is de fundamentalist, de man die de Vorm (het idool, de heilige natie, Jeruzalem, ) boven de Geest (de rede, het verstand, Athene) heeft geplaatst.
In het evangelie wordt hij een joods-nationalistische vrijheidsstrijder genoemd, iemand dus die op een lijn kan worden geplaatst met de 'moderne' zionist. Het zionisme vertegenwoordigt het Barabbasprincipe.
Het probeert de Menselijke Geest te onderwerpen, via de vergoddelijking van het vormdenken: de staat, de tempel, de heilige stad, de heilige schrift en ga zo maar door.
Heiligverklaring is niets anders dan het tot idool verheffen van de vorm. Daarom zijn profeten, wiens taak het is de idolen te vernietigen, nooit vertegenwoordigers van patriarchaal, autoritair vormdenken.
Tegenover Barabbas - de man van de te ver doorgevoerde wet (het boek Galaten spreekt over 'de vloek der wet') wordt daarom de vertegenwoordiger van de Geest geplaatst:Jezus, de Jupitermens, de man die waarheid en rechtvaardigheid boven elke vorm van starre letterknechterij plaatst ('letterknechterij' = de vloek der wet).
Wanneer dan ook Arabieren en moslims het zionisme veroordelen, dan verwerpen zij daarmee het Barabbasprincipe, hetgeen betekent dat zij aan de kant dienen te gaan staan van Jezus, die door de vertegenwoordigers van het Barabbassiaanse denken (de letterknechten, de vormdenkers, de meedogenloze, conservatieve 'law and order'-verkondigers) vernietigd werd.
Het begrip evangelie verwijst naar 'verlossing', 'bevrijding door te kiezen voor de rechtvaardige, waarheidslievende geest'.
Dat bevrijdingsdenken is de ontkenning van star, meedogenloos wetsdenken (de vloek der wet). De starheid van de heilig verklaarde vorm (Jezus, vastgenageld aan het kruis) moet doorbroken worden in een wereld waarin het Christus-principe vernietigd is.
In Nederland worden wij momenteel geregeerd door doodaanbidders. (CDA is Chronische Dood Aanbidding).
Die doodaanbidding – de aanbidding van de geestelijke knechting van de mens - moet door mensen die het evangelie serieus nemen worden stopgezet.
De dode (aan het kruis genagelde) mens moet tot leven worden gewekt, zodat hij de strijd kan aanbinden met het vormdenken (het kruis is de Saturnale vorm).
De Levende Geest der Waarheid moet boven de aanbidding van de waarheidsdodende letter van de heilig verklaarde - en daarom onrechtvaardige - wet worden geplaatst.
Jesus & Barabbas
Willshire - Baptist Church
The Gospels tell the story of two prisoners that the Roman procurator Pontius Pilate offered to the mob. He would by custom release one prisoner of their choice at the time of the Passover in order to build good will. Typical politician, don’t you know?! One was called Barabbas, the other Jesus. Barabbas was a Zealot, guilty of the murder of a Roman official during an insurrection attempt. He was a revolutionary Jewish nationalist who believed that violence done in a holy cause honored God. Sacred violence would be used by God to defeat Israel’s enemies. And it has always in every culture and time been the same. Death of one’s enemies is the means by which people think they can make the ultimate sacrifice for God.
But over there before the crowd stands, the one who said to love your enemies. He has nothing to offer a mob. By its very nature mobs want blood. Should they demand release of Jesus as Pilate expects, they might as well adjourn. And what fun is that? It’s like the letdown of the guy on the ledge not jumping after all. No, sacred violence is just what they think changes the world. (Willshire - Baptist Church)
Socialisme als geestelijke verzetsbeweging vertegenwoordigt de strijd van de naar vrijheid verlangende geest tegen het ouderwetse, patriarchale vormdenken ('sterft gij oude vormen en gedachten').
Wanneer christenen dan ook stellen dat Jezus ons verlossen wil van 'de vloek der wet', dan zullen zij in socialisten hun grootste vrienden dienen te zien - wanneer dat socialisme tenminste echt socialisme wil zijn: socialisme dus dat de strijd aan wil binden met elke ideologie die via de heiligverklaring van de patriarchale mens een ontvrouwelijkte, geestdodende anticultuur in stand wil houden: onze cultuur, de cultuur waar de afkorting CDA naar verwijst: een Chronische Dood Aanbidders-cultuur...
Amerika & De Dode Toen En Nu Cultuur
Commentaar Wim Duzijn 2003
CItaat: "...En dan de religieuze haat in Amerika tegen het communisme, een haat die op geen rationele overwegingen steunt. De ontzettende, ijskoude vervreemding tussen de mensen en de dingen. Alles wordt in termen van bezit begrepen. Daardoor vervreemden de mensen onderling. Een vriend heb je niet in Amerika. Je bezit een vrouw, relaties en geld. Dat is dan je leven. Uitsluitend als bezit. De grote steden stikken totaal. Alles wat naar gemeenschapsvoorzieningen ruikt noemen ze communisme. “Socialism” heet dat daar..." Peter Schat april 1968
Stilletjes zijn ze weggegleden: de beroemde, de beruchte en de fameuze jaren zestig. Net als oude Amerikaanse soldaten. Ze sterven niet. "They just fade away..."
Het waren zeer rumoerige en ook zeer zinloze jaren. Niet omdat de idealen zinloos waren, maar omdat de geponeerde oplossingen volmaakt onzinnig waren.
Wie naar de wereld om zich heen kijkt, een wereld waarin de Macht (christelijk gezien: het Romeinse Rijk) het Recht (christelijk gezien: Jezus) gekruisigd heeft zal al snel inzien dat de pretenties van een beweging die anti-imperialistisch, antireligieus en communistisch wilde zijn, volstrekt voos en hol waren.
Nog altijd proberen vertegenwoordigers van deze wereldvreemde utopistenbeweging, die niet in staat waren bestaande aan de realiteit gebonden geestelijk-politieke stromingen (socialisme, christelijk-filosofisch denken en liberalisme) aan te passen aan een veranderend heden, zichzelf een aureool van heiligheid op te plakken.
De wil communistisch te zijn vloeide, zo stelt men, voort uit de noodzaak de gruwelpraktijken van het fascistische Amerikaanse imperialisme een halt toe te roepen. Wie in een tijd waarin Amerika brutale machtspolitiek bedreef niet protesteerde deugde daarom niet. Amerika was fascistisch - en daarom protesteerde men... TOEN, wel te verstaan..., dus nu niet...
Het eerste argument is begrijpbaar. Imperialistische, fascistoïde machtspolitiek moet leiden tot intellectueel protest. De toevoeging aan dat argument, het uitgebluste woordje 'TOEN' roept echter alleen maar verbazing op.
'TOEN' was Amerika fel religieus - op een welhaast fascistoïde wijze - nu schijnt dat religieuze fundamentalisme niet meer te bestaan.
'TOEN' bestond er een ijskoude vervreemding tussen mensen en dingen. Nu schijnen er zeeën van warmte en liefde uit het land der imperialisten op te stijgen.
'TOEN' werd het bezitsdenken boven het zijnsdenken geplaatst. Nu schijnt verkillend Amerikaanse bezitsdenken niet meer te bestaan…
Wie een beetje filosofisch is ingesteld zal dat kinderachtige TOEN-denken echter snel verwerpen.
TOEN en NU zijn onzinwoorden. We leven niet in een wereld waarin de tijd kan worden teruggezet of stilgezet. Alles bestaat zoals het altijd heeft bestaan.
Vroeger is nu en de toekomst is nu en alle misdaden die begaan werden worden nu begaan. Alles is - zelfs de God van de wetgever Mozes wist dat al ('Ik ben Ik ben') - en daarom zul je nooit op een passieve wijze op je luie kont kunnen blijven zitten in een wereld waarin gisteren, vandaag en morgen een en dezelfde werkelijkheid zijn.
Christus werd niet tweeduizend jaar geleden aan het kruis geslagen. Christus wordt nu - vandaag - aan het kruis geslagen - en omdat hij daar elke dag hangt is het noodzakelijk dat kunstenaars blinde mensen daar op wijzen.
Christus leeft, zeggen de christenen, maar ze zien hem niet. Hij hangt aan het kruis, temidden van moordenaars, en zijn kleren worden hem afgenomen. Maar we horen zijn doodskreten niet. Daarom zeggen we 'TOEN". Toen moesten we protesteren. NU niet.
Peter Schat was TOEN een communist. Daarom is hij nu een onbeduidende bleke schim uit het verleden, die alleen als zodanig omschreven kan worden: Peter Schat, een man die in 1968 een vreemde, utopistische communist was.
Ik was geen communist, ben geen communist, en zal het communisme ook nooit verdedigen, omdat communisme plat materialistisch collectivisme is. Kaderdiscipline, dood van de vrije geest.
Geestloos materialisme is altijd aan de tijd gebonden denken. Dat komt omdat het platvloers, eendimensionaal denken is. Daarom hecht ik meer waarde aan religieus denken, denken dat het begrip EEUWIGHEID omvat.
Binnen het religieuze eeuwigheidsdenken bestaat er geen TOEN. De eeuwige mensen blijven altijd aan zichzelf gelijk, ook al kunnen ze verschillende gedaanten aannemen tijdens hun reis door de aan zichzelf gelijk blijvende tijd.
TOEN en NU zijn gelijk.
TOEN was Amerika imperialistisch en rechtsreligieus. NU is Amerika dat ook. Daar kun je om lachen, omdat je naar je veranderde lichaam kijkt. Dat lichaam (symbool van het platvloerse materialisme) zegt: “TOEN was ik 1 of 10 of 100. Morgen ben ik dood.”
Maar is dat zo? Waarom ben je morgen dood als je nu niet leeft? Wat is leven als je niet weet dat TOEN ook NU is? Weten is je ogen opendoen en pijn voelen als iemand een mes in je lijf steekt. Maar voel je pijn? Bezit je het vermogen AU te roepen als een sadist een drilboor in je benen duwt?
Waarschijnlijk voel je niks. TOEN kon je voelen. Nu voel je niks. Wat ik TOEN voelde voel ik nu niet meer. Dus wat heeft het voor zin om überhaupt te voelen, als toch morgen alles TOEN en voorbij is?
We leven in kleine hokjes. We zijn slakken die kleine duistere slakkenhuisjes op onze ruggen meedragen. In zo'n huisje blijft alles NU en is gisteren TOEN en bestaat MORGEN niet.
Een slak laat een glinsterend spoor van slijm na. Dat spoor kun je zien als je het huisje verlaat. En wanneer je dat spoor terugvolgt in de tijd zie je dat het een lijn is, een verbindingsdraad die alle ervaringen aan elkaar koppelt.
Daarom kun je beter geen slak in een klein huisje meer zijn.
Kijk naar het spoor. En ontdek de eeuwigheid.
Dan heeft de werkelijkheid van TOEN toch zin gehad… (30-3-2003)
"...knowing begins with the awareness of the deceptiveness of our commonsense perceptions, in the sense that our picture of physical reality does not correspond to what is "really real" and, mainly, in the sense that most people are half-awake, half-dreaming, and are unaware that most of what they hold to be true and self-evident is illlusion produced by the suggestive influence of the social world in which they live..." Erich Fromm, in: To Have or To Be
Erich Fromm's thesis in this book is that two modes of existence are struggling for the spirit of humankind: THE HAVING MODE,
which concentrates on material possession, acquisitiveness, power, and aggression and is the basis of such universal evils as greed, envy, and violence; and: THE BEING MODE,
which is based on love, in the pleasure of sharing, and in meaningful and productive rather than wasteful activity.
If one has nothing, one is nothing
The alternative of having versus being does not appeal to common sense. To have, so it would seem, is a normal function of our life: in order to live we must have things.
Moreover, we must have things in order to enjoy them. In a culture in which the supreme goal is to have -- and to have more and more -- and which one can speak of someone as "being worth a million dollars," how can there be an alternative between having and being?
On the contrary, it would seem that the very essence of being is having; that if one has nothing, one is nothing.
Citaat - Over de oorlog: Tariq Aziz, Iraq’s Deputy Prime Minister, said the war was going very well for his country. He was surprised to hear that American troops expected to be welcomed with flowers. “The Iraqi people are going to receive the Americans with bullets,” he said.
The political dangers of a protracted military conflict were meanwhile bought home to Tony Blair when his former Cabinet colleague Robin Cook wrote an article saying that he had had enough “of this bloody and unnecessary war”, which was supposed to have been quick and easy.
“I want our troops home and I want them home before more of them are killed,” he wrote. But Cabinet ministers condemned the former Foreign Secretary, and David Blunkett said that Mr Cook had squandered the dignity of his resignation. (TimesOnLine, 31-3-2003)
Commentaar Wim Duzijn 2003
Vrijheid is een merkwaardig woord. Ik - als anarchistisch schrijver - heb in dit anti-anarchistische land nooit enige vrijheid (in de zin van 'maatschappelijke erkening;') gekend, zoals de meeste intellectuelen die er principes op na houden geen vrijheid kennen, waar ter wereld ze zich ook bevinden.
We leven weliswaar in een wereld die vrijheid in naam belangrijk vindt, en onwetende Amerikaanse en Britse jongens zijn ook bereid te vechten en te sterven voor wat men 'de zaak van de vrijheid' noemt, maar de leidende elite, die misbruik maakt van de onwetendheid en de naïviteit van eerlijke jongens, is een anti-intellectuele elite, die niet in wil zien dat vrijheid gefundeerd dient te worden op vrije, ontwikkelde en ruimdenkende geesten, die op een intelligente wijze contact met elkaar mogen maken.
Militairen zijn aardige jongens, vooral wanneer ze willen vechten voor jouw vrijheid, maar ze hebben leiders met morele principes nodig. Dat weet iedereen.
Daarom is het een beetje onzinnig om Saddam Hussein - die een principiele Arabische leider wil(of wilde) zijn - op zo'n gruwelijke wijze te demoniseren en een oorlog die zoiets groots als 'de vrijheid; behoort te dienen te reduceren tot 'het vernietigen van de duivel'.
Wie weet op welke wijze Amerikaanse militairen getraind en gedrild worden - 'YES SIR!' dit en ‘YES SIR!’ dat - die zal op zijn minst met enig cynisme de demoniseringspolitiek van conservatieve politici benaderen.
Amerikaanse militairen zijn niet vrijer of onvrijer dan Irakese militairen. Amerikanen bewonderen 'Amerikaans leiderschap' - Irakezen bewonderen 'Arabisch leiderschap'.
Saddam Hussein heeft in zijn functie van militair leider burgers gedood. Dat klopt. Maar wat zegt Donald Rumsfeld, Amerikaans minister van defensie, wanneer er gesproken wordt over de dood van onschuldige mensen?
Dit: "In een oorlog worden nu eenmaal onschuldige mensen gedood - daar valt niets aan te doen..." ('collateral damage' noemt men dat..)
Binnen een primitief dualistische moraalleer wordt dat gezien als een prima antwoord. Je mag doden wanneer je goed bent - en je mag niet doden als je slecht bent. Daarom weigert Amerika een hogere rechtsinstantie boven zichzelf te erkennen, omdat in een wereld waarin iedereen zich dient te onderwerpen aan het recht het klakkeloos voeren van destructieve oorlogen niet langer 'goed' zal worden genoemd.
En dat is nu juist waar het om gaat in deze moderne tijd... Een moderne tijd kan het zich niet langer permitteren dat mensen, landen, ja hele werelddelen zichzelf boven de wet plaatsen.
Globalisering en opheffing van grenzen leidt onvermijdelijk tot de vorming van een wereldgemeenschap en zo'n gemeenschap heeft waarden en normen nodig.
Die waarden en normen zijn vastgelegd in het Handvest van de Verenigde Naties. Wie dat Handvest terzijde schuift laat zien dat hij NIET de zaak van de vrijheid dient.
Wie het Handvest van de Verenigde naties terzijde schuift is een dictator, niet een kleine dictator, zoals Saddam Hussein, een man die altijd bereid is geweest vrede te sluiten met het Westen, maar een grote dictator, die alles wat eerlijk en rechtvaardig is wil knechten en onderwerpen.
De negatieve resultaten van dat dictatoriale gedrag leiden momenteel tot de vreemde situatie die in het citaat hierboven wordt geschetst: Robin Cook, minister in het kabinet van Tony Blair, treedt af, omdat hij tegen een illegale oorlog is, maar wanneer hij aan dat aftreden de logische consequentie verbindt dat Engeland zijn troepen terug moet trekken, dan wordt hij een vriend van 'de dictator' genoemd, een verrader, die het kwaad in de wereld steunt en aanmoedigt, met andere woorden: niet de dictator in het buitenland wordt bestreden, maar de eerlijke, rechtvaardige, principiële mens in het binnenland.
Robin Cook ziet zichzelf gedwongen zijn oproep terug te nemen. Je mag tegen de oorlog zijn als die oorlog er nog niet is, maar wanneer die oorlog er is moet je een voorstander zijn, ook al blijft de oorlog een immorele, onrechtvaardige en illegale onderneming.
Dat is natuurlijk absurd. Wie weet dat mensen vechten voor een oneerlijke zaak, zal nooit gedwongen mogen worden die onrechtvaardige zaak 'goed' te noemen. Wordt hij daartoe wel gedwongen, dan leven we in een dictatuur, waarin het vrije denken een 'zaak van de duivel' wordt genoemd: "Wie niet voor mij is", stelt George W. Bush, "is tegen mij".
Het is die mentaliteit waar de Palestijnen meer dan vijftig jaar lang tegen gevochten hebben. Israël stelde een illegale daad, verdreef de Palestijnen uit hun huizen, weigerde hun recht op terugkeer te erkennen en probeerde via botte machtspolitiek de Palestijnen ertoe te bewegen zich bij 'de realiteit' neer te leggen. De politiek van rechtse zionisten was en is gebaseerd op het scheppen van 'realiteiten'.
Je bezet gebied, je bouwt nederzettingen, maakt ze groot en sterk en stopt ze vol met mensen, zodat niemand ooit nog in staat zal zijn die geschapen werkelijkheid ongedaan te maken. Mensen die protesteren (denk aan de vredesactivist Uri Avnery) worden gezien als landverraders, antisemieten en vrienden van ‘duivelse dictators’ die de goede mensen het leven onmogelijk willen maken.
Amerika doet nu precies hetzelfde. Het wilde Irak bevrijden, maar de bevolking van Irak ziet die bevrijding als een bezettingsdaad.
Welnu, wanneer je een democraat bent, dan zeg je: het volk heeft gesproken. Het volk wil geen Amerikaanse bezetting en geen Amerikaans roofkapitalisme. Dus sluit een wapenstilstand, geef het bevel over de troepen in handen van de VN en kies voor een vredelievende, democratische oplossing, waarbij de bevolking de kans krijgt zelf te bepalen wie zij 'goed' en wie zij 'slecht vindt.
Maar er wordt helemaal niet gekozen voor politieke oplossingen. Niet Saddam moet weg, nee, het socialisme en het Arabische nationalisme moeten weg.
Daarom is hier geen sprake van democratie. Men sluit een deal met Islamitische conservatieven die secularisme haten en de Amerikaanse militairen worden gedwongen een overwinning te forceren.
Militairen moeten het Ba’ath-socialisme vernietigen. De religieuzen krijgen hun religieuze staat. En goedgelovige militairen moeten er zorg voor dragen dat Amerikaanse bedrijven Irak (na de vernietiging) kunnen ‘opbouwen’.
De Irakezen krijgen als beloning voor hun 'vrije' keuze voor het kapitalisme meer geld. De sancties, die de bedoeling hadden het volk via verarming en verpaupering ertoe te bewegen te kiezen voor de zegeningen van het rijke westen, worden opgeheven, Amerikanen - zo stelt men - scheppen nu werkgelegenheid, een groep neoconservatieve Amerikanen en Irakezen beloven van Irak een welvarend kapitalistisch land te maken - dus wat zou je klagen en mopperen? Wij zijn toch ook vrij en blij in ons kapitalistische land? Het is een vorm van optimisme die de volstrekte ontkenning is van het ernstige, religieus-filosofische begrip 'eeuwigheid'.
Amerika is het land van het kinderlijke, onnadenkende optimisme. Je hebt een uiterst conservatieve kerk en het leger, en die conservatieve kerk en het leger scheppen de moraal: een moraal waarin 'twee heilige landen' (Amerika en Israel) centraal staan.
Dat kinderlijke, onwetende optimisme is een leugen - een wrede leugen zelfs, die onrecht schept.
De discotheken in ons land zitten vol met dergelijke naïeve, onwetende blindemannen. Ze praten en lachen zoals robotten lachen. Miljoenen mensen sterven - maar zij vieren feest. Ze kijken naar de televisie en ze mompelen: “Goed dat de dictator verdwijnt" – en ze weten niet dat zij met hun principeloze onverschilligheid veel grotere dictators zijn.
In de jaren zestig wijdde de katholieke zanger Jules de Corte aan deze naïeve optimisten het lied 'Koning Onbenul'. De man ergerde zich groen en grijs aan de onbenulligheid van een filosofieloze pretcultuur waarin geen plaats meer wordt ingeruimd voor ernst en reflexie.
Het onbenul maakt zich niet druk over recht of onrecht. Hoe meer doden er vallen, hoe beter hun leven wordt. Maar de armen, de verdrukten, de principiële mensen, die alleen maar kunnen overleven in een wereld waarin het Recht wordt gerespecteerd maken zich zorgen. Zij weten dat dom geluk domme pech schept.
En mijn God, wat kan het leven afschuwelijk zijn wanneer het onbenul op een domme wijze gelukkig wil zijn.
Daarom zou het voor de wereld een zegen zijn wanneer de geluksvogels in onze wereld eens wat minder gelukkig zouden zijn...
JULES (februari 1996)
bij de dood van Jules de Corte
door: Cees van der Pluym
Het verhaal is genoegzaam bekend. In december 1956 zou Jules de Corte optreden voor een kerstviering van het Amsterdamse COC. T
oen zijn werkgever, de KRO, daar via het toenmalige verenigingsblad lucht van kreeg, verscheen er een zware, geheimzinnig- en gewichtigdoende delegatie van het KRO-bestuur bij De Corte thuis. Hij kon kiezen: optreden voor het COC of in dienst blijven bij de KRO.
Jules wenste zijn broodwinning te behouden en ging door de knieën, maar niet zonder met het COC af te spreken dat hij het jaar daarop wél zou optreden, en gratis!, mits men er dan iets minder publicitaire ruchtbaarheid aan zou geven.
Een paar jaar later, in de vroege jaren zestig, schreef Jules de Corte zijn "Romeo en Julio", ruim voordat Annie M.G. Schmidt iets vergelijkbaars deed.
Jules deed dat niet omdat hij op de barricaden wilde staan, hij deed dat omdat hij het vanzelfsprekend vond om uiting te geven aan wat er in je leeft, ook als dat tegen de heersende mening ingaat. Hij deed dat omdat hij consequent tegen iedere vorm van discriminatie was en daarvan onophoudelijk getuigde.
En hij deed dat omdat hij van mensen hield, omdat hij meer belang hechtte aan wat de mensen onderling verbond dan aan wat hen scheidde. (Cees van der Pluym)
Back to the future?
Baghdad may soon look like Beirut
Pete Hamill, 30-3-2003
Ahead lies Baghdad, and for days, I've been seeing in memory the streets of Beirut in 1978. In my life, no place, before or since, was spookier.
Every building I saw had been hit in the endless fighting: hotels, apartment houses, office buildings, shops, markets. Jagged holes had been blown through walls. Water fell steadily from ruptured pipes. Most surfaces were gashed by the hammering of automatic weapons. The scorched, twisted shells of cars, buses, ambulances filled the streets, rusting in the sun, and young men used them for cover to shoot and run.
No street was safe. Some neighborhoods were controlled by right-wing Christian militias. Some by Shiite or Sunni or Druze Muslims. Others by men of the Palestine Liberation Organization. Almost none wore uniforms. The Israelis were invading from the south. The Syrians were easing through the seething ruins, avoiding a direct fight. There were no clear signs marking off the territories; it was possible to turn left instead of right and find yourself ambushed.
Hoewel we in de toekomst ongetwijfeld bestookt zullen worden met verhalen over de wandaden van het Baath-regime en al die mensen die 'de duivel' steunen, beschrijvingen die ons moeten doen vergeten dat we zelf in belangrijke mate verantwoordelijk zijn voor de wandaden die in het Midden-Oosten zijn begaan, gezien onze onwil afstand te doen van het totalitaire verdeel en heers kapitalisme dat het Midden-Oosten nu al decennialang aan het kapotmaken is, kan het zinvol zijn de negatieve, op destructie gerichte activiteiten van Israel en Amerika te bekijken.
Die destructiedrift zit ingebakken in een asociale (anti-socialistische) cultuur, een ontvrouwelijke anti-cultuur, die niet in wil zien dat zij de Arabische wereld alleen maar kan vernieuwen via het stimuleren en aanmoedigen van het vrouwelijke gedachtenpotentieel dat onder de oppervlakte van het zacht glinsterende woerstijnzand verborgen ligt.
"The civil society which we aspire to establish is based on our collective identity whose attainment requires the continuous and ceaseless endeavours of intellectuals and thinkers. 
Het begrip 'nihilisme' - zo wordt hierboven gesteld - wordt vaak gekoppeld aan de filosofie van de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche.
As the illegal war in Iraq bogs down and the body bags start coming home to the accompaniment of images of American POW's on CNN, the mood worldwide is one of shocked disbelief that events have been allowed to go this far. 
Het CDA is een christelijke partij. Dat lijkt erg mooi en goed. Christelijk, dan sta je ergens voor. Maar schijn bedriegt.
Jezus, de man die zichzelf 'Messias' noemde, maakte geen deel uit van de religieuze elite. Hij was (volgens het evangelie) aanvankelijk 'een arme profeet', een mens die was uitgestoten, jarenlang ronddoolde in de woestijn, en die na een intensieve studie van alle beschikbare geschriften het besluit nam als onafhankelijke eenling een leugenachtige wereld de waarheid te brengen. 
An old truism says: "No war-plan does survive the first clash with the enemy." >BR>
That is always true. But something even worse has happened to the Americans now. In order to sell the war to their own public and to the world, Bush & Co. have painted the picture of a "surgical operation".
De Amerikaanse legerleiding heeft nooit veel gezien in een Iraaks avontuur. Vooral 
Now comes retired Marine Gen. Anthony Zinni, former head of Central Command for U.S. forces in the Middle East, who has worked recently as the State Department's envoy to the region with a mission to encourage talks between Palestinians and Israelis. Zinni, a Purple Heart recipient who served in Vietnam and helped command forces in the Gulf War and in Somalia, spoke last Thursday in Washington at the Middle East Institute's annual conference and laid out his own reservations about a potential war with Iraq. 
More than 50 people were killed yesterday in an air raid on a popular Baghdad market after the United States unleashed some of the heaviest airstrikes of the war on this city.
Hoewel ons land momenteel geleid wordt door een CDA-politicus (CDA staat voor chronische dood aanbidding) zijn er toch maar weinig mensen die iets af weten van het grote verhaal over het leven en de dood: het Christusverhaal dat - ondanks het feit dat het ons gehele leven beheerst - wordt doodgezwegen door de christelijk-socialistische-liberale pers in dit vreemde doodaanbiddersland.
Socialisme als geestelijke verzetsbeweging vertegenwoordigt de strijd van de naar vrijheid verlangende geest tegen het ouderwetse, patriarchale vormdenken ('sterft gij oude vormen en gedachten').
Robin Cook, minister in het kabinet van Tony Blair, treedt af, omdat hij tegen een illegale oorlog is, maar wanneer hij aan dat aftreden de logische consequentie verbindt dat Engeland zijn troepen terug moet trekken, dan wordt hij een vriend van 'de dictator' genoemd, een verrader, die het kwaad in de wereld steunt en aanmoedigt, met andere woorden: niet de dictator in het buitenland wordt bestreden, maar de eerlijke, rechtvaardige, principiële mens in het binnenland.
De discotheken in ons land zitten vol met dergelijke naïeve, onwetende blindemannen. Ze praten en lachen zoals robotten lachen. Miljoenen mensen sterven - maar zij vieren feest. Ze kijken naar de televisie en ze mompelen: “Goed dat de dictator verdwijnt" – en ze weten niet dat zij met hun principeloze onverschilligheid veel grotere dictators zijn. 
Het verhaal is genoegzaam bekend. In december 1956 zou Jules de Corte optreden voor een kerstviering van het Amsterdamse COC. T
Ahead lies Baghdad, and for days, I've been seeing in memory the streets of Beirut in 1978. In my life, no place, before or since, was spookier.
basra 31-3-2003
Hoewel we in de toekomst ongetwijfeld bestookt zullen worden met verhalen over de wandaden van het Baath-regime en al die mensen die 'de duivel' steunen, beschrijvingen die ons moeten doen vergeten dat we zelf in belangrijke mate verantwoordelijk zijn voor de wandaden die in het Midden-Oosten zijn begaan, gezien onze onwil afstand te doen van het totalitaire verdeel en heers kapitalisme dat het Midden-Oosten nu al decennialang aan het kapotmaken is, kan het zinvol zijn de negatieve, op destructie gerichte activiteiten van Israel en Amerika te bekijken.