De eeuwige intellectuelenjacht
Commentaar Wim Duzijn 2002
Citaat: 'Waar het om gaat is het humanistische principe van de gelijkwaardigheid van alle mensen ook van toepassing te verklaren op joden en Palestijnen.'Karel Glastra van Loon
Hoewel we de pretentie uitdragen dat we grote mensen zijn die een grotemensenbroek dragen - of een grotemensenjurk (wanneer je toevallig geen penis bezit) - gedragen we ons meestal als kleine kinderen die lijden aan een chronische gedragsstoornis.
Ooit heb ik wel eens een kunstenaar horen verzuchten: "O God, voer mij naar een land waar gewone mensen leven..."
Ik geloof dat ik zelf die kunstenaar was… Het was een droom, en zoals alle dromen was ook die droom niets anders dan bedrog. Want ik leef in Nederland. En daar houden alle dromen op...
De grootste kleine kinderen zijn de luitjes die met grote vangnetten achter mensen aanhollen die in hun ogen niet deugen.
Daarbij baseren ze zich niet op algemene menselijke waarden, morele uitgangspunten die er zorg voor moeten dragen dat alle mensen op een gelijke wijze behandeld worden, maar op hun eigen groepswaarden, die gericht zijn op het uitsluiten en moreel slecht verklaren van kritische anderen.
Hun Ik is namelijk altijd de ontkenning van het niet-eigen Ik.
Mensen opjagen is de eeuwige taak van fanatieke gedraggestoorde kinderen: jagen op kritische anderen of op mensen die anders - dus slecht - zijn.
Adolf Hitler - die het symbool is geworden voor alles wat duivels is in de mens - was daarom een gestoord kind, omdat hij die in het menselijke bestaan ingebouwde drijfjacht op kritische geesten als een centraal idee inbouwde in zijn (fascistisch genoemde) wereldbeschouwing, een visie op het bestaan waarin de wereld werd opgedeeld in meesters (de Duitsers) en slaven (de niet-Duitsers, of beter gezegd:al diegenen die tot een inferieur ras behoorden).
Hitler was dus enerzijds een Messiaanse dictator, die zichzelf zag als een halfgod en die daarom alle intellectuelen die van hem een eenvoudig mens konden maken haatte, en anderzijds een racist, die goddelijke eigenschappen neerlegde in het Germaanse ras, waaruit de logische consequentie voortvloeide dat inferieure mensen de goddelijke mensen behoren te dienen.
Kleine gestoorde kinderen, die kleine leren schoentjes met stalen neuzen dragen, proberen die waarheid te ontdoen van zijn wetenschappelijke algemeenheid en zij zeggen dat Hitler niets anders was dan een boze man die alleen maar achter ‘de joden’ aanliep.
Wanneer wetenschappelijke geesten verklaren dat een dergelijke verklaring onvolledig en daarom onjuist is en daarenboven het zicht op een intelligente verklaring van het verschijnsel 'nationaal-socialisme' onmogelijk maakt, een verklaring die vanwege haar intelligentie morele betekenis kan hebben, leerzaam dus en gericht op het voorkomen van soortgelijke tragedies in de toekomst, die krijgt de knip op de neus, omdat fanatici helemaal geen tragedies willen voorkomen, omdat fanatici de tragedie van het leven zelf zijn, de aanstichters van al die verschrikkelijke zaken waar Adolf Hitler voor stond.
Zonder fanatisme en blinde haat zou het nationaal-socialisme nooit mogelijk zijn geweest. hetgeen betekent dat al diegenen die de intelligente, waarheidslievende mensen in een samenleving kapot willen maken, alleen maar omdat zij het onredelijke fanatisme verafschuwen, gewantrouwd dienen te worden. Hun oordeel is onjuist, en kan alleen serieus worden genomen wanneer zij in de eerste plaats hun eigen fanatisme en hun absurde, onredelijke verlangen kritische geesten te vernietigen veroordelen.
Het kinderachtige gedrag van joodse fanatici komt momenteel tot uiting in een haatcampagne doe zich richt tegen de schrijver van het boek 'In de schaduw van de ster' van Peter Edel., dat een voorwoord meekreeg van de schrijver Karel Glastra van Loon.
Karel GvL beroept zich - zoals het een intelligente schrijver betaamt - op humanistische gelijkwaardigheididealen, hetgeen wil zeggen dat hij de mens niet ziet als deel van een kleinburgerlijk collectief (katholieken, socialisten, joden, etc...) maar als deel van een wereldgemeenschap, waarin iedereen gelijke rechten heeft en niemand het recht bezit de ander op grond van zijn beperkte groepsvisie rechteloos te maken.
De wereldgemeenschap hanteert waarden en normen die door de wereldgemeenschap worden onderschreven en als wereldburger beroep je jezelf op die algemene menselijke waarden en val je iedereen aan die zijn eigen beperkte groepsidentiteit boven de algemene menselijke waarden probeert te plaatsen. Een uiterst simpele en heldere opstelling en ook de enig juiste in een wereld waarin mensen 'humanist' willen zijn.
Maar omdat Nederland een antihumanistisch land is (wij ontkennen het naar algemene waarden verlangende onafhankelijke individu), een land dus waarin algemene menselijke waarden als staatsgevaarlijk worden beschouwd, daarom distantiëren we ons van het humanisme zodra dat humanisme van ons eist dat we heilige koeien gaan verdrinken.
Een humanist is de vijand van alle onredelijke vormen van heiligheid. De essentie van onredelijke heiligheid (schijnheiligheid) is dat de een zich boven de ander plaatst en gaat zeggen: Ik ben beter dan jij, niet omdat ik een daad heb gesteld, maar omdat ik heilig ben'.
Dat is de wereld op zijn kop zetten. Binnen de wereld van het katholicisme wordt een mens heilig verklaard vanwege de daden die hij heeft gesteld.
Het gaat dus niet om zijn goddelijke status, maar om de daden die hij als mens heeft verricht.
En wanneer je je dat realiseert - dat een katholiek het stellen van daden belangrijk vindt - dan kun je als humanist met die heiligverklaring vrede hebben, omdat in een heilige de menselijkheid, het humanisme, wordt vereerd.
Peter Edel heeft een boek geschreven waarin hij de heiligverklaring van de staat Israël door het zionisme in een kritisch licht plaatst. Het zionisme wordt door hem afgeschilderd als een ouderwetse collectivistisch beweging, die net als elke andere collectivistische beweging de belangen van de eigen groep boven de belangen van alle andere mensen plaatst: een anti-humanistische beweging dus, omdat humanisten de mens niet zien als deel van een groep maar als unieke, onafhankelijke grootheid, waarvoor algemene wetten gelden, die hem als gelijke naast alle anderen plaatst.
De kern van het conflict tussen joden en niet-joden is de in het zionisme ingebouwde ongelijkheidgedachte. Daartegen richt Edel zich en hij wordt daarbij gesteund door Karel Glastra van Loon, die in een voorwoord benadrukt dat het de plicht van een humanist is alle gedragsvormen die het principe van de ongelijkwaardigheid benadrukken te veroordelen.
Horden kleine fanatieke Hollandse kinderen omringen hem. Zij werpen met poep en gillen rare kreten. Dat is de reden waarom de schrijver Willem Frederik Hermans Nederland verafschuwde.
"Alleen wie blind is mag hier koning worden", stelde hij. En hij voegde daar aan toe dat hij daarom helemaal niet trots was op zichzelf, omdat hij in feite een halve blinde was, die alleen maar daarom 'groot' is in dit land, omdat de ziende mens - de mens die geen fanatieke dominee wil zijn - door iedereen wordt weg gejaagd.
"Denken in termen van groepen is een teken
van onherroepelijke middelmatigheid".
Willem Frederik Hermans,
in 'Wonderkind of een Total Loss'.
Webinfo: Peter Edel's boek De schaduw van de ster analyseert de geschiedenis van het zionisme, van de oorsprong tot de tegenwoordige betekenis van deze nationalistische beweging. Een eeuw geleden gaf Theodor Herzl met zijn geschrift De Joodse Staat de stoot tot de zionistische beweging. Herzl en andere zionisten van het eerste uur baseerden zich deels op een raciale vertaling van het judaïstische thema over de uitverkorenheid van het joodse volk. Toen de uitgangsstellingen eenmaal betrokken waren, zorgde de onverbiddelijke logica van de geschiedenis voor de consequenties waarbij het doel, een Groot Israël, vrijwel ieder middel heiligde. De optie voor een zuiver joodse of door joden overheerste staat in het Arabische Palestina, kon alleen maar leiden tot een soort koloniale situatie en ten slotte tot een militair treffen tussen de twee bevolkingsgroepen. Na de stichting van de staat Israël in 1948 bleef het zionisme vasthouden aan de uitverkorenheid van het joodse volk. Het richtte dit principe tegen de autochtone bevolking in Palestina. Zionistische milities verdreven grote aantallen Palestijnen naar vluchtelingenkampen. In de jaren '60 maakten zionisten de holocaust tot boegbeeld van hun propaganda. Naar aanleiding van het proces tegen de nazi Adolf Eichmann werd de verantwoordelijkheid voor de judeocide op tegenstanders van de joodse staat geprojecteerd. Kritiek op Israël staat sindsdien voor zionisten op één lijn met de misdaden van de nazi's. De continuering van de confrontatie was een feit. (www.epo.be info)
Wikipedia info: Karel Glastra van Loon was lid van de PSP en het Republikeins Genootschap. In samenwerking met SP-partijleider Jan Marijnissen schreef hij een aantal boeken over maatschappelijke onderwerpen. Verder schreef Glastra van Loon samen met Bob Fosko en Jan-Paul van der Meij in 2002 het SP verkiezingslied 'Een mens is meer!'
"The truly daring are not those who dream of conquest and subjugation, but rather those who look to the future, when two nations will together, in brotherhood, make the Near East flourish." - Martin Buber 1945
"The civil society which we aspire to establish is based on our collective identity whose attainment requires the continuous and ceaseless endeavours of intellectuals and thinkers. 
Professor Yeshayahu Leibowitz, that prescient diagnostician of Israel's decline, railed at Israel's governments that their policy was sometimes tainted by feeblemindedness, sometimes by malice, and usually by both of these ills at once. 
Een moslim is dus een enkeling die in de wereld God wil ontdekken en bewonderen, en die op zoek gaat naar een goddelijk plan dat hem duidelijk maakt dat hij, zoals de profeten het stellen, een kind is van God, samen met anderen, die voor het aangezicht van God allemaal gelijken zijn.
Een valse autoriteit verheerlijkt zichzelf en zijn eigen visie en stelt dat er buiten hem geen andere autoriteiten zijn. Hij is een God-Koning die alleen op een troon zit en die daarom binnen de historische tijdlijn van het Midden-Oosten te vergelijken valt met de monotheïstische zonderling Echnaton, die in Egypte de strijd aanbond met de spirituele vrijheid door alle persoonlijke goden af te schaffen en te vervangen door de ene God die hij zelf (tesamen met het door hem opgebouwde politieapparaat) was.
Secret Speech Delivered by First Party Secretary at the Twentieth Party Congress of the Communist Party of the Soviet Union, February 25, 1956
Echnaton schafte alle godenbeelden af. Het volk mocht de tempels niet meer bezoeken en moest ook de eigen huisaltaren afbreken. God mocht niet langer afgebeeld worden. Alleen de farao mocht aanbeden worden. Hij was alles. Het volk was niets. 
Third party involvement is essential to mediating an end to the current cycle of deadly violence in the Middle East, Secretary-General Kofi Annan says in a report released today at United Nations Headquarters in New York. 
Wij, de volken van de verenigde naties vastbesloten
Hoewel veel mensen denken dat de Islam een cultuur van vrouwenhaters is laat de geschiedenis ons zien dat de situatie in de begintijd van de Islam een ontkenning was van het traditionalisme dat nu zo sterk de Islamitische wereld domineert. 
Kiryat Arba's settlers, with active assistance from the Civil Administration and the IDF, are keeping their promise to create "territorial contiguity between Kiryat Arba and the Tomb of the Patriarchs."
Beschaving begint nooit bij de horde. Beschaving begint daar waar vrije, onafhankelijke enkelingen in staat worden gesteld de massa op een zodanige wijze te beïnvloeden dat de primitieve verdierlijkingsprocessen die altijd het massagedrag bepalen worden ingedamd.
Collectivisme is - juist omdat we in een dualistische wereld leven - het grootste gevaar dat de mensheid bedreigt. 
"I irritate people, they say, because I am always repeating the same thing. This was also the reason for the Athenians' dissatisfaction with Socrates. One could rightly say that others are not always repeating the same thing. But no, it is clear that this irritation has another cause. No one would get angry if the things that I repeated were those to which people have become accustomed, which have always been admitted and are therefore comprehensible and agreeable to everyone. Then it would not seem that I am repeating "the same thing," that is, always the opposite of what people wish to hear. Everyone, for example, for centuries - ever since Aristotle - has repeated: the principle of contradiction is an unshakeable principle; science is essentially free examination; God Himself could not make that which has been not to have been; man must overcome his selfhood or particular being; everything must tend toward unity, etc. And no one gets angry, everyone is very happy and imagines that all this is new. But if you say that the principle of contradiction is not even a principle, that the self-evidences deceive us, that science is afraid of free examination - not only will people not permit you to repeat such things two or three times, but they will fly into a rage at your very first words.
De strijd tussen rede en geloof (zaken die door Sjestov worden gekoppeld aan de steden Athene (rede) en Jeruzalem (geloof) is een eeuwigdurende strijd, die altijd noodzakelijk is in een wereld waarin het collectivisme de vrije geest probeert te vernietigen.
Job wordt zowel in de Rooms-Katholieke Kerk als in de Oosters-Orthodoxe Kerk als een heilige vereerd (Sint-Job of Job de Aartsvader), hoewel hij – mocht hij hebben bestaan – vele eeuwen vóórdat er sprake was van christendom is overleden. Diverse kerken en kapellen zijn aan hem gewijd. Zijn feestdag is 10 mei in de westerse kerken, 6 mei in de oosterse kerken, en 27 april in de Ethiopisch-orthodoxe Kerk.
Senior Palestinian official Saeb Erekat rejected the statements as "baseless" and said the hard-line Sharon was trying to appeal to more moderate voters ahead of Israel's elections Jan. 28.
President Saddam Hussein apologized to the Kuwaiti people for his invasion of their tiny country in 1990, saying he was not speaking from weakness but a desire to set the record straight. 
Kind worden is niet gemakkelijk voor Saddam Hoeissen. Alle biografen zijn het er over eens dat hij een afschuwelijke jeugd heeft gehad, vooral ook omdat hij een intelligent, gevoelig kind was dat weinig interesse had voor de lompe spelletjes van zijn leeftijdgenoten. "Het leek wel", vertelt een zijn van zijn weinige jeugdvrienden, "alsof hij altijd aan het denken was.."