Sharon Clutching at Straws
Mehr News Agency [Iran] 4-11-2003
TEHRAN, Nov. 3. Israeli Prime Minister Ariel Sharon, who is currently in Moscow on a three-day state visit, is expected to discuss the Middle East peace process in his meetings with Russian President Vladimir Putin.
Sharon will definitely be bringing up the issue of Iran's nuclear program in order to try to convince Moscow to stop providing nuclear assistance to the Islamic Republic.
The Zionist prime minister is desperately trying to drum up international support for his plan, realizing that he has become isolated at home and abroad for his illogical policy and his purely militaristic approach.
His policies are now being severely criticized by Israeli military and civilian officials... These anti-Sharon positions were welcomed by Israeli officials to such an extent that Sharon threatened to sack cabinet ministers who continued criticizing his policies.
However, this is not the end of the story. The desperate situation of the Israeli prime minister has been compounded by the judgment of the court of world public opinion...
This motivated Sharon to start a propaganda campaign against the nuclear program of the Islamic Republic so as to distract attention, both at home and abroad, from the harsh criticism of his policies.
However, his efforts were frustrated after Iran announced last month that it would sign the additional protocol to the nuclear Non-Proliferation Treaty (NPT).
Logica & Religie
Commentaar Wim Duzijn 2004
Iran bevindt zich nu in dezelfde positie die Saddam Hussein innam, voordat hij op een illegale wijze als staatshoofd werd afgezet door mensen die zichzelf 'democraten' noemen.
Saddam Hussein MOEST een monster zijn. Alle positieve kwaliteiten die hij bezat werden domweg ontkend en via een systematische sar en treiterpolitiek werd hij op een zodanige wijze gemanipuleerd dat hij de 'gek' werd die hij moest zijn.
Zo zit het leven van een wereld die de spiritualiteit ontkent nu eenmaal in elkaar.
Geestelijke doden zoeken geen waarheid. Ze maken waarheid. En daarom kiezen ze voor militaire/enof economische macht, dwingelandij en geestelijke terreur.
De slachtoffers van de terreur worden altijd monddood gemaakt (uitgestoten, gemarginaliseerd). Ze zijn gek en gekken berg je op in gevangenissen, opvoedingsgestichten en gekkenhuizen, waar elk woord dat ze uitspreken wordt weggecriminaliseerd of weggepsychologiseerd.
Dat inzicht is niet nieuw. Het vormde de centrale spil waaromheen het zogenoemde 'antipsychiatrische denken' van de jaren zestig en zeventig zich afspeelde - een van de weinige ondernemingen die uiterst zinvol waren en waarover je nu dan ook helemaal niets meer hoort!
Het verband dat er bestaat tussen macht en ziekte mag niet aan de orde worden gesteld. Macht is alleen dan goed wanneer elke link die kan worden gelegd met zelf in het leven geroepen negatieve uitwassen wordt weggewist.
Dat is de reden waarom Ariel Sharon een permanente oorlog aan het voeren is met Arabische landen en moslimlanden die kritisch zijn.
Saddam was alleen maar daarom gevaarlijk omdat hij een anti-Zionist was, een man die weigerde het begrip 'zwart' 'wit' te noemen.
Voor Iran geldt nu hetzelfde. Ondanks het feit dat momenteel hervormers onder leiding van de Iraanse president Khatami een op dialoog gerichte politiek voorstaan weigert Sharon ook maar iets goeds te zien in de republiek Iran, omdat zowel de hardliners als de hervormers in Iran anti-Zionistisch zijn.
In de ogen van de zionist Sharon is een anti-Zionist de grootste duivel die er bestaat. Een anti-Zionist is een antisemiet - een belachelijke stelling, omdat de Islamitische Republiek Iran een religieuze republiek is waar Islam, Jodendom, Zoroastrisme en Christendom volgens de grondwet boven alle andere religieuze en filosofische stromingen worden geplaats. Met andere woorden: zelfs de meest radicale moslims ontkennen de rechten van de religieuze joden niet, zodat Iran momenteel geen gevaar is voor religieuze mensen, maar voor mensen die volgens hen anti-religieus (in dit geval 'zionist') zijn.
Zie ook: What was antipsychiatry?
David Rosenhan en
Being Sane in Insane Places
en: Otto Gross
For Gross, psychoanalysis was a weapon in a countercultural revolution to overthrow the existing order - not a means to force people to adapt better to it. He wrote, "The psychology of the unconscious is the philosophy of the revolution.
Wetenschap Is Relativering
Commentaar Wim Duzijn 2004
Citaat: The American Revolution was not fought so that people could be passive and uninformed citizens. You can be that in a dictatorship. To be free, you must be an informed, skeptical, inquiring citizen.>Charley Reese, journalist, 5-11-2003
De Volkskrant laat in een artikel dat gewijd is aan de opvattingen van de CDU-er Hohmann, waarvan de kern is dat 'joden' met enig recht ook een volk van daders genoemd kunnen worden vanwege 'hun' rol in de Sovjet-terreur, de 'joodse Tv-persoonlijkheid' Michel Friedman het volgende, berispend en/of veroordelend bedoelde antwoord geven:
De relativering van de geschiedenis is binnengedrongen in alle lagen van de samenleving." (VK 5-11-03).
Eraan toegevoegd wordt de mededeling dat Friedman het voorstel oppert een tegenbeweging te formeren - een uiterst angstaanjagend fenomeen, omdat mensen die tegen een op relativering gerichte kijk van de wereld zijn, altijd de verdedigers zijn van een rechtsautoritaire geschiedenisopvatting, waarbij wetenschap in dienst staat van 'de' moraal - niet een op bevrijding en relativering gerichte moraal, die mensen loskoppelt van ideologisch groepsdenken, maar een moraal die wetenschap ziet als het dienen van een boven ons geplaatste absolute, onaantastbare waarheid.
Een wetenschapper noemt zichzelf volgens mij 'wetenschapper' omdat hij wetenschap wil bedrijven. Wie als wetenschapper zichzelf 'joodse wetenschapper' noemt heeft het recht verloren zichzelf het predikaat 'wetenschapper' toe te kennen. Het is net zoiets als stellen dat er een joodse zwaartekracht bestaat en een niet-joodse zwaartekracht. Lariekoek dus. Primitief zelfbedrog van aan de ideologie verslaafde mensen die groter willen zijn dan God zelf.
In de wetenschap bestaan er geen ideologische wetten, die bepalen dat een lid van een bepaalde religieuze beweging beter of slechter is dan andere mensen.
Wetenschap bestudeert de feiten en trekt zich daarbij niets aan van al die ideologen die de feiten haten.
Wie feiten haat moet zich niet met het moderne leven bemoeien. Wetenschap en het daarbij behorende verlichtingsdenken zijn moderne verworvenheden die zijn gebouwd op de aanbidding van de werkelijkheid en ze vormen daarmee een tegenwicht tegen al die autocratisch-ideologische denkwijzen en staatsvormen die altijd de menselijke geest willen verzieken met het gif van een valse, niet-objectieve kleinburgerlijk moraal.
Wanneer de CDU-er Hohmann stelt dat 'joden' niet alleen maar slachtoffers zijn, maar ook gezien kunnen worden als een volk van daders , omdat de Russische revolutie mede in gang is gezet door 'joden', dan heeft hij gedeeltelijk gelijk en gedeeltelijk ongelijk.
Ongelijk heeft hij wanneer hij het daderschap van een kleine groep joden projecteert op het jodendom als geheel.
Dat is de fout die veel mensen maken, inclusief de joden zelf, omdat ze onder invloed van het zionisme een zelfomschrijving in het leven hebben geroepen - het begrip 'jood' - dat zo vaag is, dat mensen met een wetenschappelijke geest het onmogelijk kunnen zien als een instrument waarmee de werkelijkheid op een objectieve wijze zichtbaar kan worden gemaakt.
Het begrip 'jood' met andere woorden voert de wetenschapper weg van de waarheid. Het begrip is zo vaag en ongrijpbaar dat het je meevoert in de duistere regionen van het vooroordeel, de leugen en het misverstand, zaken die wetenschappelijke geesten met hun verlangen naar waarheid en helder inzicht verafschuwen.
Het is die chaotisering van de werkelijkheid die als een van de meest negatieve eigenschappen van het zionisme moet worden beschouwd. Zionisme heeft in navolging van het nationaal-socialisme - het begrip jood op een zodanige wijze uitgebreid dat het zinledig is geworden.
Binnen de ideologie van Nazi-Duitsland kon iedereen die een vijand was van het regime een knecht van het wereldjodendom worden genoemd. Dat was het gevolg van Hitlers stelling dat het begrip jood niet verwijst naar de joodse religie, maar naar een groep van antireligieuze zakenbonzen die via benadrukking van het begrip ras wereldmacht nastreven.
Dat inzicht van Hitler kwam niet zomaar uit de lucht vallen. De wereld van het jodendom was namelijk onderhevig aan chaotiserende, verdelende en versplinterende krachten. Ouderwetse religieuze joden en gematigde seculiere intellectuelen stonden tegenover joden die religie doodgewone flauwekul en onzin vonden, maar die desondanks niet de moed konden opbrengen te breken met het primitieve, vormgebonden (lees: ideologische) jodendom, een tamelijk laffe houding die alleen maar heeft geleid tot chaotisering en het oproepen van misverstanden.
Wie daarom verzuimt de chaotiseringspolitiek van revolutionaire, antireligieuze joodse groeperingen bloot te leggen en met behulp van allerlei autoritaire verbodsbepalingen verlichtend inzicht zelfs probeert tegen te houden, die graaft daarmee zijn eigen graf, omdat hij zichzelf en anderen uitlevert uit aan het bevooroordeelde anti-denken van ideologen die - juist omdat ze primitieve moralisten zijn - tegenkrachten oproepen die niet willen praten, maar verbieden.
Het woordje verbod is (wanneer het wordt losgekoppeld van het matigende woordje recht ) een uiterst autoritair woord.
Adolf Hitler was de man van het verbod. "Ik ben de absolute waarheid - alle andere partijen worden opgeheven er is maar een partij: IK. Wie tegen mij is vertegenwoordigt de leugen en hij zal verwijderd worden".
Wie het autoritaire, tegen wetenschappelijke relativering gerichte, denken van Hitler veroordeelt zal een klimaat van intellectuele vrijheid in het leven moeten roepen waarin niemand de ander op grond van onzakelijke, emotionele (dus irrationele) argumenten mag veroordelen.
Wanneer Hohmann stelt dat 'de joden' een volk van daders zijn dan heeft hij ongelijk, omdat je een deel van een groep nooit gelijk kunt stellen aan het geheel.
Hij heeft echter wel gelijk wanneer hij stelt dat een kleine groep joden een belangrijke rol heeft gespeeld tijdens de beginjaren van de Russische Revolutie. Dat waren geen religieuze joden, maar atheistische, socialistische en anarchistische joden, dezelfde rebelse, agressieve joden die aan de wieg hebben gestaan van het zionisme, dat geen religieuze beweging was, maar een seculier-nationalistische beweging, die op een tamelijk opportunistische wijze misbruik heeft gemaakt van de joodsreligieuze traditie om haar volstrekt anti-spirituele doeleinden (de vorming van een sterke, militaristische eenpartijstaat) na te streven.
Dat er joden zijn geweest die meegewerkt hebben aan de vernietiging van het Russische tsarenregime is in zeker opzicht begrijpelijk, omdat de tsaren het Russische nationalisme verdedigden en daarom elke beweging die het nationale eenheidsgevoel zou kunnen ondermijnen als 'staatsvijandig' beschouwde.
Het tsaristische regime was niet antisemitisch in de primitief-religieuze zin van het woord ( joden zijn slecht omdat ze God hebben vermoord). Joden die het Russische nationalisme op een loyale wijze steunden werd geen strobreed in de weg gelegd en konden hoge staatsposities innemen. Wat dat betreft zijn alle autoritaire regimes aan elkaar gelijk. Wanneer je jezelf rustig houdt en niet al te openlijk je kritiek uit kun je een prima leven leiden.
De joden die de Russische revolutie en het zionisme verdedigden waren geen rustige, religieuze mensen, maar agressieve anarchisten en agressieve socialisten, die niets moesten hebben van rustige, vermanende ouderen die hun rebelse kinderen bestookten met 'pas toch op', lees eerst eens de bijbel en 'gedraag je toch netjes ' geboden.
De atheistische joden die de wereld van de revolutie introkken zou je daarom - wanneer je de geschiedenis op een zakelijke wijze bekijkt - rebelse outsiders kunnen noemen, onaangepaste wildemannen die weigerden zichzelf aan te passen en die dan ook - vanwege de onwil braaf en netjes te zijn - dol waren op chaos en troep.
Een rustig, religieus-conservatief mens, die gehecht is aan huis en haard, zal nooit een revolutie organiseren.
Dat is een wetmatigheid die niemand zal willen ontkennen, tenzij hij natuurlijk zelf een revolutionair is die dol is op chaos en troep.
Rustige mensen die revolutionaire aandriften bezitten worden lid van democratische politieke bewegingen of spirituele en filosofische groeperingen die zich richten op geestelijke vernieuwing, en dat is nu juist het verschil tussen de Russische revolutionairen en de zionisten enerzijds, en de religieuze en intellectuele joden anderzijds.
In het Rusland van Lenin speelden revolutionaire atheistische joden een grote rol. Dat is een feitelijk gegeven dat naar verabsolutering en moralisering van de waarheid strevende ideologen (die domweg stellen dat alle joden slachtoffers zijn) afwijzen, maar die binnen de wereld van het relativerende objectivisme gewoon 'waar' mag zijn.
De revisionist Mark Weber (een man die vanwege zijn kritiek op 'het officiele verhaal' een antisemiet wordt genoemd) stelt in een webartikel van 31 oktober het volgende:
Although officially Jews have never made up more than five percent of the country's total population, they played a highly disproportionate and probably decisive role in the infant Bolshevik regime, effectively dominating the Soviet government during its early years. Soviet historians, along with most of their colleagues in the West, for decades preferred to ignore this subject. The facts, though, cannot be denied.
With the notable exception of Lenin (Vladimir Ulyanov), most of the leading Communists who took control of Russia in 1917-20 were Jews. Leon Trotsky (Lev Bronstein) headed the Red Army and, for a time, was chief of Soviet foreign affairs. Yakov Sverdlov (Solomon) was both the Bolshevik party's executive secretary and -- as chairman of the Central Executive Committee -- head of the Soviet government. Grigori Zinoviev (Radomyslsky) headed the Communist International (Comintern), the central agency for spreading revolution in foreign countries. Other prominent Jews included press commissar Karl Radek (Sobelsohn), foreign affairs commissar Maxim Litvinov (Wallach), Lev Kamenev (Rosenfeld) and Moisei Uritsky. (Mark Weber, 31-10-2003)
Wie dergelijke feiten negeert zal onvermijdelijk uitingen van jodenhaat interpreteren als onredelijke vormen van antisemitisme, zoals ook nu diegenen die wijzen op de grote rol die Sharonaanhangers spelen binnen de Amerikaanse overheid op een onterechte wijze in een hoek geduwd worden waarin ze niet thuis horen.
Wie door een jood vermoord is zegt al snel: "Alle joden deugen niet". Het is hetzelfde vooroordeel dat na de tweede wereldoorlog werd opgebouwd rondom 'de Duitsers', Hitler deugde niet, dus...: alle Duitsers deugen niet.
Dat vooroordeel, dat een deel van een groep gelijkstelt aan de hele groep, heeft er toe geleid dat nog altijd mensen die zich als onafhankelijke denkers kritisch uitlaten over zaken die door moralisten verduisterd worden via een proces van blinde etikettering worden uitgestoten, zonder dat men inziet dat een dergelijk demoniseringsproces nu juist de motor is die een fascistisch-autoritaire, tegen de relativering gerichte, samenleving in stand houdt.
Kritiek op mensen die niet deugen betekent niet dat de groep waarvan ze deel uitmaken niet deugt. Daarom moet de neiging alles en iedereen in een samenleving onder een enkele noemer te brengen met argwaan bekeken worden.
Wie jodendom gelijk stelt aan religie zal religie moeten bedrijven en het gedrag van zijn atheistische, antireligieuze broeders en zusters moeten spiegelen aan de moraal die men verbonden heeft aan de overleveringen van de profeten.
Het feit dat zo weinig 'joden' dat doen, bewijst dat het begrip jood in feite niet meer verwijst naar religie. Je hoort zelden een jood praten over 'de profeten'. In Nederland is Milo Anstadt een van de weinige uitzonderingen: een lid van een oude garde (de laatste der Mohikanen) die jodendom nog ziet als een religie, die zich richt op geestelijke zaken en niet op de quasi-religieuze ketterjacht die aan het zionisme gebonden joden verdedigen.
Het tegen de waarheid gerichte zionisme is veelal weinig meer dan ordinaire ketterjacht.
Dat moeten we inzien. Wie als eerlijke vent 'de joden' wil verdedigen, die zal onderscheid moeten maken tussen de slachtoffers (de onschuldige mensen die vanwege hun geloof de kampen werden ingejaagd) en de daders (de zionisten en de Russische revolutionairen die elke vorm van religieus-moreel denken overboord gooiden in dienst van antireligieuze, anarchistische en socialistische (politieke) idealen.
Het feit dat de godsdiensthaters van weleer zich nu verschuilen achter rechts-fascistische godsdienstwaanzin kan bepaald niet worden gezien als een positief argument dat hun gedrag rechtvaardigen kan. Integendeel.
De keuze voor rechtsreligieus extremisme bewijst alleen maar dat men in feite geen principes bezit, zodat het onzinnig is om zulke mensen 'jood' te noemen - wanneer je dat begrip tenminste wilt koppelen aan een religieus-spirituele traditie die grote waarde zegt te hechten aan Mozaisch wetsdenken en eerbied voor de geschiedenis.
Milo Anstadt & De Joodse Identiteit
Hoewel lippendienst wordt verleend aan de vrijheid van meningsuiting, neigen de beschermers van Israel ertoe de critici de mond te snoeren door niet-joden voor antisemieten uit te maken en joden voor verraders van de joodse zaak.
Er zijn [..] veel joden die in hun door de geschiedenis getormenteerde brein niet meer in staat zijn de boodschap van de profeten tot zich te laten doordringen en in te zien waardoor hun joodse identiteit gedragen dient te worden. Zeker niet door een waan van enerzijds slachtofferschap en anderzijds superioriteitsgevoel dat hun het recht zou verlenen ieder die zich kritisch uit over het beleid van Israel van antisemitisme te beschuldigen. Als zij er nog enigszins van overtuigd zijn dat jodendom iets met de joodse profeten te maken heeft, laten zij dan de uitspraak overdenken van Jesaja (66):
"Zoals zij hun eigen wegen hebben verkozen en hun ziel in hun gruwelen behagen schept, zo zal Ik hun ongeluk verkiezen en dat wat zij vrezen, over hen brengen, omdat niemand geantwoord heeft, toen ik riep, en zij niet gehoord hebben, toen ik sprak, maar gedaan hebben wat kwaad is in mijn ogen en verkozen wat Mij mishaagt." (Bron: De Groene 25-1-2003)
The "Word" is a very ancient concept and does not originate with Christianity. 
De God van Nederland staat altijd aan de kant van de mensen die de zakken gevuld hebben met muntstukken.
Dat Pim Fortuyn zo'n felle verdediger was van het vrije marktdenken moet merkwaardig genoemd worden, omdat hij tegelijkertijd op een tamelijk conservatief-calvinistische wijze het patriarchaal-matriarchale vader-moeder-denken verdedigde, een mentaliteit die het geestelijke klimaat van de jaren vijftig in sterke mate bepaalde.
Willem Oltmans heeft een actieve rol gespeeld in de Nieuw Guinea-kwestie. Nu is hij nog steeds bezig met het ontrafelen van het verwarde beleid dat toen door de Nederlandse regering is gevoerd. Hij doet dat om voor zijn eigen belangen op te komen, maar ook voor "de waarheid". Dat is natuurlijk te verwachten van een journalist. Maar Oltmans was niet alleen als journalist bij de zaak betrokken. Hij heeft ook gewerkt als geheim agent voor de Bilderberg-groep; een groep groot-kapitalisten onder leiding van nazi-prins Bernhard. Dat is geen onthulling. Oltmans heeft zijn relatie met de Bilderberggroep vaak beschreven, hoewel hij zelf liever spreekt over de "groep Rijkens". Bilderberg en Oltmans, steunden Sukarno's politiek om Nieuw Guinea bij Indonesi te voegen, om een oorlog te voorkomen en omdat zij bang waren dat die oorlog hun handelsbelangen zou schaden. De Bilderberg-kapitalisten wilden vrij en ongestoord handel kunnen drijven in en met Indonesi . Luns cs volgden een tegengestelde politiek, zij wilden Nieuw Guinea houden omdat zij Sukarno nu eenmaal niets gunden. Het argument dat Luns daarbij onder andere gebruikte, was dat Papoea's zich helemaal niet wilden aansluiten bij Indonesi . Dat was ook zo en dat is nog steeds zo....
Wie zich op het internationale web wat informatie probeert te verschaffen over WILLEM OLTMANS komt terecht in een wereld vol tegenstrijdigheden en dubbelzinnigheden, een wereld waarin de intellectueel Otlmans (Zon, Ascendant in Tweeling, Mercurius in huis 1) en de anti-intellectueel Oltmans (Zon in huis 1) in een verwarrend samenspel de hele wereld op een zodanige wijze in verwarring brengen dat alleen de woordjes ruzie en onbegrip als algemene, door iedereen gedeelde 'waarheid' overblijven.
Presidents Bashar al-Assad and Mohammad Hosni Mubarak of Egypt discussed on Monday the situation in the Arab region and future steps to help the Iraqi people express their will and maintain their sovereignty and unity. In their meeting, the two Presidents discussed the Arab situation, principles and ideas proposed, and work for crystallizing and putting them in a proper formula in a way that supports the joint Arab action.
The Egyptian Presidents political adviser Dr. Usama al-Baz has stressed the importance of the Syrian-Egyptian summit, between Presidents Bashar al-Assad and Mohammad Hosni Mubarak, in crystallizing a joint approach to confront challenges facing Arabs at large, and to serve the Arab interests.
"From an ethical perspective, the paradigm of dialogue among civilizations requires that we give up the will-to-power.