What then is, practically speaking, a Jewish "State"? When can it truly be said that our country has ceased to be "Palestine" and become Eretz Yisrael?
Only then, when there will be more Jews that non-Jews; for the first condition of a national state is national majority.
For a long time, many Jews, including Zionists, were unwilling to understand the simple truth. They maintained that the creation of important positions in Palestine (settlements, cities, schools, etc.) is enough.
According to them a national life could be freely developed even though the majority of the population were to be Arab.
This is a great mistake.
History proves that any national position, however strong and important cannot be safeguarded as long as the nation which built it does not constitute a majority. A minority can safeguard its cultural position only as long as it can control the local majority. Sooner or later, every country in the world is to become the national state of the predominant nation there.
Thus if we desire that Eretz Yisrael should become and remain a Jewish State, we must first of all create a Jewish majority.
The first step in Zionism consists of this, but it does not follow that it is the last step. After attaining a majority in Palestine and being enabled to govern upon broad democratic principles, we will have before us even a more important task: Shivat Tzion (the return to Zion).
By this we mean the creation of such conditions which would enable every Jew who is unwilling or unable to live in the diaspora to settle in the Jewish State and earn his livelihood there. These would probably reach into the millions, while a sufficient majority can be obtained by one million or a million and a half settlers.
Afterward will come probably the most important task of all: to make Eretz Yisrael the leading state of the civilized world, a country the customs and laws of which are to be followed by the whole universe.

Zionism is a tremendous, overwhelming important task, the boundaries of which our generation cannot as yet envisage. The first step, that deed without which there can be no Zionism, or a Jewish state, or a real Jewish nation, is the creation of a Jewish majority in Eretz Yisrael on both sides of the Jordan.

Wikipedia Info:
Ze'ev (Vladimir) Jabotinski, (Odessa, 17 oktober 1880 - Hunter (New York), 4 augustus 1940) was een zionist, journalist en schrijver van Russische afkomst. Hij was de grondlegger van het revisionistisch zionisme, dat niet spiritualiteit maar militarisme als hoogste waarde in het leven aanbidt.
In 1923 schreef hij in het Russisch het essay "De IJzeren Muur", nadat Winston Churchill Joodse kolonisering ten oosten van de Jordaan had verboden. Voor hem gaat het om de volgende keuze: "Of wij moeten ons zionistisch kolonisatie-project helemaal stoppen of we gaan ermee door zonder ons te bekommeren of de Arabieren het met ons eens zijn". Hij pleitte voor het laatste alternatief.
De revisionistische zionisten legden de basis voor de machtspositie van Benjamin Netanyahu’s Likoed partij.

Prime Minister Sharon Now Opposes
Creating a Palestinian Arab State
Zionist Organization of America, 12-9-2003

A prominent Israeli journalist known to be a close confidante of Prime Minister Ariel Sharon reports that in the wake of the latest Palestinian Arab terrorist massacres, Sharon now opposes creation of a Palestinian Arab state.
Uri Dan, writing in Ma'ariv on September 11, 2003, stated that the latest attacks have convinced Sharon that the Palestinian Authority must "disappear from the map" and that "The Palestinian leadership will not get to see a Palestinian state--at least not in this generation. The chance that they were given has expired."
Dan, accompanying Sharon back to Israel from the prime minister's official visit to India, wrote: "In India, the State of Palestine was buried" -- an ironic reference to the famous statement by the Zionist leader Theodor Herzl, "In Basel [at the First Zionist Congress], I established the Jewish State."

Info: The Zionist Organization of America is the oldest, and one of the largest, pro-Israel organizations in the United States. A leading Israeli newspaper, Ma'ariv, recently called the ZOA "the most important organization in the American Jewish community today." (ZOA website)

Zeev Sternhell: Total submission of the Palestinians
Zeev Sternhell, Prof of History, Hebrew University, Jerusalem

"The people who are deciding Israel's future know that they are not eliminating terrorism but heightening it, but they believe that this is the heavy price to which we have to agree in order to destroy the Palestinians' capability to maintain national existence. In their view, the breaking of the population's resistance and the ghettoization of the territories are a sine qua non for the consolidation of Israel's future. They are not naive, they are not stupid, and they don't think that liquidating the leadership of Hamas will bring about a peaceful solution-or any other solution, for that matter-but that doesn't exactly bother them, because that's not what they're after.

They all know that every liquidated individual will have a replacement, but they are not fighting only terrorism, and their strategic goal is not a peace based on compromise but the total submission of the Palestinians. From their point of view, the war will not end until the day when the Palestinians accept unquestioningly Israel's rule in the territories." (Tikkun website 2003)

I know I have said it before but the times bear repeating it, sometimes it feels like we’ve all become Alice, the character in the Lewis Carroll classic Alice’s Adventures in Wonderland. Events these days are so bizarre, it’s as if we have fallen into that story’s 'rabbit hole' and ended up in 'Wonderland' where everything is upside down.
Ten years after we gathered on the White House lawn to witness the historic Israeli-Palestinian peace accord and the Arafat-Rabin handshake, Rabin has been murdered by an Israeli assassin and Arafat is in his compound threatened with expulsion or death.
Ten years ago, while the majority of Israelis and Palestinians celebrated the promise of peace, they were joined by Arab-Americans and American Jews who shared the same hope.
Extremists, on all sides, however, were resolved to bring the process down and, it appears, they are close to accomplishing their goal.

Yasser Arafat: "I’m Ready to Die a Martyr"
Nazir Majally, Asharq Al-Awsat - Arab News 18-9-2003

RAMALLAH, 18 September 2003 — Palestinian President Yasser Arafat said yesterday he would be ready to die a “martyr” and would use his machine gun to defend himself if Israeli troops tried to exile or assassinate him.
“I am a Palestinian soldier... I will use my gun to defend not only myself but also defend every Palestinian child, woman and man and to defend the Palestinian existence,” Arafat said, as he pointed to a machine gun lying on the floor next to his chair in his battered West Bank office.
“Die a martyr? Yes, is there anyone in Palestine who does not dream of martyrdom,” he said.
Arafat shrugged off a US veto of a UN resolution demanding that Israel not harm or expel him. But other Palestinian officials feared that Israel could see the US move as a license to kill Arafat.
“We are not shaken by a resolution from one place or another,” Arafat said. “We are more important than any resolution.”
Arafat said the US veto encouraged Israeli policies against Palestinians. “This no doubt encourages Israel,” Arafat told the Arabic Al-Jazeera satellite television when asked about the US veto.
“If there was no green light and international silence, would there be this daily destruction of our people, villages, refugee camps, cities and Christian and Muslim sanctities?”

"People are brainwashed by the media"
Jon Elmer in gesprek met Gideon Levy,
journalist for the Israeli daily Ha’aretz - ZNET 18-9-2003

Levy: People are brainwashed by the media. Time and again, they are told that Arafat is the only one who is guilty. The other day there was a cartoon in Ha'aretz showing a family stuck in their car, smoke coming out of their engine as they sat on the road, and the father says, "Oh, maybe we should assassinate Arafat." And that’s the idea: instead of [addressing] the real reasons for terror, the government and the media find all kinds of outlets, and one of them is Arafat. When people are so brainwashed, and they think he is the only obstacle to peace, it's very clear that they will be in favour of removing that obstacle.

Elmer: Is talk of assassinating an elected leader while carrying out a brutal occupation not incongruous with being "the only democracy in the middle east"?

Levy: Absolutely. I wrote an article a couple months ago with the title "Half a democracy", claiming that, just as you cannot be half-pregnant - you are either pregnant or you are not - you cannot be half-democratic. You cannot draw a line and say, I'm a democracy on a certain territorial line, and on the other side of this line I'm not democratic; or, I'm democratic only to one people and I'm not democratic to the other people who live in the same land.

It is a myth today [that Israel is a democracy]. Israel is a democracy - a real and liberal and full democracy - only to its Jewish citizens, only within the old Israel, within the 1967 borders. The rest [of Israel], on the other side of the line, is the farthest thing from a democracy. It is one of the most brutal, cruel regimes in the world today.

Elmer: You have written: "There is no Israeli who doesn't know that the past three years were the cruellest the Palestinian nation has known. Yet, amazingly, and depressingly, Rabin Square, the country's protest site, is empty. It's almost impossible to grasp the fact that more than a year has gone by without one mass demonstration against the occupation in the midst of such an outrageous reality... Apathy is an ominous portent" (The empty square, Ha'aretz, 7 Sept 2003). Can there be any chance of the occupation ending unless this changes? Is it up to Israeli citizens?

Levy: It could be up to the Israelis, it could also be up to the American administration. I wish there was an American administration that would force Israel to end the occupation, an administration that would save Israel from itself.
But neither the Israelis nor the Americans are really doing anything. And I don’t see any progress for the coming years, unfortunately.

Ontmoedigende Macht Vernietigt De Vrije Geest
Commentaar Wim Duzijn 2003

Gideon Levy geeft duidelijk aan waar primitieve (geestdodende) machtspolitiek op is gebaseerd: het projecteren van al het kwaad in een gedemoniseerde ander, op zo'n manier dat de dom gehouden bevolking inderdaad gaat geloven dat elk protest tegen oorlogszuchtige machthebbers zinloos is, zolang de wereld niet verlost is van 'de duivel'.
Het is een oude stenen-tijdperk-truc, die feilloos werkt in onze zogenaamd moderne tijd. En juist omdat het primitieve middel van de barbaarse machtsmoraal zo perfect werkt zouden intelligente mensen ongerust moeten zijn. Want in een opportunisme bevorderende wereld waarin geestdodende krachten elk willkeurig mens tot duivel (d.w.z. de slechte eenling) kunnen uitroepen wordt iedere enkeling die naar geestelijke vrijheid of bevrijding streeft zonder enig pardon aan het kruis genageld.
Om het nog directer te zeggen: demonisering, projectie van al het kwaad van de wereld in enkelingen, is in feite collectivistische liberalenhaat.
Alleen diegene die het liberale vrijheidsdenken haat kiest voor een domme, blind makende demoniseringspolitiek, een politiek die in dienst staat van onderwerping en gelijkschakeling, zodat niemand zich meer als een onafhankelijke, onpartijdige eenling durft op te stellen.
De eenling wordt uitgeroepen tot ketter en een vijand van 'god' (d.w.z. een vijand van al diegenen die zichzelf tot god hebben uitgeroepen).

---

US Ambassador John Negroponte told the assembly before the vote that Washington opposed the resolution for its "imbalance and omission of ... an explicit condemnation of Hamas, the Palestinian Islamic Jihad and the Al-Aqsa Martyrs Brigade".
Nasser Al-Kidwa, the Palestinian Authority's UN representative, told the assembly that Palestinians faced "the most oppressive military campaign committed by an occupying power". He added: "We have been very clear in our condemnation of actions committed by Palestinian groups in contravention of international law, specifically the suicide bombings that have targeted civilians in Israel."
Mr Al-Kidwa characterised Israeli threats against Mr Arafat as "illegal and insane" and called on the assembly to condemn them and prevent their implementation. The Palestinians have observer status at the UN and, thus, no vote in the assembly.
Having lost a battle inside the Security Council earlier, the Palestinians took their resolution to the General Assembly. But General Assembly resolutions are not legally binding under international law and thus carry only symbolic weight. (3)

Jan Blokker kat vandaag Karel van Wolferen en zijn nieuwe boek “De ondergang van een wereldorde” af:
"Het verschil tussen Van Wolferen en Blokker (die al jaren niet meer “op straat” komt) is dat Karel (net als ik) tot op de dag van vandaag op pad is in de wereld. Wij hebben beiden het grootste deel van ons journalistieke leven gereisd. Natuurlijk kunnen zelfgenoegzame heren, die nauwelijks van achter hun Amsterdamse spionnetje weg komen, ons langzamerhand niet meer volgen.
Blokker zal met afkraken van anderen wel doorgaan tot en met Oud Eik en Duinen.
In Nederland blijf je kletsen (als G.B.J. Hiltermann) tot je er bij neervalt. Al slaagde Mr. GBJ er beter in “bij “ te blijven dan deze Blokker, die in 1995 een toneelstuk schreef over Sukarno, wat niets met de werkelijke Bung Karno van doen had. (Willem Oltmans 19-9-2003)

Zie ook: Het fijne leventje van Jan Blokker

Arnold Heertje over Van Wolferen

AH in Het Parool, 15-9-2003: "Het boek over de ondergang van een wereldorde was aanleiding tot een interview met Van Wolferen in Het Parool van zaterdag. Daarin wordt de Israëlische Likoed-partij opgevoerd als de bron van al het Amerikaanse kwaad. Over deze aap uit de mouw van Van Wolferen verbaas ik mij niet. Wel over zijn toevoeging 'dat moet toch veelzeggend zijn'. Is dit een verhulde verwijzing naar de negatieve invloed van het zionisme - of erger - van het wereldjodendom op de mondiale loop der dingen ? Of naar de schuld van de joden aan de mislukte kruisiging van Christus? Het antwoord is veelzeggend. Over Van Wolferen."

Commentaar WD 2003

Economieprofessor Arnold Heertje gebruikt de ouderwets-zionistische tactiek van het verdacht maken van je tegenstanders. Heeft iemand kritiek die je niet bevalt? Prima, niks aan de hand, snel 'de antisemitismebom' uit de tas gehaald...
Dat er mensen zijn die rechts extremisme gewoon verwerpelijk extremisme vinden en op grond van de algemene afwijzing in de wereld van religieus en politiek extremisme hun kritiek uitoefenen op invloedrijke extremisten schijnt hij niet te begrijpen. Als een heuse fanatieke gelovige breidt hij de kritiek die op een enkel lid van de goegemeente wordt geleverd uit tot een aanval op de hele gemeente...
Als anarchistisch schrijver, die het als zijn taak ziet mensen los te weken uit de greep van kleingeestig collectivisme, kan ik weinig waardering opbrengen vooor de poging van een hoogleraar een collega op grond van valse, onzakelijke argumenten de mond te snoeren.
Een hoogleraar zou het als zijn taak moeten zien al diegenen die extremistische vormen van anti-intellectualisme als een bedreiging ervaren te steunen (aangenomen natuurlijk dat de geleverde kritiek is gebaseerd op feitenmateriaal dat voor iedereen toegankelijk is). Dat de wetenschapper Arnold Heertje op grond van zijn ideologische overtuiging daartoe niet in staat is en zijn toevlucht neemt tot een vals-moralistische verdachtmakingspolitiek pleit niet voor hem.

"Al die plannen voor bredere snelwegen om de files op te lossen, terwijl iedereen weet dat bredere wegen niet helpen. Het alternatief? Files hadden al lang opgelost kunnen worden door het flexibiliseren van werk en werktijden. Er zijn genoeg mensen die om zes uur willen beginnen. Ik ben geen ochtendmens, dan begin ik wel een halve dag later.
Het geldt voor het hele kabinetsbeleid: het is niet gericht op vernieuwing, innovatie, op nieuwe technologische mogelijkheden. In plaats daarvan holt het beleid van incident naar incident...
Het komt door het status-quo denken bij beleidsmakers, door de angst voor verandering, meent Heertje. Maar ook door onvoldoende inzicht en visie. "Ministers zitten daar niet op basis van kennis maar vanwege politieke vaardigheden"...
Ik ben al sinds 1956 lid van de PvdA, afgezien van een kleine onderbreking (eind zestig, begin zeventig was Heertje lid van DS'70). Doordat de partij zo naar het midden is opgeschoven ben ik veel linkser komen te staan. Maar ik sta niet geïsoleerd, ik heb met name goede contacten met Niet Nix. Met de nieuwe generatie voel ik me meer verwant dan met de oude. Arnold Heertje, augustus 1999

Professor zijn in dit land stelt weinig voor. Wanneer je hier zegt dat je een intellectueel wilt zijn, zonder enig voorbehoud, compromisloos, volledig onderworpen aan de wetten van de logica, dan staren ze je met een verbijsterde blik in de ogen aan, omdat het nu eenmaal zo is dat we in een wereld leven waarin de koopman en de dominee koning zijn.
Arnold Heertje is een koopman en een dominee die zichzelf 'links' noemt. (Holland zit er vol mee...)
Hij voelt zich, wanneer we zijn uitspraken voor waar mogen aannemen (hetgeen in een land van kooplieden en dominees niet altijd een vanzelfsprekendheid is), verwant met een nieuwe, kritische generatie die naar verandering streeft. Niet jezelf vastklampen aan een voorbij verleden dus, nee, de ogen open, de blik omhoog naar de opgaande zon en de handen vol jeugdig enthousiasme uit de mouwen gestoken…:
"Sterft hij oude vormen en gedachten…", zoiets...
Een revolutionair dus, economiehoogleraar Arnold Heertje, en wanneer hij geen professor was geweest zou ik hem, ook al is hij een koopman en een dominee, waarschijnlijk nog erg aardig gevonden hebben ook.
Ik voel me namelijk verwant met vernieuwers, ben ook een beetje een koopman en een dominee, en gelukkig geen professor, zodat ik met reine, schone handen het toetsenbord van mijn computer kan beroeren, in dienst van een stroom van logische gedachten en invallen die de goddelijke geest zo rijkelijk over zijn onderdanen uitstrooit...
Gelukkig leef ik in een moderne tijd, zodat ik niet - net als de profeet Mozes van de bijbelverhalen - in een broeierig heet tentje in de woestijn hoef te vertoeven - met geen andere toekomst dan een beloofd land ergens in de stoffige verte, waar je van alles kunt beleven, behalve de sensatie van het nu, dat wordt bepaald door de doodgewone mensen met wie je in het heden samenleven moet.
Het is de tragiek van Mozes geweest dat zijn navolgers hem het heden hebben afgenomen en hem hebben vastgeklonken aan een nu-loze toekomst, zodat de man, ondanks het feit dat hij net als elk ander gewoon mens het recht heeft op een gewoon mensenbestaan, ontdaan is van zijn menselijkheid en als een soort levenloze abstractie het symbool is geworden van een geestelijke beweging die via het aanbidden van wat 'de Wet' wordt genoemd de wereld van de moraal wil beheersen, een uiterst gevaarlijke bezigheid, omdat moraal nooit zomaar een levenloze abstractie kan zijn in handen van mensen die in het verleden leven, maar altijd gekoppeld moet worden aan de concrete ikjes die wij allemaal zijn: niet duizend jaar geleden maar NU...

Mozes (hetzelfde geldt natuurlijk voor Jezus) neerzetten als concreet 'ik' schijnt niet mogelijk te zijn in een wereld van gelovigen, terwijl het toch echt zo is dat ook Mozes een gewoon mens was die ondanks zijn verlangen wetten te scheppen een bijzonder driftig persoontje was, dat ongehoorzame mensen met de meest gruwelijke straffen bedreigde wanneer ze maling hadden aan zijn 'goddelijke wet', een bezigheid die ertoe leidde dat veel mensen de God van Mozes een nare, wraakzuchtige man vonden - de gnostici noemden hem zelfs 'Demiurg'of Kwade God.
Professor Heertje is ook een gewoon mens, al schijnt hij zich daar bij tijden nauwelijks bewust van te zijn.
Wanneer hij spreekt over flexibele arbeidstijden, dan oppert hij - als een echte Mozaïsche dominee - de suggestie dat het beter is wanneer een groot aantal mensen om zes uur ’s morgens met werken gaat beginnen (teneinde het verkeer in de spitsuren te ontlasten…), om daar onmiddellijk een uiterst ‘onwettige’ (want persoonlijke) mededeling aan toe te voegen: "Maar IK ben geen ochtendmens, dus IK begin wel een halve dag later…"
Dat soort vernieuwingsgezinde geleerdheid, daar heb ik als nuchtere niet-pvda-er weinig eerbied voor. Een ander vroeg zijn nest uithalen en zelf lekker blijven uitslapen en tegen een uur of twaalf op je dooie gemak het een of andere economie-instituut bezoeken om te kijken of er nog wat andere luie economen aanwezig zijn, met wie je kunt praten over de noodzaak van een frisse vernieuwingsgezinde aanpak, dat is een kunst die degelijke, ouderwetse socialisten in het verleden 'rijkeluiskunst' noemden: de kunst dus om bezigheden die men zelf niet prettig vindt uit te besteden aan mensen die - vanwege het feit dat ze geen geld en status bezitten - doodgewone loonslaven moeten zijn.
Het is die 'Herrische' mentaliteit - arbeiders vroeg, professoren laat - die het zionisme zo'n slechte naam heeft bezorgd in het Midden-Oosten.
Het zionisme is namelijk - hoe je het ook wendt of keert - een uitgesproken bazige ideologie, die is bedacht en uitgevonden door mensen die een uitgesproken hoge dunk hadden van zichzelf en een bijzonder lage dunk van anderen - een filosofie kortom die te vergelijken valt met het IK-gerichte werkelijkheidsbeeld van Arnold Heertje, waar hij stelt dat HIJ mag uitslapen in een wereld waarin ‘de ander’ vroeg beginnen moet.
Als nuchter mens stel je de vraag wie degene is die mag bepalen wie wel en wie niet mag uitslapen. Heertje stelt die vraag niet, omdat hij hoogleraar is en hoogleraren slapen nu eenmaal altijd uit, want die leven nog in de ouwe antisocialistische tijden, waarin de heilig verklaarde wet werd opgeborgen in een klein tentje, zonder dat ooit iemand op de gedachte kwam zichzelf eens af te vragen of de wereld niet wat groter is dan een klein tentje midden in een grote, dorre en uiterst droge zandwoestijn....
Arnold Heertje is een vernieuwer - stelt hij - en hij voelt zich verwant met een nieuwe generatie die een hekel heeft aan de filosofie van het grote eeuwige niets.
Leuke, sympathieke gedachte: het niks afwijzen - maar als je dat dan zo graag wilt, dan zul je toch echt in moeten gaan zien dat het bouwen van een politiek, religieus en economisch systeem op een wankele ondergrond van structuurloos woestijnzand niet bepaald getuigt van revolutionaire vernieuwingszin.
Heertje is - ondanks het feit dat hij een professor is - een zionist, en hij staat pal achter Israël, een land dat het tentje in de woestijn als god aanbidt, een tamelijk reactionaire bezigheid die met geleerdheid en socialistische vernietiging van oude vormen en gedachten weinig te maken heeft.
De term Zionisme verwijst niet naar modernisering van de wereld, maar naar herstel van het oude, een jezelf geestelijk uitleveren aan een conservatieve restauratiegedachte, die er vanuit gaat dat je een nieuwe wereld kunt bouwen op een werkelijkheid die allang voorbij is.
Wie dood is leeft niet meer. Net doen alsof de overledene leeft is jezelf voor de gek houden. En dat is precies wat verdwaasde religieuze en politieke warhoofden doen.
Jezus is dood, maar omdat gelovigen zijn dood niet willen toegeven maken ze een 'god' van hem, een abstracte monstruositeit die eeuwig leeft, zodat de mensen die in een modern heden willen leven voortdurend hun vernieuwingsgezinde hoofd stuklopen op een muur van conservatisme die ten doel heeft een dood verleden eeuwigheidswaarde te geven.
Zion is - gezien vanuit het standpunt van de vernieuwer het Grote Niets, waar alleen diegenen eerbied voor hebben die niet modern willen of kunnen zijn.
Een modern mens verklaart nooit het verleden heilig, maar gebruikt dat verleden om het heden te verduidelijken en mogelijk zelfs te verklaren: geestelijk verrijking en verruiming dus, die mensen in staat moet stellen, het heden te ontdoen van onnozele sukkelaars die de toekomst (het heden van de mensen die na ons komen) via vergoddelijking van het grote niets dood willen verklaren.
Wat het socialisme in feite behoort te verdedigen is de stelling dat geen enkele generatie het recht heeft toekomstige generaties aan een lege, aan het grote niets gebonden werkelijkheid te binden.
En dat is nu juist wat zionisten proberen te doen. Ze bouwen een wereld op waarin de toekomst dood is verklaard. Er wordt een grote tempel gebouwd waarin alles wat dood en voorbij is eeuwig moet zijn: kil, onveranderlijk, leeg, levenloos, geestloos, klein, bekrompen en doods..
Zionisme is als conservatieve restauratiebeweging (denk aan het levend willen maken van een dode taal: het hebreeuws) een vertegenwoordiger van wat spiritualisten ‘de geestelijke dood’ noemen, en dat is waarschijnlijk de reden waarom in Israël een jonge, kritische protestgeneratie is opgestaan die zichzelf 'post-zionistisch' noemt, een generatie dus die je kunt vergelijken met de 'niet nix beweging’ binnen de partij van de arbeid, een vernieuwingsbeweging die Arnold Heertje zo warm en met volle inzet zegt te steunen...
Postzionisme is de strijd aanbinden met de ouwe, versleten oerconservatieve garde die zichzelf - blind voor de harde realiteit van het heden - een weg probeert te banen in een wereld waarin het verleden de eeuwige onveranderlijke toekomst behoort te zijn.
Flexibiliteit bestaat in zo'n werkelijkheid niet. Waar Professor Heertje via de mededeling dat HIJ geen ochtendmens is laat zien dat hij een individu is met een geheel eigen karakter: 'IK ben geen ochtendmens, dus IK wil om zes uur mijn nest niet uit!", daar stellen de zionisten dat er geen IK bestaat, zodat een heel volk gedwongen wordt om zes uur zijn zionistische werkzaamheden te beginnen.
Als anarchistische verdediger van het vrije individu verafschuw ik die mentaliteit. Het is de antiliberale werkelijkheid van ons antichristelijke kabinet dat (mede) wordt geleid door de ex-liberaal Thom de Graaf, een D66-er die net als de ouderwetse liberalen voor het neoliberalisme gekozen heeft (''de mens wikt en de kapitalist beschikt).
Thom schaft het begrip 'passende arbeid' af, ontindividualiseert dus de mens en stelt zich als een ouderwetse wetgever tegenover Arnold Heertje op.
"Wat moet ik met het gezeur dat jij geen ochtendmens bent? Waarom zou jij niet om zes uur je nest uit kunnen komen? Weet jij niet dat Nederland een grote, dorre zandvlakte is en Den Haag een tentje vol baardige mannen die stenen tafelen door de gangen van de regeringsgebouwen heen en weer aan het sjouwen zijn?”
Arnold Heertje weet niet goed wat hij antwoorden moet. Hij is een zionist! Hij wil graag in een tentje wonen in de woestijn, maar zes uur is zes uur, en wat te doen met die harde waarheid wanneer je geen ochtendmens bent en dus als een doodgewone, uiterst ordinaire luibuis lang uitslapen wilt…?

Sa'di: The Gulistan, or Rose Garden
Fordham University: People with a history

I happened to spend the night in a garden with one of my friends and we found it to be a pleasant cheerful place with heart-ravishing entangled trees; its ground seemed to be paved with small glass beads whilst, from its vines, bunches like the Pleiads were suspended....
The next morning when the intention of returning had prevailed over the opinion of tarrying, I saw that my friend had in his skirt collected roses, sweet basil, hyacinths and fragrant herbs with the determination to carry them to town; whereon I said: 'Thou knowest that the roses of the garden are perishable and the season passes away', and philosophers have said: 'Whatever is not of long duration is not to be cherished.'
He asked: 'Then what is to be done?'
I replied: 'I may compose for the amusement of those who look and for the instruction of those who are present a book of a Rose Garden, a Gulistan, whose leaves cannot be touched by the tyranny of autumnal blasts and the delight of whose spring the vicissitudes of time will be unable to change into the inconstancy of autumn.

After I had uttered these words he threw away the flowers from his skirts, and attached himself to mine, saying: 'When a generous fellow makes a promise he keeps it.'

Of what use will be a dish of roses to thee?
Take a leaf from my rose-garden.
A flower endures but five or six days
But this rose-garden is always delightful.

'De rozentuin' gaat over machtigen en rijken tegenover onderdrukten, over oprechtheid tegenover veinzerij, over mystiek, erotiek en morele waarden.'

Verkondig wat u te zeggen hebt
gedicht uit 'de Rozentuin'

“Verkondig wat u te zeggen hebt.
Wordt het niet aanvaard, dan treft u geen blaam.”
“Ook al wordt er niet geluisterd,
spreek, en zeg waar het op staat.
Ook de stijfkop zal straks leren
dat men nooit zijn lot ontgaat.
Hoor hem dan vertwijfeld klagen;
‘Waarom luisterde ik te laat?'”

Saadi Shirazi & De Allesvergevende Liefde
On Love And Youth, Story 05

A schoolboy was so perfectly beautiful and sweet-voiced that the teacher, in accordance with human nature, conceived such an affection towards him that’ he often recited the following verses:

I am not so little occupied with thee, O heavenly face,
That remembrance of myself occurs to my mind.
From thy sight I am unable to withdraw my eyes
Although when I am opposite I may see that an arrow comes.

Once the boy said to him: ‘As thou strivest to direct my studies, direct also my behaviour. If thou perceivest anything reprovable in my conduct, although it may seem approvable to me, inform me thereof that I may endeavour to change it.’ He replied: ‘O boy, make that request to someone else because the eyes with which I look upon thee behold nothing but virtues.’

The ill-wishing eye, be it torn out
Sees only defects in his virtue.
But if thou possessest one virtue and seventy faults
A friend sees nothing except that virtue.

Zie ook: Arafat en Peres
en de mensen met een hart van steen

Jews fabricated the existence of holy sites in the West Bank after the Six Day War, said Hebrew University Prof. Moshe Maoz to New York Jewish leaders during a visit that was sponsored by the Israeli government.
"We invent all kinds of tombs" in Palestinian-populated areas, said Maoz at a meeting with the Jewish Community Relations Council of New York. "Sometimes I think Judaism is paganism," said Maoz, referring to holy sites in general. "We sanctify stones and tombs instead of spirit." (Melissa Radler 2001) )

"Men zegt vaak dat het in de wetenschap om de waarheid gaat. Met die uitspraak is niks mis. Alleen, wie die term gebruikt moet zich ervan bewust zijn dat hij in een mijnenveld stapt.
De waarheid, wat is dat? Er is iets voor te zeggen een andere term in het centrum te stellen: eerlijkheid.
Wetenschappers zeggen dan: 'wij doen ons onderzoek zo eerlijk mogelijk.. wij zijn bereid onze conclusies te veranderen op grond van inhoudelijke kritiek. Maar alleen om die reden! Niet om het belang te dienen van iemand of iets, of om in het gevlij te komen, of voor het geld." (André Köbben, VK 20-9-2003)

Willem Frederik Hermans, een schrijver die het tegendeel was van de redelijke mens (een waarheid waarvan hij zich zeer goed bewust was, getuige uitspraken in zijn werk waarin hij op een welhaast onderdanige wijze eerbied betuigt aan wat hij 'superieure geesten' noemt) was een uitgesproken vijand van alle vormen van denken die gebonden waren aan 'de groep'.
Denken, hoe vreemd en verknipt het bij tijden ook kan zijn, is primair een zaak van het individu en het is de taak van de overheid ervoor te zorgen dat denkende enkelingen beschermd worden tegen de aanvallen van de dom makende algemeenheid, de verzameling onpersoonlijke gelovigen die via de onderwerping van de denkende geest aan alles wat irrationeel is in henzelf nooit iets anders doen dan een geestloze (soms zelfs dierlijke) samenleving verdedigen.
Het spreekt vanzelf dat Hermans zich op felle wijze verzette tegen het geloofsdenken dat in de jaren zestig een complete studentengeneratie in haar greep kreeg, het collectivistisch-marxistische machtsdenken, dat de als elitair en autoritair beschouwde individualistische denkers ('hobbyisten' genoemd) uit de universiteit wilde verwijderen, vanuit de wil alle universiteiten om te toveren in moralistische geloofsinstituten, waarin het denken in dienst komt te staan van de economie, omdat volgens hun beperkte Marx-opvatting de mens een verlengstuk zou zijn van een maatschappij, die primair is opgebouwd op een materialistische ondergrond van ‘kapitaal’.
Verander je de economische structuren, beheers je het kapitaal, dan verander je ook de mens en dan is het einde van de geschiedenis bereikt, omdat totale beheersing vrijheid is, een merkwaardig-naïeve opvatting, die het denken van de jaren-zestig-generatie nog altijd beheerst en die via de machtsgreep van neoconservatieven in Amerika (ex-marxisten die het begrip economische sturing heilig hebben verklaard) het politieke klimaat in de hele wereld beheerst.
De wereld is volgens hen economie.

De partij (neoconservatieven en neoliberalen die van God een sloofje van het marxisme of kapitalisme hebben gemaakt) is de voorhoede en zij zal via economische sturing de wereld veranderen en verbeteren, zodat de mensheid een duizendjarig rijk van vrede en voorspoed binnen zal kunnen wandelen.
Harry Mulisch (marxist en lakei van het Castro-isme) was in de jaren zeventig een van de prominente schrijvers in ons land die tot 'de partij' behoorde (kiezen voor macht dus, want partijdenken is in wezen kleurloos, het maakt niet uit wat je gelooft, als je maar naar macht streeft...).
Tegen bidden in de kerk, maar voor bidden buiten de kerk - hetgeen waarschijnlijk verklaart waarom hij doods stilzwijgen in acht neemt nu zijn jaren-zestig-collega's, vermomd als neoliberalen, met een tot dode letters gereduceerde bijbel in de hand van de wereld een neoliberaal paradijs proberen te maken: de realisatie dus van de marxistische machtsdroom, waarin de partijbonzen die de economie' beheersen goddelijke koningen mogen zijn.

Primitief kapitalisme (kapitalisme dat het begrip 'sociaal' niet kent) is niks anders dan een kopie van het materialistische marxisme van Stalin, en daarom een ontkenning van de denkende en voelende enkeling die meer wil zijn dan een radertje in een groot mechanisch, door partijbonzen beheerst economisch apparaat.
Kliekvorming is het belangrijkste kenmerk van de politieke elite die Amerika bestuurt. En juist omdat een kliek blind is voor de feiten die worden aangedragen door onafhankelijke denkers, omdat een onafhankelijke geest niet in een plat-materialistische economieplaatje wil worden ingepast, wordt men gedwongen zijn toevlucht te nemen tot geestelijke processen die in dienst staan van de verdierlijking van de wereld (kiezen voor 'macht is recht denken').
Het enig juiste antwoord op dat plat-materialistische verdierlijkingsverlangen is anarchistische vrijdenkerij, waarvan in Amerika Thomas Jefferson (de vader van de Democratische Partij) de belangrijkste vertegenwoordiger kan worden genoemd.
Maar omdat vrijdenkers alle vormen van onzinnig bijgeloof verwerpen, ook het bijgeloof van de wetenschapper die de wetenschap wil misbruiken om de werkelijkheid te verkleinen tot datgene wat hij door zijn kleine beperkte bril kan zien, daarom wijzen neoconservatieven de vertegenwoordigers van het vrije denken af en kiezen ze voor diegenen die mee willen werken aan de opbouw van hun utopie: een wereld die economie is en die - juist omdat het economische denken de wereld reduceert tot een door autoritaire leiders bestuurd mechanisme - geregeerd wordt door een sturende partij: veredeld Stalinisme dus, waarin de rol van de partij wordt overgenomen door rijk geworden ex-marxisten, die alleen die vormen van religie steunen die de ontkenning zijn van de vrije geest.
Dat is de reden waarom in Irak conservatieve Ayatollahs, die de vijanden zijn van het vrije denken, hand in hand samenwerken met uiterst reactionaire neoliberalen, omdat zij weten dat het neoliberalisme de macht in handen legt van 'de partij', en als er een typering van toepassing kan worden verklaard op het conservatieve Ayatollahdom, dan is het wel de omschrijving 'partij', een club van mensen die in het Stalinistische Rusland 'Apparatsjiks' werden genoemd: machtsbeluste bureaucraten die menselijk welzijn ondergeschikt maakten aan het enige doel dat ze binnen een materialistische bestaansvisie mogen bezitten: de opbouw van een staat die het eigendom is van de partij.

Apparatsjiks (socialistisch, kapitalistisch of Islamitisch) proberen altijd de onafhankelijke persoonlijkheid in mensen te onderdrukken.
Op het individu gerichte spiritualiteit (zoals het New Age denken) wordt ontkend, belachelijk gemaakt en zelfs verboden - of domweg vervangen door uiterst conservatieve geloofsopvattingen (het vergoddelijken van autoritaire leiders en het aanbidden van de tot god uitgeroepen dode letter).
Schijn-intellectuelen - opportunisten die de enkeling uit dienen te schakelen - onderwerpen zich aan die werkelijkheid. Zij aanbidden de mechanistische bestaansopvatting en kiezen voor het rijk worden in een machinale wereld die wordt geleid door blinde letterknechten die deel uitmaken van 'de partij'.
Marxistisch denken wordt kapitalistisch denken, en dat betekent dat de mens omgevormd wordt tot partij- of groepsdenker.
Spiritualiteit is in die wereld alleen dan goed, wanneer de belangen van de partij ermee wordt gediend. Wie weigert de partij te dienen is een object dat geen economische waarde bezit.
En hij zal dus verwijderd worden...

Zie ook: Revolutie in het Gekkenhuis

Annan challenges 'lawless use of force'
The Guardian 23-9-2003

The UN secretary general, Kofi Annan, will openly challenge the White House doctrine of preemptive military intervention today, arguing that it could lead to the unjustified "lawless use of force" and posed a "fundamental challenge" to world peace and stability.

In a text of his speech released in advance, Mr Annan questions US arguments that nations have the "right and obligation to use force pre-emptively" against unconventional weapons systems, even while they are still being developed.
"My concern is that, if it were to be adopted, it could set precedents that resulted in a proliferation of the unilateral and lawless use of force, with or without credible justification," he says.
He says the UN charter allows military action for the purpose of self defence. "But until now it has been understood that when states go beyond that and decide to use force to deal with broader threats to international peace and security, they need the unique legitimacy provided by the United Nations."
"Now some say this understanding is no longer tenable since an 'armed attack' with weapons of mass destruction could be launched at any time."
"This logic represents a fundamental challenge to the principles on which, however imperfectly, world peace and stability have rested for the last 58 years."

Kritiek Kofi Annan
De Telegraaf 23-9-2003

Het unilateralisme, een verwijzing naar de Amerikaanse inval in Irak zonder toestemming van de VN, is een "bedreiging voor de principes waarop de wereldvrede en stabiliteit de afgelopen 58 jaar hebben gerust", aldus Annan.
Het principe van preventieve actie, waarop Washington sinds de aanslagen in september 2001 recht zegt te hebben, kan leiden tot een " proliferatie van unilateraal en onrechtmatig gebruik van geweld, met of zonder geloofwaardige rechtvaardiging".
Volgens Kofi Annan bevinden de Verenigde Naties zich nu op een "kruispunt, waarop het lot van de volkerenorganisatie zal worden bepaald".
"Dit moment is misschien niet minder belangrijk dan 1945, toen de Verenigde Naties werden opgericht.

---

Beloning Principeloosheid Jaap de Hoop-Scheffer
Klap In Het Gelaat Van Kofi Annan

Jaap de Hoop Scheffer wordt secretaris-generaal van de NAVO. Premier Balkenende zegt dat de uitverkiezing voor de topfunctie te danken is aan de opstelling van Nederland in het Atlantisch bondgenootschap.
Balkenende maandag in New York: 'We zijn een partner die gezien is. We worden herkend als bruggenbouwer tussen Europa en de VS.' (Volkskrant 23-9-2003)

Commentaar Wim Duzijn 2003

De 19 landen van de Europese Gemeenschap hebben Jaap de Hoop-Scheffer (de man die het unilateralisme waar Annan zich tegen keert gerechtvaardigd vindt) tot Secretaris-Generaal van de NAVO benoemd.
Jaap de Hoop-Scheffer is de vertegenwoordiger van een mentaliteit die Wim Kok in een moedige bui ooit 'schoothondjespolitiek' noemde.
Wim Kok's moedige bui heeft weliswaar maar drie minuten geduurd, zodat Jaap de Hoop-Scheffer door de hele linkse en rechtse goegemeente vol enthousiasme een 'wonder van geniaal Nederland consensusdenken' kan worden genoemd, 'een middelaar tussen het goede Amerika en het slechte oude-Europa', maar het feit blijft bestaan dat drie minuten lang Jaap de Hoop-Scheffer diegene is geweest die hij werkelijk is: een wonder van middelmatigheid en slaafse, opportunistische gehoorzaamheid, een man kortom die de wereld onleefbaar maakt voor al diegenen die eerlijkheid en vechten voor principes belangrijker vinden dan de zinloze glitter van een 'aap kijk eens hoe mooi ik ben'-mentaliteit - een mentaliteit die van Westerse samenlevingen ordinaire dierentuinen (of 'mensentuinen') maakt...

Arab News Editorial: Restructuring the UN

The 53rd session of the UN General Assembly, which opens today will inevitably be dominated by two issues: Iraq and reform of the organization itself - specifically the veto and who sits on the Security Council.
They are inextricably linked.
Iraq was not the first time the UN failed to fulfill international expectations and prevent a conflict, which most of its members opposed, but Iraq has been its most damaging failure.
Inevitably that failure and now the stalemate on Washington’s plans for a Security Council resolution on UN involvement in Iraq have fuelled demands that the UN be made more effective. Rightly so. Never has the case for reform been more pressing..
The UN is of no use if it is a venue for stalemate and high-profile clashes of opinions. What is the point of an organization that passes resolutions, which are then ignored?
The UN has to deliver the real task the world expects of it - to legitimize the international will. World lawmaker, peacemaker, peace enforcer. (Arab News 23-9-2003)

De afgelopen week verslikte ik mij in de nieuwe columnist van Elsevier, Léon de Winter.
Laten we wel wezen: hoe prozaïsch De Winter ook kan schrijven, in feite is hij natuurlijk niets anders dan de Fatima Elatik van de Amsterdams joodse gemeenschap. Waar Elatik zonder hoofddoekje op zou lossen in de massa, zou De Winter aan de beademingsapparatuur moeten als hem het Joods-zijn ontnomen zou kunnen worden.
Ik moet eerlijk toegeven dat het mij niet gelukt is om De Winters column in een ruk uit te lezen. Halverwege de eerste helft draait mijn maag zich al om. Een week lang heb ik pogingen ondernomen, ben ik er dagelijks meerdere malen aan begonnen. Het lukt niet. In de eerste zeven zinnen lees ik 'rabiate amerikavreters, verleidelijke onzin en treurige achterlijkheid'.

Ik vind het altijd van een bizarre ongeloofwaardigheid dat iemand uit uptown Amsterdam meent te weten dat de 'Arabische wereld ziek en geperverteerd is, omdat tirannie en dictatuur niet de aberratie van traditioneel islamitische culturen zijn, maar de logische consequentie ervan.'
Ik heb in zes jaar mijn gymnasium alfa in acht vakken (6 talen, aardrijkskunde en wiskunde) afgerond, maar de bovenstaande zin vergt uitermate veel van mij. Ik vermoed dat de gemiddelde Elsevier lezer intelligenter en beter opgeleid is dan ik. En derhalve aan een poging om De Winters column te lezen genoeg heeft.
Laten we de feiten maar onder ogen zien: De Winter is niets anders dan het Salonfähige Establishment. Als hij iets zegt, klinkt het acceptabel, plausibel, geloofwaardig en vooral: zo correct...

Leon de Winter denkt altijd aan 'de joodse problematiek'

"Sinds Bastille acht Leon de Winter het ondenkbaar dat hij ooit nog boeken zal schrijven die niet over de joodse problematiek gaan.
‘Ik voelde vanaf dat moment dat ik niet meer terugkon. Ik moet dit gegeven verder uitdiepen en ook andere verhalen die met deze thematiek samenhangen. Er bestaat voor mij niets anders dat ook dàt gewicht heeft, dàt belang. En via dat curieuze fenomeen dat de staat Israël toch wel is, blijft het onderwerp altijd actueel.’ Hij zegt dat er zelden een dag is dat hij niet aan de oorlog denkt."

Lees verder: Leon de Winter's Moraal