In het jaar 1967 veroverde de staat Israel, na aangevallen te zijn door de omringende Arabische landen, de Westelijke oever van de jordaan, Palestijns gebied dat tot die tijd deel uitmaakte van het koninkrijk Jordanie.
Als belangrijkste onderdeel van de oorlogsbuit werd het oude gedeelte van de stad Jeruzalem beschouwd, omdat daarmee 'de heilige plaatsen' van de joden, die altijd verboden gebied waren geweest, weer toegankelijk werden.
Men gaat er daarbij van uit dat de huidige tempelberg (Haram esh-Sharif), waarop de door moslims als 'heilig' ervaren Al-Aqsa-moskee en de Koepel van de Rots zich bevinden, het gebied is geweest waarop de joodse tempel zich bevonden zou hebben.
De westelijke muur van dit complex wordt beschouwd als een onderdeel van het door Herodes gebouwde tempelcomplex. Men heeft er de naam 'klaagmuur' aan toegekend.

Middeleeuwse prent toont verwoesting van de tempel. De prent laat zien dat de tempel zich op een lager gelegen gedeelte achter het plateau van de Antoniaburcht bevond, zodat de klaagmuur (westerse muur) nooit deel kan hebben uitgemaakt van de tempel van Herodes.

De klaagmuur in Jeruzalem is echter geen onderdeel van een vernietigde joodse tempel, maar een muur die deel uitmaakte van een door de Romeinen gebouwd fort: Het Fort Antonia.
De joodse heiligdommen werden door de Romeinen in het jaar 70 totaal vernietigd. Alleen de Romeinse vesting, het fort Antonia, bleef gespaard. Een vanzelfsprekende zaak, want overwinnaars vernietigen alleen de bezittingen van anderen. Hun eigen gebouwen verwoesten ze niet.
De aanwezigheid van dit Romeinse fort en het daarbij behorende Romeinse legioen wordt domweg genegeerd (of als een onbeduidend gegeven terzijde geschoven) door Israelische geschiedkundigen, alsof er nooit sprake is geweest van een Romeins bewind dat in de staat Palestina de dienst uitmaakte.

Duizenden joodse gelovigen bidden daarom dagelijks voor een muur van een Romeins fort, waarvan ze geloven dat hij deel uitmaakte van 'de verwoeste tempel'.
De Isrealische overheid, die dient te waken over het geestelijke welzijn van haar burgers, weigert haar burgers op een juiste wijze te informeren en werkt daardoor op een indirecte wijze mee aan het scheppen van een klimaat, waarin godsdienstwaanzin de plaats van de rede inneemt.

Josephus was een ooggetuige

Josephus, de bekende Joodse historicus was getuige van de vernietiging van de joodse heiligdommen in het jaar 70. Hij vertelt:

De stad was zo volledig met de grond gelijk gemaakt, dat er werkelijk niets meer aanwezig was dat de toeschouwer kon doen geloven dat deze stad vroeger bewoond was geweest. (Josephus,Wars of the Jews, Vol. II,1,1)

De Romeinen verwoesten de stad volledig en spaarden daarbij het hoofdkwartier van het 10e Legioen, dat werd vergroot en uitgebreid, als een symbool van de macht van het Romeinse Rijk. Het 10e Legioen hield Jeruzalem voor meer dan twee honderd jaar bezet, hetgeen er op wijst dat Rome geen tweederangs mogendheid was.

Wanneer joodse historici dan ook zeggen dat het fort Antonia een bijgebouw van het tempelcomplex was, waarvan niets meer is overgebleven, dan mag rustig worden aangenomen dat zij de werkelijkheid op een onjuiste wijze weergeven. De vertegenwoordigers van het Romeinse Rijk zullen echt geen genoegen hebben genomen met een klein bijgebouwtje.
Zij wisten dat ze in een onrustig land terecht gekomen waren en daarom wilden zij die plaats innemen van waaruit zij hun macht konden doen gelden. Boven de joodse tempel dus, in een groot, machtig complex, en niet naast de tempel in een nederig bijgebouw, als dienaren van joodse priesters, die een geloof verdedigden waar zij geen waarde aan hechtten. De Romeinen waren polytheisten, die een kosmisch (astrologisch) wereldbeeld verdedigden. De planeet Jupiter nam binnen dat wereldbeeld een grote plaats in.

Een tweede ooggetuige was Eleazar, leider van het joodse verzet in Masada.
Ook hij zegt dat het joodse gedeelte van Jeruzalem compleet vernietigd werd.

And where is now that great city (Jerusalem), the metropolis of the Jewish nation, which was fortified by so many walls round about it. . . Where is this city that was believed to have God himself inhabiting therein? it is now demolished to the very foundations, and hath nothing left but that monument in it preserved, I mean the camp of those (the Romans) that hath destroyed it, which still dwells upon its ruins; some unfortunate old men also lie ashes upon the Temple, and a few old women are there preserved alive by the enemy, for our bitter shame and reproach" (Josephus, Wars of the Jews, Vol. II. 8.7)

De koepel van de rots bevindt zich op de plek waar Jezus door Pilatus veroordeeld werd:het Praetorium, in het Hebreeuw Gabbatha.
De joodse tempel bevond zich ongeveer een kilometer zuidelijker van deze plek op de plaats van de Gihon Bron. De koepel van de rots kwam in de plaats van een christelijke kerk. Een joods heiligdom heeft zich daar nooit bevonden.

Tot aan de 16e eeuw was er geen sprake van een verering van de huidige klaagmuur als heilig object door gelovige joden.

Ten tijde van het bewind van Sultan Suleiman werd gezocht naar de plek waar de tempel zich bevonden zou kunnen hebben.
Onderzoekers ontdekten op een dag dat mensen uit de omgeving van Betlehem afval en modder naar een bepaalde plek in Jeruzalem brachten. Het storten van afval zou volgens die mensen geluk brengen. Suleiman leidde daaruit af dat die plek bijzondere betekenis moest hebben en dat daar waarschijnlijk de tempel had gestaan. Hij liet de plek reinigen en maakte er een heilige plaats van.
Dat was de westelijke muur van het fort Antonia: de huidige klaagmuur. (The Western Wall by Meir  Ben Dov, p. 110.) 

Was de tempel gebouwd boven de Gihon bron?

De tempel was volgens sommige bronnen gebouwd boven de Gihon bron - dus niet boven een rots.

In verschillende psalmen van David wordt verwezen naar het feit dat de tempel een bron bevatte. De tempel was namelijk naast gebedshuis ook een slachthuis waar honderden dieren werden geofferd aan god (of de goden). De aanwezigheid van water was vdaarom an vitaal belang voor de priesters, die zichzelf voortdurend moesten wassen.
Het water werd omhooggepompt en opgeslagen in grote reservoirs.

De werkelijke plaats van de tempel kan alleen worden gevonden wanneer uitgegaan wordt van een aantal voorwaarden waaraan volgens de bijbel en joodse historici voldaan moet worden.

Based on eyewitness accounts, the Temple had to have the following features:
1. A Natural Spring - Een bron die vers water levert
The Old Testament and other sources reveal that underneath the Temple was a source of spring water from a natural spring nearby, the Gihon Spring (mentioned by this name in 2 Chron. 32:30, probably named after one of the four rivers flowing out of the Garden of Eden; the Temple itself was God's abode, like the Garden). The location of this Spring is seen on ancient maps of Jerusalem. It was over 1,000 ft south of the present Dome of the Rock. There is no other natural spring in a five mile radius of Jerusalem.
2. At A Lower Level than the Haram - Lager niveau
Eyewitnesses such as Josephus have stated that the Temple could not be seen from the north because it was obstructed by the Fort to the north which was at a higher elevation.
3. It was Close to David's City - Dicht bij de stad van David
Everyone admits David's city was on the southeast corner of Jerusalem, many hundreds of feet south of the Haram walls. The Temple was to the north of David's city on a mound called Ophel. David's city itself was called the Citadel (Akra), a mound to the south, also called Mt. Zion. (bron: T. V. Oommen)

The Temple resembled a citadel, and had its own walls, which were more labouriously constructed than the others. Even the colonnades with which it was surrounded formed an admirable outwork.
It contained an inexhaustible spring, there were subterranean excavations in the hills, and tanks and cisterns for holding rain water" (Tacitus, Complete Works, p. 664).

Deze tempel (de tempel waar Tacitus over spreekt), die heel duidelijk geen deel uitmaakte van wat men tegenwoordig 'De Tempelberg' noemt, werd verwoest. Het deel dat intact bleef - het Romeinse Fort, een vesting die geen bron bevat - werd later door christen en moslims gebruikt om er hun kerken en tempels op te bouwen. Deze tempels bevonden en bevinden zich dus niet op heilige joodse plaatsen.

Rabbi David Kimchi reported about the condition of the Temple and the Temple Mount about twenty years after Rabbi Samson (about 1235 C.E.).
He was the final Jewish authority who stated without ambiguity that the site of the former Temples in Jerusalem "were still in ruins" in his day and he qualified his statement with the further observation that NO GENTILE BUILDINGS WERE THEN ERECTED OVER THE TEMPLE SITE.
This account disqualifies the whole region of the Haram esh-Sharif with its Dome of the Rock from being considered because there were then many Christian and former Muslim buildings in evidence in those areas.
This shows that Rabbi Kimchi was not allegorizing about the ruins and desolation of the Temple site. (Bron: ASK - Temple Update)

"The Jewish people paid no attention whatever to the present Western (Wailing) Wall until they finally took over the site from the Muslims (about 1570 C.E.) who in turn had renovated it from being a Christian holy place where Christian women would discard soiled undergarments. The Wailing Wall as a Jewish holy place is a modern invention that was selected for Jewish worship (without the slightest historical precedent) by one of the greatest mystics of the Kabbalistic age. His name was Isaac Luria (called "the Lion") who in his many geographical mistakes selected the Western Wall as a holy place for the Jews to assemble. Dr. E.L. Martin

Op de fundamenten van het Romeinse fort Antonia, waar de vertegenwoordigers van het Romeinse Rijk hun centrale machtscentrum hadden geconcentreerd, hebben christenen en moslims hun kerken en moskeeën gebouwd. Alleen de argumenten van de christenen - een kerk ter ere van Jezus bouwen - kunnen respectabel worden genoemd. Jezus is er door de Romeinen ter dood veroordeeld. Alle verwijzingen naar joodse aartsvaders die er kinderen geofferd zouden hebben en islamitische profeten die er ten hemel zouden zijn opgestegen mogen (vanuit nuchter, rationeel en waarheidslievend standpunt bezien) rustig naar het rijk der fabelen worden verwezen. Jezus is de enige persoon, waarvan het historische bestaan aannemelijk kan worden gemaakt. Laten we hem - als enige profeet die werkelijk de tempelberg heeft bezocht om er de helse verschrikkingen van het kleinmenselijke onrecht te ervaren - daarom eren.

Niet als persoon, maar als symbool van het algemeen menselijke verlangen naar Recht en Waarheid.

Wie de moeite neemt het veroordelingsproces van Jezus te bestuderen, die zal ontdekken dat het begrip 'compassie' in dit verhaal centraal staat.
De Romeinse stadhouder Pontius Pilatus was overtuigd van de onschuld van Jezus. Daarom probeerde hij op een gruwelijke, welhaast demonische wijze gevoelens van medelijden op te roepen in diegenen die Jezus hadden aangeklaagd. Hem naakt uitkleden voor het volk (voor een man die in een joods milieu is grootgebracht een immense vernedering). Hem naakt vastbinden aan een paal. Hem naakt geselen. Hem een doornenkroon op het hoofd plaatsen. Hem tenslotte totaal vernederd aan het volk tonen, in de hoop dat men zou zeggen: "Nu is het genoeg.."
Maar het volk toonde geen medelijden. Het volk wilde een leven zonder compassie. Het volk vernietigde de zachte krachten. Het volk koos voor de harde krachten - modern uitgedrukt: het volk koos voor het fascisme.

"28 september 2000: In Jeruzalem en Ramallah raken Israelische agenten slaags met Palestijnen die demonstreren tegen een bezoek aan de Tempelberg door de Israelische oppositieleider Ariel Sharon. Sharon is voor hen een van de meest gehate Israelische politici, vanwege zijn rol bij het bloedbad in de Palestijnse vluchtelingenkampen Sabra en Shatila in Libanon van 1982. De Palestijnse leider Yasser Arafat noemt het bezoek van Sharon 'een bedreiging voor de islamitische heilige plaatsen'. Hij roept de islamitische wereld op snel stappen te nemen ter bescherming van de moskeeen op de Tempelberg, door de moslims het Nobel Heiligdom genoemd." (bron: de Volkskrant)

Commentaar:

Islamitisch kun je de tempelberg moeilijk noemen. Islamitisch is ook een onzinnige term. God is geen Islamiet. God is God en wie God wil eren noemt zichzelf 'godsdienstig' of 'godsdienaar'.
De tempelberg - een naam die verwijst naar het Romeinse Fort Antonia waarop zich het Praetorium bevind - is een plek waar (volgens het christelijke evangelie) onrecht is geschied, omdat een onschuldig, naar wijsheid en rechtvaardigheid verlangend mens (Jezus van Nazareth) er ter dood werd veroordeeld.
Alleen daarom kun je er als religieus mens een gedenkteken op plaatsen. Wie protesteert tegen onrecht, die bouwt momumenten die ten doel hebben het recht te eren.
Dat is - vanuit humanistisch standpunt bezien - de taak van de godsdienst. Maar dan ook echt de enige taak...

Uit het Mitchell rapport:

In late September 2000, Israeli, Palestinian, and other officials received reports that Member of the Knesset (now Prime Minister) Ariel Sharon was planning a visit to the Haram al-Sharif/Temple Mount in Jerusalem.
Palestinian and U.S. officials urged then Prime Minister Ehud Barak to prohibit the visit.
Mr. Barak told us that he believed the visit was intended to be an internal political act directed against him by a political opponent, and he declined to prohibit it.
Mr. Sharon made the visit on September 28 accompanied by over 1,000 Israeli police officers.
Although Israelis viewed the visit in an internal political context, Palestinians saw it as highly provocative to them.

Clinton ontkent de feiten

Tijdens de Camp David gesprekken in de zomer van het jaar 2000, waarbij gekozen diende te worden voor een driestatenoplossing: Israel, Palestijns Palestina en Rechts-Israelisch Palestina, een onafhankelijke joodse staat binnen de Palestijnse staat, die bevolkt wordt door mensen die zichzelf zien als de heersers van het land, werd ook de Tempelbergkwestie ter sprake gebracht. Yasser Arafat wees de Amerikanen er op dat de joodse tempel zich nooit op de tempelberg heeft bevonden. Clinton - vertegenwoordiger van een Amerika dat zich beroept op zijn moderne cultuur en zijn wetenschappelijke en technologische prestaties - ontkende zonder blikken of blozen de Palestijnse beweringen. "Ik weet dat de tempel zich op de tempelberg heeft bevonden", was zijn antwoord. Met andere woorden: Amerika kiest voor het geloof en ontkent de wetenschap.

Clinton said he bluntly contradicted Arafat when, in one of their final conversations, the Palestinian leader expressed doubts that the ancient Jewish temple actually lay beneath the Islamic-run compound in Jerusalem containing the holy Al Aqsa Mosque and the Dome of the Rock.
This was a critical point of dispute, since the Western Wall, a remnant of the temple's retaining wall, is the holiest site in Judaism and one the Israelis were intent on maintaining sovereignty over.
"I know it's there," Clinton said he told Arafat." (Michael Hirsh, Newsweek, June 27, 2001)

"When Romans took control, they built a huge fortress, which is now mistakenly called the temple mount, north of the city of David, which enclosed 35 acres — about three times as much as the entire City of David. This was the Tower of Antonia. This fortress follows the same pattern as Roman fortresses and camps in other places in the world." George Wesley Buchanan

Het getuigenis van Josephus

Josephus, a Jew who was an eyewitness of the destruction of Jerusalem by Rome in 70AD and the author of "The antiquities of the Jews" and "The Jewish wars"(available online) said the Temple of Herod was built high up on a platform that had four walls around it forming a precise square of 600 feet on each side. Josephus said the wall of its southeast corner had its foundations directly in the deepest part of the Kidron Valley (in the streambed itself) and that its height was 300 cubits (450 feet, or about the height of a modern 40 story building). This description in no way fits the dimensions of the Haram. Near the northwest corner Josephus said this external Temple wall was connected to Fort Antonia by two side-by-side colonnade roadways (each 600 feet long). Josephus then said that Fort Antonia itself was built around a notable "Rock" that was viewed as the centerpiece feature of the interior of the Fort (which was also known as the Praetorium). This well-recognized "Rock" in the Praetorium around which Fort Antonia was built was called the lithostrotos in the Gospel of John (19:13) and Christ stood on it when judged by Pilate. Josephus said that Antonias size was much larger than the Temple (he described Fort Antonia as the size of a city and it contained a full legion of Roman troops with many open spaces for military exercises and training). Fort Antonia was so large that Josephus said it obscured the whole of the Temple square from the north. These plain and simple descriptions made by Josephus are depicted in the drawing that Ritmeyer dislikes and they are in precise accord with what Josephus (as an eyewitness) states in the clearest of language. (Klik voor bron)

Diegenen die geneigd zijn de gegevens in het Oude Testament als historische feiten te beschouwen dienen zich wel te realiseren dat de vroegste teksten van het Oude Testament waarschijnlijk rond 500 v.Chr. op papier zijn gezet door aanhangers van een uit Babylon afkomstige sekte die onder leiding stond van de schriftgeleerde en/of priester EZRA.
De overige teksten werden hierna op verschillende plaatsen, gedurende een periode van 600 jaar, geschreven (nogmaals, niet door 'het volk der Israelieten, maar door een kleine groep mensen die - omdat men zich vestigde in JUDEA - de inwoners van Judea tot 'uitverkorenen' uitriepen).
Met andere woorden. Het is erg waarschijnlijk dat de bijbelse geschiedenis van 'het joodse volk' pas na het jaar 300 enigszins in de pas gaat lopen met de werkelijke geschiedenis.
De beschrijving van de levensloop voor die tijd bestaat uit een mengeling van historisch juiste feiten en een flinke dosis fantasie, 'goden- en heldenverhalen' (mythologie), zoals alle volkeren die kennen.
Daarbij heeft men het historische materiaal van andere volkeren vermengd met de eigen geschiedenis, waarin de figuur van de ene God die zich aan de profeet Mozes geopenbaard zou hebben centraal staat.

Muslim Writer Says Jerusalem Not Sacred

A columnist for an Egyptian government journal has called into question the established Muslim belief that Jerusalem is a sacred Islamic city.
Writing for the weekly Al-Qahira, published by the Egyptian Ministry of Culture, Ahmad Muhammad Arafa rejects the Islamic doctrine that the Prophet Muhammad's celebrated "Night Journey" took him from Mecca to Jerusalem.
The passage in Quran 17:1 - known as the Sura of the Night Journey - does not refer to a miraculous trip from Mecca to Jerusalem, but to the prophet's emigration from Mecca to Medina, Arafa asserts in his Aug. 5 article...

The text of the Quranic passage says, according to a translation, "Praise be to Him who took His servant by night from the Al-Haram [Sacred] Mosque [in Mecca] to the Al-Aqsa [literally 'the most distant'] Mosque, whose environs We did bless, so that We might show him some of Our signs, for He is the All-Hearing and All-Seeing One."
Arafa contends "Al-Aqsa" must refer to an existing mosque, not a place where a mosque would be established later.
"But in Palestine during that time, there was no mosque at all that could have been the mosque 'most distant' from the Al-Haram Mosque," he said, according to MEMRI.
"During that time, there were no people in [Palestine] who believed in Muhammad and would gather to pray in a specific place that served as a mosque."
The Egyptian columnist noted most of the inhabitants of Palestine at that time were Christians and a Jewish minority.

"The construction of the mosque situated today in Jerusalem and known as the Al-Aqsa Mosque began only in the year 66 of the Hijra of the prophet - that is, during the era of the Omayyad state, not during the time of the prophet nor that of any of the righteous caliphs," he said.
The Al-Aqsa Mosque and the adjacent Muslim shrine known as the Dome of the Rock were built after Caliph Omar I captured Jerusalem from the Persians, six years after Muhammad's death in AD 632. (Bron)

Truth is a boundless ocean and the wisest of us is like a child, playing with the shells on the shores of it.
The best that each of us can do is be as utterly faithful as in us lies to the highest light that we see on each given step of our journey."

Satyananda ("The Joy of Truth") Stokes

Ayeleth Haschachar en Psalm 22

In de maanden juli en augustus van het jaar 1967 bezocht ik in de staat Israel een kibboets in Galilea: "Ayeleth Haschachar". De naam van deze kibboets is ontleend aan een psalm van David. Klik op de toets 'Shahar en Shalim' (hieronder) om verder te gaan.

Reference sources for the true uncensored History of Jerusalem.