Conflict with Iraq - An Israeli Perspective
Benjamin Netanyahu, 12-9-2002

I believe I speak for the overwhelming majority of Israelis in supporting a preemptive strike against Saddam’s regime.
We support this preemptive American action even though we stand on the frontlines, while others criticize it as they sit comfortably on the sidelines. But we know that their sense of comfort is an illusion. For if action is not taken now, we will all be threatened by a much greater peril.

If a preemptive action will be supported by a broad coalition of free countries and the United Nations, all the better. But if such support is not forthcoming, then the United States must be prepared to act without it.
International support for actions that are vital to a nation’s security is always desirable, but it must never constitute a precondition. If you can get it, fine. If not, act without it.

De Opportunistische Moraal Van Benjamin Netanyahu

Niet vechten TEGEN iets,
maar vechten VOOR iets...

Het is onzinnig om te vechten tegen dictatuur – dictatuur is een gegeven dat soms sterk naar voren komt, maar dat ook zo weer kan verdwijnen - zonder dat je daar iets voor hoeft te doen.
En juist omdat je dictatuur niet hoeft te bestrijden, omdat dictatuur bij het leven behoort, is het belangrijk te kiezen voor een werkelijk zinvol gevecht dat zich niet tegen iets richt, maar voor iets.
Want daar gaat het in feite om in de hele discussie rond de Midden-Oosten problematiek. Het gaat er niet of je tegen Saddam Hussein bent. Het gaat er om of je voor of tegen datgene bent waar Saddam Hussein naar verwijst: Recht – of rechtvaardigheid - Gelijkheid en Broederschap.
Saddam Hussein wijst ons er voortdurend op dat hij wil vechten voor principes:
"De wereld moet mij in feite dankbaar zijn" stelt hij, “omdat ik de moed durf op te brengen te vechten voor iets”.
En de man heeft natuurlijk gelijk, omdat het verschil tussen Saddam Hussein en Ariel Sharon nu juist gelegen is op het morele vlak, een gebied dat meer is dan een hoop leugens en een enorme tas vol met schijnheiligheid - zaken die alleen maar de bedoeling hebben het geweten in mensen uit te schakelen.
De tot ‘dictator’ uitgeroepen Iraakse leider Saddam Hoessein verdedigt het recht (de VN met zijn mensenrechtenverklaring) en de waarheid (de geschiedenis).
De ‘democraat’ Ariel Sharon verdedigt het onrecht (Israel, een staat van en voor joden) en de leugen (geschiedenisloosheid: alles vergeten wat 'het joodse recht' aantast).
De boodschap van Saddam Hussein komt er in feite op neer dat we moeten voorkomen dat principeloze avonturiers de principiële mens vernietigen.
En dat is natuurlijk een uiterst zinnige gedachte. Ook al weigert iedereen de principeloze demoniseringspolitiek van wat op een eufemistische wijze 'de joods-christelijke moraal' wordt genoemd te veroordelen.

Moderne Democratie & Primitief Bijgeloof
Commentaar Wim Duzijn 2003

Hoewel we in theorie in een moderne wereld leven, blijkt in de praktijk dat de begrippen 'moderne tijd' en 'moderne geest' geen synoniemen zijn.
Het begrip 'menselijke geest' heeft nooit een rol van betekenis gespeeld in de Westerse cultuur. Onze cultuur is gebouwd op joods-christelijk bijgeloof en dat bijgeloof wreekt zich momenteel, nu de bijgelovige mens tot heerser van de wereld is gekozen.
Alle jaren door hebben schertssceptici al die spirituele buitenbeentjes die bereid en in staat zijn de macht van het bijgeloof te breken belachelijk gemaakt, gedemoniseerd en zelfs kapot gemaakt.
Nu het bijgeloof hoog op de troon zit en op een ongecontroleerde wijze een ware slachtpartij aan wil richten in het Midden-Oosten hoor je ze niet meer. En dat is ook niet verwonderlijk, omdat het geen echte sceptici zijn, maar primitieve dualisten, die net als alle andere kleinburgerlijke moralisten alleen maar de verdierlijkte, blind handelende mens in zichzelf willen dienen. Ze kunnen niet anders..

Dat was ook de tragiek van de jaren zestig. Hoewel al diegenen die het Amerikaanse imperialisme wilden bestrijden gelijk hadden (imperialisme is de ontkenning van democratie), maakten ze dat gelijk belachelijk door te kiezen voor een vorm van marxisme die in feite een kopie was van dat imperialisme – een collectivistische kopie nog wel, die in feite veel gevaarlijker was.
Ook zij beseften niet dat hij die de geest van de mens (en de daaraan gekoppelde noodzaak van geestelijke ontwikkeling) ontkent onvermijdelijk door de ‘geestloze robot’ in de mens geregeerd wordt.
De ‘robotmens’ (sommigen spreken over 'de geprogrammeerde mens') is simpelweg een mens die zich primair door zijn dierlijke instincten laat leiden. In een dualistische wereld kan hij alleen maar 'goed' zijn via het demoniseren van anderen. Het is nooit zijn bedoeling mensen wijzer te maken en te ontwikkelen, omdat hij gedreven wordt door het verlangen een wereld op te bouwen waarin de ander datgene wordt, wat men in zichzelf verafschuwt.

Dat zou je het echte verhaal van Jezus Christus kunnen noemen, de 'outsider' die volgens christenen door God aan het kruis geslagen is om de mensen te verlossen.
Dat lijdensverhaal is natuurlijk een immense leugen. Jezus is niet door God aan het kruis geslagen, met de bedoeling een kerk van blinde gelovigen te stichten.
Jezus was een anti-kerk-spiritualist, die door bijgelovige tempeldienaren en Romeinse opportunisten aan het kruis geslagen is - mensen die geloofden in een Messias die hen wereldmacht zou geven en mensen die dat absurde bijgeloof tolereerden omdat het geloof van de meerderheid - hoe krankzinnig ook - binnen een machtsimperium een stabiele factor is die nodeloze onrust (meestal 'anarchie' genoemd) voorkomt.
Jezus was geen vijand van 'de' joden of ‘de’ Romeinen, nee, hij accepteerde het Romeinse gezag en de Mozaische Wet en keerde zich alleen tegen het op zinloos machtsdenken gebaseerde bijgeloof dat van de joden een willoos handelende kudde dwalende schapen wilde maken: “blinden (zo lezen we in het evangelie) die geleid door andere blinden zich op weg begeven naar de ondergang..”.

Jezus wilde niet de wereld bekeren, want hij was geen machtsdenker die gelovige zieltjes nodig heeft om over te kunnen heersen. Nee, hij was een verdediger van de kerkloze wijsheid, die bijgelovige mensen hun slaafsheid bevorderende bijgeloof af wilde nemen.
Helaas hebben zijn volgelingen het omgekeerde bewerkstelligd. Ze hebben mensen die niet bijgelovig waren het bijgeloof geschonken en ze hebben degenen die bijgelovig waren via een absurde demoniseringspolitiek gestijfd in hun geloof dat zij 'Goddelijke uitverkorenen' zijn, die vanuit de positie van eeuwige slachtoffers zichzelf moeten opwerken tot eeuwig oorlog voerende slachters.
Dat die zinloze slachtpartijen waar we nu al decennialang mee geconfronteerd worden (de oorlog die men gaat beginnen in Irak is slechts een partje van het geheel) onmenselijk, goddelijk, immoreel, barbaars, wetteloos en zo ga zo maar door zijn, interesseert de meeste mensen niet.
Wij willen in het zogenaamd ‘moderne’ Westen geen afstand doen van ons joods-christelijke bijgeloof. Dat bijgeloof zit hoog op de troon en wij weigeren dat bijgeloof te veroordelen, ook al roepen we trots tegen elkaar dat we 'liberale democraten' zijn...
We maken deel uit - stellen we vol trots - van een democratie, in theorie een holistisch instituut dat de ontkenning van primitief, verdelend bijgeloof behoort te zijn, maar het is de democratie die ons momenteel gebiedt het verdelende bijgeloof te aanbidden, zoals het ook de democratie was die de Duitsers gebood Adolf Hitler te aanbidden.

Het moderne (anarchistische) woord ‘democratie’ krijgt alleen zin wanneer we niet worden verplicht te kiezen voor ouderwets bijgeloof. En toch hebben we er voor gekozen en verplichten we iedereen dat ouderwetse bijgeloof serieus te nemen.
Dat betekent dat we helemaal niet zo bijzonder modern zijn - in geestelijk opzicht wel te verstaan.... We verheerlijken momenteel robotmensen die op een meedogenloze wijze de mensenjacht verheerlijken. We hebben van een gedemoniseerde ander een prooi gemaakt en als wilde, bloeddorstige beesten gaan we nu proberen de prooi te vernietigen.
Je zou het een vossenjacht kunnen noemen. We hebben een Engels jachtkostuum aangetrokken en samen met een meute jachthonden vechten we nu voor 'de vrijheid' - een term die in feite alleen maar verwijst naar de vrijheid van een groep mensen die macht bezit.
We kloppen onszelf op de borst. We zijn trots op onze technische prestaties. We kunnen in een paar dagen een heel land vernietigen. En wanneer we de prooi gevonden hebben - zeggen we - zullen we een orde scheppen zonder duivels.
Dat is de taak die bijgelovige mensen ons eeuwenlang opgedragen hebben en die we altijd braafjes hebben uitgevoerd - zoals uit onze lafhartige opstelling blijkt.

Amerikaans ingrijpen - Wat er aan vooraf ging
Dirk Adriaensens, Verrassende vertellingen (en medialeugens)

"In the new totalitarian system, people can say whatever they like, and it makes absolutely no difference. The impending war on Iraq is only one example among many of a supposedly sovereign public completely powerless in the face of a government bent on a course of action." Nicolas Buchele, Arab News 19-3-2003

1951: De regering van Mossadegh in Iran nationaliseert de holdings van de Anglo-Iraanse Oliemaatschappij (nu British Petroleum). Mossadegh wordt door het Westen vergeleken met Hitler. Aan Iran worden onmiddellijk economische sancties opgelegd door de Westerse landen.

1953: Als Iran door de twee jaar durende sancties verzwakt is, helpt de CIA Mossadegh omverwerpen. De VS zetten sjah Reza Pahlevi op de troon, die prompt 40% van de Iraanse olie onder controle van Amerikaanse oliemaatschappijen plaatst. William Colby, hoofd van de CIA, noemt deze staatsgreep "the proudest achievement of the CIA". Generaal Norman Schwarzkopf senior helpt bij de oprichting van de SAVAK, Iran's brutale geheime politie.

1956: Nasser nationaliseert het Suez-kanaal. Hij wordt een "nieuwe Hitler" genoemd en zijn regime "dictatoriaal". Britten en Fransen komen militair tussenbeide.

1958: Een nationalistische volksrevolutie vestigt de republiek in Irak en brengt Abdek Karim Kassem aan de macht. Deze begint met de nationalisatie van de Iraakse olie. De CIA beraamt een komplot tegen Kassem. Terzelfder tijd stellen VS-generaals een plan op voor een inval in Noord-Irak met als codenaam "Cannonbone". Doel: de bezetting van olievelden in Koerdistan.

1963: Bij een coup, gesteund door de CIA, wordt Kassem omvergeworpen. Een CIA-agent getuigt voor de Senaatscommissie over deze coup: "The target suffered a terminal illness before a firing squad in Baghdad."

1968: De Baath-partij komt aan de macht in Irak.

1972: Irak kondigt de nationalisatie van zijn olie-industrie aan. President Nixon, adviseur van de Nationale Veiligheid Kissinger en de sjah van Iran besluiten om de Iraakse Koerden te bewapenen en in opstand te doen komen tegen Bagdad, om Irak te verzwakken. Er wordt de Koerden beloofd dat de VS "would back them all the way". De sjah sluist VS-wapens door naar de Koerden.

1979: De door de VS gesteunde sjah van Iran wordt omvergeworpen door een volksrevolutie. Khomeini roept de sjiieten van Irak op om een heilige oorlog te voeren tegen de "goddeloze" Saddam Hoessein.

1980: Carter kondigt de "Carter Doctrine" aan, die stipuleert dat de VS militair zal tussenkomen in de Perzische Golf om de VS-toegang tot de olie te beschermen. Irak valt Iran binnen met de publieke goedkeuring van de VS, bij monde van Nationaal Veiligheidsadviseur Brzezinski.

1982: Tijdens deze oorlog wordt Irak geschrapt van de lijst der landen die het terrorisme steunen. Na een bezoek van de VS-stafchef generaal David Jones aan Turkije, stuurt dit land troepen naar het noorden van Irak om de Koerdische rebellen te bevechten, zodat Irak zich volledig kan concentreren op de oorlog met Iran.

1984: De VS knopen volledige diplomatieke betrekkingen aan met Irak. President Reagan laat de CIA toe om top-secret informatie met Irak uit te wisselen. Die uitwisseling gebeurt ook tussen de VS en Iran. De VS verkopen wapens aan Iran.

1985: Kolonel Oliver North, de man van het Iran-Contra-schandaal, vertelt aan Iraanse onderhandelaars dat de VS Iran zullen helpen bij de omverwerping van het regime van Saddam Hoessein.

1986: Het Iran-Contra-schandaal breekt los in november, maar de samenwerking tussen de VS en Irak duurt voort. Als blijkt dat Irak de oorlog zal verliezen, verhoogt de VS-hulp aan Bagdad.

1988: Advies, mankracht, technologie, leningen en wapens van de VS, Europa, Koeweit, Saudi-Arabië en Jordanië doen de oorlog in het voordeel van Irak overhellen. Een staakt-het-vuren wordt bereikt tussen Iran en Irak op 8 augustus. Een dag na de wapenstilstand verhoogt Koeweit zijn olieproduktie drastisch. De prijs voor een barrel olie zakt van 21 tot 11 dollar. Het "Centre for Strategic and International Studies" begint een twee jaar durende studie die het resultaat van een oorlog tussen de VS en Irak moet voorspellen.

1989: "Oorlogsplan 1002", oorspronkelijk opgesteld in 1981 door de VS om een eventuele sovjetbedreiging af te slaan in de Golfregio, wordt aangepast tot "Oorlogsplan 1002-90", maar nu met Irak als vijand nummer 1 in de regio. De 90 in de naam heeft betrekking op het jaar 1990.

12 april 1990: Saddam Hoessein stelt voor om zijn hele arsenaal chemische en niet-conventionele wapens te vernietigen als Israël erin zou toestemmen om zijn chemische en atoomwapens te vernietigen. De VS wuiven het voorstel weg.

Mei 1990: Op de slotmeeting van een Arabische spoedbijeenkomst in Bagdad, beschuldigt Saddam Hoessein de kleine Golfstaten ervan een economische oorlog tegen Irak te voeren.
Juli 1990: Saddam Hoessein beschuldigt Koeweit openlijk van samenzwering om Iraks economie te vernietigen. Iraakse troepen verzamelen aan de Koeweitse grens. De VS laten hen stilzwijgend begaan.
24 juli 1990: Het Pentagon kondigt militaire maneuvers aan in de Perzische Golf. De Wall Street Journal van 25 juli schrijft dat deze een direct gevolg zijn van de spanningen tussen Irak en Koeweit. De New York Times van 5 augustus '90 beschrijft het emiraat Koeweit als "less a country than a family-owned oil-company with a flag".
25 juli 1990: In een gesprek stelt VS-ambassadrice Glaspie Saddam Hoessein gerust: "Wij hebben geen mening over inter-Arabische geschillen zoals uw grensconflict met Koeweit... James Baker heeft onze officiële woordvoerder opdracht gegeven om deze richtlijn te benadrukken."
2 augustus 1990: Irak valt Koeweit binnen. De VN stellen een embargo in tegen Irak. De VS blokkeren actief iedere poging tot een vreedzame oplossing van het conflict en sturen 540.000 manschappen naar de Golf. Saddam Hoessein wordt de "nieuwe Hitler" genoemd.

Afghanistan, Albanie, Australie, Azerbaijan, Bulgarie, Colombia, Czech Republic, Denemarken, El Salvador, Eritrea, Estonia, Ethiopia Georgia, Hongarije, Italie, Japan, South Korea, Latvia, Lithuania, Macedonia, Nederland, Nicaragua, de Philippijnen, Polen, Roemenie, Slovakije, Spanje, Turkije, United Kingdom, Uzbekistan zijn de landen die steun hebben betuigd aan de Amerikaanse president George W. Bush.

Als Nederlander - zo ontdek ik - hoor ik er ook bij, bij de mensen van goede wil, de mensen die het opblazen van de Verenigde Naties en het wettig verklaren van de rechteloosheid goed hebben gekeurd.
Trots ben ik er niet op. Maar ik woon nu eenmaal hier. En dankzij dat wonen hier ben ik 'goed'. Zoals alle mensen die hier wonen 'goed' zijn - niet omdat ze ooit iets goeds hebben gedaan, maar omdat iemand die rijk en machtig is hun een etiketje op het hoofd heeft geplakt.
Wanneer straks de bommen vallen op Bagdad en een fraaie, levende stad uit wordt uitgeleverd aan militaire willekeur mogen wij in onze ordelijke steden - waar je al een bon krijgt wanneer je een sigarettenpeukje op straat laat vallen - grote karren volladen met eten.
Schrokkend en smakkend staren we naar het scherm, genietend van de overweldigende goedheid, die ons zomaar - ook al kunnen we niets anders dan schrokken en smakken - cadeau is gedaan.
Toch wel fijn om een Nederlander te zijn!

Marcel van Dam & Het Recht Van De Sterkste Volkskrant 27-2-2003

"Dat vind ik het meest onbegrijpelijke van de steun van De Hoop-Scheffer en Balkenende aan de VS. Ze hebben het liefst een resolutie van de VN, maar als die er niet komt mag Amerika toch zijn gang gaan...
Terwijl onze Grondwet voorschrijft dat Nederland de ontwikkeling van de internationale rechtsorde bevordert.
Hun opstelling past in de bijna traditionele keuze van Nederland voor de Atlantische route in de buitenlandse politiek. Maar die route is met het decreteren van de nieuwe strategische visie van de regering Bush radicaal verlegd. Die visie keert zich af van de internationale rechtsorde en kiest onverbloemd voor het recht van de sterkste, de hegemonie van het geweld.
Steun daaraan is dan ook niet te rijmen met artikel 90 van de Grondwet."

Jaap de Hoop-Scheffer & De Dictator
Commentaar Wim Duzijn 2003

Jaap de Hoop-Scheffer is minister van buitenlandse zaken. Het is zijn taak binnen de grote wereldfamilie diplomatiek op te treden.
Alle landen hebben binnen een familie gelijke rechten en wanneer er sprake is van conflicten moeten bemiddelaars in werking treden die uit elkaar liggende standpunten zo moeten zien om te buigen dat er overeenstemming ontstaat.
In de kwestie Irak die momenteel speelt laat Jaap de Hoop-Scheffer heel duidelijk zien dat hij een antidiplomaat is, een man die geen verzoener is, maar een lakei van agressieve machten.
Wanneer hij over Saddam Hoessein spreekt, dan gebruikt hij de volgende omschrijving 'verschrikkelijke dictator waaronder het volk van Irak gebukt gaat'.
Ook al is dat waar, ook al zou Saddam de verschrikkelijke sneeuwman zijn, die hij volgens de Amerikaanse propagandamachine is, dan nog is het je taak als diplomaat je opvattingen te verpakken in een diplomatiek jasje.
Die diplomatieke houding wordt wel in acht genomen wanneer het gedrag van 'de verschrikkelijke dictator' Ariel Sharon ter sprake wordt gebracht, een man die (dankzij de Amerikaanse militaire macht) de hele Arabische wereld mag terroriseren.
Sharon heeft momenteel maar een intentie: het hele Midden-Oosten in brand zetten, in dienst van het zionisme. Dat is zijn taak als rechtse zionist. "Het zionisme', stelt hij in een interview, "eist van mij dat ik alles wat zacht is in mezelf terzijde schuif".
Zo gaat dat altijd met gelovigen. Rechtse zionisten verdedigen hun geloof, zoals Osama bin-Laden zijn geloof verdedigt. Wat dat betreft is Sharon gevaarlijker dan Saddam Hoessein, omdat Saddam Hoessein de vijand is van alle vormen van religieuze onverdraagzaamheid. Hij is een socialist die een oorlog heeft gevoerd met een van de meest fanatieke moslims die de wereld ooit heeft gekend: de ayatollah Khomeiny, de man die het als zijn taak zag de islamitische revolutie te exporteren.
Zijn aanval op Koeweit, hoewel ondoordacht en in strijd met het internationale recht, vloeide niet voort uit het blindelings verdedigen van een fanatieke machtsdroom, maar werd op een rationele wijze verdedigd: Koeweit, zo stelde hij, voerde een oliepolitiek die Irak, dat acht jaar lang gevochten had voor de Arabische vrijheid, aan de rand van een faillissement bracht.
De rationele elementen in het gedrag van Saddam Hoessein benadrukken is een bezigheid die in ons zogenaamde vrije, beschaafde Westen verboden is.
We noemen onszelf beschaafd, maar we demoniseren er vrijelijk op los, zonder ons te realiseren dat demonisering een teken is van een onbeschaafde, ronduit dierlijke geesteshouding.
Daarom was de opkomst van Pim Fortuyn zo'n griezelig gebeuren, omdat Fortuyn (zijns ondanks) het dier in de mens naar boven bracht. Hij wilde de vrijheid verdedigen, maar hij was de gevangene van irrationele geesten die zijn vrijheidsliefde gebruikten om hun onnadenkende normloosheid een moreel tintje te kunnen geven.
Dat irrationele gedrag, waarvan Jaap de Hoop-Scheffer, de manifestatie is, kan de wereld alleen maar oorlog, ellende en chaos schenken.
Daarom moeten we niet blij zijn met deze minister. Hij is geen diplomaat, maar een slaaf die een meester wil dienen. In dat opzicht is hij de gelijke, maar ook de tegenpool van Joseph Luns.
Luns was - in tegenstelling tot De Hoop-Scheffer - een onafhankelijke geest die zich nergens iets van aantrok, maar die tegelijkertijd op een welhaast slaafse wijze achter autoriteiten aanholde.
Jaap de Hoop-Scheffer mist de onafhankelijke 'ik heb schijt aan je '-mentaliteit van Luns. En waar Luns grappig was, gevoel voor humor bezat, daar straalt Jaap de Hoop-Scheffer alleen maar geestloos chagrijn uit.
Luns was een lakei die je aan het lachen kon maken, zodat hij toch in staat was een glimpje vrijheidsliefde op anderen over te dragen. De Hoop-Scheffer buigt op een wijze die je vervult met gevoelens van walging en afschuw.
Luns was een persoonlijkheid. De Hoop-Scheffer is weinig meer dan een lakei die probeert indruk te maken op anderen. Hij gebruikt grote woorden, maar mist het intellectuele vermogen die woorden inhoud te geven. Hij plaatst wit naast zwart en weigert nuanceringen aan te brengen. Een moralist dus, in optima forma. Uitstekend geschikt om een hoofdrol te spelen in het hypocrietencircus van Bush & Blair. Maar volstrekt onkundig om een rol van betekenis te kunnen spelen op het terrein waarvoor hij is aangehuurd: het terrein van de internationale diplomatie.

Wraakoffensief tegen Irak 20 maart ingezet

Wachten Op De Bom Irak 20 maart

Unnecessary, Unwise and Illegal The Nation, Editorial 20-3-2003 The Bush Administration has launched a war against Iraq, a war that is unnecessary, unwise and illegal. By attacking a nation that has not attacked us and that does not pose an immediate threat to international peace and security, the Administration has violated the United Nations Charter and opened a new and shameful chapter in US history. Moreover, by abandoning a UN inspection and disarmament process that was working, it has chosen a path that is an affront not only to America's most cherished values but to the world community. The UN did not fail; rather, Washington sought a UN imprimatur for a war it had already decided to wage and scorned it when the Administration couldn't get its way.

To justify the war, the President has invoked the doctrine of "preventive" war, under which the United States is to be the sole judge of that doctrine's legitimacy and application.
Thus, the war is about more than Iraq; it is about the character of our society and the international order in which we live.
The Administration hopes that a quick victory will not only silence critics and confer an ex post facto legitimacy on the war but also give momentum to its larger political agenda. But even if there are minimal casualties and devastation, that will not justify overturning international norms developed over sixty years.

Francis A. Boyle (professor of Law):
de wrekende macht regeert

"The governments of Israel and the United States were never seriously interested in obtaining a comprehensive and just Middle East peace settlement.
Rather, Israel's perpetration and prolongation of its "low intensity conflict" against Palestine and the Palestinians as well as against Lebanon, the Lebanese, and Palestinian refugees involuntarily living in Lebanon suit the interests of the interpenetrated security-military-industrial-complexes that really control the governments of the United States and Israel.

De Jood Als Eeuwige Krijgsheer

Ariel Sharon, your autobiography is called "Warrior."
Do you still see yourself like that today, when you are prime minister?

"That is the role of my generation. It was and remains the role of my generation. And it is also the role of the coming generations.
If the Jews want a state - and I believe that the Jews do want a state - it is everyone's role. Not necessarily to fight in practice, but to be ready to fight. To be deployed for that.
"You have to understand one simple thing: The Jews have one small state. It is a state blessed with skills, truly blessed with skills. But this is the only place in the world where Jews have the right and the ability and the strength to defend themselves by themselves. And that is a gift of God. That is what we must defend.
Therefore, we must all know that we can never place our fate in the hands of anyone else, not even in the hands of those who are our best friends. Never." (Interview met Ariel Sharon, Ha'aretz, april 2001)

Commentaar: Weinig mensen trekken de juiste conclusies uit duidelijke uitspraken. Wie het wel doet wordt weggehoond. Toch betekent de uitspraak 'ik weiger mijn lot in handen te leggen van anderen' dat je een dictator moet zijn. Niet een kleine dictator. Nee, een dictator die in staat is de verlangens en en wensen van de wereld te weerstaan...

What is happening around us today
Dennis J. Halliday, CounterPunch, 31-12-2002

We have ongoing collective punishment of the Iraqi people, similar to the collective punishment of the Palestinians in the occupied territories.
These two situations are in blatant breach of the Geneva Conventions and Protocols written to protect civilians in time of warfare.
What is happening in Palestine and in Iraq under sanctions is warfare.
Sanctions are intended to target civilians - the innocent - so that the people will somehow revolt and overthrow a regime.
In the case of Iraq, as we all know, the sanctions of twelve years are built on US war crimes leading to extensive civilian infrastructure damage committed during the Gulf War when the UN provided cover for the American military.

We have illegal bombing of most of Iraq by the US and Britain.
There is no UN Resolution to support this aggression undertaken in blatant neglect of Iraqi sovereignty. And we have UN Resolution 1441 about Weapons of Mass Destruction - no it's really about oil, and US control thereof.
It is a game, a charade, a form of theatre. It's about war on Iraq, about oil and about providing UN respectability for Bush to have his unilateral war.
Weapons of mass destruction? There is no threat to the neighbours of Iraq, nor to the US. That is Washington fiction, propaganda designed to frighten the American people...
Incredibly in the 21st Century we have a neo-colonial regime arising in the West.
We see a colonial regime that wants to dominate and control the Arab world, Iraqi oil and to enhance the size and power of Israel, the mislocated American aircraft carrier in a sea of Arab peoples.

Dennis J. Halliday, former UN Assistant Secretary-General and UN Humanitarian Coordinator in Iraq 1997-98

Grappig nieuws in een niet grappige tijd.
Partij van de Arbeid kiest voor Amerikaans imperialisme
Commentaar Wim Duzijn, 20-3-2003

Links Nederland &
de Teruggekeerde Christus
Wim Duzijn, 21 maart 2003

"De fanaticus is een dakloze lifter op de grote verkeerswegen van de wereld, die zijn hand opsteekt voor iedere heilige zaak die voorbij rijdt. Een persoonlijk leven, zelfs wanneer het een doel heeft, lijkt hem onbeduidend, nietswaardig en zondig. Leven zonder vurige toewijding betekent losgeslagen en verlaten zijn. Verdraagzaamheid ziet hij als een teken van zwakheid, lichtzinigheid en onwetendheid. Hij hunkert naar de diepe zekerheid van de totale overgave - hij wil zich met zijn hele hart vastklemmen aan een geloof en aan een heilige zaak..." Eric Hoffer, in "De Ware Gelovige'

George W. Bush is een herboren christen. Hij heeft 'Christus' in zichzelf ontdekt - stelt hij - en omdat ik mijzelf in het verleden middels een reeks gefingeerde vraaggesprekken 'de teruggekeerde Christus' heb genoemd - zegt hij in feite dat hij MIJ in zichzelf heeft ontdekt. Hetgeen betekent dat ik mijzelf af ga vragen of die mededeling ('Jezus in jezelf ontdekken') enige logische juistheid bezit...
Is het echt zo? Is het waar dat George W. Bush een vreemde, zonderlinge Nederlander die zich 'Wim Duzijn' noemt in zijn hart heeft ontdekt?
Nuchtere, goddeloze lezers zullen ongetwijfeld in lachen uitbarsten wanneer ze geconfronteerd worden met deze in hun ogen absurde vraagstelling. Een simpele, doodgewone vent die zich ‘de teruggekeerde Christus’ noemt is in hun ogen niet goed snik.
Maar toch lachen zij niet wanneer de president van het machtigste land van de wereld zegt dat hij Jezus Christus in zijn hart heeft ontdekt, zodat hij nu in staat is de macht van de Satan te weerstaan..

In de Volkskrant - de krant voor 'links' Nederland - beweert Remco Campert - die we allemaal moeten beschouwen als een vooraanstaand schrijver - dat hij 'achter Bush' staat.
Dat betekent dus dat hij diegenen verdedigt die stellen dat een herboren christen belangrijker is dan een anarcholiberale denker die stelt dat hij 'Christus' is, een intellectuele verlichtingsdaad die de ontkenning is van de op idolisering gerichte vergoddelijkingsdaad die centraal staat in het christelijke geloof
De man die zich 'Christus' noemt wordt weggehoond door Nederlandse schrijvers - daar willen ze niks mee te maken hebben - ook al zijn ze volgens hun eigen catechismus verplicht zich als schrijver solidair te verklaren met andere schrijvers, gezien het feit dat ze hun heilige boekje 'links' en 'liberaal' wordt genoemd.
Welnu, ik ben op een linkserige wijze anarcholiberaal, en desondanks weigert de linkse gemeente in dit land mij te steunen.. omdat ik niet achter de rechtse christelijke zionist George W. Bush wil gaan staan...

Ik noem jezelf 'de teruggekeerde Christus', een daad die de ontkenning is van alles wat rechts, bekrompen, aangepast en collectivistisch is en tegelijkertijd een slag in het gelaat van al diegenen die de religieuze waanzin - "Ik HEB God in mijzelf ontdekt" - boven de rede - "Ik BEN Christus" - plaatsen.
In Nederland schrijven schrijvers om niet te hoeven denken. Hebben wordt altijd boven Zijn geplaatst. Dat is een bekend feit. Met name Willem Frederik Hermans keerde zich fel tegen de fanatieke kuddegeestmentaliteit van wat zich hier 'denker' en 'schrijver' noemt.
Hermans koesterde een grote bewondering voor enkelingen, uitgestotenen en marginalen. Alleen daar - stelde hij - zul je de echte kunst aantreffen. Echte kunst zal nooit ontstaan waar collectivistische geesten een collectivistische rondedans maken in het een of andere sjofele kunstenaarscafé, waar men zich alleen maar bezig houdt met elkaars bezittingen...
Ik houd er dezelfde opvatting op na. Ik hecht niet aan zinloos vormdenken dat de werkelijke problemen weigert te benoemen en mensen uitlevert aan fantasten die nooit een echte intellectuele verzetsdaad zullen stellen.
Ik heb gekozen voor een kritisch-filosofisch-provocerende kunstbenadering, waarbinnen afstand doen van zinloos bezit centraal staat, en die opstelling wordt door de middelmaat in Nederland belachelijk gemaakt en genegeerd.
De middelmaat wil moraliseren - boekjes van opschepperige schertsdenkers vergoddelijken en je dood gooien met 'fatsoen'.
Dat is wat de in de jaren zeventig collectivistisch geworden Partij van de Arbeid altijd heeft gedaan en doet. Zeuren over fatsoen en tegelijkertijd de wandaden van religieuze fanatici goedkeuren - ditmaal samen met De Telegraaf, een dagblad dat binnen linkse kringen altijd als een soort boegbeeld van het onfatsoen werd gezien.
De Telegraaf – de onfatsoenlijke verdediger van alles wat fatsoenlijk is - is nu een dikke vriend van Balkenende, Zalm en Bos, drie dikke vrienden die het regenteske middelmatige groepsdenken vertegenwoordigen waar linkse liberalen zich in de jaren zestig tegen wilden verzetten.

Het feit dat de Telegraaf nu de vriend is van Balkenende en Wouter Bos wijst er op dat het tijd wordt dat er een echte links-liberale beweging in ons land opstaat, een beweging die (zoals D’66 dat in de jaren zestig zo bloemrijk uitdrukte) een bom wil gooien in ons oneerlijke, door opportunisten beheerste en gecontroleerde politieke bestel.
We moeten af van regenten die het volk met behulp van leugens willen manipuleren. Want dat heeft de schertsvertoning die Amerika en Engeland de afgelopen maanden opvoerden ons geleerd: Dat de leugen de wereld regeert.
Saddam Hussein wordt een dictator genoemd - en dat was hij ongetwijfeld - maar toch was de man eerlijker dan de schizofrene club die wij op slaafse wijze als God aanbidden.
Saddam Hussein was (ik spreek in de verleden tijd , omdat de man ongetwijfeld zal worden geëxecuteerd) net als elke andere regeringsleider in deze wereld 'schizofreen', een man met twee gezichten, vriendelijker uitgedrukt.
Dat kan ook niet anders wanneer je machtspolitiek bedrijft. Aan de ene kant was de man goudeerlijk en wilde hij niets anders dan het recht en de waarheid verdedigen - een eigenschap die je als eerlijk, naar recht verlangend mens dient te bewonderen (hetgeen ik dan ook zonder enige terughouding heb gedaan) - en aan de andere kant was de man een machtsaanbidder die op een welhaast ziekelijke wijze verslaafd was aan status en wapens.
Wie eerlijk is zal dezelfde schizofrenie aan de andere kant ontdekken. Amerika is ook een land dat aan de ene kant de vrijheid als hoogste goed verdedigt, maar dat aan de andere kant een absurde vorm van op godsdienstwaanzin gebaseerd machodenken verheerlijkt - een eigenschap die van mensen jagers maakt die zingend en dansend zichzelf uitleveren aan een barbaarse geweldorgie.

Een mens die geen blind handelende barbaar wil zijn kan alleen maar vol afschuw naar de mengeling van beestachtige bloeddorst en erotisch getinte veroveringsdrang kijken. Wat hier gebeurt - constateert hij is onmenselijk: de dood van het gevoel, de dood van de verdraagzaamheid en de dood van de rede.
Wie daarom denkt dat dergelijke mensen een nieuwe wereldorde zullen kunnen scheppen zal bedrogen uitkomen.
Nog altijd worden vergelijkingen getrokken met 1945, maar dat is – zoals ik het al vaker heb gezegd - een primitieve daad van onbenulligheid.
1945 was geen bevrijding maar een opdeling van de wereld in goed en kwaad.
De vernietiging van Hitler gaf het westen rijkdom en de rest van de wereld armoede en geestelijke barbarij (communisme).
Datzelfde gebeurt nu ook. We bevrijden Irak niet, nee, we delen de wereld op in goed en slecht. De winnaars zijn de goeden en de overwonnenen zijn de slechten.
Wat er in het Midden-Osten wordt opgebouwd is een Rijk van het Kwaad (een term die afkomstig is uit het politiek-correcte vocabulaire van de door George W. Bush bewonderde Amerikaanse president Ronald Reagan).
Dat ‘rijk van het kwaad’ geven we de naam 'democratie', een woord dat binnen de wereld nan macht is recht denkers elke zinvolle betekenis verloren heeft.
Het is is heel leuk allemaal, zolang je er in gelooft, maar wie dieper nadenkt en zichzelf geestelijk wil ontwikkelen, ziet in dat het beplakken van zaken die niet deugen met 'goede etiketten' niets anders is dan infantiele onzin.
De val van het communisme was een goede zaak, omdat het communisme ”totalitarisme was. Maar tegenover dat communistische totalitarisme stond het kapitalistische totalitarisme, en het is dat totalitarisme dat momenteel het socialistische Irak aan het vernietigen is.
Hetgeen heel concreet betekent dat George W. Bush en zijn onoverwinnelijke leger dat op een brutale wijze tekeer gaat in Irak de geschiedenis een stap heeft teruggezet.

Werkelijke vooruitgang kan alleen daar ontstaan waar mensen kiezen voor op verdraagzaamheid gebaseerde samenwerking, de wil conflicten op een redelijke wijze op te lossen en het verlangen een sociaal-economische orde op te bouwen waarin het principe van de gelijkheid (eerlijk delen) centraal staat .
Welnu: Amerika, Engeland en Israël zijn de ontkenning van dat redelijk verlangen. Dat heb je in te zien als je intelligent wilt zijn.
George Bush is een conservatief die voor de zakenman kiest – de entrepreneur – die zichzelf zonder als socialistische dwang beschouwde inmenging van anderen wil verrijken. Vol trots wijst hij er op dat hij zelf ongelooflijk rijk geworden is en dat de mogelijkheid jezelf grenzeloos te verrijken een van de hoogste waarden van het ‘vrije’ Amerika is.
Het door hem regelmatig gebruikte woordje compassie verwijst naar zijn wil de mensen die het slachtoffer worden van de kapitalistische zelfverrijkingdrang te helpen via religieuze caritasverenigingen: rijke vrouwtjes die sokken breien voor de armen, die gezellig soep mogen eten in de gaarkeuken.
Omdat zoiets het vernederen of klein houden van mensen is weiger ik mijzelf op te stellen achter herboren christenen en neoconservatieve joden. Ik wijs alle vormen van aangepast groepsdenken af en noem mijzelf 'Christus' - een boeddha, een verlichte geest die als doodgewoon mens de waarheid en de rede boven de leugen en de redeloosheid plaatst.
Dat is geen daad van godsdienstwaanzin - immers George W. Bush is de godsdienstwaanzinnige, die ons met leugens bekogelt - maar een daad van individualisme, vrijheidsliefde en ultieme redelijkheid, allemaal zaken die de wezenlijke essentie vormen van werkelijke, naar universele mensenliefde strevende spiritualiteit .
Redelijkheid en individualisme zouden we moeten bewonderen in een wereld waarin godsdienstwaanzinnigen hoog op de troon zitten. De aan geld en macht verslaafde kapitalist George Bush bewonderen is absurd. De man heeft gelogen en zichzelf uitgeleverd aan rechtse extremisten.

Het rechts-religieuze extremisme werd bestreden door Saddam Hussein, een niet al te zachtzinnige machtsdenker die niet in staat is geweest zijn positieve IK, de naar rechtvaardigheid en waarheid verlangende socialist (dat je zijn Christus-ik zou kunnen noemen) te beschermen tegen de aanvallen van rechtse extremisten die volmaakt maling hebben aan alles wat eerlijk en waarheidlievend wil zijn.
Zijn verdwijning van het wereldtoneel verandert daarom helemaal niets. Het rechtse, door en door leugenachtige extremisme zit hoog op de troon en het is de taak van iedereen die graag 'een verlichte geest' wil zijn (links en anarcholiberaal, simpel gesteld) daarmee de strijd aan te binden.
Dat wilden liberale rebellen in de jaren zestig. En dat zouden liberale rebellen nog moeten willen, in de 21e eeuw.
Wie anti-regent wil zijn noemt zichzelf geen christen (laat staan herboren christen), maar Christus: een Boeddha, een mens die vrij, onafhankelijk en intelligent wil zijn. (Zwolle, 21-3-2003)

SP en D66 wijzen de oorlog af

Wij demonstreren tegen de oorlog. U ook...?
Jan Mulder, Karel Glastra van Loon, Huub Oosterhuis, Angela Groothuizen, Femke Halsema, Jan Gruiters, Mohamed Benzakour, Jan Marijnissen, Loes Luca, Jenny Arean, Nilgün Yerli, Ernst Jansz, Jeroen Krabbé, Jurgen Raymann, Sylvia Borren. (Website Socialistische Partij 2003)

Annan calls on governments, civil society to eliminate racism
UN News Centre, 21-3-2003

Warning that racial discrimination and intolerance are still “extremely serious problems,” United Nations Secretary-General Kofi Annan today called on the international community at large to adopt broad national action plans to eliminate racism.
In a message marking the International Day for the Elimination of Racial Discrimination, Mr. Annan said prejudice is deeply embedded in the economic, social and political structures of many societies, and has been among the root causes of a number of violent conflicts.

Mr. Annan stressed the centrality of the UN at the heart of efforts to address the plight of migrants, minorities, indigenous peoples, people of African descent and other victims, and the need for education to inculcate values of equality and respect for human rights. “For this process to be successful, however, both governments and civil society need to take ownership of it,” he said.
“Governments should provide clear policy direction by adopting broad national action plans against racism. This should be complemented by the efforts of civil society to build inclusive societies, in which diversity is seen as an asset and not a threat.”