President Khatami underlines
significance of religious democracy
IRNA, 4-6-2003
"The world of Islam strongly believes in religion, freedom, independence and democracy and the Islamic Republic of Iran has set a good world model for it".
Turning to loss of spirituality as the worst difficulty faced by man, President Khatami said that materialism and ignorance of spirituality is a great catastrophe.
Persisting on a peace based on justice to ward off violence, he said that reform is actually resistance against the unilateral measures taken by the United States and other world powers to take charge of vital resources in the Muslim countries.
Referring to the Islamic Revolution as the breakthrough of a new era in the destiny of the Iranian nation, he said that Iran is a country where the policy of backing the suppressed and warding off the intruders is promoted. He added that today Iran is a hub for development of ethics, mystics and knowledge.
President Khatami noted that movements such as socialism, liberalism and nationalism, as well as all other isms, are doomed to failure and have never had any role in the Muslim world.
Theocratie of Godsdienstvrijheid?
Anarchistisch Commentaar, WD 2003
Een staat die zich religieus noemt kan die pretentie alleen maar waar maken wanneer religie wordt uitgelegd als godsdienstvrijheid.
Zodra de godsdienstvrijheid wordt ontkend is er sprake van een terreurstaat waarin God het bezit is van een kleine groep machthebbers die mogen bepalen wie of wat God is. De gelovige wordt niet geacht God te aanbidden, maar de mens die tussen hem en God in is gaan staan.
Khatami ziet dat niet in. Hij weet als lid van een autoritaire groep religieuze leiders wie God is en die God heeft hij vertaald in Islamitische wetten en voorschriften die vervolgens dwingend aan iedereen worden opgelegd.
Waarmee God mors- en morsdood is, omdat God een zeer menselijke priester geworden is die niet toestaat dat de mens een eigen Godsbeeld ontwikkelt.
Daar komt bij dat hij inconsequent is. Socialisme en liberalisme worden afgewezen omdat ze te ver zouden afstaan van de Koran, maar jodendom en christendom, die door diezelfde Koran als religieus systeem worden afgewezen omdat ze via vergoddelijking van mensen (Ezra en Jezus) in feite de mens aanmoedigen afgodendienst te bedrijven, worden gezien als bondgenoten in de strijd tegen 'het antireligieuze materialisme'.
Het is een onredelijke verschraling van de realiteit en de Twaalfde Imam, een Messiasfiguur, die volgens de Sji-itische overlevering voor eerlijkheid en rechtvaardigheid staat, zal met dat werkelijkheidsbeeld dan ook niet bijzonder tevreden zijn, omdat eerlijkheid en rechtvaardigheid in strijd zijn met ondoordachte, of zelfs leugenachtige, vormen van tekstverklaring.
Socialisme en liberalisme materialistisch noemen is onzin, omdat die twee politieke denkwijzen weinig meer zijn dan politieke instrumenten, in handen van politici die binnen een democratisch systeem (ongeacht de kleur ervan) politiek in dienst van het volk willen bedrijven.
Wie een staat wil runnen zal weinig kunnen beginnen met een religieuze muts en een stukje tekst uit de Koran - een boek dat veel religieuze gedachten bevat, maar geen politieke gedachten op grond waarvan een moderne staat geleid kan worden, een staat waarin miljoenen individuen wonen die allemaal hun eigen gedachten en opvattingen bezitten....
Dat inzien, dat willen erkennen, dat is eerlijkheid. En die eerlijkheid bestaat niet in de Islamitische Republiek Iran, waar nog altijd de gedachtepolitie iedereen die het (theocratische) machtsdenken van 'de grote leider' (een begrip dat door de profeet Mohammed wordt afgewezen) aan wil tasten genadeloos achtervolgt.
In een democratische-religieuze staat waar mensen God willen aanbidden op hun eigen wijze mag helemaal niet zoiets bestaan als een gedachtepolitie en een gehoorzaamheid eisende 'opperste leider'.
In een vrije staat vervolgt de politie alleen diegenen die de rechten en vrijheden van andere mensen willen beperken en/of vernietigen.
Nooit zal in een democratie een vrije geest gekruisigd mogen worden, alleen maar omdat hij het waagt in te gaan tegen de heersende mening van een groep autoritaire machthebbers...
Wie een potentaat van zichzelf maakt is een vijand van het vrije denken en daarmee de vernietiger van de spiritualiteit die alleen kan gedijen in een liberale sfeer van vrijheid.
Wanneer Khatami over mystiek spreekt, dan zal hij dat begrip moeten koppelen aan het vrije individu, want mystiek is de persoonlijke eenwording met God, het tot stand brengen van een band waarover geen enkele leider, hoe groot dan ook, iets te zeggen heeft.
In een samenleving die collectivistisch is ingericht zal mystiek nooit mogelijk zijn. Daar heerst de terreur van de groep die elke individuele religieuze uiting wil onderdrukken, omdat de mysticus nooit akkoord zal gaan met een groepscode die op een dwingende wijze van bovenaf wordt opgelegd.
Religie, gezien als verlangen naar geestelijke ontwikkeling (spiritualiteit), is de ontkenning van het religieuze instituut en de daarbij behorende religieuze wet.
Religieuze democratie is daarom alleen daar mogelijk waar beperkende, aan personen gebonden, religieuze principes worden vertaald in algemene, op iedereen gerichte, politieke principes, die niet op een enkele groep gericht mogen zijn, omdat de politiek er nu eenmaal voor iedereen behoort te zijn.
Socialisme en liberalisme zijn juist daarom echte religieuze bewegingen omdat ze de mens bevrijden van de terreur van het collectivistische denken dat van de individuele mens een slaaf maakt die gehoorzaam de sterke leider behoort te dienen.
Afwijzen van het geestelijke vrijheidsverlangen dat ten grondslag ligt aan liberalisme en socialisme is kiezen voor collectivistische terreur en daarom vanuit spiritueel oogpunt gezien verwerpelijk omdat spiritualiteit altijd de zelfstandig denkende en voelende enkeling centraal stelt.
Het feit dat Iran nooit het socialistische Baath-bewind van Saddam Hussein heeft willen steunen, een bewind dat op een humanistische wijze streefde naar de bevrijding van de enkeling uit de onderdrukkende wereld van een conservatief-collectivistische, anti-spirituele Islam, heeft geleid tot de bezetting van Irak door Amerika.
Khomeini heeft - juist vanwege zijn verlangen in Irak een theocratisch regime te vestigen (via 'de export van de revolutie') - de vrijheidszaak van het socialisme verraden en meegewerkt aan de demonisering van een politiek systeem dat vanuit religieus oogpunt gezien het beste voor had met het volk:
Gratis onderwijs, gratis gezondheidszorg, het realiseren van de Arabische broederschapgedachte.., het zijn zaken die een oprechte moslim nooit zal kunnen afwijzen, en het is daarom onbegrijpelijk dat religieuze mensen die een rechtvaardige Imam zeggen te aanbidden dat humanistische socialisme hebben laten barsten.
De president van Iran, Khatami, pleit voor een samenleving die geleid wordt door denkers, die niet de dood, maar het leven dienen, maar hij weigert het feit te aanvaarden dat die levende denkers hun persoonlijke karakterstructuur tot uitdrukking moeten kunnen brengen binnen een cultureel en politiek systeem dat niet wordt lamgelegd door dwingelanden die religie bedrijven met een geweer en een boek vol ouderwetse wetten in de hand.
De 'geloof of ik schiet mentaliteit van dwingelanden hoort niet thuis in een wereld waarin de principes van de Twaalfde Imam gelden. Die verwijzen naar rechtvaardigheid en eerlijkheid. Die erkennen het recht van de mens zichzelf spiritueel te vormen en te ontwikkelen en die wijzen een eenzijdig materialistische interpretatie van het socialisme en het liberalisme af.
Socialisme en liberalisme zijn in wezen geestelijke bevrijdingsbewegingen. Het is de fout van het zich vrij noemende Westen geweest dat het gekozen heeft voor de primitief materialistische vertaling ervan. Dat is de reden waarom liberalisme en socialisme inhoudsloze bewegingen geworden zijn, die alleen maar gesteund worden door mensen die uit zijn op macht en materialistisch gewin.
Wie echter werkelijk bewogen wordt door de wil de zaak van de individuele vrijheid te dienen, die zal nooit kiezen voor platvloers materialisme: niet voor het materialisme van het atheisme, dat de mens als liefdeloos object beschouwt, en ook niet voor het materialisme van de staatsreligie, die de mens eveneens als liefdeloos object beschouwt.
De God van de mystici is een universele God van liefde.
Liefde is het centrale begrip van het Soefisme. En daarom zal binnen een anarchistische religieuze wereld het beeld van twee zoenende jongens ook een symbool van werkelijke religiositeit zijn.
Omdat dat liefdesbeeld kan aantonen dat je als vrije enkeling werkelijk in staat bent God (die Liefde is) te aanbidden, ook als bekrompen mensen in die liefde geen liefde willen zien.
Zolang mensen op grond van onredelijke motieven de liefdesband die tussen twee vrije, onafhankelijke mensen kan bestaan verafschuwen, zullen ze altijd vreemdelingen binnen Gods anarchistische koninkrijk zijn: een koninkrijk dat volgens het christelijke evangelie niet het bezit van autoritaire machthebbers is.
Zie ook: Vrijheid & Liefde
"The majority of people who imitate philosophers confuse the true with the false, and they do nothing but deceive and pretend knowledge, and they do not use what they know of the sciences except for base and material purposes/
And if they see a certain person seeking for the right and preferring the truth, doing his best to refute the false and untrue and leaving aside hypocrisy and deceit, they make a fool of him and mock him." Omar Khayyam (born 18-5-1048, Nishapur-Persia)
Web-Info:
Omar has often been called the 'Voltaire of the East', and cried down as materialist and atheist. As far as purity of diction, fine wit, crushing satire against a debased and ignorant clergy, and a general sympathy with suffering humanity are concerned, Omar certainly reminds us of the great Frenchman; but there the comparison ceases. Voltaire never wrote anything equal to Omar s fascinating rhapsodies in praise of wine, love and all earthly joys, and his passionate denunciations of a malevolent and inexorable.