De Alawieten|Alevieten (webinfo)
Moslims zonder hoofddoek

Vlak na de dood van de profeet Mohammed ontstaat er binnen de Moslim gemeenschap een diep conflict over zijn opvolging. De meerderheid die zich Soennieten gingen noemen, kozen een Kalief als leider en uitlegger van de Koran.
Een grote minderheid, de Sjiieten kozen Ali, neef en schoonzoon, als opvolger. In de daarop volgende machtswisselingen en conflicten, wordt Ali vermoord en worden Koran en het Islamitisch recht op schrift gesteld. En uiteindelijk ook door de meerderheid van de Sjjieten geaccepteerd.
Maar niet iedereen.
De Alevieten (volgelingen van Ali) verwierpen de Sjaria (Islamitisch recht) en interpreteerden de Koran vooral op allegorische wijze.
Men zocht een diepere betekenis achter de woorden van Mohammed. Voor de Alevieten was de Islam allereerst een religie van vrede, liefde voor God en de medemens. En niet regels en uiterlijkheden.
De Alevieten verspreiden zich over de hele Islamitische wereld. Maar de hoofdconcentraties zijn vooral te vinden in Turkije, Syrië, Libanon en er zijn kleinere gemeenten in Irak, Iran en Egypte.
In Syrië vormen de Alevieten (Alawieten genoemd), hoewel een minderheid, de heersende klasse binnen de bevolking en zijn ze aanhangers van de theoloog Aboe Shoeaib Mohammed Ibn Noesair (1554-1611). Die geloofde dat Ali als mens nog hoger stond dan Mohammed.

De Alevieten stellen de mens centraal en ze verwerpen de Sjaria, omdat deze voorschriften geen goddelijke maar door mensen gemaakte wetten zijn, die volgens hen al genoeg zijn gecorrumpeerd.
Er is ook een soepele houding ten opzichte van de Islamitische religieuze plichten, zoals de dagelijkse gebeden, moskeegang en de spijswetten.Dit wordt de buitenkant van de religie genoemd.
Mannen en vrouwen hebben gelijke rechten en uithuwelijken is ten strengste verboden. Het geloof moet uit het hart komen en gericht zijn op liefde voor God en de medemens.(Bron: www.faq-online.nl)

Wie op de hoogte is van de leer die Jezus ontwikkelt in het christelijke evangelie zal in de Alevitische moslims onmiddelijk Jezus-aanhangers ontdekken.
Jezus stelde ook de individuele mens centraal en was (daarom) een uitgesproken vijand van alle vormen van schijnheiligheid en van zinloos uiterlijk vertoon.
Zijn leer is in de eerste plaats een leer van het hart, uiterst simpel opgebouwd rondom de kerngedachte van de naastenliefde, die altijd de dierlijke lust dient te overstijgen, ook wanneer een relatie sexueel van aard is.
Daarnaast is het evangelie een strijdschrift, een reeks felle aanvallen op al diegenen die het mensen onmogelijk willen maken te leven volgens de leer van het hart.
In een wereld waarin het hoogste gebod de Liefde is, wordt elke aanval op de Liefde gezien als een aanval op de ware menselijkheid. Wie de Liefde niet bezit zal nooit iets kunnen begrijpen van een schoonheid die met de dood van het kind in ons verdwenen is, of veruiterlijkt - gestold tot het masker van een leeg, inhoudsloos schoonheidsideaal dat in de meeste gevallen geen enkele verbinding meer heeft met een betekenisvolle, aan het hart gebonden gevoelsinhoud.

Wikipedia info:
Arabische alawieten zijn wat strenger dan Turkse alevieten. De Arabische alawieten bidden wel in moskeeën, vasten gedurende Ramadan, en mannen en vrouwen bidden bij hen apart. Bij de Turkse alevieten is het andersom.
De alawieten komen voornamelijk voor in het huidige Syrië, binnen de gouvernementen Latakia en Tartus. Ook in Damascus en andere grote steden zoals Aleppo en Homs wonen tegenwoordig grote aantallen alawieten. Binnen Syrië vormen de alawieten een minderheid tegenover een meerderheid van soennieten. Een groot deel van de huidige militaire en zelfs van de bestuurlijke elite in Syrië behoort tegenwoordig echter tot de alawitische minderheid, inclusief de Syrische president Bashar al-Assad.
Naar schatting wonen er in Turkije tot 30 miljoen alevieten, waarvan er 15 miljoen officieel bekend zijn. Een centraal uitgangspunt in het Turkse alevitisme is de liefde, respect en tolerantie voor de medemens. De menswaardigheid van de medemens wordt bezien als een voorwaarde voor het eigen handelen.

Kader Abdolah, Volkskrant 7-4-2003
Ali Werd De Liefde

"Ali werd de Liefde. Hij leeft. En hij ligt in Najaf begraven, waar vorige week de Amerikanen binnen vielen. Zijn tombe is een droommoskee geworden. De Sjiieten hebben de moskee beetje bij beetje met goud gemaakt. Ook met miljoenen spiegeltjes...
Onwetend van de geschiedenis van Najaf vielen de Amerikaanse militairen de stad binnen. Ze deelden chocola, sigaretjes en coca cola uit voor de poort van de Ali-moskee...!"

Rumi & The Moon

Dictatuur & Bezetting
Arab News 8-4-2003

"If it appears to Iraqis that they have exchanged dictatorship for occupation, no amount of prosperity will soften their bitterness and anger.
On the wider Arab front, there will be similar anger. Nothing raises Arab hackles more furiously than occupation. It is the dirty word in the Arab political dictionary. Arabs have had to fight it for centuries.
Occupation is what Israel is all about, which is why the average Arab on the street is so implacably opposed to anything to do with Israel.
Arabs will not tolerate the return of occupation elsewhere. Washington must accept Iraqi faces in the running of the country very quickly or reap the dire consequences of Iraq and an Arab world united in joint, implacable hostility toward it.
There has to be an interim Iraqi-run administration at the soonest. It may be that American forces stay on in Iraq for a couple of years, as suggested by Ahmed Chalabi, the leader of the exiled opposition National Iraq Congress leader and the man tipped to succeed Saddam Hussein; that is a different matter.
But a US military administration will not do. It will backfire. It will provide the best recruitment drive anti-US terrorists have ever hand.
In which case, there will be no winners to this war at all.
Thousands of lives will have been wasted for nothing. That will only make Arabs even more bitter.

Commentaar Wim Duzijn 2003

Wat opvalt wanneer je de beelden van het oprukkende Amerikaanse bezettingsleger bekijkt is de relatieve welstand die de dorpen en steden van Irak - ondanks een demonisch sanctiebeleid - uitstralen. Niks geen zielige, ongelukkige mensen ook (behalve dan de slachtoffers van ons militaire geweld), maar mensen die er - gezien de beroerde omstandigheden die wij ze hebben opgedrongen - redelijk gelukkig uitzien.
Eerlijke Irakezen komen daar ook openlijk voor uit. "Money good with Saddam, freedom not so good".
Dat betekent dat het Amerikaanse bezettingsleger weinig zal veranderen. Ook de Amerikanen zullen er voor zorgen dat een mogelijke volksopstand wordt voorkomen via het tijdelijk instandhouden van een on-Amerikaans sociaal voorzieningen systeem en omdat vrijheid naturlijk een onmogelijke zaak is in een door pro-zionisten geleid land waarin het anti-zionisme zo sterk leeft, daarom zal een immens Amerikaans veiligheidsapparaat de controletaak van de huidige Irakese veiligheidsdienst overnemen.
Vrijheid is namelijk leuk, maar wanneer vrijheid de Macht bedreigt is de vrijheid (kijk naar de niet bijzonder vrije Palestijnen) dood.
Kortom: tijdelijk zullen de Irakezen er op vooruitgaan, maar na verloop van tijd zullen de armen aan hun lot worden overgelaten (niemand krijgt binnen een neoliberale wereld geld cadeau), ontstaan er getto's en zullen er - wanneer het zionisme zijn onderdrukkingspolitiek in Palestina voortzet - grote gevangenissen worden gebouwd, waarin duizenden Irakese rebellen weg mogen rotten, zoals ook in Amerika momenteel twee miljoen mensen weg kwijnen in primitieve gevangeniscellen: ouderwetse kerkers die niet worden gezien, omdat Amerika nu eenmaal geen werkelijke, op weten en gewetensontwikkeling gerichte moraal kent.
Wie goed zit zit goed. Wie niet goed zit heeft pech en wordt als een zinloos object terzijde geschoven. Hij bestaat binnen een Amerikaans (vals-moralistisch) afwentelingssysteem domweg niet...

Webinfo - The American Way Of Jail

In 1971 there were fewer than 200,000 inmates in our state and federal prisons. By the end of 1996 we were approaching 1.2 million.
The prison population, in short, has nearly sextupled in the course of twenty-five years. Adding in local jails brings the total to nearly 1.7 million.
To put the figure of 1.7 million into perspective, consider that it is roughly equal to the population of Houston Texas, the fourth-largest city in the nation, and more than twice that of San Francisco.
Our overall national population has grown, too, of course, but the prison population has grown much faster: as a proportion of the American population, the number behind bars has more than quadrupled.
During the entire period from the end of World War II to the early 1970s, the nation's prison incarceration rate--the number of inmates in state and federal prisons per 100,000 population--fluctuated in a narrow band between a low of 93 (in 1972) and a high of 119 (in 1961). By 1996 it had reached 427 per 100,000. (burn.ucsd.edu/~mai/gulag - "The American Gulag")

George W. Bush, 12-10-2000:
"If we're an arrogant nation they'll resent us.

If we're a humble nation but strong they'll welcome us. Our nation stands alone in the world right now in terms of power. That's why we've got to be humble and yet project strength in a way that promotes freedom."

Robert Fisk: "Neither Humility Nor Honour"
Independent.co.uk 8-4-2003

It started with a series of massive vibrations, a great "stomping" sound that shook my room. "Stomp, stomp, stomp," it went. I lay in bed trying to fathom the cause. It was like the moment in Jurassic Park when the tourists first hear footfalls of the dinosaur, an ever increasing, ever more frightening thunder of a regular, monstrous heartbeat.
From my window on the east bank of the Tigris, I saw an Iraqi anti-aircraft gun firing from the roof of a building half a mile away, shooting across the river at something. "Stomp, stomp," it went again, the sound so enormous it set off alarms in cars along the bank.
And it was only when I stood on the road at dawn that I knew what had happened. Not since the war in 1991 had I heard the sound of American artillery. And there, only a few hundred metres away on the far bank of the Tigris, I saw them. At first they looked like tiny, armoured centipedes, stopping and starting, dappled brown and grey, weird little creatures that had come to inspect an alien land and search for water.
Amid the crack of gunfire and the tracer streaking across the river, and the huge oil fires that the Iraqis lit to give them cover to retreat, one had to look away – to the great river bridges further north, into the pale green waters of that most ancient of rivers – to realise that a Western army on a moral crusade had broken through to the heart of an Arab city for the first time since General Allenby marched into Jerusalem in 1918. But Allenby walked into Jerusalem on foot, in reverence for Christ's birthplace and yesterday's American thrust into Baghdad had neither humility nor honour about it.

9 april 2003 - Bagdad valt

PA Accuses US of Targeting Palestinian Embassy In Baghdad
Julie Stahl - Crosswalk, april 2003

De afgewezen Messias

Citaat: Who hath believed our report? and to whom is the arm of the LORD revealed? For he shall grow up before him as a tender plant, and as a root out of a dry ground: he hath no form nor comeliness; and when we shall see him, there is no beauty that we should desire him.
He is despised and rejected of men; a man of sorrows, and acquainted with grief: and we hid as it were our faces from him; he was despised, and we esteemed him not. (Isaiah 53:1-3 (KJV)

Dorna's Lighthouse 2003: "As Isaiah 53 foretells, we see someone here that is not what most people would follow. He had no physical beauty, a person who grieves and is someone most would rather not think about. He was despised and hated. The Jewish people rejected Him.
He was rejected because most Jews at that time were looking for a great and mighty military leader who would deliver them from Roman oppression. They were not looking for a savior from sins at that time.
This is where Israel and the whole world needs to exercise caution. One just may come in the future who is dynamic, good looking, mighty and appears to be one that men admire and will follow without question. This person just maybe the false Christ we have warned for..."

Commentaar Wim Duzijn 2003

In een wereld die wordt geleid door religieuze fundamentalisten wordt er in de media verbazingwekkend weinig aandacht besteed aan de geschriften die het fundament vormen van hun geloof.
Waarom moeten wij Bush en Blair gehoorzamen en waarom mogen we hun Heilige Geschriften niet serieus nemen?
Waarom is Jezus in hun ogen de grootste geestelijke leider van de wereld en waarom worden we desondanks gedwongen middelmatige anti-intellectuelen serieus te nemen?
Dat zijn kritische vragen die ik als anarchistisch schrijver op deze aan het Midden-Oosten gewijde website aan de orde stel en het simpele, keiharde feit dat iedereen die vraagstelling negeert zou mensen die zichzelf 'christen' noemen aan het denken moeten zetten.
Zij volgen een 'wereldleider' die machtig is, die bejubeld wordt, een man die strikt juridisch gezien een oorlogsmisdadiger is, een man die zich boven de Wet plaatst, maar tegelijkertijd een man die zo machtig is dat hij in staat is zijn wetteloze gedrag 'goed' te noemen.
Met het evangelie (dat hij als 'herboren christen' serieus zegt te nemen) heeft die wetteloze onzin niets te maken. Jezus was een machteloze eenling die heel goed inzag dat macht corrumpeert in een wetteloze, nihilistische wereld. Daarom roept hij zijn volgelingen niet op de blind handelende macht te dienen, maar de wereld van de blinden te overwinnen - geen militaire daad, maar een geestelijke daad.

Politieke leiders die zichzelf 'christen' noemen hebben aangetoond dat zij anti-christenen zijn. Zij overwinnen een nihilistische wereld niet. Nee, zij dienen een nihilistische wereld, een wereld waarin niet 'het recht' maar 'de macht' op de eerste plaats wordt gezet.
Dat betekent dat de overwinning van het morele nihilisme niet afkomstig kan zijn van deze anti-christenen. Die overwinning moet gezocht worden bij onafhankelijke mensen die de moraal daar neerleggen waar ze neergelegd moet worden: de individuele mens die geweten ontwikkelt, zodat hij in staat is blinde, onwetende mensen 'ziende' te maken.
Heel onze opvoeding zou daar op gericht moeten zijn, maar de jongste oorlog heeft aangetoond dat heel onze opvoeding gericht is op het doden van individuele gewetensfuncties. De weinige mensen die geweten bezitten worden gemarginaliseerd en gedwongen een plaats in te nemen tussen de uitgestotenen van de maatschappij, waar zij dag en nacht gebombardeerd worden met het geestelijke vuil dat goede mensen produceren.
Dat is de reden waarom de Messias in de oudste geschriften een man wordt genoemd die het tegendeel is van de mooie, sterke, rijke geslaagde zakenman: die binnen onze neoliberale wereld tot ‘god’ is uitgeroepen.
Binnen die ontgeestelijkte, ontzielde cultuur wordt alleen uiterlijke schijn aanbeden.
Liefde, schoonheid, wet en recht kunnen nooit het bezit zijn van een verliezer, een arme, een zieke, een uitgestotene, hoe eerlijk en waarheidslievend hij ook is…. Dat is onze, op macht en hypocrisie gebouwde moraal. En toch zeggen onze Heilig Verklaarde Geschriften dat die opvatting niet juist is.
Wanneer God wordt gemarginaliseerd, zo luidt de boodschap van de profeten, wanneer God wordt ontkend en gekruisigd en als een misdadiger wordt behandeld, terwijl hij alleen maar de eerlijkheid, de waarheid en de leer van het hart brengt, hoe kunnen wij onszelf dan ‘goed’ noemen?
Wordt het niet tijd dat wij gaan twijfelen, onze verwaandheid terzijde schuiven en uitgestoten en gedemoniseerde anderen een broederhand toereiken…?

'Het moment van de waarheid is gekomen
en wij wentelen ons in leugens.' Amos Oz

'Nooit mag vergeten worden dat ultra-rechts in feite een vrijbrief wil voor moorden, verjagen, verpletteren, mishandelen en deporteren tot er geen Arabier meer over is. Of tot de Arabieren gebroken zijn en instemmen met de status van gedweeë slaven in een Groot-Israël dat uitsluitend zal behoren aan hen die geboren zijn uit een joodse moeder of tot het jodendom bekeerd zijn volgens de orthodoxe wet'. Amos Oz - Israelisch schrijver

9 april 2003: Bagdad Ingenomen
Arab League chief to meet Annan on UN role in post-war Iraq
Xinhuanet, China 9-4-2003

Arab League Secretary General Amr Moussa said Wednesday he will meet his UN counterpart Kofi Annan to discuss the UN role in post-war Iraq.
The meeting with Annan late the week will focus on "the situation in the Middle East, including the war in Iraq and the means of bringing it to an end as soon a possible", Moussa told reporters before taking off for New York.
The talks will discuss "the future role to be played by the UN in Iraq," he said. Moussa stressed that no one in Iraq or the Arab world accept a foreign rule in Iraq, because "this is unacceptable in the 21st century."

Iraqi ambassador to United Nations: 'The game is over'
Haaretz 9-4-2003

"The game is over," Iraq's ambassador to the United Nations said Wednesday, and expressed hope that the Iraqi people will be able to live in peace.
Mohammed Al-Douri's comments to reporters outside his residence were the first admission by an Iraqi official that U.S.-led forces had overwhelmed Iraqi forces after a three-week campaign.
"My work now is peace," he said. "The game is over and I hope the peace will prevail. I hope the Iraqi people will have a happy life."

Irak & Het Geluk
Commentaar Wim Duzijn 2003

De nieuwe regering in Irak wordt nu geconfronteerd met dezelfde 'goede mensen' waarmee het Ba'ath-bewind te maken had: een fundamentalistische Shi'itische oppositie die Irak een ouderwetse, op de Sharia gebaseerde, Islamitische staatsvisie op wil dringen (een gruwel in Saddams ogen), een communistische oppositiegroep die terugverlangt naar 'glorieuze Stalinistische tijden' (waar Saddam ook niets mee te maken wilde hebben), een kleine groep kapitalistische potentaten die vanuit Amerika naar Irak worden gevlogen en een nationalistische Koerdische beweging die met alle geweld een eigen staat in het leven wil roepen.

Saddam Hussein had een hekel aan die 'goede mensen' - heeft zichzelf altijd gezien als een naar eenheid strevende verdediger van de 'Arabische moderniteit', een man ook die grootheid van het pre-Islamitische verleden wilde benadrukken - en daarom werd hij door de extremisten 'een duivel' genoemd.
De vraag is of de nieuwe Amerikaanse regering wel samen wil werken met de leden van de door Saddam vervolgde oppositie. De leider van de Shi'itische oppositiepartij (die zich in Iran bevindt) heeft al te horen gekregen dat hij niet welkom is, hetgeen er op zou kunnen wijzen dat de nieuwe regering hem in de niet al te verre toekomst tot 'gevaarlijke extremist' en 'terrorist' zal uitroepen, een daad die alle ex-Ba'ath-leiders (levend, of dansend op de witte wolkjes waar vriendelijke Amerikaanse militairen ze liefdevol naar toe geschoten hebben) waarschijnlijk bulderend van het lachen gade zullen slaan.
Geluk - kortom - is een merkwaardige zaak.
Maar je gunt het natuurlijk iedereen...

Molly Ivins & The New World Order
"A Crook, a Zionist and an Old Spy"
www.dailycamera.com, april 2003

Oh good. It looks as though we're going to have as big a fight over postwar plans for Iraq as we did over the war itself. Just what we need, more of everybody being at everybody else's throat.
Defense Secretary Donald Rumsfeld, who seems prepared to run the world, favors one Ahmed Chalabi of the Iraqi National Congress, an exile-emigre group, as postwar leader (read figurehead-puppet). Chalabi is bitterly opposed by both the State Department and the CIA.

Chalabi has been in exile for four decades and, in 1992, he was convicted on multiple counts of embezzlement of hundreds of millions of dollars in Jordan after the failure of his bank there. He was sentenced to 22 years in prison. He escaped from Jordan, reportedly in the trunk of a car, and wound up in London. Dick Cheney is also a Chalabi fan.
The Iraqi National Congress has received millions in American aid money, but the accounting has been very poor (a familiar story) and quite a bit of the money is unaccounted for. Chalabi favors Savile Row suits.

The Rumsfeld-Wolfowitz choice for "viceroy designate" of Iraq is Gen. Jay Garner, head of the Pentagon's Office for Reconstruction and Humanitarian Assistance. Garner is a retired military man with links to both the international arms industry and a Jewish lobby group. After retiring from the Army, Garner became president of SY Coleman, a defense contractor specializing in military defense technology. He is currently on leave of absence from the company.

The third member of the triumvirate that Rumsfeld & Co. want to run Iraq is former CIA chief James Woolsey, who said last week that Iraq is the opening of the "Fourth World War" (counting the Cold War as III) and that America's enemies include the religious rulers in Iran, states like Syria and Islamic terrorist groups.

So, we've got a crook, a Zionist and an old spy who thinks this is the beginning of WWIV set to run Iraq. How lucky can the Iraqis get? Is this what we thought we were fighting for?

Op Mannelijke Dictatuur Bouw Je Geen Vrijheid
Commentaar Wim Duzijn 2003

Citaat: "Het is de gemeenste en smerigste oorlog die ik in mijn korte leven heb meegemaakt. Het gaat Amerika alleen om olie, geld en macht. Washington wilde Irak niet bevrijden van een dictator. Als een dictator in het voordeel is van de VS laten ze hem wel zitten." Louis Andriessen (VK 10-4-2003)

Sommige mensen hebben principes. De meeste mensen hebben geen principes. Daarom worden in een wereld waarin de principelozen de baas zijn altijd de principelozen gehuldigd en worden de mensen met principes aan het kruis genageld.
Symbolisch voor die moraalloze verheerlijking van het opportunisme is het kruisbeeld, dat een centrale plaats inneemt binnen de geloofsbeleving van de meeste christenen.
Het kruisbeeld verwijst naar het vormdenken:de mens die vastgenageld is aan de vorm - fundamentalisme dus, aanbidding van onzinnige mensengeboden, zaken waar Jezus de absolute vijand van was. Waarom desondanks niet de opstanding, symbool van de overwinning van het recht, maar het kruis, symbool van de overwinning van de macht, het christelijke denken bepaalt is een vraag die eindelijk eens aan de orde moet worden gesteld, vooral nu, nu fundamentalistische christenen in de meest letterlijke zin van het woord een 'kruis'-tocht begonnen zijn tegen de Arabische wereld: een poging via terreur en dwingelandij (dictatuur) de menselijke geest te knechten.

Primitieve moralisten vinden de geestelijke onderwerping van anderen ('houd je niet van me?, dan zal ik je dwingen van me te houden') altijd doodgewoon. Dat is de reden waarom de top van deze webpagina het beeld toont van mannen die van elkaar houden - een beeld van liefde en tederheid, dat ondanks de schoonheid die het uitstraalt de meest dierlijke, beestachtige en wraakzuchtige impulsen in zich 'goed' noemende mensen oproept.
De 'tegennatuurlijke mens' is en blijft nu eenmaal de zondebok waar de fascistische burgerman (de man die altijd mannelijke kracht boven vrouwelijke zwakte plaatst) zijn dierlijke, agressieve impulsen op los laat.
Wijsheid en filosofie zijn daarom in het leven geroepen om de mens in contact te brengen met het blind handelende beest dat het ogenschijnlijk ‘normale’ gedrag van zich goed noemende moralisten veelal bepaalt.
Dat is en blijft noodzakelijk omdat een primitieve moraal altijd de kinderlijke onschuld vernietigt, waardoor er een volwassen wereld ontstaat die is opgebouwd uit idolen:
het onschuldige kind als idool (leidend tot valse kinderliefde en pedofilie), de zwakke vrouw als idool (leidend tot discriminerend heterogedrag), de sterke man als idool (leidend tot militarisme en neoliberalisme), kortom, een volstrekt nonsensicale schijnorde, die alleen doorbroken kan worden door mensen die tegenover een harde moralistische schijnorde de zachte, ordelijke wanorde plaatsen: positief anarchisme dus.
Fundamentalisten zijn altijd door en door hard. Ze oordelen niet - ze veroordelen. Daarom is het een volstrekt onzinnige zaak de ene fundamentalist de andere fundamentalist te laten bestrijden. Want wat er ook gebeurt, wie er ook verliest of wint - degene die overblijft is altijd 'een fundamentalist'.
Fundamentalisten vernietigen alles, slaan alles kapot, zaaien dood en verderf, maar wanneer je binnen hun overwinnaarwereld twee doodgewone mannen plaatst die elkaar zoenen, dan blijkt dat hun overwinning (vanuit christelijk oogpunt bezien) inhoudsloos was. Er is tederheid, warmte en liefde. Maar alles wat die liefde in hen oproept is haat en vernietigingsdrang.
Ze hebben, zegt het evangelie, 'de wereld' gevonden, maar de zaak waar het werkelijk omgaat in het leven, het ongeremd en onbevooroordeeld kunnen bewonderen van de Liefde, is aan hen voorbijgegaan. En dat kan ook niet anders, omdat Liefde altijd kinderlijk is - dus de ontkenning van het naar bezit strevende dier in onszelf.
Dat is de reden waarom de samensteller van deze website twee boekjes heeft geproduceerd die het dierlijke principe en het kinderlijke principe bij elkaar proberen te brengen: de gedichtenbundel ‘Gewoon een Wonder’ en de verhalenbundel ‘De Gouden Fallus’.
Waar Jezus stelt dat alleen zij het Koninkrijk der Hemelen binnen kunnen treden die in staat zijn ‘kind’ te worden, daar kan gesteld worden dat deze twee boekwerkjes - hoe onbeduidend ze er ook uit mogen zien naast de grote stapel klassieke meesterwerken der literatuur - waarlijk evangelische geschriften zijn..., niet ondat ze infantiel, of pervers of schunnig zijn, maar omdat ze in vorm gegoten Mensenliefde zijn.