Gore Vidal & De Tragiek Van De Onwetendheid

"In order to preserve the huge military machine, for which seven trillion dollars have been spent since 1950, we have to have enemies.
We invented the monolithic invisible communism, led by Russia, as the enemy for 50 years. It was not necessary for them to be enemies – Stalin offered agreements several times – Yalta, Potsdam. Despite this, we chose to exclude them from the world and precisely for this reason the Soviet state was later so aggressive against all neighbour states.
We created enemies in order to be able to militarise our society. This was the beginning of what you call stereotyping of other countries, which now includes the Arab world. We have to have enemies, otherwise we won’t be able to justify the military budget.

Meron Benvenisti: The never-ending enterprise
Ha'aretz, 21-11-2002

How is it possible that for three generations an entire country has been one big temporary construction project that never arrives at a permanent reality, with a defined topography, stable borders, and a "normal" routine of life?

The common answer, which blames the hostility of the enemy, only discloses the conceptual basis for those responsible for the construction site: Its purpose is to be an instrument in the existential struggle, which does not end, also because continuing the battle for the physical space serves powerful economic and political interests.
Standards of living are a marginal goal, enjoyed by only a few, while an immigrant mentality feeds an insatiable appetite for grabbing land, both for the individual and for the collective.
For 35 years, Israel has made a supreme effort to take control of the physical space of the West Bank, which is perceived as an "outback" in which the Zionist revolution can be fulfilled.
But after investing tens of billions and settling hundreds of thousands, the entire built-up area of all the settlements is no more than 2 percent of the land in the West Bank. True, nearly half the West Bank is defined as "state land," but this formal definition does not make it controlled by Jews...
The enormous gap in the balance of forces should seemingly have tilted in favor of Israel, but the struggle is going to end in a tie in the short run, and in a Palestinian victory in the long run, because the physical space is filling up, running out, and has ceased functioning as the critical element. Instead, demography rules.
"The appropriate Zionist response," will boomerang against its perpetrators...
When will someone in an Israeli government get up and declare a glorious end to the Zionist enterprise?

Zionisme: De Eeuwige Vlucht
In Een Stalinistisch Verleden
Commentaar Wim Duzijn 2002

Serieuze discussies over het zionisme waren tot nu toe altijd onmogelijk. Het zionisme wordt door alle Westerse landen gezien als een 'heilig, onaantastbaar gegeven'. Wie het zionisme aanvalt tekent zijn eigen doodvonnis.
Van die waanzin moeten we af.
Geen enkele democratie kan voortbestaan in een wereld waarin het idool hoog op de troon wordt geplaatst.
Democratie is scheiding van staat en ideologie. Een democratie kent maar een ideologisch uitgangspunt: de staat is van en voor het gehele volk.
Dat volk bestaat uit goede mensen en slechte mensen, uit conservatieven en progressieven, uit kontlikkers en principiële strijders voor rechtvaardigheid, en alleen de erkenning van die diversiteit en de daaruit voortvloeiende erkenning van de rechten van elke burger (ook de burger die geen deel uitmaakt van het collectief dat de macht in handen heeft) maakt van een democratie een democratie.

Wie een dergelijke (volstrekt seculiere) democratieopvatting verdedigt - een opvatting dus waarbij staat en ideologie gescheiden zijn, omdat de staat van en voor iedereen (dus ideologieloos) is - zal nooit een situatie goedkeuren waarin blinde ideologen hun onredelijke, antidemocratische gedachtenconstructies tot leidend - en daarmee onderdrukkend - geestelijk principe mogen uitroepen.
Democratie is alleen dan democratie wanneer de staat het principe van de diversiteit verdedigt en dat kan een staat alleen doen door het steunen van diegenen die de vertegenwoordigers zijn van de diversiteit.
Niet de op macht beluste collectieven, die alleen maar zieltjes winnen om de mensen hun individualiteit af te pakken - dat zijn de antidemocraten die altijd zullen ijveren voor een wereld waarin de kritische enkeling tot slaaf van de massa wordt gemaakt - nee, de staat zal aan de kant moeten gaan staan van de enkelingen die kritisch verstand en pragmatische redelijkheid boven blinde, hersenloze volgzaamheid plaatsen.
Dat idee - dat door collectivisten altijd ‘elitair’ wordt genoemd, omdat een collectivist, antidemocraat als hij van nature is, het idee van de diversiteit afwijst - is niet nieuw.
Het principe van de diversiteit is de kern van elke wijsheidsleer, waar ter wereld ook. Elke beschaving van enige importantie verdedigde het veelvormigheidprincipe. Altijd werd de enkeling boven de massa geplaatst, niet om een blinde, autoritair ingestelde machtselite in het leven te roepen, maar om het volk het besef van veelvormigheid bij te brengen.

Collectivisten wijzen altijd de pluriformiteit af. Daarom zullen zij nooit met witte of zwarte vlaggen zwaaien, omdat wit (astrologisch: Maan, Kreeft, Moeder) en zwart (astrologisch: Saturnus, Steenbok, Vader) kleurloze, dus veelvormige anti-kleuren zijn, waarin alle andere kleuren opgaan.
Het jodendom is vanaf haar prilste begin een tegenstander geweest van de veelvormigheid. Het idee van de ene, monotheďstische God, die tot exclusief bezit van een enkele groepering wordt gemaakt, is een joods idee dat de ontkenning is van de democratie, die veelvormigheid is - polytheďstisch dus.
De Hebreeuwse bijbel werd samengesteld uit Arabische en Egyptische verhalen waaruit alle verwijzingen naar het bestaan van meerdere goden verwijderd werden. Sommige namen die aan god gegeven worden verwijzen nog naar het meergodendom, zoals de benaming ELOHIM waarmee dan weer de joodse god Jehovah wordt aangeduid, een god die op zijn beurt verwijst naar een zijnsgod die zichzelf 'Ik Ben Ik Ben' noemt, een begrip dat verwijst naar de oud-Egyptische opvatting dat 'God' het geheel van al het bestaande is, een (holistische) opvatting die je ook terug kunt vinden in mystieke stromingen binnen de Abrahamitische religies.

Maar ondanks al die (ontnuchterende) wetenschappelijke inzichten worden de begrippen monotheďsme en polytheďsme nog altijd op een primitieve wijze tegenover elkaar geplaatst, omdat we in een wereld leven waarin een serieuze, intelligente discussie over democratische en antidemocratische waarden domweg niet mogelijk is.
Altijd komt er wel weer een verknipte ideoloog aanhollen met een rode vlag, of een joods pamfletje of een heilig islamitisch boek, en altijd wordt de serieuze, nuchtere democraat weggejaagd, omdat de hysterische antidemocraten de macht in handen hebben.

De antidemocratie predikt de onverdraagzaamheid. De antidemocratie staat niet toe dat een enkeling via de totale identificatie met zichzelf het idee van de democratische veelvormigheid op een concrete wijze gestalte geeft.
Daarom noemde de hoofdfiguur van het christelijkie evangelie, Jezus van Nazareth, een man die je de eerste religieuze democraat zou kunnen noemen, zichzelf binnen een tribalistisch ingestelde joods-religieuze wereld ‘de Messias’.
Die daad was een individuele verlossingsdaad, een provocatie, en daarmee de ontkenning van het joods-tribale collectivisme, dat de dood is van de democratie.

Alleen joodse provocateurs - navolgers van Jezus - zullen Israël vrede kunnen geven, omdat vrede alleen daar mogelijk is waar het principe van de veelvormigheid wordt erkend.
Jezus was een pluralist. Hij ontkende de macht van de priester - riep de mensen op alles op alles te zetten om het priesterschap - dat alleen maar de meest negatieve instincten in de mens aanmoedigt - uit de weg te gaan en een directe, persoonlijke band te zoeken met God.
Wie wil verklaren waarom er in het verleden sprake was van een schitterende, hoogstaande Egyptische cultuur, die ver uitstak boven de chaotische, eeuwig strijd zoekende joodse anticultuur, die zal in de eerste plaats de houding tegenover God moeten onderzoeken.
Het jodendom als collectivistische beweging (mystieke stromingen die elke religie kent worden hier buiten beschouwing gelaten) staat geen persoonlijke band van de enkeling met God toe.
Waar mensen hun eigen Goden hebben - dus geen van bovenaf, dwingend opgelegd godsbeeld - daar zal nooit de een de ander op grond van zijn religieuze overtuiging vermoorden.
Dat principe - de gelovige die de mens die zijn geloof ontkent vermoordt - wordt nu door ons aanbeden.
Wij vermoorden de enkeling. Wij vermoorden de ongelovige anti-collectivist. Wij dienen de ene God, die de ontkenning is van de democratie.
Alleen de enkeling, de vrije (anarchistische) geest die niet de slaaf is van het monotheďsme (gezien als collectivisme) is een democraat en alleen hij verdient het serieus genomen te worden binnen een wereld die zich democratisch noemt.
Ondanks al onze mooie woorden nemen wij provocateurs niet serieus. Wij steunen nog altijd het stalinistische priesterschap, waarvan momenteel het door Amerika gesteunde zionisme (dat van het liberalisme en het socialisme inhoudsloze fraseologieën maakt) de belangrijkste vertegenwoordiger is.

Het woord 'triba' betekent stam. Het komt hier op neer dat men liever geen contacten zoekt met mensen die tot een andere groep of een andere 'stam' behoren.
In het tribalisme verabsoluteert men bepaalde regels en normen. Het gaat uit van een veronderstelde kloof tussen 'wij' en 'de anderen'. Tribalisme houdt in dat men nooit banden aanknoopt met mensen die niet tot de eigen groep behoren. Dan zoekt men de isolatie en het isolement.
Men is erg huiverig om contact te zoeken met andersdenkenden. Men voelt zich veilig in eigen groep of kerk en men houdt grote afstand jegens anderen. Bij het tribalisme dreigt het gevaar dat men steeds meer voorschriften in het leven roept. Die worden vervolgens ook als een karakteristiek kenmerk gezien van de eigen groep.
Een bekend voorbeeld van bijbels tribalisme is het farizeeďsme. De Farizeeën bemoeiden zich helemaal niet met de ‘schare die de wet niet kent’. Het Farizese tribalisme uitte zich in drie zaken: zij hielden grote afstand ten opzichte van tolbeamten en zondaren, van kinderen en van de schare die de wet niet kende. (bron: bijbelseplaatsen.nl)

As he was walking by the Sea of Galilee, he saw two brothers, Simon, who was called Peter, and his brother Andrew; they were making a cast in the lakes with their nets, for they were fishermen. And he said to them, “Follow me and I will make you fishers of men”. And they left their nets at once and followed him. ((Matthew 4:18-20)

Een 'visser van mensen' zoekt mensen

Het verschil tussen het orthodoxe jodendom en de liberale boodschap van Jezus van Nazareth is dat het jodendom collectivisten zoekt, mensen die hun leven willen geven voor de persoonloze zaak, terwijl Jezus 'mensen' zoekt, enkelingen die zich niet vereenzelvigen met een hen door de overheid geschonken identiteit.
Jezus distantieerde zich van overheden die mensen het recht op een eigen identiteit ontzeggen. Daarom was hij geen vijand van de Romeinen, die een polytheistische religie kenden (nergens in het evangelie worden door hem de Romeinen aangevallen), maar viel hij wel de joodse priesters aan, met name diegenen, die de naar vrijheid verlangende mens via een onzinnig geheel van gebodsbepalingen het leven onmogelijk wilden maken.

Hanan Ashrawi & Amram Mitzna
Palestine Chronicle, 21-11-2002

Hamas: “it is our legitimate right.”
Jordan Times, 21-11-2002

Hamas political chief Khaled Mishaal reiterated his resistance group's policy of carrying out suicide attacks on Israeli targets, but hinted at a possible shift in tactics, in remarks published Wednesday.
Mishaal, in an interview with the Arab-language daily Al Hayat, was asked if Hamas would continue suicide attacks. “Of course,” he said, “it is our legitimate right.”
Hamas, which rejects the right of the Jewish state to exist on Palestinian lands, “can resort to all forms of resistance (against Israeli occupation), and suicide attacks are part of that,” he said. “But Hamas can modify its tactics according to its interests,” he added, without elaborating.

In Al Hayat interview, Mishaal denied Hamas had reached a secret agreement with Fateh, though he said a “three-month suspension of suicide atacks” had been discussed during the Cairo talks.
Turning to a US-drafted “road map” for resuming peace talks between Israel and the Palestinians, Mishaal took issue with what he said was the prevailing view in Fateh and the Palestinian Authority that progress first required a period of calm on the ground.
“Our firm belief is different,” he said. These initiatives “are not serious, do not carry guarantees and are unjust toward our people and have always been favourable to the Zionist entity (Israel).”

Ehud Barak urges Mitzna
to refuse talks with Arafat
Times On Line, 23-11-2002

Former prime minister Ehud Barak called on newly elected Labor Party leader Amram Mitzna to renege on a campaign promise to hold peace talks even with Yasser Arafat.
Barak, who supported Mitzna's rival Binyamin Ben-Eliezer in last Tuesday's primary offered his first reaction to Mitzna's victory.
In an interview with Army Radio, Barak said Mitzna's pledge to negotiate even with Arafat contradicts the progress Israel has made in persuading Western leaders to reject the Palestinian leader as a dialogue partner.

Arafat faces fresh threat of expulsion after attacks
Times On Line, 23-11-2002

ISRAEL has moved a step closer to ordering the expulsion of Yassir Arafat, the Palestinian leader, after a fresh spate of terrorist attacks by Palestinian militants and a hardening of attitude by the new right-wing Government.
As Ariel Sharon, the Prime Minister, plans his response to the latest killings, one option being reconsidered is the forced exile of the Palestinian leader, whose administration is accused of “aiding, abetting and encouraging” deadly attacks by militant Islamic groups.
Senior figures in Israeli security insist that since President Bush’s speech five months ago, setting out his vision for a “two-state” solution for Israelis and Palestinians to live side by side, the Palestinian leadership has done nothing to rein in militant Islamic groups or to encourage dialogue.

Efraim Halevy, Israel’s National Security Adviser and until a few weeks ago the head of Mossad, believes that it would be to Israel’s advantage to have Mr Arafat outside the Palestinian territories.
The new Mossad chief shares his views, as well as a Cabinet of hardliners, including General Shaul Mofaz, the Defence Minister and former army Chief of Staff, and Binyamin Netanyahu, the Foreign Minister.

Zionisme: Vergoddelijkt Nationalisme
Commentaar Wim Duzijn 2002

Stel je voor dat een Nederlandse organisatie het onderstaande programma opstelt:

Herziening doodvonnis in Iran
Teheran Times, 26-11-2002

Judiciary announced on Monday it would review the case of Aghajari following the intervention of the Islamic Republic's Leader Sayed Ali Khamenei.
"Taking into account the order of the Leader the Hashem Aghajari case will be reviewed," IRNA quoted judicial spokesman Hossein Mirmohammad Sadeghi as saying. He said the case would now be forwarded to the Supreme Court, but gave no date for the review, and warned that any further "racket over the case will affect the procedure".
Aghajari, a disabled veteran of the 1980-88 Iran-Iraq war was sentenced to death for blasphemy by a judge in the western city of Hamedan on November 6.
The Tehran University history lecturer had said Muslims should not blindly follow the teachings of senior clerics -- a comment that challenged the Shiite doctrine of emulation.

De zaak Jezus van Nazareth

Hoewel de profeet Mohammed zijn leerlingen de opdracht heeft gegeven alle profeten die betrokken zijn bij 'de Opdracht van het Boek' (God die zich via zijn profeten op een directe wijze bemoeit met het leven) serieus te nemen, weet de meerderheid van de moslims niet wie Jezus was, waar hij voor stond en waarom hij ter dood werd veroordeeld door een autoritaire priesterklasse, die de wet van de beperkende priester boven de wet van het volle leven plaatste.
Wanneer in Iran een intellectueel ter dood wordt veroordeeld omdat hij weigert de leer van de Profeet Mohammed te zien als een rechtvaardiging voor tiranniek leiderschap, dat van mensen blind gehoorzamende robotten wil maken, wordt niet automatisch een link gelegd met het proces tegen de profeet Jezus.
Dat getuigt niet van waarheidsliefde, een morele eigenschap die zowel door Jezus als door Mohammed hogelijk geprezen wordt. Wie op zoek gaat naar de waarheid stuit altijd op primitief-autoritaire geesten die de waarheid als een heilig, onaantastbaar bezit beschouwen. Zij vereenzelvigen zich met de waarheid, zodat het zoeken naar waarheid door hen wordt beschouwd als een belediging, een ontkenning van 'hun autoriteit'.
Dat conflict, het op elkaar botsen van de waarheidsliefde van Jezus en de autoritaire waarheidsclaim van de joodse priesters, vormt de essentie van het evangelie.

Jezus was de anarchist (mensen die de waarheid zoeken zijn namelijk per definitie anarchisten) en de joodse priesters waren de anti-anarchisten, die het zoeken naar waarheid beschouwden als een ontwrichtende kracht, die de autoriteit van de priesterlijke macht aan kon tasten.
Die autoriteit is altijd gebaseerd op de stelling dat de priesters de vertegenwoordigers zijn van de absolute waarheid. Iedereen die twijfel zaait is een gevaarlijke gek en zal uit de maatschappij verwijderd dienen te worden.
In het Westen denken we dat we verdraagzaam zijn, dat wij anders zijn dan die onverdraagzame priesters in Iran, die zomaar kritische enkelingen ter dood veroordelen, maar we vergeten dat ook wij in een anti-anarchistische wereld leven, waarin iedereen die de waarheid bij de waarheidszoekende enkeling neer wil leggen dood wordt verklaard: niet op en eerlijke directe wijze, zoals onverdraagzame moslims dat doen, maar op een valse geniepige achterbakse wijze: door de gewetensvolle enkeling te isoleren en voor paal te zetten.
Volgens Carl Gustav Jung (een psycholoog die waarheidszoekers lief had en die daarom door niemand serieus wordt genomen) is het het trieste lot van elke waarheidszoeker in onze zogenaamd vrije Westerse wereld eenzaam door het leven te gaan.
Onze Westerse cultuur is volgens hem niet gebouwd op waarheidsliefde. Onze Westerse cultuur is gebouwd op Macht en Dwingelandij.
Wij dragen geen vrijheid uit. Wij dringen anderen ‘vrijheid’ op. En dat betekent dat we in feite helemaal niet vrij zijn.

Echte cultuur wordt gedragen door vrije geesten, die erkennen dat cultuur primitieve dwingelandij buiten de deur dient te houden.
Die intellectuelen kunnen zichzelf katholiek noemen, of socialist, of moslim, dat maakt niets uit. Een vrije geest zal nooit het woord boven de geest plaatsen en hij gebruikt zijn autoriteit dan ook niet om te dwingen, maar om mensen een kader te bieden waarin hun geest zich kan ontwikkelen.
Een katholieke opvoeding is niet schadelijk, zoals een Islamitische opvoeding ook niet schadelijk hoeft te zijn. De schadelijkheid is altijd gelegen in de onwil van de leraar de leerling los te laten, hem het recht te geven na voltooiing van zijn opleiding een eigen weg te zoeken.
Daarom pleiten waarheidszoekers altijd voor een vorm van autoriteit die los gekoppeld is van op dwingelandij gebaseerd machtsdenken.
De echte leider, zo merkt Pim Fortuyn in zijn boek ‘De verweesde samenleving’ op, is zowel een vader als een moeder. Dat betekent dat hij positieve autoriteit uitdraagt: autoriteit die gericht is op bescherming (moeder) en sturing (vader) van de onontwikkelde geest, met daaraan gekoppeld de wil de ander vrij te laten wanneer hij volwassen is (verantwoord ouderschap).
Primitieve autoriteit wil altijd mensen dom houden. Je mag niet willen weten (de waarheid zoeken), nee, je moet geloven (de waarheidsclaim van de priester als goddelijk gegeven beschouwen).
Dat is de reden waarom Jezus zich verzette tegen de terreur van het joods-orthodoxe absolutisme. En dat is ook de reden waarom Jezus door de autoritaire priesters die hij belachelijk maakte ter dood werd veroordeeld: omdat hij in hun ogen een godslasteraar was - een man dus die een eigen, persoonlijke band met God wilde onderhouden, een daad die volgens de priesters de eenheid van 'het volk' bedreigde...

Yasser Arafat & Camp David
By Akiva Eldar, Ha'aretz 20-6-2002

Q: Do you agree with those who say that everybody made mistakes in Camp David and afterward?

Arafat: "We made mistakes, but we ... remember we continued at Sharm al Sheikh, and Paris and Taba. And at Taba we were very near to each other, and this had been declared at the press conference, and the European Union representative and the Egyptian representative have the full information about what had been agreed upon in Taba. So everything was going in a good way... but what happened after that canceled everything."

Q: Many Israelis, if not the majority, are certain that you did not really mean to reach a peace agreement, and that you had planned the intifada in advance, and exploited Sharon's visit to the Temple Mount.

Arafat: "I went myself with Abu Ala, Abu Mazen and Dr. Saeb Erekat to the house of Barak (in Kochav Yair). Amnon Shahak was there, Shlomo Ben-Ami was there, Yossi Ginosar, Gilad Sher, Danny Yatom and Danny Avraham. I begged him `Please remember what had been declared on Har Habayit by your hero Moshe Dayan, that which had been declared [regarding the ban on Jewish prayers on the Temple Mount]' ...
Why [Sharon] didn't make this visit when he was the second man after Netanyahu? Why he didn't make the visit during Begin? Why now?
Please. I begged him [Barak] in front of all the others. Please not to do it."

Fatah urges PA to confront Hamas
Jerusalem Post 27-11-2002

Fatah officials have called upon the Palestinian Authority to take a political decision to reassert its authority on the ground, even if that means confronting Hamas.
The IDF on Monday published a seized Hamas document indicating that the Islamic movement wants to weaken the PA and replace it.
"The time for statements is over, now we must take actions to show to Hamas there is only one authority - the PA," a PA security officer said.
However, a Palestinian official said talks between Fatah and Hamas were continuing in Gaza despite last Thursday's suicide attack by Hamas on a Jerusalem bus and the publication of the document.
Fatah will likely return to the talks in Cairo after Ramadan, since the Egyptians have requested another round of talks aimed at convincing Hamas to end attacks on Israeli civilians, the official added.

HAMAS & Geestelijke Slavernij

Wanneer je weet dat Israel doelbewust alles wat onredelijk is in de tegenstander wil stimuleren en aanmoedigen, omdat redelijkheid de vijand is van de zionistische overwinning, dan is het je taak als gedemoniseerde ander de onredelijkheid te bedwingen en er zorg voor te dragen dat redelijke mensen in staat worden gesteld controle uit te oefenen over diegenen die niet in staat zijn de provocaties van de rechtse zionisten te weerstaan.
Rechtse zionisten willen geen vrede. Wie het gedrag van de rechtse Likoed-partij jarenlang heeft gevolgd die weet dat hier mensen aan het werk zijn die maar een doelstelling hebben: "Vernietiging van al diegenen, die de zionistische droom aan stukken kunnen breken".
Daarom moeten Irak en Iran worden aangevallen, en daarom moet de (seculiere) PLO worden opgeheven, niet omdat de PLO oorlog wil, maar omdat de PLO een rechtvaardige vrede wil (vrede gebaseerd op internationale afspraken).
De ergste vijand van het rechtse zionisme is de naar recht verlangende, vredelievende mens, de mens die onderwerping afwijst en naar gelijkheid en gelijkwaardigheid streeft.
Wie oorlog wil wordt aanbeden, hij kan worden onderworpen, zodat de winnaar 'eeuwig goed' kan zijn, wie vrede wil wordt gehaat, omdat hij een gelijke wil zijn in een wereld waarin niemand het recht heeft zichzelf 'god' (of goddelijk) te noemen.
Daarom is het een daad van absolute waanzin dat de regering van de Verenigde Staten het rechtse (aan megalomanie lijdende) zionisme steunt.
Wie het rechtse zionisme steunt zal oorlog moeten voeren. Het woord vrede zal hij uit zijn woordenboek moeten schrappen, want er zal alleen maar barbarij (geestelijke terreur) mogen bestaan: onredelijke uitingen van geestelijk sadisme die door het tot moraal uitgeroepen kleinburgerlijke fatsoen worden goedgepraat.

De vraag is of een zich beschaafd noemende wereld voor vals-moreel kleinburgerlijke sadisme moet kiezen.
Hamas heeft zich momenteel tot gelijke van de zionistische sadisten gemaakt. Het extremisme van Hamas is net zo stuitend en weerzinwekkend als het hersenloze nationalisme van de rechtse Likoed-aanhangers, mensen die op een kinderachtige manier weigeren de schuld van alle problemen ook bij zichzelf te zoeken.
Merkwaardig daarbij is het feit dat Hamas zichzelf 'islamitisch' noemt. Dat begrip is in zijn zuivere vorm een verwijzing naar opheffing van tegenstellingen tussen mensen, omdat het meest wezenlijke verlangen van de Profeet Mohammed het tot stand brengen van eenheid was: niet een eenheid gebaseerd op landbezit, maar eenheid op grond van het delen van gemeenschappelijke geestelijke waarden.
Binnen een islamitische staat hebben joden, christenen en moslims gelijke rechten, omdat ze allemaal 'het Boek' (met zijn veelheid aan profeten) als uitgangspunt voor hun morele handelen nemen.
Onder invloed van het onverdraagzame rechtse zionisme dat de waarheid niet neerlegt bij de profeten, maar bij een groep ideologen die de politieke middelmaat met zijn primitieve zondebokmoraal tot God verheven hebben, werkt Hamas mee aan het vernietigen van de op verdraagzaamheid gerichte kern van de boodschap van Mohammed.
Met andere woorden: Miljoenen moslims laten zich (net als miljoenen joden) tot slaaf maken van een kleine groep sadisten, die niets anders doen dan wraakgevoelens in mensen stimuleren en in stand houden....
Geen feit om trots op te zijn...

Arafat Deputy: "We have to control the situation..."
By Karin Laub, Associated Press Writer, 27-11-2002

The office of Arafat's deputy in the PLO, Mahmoud Abbas, released a 20-page transcript of a closed-door meeting he held with Fatah activists last month in Gaza. In the session, Abbas sharply criticized the militias, saying it was a mistake to turn popular protests into an armed conflict with Israel.
"What happened in these two years, as we see it now, is a complete destruction of everything we built," Abbas was quoted as saying.
"The reason for this is that many people diverted the uprising from its natural path and embarked on a path we can't handle, with the use of weapons ... such as mortars, grenades and shooting from houses and populated areas."
Abbas said shooting from populated areas endangered Palestinian lives and property, because it invited Israeli retaliation.
"We have to control the situation, and I don't think there is anything that keeps us from succeeding," he said. "What is needed now is to say, clearly and firmly: until here and enough."

Netanyahu & Sharon: No good tidings
Ha'aretz Editorial, 28-11-2002

Four years after seeing his government break up before completing its term and the voters expressing widespread dissatisfaction with him, Netanyahu is now asking the Likud membership to give him another chance.
He is presenting hard-line political and security policies, topped by opposition to a Palestinian state and the promise of expelling Palestinian Authority Chairman Yasser Arafat.
With his declarations of the need for an iron fist in the territories, Netanyahu is not offering a political plan that could encourage the Palestinians to end the violence and return to the political track...
Netanyahu's messages blatantly make it clear that his worldview has turned toward extremism, which would further worsen Israel's security, economic and international circumstances.

Whether because of faulty political vision or the inability to lead politically, Ariel Sharon has managed to miss the rare opportunity - granted him by the broad coalition he used to have - to turn the achievements of the military campaign against terrorism into a political fulcrum.
Under his stewardship, Israel went back to running the occupied territories with a heavy and brutal hand against the population, funneling huge amounts of money and resources to maintain the settlements, which, in turn, apply their own political pressure to prevent any political dealings with the Palestinians.
Instead of preventing them from doing so, Sharon actually encouraged the settlers to grab more land, in direct contradiction to his seemingly moderate statements. Naturally, under such circumstances, a dangerous economic instability developed - and with it, a severe social crisis.

Israelische Schizofrenie
Ran HaCohen, Palestine Chronicle, 1-3-2002

"Those who claim Israel is not occupying the territories - for whatever juridical, sentimental or fundamentalist reasons - have to give up the claim that Israel is a democracy.
Moreover, since democracy means equal rights to all the permanent inhabitants of a political-geographic unit, the idea of cantonising the territories into several enclaves, surrounded by Israeli settlements, bypass roads and "buffer zones", is also unacceptable.

If Israel wants to be a democracy, there are just two options.
On the one hand, if the territories are temporarily occupied, then Israel has to retreat, evacuate the settlements, and let the Palestinians establish a contiguous sovereign state, free of any Israeli presence.
One must note, though, that Israel has been using the concept of "temporary occupation" and at the same time doing all it can to make this "temporariness" permanent.
If, on the other hand, the territories are not just temporarily occupied, Israel must give full citizenship and equal political rights to all their Palestinian inhabitants.
Any other "compromise" - especially the present situation of shutting the Palestinians in enclaves surrounded by de facto annexed Israeli territories - deprives Israel of its claim to be a democracy...