Let My People Go

Vrede is in de verkeerde handen

Please, Israel, Let My America Go Free

"ISRAEL is the wedge between America and the rest of the world. It is driving us with lies and myths into wars we don't want simply because they control our Congress and Government as it continues to indoctrinate us with Media lies.
I ask all Americans to please BEG ISRAEL to let us go and give us back our freedoms and our government. I'm willing to send Israel more of my tax dollars if they just let us be to enjoy our life and have peace with the world.

Mohamed Khodr for PalestineChronicle.com

Waarom Aanbidden Wij De Eeuwige Oorlog?

Geld en Eenzaamheid, dat zijn de culturele producten van onze Westerse beschaving.
Alles wat zich hier cultureel noemt legt zich bij die duistere verworvenheden van onze beschaving neer.
Wij zijn groot geworden dankzij onze strijd tegen de pogingen van collectivisten ons onze eigen persoonlijkheid af te pakken. Maar we weten niet wat we met onze grootheid moeten doen, omdat we onszelf hebben uitgeleverd aan minimensen, die zichzelf via de meest grove vormen van intimidatie en terreur 'groot' maken, ten koste van het geluk en het welzijn van miljarden mensen.
We gaan daar mee akkoord omdat we de mensen laten geloven dat er geen groter geluk denkbaar is dan veel geld en meedogenloze eenzaamheid.
Eenzaamheid noemen we liefde. Veel geld noemen we cultuur en vrijheid.
Wie liefde zoekt is gek. Wie geen geld heeft is cultuurloos en zal als een zielige gevangene door de dreven van onze hoogstaande geldcultuur moeten wandelen - tot hij er tenslotte dood bij neervalt.

In een artikel dat gericht is tegen de pogingen van Israël de Westerse cultuur cultuurloos te maken wijst Mohamed Khodr op de merkwaardige situatie dat na de tweede wereldoorlog een situatie is ontstaan waarin een zich Christelijk noemende grootmacht zichzelf in geestelijk opzicht volledig heeft uitgeleverd aan zionistische ideologen, die van het grote christelijke Amerika eisen dat het zich onderwerpt aan het antichristelijke zionistische Israël. De vraagstelling is een beetje hypocriet - omdat Mohamed Khodr er van uitgaat dat binnen de Islam de Mens Jezus een belangrijke plaats wordt toegekend, hetgeen (nog) niet het geval is - maar het antwoord kan heel duidelijk en waarachtig zijn: De Westerse beschaving eert de Mens Jezus niet. De Westerse beschaving eert alleen maar het Grote Geld en de Meedogenloze Eenzaamheid. Alle intelligente Westerse schrijvers wijzen daar op.

Serieuze schrijvers worden in het Westen echter niet als schrijver erkend. Ze zijn er wel, maar ze worden alleen door zielige eenzame figuren bestudeerd, die, dat is de wrede waarheid die verborgen dient te blijven - altijd eenzaam en zielig dienen te blijven.
Het Westen wijst de ernst af en aanbidt het Kruis. Niet omdat we de Liefde van God zoeken, maar omdat we eisen dat een Liefdeloze God alles wat zacht, liefdevol, warm en teder is kapot slaat.
Wij kennen geen tederheid, wij kennen geen warmte. Wij kennen alleen maar kilheid, een kilheid die we verbergen achter een schijnvrijheid die wordt gekocht met geld.
Dat is de waarheid van het Kruis. Je biedt verraders geld aan. Die verraders leveren de liefde uit aan kille ideologen. Die kille ideologen nagelen de Liefde aan het kruis en geven je geld.

De Westerse cultuur noemt zich christelijk, maar durft niet christelijk meer te zijn.
In de jaren zestig en zeventig ontstond er een protestbeweging die een tegencultuur wilde zijn. Men verwierp de schijnheiligheid van een kille, liefdeloze regentenklasse die alle 'hogere' idealen overboord had gezet en alleen nog maar geloofde in een hypocriete moraal die werd gekoppeld aan geestdodende economische idealen en men ging op zoek naar vernieuwing. "De tijden", zo zong Bob Dylan, "zijn aan het veranderen. Wij hebben genoeg van een oude, verkalkte moraal".
De tegencultuur is dood, Bob Dylan ligt gehoorzaam op zijn knieën voor een schijnheilige moraal die hij ooit verafschuwde, en de situatie waar hij zich tegen af wilde zetten is niet dood, maar springlevend.
Dat moeten we goed inzien: Er is niets veranderd! De wereld waarin de jaren-zestig-generatie besloot in opstand te komen bestaat nog steeds. Alleen is er nu een groot verschil: De opstandige jaren-zestig-generatie wijst rebellie af en kiest voor het geld, de eenzaamheid en de geestelijke dood.

COMPASSIE

We zijn harteloze, meedogenloze, kapitalistische moralisten. We bezitten niks anders dan kapitaal. We hebben de liefde uitgebannen en we worden geleid door politici die dodelijk eenzaam zijn.
Er is niet een politicus in het Westen die in staat is een ander liefde te geven. Want als je dat wilt, wanneer je een ander liefde wilt geven, dan moet je 'nee' zeggen tegen al die meedogenloze, harteloze vrekken die de mens de eenzaamheid van de eeuwige oorlog aanbieden.
Oorlog is de ontkenning van de liefde. Goede oorlogen bestaan er niet. Elke oorlog doodt de liefde in de mens. Vanuit het oogpunt van de liefde is het beter te sterven in de handen van een onderdrukker, dan te leven als een liefdeloze moordenaar die vecht voor het goede.
De moraal van het Oude Testament ontkent dat christelijke liefdesbesef. Die moraal stelt dat het beter is een liefdeloze moordenaar te zijn die vecht voor het goede, dan te sterven als idealistische eenling die de liefde zoekt.
Daarom hangt Jezus nog altijd aan het kruis en daarom zal elke poging van mensen die de Liefde prediken als misdadig door ons worden afgewezen.
We noemen onszelf a- of antireligieus, maar als er iemand opstaat die zegt: "OK, dan zullen jullie er dus geen bezwaar tegen hebben dat ik Jezus van het kruis af haal?", dan komen we in opstand en dan richten we onze collectieve haat tegen de vreemde zonderling die ons vertelt dat we niet het Kruis mogen aanbidden.

COMPASSIE

De Islam - heel opvallend is dat - ontkent het Kruis. De Islam ziet in Jezus een menselijke profeet die niet belangrijk is omdat hij voor ons gestorven is, maar die vereerd moet worden omdat hij als een bijzonder mens voor ons heeft geleefd.
De aanval van Mohamed Khodr kan ons daar bewust van maken. We realiseren ons niet dat Jezus geleefd heeft. We willen niet weten hoe hij heeft geleefd, warvoor hij heeft geleefd en waar hij zich tegen verzette. We willen in feite helemaal niets weten. We willen geloven in het Kruis, dat onze zonden dient weg te wissen.
Het leven van Jezus klaagt ons aan. Wie dat leven serieus neemt zal zich schuldig gaan voelen, omdat hij in gaat zien dat hij de dood aanbidt. Daarom wijzen wij de ernst af en kiezen we voor het Kruis.

Een van de belangrijkste symbolen van de Islam is de Maan. De Islam aanbidt niet het Kruis (Geestelijk Sadisme) dat het afwentelingsdenken van een perverse zondebokmoraal symboliseert, maar een oud heidens symbool dat verwijst naar de Moeder (Liefde en Compassie).
De Moeder wentelt de ellende niet af op haar kinderen. Een Moeder geeft kinderen die lijden een zoen en zal alles op alles zetten om haar kinderen het beetje geluk te geven dat ze nodig hebben.
Een Moeder geeft warmte. Zij schept een band tussen haar en haar kinderen, zodat niemand zich eenzaam en alleen hoeft te voelen. Ze verkoopt haar kinderen niet voor veel geld aan zure, meedogenloze inhalige sadisten. Dat laat haar hart niet toe.
Wij echter, leven in een sadistische wereld zonder Moeder. Wij hebben geen hart. Wij hebben het Kruis en wij peinzen er niet over mensen toe te laten in onze wereld die ons dat kruis af willen pakken.
Daarom is het goed dat er iemand in ons midden opstaat die tegen liefdeloze mensen zegt 'Laat Mijn Volk Gaan'. Geef christenen Christus terug. En uit naam van alles wat Moederlijk en Zorgzaam is in de wereld, sla eindelijk dat wrede, liefdeloze Sadisten-Kruis kapot.

COMPASSIE

Former UN officials launch ad campaign to end sanctions on Iraq

Two former UN humanitarian coordinators (Denis Halliday and Hans van Sponeck) who resigned from their jobs because of the sanctions on Iraq placed a full-page advertisement in Wednesday's International Herald Tribune newspaper to highlight the country's plight.
Under the title “No more economic sanctions. The Iraqi people have suffered enough!” and a picture of a little Iraqi girl, the page counted more than 200 names of people who supported the cause, including many prominent politicians, priests, journalists and leaders of rights groups.
Among the signatures were: US Professor Noam Chomsky, South African Archbishop Desmond Tutu, former Russian Foreign Minister Yevgeny Primakov, former Irish Foreign Minister David Andrews, British journalist John Pilger and British playwright Harold Pinter.
Wednesday's advertisement in the Paris-based International Herald Tribune gave a website covering the campaign, www.notinournames.org, and giving details of various organisations that have working to lift the sanctions. (Jordan Times, 23-3-2002)

COMPASSIE
When Israel was in Egypt’s Land,
Let my people go.
Oppressed so hard they could not stand,
Let my people go

Thus spoke the Lord 'bold Moses said,
Let my people go.
If not, I’ll smite your first-born dead,
Let my people go.

Go down, Moses,
'way down in Egypt’s Land
Tell ol' Pharao:
Let my people go.

"Let my people go," Moses said.
"Let all my people go," I say.

I once heard about an ancient Chinese teacher who asked his students, "How do you know when dawn arrives?"
One student answered, "When the rooster crows."
"No," the teacher responded.
Another answered, "When light is first on the horizon."
"No," said the teacher.
Another answered, "When I can distinguish shadows."
Finally, a fourth student said, "When I can recognize the face of my brother!"

Yes! May the dawn come soon. That we all may say, "Let my brother, let my people go!"

Herbert Thompson Jr. April 23, 2001
Bishop of the Episcopal Diocese of Southern Ohio

Is God Brute Macht?

"Legend teaches that Moses demanded Pharaoh: "Let my people go!" But as we read the Bible more carefully, we notice that every time Moses makes this demand, the demand actually is: "Let my people go that they may worship G-d!" (Living Judaism)

Het kenmerk van blind, hersenloos geloof is de onwil de ontmenselijkende, misvormende werking van menselijke Macht onder ogen te zien.
Gelovigen weigeren in te zien dat God de ontkenning is van primitief machtsdenken en het is uitermate triest te moeten constateren dat de meest hardnekkige gelovigen - mensen waarop zelfs het woord 'blind' niet van toepassing kan worden verklaard, omdat ze domweg geen ogen bezitten - de inwoners van de joodse staat Israël zijn.
In plaats van het Exodusverhaal in het oude testament (de joodse Torah) een symbolische uitleg te geven - zoals de moderne tijd dat eist (de wetenschap heeft immers aangetoond dat er nooit sprake is geweest van een werkelijke joodse uittocht uit Egypte) - werken liberale en sociaal-democratische partijen in Israël er aan mee dat de meest irrationele, op chaos en vernietiging gerichte krachten in de Israëlische samenleving gestimuleerd en bevestigd worden.
In een land waarin de Bijbel door godsdienstwaanzinnigen heilig wordt verklaard is het de taak van een liberale, sociaal-democratische overheid dat heilig verklaarde boek in het relativerende licht van een door wetenschappers en filosofen bepaald bewustzijn te plaatsen.
Ouderwetse Oost-Europese zionisten als Sharon en Peres peinzen er echter niet over de onzinnige, op waanzin gebouwde tekstinterpretaties te weerleggen. Daarom verdienen zij de namen 'liberaal' en 'sociaal-democraat' niet. De enige redding voor Israël is de opkomst van jonge liberalen en jonge sociaal-democraten die de moed durven op te brengen helder en duidelijk 'nee' te zeggen tegen de godsdienstwaanzin die Israël in haar duistere greep houdt.
Tegelijkertijd is het te hopen dat Arabische moslims in gaan zien waar godsdienstwaanzin en blind fanatisme toe leiden. Ze hebben kunnen zien hoe hardnekkig Israëlische ideologen weigeren het verlangen van onderdrukte mensen naar recht te honoreren. Die weigering zou er toe moeten leiden dat binnen de Arabische wereld een nieuw rechtsverlangen ontstaat. Niet de kille ideologische, op godsdienstwaanzin gebaseerde tenuitvoerlegging van wetten die geen wetten mogen zijn, omdat een profeet geen wetgever is maar een verkondiger van Gods woord, een woord dat geen kille, harde, antigoddelijke vorm verdraagt, nee, een op menselijke rede en gevoel gebaseerde regelgeving, die van Arabische landen moderne rechtstaten maken, waarin de in de Koran benadrukte begrippen rechtvaardigheid, genade en barmhartigheid centrale waarden zijn.
Binnen zo'n rechtstaat zullen nooit andere mensen op een blinde wijze worden geoordeeld en veroordeeld. Niet de wil naar macht staat binnen een rechtstaat centraal, maar het verlangen recht te doen.

Het Exodus-verhaal in het Oude Testament vertelt ons hoe mensen, die in een positie van slavernij zijn gebracht, weigeren zich neer te leggen bij de onwaardige positie die hen wordt opgedrongen.
Dat verhaal kan alleen maar 'goddelijk' worden genoemd, wanneer het een universeel verhaal is, met andere woorden, wanneer alle mensen in de wereld zich erin kunnen herkennen. Wie weigert de moraal van toepassing te verklaren op alle mensen is - puur logisch voortredenerend - een vijand van God.
Het is absurd om de bestrijding van onrecht te beperken tot het onrecht dat een kleine groep mensen wordt aangedaan. Alleen die kleine groep is belangrijk - het onrecht dat andere mensen wordt aangedaan is onbelangrijk, ja, mag zelfs bevorderd en aangemoedigd worden - uit naam van een God die verkleind wordt - gereduceerd tot de afmetingen van een blind mens zonder gevoel en verstand.

Is dat de bedoeling van het verhaal Exodus? Moet een onderdrukt volk God reduceren tot een eencellig dierlijk wezen dat niet denken kan? Of mag er gedacht en gevoeld worden in een wereld waarin onderdrukte mensen vechten voor hun vrijheid?
Binnen het verhaal Exodus symboliseert de Egyptische Farao het primitieve machtsverlangen van een dictator die andere volkeren aan zich onderwerpt en hen behandelt als slaven.
Daar gaat het om. Ieder zinnig mens die zijn verstand gebruikt ziet in dat het niet de bedoeling is de wandaden van de Farao over te planten in het onderdrukte volk (het slachtoffer dat een nog gruwelijker misdadiger wordt dan de dader), maar om het benadrukken van het recht op vrijheid van mensen in een wereld die door dictators wordt geleid.

'Laat Mijn Volk Gaan', zou joden er op moeten wijzen dat ze nooit mee mogen werken aan het opbouwen van een samenleving waarin de mens zichzelf als een dictatoriale Farao boven het Goddelijke verlangen naar rechtvaardigheid plaatst.
'Laat Mijn Volk Gaan', betekent: Geef het volk recht. Niet een enkel volk, want waar de een rechten heeft en de ander niet, daar bestaat geen recht. Nee: alle volkeren van de gehele wereld. Want alleen waar iedereen rechten bezit kan er sprake zijn van een God die de moraal boven de chaos van de moraalloze machtsaanbidder plaatst.

The great stubbornness

" Moses and Aaron warned Pharaoh that God would send locusts. Pharaoh's advisors pleaded with him to let the people go so that Egypt would not be totally ruined.
Among many Egyptians there had developed a great respect for Moses and God. Even though they hated what was happening to Egypt, they could understand that what Moses said was true and that it was the great stubbornness of their Pharaoh that was responsible for all their suffering.." (The life of Moses)

Zelfkennis Als Wapen Tegen Terreur

If the Israelis accept their portion of the blame, then maybe the two sides can recognize, together, the only way out of the increasing cycle of violence that has killed as many innocent Palestinians that are ignored in the cries for the killings of innocent Israeli civilians.
Otherwise, the violence will continue. The Israelis and all of their sanctimonious apologists, including in the Bush administration and the predominantly one-sided, pro-Israel American media, must accept their responsibility for the continued violence.
How many more people must die before this principle of balanced fairness is recognized? That both sides are responsible and both sides have the same rights that must be respected? (Ray Hanania, Palestine Chronicle 28-3-2002)

Ray Hanania is a Palestinian American writer and author based in Chicago. He is executive director of the National Arab American Journalism Association. His email is rayhanania@aol.com

Geloven in rechtvaardigheid

Ik geloof in Jezus Christus die ons menszijn aannam,
die zich arm maakte met het volk,
die de waarheid sprak met moed,
die een ko­ninkrijk van rechtvaar­digheid en liefde predikte
en daarom gevangen genomen werd, gefolterd en gedood.
Maar om zijn goedkeu­ring te tonen heeft God hem doen verrijzen
en vandaag leeft Hij midden onder ons.
Ik geloof in de Heilige Geest, die ons christen maakt,
bouwers aan een nieuwe wereld, waar rechtvaardigheid heerst,
waar mensen vrij zijn en allen broeders zijn.
Ik geloof in de Kerk, die de zending van Christus voortzet,
die ondanks de vervolgin­gen overtuigd blijft van die zending,
die door woord en leven het goede nieuws van de bevrijding verkon­digt.
Ik geloof in de kracht van de broeders, verenigd in één.
Ik geloof in de overwinning van het recht,
de rechtvaardigheid en de vrede, omdat Hij steeds met ons is. Amen.

Drie Koningen Ik geloof in God die zoveel van de mensen houdt dat Hij met ons wilde meegaan in zijn Zoon het Kind van Bethlehem.
Ik geloof in Jezus, in een stal geboren de Zoon van onze Vader kind van de vrede verlosser van de wereld God met ons.
Ik geloof in dit kind voor wie geen plaats meer was in de herberg maar dat samen met Jozef en Maria een gezin vormde.

Don Bosco Vlaanderen

De grenzeloze domheid van een fundamentalist

foto Raymond Rutting VK Tekenend voor de volstrekte hersenloosheid waarmee fundamentalistische moslims de wereld benaderen is de houding van de Rotterdamse moslimgeestelijke Khalil El Moumni.
Binnen een moderne rechtstaat is iedere persoon die op grond van niet-wettelijke argumenten een ander veroordeelt strafbaar. Niemand heeft het recht een ander klakkeloos te veroordelen. Dat recht is in een moderne rechtstaat voorbehouden aan de rechter, die dat alleen maar mag doen na uitvoerige bestudering van de dossiers, waarbij niet het blinde geloof in iets, maar de wil tot weten centraal staat.
De Islam heeft nooit een scheiding aangebracht tussen godsdienst en recht en het gevolg daarvan is dat sommige moslimgeestelijken het heel gewoon vinden plaats te nemen op de stoel van de rechter. De liberale politicus Pim Fortuyn (die het als zijn taak ziet de moderniteit te verdedigen) stelt heel terecht dat dergelijke primitief-ouderwetse praktijken in een moderne tijd niet thuis horen. Wanneer hij de Islam een 'achterlijke cultuur' noemt, dan heeft hij op dit punt gelijk: daar dus, waar geestelijke ontwikkeling wordt verward met geestelijke terreur, intimidatie en blinde, wraakzuchtige veroordelingswoede.
is mensen kwellen geoorloofd? Het Oude Testament en de Koran stellen wraakzuchtige, harde, gewetenloze en volstrekt gemakzuchtig ingestelde fundamentalisten in staat zichzelf een 'vroom gezicht' op te plakken. Dat weten we en het zou volstrekt hypocriet zijn dat weten te ontkennen.
De Islam kan in principe (net als alle andere religies) een positieve functie hebben waar ze egoïstische mensen bewust maakt van het bestaan van andere mensen. Religie (de Nederlandse rechter die El Moumni ondervraagt wijst daar op) zou in de eerste plaats binnen een multiculturele samenleving een brugfunctie moeten vervullen. Niet mensen tegen elkaar opzetten, maar mensen bij elkaar brengen. Khalil El Moumni vindt een dergelijke opdracht niet belangrijk. Hij vindt het opheffen van tegenstellingen onbelangrijk en hecht eraan vast te stellen dat de wetten en geboden van God op de meest letterlijke wijze uitgevoerd dienen te worden. Geen aanpassing aan de moderne tijd, geen relativerend wetenschappelijk onderzoek dat bepaalde uitspraken bindt aan een verleden tijd die voorbij is, geen kritisch tegen elkaar afwegen van uitspraken uit de drie bronnen die de Islam serieus dient te nemen (Oude Testament, Nieuwe Testament en de Koran), nee, keihard vasthouden aan een eng, bekrompen vormdenken, dat de mens als individu tot niets reduceert.

liefde is niet dierlijk... Dat ouderwetse matjesdenken, dat de mens reduceert tot een verlengstuk van een stukje onbeduidend katoen, dat in een moderne tijd volstrekt niet meer past (een anachronisme dus) dreigt momenteel het Midden-Oosten te vernietigen.
Moslims, die moord en brand schreeuwen over het onrecht dat hun Palestijnse broeders wordt aangedaan, schijnen zich daar niet bewust van te zijn. Zij willen mensen kapotmaken op grond van vermeende uitspraken van een profeet die gezegd zou hebben dat mensen die geen kinderen willen produceren slechte mensen, die met hun verderfelijke praktijken het voortbestaan van het menselijke ras bedreigen.
Dat in China mensen die meer dan een kind op de wereld zetten als vijanden van de staat worden gezien, dat schijnt de Grote Geestelijke niet te weten. Hij wil in feite ook niks weten. Hij wil geloven, niet om mensen verdraagzamer te maken, maar om ze duidelijk te maken dat je alles wat je niet snapt en begrijpt weg moet jagen, kapot moet maken of op z'n minst het gekkenhuis in moet werken. Natuurlijk verbiedt zijn schijnheilige vroomheid het hem toe te geven dat zinloos geweld de consequentie is van het zaaien van haat, en daarom moeten we genoegen nemen met een dubbelzinnige verklaring waarvan de strekking is dat mensen die niet heteroseksueel willen zijn zieke, vieze en tegennatuurlijke mensen zijn, waarmee je niet om mag gaan, maar die je natuurlijk niet lastig mag vallen..; een vorm van schijnheiligheid die immens wreed is, omdat je mensen (met name homoseksuelen in de moslimwereld) het isolement, de eenzaamheid en het eeuwige ongelukkig zijn opdringt. Niet omdat de maatschappij dat eist, maar omdat je geloof dat eist.

als God het wil is het goed De tegenstelling Geloof-Moderniteit speelt in het Midden-Oosten momenteel een grote rol. Wie op een serieuze wijze de situatie bekijkt, die ziet dat het kernprobleem ligt bij een semi-religieuze staat die het recht andere mensen te onderdrukken ontleent aan de Bijbel.
De Bijbel zegt (volgens rechtse zionisten en rechts-religieuze joden) dat de joden supermensen zijn die van God land gekregen hebben dat hun exclusieve bezit is. Dat land moet ontdaan worden van alle ongelovigen die met hun smerige, onreine heidenenziel het reine uitverkoren volk ziek willen maken en daarom is het verdrijven van vieze, smerige onreine Arabieren, gezien vanuit een fundamentalistisch-religieuze optiek de gewoonste zaak van de wereld.
Met andere woorden: er is geen verschil tussen op bijbelse uitspraken gebaseerde homohaat en op bijbelse uitspraken gebaseerde Arabierenhaat!

de Maan is verwijfde vuiligheid De moslimgeestelijke El Moumni erkent met zijn eis mensen op grond van Bijbelse uitspraken te mogen veroordelen het recht van Israël genocide te bedrijven. Waar Joshua het land Israël bevrijdde van de heidenen, de Canaanieten, daar mag Sharon, volgens El Moumni, al diegenen vernietigen en kapotmaken die het Heilige Recht van Israël bedreigen. Niet omdat Sharon de Arabieren haat, maar omdat hij de wil van God dient uit te voeren.
Binnen rechtsreligieuze kringen in Israël wordt op het ogenblik een discussie gevoerd over de vraag of de Torah de verdrijving van de Palestijnen uit het Heilige Land toestaat.
Welnu: die discussie kan gestaakt worden. Nederlandse moslims, onder leiding van Khalil El-Moumni, zeggen dat het geoorloofd is. De Bijbel staat niet toe dat Goddelijke uitspraken ondergeschikt worden gemaakt aan decadente, modernistisch-westerse rechtsbepalingen.
Weg dus met de decadentie, die de gezonde moslimziel ziek wil maken. Jaag de Palestijnen weg. Uit naam van Allah, de genadeloze, de wrede, de wraakzuchtige, de kille veroordelaar van alles wat decadent, verwijfd en pervers is...

Ik vraag me af of de Palestijnen blij moeten zijn met de uitspraken van een Arabische geestelijke die met zijn blinde, ziekelijke homohaat de vernietiging van het Palestijnse volk goed praat.

De planeet Jupiter: een bruggenbouwer

Een goed geplaatste Jupiter geeft een sterk gevoel voor recht en billijkheid, studie en godsdienst. Jupiter verdiept de religieuze levensbeschouwing en versterkt het vertrouwen, geeft een zeker intuïtief geloof in de goede afloop van alle aangelegenheden, die dan ook steeds (soms eerst als de nood op het hoogst is) een gunstige wending nemen. Jupiter zal een bijzonder gunstige invloed uitoefenen op de materiële en huiselijke aangelegenheden en wijst er op, dat veel meevallers te verwachten zijn. Meestal zullen maatschappelijke bezigheden meer succes blijken te hebben dan persoonlijke zaken. De verhouding met ondergeschikten zal zeer goed zijn, en ook van veel nut blijken voor verdiensten en inkomsten. Er bestaat een bijzondere gave om anderen op te wekken, te inspireren en te leiden en er zal derhalve veel meer mee- dan tegenwerking in de omgeving zijn.. Het geld wordt gemakkelijk uitgegeven voor luxe die "goed staat". (New Age Astrologie)

Astrologisch gezien is niet iedereen in staat een Vedraagzaam Geestelijk Leider te zijn. Daarom werden in de oudheid drie planeten tot 'koninklijke planeten' uitgeroepen, waarbij het begrip 'koninklijk' niet verwijst naar wereldse macht, maar naar het vermogen leiding te geven.
Van die drie autoritaire planeten (Maan=moeder, Saturnus=vader en Jupiter=kind) wordt de planeet Jupiter de bruggenbouwer genoemd, een planeet dus die mensen in staat stelt tegenstellingen te overwinnen. Binnen de traditionele religieuze geschriften worden aan de planeet Jupiter verschillende benamingen toegekend. Hij is de Heilige Geest, de Zoon, het Goddelijke Kind, de verzoener en de mensenredder. In de oude koninkrijken waaruit Irak is ontstaan werd hij Marduk genoemd, de beschavende God die uit chaos orde wist te scheppen.
Wie wil weten waar Jezus voor stond, die zal kennis moeten nemen van de eigenschappen die astrologen toekennen aan de planeet Jupiter.
Zoals uit bovenstaande omschrijving blijkt staat een sterk rechtsgevoel altijd centraal bij mensen die onder de invloed van de planeet Jupiter staan. Waar de fatalistische Saturnus te streng is en vast wil houden aan formaliteiten, daar pleit Jupiter voor soepelheid, optimistisch vertrouwen in de goedheid van mensen en voor het benadrukken van de sociale dimensie bij het toepassen van strafbepalingen. Tegelijkertijd is het de taak van de vurige, strijdlustige planeet Jupiter de Maan, die de zachtmoedige vertegenwoordiger van het Moeder-denken is, in bescherming te nemen tegen de aanvallen van kille, anti-vrouwelijke tendensen in de samenleving.
Jupiter valt kil vormdenken aan en stelt zachtmoedige, zorgzame mensen in staat hun taak naar behoren uit te voeren. Daarom is een samenleving die de planeet Jupiter ontkent een asociale samenleving.

Jupiter is in feite Jezus en dat betekent dat mensen die Jezus willen ontmoeten op zoek moeten gaan naar mensen die sterk onder invloed van de planeet Jupiter staan.
In Nederland hoeven ze daar niet ver voor te zoeken. In de persoon van Prinses Maxima is het Jupiter-principe vanuit Argentinie ons land binnengekomen. Haar horoscoop plaatst de planeet Jupiter in het eerste huis, dat beheerst wordt door het Jupiter-teken Boogschutter. Ook de samensteller van deze website staat sterk onder invloed van de planeet Jupiter. Vandaar zijn felle veroordeling van alles wat oneerlijk, onfair en onrechtvaardig is in onze samenleving (klik voor horoscooptekening).

Het getal van het beest

Arafat gaat niet naar Arabisch topberaad

De Palestijnse leider Yasser Arafat ziet af van deelname aan de Arabische top, die zich vandaag en morgen in Beiroet buigt over een vredesplan van Saudi-Arabië. Premier Sharon van Israël wilde Arafat niet laten gaan, tenzij de Palestijnen zouden voldoen aan een reeks van voorwaarden. (de Volkskrant, 27-3-2002)

Arafat nog altijd niet relevant

In een interview met de Israëlische krant Yedioth Achronoth verklaarde Sharon gisteren dat hij het betreurde aan de Amerikanen te hebben beloofd dat Israël de Palestijnse leider geen kwaad zou doen of hem niet uit de regio zou verjagen. "Ik had naar de Amerikanen moeten gaan en hen vragen dat hij (Arafat) uit de regio zou worden gezet', zei Sharon. Arafat "is nog altijd geen partner en is nog altijd niet relevant".
De Verenigde Staten hadden druk op Israël uitgeoefend om Arafat naar Beiroet te laten gaan. De aanwezigheid van de Palestijnse leider zou gewicht hebben gegeven aan een vredesvoorstel van Saudi-Arabië, dat op de Arabische top ter sprake komt. (De Standaard, 27-3-2002)

Palestijnen uitzetten om Israël te redden

In Israël is uitzetting van de Palestijnen uit de bezette gebieden legitiem onderwerp van gesprek geworden. Voorstanders zien het als laatste mogelijkheid om het Land van Israël te behouden. Door Salomon Bouman - NRC, 26-3-2002

Onder de traumatische invloed van de Palestijnse opstand is in Israël het debat over de moraliteit van uitzetting van de Palestijnen uit de bezette gebieden een legitiem onderwerp van discussie geworden. Al jarenlang worden na Palestijnse aanslagen op muren graffiti gespoten met de tekst: ,,(Rabbijn) Kahane heeft gelijk. Arabieren eruit''. In de jaren zeventig werd rabbijn Meir Kahane's Kach-partij wegens het propageren van de uitzettingsideologie buiten de wet geplaatst. Maar dezer dagen werd het politieke manifest van Moledet, de Vaderland-partij, als inleg van de krant Ma'ariv in enkele honderdduizenden exemplaren verspreid. Rehavam Ze'evi, oprichter en leider van Moledet, had de uitzetting tot de ideologische ruggengraat van zijn partij gemaakt. In een hotel in Jeruzalem werd hij enkele maanden geleden door Palestijnen vermoord. ,,Slechts uitzetting zal vrede brengen'', staat er op de voorpagina van het pamflet.

Arab League summit opens without Mubarak, Abdullah and Arafat

A much-touted Arab summit intended to send a unified message to Israel and the world that Arabs want peace opened without three key players in Mideast peace process.
"President Mubarak and King Abdullah cancelled their participation in the summit after receiving information that their security would be at risk in Beirut," an Arab League official told the French news agency on Wednesday.
Arafat's decision to stay home followed Israeli conditions on his departure and a renewed Israeli threat to prevent him from returning to the West Bank after the summit.
Araft plans to address the conference by satellite from his office in the West Bank city of Ramallah.

Adel Al-Jubeir, the Saudi crown prince's policy adviser who arrived with Abdullah on Tuesday evening, told The Associated Press in an interview that the initiative demands a full Israeli withdrawal from occupied Arab territory, including Jerusalem, in return for "normal relations between Israelis and the Arab countries ... (and calls for) a just resolution of other issues like refugees."
"The reason this initiative is so powerful is because it crystalizes the whole issue and distills it to its bare essence: land for peace. We're willing to give you (Israel) peace. Are you (Israelis) willing to give us the land? We haven't seen any indications from the Israeli side," he said.

By Daniel Sobleman, Aluf Benn and Amira Hass, Ha'aretz 27-3-2002

Arabische Liga biedt vrede aan

photo by RamziHAIDAR/AFP Voor het eerst biedt de hele Arabische wereld Israël 'erkenning en normale relaties' aan in ruil voor de Israëlische terugtrekking van Arabisch grondgebied, erkenning van een Palestijnse staat en een 'rechtvaardige oplossing' van het probleem van Palestijnse vluchtelingen, nu bijna vier miljoen.

Daarmee is het vredesplan van de Saoedi-Arabische kroonprins Abdullah tot officiële politiek verklaard van de 22 landen van de Arabische Liga. (De Telegraaf, 29-3-2002)

Arabische eenheid

"Het Saoedische vredesplan werd unaniem goedgekeurd. Niet alleen door gematigde landen als Egypte en Jordanie, maar ook door radicale landen als Syrie en Irak. Voorts werd een akkoord gesloten tussen Irak en Koeweit, de vijanden uit de Golfoorlog. Ook verzoenden Irak en Saoedi-Arabie zich." (Redactie Volkskrant, 29-3-2002)

Peres welcomes Arab peace plan

Foreign Minister Shimon Peres welcomed the Arab League's endorsement of the Saudi initiative. "Israeli regards any call for peace and normalization as a positive step. The initiative is important, but it is liable to collapse if terrorism is not stopped." Peres added that Israel can also not afford to ignore the negative tones sounded by some of the speakers at the summit.

Former Labor ministers Yossi Beilin and Shlomo Ben-Ami also spoke favorably of the Arab League decision. Ben-Ami said it could serve as the basis for negotiations, while Beilin suggested it offered a chance - perhaps the last chance - to return to "sanity." (Ha'aretz, 29-3-2002)

No rebels, no cause

In Israel, the younger generation does not ask challenging questions, and sticks to the same opinions as their parents. Shira Lev-Ari discovers why there are so few young people in our protest groups.

In every society, youth has a traditional role, which is to challenge society. In Israel, not only do youths not ask challenging questions, they also stick to the same opinions as their parents. I admire the activities of such groups as Megama Yeruka, but in my opinion students must deal with hard core politics - in the Jewish-Arab conflict, the economy of Israel, the poverty gap - and not as cliches. In contrast to right-wing youth who are persistently active, youth on the left sit in the cafeteria, copy pages of notes from one another and complain about the ultra-Orthodox. We have to get back to the politics of the street, to speak openly about what has happened to the Israeli economy in the past 20 years, and in the political arena, present an Israeli narrative to counter the narrative of the Palestinians."

However, it is hard to blame Israeli students. Many sociologists point out that students in Israel reach university after an often grueling period of military service that stifles individuality. They are relatively older than university students in other countries and have to deal with the basics - earning a living, building a career, having a family.

By Shira Lev-Ari - Ha'aretz, 29-3-2002

Pim Fortuyn, de man zonder eigen gezicht & Israel

"Je hoeft niet alle daden van die staat (Israël) goed te praten, maar het is een rechtsstaat met een gekozen premier -kom daar eens om in Nederland. Israël hoort bij óns cultuurgoed. We moeten hen steunen, niet die bandietenstaat van een Arafat.'' Pim Fortuyn (Trouw, 29-3-2002)

Pim Fortuyn houdt van simplistische of-of-oplossingen, 'zwart-wit-denken' beter gezegd. Wat dat betreft is hij een excellent machtsdenker die precies weet waar het in de politiek om gaat: Opportunistisch zijn.
Wat hij niet schijnt te beseffen is dat opportunisme en individualisme twee geheel verschillende zaken zijn. Wat dat betreft laat zijn simplistische geaardheid hem in de steek en kies hij (zeer opportunistisch natuurlijk - wat dat betreft blijft hij consequent) voor een onnadenkende houding van 'en-en-denken', die tegenstrijdige zaken op een blinde wijze naast elkaar laat voort bestaan.
Opportunisten zijn nooit grote denkers. Daarom haten ze ernst en kiezen ze voor een politiek waarbij ze nooit een serieus gesprek met ernstige mensen hoeven aan te gaan.
Wie in een situatie waarin alles op alles moet worden gezet intelligente mensen te steunen met behulp van grote keien het intellect de grond in boort, die verdient de naam 'intellectueel' niet.
Wanneer Pim Fortuyn de situatie in Israel goed zou bekijken ('no rebels, no cause'), dan zou hij inzien dat de rechtstaat in Israel nog nooit zo'n wankele basis heeft gehad dan op dit ogenblik. Rechtse krachten manifesteren zich steeds duidelijker, terwijl links weinig meer kan bieden dan een onverschillige, materialistische op primitief eigenbelang gerichte massacultuur, waaruit van alles voort kan komen, behalve een rebelse, eigenzinnige, intelligente, moderne tegencultuur.

Pim Fortuyn plaatst graag het moderne denken tegenover het ouderwetse, achterlijke denken, maar hij vergeet dat denken meer is dan het uiten van emotioneel-beladen kreten, die met de realiteit weinig te maken hebben.
Uit alle uitspraken van Pim Fortuyn blijkt dat hij geen individualistisch ingestelde denker is. Je zou hem kunnen vergelijken met Leon de Winter: net als Pim Fortuyn een zich als individualist manifesterende collectivist, die zich in de eerste plaats laat leiden door sentimenten, waarvan nooit van te voren wordt overwogen of ze voldoen aan de criteria waaraan een intelligente uitspraak volgens de serieuze, intellectuele kritiek dient te voldoen.

Primitieve kretologie is de dood van alle werkelijk-moderne cultuur. Overal waar de massa wordt afgeleerd serieus te zijn, zal het ouderwetse, zich aan conservatieve waarden vastklampende onbenul triomferen. Dat onbenul vervangt ernst door schijnernst, hetgeen betekent dat in een dergelijke wereld het vrije individu verdwijnt en ruim baan wordt gemaakt voor de massa - een ander woord voor 'de mens zonder eigen gezicht'.

Daniil Charms - SONNET

Er is me iets wonderlijks overkomen: ik was ineens vergeten wat eerst komt, de 7 of de 8.
Ik begaf me naar mijn buren en vroeg hen wat zij er van dachten.
Wie schetst hun en mijn verbazing toen zij plotseling ontdekten dat zij zich de volgorde van de getallen ook niet meer konden herinneren: 1,2,3,4,5 en 6 herinnerden ze zich nog, maar de rest waren zij vergeten.
We gingen met zijn allen naar het warenhuis 'Gastronoom', op de hoek van de Znamenskaja en de Bessejnaja, en vroegen aan de cassière raad inzake onze verwarring. De cassière glimlachte droevig, trok een klein hamertje uit haar mond en zei met licht opgetrokken neus: 'Volgens mij komt de zeven na de acht in het geval dat de acht na de zeven komt'.
We bedankten de cassière en liepen verheugd de winkel uit. Maar toen we over de woorden van de cassière nadachten, verloren we de moed weer, want haar woorden leken ons van elke betekenis gespeend.
Wat moesten we doen? We gingen naar de Zomertuin en begonnen daar de bomen te tellen. Maar toen we bij 6 gekomen waren, stopten we en begonnen te ruzién: volgens de een kwam daarna de 7, volgens de andere de 8.
We zouden nog heel lang geruzied hebben, maar gelukkig viel er toen een kindje van een bank en brak zijn boven- en onderkaak. Dat leidde ons af van onze ruzie.
En daarna gingen we allemaal naar huis.

12 november 1935. Uit: TSJAK, proza en gedichten van Daniil Charms
klik voor laatste nieuws

Israëlische leger bezet opnieuw Ramallah

Het Israëlische leger heeft vanmorgen opnieuw de Palestijnse stad Ramallah op de Westelijke Jordaanoever bezet. Israëlische militairen drongen ditmaal ook het hoofdkwartier van Yasser Arafat binnen, die door de regering-Sharon officieel als "vijand" is bestempeld die zal worden "geïsoleerd"....
Het offensief volgt op de Palestijnse zelfmoordaanslag in een hotel in Netanya, waarbij 21 mensen de dood vonden en een infiltratie in de nederzetting Elon Moreh op de Westelijke Jordaanoever, waar de Palestijnse dader gisteravond vier Israëliërs doodde. Vanochtend werden nog twee Israëliërs door een Palestijn doodgestoken in de nederzetting Netzarim in de Gazastrook. Alle aanslagen zijn door de moslim-extremistische organisatie HAMAS opgeëist. (NRC, 29-3-2002)

Hamas is a Jihadi (fighting for a holy purpose) movement in the broad sense of the word Jihad. It is part of the Islamic awakening movement and upholds that this awakening is the road which will lead to the liberation of Palestine from the river to the sea.

Hamas believes that no part of Palestine should be compromised, that the Zionist occupation of Palestine should not be recognized and that it is imperative for the people of Palestine, as well as all Arabs and Muslims, to prepare themselves to fight the Zionists until they leave Palestine the way they migrated to it.

Hamas-communiqué

The Qassam Brigades thank Almighty Allah for success of the operation and affirms the following:
First: the operation is one in a series of big operations that the Qassam Brigades had prepared as a simple and modest gift to terrorist Sharon and his nazi government calling on him to expect more.
Second: what the Zionist entity and its ally America call “innocent civilians” are called in our Brigades and our Palestinian people’s lexicon settlers and usurpers of our lands. They will only receive death and displacement and if they wish to save their lives they have to pack up and leave before they regret it.
Third: our operation, which coincided with the Arab summit in Beirut, is a clear message to our Arab rulers that our Mujahid people have chosen their road and known how to regain lands and rights in full depending on Allah only. Our people do not accept other than Jihad and resistance as the main path to regain usurped rights.
Fourth: the Qassam Brigades affirm continuation of all kinds of Jihad and resistance employing all available means at the opportune time and place without paying attention to the inharmonious voices that call for halting our blessed intifada. (Qassam Brigades, 27-3-2002)

Info overgenomen uit de Hamas-website.

'Leven Arafat in gevaar'

Regeringsleiders van diverse landen hebben vandaag geschokt gereageerd op de Israëlische aanval op het hoofdkwartier van de Palestijnse leider Arafat in Ramallah, die daar op dat moment verbleef. Zijn leven zou in gevaar zijn.
De Russische regering uitte vrijdag kritiek op de Israëlische premier Sharon, die Arafat zou willen isoleren. Volgens Moskou zal het isoleren van Arafat niet bijdragen om een politieke oplossing te zoeken voor het Israëlisch-Palestijnse conflict, aldus het persbureauleider Interfax.
De Egyptische regering noemde de Israëlische acties een oorlogsverklaring en een klap in het gezicht van de Arabische leiders, die woensdag tot vrede hadden opgeroepen. ,,Wat Sharon doet is dwaas, illegaal en een boodschap van oorlog en agressie tegen de Arabieren in reactie op hun boodschap van vrede'', aldus de Egyptische minister van buitenlandse zaken Ahmed Maher.
De Europese Unie herhaalde haar standpunt dat Arafat de legitieme leider en gesprekspartner blijft. De Franse minister Hubert Vedrine bekritiseerde de Israëlische "poging om Arafat te verstikken". (Algemeen Dagblad, 29-3-2002)

Sharon & Hamas: de mens is een vlieg

Arafats verblijf wordt vernield om hem te vernederen Het is merkwaardig te moeten constateren dat extremistische moslims Ariel Sharon gebruiken om de Palestijnse autoriteit te vernietigen.
Het klinkt allemaal erg leuk, de redenering van Hamas dat Israel de bezette gebieden moet ontruimen, maar wanneer 22 Arabische landen een vredesplan aanbieden en je weigert die landen in staat te stellen via diplomatieke acties de regering van Israel in staat te stellen haar goede wil te tonen (mogelijk ook haar kwade wil) die maakt zichzelf tot een slaaf van de Israelische propagandamachine, die nog altijd op volle toeren werkt.
Terreur is alleen dan te begrijpen wanneer er sprake is van mensen die zich in een volledig uitzichtloze positie bevinden, waaarin geen sprankje hoop meer zichtbaar is. In zo'n situatie blijft er maar een keus over: geweld.
Nu er een Arabisch vredesplan op tafel ligt, dat ondertekend is door alle Arabische landen, en dat gesteund wordt door de Westerse mogendheden, kan niet meer gesproken worden over uitzichtloosheid en kan militair geweld dus niet zonder meer getolereerd worden, omdat geweld gebruiken in een situatie waarin geweldloze oplossingen mogelijk zijn zinloos (en daarmee moreel verwerpelijk) is.
Het ligt dan ook voor de hand dat de Arabische landen, die allemaal achter het vredesplan staan, het optreden van terreurbewegingen die het gezag van vredelievende Arabische landen in twijfel trekken streng veroordelen.
Yasser Arafat wordt door Ariel Sharon en Hamas gedemoniseerd. Zowel Sharon als Hamas wijzen de Palestijnse autoriteit af. Hamas en Sharon zeggen doodrustig alleen het gezag van God te erkennen. En omdat God niet als persoon aanwezig is op aarde, daarom blijft alleen het gezag van Hamas en Sharon over. Met andere woorden. Hamas en Sharon zeggen tegen Arafat: wij - de dienaren van de Almachtige God - zijn hier de baas. Jij kunt doodvallen.
Ariel Sharon maakt dankbaar gebruik van dat extremistische machtsdenken, want hij is een man van oorlog en hij draagt oorlogszuchtige partners die hij als vliegen dood kan meppen met zijn geavanceerde, uit menselijke Israelische robotten opgebouwde, vliegenmepper op handen.

Het mensbeeld dat beide partijen ons met hun gedrag tonen is daarom niet bijzonder florissant. De mens is volgens Sharon en Hamas een vlieg in handen van God, en uit naam van die God mag alles met een mens gedaan worden.

Zouden we toch niet eens een keer moeten uitkijken naar een andere God? Een God die in een mens meer ziet dan een onbeduidende vlieg?

'A just peace or no peace'

Hours before Arab leaders were due to issue their summit declaration, Amr Moussa, the secretary-general of the Arab League explains to Dina Ezzat, in an exclusive interview, that the Arabs are serious about peace, and are as serious that such peace will never be on Israel's terms: Al-Ahram Weekly, maart 2002

Insulted by Israel.

Yehia Ghanem in Johannesburg interviews Ronnie Kasrils, South Africa's Minister of Water Affairs, on the latest row over his biting criticism of Israel's oppression of the Palestinians.

The Murder of Arafat

If Ariel Sharon succeeds in murdering Yasser Arafat, as he wants to, the Palestinian leader will remain in the collective memory of his people, and the whole Arab world, like Moses in Jewish memory.
Moses rebelled against oppression, led his people forth from “the house of bondage”, led them for 40 years in the desert, made a new people out of them and brought them to the threshold of the Promised Land. He did not enter the land itself – God only showed it to him from afar. That will be told about Arafat, too, if he becomes a martyr now.
Moses is, of course, a mythological figure. No serious scholar in the world believed that the exodus from Egypt really happened. Experts explain that it could not have taken place at all. But that is not really important: the mythological Moses shaped the consciousness of the Jewish people more than any flesh-and-blood leader of a nomad tribe in the desert could have done.
The Haggada, the book read on Passover’s eve by almost every Jewish family throughout the world, commands us to feel as if we ourselves had set forth from Egypt. The basic Jewish ethos is built on this premise. The text of Ten Commandments in Deuteronomium 5 explains why on the holy Sabbath the servants and slaves must be allowed to rest, too: “Remember that thou wast a slave in the land of Egypt.”
In the new myth that is being born before our eyes, Sharon is the Pharaoh and we are the ancient Egyptians. In the story about the Exodus, the Bible lets God say: “I have hardened (Pharaoh’s) heart and the heart of his servants.” After every calamity that befell him, Pharaoh broke his promise to free the Israelites. Why? What was God’s purpose? He wanted the Israelites to become hardened by the hardship, before they started on their long march. This is what is happening to the Palestinians now.

By Uri Avnery for PalestineChronicle.com, 31-3-2002

It all began in Hebron on the eve of Passover in 1968

Nothing can justify the horrific massacre that was perpetrated by Abdel al-Baset Odeh on Passover eve at the Park Hotel in Netanya, in which 22 people were killed and 130 were wounded, just as nothing can justify the massacre that was perpetrated by Baruch Goldstein against worshippers in the mosque of the Tomb of the Patriarchs in Hebron in 1994, in which 29 Palestinians were killed. But without this constituting any sort of justification, it is essential to understand that the roots of the present conflict, with the terrible massacres that it has spawned, lie in a different Passover eve seder, in a different Park Hotel.

It all began in Hebron on the eve of Passover in 1968. Rabbi Moshe Levinger rented a few rooms in the Park Hotel, which belonged to the Kawassmeh family, in order to hold a seder there with about 100 religious young people. "About 50 young people intend to settle in Hebron," according to a modest report in the papers at the time. Levinger and his followers brazenly refused to obey the order of the city's Israeli military governor to leave. Two weeks later, on April 23, Levinger had already opened a kindergarten, a first-grade class and a yeshiva in the hotel, where 15 Israeli families were living. Two years later the government approved the establishment of a "Jewish neighborhood" in Hebron and commissioned a master plan for an "upper city" in Hebron (which eventually became the urban settlement of Kiryat Arba) - and all the rest is history, laced with grief and bereavement.

This great success story of Zionism has so far realized its major historic purpose: thwarting any prospect of reaching a peace agreement with the Palestinians. Today, the 200,000 settlers are the major stumbling block to an agreement, and they are also an obstacle to the achievement of security in Israel. In fact, today the settlements which Yigal Allon justified with the claim that "they are there for security reasons" - have become the cause of a mortal blow to the security of all Israelis. (Ha'aretz, 30-3-2002)

Geestelijke ontwikkeling versus religieus extremisme
Arafat in het brandpunt van de haat

geen machtsspel,
maar waarheidsliefde

16. Wij schiepen de hemel en de aarde en al hetgeen er tussen is, niet tot vermaak.
17. Indien Wij een spel hadden willen doen, dan zouden Wij met Onszelf hebben gespeeld, maar dit doen Wij niet.
18. Neen, Wij stellen de waarheid tegenover de valsheid zodat de eerste de laatste het hoofd breekt en ziet, zij vergaat

Koran: 21. De Profeten (Al-Anmbi'jaa)

Waarom Sterven Voor Een Valse Droom?

Israelische burgerslachtoffers

Hamas: action against military targets?

In resisting the occupation, Hamas directs its action against military targets and does its best to ensure that its resistance would not cause losses among civilians. It is true that in some cases resistance carried out by the movement resulted in some civilian losses, but these losses were in self-defense and came in retaliation to the massacres committed against innocent Palestinian civilians as was the case with the Ibrahimi Mosque massacre in Hebron when Palestinians were shot dead at the hands of settlers and the soldiers of the occupation.

Anxious to see no civilians on either side fall victim to the conflict, Hamas took several initiatives proposing that both sides stop targeting civilians and that they be excluded from the scope of conflict. However, the Zionists rejected these initiatives and by doing so they showed their terrorist nature and their indifference to saving innocent Palestinians from bloodshed.

Website Hamas

Hamas: kind van Sharon & Barak

Iedereen die eerlijk is zal toegeven dat Yasser Arafat niet de echte vijand is van Ariel Sharon. Arafat is de man van de compromissen, een instelling die ertoe heeft geleid dat de compromisloze hardliners aan Israelische zijde via een keihard, compromisloos bezettingsbeleid een beweging in het leven riepen die tegenover de hardheid van Israel haar eigen hardheid plaatst. Oog om oog, tand om tand.
Met name Ariel Sharon en de leugenachtige, uiterst hypocriete ex-premier Barak (die totaal geen oog had en heeft voor het gruwelijke onrecht dat de Palestijnen is aangedaan) hebben een klimaat geschapen waarin de partijen in het conflict elkaar demoniseren.
Barak probeerde misbruik te maken van de compromisbereidheid van Arafat en weigerde het bestaan te erkennen van de verzetsbeweging HAMAS.
Vrede sluiten, zonder het bestaan van HAMAS te erkennen is onmogelijk. Vrede is pas mogelijk wanneer je een gesprek aangaat met alle partijen, ook die partijen die je op een harde wijze duidelijk maken waar je in feite mee bezig bent.
Hamas wil Israel een spiegel tonen. "Wat wij doen, doen jullie ook." Dat betekent dat er andere voorbeelden gegeven moeten worden. Niet de Palestijnse Autoriteit demoniseren, maar een gesprek aangaan met de vertegenwoordigers van die bewegingen, die onschuldige burgers aanvallen, met de bedoeling een wapenstilstand te bereiken.
Islamistische verzetsbewegingen nemen het de Arabische landen kwalijk dat ze niet betrokken worden bij de plannen die gericht zijn op het bewerkstelligen van vrede. Daarom gaan ze hun eigen gang en ontstaat er de vreemde situatie dat Israel tegenover twee partijen wordt geplaatst: een partij die praten wil en een partij die niet praten wil, omdat ze niet bij het beleid betrokken wordt.
Israel noemt HAMAS een terreurbeweging. HAMAS noemt Israel een terreurstaat. Beide partijen hebben gelijk, en alleen vanuit die erkenning, dat beide partijen terreur bedrijven, kan een gesprek op gang worden gebracht.
Nog altijd probeert Israel, via het inzetten van willoos gehoorzamende Amerikaanse politici die de totale ontkenning zijn van het begrip 'democratische vrijheid', zichzelf af te schilderen als het slachtoffer.
Dat inzien: de gruwelijke vervalsing van de werkelijkheid, die er op is gericht van een dader een slachtoffer te maken, kan ertoe leiden dat extremistische partijen gaan nadenken.
Zowel Sharon als Hamas voeren een beleid dat het verschil tussen dader en slachtoffer wegvaagt, hetgeen elke poging een rechtvaardige oplossing in het conflict te bereiken onmogelijk maakt, omdat recht nooit daar kan ontstaan waar leugenaars de waarheid weg proberen te moffelen achter een ideologisch schild van leugens, hypocrisie en doodgewone terreur.

New Age & Geestelijke bevrijding

Binnen het New Age-denken staat het idee van een nieuw anti-ideologisch tijdperk centraal. Daarbij moet ingezien worden dat de essentie van de ideologie (niet gezien als een los geheel van idealen, maar als een verstard geheel van aan de vorm gebonden gedachten) de kritiekloze onderwerping is van het individu aan een beperkende, afhankelijk makende machtsmoraal.
Het teken Waterman wordt beheerst door de planeet Uranus. Uranus staat volgens astrologen voor vrijheid, individualiteit, onafhankelijkheid, gelijkheid en socialisme (socialisme = solidariteit en broederschap).
Het zal duidelijk zijn dat het idee van het Watermantijdperk niet een wereldvreemde, aan de fantasie ontsproten gedachte is. De hierboven genoemde begrippen verwijzen naar de twee grote politieke bewegingen die gezien kunnen worden als 'moderne verlichtingsbewegingen': het liberalisme en het socialisme.
In het Midden-Oosten worden deze moderne bevrijdingsbewegingen (liberalisme en socialisme) ondergeschikt gemaakt aan het primitieve ideologische denken van mensen die de vrijheid van het individu volstrekt onbelangrijk vinden.
In Israël wordt een primitieve machtsideologie (het zionisme) boven de vrijheid geplaatst (zodat het intellectuele denken in dat land weinig meer dan een inhoudsloze marionettenvertoning is) , terwijl in de Arabische landen allerlei mengvormen bestaan van antiek religieus denken en socialisme, zonder dat iemand zich ooit schijnt te realiseren dat er ook nog zoiets bestaat als een beweging die zichzelf 'liberalisme' noemt.
De enige liberale president in het Midden-Oosten is de zonderling Khadaffi, een merkwaardige onafhankelijke figuur die op een zeer eigenzinnige, individualistische wijze een boodschap uitdraagt van vrede, samenwerking en broederschap.
Toch durft Khadaddi, ondanks zijn eigenzinnige karakter, niet openlijk het liberalisme te verdedigen, niet de geperverteerde, kapitalistische variant ervan, die wij heilig hebben verklaard, maar de sociale vorm, die de geestelijke bevrijding van de mens mogelijk wil maken.
Je zou dat de tragiek van het Westers-imperialistische machtsdenken kunnen noemen (Imperialisme is een term die afkomstig is van de idealistische jaren-zestig-generatie, die het altijd als haar taak heeft gezien het liberalisme te vernietigen).
Wij streven naar macht en juist omdat we naar macht streven maken we mensen die in staat zijn het liberalisme te verdedigen het leven en werken onmogelijk.
Uiterst hypocriet daarbij is dat we ons vernielzuchtige machtsdenken op een zeer onterechte wijze 'liberaal' noemen.
Wij zijn niet liberaal en we zullen er daarom ook niet over peinzen het liberalisme als geestelijke bevrijdingsbeweging in andere landen aan te moedigen en te stimuleren. De vrijheid van ons liberalisme is de vrijheid van de machtigen onbelemmerd andere mensen te mogen onderdrukken, Daarom wordt ons liberalisme door mensen die worden onderdrukt afgewezen en daarmee ook het spirituele verlangen van de kleine groep echte (sociale) liberalen in ons midden (geen ideologen dus, maar idealisten), die streven naar de geestelijke bevrijding van de mens.

Het Watermantijdperk