|
De Derde Weg - 12
According to Bush, terrorists "make no distinction among military and civilians." In other words, terrorists attack civilians.
Bush also lambasts the terrorists because, "They want to overthrow existing governments in many Muslim countries, such as Egypt, Saudi Arabia, and Jordan."
Bush is offended that Al Qaeda's "goal is remaking the world -- and imposing its...beliefs on people everywhere." Everyone knows that is the job of the United States and western transnational corporations. After all, what is globalization except remaking the world so everyone believes in the West's "universal values?" Dennis Florig
|
|
|
Anne Morelli & Oorlogspropaganda - Bush-Blair & Zionisme
Kolonialisme & Democratie - Salomon & de exclusief joodse staat
Waarheid & Gewetenloosheid
Clingendael & de niet objectieve deskundige
Gretta Duisenberg & de Holocaustindustrie
Opportunisme & Het Koopbare Bestaan - Waanzin & Macht
|
"Are Security Council resolutions to be honored and enforced, or cast aside without consequence? Will the United Nations serve the purpose of its founding, or will it be irrelevant? …We want the resolutions of the world's most important multilateral body to be enforced".
U.S. President George W. Bush, September 12, 2002
|
|
Anne Morelli & Oorlogspropaganda
Bij uitgeverij Labor verscheen het boek "Basisprincipes van de oorlogspropaganda, bruikbaar in tijden van koude, lauwe en effectieve oorlog".
Het boek is van de hand van de historica Anne Morelli. Zij beschrijft daarin de tien 'geboden' van de oorlogspropaganda die al dateren van de Eerste Wereldoorlog maar die in recente conflicten nog altijd gebruikt werden om de publieke opinie te winnen voor de 'goede zaak'. Het boek is ten zeerste aan te bevelen voor al wie een gezonde kritische blik wil krijgen op de berichtgeving van onze media.
Julien Versteegh en Michel Collon: Wat is de bedoeling van dit boek?
Anne Morelli. Ik heb op een systematische manier de algemene principes willen beschrijven van de oorlogspropaganda. Na de Eerste Wereldoorlog vatte de Britse lord Ponsonby de oorlogspropaganda samen in tien geboden die de publieke opinie ingelepeld moesten worden. Die tien geboden zijn:
1. Wij willen geen oorlog,
2. de oorlog wordt ons opgedrongen door de vijand;
3. alleen de vijand is verantwoordelijk voor deze oorlog;
4. de leider van het vijandige kamp is een duivel,
5. wij verdedigen een nobele zaak;
6. de vijand begaat wreedheden, terwijl wij slechts per ongeluk meer schade aanrichten dan nodig;
7. de vijand gebruikt wapens die niet toegelaten zijn;
8. de vijand lijdt meer verliezen dan wij;
9. de intellectuelen en de kunstenaars steunen onze zaak wat bewijst dat ze juist is;
10. onze zaak is heilig en wie onze propaganda in twijfel trekt is daarom een verrader.
Ik ben van hieruit vertrokken om aan te tonen dat deze principes niet specifiek zijn voor de Eerste Wereldoorlog maar ook later gebruikt werden en nog niet zo lang geleden in de oorlogen tegen Irak en Joegoslavië."
U bent niet mals voor de media. Is dat de reden waarom uw boek zo weinig weerklank vindt in die media?
Anne Morelli. Alleen het werkgeversblad Intermédiaire heeft vreemd genoeg vier bladzijden gewijd aan mijn boek en concludeerde dat ik gelijk heb. Maar het is waar: alle grote media vinden een recensie niet nodig. Ik denk dat veel journalisten zich niet op hun gemak voelen want mijn boek zou hen moeten aanzetten tot zelfkritiek en tot enig nadenken over hun nauwe banden met het systeem.
U.N., Iraq Agree on Inspection Terms
The chief U.N. weapons inspector for Iraq said on Tuesday that tentative agreement has been reached with Baghdad on the return of his team to check for the presence of illegal, nuclear, chemical or biological weapons.
The Iraqi representatives have said "that they accept all the rights of inspections that are laid down" in previous resolutions authorizing U.N. inspections, said the chief inspector, Hans Blix.
Suggesting that little stood in the way for the resumption of inspections, Amir Al Sadi, the head of the Iraqi negotiation team, told reporters "We expect the advance party to arrive in Baghdad in about two weeks." (By WILLIAM J. KOLE, Associated Press Writer, 1-10-2002)
(Amir Al Sadi is de adviseur van President Saddam Hoessein)
|
Iraq's reply on Blair's report
Iraqi News Agency, 2-10-2002
UK prime minister Mr. Tony Blair on 24 Sept. 2002 released a report on the so-called acquisition by Iraq of weapons of mass destruction (nuclear , chemical and biological).
The report was disputed by many governments as well as British sources for being a list of unsubstantiated assumptions and allegations or merely a propaganda sheet.
Blair's Report, long a waited by the world opinion, contains not so much but a series of lies and empty propaganda which are totally inconsistent with the facts and reports made by the Special Commission (UNSCOM) and the International Atomic Energy Agency (IAEA) teams.
It has become quite clear why the British Prime Minister turned down Iraq's invitation to send a delegation of British experts whose number, timing of entry into Iraq and the sites to be inspected, mibe chosen by him, so that the British media and other international opinion get acquainted themselves with the facts as they really are.
If Blair had accepted Iraq's offer he could have entangled himself in a big political and procedural trap and then those who wrote the report for him could not promote those lies and fabrications. This also applies to the offer presented by Iraq's National Assembly to the US Congress and the US administration which may fall in it.
Bush-Blair & Zionisme
Commentaar Wim Duzijn 2002
Irak, we hebben het in deze blogjes al vaak gesteld, is alleen daarom gevaarlijk, omdat het olie bezit en omdat het fel antizionistisch is, en vooral dat laatste feit schijnt een doodzonde te zijn.
Zowel Bush als Blair stellen zich volstrekt kritiekloos op tegenover het zionisme, hoewel alle kritische, onafhankelijke, vrijheidslievende intellectuelen, denkende mensen die de pijlers behoren te zijn van een vrije, democratische samenleving, het zionisme (zoals het vorm gekregen heeft in de staat Israel) veroordelen.
De leiding van Irak verwerpt het zionisme. In de toespraken van Saddam Hoessein wordt voortdurend gesproken worden over 'Zionistische Entiteit' wanneer de staat Israël wordt bedoeld, terwijl het zionisme als politieke beweging ronduit 'drek' wordt genoemd.
Het zijn weinig diplomatieke uitlatingen, die de president van zo een groot land eigenlijk niet in de mond zou moeten nemen, maar gezien het feit dat de zionistische as van het goede Saddam Hoessein tot misdadiger heeft uitgeroepen en van zins is met terzijdeschuiving van alle internationale rechtsregels de tot duivel verheven president van een vrij en onafhankelijk land te liquideren kan het uiten van dergelijke onparlementaire taal hem moeilijk kwalijk worden genomen. Wie kaatst, zegt een oud spreekwoord, moet de bal verwachten.
Het misprijzende gedrag van sommige Westerse regeringsleiders, die zichzelf huichelachtig op de borst kloppen, omdat zij alleen maar goede braverikken zijn die nooit een ander mens 'lul' of 'klootzak' zullen noemen, kan dan ook gerust bijgezet worden in de wereld van het fameuze evangelische 'witgepleisterde graf'.
Deze 'goede' leiders vergeten bovendien dat de leider van de Verenigde Staten, George W. Bush, een grote voorliefde heeft voor het gebruik van onparlementaire taal. Wanneer hij niet de beschikking zou hebben over tekstschrijvers die zijn woordgebruik aan banden leggen, zouden we een voortdurend schuttingtaal uitende, onbeheerste puber voor ons zien, die iedereen die het niet met hem eens is 'Asshole', "Motherfucker' of 'Dutchie' zou noemen.
Dutchie (dit even ter verduidelijking) is een term die verwijst naar mensen die op een helse wijze tekeer gaan. Dutchie's zijn duivels, geldwolven, dronken wildemannen, zeeschuimers die alleen maar vrijheidslievend zijn omdat ze nergens eerbied of respect voor hebben: een verwijzing naar onze geldaanbiddende, imperialistische, uitbuitende en oorlogvoerende voorouders dus, mensen die we rustig kapitalistische schurken mogen noemen .
Nederland: een Europese dwerg
en een koloniale reus tussen 1870 en 1914
In de 17de eeuw speelde de Republiek der Zeven Vernigde Nederlanden een hoofdrol in Europa. Zij kon zich makkelijk meten met grootmachten als Engeland en Frankrijk.
Het was ook in de Gouden Eeuw dat Nederland een koloniaal imperium opbouwde. Met nederzettingen in Indonesië, Amerika, Suriname, Brazilië, Afrika, India en Japan groeide Nederland uit tot de tweede koloniale mogendheid ter wereld.
Kolonialisme & Democratie
Commentaar Wim Duzijn 2002
Wie bereid is op een logische wijze feiten te interpreteren, die zal inzien dat het ideaal van een wereldgemeenschap van op voet van gelijkheid met elkaar communicerende staten moeilijk te rijmen valt met ouderwets kolonialistisch machtsdenken, dat gebaseerd is op het recht van de sterkste.
De sterkste wil (dat schijnt zijn noodlot te zijn) altijd sterk zijn en heeft daarom slaven nodig die zijn eeuwigdurende macht in stand dienen te houden.
Slavernij, uitbuiting en selectief hanteren van waarden en normen (recht is er alleen voor 'de witmens') vormden de essentie van het kolonialistische handelen.
Dat beschaafde landen zich daar langzaam maar zeker van gedistantieerd hebben mag normaal genoemd worden. Daarom is het opmerkelijk dat momenteel de Arabische wereld geconfronteerd wordt met herlevend kolonialisme.
Het Midden-Oosten wordt gezien als het eigendom van Israël en Amerika. Al diegenen die weigeren Israël en Amerika als leidende mogendheden te aanvaarden worden weggeknald: letterlijk.
Het rijkste land, Saoedi-Arabië, wordt alleen daarom getolereerd omdat het gezagsgetrouw is, met andere woorden: het gehoorzaamt op een opportunistische wijze Amerika en Israël ('we steunen de Palestijnen maar laten ze tegelijkertijd barsten...')
Saddam Hoessein is (momenteel) de grootste dwarsligger en dient derhalve verwijderd te worden. Hij wijst de zionistische machtsdroom af en wil zijn olie niet aan Amerika geven, zodat gezocht moet worden naar collaborateurs die zich tegen betaling 'democraat' laten noemen.
Met waarden en normen heeft dat gedrag weinig te maken. Wie alleen maar democraat wil zijn omdat hij veel geld krijgt zal onmiddellijk afstand doen van dat etiket wanneer hij er niet meer veel geld voor krijgt.
Met andere woorden: we brengen mensen geen respect bij voor democratie, nee, door het steunen van het imperialisme leren we mensen dat ze elk etiket moeten aanvaarden, wanneer die houding je een zak met goud oplevert...
De vraag is of we daar in een zich democratisch noemende wereld trots op moeten zijn. (Zwolle, 2-10-2002)
Goud is meer dan zilver,
deugd overtreft beide
lijfspreuk Piet Heyn
In 1623 Piet Heyn became Vice-Admiral in the service of the West Indies Company (WIC).
One of the three main activities of the WIC was privateering, especially in the area of the West-Indies. Piet Heyn sailed with the first fleet of the WIC that was active in a privateering capacity and which consisted of 26 ships.
They were despatched to Bahia (San Salvador) on the coast of Brasil in December 1623. The city was heavily bombarded for an entire day without much effect.
Heyn sent 60 men in small ships to capture the ships that were moored in the harbour of Bahia. After capturing these ships a further 14 ships were sent, under the direct command of Heyn, to attack the walled city itself. When part of the walls was taken a larger party of men was sent to capture the entire city which fell soon afterwards without too much resistance.
During the occupation of Bahia several Portuguese ships sailed unsuspecting into the harbour and were subsequently taken.
4 Dutch ships were sent home with prizes that consisted of sugar, tobacco and animal skins.
Piet Heyn, een held met geld!
Voor de WIC wist Piet Heyn een aantal grote zilvervloten te veroveren. De enorme buit deelde hij met Delfshaven en Rotterdam. Geen wonder dat de bevolking hem op handen droeg! (Wegwijzer Info)
|
Israel Shamir: Tegen een exclusief joodse staat
For years, I would say: Palestine/Israel must be transformed into a democratic state, where Jews and Palestinians will live happily ever after, as equals. But the Democratic State wouldn’t be a Jewish state, people would object....
Without the Jewish state, the Jews of the US and other lands will return to their normal life, will forget the wet dreams of the world domination and become law-abiding citizens of their respective countries.
Until now, only our wonderful comrades, friends of Palestine, had supported this idea. But now it becomes necessary – not only for the sake of the Palestinians, these noble courageous and hard-working people, but for the sake of all of us, for the sake of the world peace...
If you, people of Europe, would block the sea of external support, we, Israelis and Palestinians, will be able to change the things on the ground and bring equality to Palestine and Israel. (Israel Shamir: Last Sunny Days)
Fouten Zijn Er Om Ongedaan Gemaakt Te Worden
Commentaar Wim Duzijn 2002
Clinton Fernandes: In 1947, the then representative of the Zionist Organization in Washington, Nahum Goldman, urged David Ben-Gurion not to declare a "Jewish State" but rather to hold out for finding some way of accomodation with the Palestinians that could lead to a unified "bi-national state", a state that would recognize both the national and political rights of both the Palestinian people and the Jewish people then just beginning to recover from the European holocaust.
Had Goldman prevailed the conflict that has now helped to so seriously destabilized the entire world might have been prevented and there would be no Palestinian refugees.
Goldman at the time was the most senior international Jewish figure having been both Founder of the World Jewish Congress and President of the World Zionist Organization.
Ben-Gurion however choose otherwise. And it is thought that for that reason among others Goldman declined to consider becoming President of Israel, as had Albert Einstein before him.
De geschiedenis is geen intelligent, logisch verlopend proces. Op een bepaald moment maakt iemand een domme fout en ondanks de aanwezigheid van miljoenen intelligente mensen, waaronder zich zelfs uiterst geniale, menslievende persoonlijkheden bevinden, mag de domoor die de stomme fout heeft gemaakt het lot van de mensheid blijven bepalen.
Intelligente motieven liggen aan dat gedrag niet ten grondslag. Wie intelligent is zegt: "Die mensen hebben gruwelijk geblunderd, laten we de fouten ongedaan maken en opnieuw beginnen".
Dat betekent wel dat de oude garde die de fouten heeft gemaakt of goedgekeurd van het toneel moet verdwijnen en dat ruim baan wordt gemaakt voor vernieuwingsgezinde jongeren die geen emotionele band met een fout verleden onderhouden.
Maar is dat erg? Is niet de jongere die een nieuw begin durft te maken wijzer dan de oudere die zich blindelings vastklampt aan een verleden dat al veel te lang het heden heeft verziekt?
Koppigheid, eigenwijsheid en botte, agressieve onwil het eigen gedrag ter discussie te stellen bepalen momenteel het handelen van een staat die zich in moreel opzicht superieur voelt ten opzichte van haar buren.
Dat er ook ooit nog zoiets heeft bestaan als een man die 'wijsheid' belangrijk vond vergeten we. Koning Salomon wordt door zich religieus noemende mensen aanbeden als een man die voor rijkdom en macht stond.
Voor zijn wijsheid wordt geen cent gegeven...
Koning Salomon koos geen Macht, maar Wijsheid
Koning Salomon, waarvan - vanuit historisch gezichtspunt bekeken - niet zeker is of hij een Arabische koning was, een Israelische koning of doodgewone fictie..., is vooral bekend geworden vanwege een droom waarin God hem de gelegenheid gaf een wens te doen.
Waar anderen geld, status en macht zouden kiezen, daar koos Salomon voor wijsheid, zodat hij in staat zou zijn op een rechtvaardige wijze het volk te besturen.
De politieke leiders in Israel hebben het verhaal over Salomon waarschijnlijk nooit gelezen. Kiezen voor wijsheid... Dan ben je toch een mietje? Dan ben je toch niet goed snik? Welk zinnig mens kiest er nu voor wijsheid en rechtvaardigheid?
Toch deed Koning Salomon dat wel. Salomon was geen primitieve moralist of asceet. Hij genoot van weelde en comfort en op sexueel gebied kende hij wenig taboes (honderden vrouwen en concubines worden in de bijbel genoemd - zelfs God vond dat een tikkeltje overdreven).
Prostitutie was in zijn tijd heel gewoon. Denk alleen maar aan het verhaal van de twee prostituees die hem het geval voorlegden van het verwisselde kind. Beide vrouwen hadden een kind gebaard, maar het ene kind bleek dood te zijn, zodat de moeder het omruilde met het levende kind. Omdat beide moeders het levende kind opeisten stelde Salomon voor dat levende kind door midden te snijden, zodat ze allebei de helft kregen.
De echte moeder wees dat voorstel af. Zij deed afstand van het kind, omdat zij het Leven en de Liefde respecteerde. De bedriegster ging akkoord met het doormidden hakken. Zij gunde de andere moeder het kind niet en koos voor de Dood en de Liefdeloosheid.
De moraal van het verhaal is dat Liefde en Leven boven alles gaan, want Koning Salomon wees het kind toe aan de vrouw die afstand deed van het kind. Zij was in zijn wijze ogen de echte moeder.
|
De kinderen van Abraham
"The Middle East could write a new story of trade and development and democracy. And we stand ready to help. Yet, this progress can only come in an atmosphere of peace. And the United States will work for all the children of Abraham to know the benefits of peace." George W. Bush, 4-4-2002
Wanneer George Bush de uitdrukking 'kinderen van Abraham' gebruikt, dan bedoelt hij daar zowel Joden als Arabieren mee. Met andere woorden: in zijn ogen kan er niet zoiets bestaan als een kind dat belangrijk is en een kind dat een uitgestoten zwart schaap is.
Wanneer George Bush eerlijk is en gelooft in wat hij zegt dan zet hij extreem-rechtse figuren die de ongelijkheid prediken zijn regering uit. Dan zegt hij: "Van nu af aan wordt er niet meer gesproken over Joden en Arabieren - vanaf nu spreken alle leden van mijn regering over de kinderen van Abraham".
|
Waarheid & Gewetenloosheid
Commentaar Wim Duzijn 2002
Wetenschap is waarheidsliefde. Wetenschap zou mensen daarom een geweten moeten bijbrengen, wanneer wetenschap ook werkelijk wetenschap was.
Maar helaas: wij kennen in ons land geen wetenschappers die geweten (moraal) willen scheppen. En dat komt omdat wij via een (amoreel) proces van nivellering de mensen die 'het weten' aanbidden uitgeschakeld hebben.
De tegenstelling 'weten' en 'niet willen weten' is niet een kwestie die gebonden kan worden aan actuele politieke of religieuze bewegingen. Integendeel: het is een strijd waaraan eeuwigheidswaarde toegekend kan worden en die daarom de kern is geworden van alle verlossingstheorieën die grote beschavingen in het verleden hebben opgebouwd.
In al die verlossingsmythen staan waarheidlievende verlossers centraal.
Een verlosser, meestal 'een mens met een schitterend verstand' genoemd, ziet zich geplaatst voor een wereld waarin de gelijkschakelende domheid regeert en als onafhankelijke, intelligente eenling is het zijn taak in die barre wereld van verdommende duisterheid zijn licht te laten schijnen.
Aan de enkeling gebonden verstand wordt geplaatst tegenover aan de massa gebonden domheid. Waarheidsliefde tegenover pathologische vervalsingdrang. De durf om te leven en veranderingen aan te brengen tegenover de angst voor de vrijheid en nivellerend conservatisme.
Wie op deze verlossingsmythen een filosofische term wil plakken komt onvermijdelijk terecht bij het gnosticisme, een verlossingsleer waarin het woord 'gnosis' (kennis of weten) centraal staat.
Het gnosticisme is de tegenpool van orthodoxe, gehoorzaamheid eisende vormen van religie.
Religie eist kritiekloos geloof in de autoriteit van de priester, die de middelaar is tussen God en de mens, terwijl het gnosticisme kritisch, borend intellectualisme is, een welhaast Socratische benadering van de werkelijkheid die via de radicale twijfel de ware kennis probeert te zoeken.
Die kennis maakt de mens onafhankelijk en leidt tot een toestand van verlichting. Die verlichting is zowel religieus als antireligieus van aard. Dat is de reden waarom binnen een naar verlichting strevende spirituele beweging als Zen God wordt aanbeden, maar tegelijkertijd ook belachelijk gemaakt.
In het Westen is van een relativerende opstelling tegenover God nooit sprake geweest. Binnen de religies van het boek (uitdrukking van de profeet Mohammed) is God geen veilig weten, maar angstig geloof, zodat de gelovigen welhaast gedwongen zijn relativering af te wijzen, hetgeen leidt tot een vergoddelijking van de boodschapper.
Tegenover dat angstige geloof wordt het schijnweten van de atheïst geplaatst. Hij wijst geloof af, maar omdat hij met het geloof niet zijn angst af kan zweren voelt hij zich gedwongen elke vorm van spiritualiteit 'geloof' te noemen. Aan verlichting komt hij dus nooit toe, omdat de afwijzing zijn nieuwe geloof geworden is.
Het gevolg van het angstige vastklampen aan schijnzekerheden is dat niemand meer de moeite neemt een weten te zoeken dat doet ontstijgen aan de dierlijke band die hij onderhoudt met een primitief machtssysteem.
Dat zou je de grote tragedie van het moderne Westen kunnen noemen. Men heeft een primitief machtssysteem opgebouwd, maar men is niet in staat de primitiviteit van het systeem aan te vallen omdat men onwetende, gemassificeerde gelovigen naast onwetende, gemassificeerde atheïsten heeft geplaatst.
Zowel gelovigen als atheïsten versterken elkaars macht. Beide groeperingen haten het weten en ze zullen alles op alles zetten om te voorkomen dat iemand duidelijk maakt dat zij hersenloze dienaren zijn van een krankzinnig, alles en iedereen overweldigend machtssysteem.
Die mateloze arrogantie (de Arrogantie van de Macht) is mogelijk omdat de moderne massamaatschappijen mensen voortdurend manipuleren.
De doden die vallen, de armen die honger lijden, de zieken die creperen, de tot duivel uitgeroepen onschuldigen die als kanonnenvlees worden gebruikt.., dat zijn allemaal speelgoedobjecten in een wereld waarin het intellect gebruikt wordt om het lijden weg te rationaliseren.
Niemand wordt meer wezenlijk geraakt door menselijk leed, zodat ook niemand er iets aan kan doen.
Filosofen kunnen mensen op de wreedheid wijzen, maar voor filosoferen hebben we geen tijd meer, de filosofie met de daarbij behorende ernstige levensstijl is vernietigd. Wat we tegenwoordig filosofie noemen is vaak weinig meer dan zinloos geklets.
Niemand beleeft de ernst van het bestaan. Alles wat werkelijk ernstig is wordt opgeborgen in ziekenhuizen, gestichten en gevangenissen. Daar leidt de ernst het leven van de maatschappelijke paria, een rol die de ernst altijd moet spelen wanneer maatschappijen in geestelijk opzicht in een staat van verval zijn geraakt.
En juist daarom, omdat de mensheid altijd geneigd is de ernstige mens uit te stoten treden in tijden van chaos en verval profeten naar voren, werkelijk intelligente mensen die het als hun taak zien de waanzinnige domheid van het systeem aan te vallen.
Het is een pijnlijke waarheid voor diegene die de waarheid zoekt. Zolang de domheid op de troon zit blijft hij het eenzame buitenbeentje dat zich moet zien te handhaven in een wereld waarin alleen de leugenaars worden beloond.
Wie op een intelligente manier kan liegen en in staat is zijn leugens een schijn van waarheid mee te geven wordt op handen gedragen door mensen die weten dat elke aantasting van de macht van de leugenaars wordt bestraft met uitstoting, bestraffing en vernedering.
Dat is de reden waarom intelligente mensen het Midden-Oostenconflict momenteel als een zeer belangrijk conflict ervaren, omdat dit conflict de waarheidlievende mens in staat stelt de juistheid van zijn beweringen aan te tonen.
De staat Israël vertegenwoordigt als belangrijk gemaakte ministaat 'de Grote Leugen', de vervalsing van de werkelijkheid en de onwil een waarheid te erkennen die onvermijdelijk tot een radicale wijziging van de bestaansvisie zal leiden.
"Dit is een pad van rozen", stelde Yasser Arafat ooit, "en weet je wat een pad van rozen is? Het is het pad dat Christus volgde..."
Christus is (evangelisch gezien) waarheidsliefde. Wanneer iemand zegt dat hij Christus is, dan wil hij daarmee aangeven dat hij een waarheidszoeker is.
Binnen onze aan de religie onderworpen leugenmaatschappij hebben we het woord 'Christus' ontdaan van zijn betekenisvolle inhoud en gaan we er mee akkoord dat een groep angstige leugenaars dat woord 'heiligheid' probeert mee te geven, een volstrekt ridicule zaak natuurlijk omdat geen enkele echte waarheidszoeker er over zal peinzen zijn zoeken naar waarheid een heilige zaak te noemen.
Je bent niet heilig wanneer je de waarheid zoekt. Integendeel: de waarheid is in de meeste gevallen de vijand van alle vormen van heiligheid. Mensen die hun bestaan 'heilig' hebben verklaard zullen je haten wanneer je hen een waarheid aanbiedt die gericht is op ontheiliging. Heiligheid is ontaardt in schijnheiligheid en juist omdat men in een schijnwereld leeft zal men de meest sadistische en agressieve middelen gebruiken om de schijn in stand te houden.
Wie vrede in het Midden-Oosten tot stand wil brengen zal daarom moeten kiezen voor het oprichten van waarheidscommissies, bestaande uit eerlijke wetenschappers die gedreven worden door het verlangen de oorzaken van het conflict naar boven te brengen.
Nu gebeurt het tegendeel. Nu worden we geregeerd door opportunisten, waanwijzen en leugenaars die maar een enkel verlangen kennen: het conflict eindeloos rekken, ten koste van dood, vernietiging en ellende.
We zetten regeringsleiders op belangrijke posten neer die de ontkenning zijn van het Christusprincipe. Wanneer je als Christusfiguur (een inteligent mens dus die de waarheid zoekt) jezelf een plaats probeert te veroveren in hun wereld dan staren ze je met hatende blikken aan: "Waarheid?", vragen ze, "Wat moeten wij met waarheid? Wat gebeurt is gebeurd en als het fout gaat dan is het niet onze schuld omdat wij het goede willen. Waarom zouden wij op zoek gaan naar de waarheid? Wij doen het goede. Tot meer zijn we niet in staat."
Dat is het eeuwige conflict tussen de progressieve Christusfiguur (de verlichte geest) en de conservatieve Machthebber. Daarom staan kritische mensen in een maatschappij aan de kant van Christus en daarom zijn al die zogenaamde critici die het Christusverhaal belachelijk maken slaven van een systeem dat ze nooit zullen aanvallen omdat ze dan een enkeling, een Christusfiguur, zouden moeten zijn.
Clingendael & de niet objectieve deskundige
Commentaar Wim Duzijn 2002
Als voorbeeld van een niet-wetenschappelijke, systeem-instandhoudende, benadering van het Midden-Oostenconflict kan het in de Volkskrant van 3 oktober afgedrukte betoog van Alfred Pijpers dienen.
Pijpers is verbonden aan de afdeling Onderzoek van het Clingendael-instituut (een instelling die zich met zaken die oorlog en vrede betreffen bezig houdt) en hij kan daarom een 'deskundige' worden genoemd.
In zijn betoog (dat, omdat hij 'deskundige' is deskundig moet worden genoemd) richt hij zich tegen Gretta Duisenberg, die momenteel de woordvoerder is van een groep 'vooraanstaande Nederlanders' die tegen de Israëlische bezetting van Palestijns land zijn.
Het woord 'vooraanstaand' wordt door Pijpers niet belachelijk gemaakt - hij is immers zelf vooraanstaand en hij wil altijd vooraan blijven staan. Wie achteraan staat wordt namelijk nooit het woord gegeven en ook al is dat de bron van alle ellende in het Midden-Oosten, dat neemt niet weg dat de vooraanstaanden aan dat probleem nooit aandacht zullen besteden - omdat het systeem waarvan ze als vooraanstaande figuren deel uitmaken dat nu eenmaal niet toestaat.
Gretta Duisenberg (getrouwd met een zeer vooraanstaande Nederlander) spreekt over 'bezetting' en 'Israëlisch expansionisme', een opvatting die volgens de vooraanstaande deskundige (Alfred P.) niet te verdedigen valt.
Israël heeft, zo stelt hij, de Palestijnen gebieden gegeven waarin ze zelfbestuur hebben, heeft akkoorden gesloten met Egypte en Jordanië, heeft de Gazastrook ontruimd, heeft zich teruggetrokken uit Libanon en is - ondanks zijn goede wil - alleen maar het slachtoffer geweest van onredelijke agressie, zoals onder meer blijkt uit het feit dat de Arabieren ook voor 1967 al een vijandige houding aannamen tegen Israël en niet bereid waren vrede te sluiten met dit heerlijke paradijs van democratie en pacifisme.
Het is een visie, zoals elke in woorden gevatte weergave van de werkelijkheid een visie is, maar het is de vraag of deze visie een wetenschappelijke (dus objectieve) weergave van de werkelijkheid genoemd mag worden.
Wetenschappers zijn ook maar mensen en ze worden betaald om het systeem te dienen. Daarom mag hij de rol van deskundige spelen en staat hij vooraan. Wie het systeem niet wil dienen maakt geen deel uit van het systeem. Hij is niet deskundig en daarom staat hij achteraan. Zo simpel zit de boel in elkaar.
Wanneer Alfred Pijpers Israël wil verdedigen is dat natuurlijk zijn goede recht, maar laat hij dan in elk geval aangeven tot welke partij hij behoort. Objectief is hij niet, wil hij ook niet zijn, zodat je noodzakelijkerwijze moet weten bij welke machtsgroepering hij behoort.
Wanneer hij een zionist is dan zal hij altijd de schuld aan de Arabieren geven. Daar is het zionistische geloof nu eenmaal op gebaseerd. Het zionisme staat of valt met 'de slechte ander' - in dit geval 'de slechte Arabier'. Zodra er geen slechte anderen (Arabieren, moslims, antisemieten, etc..) meer bestaan is het zionisme dood. Daarom is de poging van Bush & Blair om hun oorlogszucht een humaan tintje mee te geven zo hypocriet. Wanneer zij stellen dat zij de Arabische wereld het kapitalisme en de democratie willen brengen (nooit het socialisme en de democratie! - hetgeen ook mogelijk is...) dan negeren ze het feit dat de Arabische wereld gegijzeld wordt door Israël, zoals Israël gegijzeld wordt door de Arabieren.
Die gijzeling is gebaseerd op enerzijds onwil van Israël het Internationale Recht te erkennen en anderzijds het onvermogen van de Arabieren het Internationale Recht op een professionele wijze te verdedigen.
Wanneer Israël een onderneming zou zijn geweest in een Westerse rechtstaat dan zat de leiding van die onderneming allang achter slot en grendel. Wie zolang systematisch de rechten van anderen ontkent, die heeft aangetoond dat hij (precies zoals Saddam Hoessein het stelt) een ideologische entiteit zonder geweten is.
Alfred Pijpers stelt terecht dat een simpele beëindiging van de bezetting niet tot vrede zal leiden. Hij zegt niet waarom. Hij verzwijgt het hoofdprobleem om op die manier van de Arabieren onbetrouwbare agressieve wildemannen te kunnen maken.
Wanneer hij eerlijk zou zijn geweest dan zou hij stellen dat vrede alleen dan mogelijk is wanneer het Recht door beide partijen wordt erkend.
Israël blijft van de Palestijnen eisen dat ze het Recht op Terugkeer opgeven. Daarom blijven verzetsbewegingen Israël aanvallen, omdat die bewegingen (volkomen terecht) stellen dat de rechten van het volk niet verkwanseld mogen worden door welke groep van gewetenloze machthebbers dan ook.
Alfred Pijpers toont weinig sympathie voor de mensen die door Israël rechteloos zijn gemaakt. Hij verwijt Gretta Duisenberg dat ze vervreemd is geraakt van de werkelijkheid, maar zelf weigert hij de lezers van de Volkskrant de werkelijkheid te tonen: de gevluchte Palestijnen en de honderden dorpen die door Israël in het verleden op volstrekt illegale wijze werden vernield en/of geroofd - een verleden dat vergeten dient te worden in een wereld waarin het eigen verleden een welhaast goddelijke status wordt meegegeven.
Eerlijk duurt het langst, luidt een oud Nederlands spreekwoord. Maar wanneer het zaken betreft die de Palestijnen betreffen geldt het omgekeerde: Niet eerlijk zijn, maar liegen duurt het langst.
|
Rusland komt met eigen ontwerpresolutie inzake Irak
In de diplomatieke discussie over een eventuele nieuwe resolutie van de VN-Veiligheidsraad inzake Irak, wil Rusland een eigen ontwerpresolutie ter sprake brengen. Dat heeft de plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken Alexander Saltanov donderdag in Moskou gezegd.
In het Russische plan moeten met de terugkeer van de VN-wapeninspecteurs in Irak de internationale sancties tegen Bagdad stapsgewijs worden opgeheven. „Maar tot nu toe hebben we het ontwerp nog aan niemand voorgelegd”, aldus Saltanov. Rusland keurt de door de Verenigde Staten en Groot-Brittannië voorgestelde, aangescherpte resolutie tegen Bagdad af. „Wij spannen ons in om de kwestie met politieke middelen op te lossen”, zei minister van Buitenlandse Zaken Igor Ivanov eerder donderdag. (Reformatorisch Dagblad, 3-10-2002)
UN Resolution 687
21. Decides that the Security Council shall review the provisions of paragraph 20 above every sixty days in the light of the policies and practices of the Government of Iraq, including the implementation of all relevant resolutions of the Security Council, for the purpose of determining whether to reduce or lift the prohibitions referred to therein;
22. Decides that upon the approval by the Security Council of the programme called for in paragraph 19 above and upon Council agreement that Iraq has completed all actions contemplated in paragraphs 8, 9, 10, 11, 12 and 13 above, the prohibitions against the import of commodities and products originating in Iraq and the prohibitions against financial transactions related thereto contained in resolution 661 (1990) shall have no further force or effect.
Hoewel in resolutie 687 duidelijk is vastgelegd dat vernietiging van verboden wapens gepaard dient te gaan met stapsgewijze opheffing van opgelegde sancties heeft de VN onder druk van Engeland en Amerika die bepaling in feite genegeerd. Engeland en Amerika stellen zich op het standpunt dat sancties alleen kunnen worden opgeheven na een regime-wisseling in Irak.
|
Blair's British Problem
John Nichols, The Nation, 30-9-2002
When British Prime Minister Tony Blair presented his "dossier" on the threats that are supposedly posed to the world by Iraq, President Bush was delighted with what he heard from the man Europeans refer to as "Bush's poodle."
"Prime Minister Blair, first of all, is a very strong leader, and I admire his willingness to tell the truth. Secondly he continues to make the case, like we make the case, that Saddam Hussein is a threat to peace," the president said last week, after Blair went before the British Parliament to make the case for attacking Iraq.
Much of the American media echoed the president's child-like glee at the release of the long-awaited dossier.
"Britain's Case: Iraqi Program to Amass Arms is ‘Up and Running," warned The New York Times. "UK Details Saddam's Thirst for Arms," boomed MSNBC. "Britain: Iraq ready to strike," announced the Atlanta Journal Constitution. "Blair spells out Iraq Threat," came the word from the Richmond Times-Dispatch.
In Britain, where political leaders, reporters and citizens actually listened to Blair's speech to parliament – and then seriously analyzed its lack of content – the reaction was decidedly less enthusiastic.
"We said we wanted killer facts," read the editorial on Blair's speech in the mass-circulation Mirror newspaper. "Instead, these are marshmallow ones."
The staid Financial Times added that Blair presentation contained no "compelling evidence" for action against Iraq. "This dossier is not serious," explained former Times of London editor Simon Jenkins, one of Britain's keener observers of politics and foreign affairs.
Eisenhower: de laatste onafhankelijke president
George Washington in his farewell address in 1796 advised citizens of the new republic to renounce any "passionate attachment" with another nation, and also to repudiate "inveterate hatred" toward another country.
In the Twentieth Century, the United States failed to heed Washington’s warnings on both counts. Shortly after World War II, we developed an "inveterate hatred" of the Soviet Union and formed a "passionate attachment" to Israel, although the latter accelerated dramatically under the Johnson Administration.
President Dwight D. Eisenhower was the last American president in the Twentieth Century to successfully stand up to the pressures and unyielding annoyances of the Israeli government and its American supporters. Although President Kennedy shared his predecessor’s views intellectually, he entered the White House after an extremely close election. Consequently, he had to assume a more cautious approach.
"The potential for the disastrous rise
of misplaced power exists and will persist"
Dwight D. Eisenhower
The Eisenhower administration’s Middle East policy is important for two reasons. First of all, it demonstrated that a strong American president can stand up to Israel. Secondly, it reveals that Lyndon Johnson—then Senate Majority Leader—was Eisenhower’s most influential political adversary regarding Israel. (Salvador Astucia in 'Opium Lords'
Moshe Dayan: Provocatie & Wraak
"Israel must see the sword as the main, if not the only, instrument with which to keep its morale high and to retain its moral tension. Toward this end it may, no - it must - invent dangers, and to do this it must adopt the method of provocation-and-revenge..."
(Moshe Dayan, Israel military commander and statesman)
|
Reformist star rising
Azadeh Moaveni, Al-Ahram Weekly 3/10-10-2002
The tide could finally be turning in favour of Iran's reformists. Azadeh Moaveni reports from Tehran
For the first time since his election in 1997 Khatami has launched a major political initiative that stands a reasonable chance of success. Breaking with his characteristic passive stance, in the face of hard-line belligerence, Khatami announced a bold plan to expand his legislative power three weeks ago. Citing disappointment over how the hard-line judiciary has handled political trials, and his own frustration in finding his authority so thoroughly checked, Khatami has said he has no choice but to seek fresh powers. "My repeated warning on violations of the constitution have been ignored," he said, upon presenting two bills designed to remedy the deadlock.
Over the past couple of months, a fragile partnership has emerged between Khatami and moderate conservatives. As Washington's stance on Iraq has toughened, and Iranian cooperation in Afghanistan has failed to win Tehran any share in America's good graces, conservatives have become increasingly frightened. The attack on Iraq, they now suspect, is just a precursor to regime change in Tehran, courtesy of a Bush administration that has made no secret of its contempt for both of Iran's political factions. "Now that conservatives are convinced we're next in line," says a source close to a powerful, right- wing Ayatollah, "it's a golden opportunity for reformists to win concessions."
It is no freedom if only the people who agree
with those in power and with their ways and means are free
"Let me declare my belief clearly. The destiny of the religion's social prestige today and tomorrow will depend on our interpretation of the religion in a manner which would not contradict freedom, whenever in history a religion has faced freedom, it has been the religion which has sustained damage ... when we speak of freedom we mean the freedom of the opposition. It is no freedom if only the people who agree with those in power and with their ways and means are free."
|
Gretta Duisenberg & de Holocaustindustrie
Commentaar Wim Duzijn 2002
Volkskrantcitaat: Advocaat Abraham (Bram) Moszkowicz heeft een klacht ingediend tegen Gretta Duisenberg (echtgenote van de president van de Europese Centrale Bank).
Aanleiding: Een verslaggeefster van dit programma had iemand van Platform 'Stop de bezetting' gevraagd naar het aantal handtekeningen dat de actiegroep dacht op te kunnen halen. De man antwoordde één miljoen. Dezelfde vraag werd vervolgens aan Gretta Duisenberg voorgelegd.
'Mevrouw Duisenberg viel even stil, toen zei ze 'zes miljoen', en begon te lachen.'
'Zij heeft nagedacht voordat zij sprak, en dus bewust mensen beledigd', zegt Moszkowicz. Dat Gretta Duisenberg in de lach zou zijn geschoten om het hoge getal dat zij noemde, wil Moszkowicz niet geloven. 'Zelfs als dat het geval is, heeft ze pech, want ze heeft geen zestien, maar zes gezegd.'
Moszkowicz ziet de uitspraak als een opzettelijke belediging van een groep mensen, gebaseerd op hun ras en levensovertuiging. De uitspraak zou aanzetten tot discriminatie en geweld (Bron: Volkskrant.nl)
Wim Duzijn: Hoewel kritische joodse intellectuelen in het buitenland de oplevende aandacht binnen de joodse gemeenschap voor de Holocaust zien als een poging van zionisten de expansionistische politiek van Israël goed te praten, zodat gesproken moet worden van exploitatie, d.i. menselijk leed in dienst stellen van politiek eigenbelang (Norman Finkelstein is de belangrijkste woordvoerder van deze groep kritische joden) proberen in Nederland nog altijd rechtse joden de Holocaust doelbewust te gebruiken als een middel kritische geesten de mond te snoeren, hetgeen in juridische termen 'oneigenlijk gebruik' genoemd kan worden.
Het geeft geen pas de Holocaust als politiek wapen te hanteren in een strijd die volgens vrijwel de hele wereldgemeenschap geen morele (lees: wettelijke) basis bezit.
Dat is precies de reden waarom kritische mensen het getal 'zes miljoen' op een enigszins spottende wijze hanteren, niet om het leed van onschuldige slachtoffers te bagatelliseren of belachelijk te maken. Integendeel. Wat belachelijk wordt gemaakt is de poging het leed van onschuldige mensen te gebruiken om kritische mensen de mond te snoeren.
De jurist Moszkowicz weet dat in een juridische strijd altijd sprake is van twee partijen, die beiden op een faire, gelijkwaardige wijze behandeld dienen te worden door een onafhankelijke derde partij.
Dat is de essentie van rechtspraak. Zodra er geen sprake meer is van drie partijen: de onafhankelijke rechter en twee gelijkwaardige strijdende partijen is het recht dood.
Moszkowicz treedt regelmatig op 'advocaat van de duivel'. Tegen forse betaling helpt hij die misdadigers die veel geld bezitten. Kleine criminelen zonder geld hebben geen kans in zijn advocatenwereldje.
In feite is dat niet eerlijk. Elke dief moet gelijke kansen hebben. Het mag niet zo zijn dat de dief die veel geld bezit een groter kans op vrijspraak heeft dan een dief zonder geld. En toch wordt die situatie door Moszkowicz (en andere vooraanstaande advocaten) zonder enige vorm van morele twijfel in stand gehouden.
Recht is rechtvaardig, zeggen we. Recht is eerlijk. Recht mag nooit afhankelijk zijn van geld en beelden van valse, aan macht gebonden 'goedheid' en daarom zou een 'vrije-markt-advocatuur' in een vrije, democratische samenleving waarin iedereen gelijk rechten bezit eigenlijk helemaal niet mogen bestaan, omdat zo'n vorm van advocatuur geen drie partijen kent.
Een vrije wereld die rechtvaardig is zou alleen maar sociale advocatuur mogen kennen: advocatuur van en voor het volk - dus geen advocatuur van en voor de rijken.
In de strijd tussen Palestina en Israël speelt aan geld en macht gebonden kapitalisme, asociaal kapitalisme dus, dat het recht van de sterkste predikt, een grote rol.
Amerika heeft geen belangstelling voor arme mensen. Amerika verdedigt zijn 'vitale belangen' en dat betekent dat Amerika alleen opkomt voor diegenen die van vitaal belang zijn voor Amerika, of, beter gezegd, voor het militair-industriële complex dat momenteel in Amerika de dienst uitmaakt.
Daarom moet Irak worden bevrijd - want vrijheid is geld verdienen - en daarom worden de Palestijnen aan hun lot overgelaten, omdat de Palestijnen helemaal niks bezitten - behalve dan een lapje grond dat volgens de machthebbers allang hun bezit niet meer is...
Moszkowicz zou als advocaat van de duivel bereid zijn Irak te verdedigen. Hij is een vrije-markt-advocaat die op zoek is naar geld. Palestijnen zijn arm, dus die maken in zijn kapitalistische rechtsparadijs geen kans.
Daarom is het niet helemaal eerlijk dat hij Gretta Duisenberg, die met haar acties de oneerlijke advocatenpraktijk van het Amerikaans-Zionistische kapitalisme aan de kaak stelt, voor de rechter wil dagen.
Gretta Duisenberg beledigt geen bevolkingsgroep. Zij probeert een bevolkingsgroep in bescherming te nemen tegen mensen die misbruik maken van een machtspositie die ze proberen te baseren op menselijk leed.
Waar zij een drie-partijen-situatie probeert te scheppen, daar probeertt Moszkowicz een twee-partijen-rechtstaat in het leven te roepen: de rechterlijke macht bestaande uit (rechtse) joden en niet onafhankelijke rechters, en de kwade mensen die de goede (lees: partijdige) rechtstaat aanvallen.
Het zal duidelijk zijn dat in een rechtstaat geen enkele partij de rol van rechter op zich mag nemen, helemaal al niet wanneer blijkt dat hij zijn kapitaal gaat gebruiken om via het voortdurend aanklagen van kritische anderen een eigen wetgeving in het leven te roepen. In dat geval is er geen sprake van onpartijdigheid maar van initimidatie: mensen bang maken om te voorkomen dat ze gebruik maken van hun door de grondwet gegagarandeerde rechten.
Wanneer het inderdaad de bedoeling van Gretta Duisenberg zou zijn geweest om via het gebruik van de term 'zes miljoen' de Holocaustindustrie belachelijk te maken dan heeft zij het recht volledig aan haar zijde. Niemand mag het middel van morele chantage gebruiken om het rechtsverlangen van mensen te frustreren. Moszkowicz weet dat ook.
Vervolging van Gretta Duisenberg zou ertoe moeten leiden dat een gerechtelijke actie in gang wordt gezet die gericht is op verwijdering van (bijvoorbeeld) de kritische boeken van Norman Finkelstein uit de Nederlandse boekwinkels.
Aan te nemen valt dat - gezien in het licht van de boekenverbrandingen van de Nazi's in de jaren dertig - dit onmogelijk de bedoeling kan zijn van een advocaat die de mening is toegedaan dat zelfs de grootste misdadiger (mits hij rijk is - dat wel natuurlijk..) voor een onafhankelijke rechter, gesteund door de beste advocaten van het land, zichzelf mag verdedigen.
|
Geld en Macht
Uit het evangelie volgens Lucas
Nu naderde het feest van de ongedesemde broden, het zogeheten paasfeest.
De hogepriesters en de schriftgeleerden bleven zoeken naar een mogelijkheid
om Hem uit de weg te ruimen, want ze waren bang voor het volk.
Toen nam de satan zijn intrek bij Judas, ook Iskariot geheten,
die behoorde tot de kring van de twaalf.
Hij ging naar de hogepriesters en de tempelwacht
en overlegde met hen hoe hij Hem aan hen zou kunnen overleveren.
Ze waren daar zeer mee ingenomen, en spraken af hem geld te geven.
Hij ging akkoord en zocht naar een goede gelegenheid om Hem aan hen
over te leveren zonder dat de mensen het merkten. (Lc 22, 1-6)
En terwijl hij nog sprak, zie daar kwam Judas, één van de twaalf discipelen. Bij hem was een massa mensen met zwaarden en stokken, van de hogepriester en oudsten van het volk. En de verrader had hun een teken gegeven, en gezegd: Degene die ik kussen zal, die is het, grijp hem. En direct trad hij op Jezus toe en zei: gegroet, Rabbi! En kuste hem. Maar Jezus zei tegen hem: Mijn vriend, waarvoor ben jij gekomen?
Opportunisme & Het Koopbare Bestaan
Commentaar Wim Duzijn 2002
We leven in een wereld waarin opportunisme de norm is. Dat betekent dat niet gekozen wordt voor de waarheid maar voor macht.
Waar de macht bepaalt wie goed en we slecht is, daar hangt de eerlijke, waarheidlievende mens aan het kruis. Dat is de simpele boodschap die het Evangelie ons brengt.
Dat Evangelie wordt niet serieus genomen door machtsdenkers, omdat het Evangelie de totale, absolute ontkenning is van welke machtsdroom dan ook, dromen die daarom zo gevaarlijk zijn, omdat ze alles wat opportunistisch is in de maatschappij naar boven proberen te brengen.
Het aan priesters en kerken gebonden christendom - een vorm van godsdienst waarin niet de Mens maar zijn onderwerping aan God centraal staat - is in feite een verradersgodsdienst, omdat het weigert de niet-opportunistische waarheidlievende Mens in Jezus te eren.
Vergoddelijking van profeten is een vorm van verraad die onvermijdelijk leidt tot de geestelijke kruisiging van diegenen die niet de profeet maar God willen eren. Daarom kun je stellen dat aan de vorm gebonden christenen Jezus kruisigen, zoals fanatieke moslims Mohammed en fundamentalistische joden via de vergoddelijking van de racist Ezra de wetgever Mozes kruisigen.
Alle profeten zeggen dat je nooit mensen of producten van mensen als God mag aanbidden. God is (zo wordt gesteld) een hoger, boven ons allemaal staand abstract principe dat als zodanig behandeld dient te worden. We kunnen in contact komen met dat principe, maar dat betekent niet dat we daarmee een mens tot afgod mogen verheffen.
Wie Jezus, Mohammed of Mozes wil eren dient op zoek te gaan naar de niet aan machthebbers gebonden Geest die verborgen gaat achter de Vorm.
Niet het Boek is heilig, maar de Geest is heilig. Daarom werd Mohammed niet geïnspireerd door een boek, maar door een Goddelijke Geest: de Engel Gabriel, en daarom ook wordt het inzicht van Jezus niet gekoppeld aan bestudering van de Schrift maar aan een tocht door de machteloos makende woestijn.
Opportunisme bindt mensen aan een primitief machtssysteem. Dat verklaart de ene dag iets goed en maakt de volgende dag het goede slecht.
Mensen met geweten worden niet getolereerd, omdat geweten niet bereid is iets wat altijd goed was zomaar slecht te verklaren.
Daarom kent een opportunistische samenleving geen echte moraal. De opportunist chanteert, koopt om, en maakt van heel het bestaan een handel. Zodra hij principes serieus gaat nemen is hij geen opportunist meer. Dan is hij een werkelijk spiritueel mens geworden en plaatst hij de onomkoopbare Geest boven de koopbare Vorm.
|
The United Nations Must Declare:
The President Of The United States Is Insane
LaRouche, Breaking News, 4-10-2002
Oct. 4, 2002--Democratic Presidential pre-candidate Lyndon H. LaRouche today issued the following statement, for immediate international release: "By their pattern of bizarre behavior, the President--and the Vice-President--of the United States, have shown themselves to be insane. "They are conducting themselves in such as manner as to violate the most fundamental principles of international law that have existed since the formation of the United Nations at the end of World War II. No President of the United States could support such insane policies, unless he himself were clinically insane.
Therefore, the United Nations Security Council must recognize this fact, and it should suspend its current debate and negotiations over the insane demands being made by the President of the United States. Stop negotiating over the demands of a madman!
The United Nations should declare that the President of the United States is insane, and then proceed from that standpoint."
Waanzin & Macht
Commentaar Wim Duzijn 2002
Waanzin is een uiterst vaag begrip, dat in een niet redelijke wereld alleen dan betekenis verkrijgt wanneer het wordt gedefinieerd door een mens die macht bezit.
De machteloze mens zal nooit een ander mens die hem lastig valt gek kunnen verklaren. Ook al is het voor iedereen duidelijk dat aan de betreffende persoon een steekje los zit, dan nog zal men niets kunnen doen omdat de machtige mens de norm bepaalt.
In de jaren zeventig leidde dat inzicht tot de opkomst van de anti-psychiatrie. Men ging de psychiatrie beschouwen als een verlengstuk van 'het systeem' en men probeerde een tegenbeweging in gang te zetten die afwijkend gedrag van mensen op een objectieve wijze wilde gaan bekijken, waarbij het standpunt van de machthebber niet langer werd beschouwd als zijnde 'absoluut waar en goed'.
Helaas is het gedachtegoed van de antipsychiatrie in de vuilnisbak geworpen. De jaren-zestig-beweging bleek niet meer te zijn dan een kortstondige rage die uiterst revolutionaire inzichten in handen legde van verdwaasde utopisten, die niet het vermogen bezaten in te zien op welk een gruwelijke wijze ze werden gemanipuleerd.
Wie de huidige wereldsituatie bekijkt zal ontdekken dat we een herhaling van de jaren zeventig beleven. Werd in die tijd Richard Nixon algemeen gezien als een geestelijk gestoord persoon die niet thuishoorde in het Witte Huis, maar in de wachtkamer van de psychiater, nu is het George Bush, die gedrag gaat vertonen dat volstrekt onvoorspelbaar is.
George Bush is geen man van oorlog. Oorlog is geweld en George Bush heeft geen gewelddadig karakter, hetgeen hem de bijnaam 'chickenhawk' heeft opgeleverd, een uitdrukking die militairen die weten dat oorlog barre rotzooi is geven aan ambtenaren, die vanachter een veilig duur bureau andere mensen de dood insturen.
Eigenlijk kun je George Bush geen groter plezier doen dan de eeuwige oorlog die op 11 september 2001 in gang werd gezet onmiddellijk stop te zetten. Dan is er vrede en kan George Bush weer normaal gaan functioneren: werken aan de vrede dus, samen met vredelievende anderen, terwijl de internationale politieorganisaties het werk doen dat ze moeten doen: het opsporen van terroristen.
Zolang zijn krankzinnige medewerkers hem de oorlog opdringen is hij gek - en zal hij steeds gekker worden.
Niet omdat hij zomaar andere landen binnen valt, want dat hebben machthebbers alle eeuwen door gedaan en niemand noemt die waanzinnigen 'gek', maar omdat hier sprake is van een man die een naief, kinderlijk karakter bezit dat hem dwingt 'vredespresident' te zijn.
Kinderen willen geen oorlog voeren. Daar zijn ze niet voor gemaakt. Kinderen willen vrede. En daarom is George Bush gek. Omdat hij in een omgeving leeft die van een vredelievend kind een onredelijk monster maakt.
|