Het Oude Denken
Is Failliet

Tony Blair: rechts-religieus politicus, die de oorlog predikt
Commentaar Wim Duzijn 2002

"If necessary the action should be military and again, if necessary and justified, it should involve regime change." Tony Blair over optreden in Irak.

De meest merkwaardige politicus van Europa is het zich socialist noemende warhoofd Tony Blair. Waar Saddam Hussein zegt dat hij bewondering heeft voor de Europese sociaal-democratie en de Amerikaanse moderniseringszin, daar stelt Blair, in samenwerking met George Bush junior, alles in het werk om het socialistische Baath-regime in Irak van zich te vervreemden.
Irak moet wapeninspecteurs toelaten. Weigert men dat, dan wordt Saddam Hussein afgezet.
Dat noemt Tony Blair, die Ariel Sharon een leider van een onafhankelijke staat noemt die je geen orders kunt geven, socialisme.
Irak stelt tegenover die eis een redelijk verzoek: Garandeer ons dat de sancties worden opgeheven, wanneer binnen een bepaalde tijd de inspectie is uitgevoerd.
Binnen normale democratische verhoudingen is dat een heel gewoon verzoek. De UN heeft sancties verbonden aan de aanwezigheid van bepaalde wapens. Zijn die wapens niet aanwezig, dan worden de sancties opgeheven. Welnu: het is een uiterst simpele zaak om een tijdschema op te stellen, dat door beide partijen kan worden goedgekeurd. Wie een huis gaat bouwen eist van een aannemer ook dat hij binnen een bepaalde tijd zijn huis afbouwt.
De botte, op vernedering gerichte houding van Blair en Bush is in strijd met de prachtige moraal die George Bush verkondigt.
Bush pleit voor compassie en respect voor menselijke waardigheid. Dan mag een ander ook eisen dat hij die woorden op een concrete wijze inhoud geeft.
Je kunt niet zomaar het besluit nemen de moraal op te heffen wanneer je wordt geconfronteerd met iemand die je niet mag. Politici die persoonlijke motieven boven het algemene belang plaatsen horen in de politiek niet thuis.
De Israelische politicus Ariel Sharon, die als een klein, wrokkig kind met mensenlevens speelt omdat hij als ex-generaal de militante houding van Yasser Arafat afwijst is voor die stelling het levende bewijs.

Vals-moralistische filosofie achter dat kinderachtige gedrag:
Je mag geen vrede sluiten met mensen die je in het verleden tot vertegenwoordiger van het kwaad hebt uitgeroepen. Toegeven dat het kwaad niet zo kwaad is als je altijd hebt beweerd toont aan dat jouw goedheid niet deugt, zodat je voor je eigen gebreken - met name je onwil en je onvermogen het recht van een ander te respecteren - verantwoordelijk kunt worden gesteld.

Macht en Wijsheid Astrologisch commentaar, Wim Duzijn 2002

"It is important to look into the fundamental error in the attitude of the Sharon government: the lack of a political force operating in parallel with the military one. That is the basic reason for Israel's failure in the diplomatic and media battle in the world. As long as Israel under the leadership of Sharon is viewed as taking a hard-line political stand, the army's battles will not be sufficient. Israel has shown its power. It must also show its wisdom." (Ha'aretz Editorial, 10-4-2002)

Het feit dat de redactie van een links Israëlisch blad het woord 'wijsheid' gebruikt, kan gezien worden als een zeer opmerkelijk gegeven..
Wijsheid is de tegenpool van ideologisch, religieus denken. Wijsheid is de weg van het Midden, de christelijke weg, die Israëlische joden altijd hebben afgewezen.
Astrologisch gezien hoort het begrip wijsheid bij de planeet Jupiter, een planeet die in alle oude Arabische culturen (met name Mesopotamië = het huidige Irak) een uiterst grote rol speelde.
Juist de Arabische landen (inclusief Israël, dat nog altijd weigert haar Arabische verleden te erkennen), landen dus die in een ver verleden in belangrijke mate hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de astrologie, zouden wat meer aandacht aan de eeuwenoude symboliek moeten besteden.
Astrologie wordt nog altijd met een zekere minachting bejegend, maar wie wil proberen gewone mensen tot rede te brengen die zal mensen een instrument moeten geven dat hen in staat stelt redelijk te worden.
Het feit dat juist de oude Arabische volken de astrologie als hoogste vorm van wetenschapsbeoefening beschouwden duidt er op dat Arabieren gevoelig zijn voor aan de astrologie ontleende argumenten. Daarom zou het uitermate verstandig zijn wanneer Israël en de Arabische landen de astrologie zouden verheffen tot een universitaire studie.
Astrologie is afkomstig uit het Midden-Oosten, heeft het Midden-Oosten groot gemaakt en kan het Midden-Oosten weer groot maken (ontdoen dus van de religieuze kleingeestigheid die elke redelijke vredespoging onmogelijk maakt) .
Dat klinkt als het verhaaltje van een dweepzuchtig warhoofd, maar is het niet.
Astrologie is de ontkenning van het fundamentalisme. Astrologie staat in dienst van het verlangen naar wijsheid. Dat verlangen zit ingebakken in het Arabische denken. En juist omdat het verlangen naar wijsheid zo sterk is in de Arabische wereld (kijk naar de redevoeringen van Saddam Hussein, een man die voortdurend wijst op het grooste - pre-Islamitische - verleden van Irak), zullen alle pogingen van Westerse regeringen hun kille, materialistische denkpatroon aan Arabieren op te dringen falen.

In de jaren zestig ging een roep over de wereld: "Verzet je tegen de arrogantie van de macht en breng de verbeelding aan de macht"
Astrologisch gezien behoort het begrip verbeelding bij de Maan.
Verbeelding is Maan-denken, en de Maan is het symbool bij uitstek van de Arabisch-Islamatische wereld.
Ook de Amerikaanse president George Bush is astrologisch gezien een Maan-mens, wil een 'conservatief met compassie' zijn. Met andere woorden: George Bush is de natuurlijke medestander van de Arabieren, een man die niet voor de macht, maar voor de poëzie zou moeten kiezen.
Het kille, economische en militaire machtsdenken waar George Bush nu voor kiest is de ontkenning van zijn eigen persoonlijkheid.
Machtdenkers (militair en economisch) proberen die waarheid belachelijk te maken. Zij hebben geen verbeelding, zij zijn niet vrouwelijk en niet kinderlijk, zij willen niet wijs of intelligent zijn, zij willen macht en zij weten dat je alleen maar Macht verwerft wanneer je kiest voor de meest stringente en hardnekkige vormen van onredelijke domheid die er bestaan.

Israël is momenteel in de greep van de domheid! Dat dienen we ons goed te realiseren!

Sharon en zijn rechtse hardliners vechten voor het zionisme. Hamas vecht voor een Islamitische staat Palestina. En beide groeperingen negeren het feit dat alle experts het er over eens zijn dat noch de ene extremistische oplossing, noch de andere extremistische oplossing deugt.
Israel zal nooit een Islamitische staat worden (daar heeft de PLO van Arafat -een seculiere organisatie - ook nooit voor gevochten; de PLO streefde naar democratie en gelijke rechten voor iedereen) en de Palestijnen zullen nooit het rechtse zionisme, dat van hen tweede rangs burgers maakt, accepteren, hetgeen een volstrekt logische zaak is.
Het feit dat Westerse landen weigeren een ideologie te veroordelen die van mensen tweederangsburgers maakt mag gerust absurd worden genoemd.
Joodse ideologen en Islamistische ideologen maken misbruik van elkaars ideologische onverzettelijkheid. Het Palestijnse volk (waarvan de helft niet voor Hamas kiest) en de slachtoffers van de zelfmoord-activisten zijn daar de dupe van.
Je kunt je daarom afvragen waarom de Amerikanen, die de sleutel van de oplossing in handen hebben, de hardliners van beide kanten niet uitnodigen voor een gesprek. "De Palestijnse staat komt er, zijn jullie het daar mee eens? Zoja, waarom gaan jullie dan door met je strijd? Zonee, waar vechten jullie dan voor?"
Nu wordt iedere Palestijnse verzetstrijder een 'terrorist' genoemd, hetgeen volstrekt onjuist is. Je bent alleen dan een terrorist wanneer je (Israelier of Palestijn) vrede tussen Israel en Palestina onmogelijk maakt.
Ariel Sharon en zijn rechtse extremisten hebben 30 jaar lang niets anders gedaan dan elke vredespoging onmogelijk maken. "Het ergste wat Sharon kan overkomen", stelde de Israelische professor Israel Shahak in het verleden, "is een Palestijnse bevolking die zich rustig houdt..."
Dat keiharde feit: Dat Sharon vrede altijd heeft afgewezen - het feit dat hij nooit een boek over vrede heeft geschreven, maar wel een boek over oorlog - wordt door joodse ideologen volstrekt over het hoofd gezien.
Ook Hamas deugt niet. Dat is gewoon een feit. Wanneer Arabische landen vrede aanbieden, wanneer Amerika een Palestijnse staat aanbiedt, dan moet je - wanneer je voor de vrede bent - de diplomatie kansen geven. Pas wanneer de diplomatie faalt kun je actie ondernemen, en dan nog moet je in de eerste plaats objecten kiezen voor je aanslagen die zo weinig mogelijk burgerslachtioffers kosten. Strijden voor je recht is een normale zaak. Maar de zaak van de vrijheid ondergeschikt maken aan religieuze doelstellingen (zoals het vestigen van een Islamitische staat) is oneerlijk en onrechtvaardig.
Merkwaardig in het hele gebeuren momenteel is dat noch de Amerikanen, noch de Arabieren een gesprek aangaan met de hardliners. Iedereen maakt vredesplannen, maar de mensen die de oorlog in stand houden worden niet bij de gesprekken betrokken. Heel absurd allemaal.
Sharon levert zichzelf uit aan hardliners. Arafat levert zichzelf uit aan hardliners. En dat betekent dat zij pionnen zijn in een machtspel dat buiten hen om wordt uitgevochten.
Waarom praten met Arafat en Sharon als de werkelijke leiders extremisten zijn? Praat met die extremisten, maak ze duidelijk dat hun plannen nooit verwezenlijkt zullen worden, en als ze dat niet willen aanvaarden, zorg dan dat ze politiek gezien worden uitgeschakeld. Maar doe niet net alsof. Ga niet zitten praten over niks en laat toe dat de extremisten aan beide kanten de macht veroveren. Want dat is wat er nu al 30 jaar lang gebeurt:
Men praat over niks, terwijl extremisten met Amerikaans en Arabisch geld nederzettingen bouwen, geld in het riool werpen en met bommen gooien.
We zeggen dat we moderne zakenmensen zijn. In het Midden-Oosten merk je daar weinig van. Miljarden dollars worden daar in een bodemloze put gegooid!

Sharon & de Jood Als Eeuwige Krijgsheer

Question: Ariel Sharon, your autobiography is called "Warrior." Do you still see yourself like that today, when you are prime minister?

Sharon: "That is the role of my generation. It was and remains the role of my generation. And it is also the role of the coming generations. If the Jews want a state - and I believe that the Jews do want a state - it is everyone's role. Not necessarily to fight in practice, but to be ready to fight. To be deployed for that.
"You have to understand one simple thing: The Jews have one small state. It is a state blessed with skills, truly blessed with skills. But this is the only place in the world where Jews have the right and the ability and the strength to defend themselves by themselves. And that is a gift of God. That is what we must defend.
Therefore, we must all know that we can never place our fate in the hands of anyone else, not even in the hands of those who are our best friends. Never." (Interview met Ariel Sharon, Ha'aretz, april 2001)

Je kunt jezelf de vraag stellen of een machthebber het recht heeft de identiteit van een heel volk te bepalen. Gewoon zeggen dat je als oorlogszuchtige man de mening bent toegedaan dat alle joden - tot in de verre toekomst toe - oorlogszuchtige mensen behoren te zijn: 'strijders', 'vechters', krijgsheren, die zichzelf moeten verdedigen.
Wie over een klein beetje gezond verstand beschikt beseft hoe krankzinnig deze opvatting is. Je moet eeuwig vechten en eeuwig jezelf verdedigen.
Die opvatting - die het militarisme heilig heeft verklaard - veronderstelt dat er iets te vechten valt en dat er iemand is waartegen je jezelf verdedigen moet.
Sharon zet met die stelling de wereld op z'n kop. In een normale maatschappij is een strijder een man die alleen dan in actie komt, wanneer een hogere overheid (die niet uit generaals en kolonels bestaat) heeft bepaald dat er sprake is van een gevaarlijke situatie. Met andere woorden: een normale, democratische maatschappij kent weliswaar strijders, maar die vormen een minderheid, die tot taak heeft in ogenblikken van gevaar de minder strijdlustige meerderheid te beschermen.
Ariel Sharon bepaalt dat het hele joodse volk het militaire uniform dient aan te trekken. Dat betekent dat er iets gezocht moet worden om te kunnen vechten. en dat is nu precies wat rechts Israel al decennialang doet. Objecten zoeken waar de eeuwige strijdlust op kan wordem uitgeleefd.
Die objecten moeten niet joods zijn. Sharon wil niet vechten tegen joden - ook al zijn ze extreem-rechts en in geestelijk opzicht dus de tweelingbroer van Adolf Hitler. Nee, de joden vormen een heilig verklaarde eenheid, die ten koste van alles in stand moet worden gehouden.
Op 11 september verklaarden 15 moslims dat ze bereid waren voor hun geloof te sterven. Dat vonden we vreemd. Toch zegt Ariel Sharon precies hetzelfde. Hij gelooft in de Goddelijke roeping van het joodse volk en hij eist van dat volk dat het samen met hem vecht en sterft voor zijn heilige zaak - een zaak die door de meerderheid van de joden nauwelijks wordt begrepen en waarvan men zich waarschijnlijk ook helemaal niet bewust is dat men hem heeft.
Het wordt daarom tijd dat de regering van Israel ons vertelt wat nu precies die 'heilige taak' van de joodse staat Israel is. Vooral ook omdat de hele wereld op het ogenblik wordt opgeroepen als een blok achter Israel te blijven staan.

Marcel van Dam wil geen man van oorlog zijn
Commentaar Wim Duzijn 2002

Marcel van Dam als ombudsman in de jaren '60.

Het is triest dat mensen die zichzelf intelligent en links noemen - Elsbeth Etty schijnt zelfs de uiterst idealistische schrijfster Henriette Roland Holst te bewonderen, een vrouw die pleit voor de overwinning van de zachte krachten in de wereld - op zo een kritiekloze wijze de staat Israel verdedigen, een staat die gedragen wordt door een ideologie die de ontkenning is van alle socialistische idealen die Henriette Roland Holst in haar leven uitgedragen heeft.
Het zionisme (in wezen een tegenpool van het humanisme) heeft vanaf het allereerste begin de rechten van de Palestijnen ontkend door niet te spreken over een democratische staat (staat voor allen), maar over een joodse staat (een staat van en voor joden). Dat feit ontkennen is onmogelijk - behalve wanneer je de ogen dichtsmeert met de boter die in dikke stralen van je hoofd afdruipt.
Die extreem-rechtse mentaliteit (extreem-rechts noemen we die opvattingen die mensen het recht geven andere mensen hun burgerrechten af te nemen) heeft een tijdlang een sluimerend bestaan geleid, maar kwam in het jaar 1967, na de juni-oorlog waarin de Westbank en de Gazastrook werden veroverd, tot volle bloei.
Het probleem van de inlijving van de Westbank en de Gazastrook waren de bewoners. Die bewoners waren niet-joods en daarom zou opname van die inwoners in Israel van Israel een staat maken waarin niet-joden de meerderheid zouden gaan vormen.
De logische oplossing zou zijn geweest de bezette gebieden onmiddelijk weer af te stoten: Niet-joods, eng, onrein.., dus weg ermee!
Maar dat deden de Israeli's niet. Ze wilden en willen de gebieden houden, zonder dat de inwoners Israelisch staatsburger mogen worden. Dat is de kern van het conflict. En daarom wil Ariel Sharon oorlog voeren. Niet omdat hij de beschaving wil, zijn autobiografie heet niet, "Ik, de beschaafde man", maar omdat hij de oorlog wil: zijn autobiografie heet: "Ik, de man van oorlog"!

Moraal Doet Niet Aan Vriendjespolitiek
Commentaar Wim Duzijn 2002

"U.S. Secretary of State Colin Powell was reviewing whether to proceed with talks scheduled with Palestinian Authority Chairman Yasser Arafat after a Palestinian suicide bombing in Jerusalem killed six people, the State Department said Friday.
State Department spokesman Richard Boucher told reporters after the bombing that Powell was deliberating over his plans for Saturday, when he was due to meet the Palestinian leader in the West Bank city of Ramallah.
"He's looking at the whole situation in terms of the bombing and where we are and where we stand," Boucher told reporters when asked whether Powell would go ahead with the Arafat talks." (Ha'aretz/AP, 12-4-2002)

Het Messiaanse Tijdperk Van Geld En Macht

Nasser Al-Kidwa, the Palestinian U.N. observer, said he hoped the council would quickly accept the idea of an international force. Israel's U.N. spokesman, Ariel Milo, said Israel would object." (AP, 12-4-2002)

De vraag die een naar eerlijkheid verlangend mens zichzelf vandaag moet stellen is wanneer redelijke mensen in gaan zien dat Israël een oorlogszuchtige natie is, die zich laat leiden door de gedachte dat Israël in een Messiaans tijdperk leeft, waarin de Verenigde Staten verplicht zijn de Messiaanse oorlogen te voeren, die Israël tot leidende macht in het Midden-Oosten moet maken.
De religieuze extremisten die de politiek van Amerika domineren zijn waanzinnig. Die waanzin uit zich in de geldverslindende kolonisatiepolitiek van de staat Israël, een uit godsdienstige motieven voortvloeiend beleid, dat momenteel zogenaamd machtige Amerikaanse politici omtovert in deerniswekkende clowns (zoals alle intelligente, vredelievende mensen door rechts Israël op een systematische wijze worden vernederd en belachelijk gemaakt).
De kolonisten die de macht in Israël in handen hebben zien de junioorlog van 1967 als een Messiaanse boodschap die de eindtijd heeft ingeluid, een eindtijd waarin Israël via oorlogen de Messiaanse belofte waar dient te maken.

Sharon en de kolonisten zien zichzelf als uitvoerders van een Messiaanse droom, die Israël tot machtigste natie van het Midden-Oosten (volgens sommigen zelfs van de hele wereld) behoort te maken.
Dat Messiaanse bewustzijn is puur narcistisch gericht. Israël verheerlijkt zichzelf, wil zichzelf tot heilstaat uitroepen, en wil de eigen joodse bevolking gelukkig maken. Degenen die dat ideaal ontkennen of in de weg staan worden gezien als kwaadaardige opoerkraaiers.
Het zal duidelijk zijn dat binnen een dergelijke visie op het bestaan de vrijheid van het individu volstrekt onbelangrijk is. Waar het evangelie van Jezus Christus (Jezus noemde zichzelf volgens de evangelieverhalen de Messias) ons vertelt dat het Koninkrijk der Hemelen een rijk van intelligente eenlingen is (een eenling is een wereldburger die zich overal thuis kan voelen: 'het koninkrijk is binnen u en buiten u"), daar staat de Israëlische Messias voor een vorm van aan de natie gebonden collectivisme, die van alle burgers eist dat zij zich onderwerpen aan het primitieve machtsdenken van onredelijke fanatici.
Daarom is de morele schertsvertoning die Amerikaanse politici momenteel opvoeren ook zo'n zielige vertoning. Ze zijn Amerikaan, ze denken dat ze de vrijheid verdedigen, maar zodra ze een bezoek brengen aan Israël worden ze gedegradeerd tot sloofjes van de onvrijheid, de domheid en de waanzin.
Amerika, dat op een welhaast masochistische wijze rechts Israël steunt, werkt er aan mee dat de bewoners van het Midden-Oosten worden uitgeleverd aan fanatieke ideologen.
Waarom doet Amerika dat? Niet omdat Amerika de intellectuele bevrijding van de enkeling verheerlijkt, nee, Amerika steunt Israël omdat men de droom van een groep godsdienstwaanzinnigen in stand wil houden, een droom die betaald wordt door Amerikaanse miljardairs, die oprecht denken dat wijsheid met geld en macht gekocht kan worden.
De aanval van een groep terroristen op 11 september van het jaar 2001, waarbij de symbolen van het Joods-Messiaanse machtsdenken werden beschadigd en/of vernietigd, is daarom veel meer dan zomaar een terreurdaad. Die aanval moet ons er van bewust maken dat de Messiaanse droom van religieus Israel en Amerika een op macht en geld gebaseerde, rechtse droom is die niet deugt.