Rechts geweld & Intellectueel protest


Rechtse propaganda in Israel

Juist uit verbondenheid met het lot en het voortbestaan van Israël wil Een Ander Joods Geluid het debat aanzwengelen en vredesinitiatieven steunen met als uitgangspunt de algemeen aanvaarde beginselen van gelijkheid, verdraagzaamheid en menselijkheid, zoals vastgelegd in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.

Ander Joods Geluid: Sancties voor Israël

Israël moet met sancties worden gedwongen om het geweld in de Palestijnse gebieden te verminderen. Hierover moeten de Europese Unie en de Verenigde Staten het eens worden. Lukt dat niet, dan moet de EU zelf met sancties dreigen. Daartoe heeft de stichting Een Ander Joods Geluid (EAJG) minister Van Aartsen (buitenlandse zaken) gisteren opgeroepen.
Vooral intellectuele Nederlandse joden maken deel uit van Een Ander Joods Geluid. Zij wijzen de nederzettingenpolitiek af en vinden dat Israël - met een georganiseerd leger - meer mogelijkheden heeft het geweld te beteugelen, dan de Palestijnen. Gisteren heeft de stichting Van Aartsen, per brief gevraagd uit te spreken dat de wereld niet langer "dadenloos kan blijven ten aanzien van de problemen in het Midden-Oosten".
Vooral Israël moet stappen zetten om tot een staakt-het-vuren te komen, meent EAJG. Een geordend leger heeft hiertoe aanzienlijk meer mogelijkheden. Helaas leidt het gedrag van dit leger momenteel met zijn disproportionele 'vergeldingsacties' en collectieve straffen eerder tot escalatie dan tot de-escalatie'', schrijft de stichting aan Van Aartsen.
Met de brief wil EAJG aangeven dat ook vanuit joodse kring in Nederland steun is voor het initiatief van Van Aartsen om de Israëlische premier Sharon op te roepen tot een staakt-het-vuren. "Wij worden gemotiveerd door onze overtuiging, dat Israëls voortbestaan niet langer veilig is als er niet spoedig een eind komt aan zijn huidige, moreel verwerpelijke en volstrekt contraproductieve politiek."
Zo nodig moeten er sancties worden toegepast om Israël tot de juiste maatregelen te dwingen, vindt EAJG. De EU en VS moeten daarmee dreigen, om hun woorden kracht bij te zetten. (Nederlands Dagblad, 12-3-2002)

Vrede met de ander is oorlog met jezelf Commentaar Wim Duzijn

In alle commentaren over het Midden-Oosten wordt uitvoerig gesproken over het gevaar van extremistische moslimbewegingen, maar over het gevaar van door extreem-rechts gedomineerde politieke partijen wordt zelden gesproken. Met name de Likoed-partij, die niet in staat is haar eigen liberale karakter te verdedigen tegen de aanvallen van extreem-rechtse oorlogshetzers, is een machtsfactor, waaraan nauwelijks aandacht wordt besteed.
Ariel Sharon, hoe gehaat ook bij de Palestijnen, is binnen de kring van extreem-rechtse Likud-hardliners een relatief-gematigde figuur, die alleen daarom niet in staat is nee te zeggen tegen de extremisten in zijn partij, omdat hij het emotioneel niet op kan brengen te breken met het zionisme, waar hij zijn leven lang in heeft geloofd. Dat zionistische geloof overschaduwt zijn liberale instelling en verhindert hem zijn afschuw uit te spreken over de anti-liberale opstelling van extremistische joodse groeperingen in de Israelische samenleving.
Toch zal de tegenstelling links-rechts in Israel een steeds grotere factor van betekenis worden, naarmate duidelijk wordt dat een eliminatie van het Palestijnse probleem via staatsterreur geen haalbare zaak is. Ook Sharon zal zijn ogen daarvoor niet kunnen sluiten.
De linkse en rechtse regeringen hebben de rechtse bevolking tientallen jaren lang laten geloven in leugens, terwijl ze, wanneer ze vrede willen sluiten, gedwongen zijn de bevolking de waarheid te vertellen. Dat zal ongetwijfeld tot woede en teleurstelling leiden.

Likud ministers: Sharon has lost his mind

Likud ministers sharply criticized Prime Minister Ariel Sharon for conceding on his demand for seven days of complete quiet prior to the implementation of the Tenet plan at a meeting of the Likud ministerial forum.
The criticism - from Internal Security Minister Uzi Landau, Education Minister Limor Livnat, and Minister without Portfolio Dan Naveh - further complicated Sharon's efforts to stabilize his coalition prior to the expected resignations this morning of Tourism Minister Benny Elon and National Infrastructure Minister Avigdor Lieberman.
After the meeting, Likud ministers said privately Sharon has lost his mind due to his poor showing in recent polls, and the departure of the National Union-Yisrael Beiteinu faction will no doubt expedite the government's fall.
"I do not understand where you are leading us," Landau told Sharon in the meeting. "Who are the experts you consult with, and why don't you consult with us?"
Sharon told Landau to accept an eventual Palestinian state as a fait accompli, but Landau said he - and the Likud bureau he chairs - would not let it happen. (By Gil Hoffman, Jerusalem Post, 12-3-2002)

100,000 call for dismantling PA

Under heavy security, a crowd estimated by organizers at more than 100,000 gathered in Tel Aviv's Kikar Rabin last night to call on Prime Minister Ariel Sharon to dismantle the Palestinian Authority, end the terror, and "rid the area of terrorists and [their] weapons."
Effie Eitam Organized by the Council of Jewish Communities in Judea, Samaria, and the Gaza Strip, the rally was intended to express a national consensus against terror and concessions to the PA. More than 1,600 police protected the protesters, whose rallying cry was "A strong people can defeat terror." The demonstration was the first of its kind in several months and the first to be held in Tel Aviv since July.
The rally came a day after the seven-man National Union-Yisrael Beiteinu Knesset faction unanimously decided to leave the government to protest Sharon's decision to discard the demand for seven days of quiet before the implementation of the Tenet plan and to permit PA Chairman Yasser Arafat to leave Ramallah.
Right-wing leaders, rabbis, Maj.-Gen. (res.) Shmuel Arad, and singer Ariel Zilber spoke before a sea of Israeli flags and pro-settlement banners.
The most highly anticipated speech of the night came from Brig.-Gen. (res.) Effie Eitam, who called the Jews an "eternal people" undeterred by the threat of suicide bombers or terror. Eitam, who is organizing a new religious Zionist political movement, called on Sharon to remember his roots and his desire to "hold the Temple Mount." (By Matthew Gutman, Jerusalem Post, 12-3-2002)

Kofi Annan blasts Israel's 'illegal occupation'

UN Secretary General Kofi Annan yesterday blasted Israel's "illegal occupation" of the West Bank and Gaza and warned that continued IDF military action against the Palestinians is breeding more terrorism.

In an address to the UN Security Council followed by closed consultations on "the situation in the Middle East, including the Palestinian question," Annan pleaded with both sides to halt the violence that he said has claimed more than 1,200 Palestinian and 350 Israeli lives, including 230 in the past 10 days.
He described the current level of violence in the Middle East as "horrifying" and called on Prime Minister Ariel Sharon and Palestinian Authority Chairman Yasser Arafat to "lead your peoples away from disaster."
Annan took Israel to task for its "increasing use of heavy weaponry... in civilian areas," including combat helicopters, tanks, and F-16s, and he demanded that Israel "stop the bombing of civilian areas, the assassinations, the unnecessary use of lethal force, the demolitions, and the daily humiliation of ordinary Palestinians."
"Such actions gravely erode Israel's standing in the international community and further fuel the fires of hatred, despair, and extremism among Palestinians," he said.
He insisted that Israel "end the illegal occupation," thus marking the first time he has termed Israel's presence in the West Bank and Gaza as illegal, said Annan's spokesman, Fred Eckhard, after the meeting. (By Melissa Radler, Jerusalem Post 13-3-2002

Israel Moreel Failliet
Commentaar Wim Duzijn, 2002

In een redactioneel commentaar roept de hoofdredactie van de Volkskrant (13-3-2002) de regering van Israël op de zinloze politiek van het geweld vaarwel te zeggen om te voorkomen dat men afglijdt naar een situatie van normloosheid, waarop alleen nog maar de uitdrukking 'moreel failliet' van toepassing kan worden verklaard.
Opvallend is dat de hoofdredactie van een toonaangevend blad Israël veroordeelt en die veroordeling ook in duidelijke veroordelende woorden uitdrukt.
Zoals Kofi Annan eigenlijk nog nooit de bezetting van de Palestijnse gebieden door Israël 'illegaal' heeft genoemd, zo hebben de toonaangevende media in ons land nooit de moed gehad een land dat zichzelf de hoeder van de moraal noemt 'moraal-loos' te noemen.
Je kunt daarom stellen dat de uitdrukking 'dreigend moreel failliet', die de hoofdredactie van de Volkskrant gebruikt, de ergste veroordeling is die denkbaar is - gezien het verlangen dat idealistische joden altijd hebben gehad: via hun geloof de wereld wat moreler (in de zin van: intelligenter, wijzer en poëtischer) te maken.
Waar we ons in steeds sterkere mate van bewust moeten worden is dat de termen Israël en judaïsme geen synoniemen zijn.
Israël is een staat die werd opgericht door rechtse nationalisten, onnadenkende socialisten, religieus-orthodoxe actievoerders en doodgewone terroristen, mensen van de daad, die altijd gedreven worden door het verlangen de wereld te versimpelen - niet via een intellectueel schiftingsproces, maar via een ideologisch keuzeproces.
Het moderne Westerse judaïsme is een pluriform geheel van opvattingen, dat je in feite onmogelijk kunt karakteriseren met de simplistische term jodendom, zoals je ook de verschillende christelijke bewegingen nauwelijks meer onder de ene noemer 'christendom' kunt brengen.
Die pluriformiteit is een groot goed, waaruit het beschavingsniveau van een religieuze beweging blijkt. Hoe meer opvattingen, hoe meer tegenstellingen, hoe breder het spectrum van opinies, des te verdraagzamer men zal worden en hoe meer respect er zal groeien voor mensen die er andere opvattingen op na houden.
De staat Israël - die de meest conservatieve vorm van het judaisme tot staatsgodsdienst verheven heeft - zou je daarom een anti-judaische staat kunnen noemen, juist omdat men de simplistische mensen van de daad en de even simplistische verdedigers van de joodse wet voortdurend boven de dichters en de vrije denkers plaatst.
Zoals de reformistische president van Iran, Khatami, pleit voor een herwaardering van de rol van dichters en denkers in de Iraanse samenleving, zo zouden de Israëliërs en de Palestijnen alles op alles moeten zetten de intellectuele voorhoede een grotere rol te laten spelen, om te voorkomen dat joodse en islamitische extremisten elk vonkje liberalisme in het Midden-Oosten doden.
Liberalisme (hetgeen niet hezelfde is als kapitalisme) is een groot goed, omdat liberalen altijd de verdraagzaamheid hoog achten, en het is dan ook triest te moeten constateren dat uitgerekend een partij die zichzelf 'liberaal' noemt, de Israëlische Likud-partij, alles op alles zet om het liberalisme te vermoorden (letterlijk wel te verstaan!).
De Likud vermoordt het sociale liberalisme. Niet alleen in Israel. Ook in het Midden-Oosten, via het vernietigen van het seculiere Arabische nationalisme, en ook in Amerika, waar men een verbond aangaat met de meest benepen en bekrompen christenen die er op Gods aardbodem rondlopen.
Weinig mensen maken zich daar druk over. Dat besef ik als marginaal anarchistisch schrijver heel goed. Maar het feit moet wel geconstateerd worden. Omdat we moeten weten dat rechts Israël als actief handelende, daden stellende gemeenschap gewoon heel erg schuldig is. (Zwolle, 13-3-2002)

Het is tijd om man en paard te noemen

"Het beleid van Ariel Sharon is niet alleen contraproductief omdat het niet de vrede maar de oorlog naderbij brengt, maar ook destructief voor het land en de bevolking... Nederland zou dat duidelijk moeten uitspreken en niet, zoals het lijkt, op verzoek en half besmuikt...
"Het gaat nu om verantwoordelijkheid en actie. Die actie moet van leiders komen. Arafat kan letterlijk geen kant op. Sharon wel, maar voelt hij zijn historische verantwoordelijkheid? Of wil hij de staatsman zijn die Israel in een nieuwe oorlog stort, zoals hij in hoge mate het Libanese conflict opstookte met de moorddadige inval in Shabra en Chatila in 1982?"
Jan Hoekema, lid van de Tweede Kamer voor D'66, en Marianne Douma, coördinator mensenrechten van D'66, in de Volkskrant van 12-3-2002.

Lieberman, Elon quit government,
vow to fight 'Peres-Arafat coalition'

National Infrastructure Minister Avigdor Lieberman and Tourism Minister Benny Elon handed in their resignations from the government to Prime Minister Ariel Sharon yesterday, vowing to fight what Lieberman referred to as the "Peres-Arafat coalition".
Lieberman said his National Union-Yisrael Beiteinu faction was not looking for reasons to leave the government, but was forced out by Sharon's decisions, made without consulting the government.
The faction formally left the government on October 15, but Lieberman retracted his resignation after Sharon promised to change his policies after the assassination of National Union leader and tourism minister Rehavam Ze'evi. "We didn't break up the national-unity government, Sharon did by crossing all of his own red lines," Lieberman said. "We had no choice but to leave, even if the timing is uncomfortable."
Lieberman denied charges from other parties in the nationalist camp that his departure will strengthen the Left. He said "99 percent" of the decisions are made by the troika of Sharon, Foreign Minister Shimon Peres, and Defense Minister Binyamin Ben-Eliezer, and nothing will really change.
Calling on Sharon to "liberate" the West Bank, Lieberman said the faction would support the government when its policies are aggressive and criticize it when it is passive. Elon vowed to return the faction to the coalition along with other MKs from the right if the government decides to topple the Palestinian Authority.
"The people of Israel will not be able to rest until the PA is declared an enemy, and we begin to dry the swamp instead of targeting the terrorist mosquitoes," Elon said. "The nation elected Sharon in order to bring a military victory.." (By Gil Hoffman, Jerusalem Post, 13-3-2002)

Resolutie 1397 noemt voor het eerst Palestina
VN-Veiligheidsraad pleit voor Palestijnse staat

De Veiligheidsraad van de Verenigde Naties heeft een resolutie aangenomen die oproept tot een onmiddellijke staking van het escalerend Israëlisch-Palestijns geweld en voor het eerst steun uitspreekt voor een Palestijnse staat. De resolutie werd ingediend door de Verenigde Staten en kreeg de steun van veertien van de vijftien leden.
Syrië, dat enkele uren eerder een door de Palestijnen gesteunde resolutie had ingediend, onthield zich van stemming. De Syrische ambassadeur Mikhail Wehbe noemde de Amerikaanse resolutie zwak en zei dat deze niet verwees naar de wortels van het conflict -- de Israëlische bezetting. Syrië onthield zich van stemming, zei hij, om een signaal te geven zonder de eenheid van de raad te verbreken.

De Palestijnse waarnemer bij de VN, Nasser Al-Kidwa, noemde de resolutie belangrijk en zei blij te zijn dat de Veiligheidsraad voor het eerst over een Palestijnse staat had gesproken.
De Palestijnen zijn het niet met alles wat in de tekst staat eens, zei hij, maar zouden de resolutie, als zij stemrecht hadden gehad, hebben gesteund.
De Israëlische ambassadeur Yehuda Lancry zei blij te zijn dat de Veiligheidsraad eindelijk eens een "evenwichtige" resolutie over het Midden-Oosten had aangenomen, volgens hem een "zeldzame en opmerkelijke" gebeurtenis. (De Standaard-Reuters, 13-3-2002)

Zionisten Ontkennen Het Gewoon Zijn
Commentaar Wim Duzijn

"Somehow the Jews, despite their wishes, can't seem to be like everyone else. The tremendous support for Israel to be found by Jews everywhere is clear evidence of this. Why does Israel play such an important role in the education of Diaspora Jews? Solely because Jews have not managed to assimilate and integrate completely. The legal gate is no longer closed, but instead there is a spiritual barrier..." (By Amnon Rubinstein, Ha'aretz 13-3-2002)

Gewoon zijn, gewoon willen zijn, is een van de belangrijkste doelstellingen van elke anarchistische politieke en/of religieuze beweging.
Dat is geen roep om saaiheid, want saaiheid is juist bijzonder ongewoon, maar een verlangen naar de individuele uitdrukking van je individuele gevoelens en verlangens.
Dat verlangen wordt altijd gefrustreerd in een wereld waarin het collectief boven het individu wordt geplaatst. En dat is nu precies de reden waarom aanrchisme altijd op voet van oorlog heeft gestaan met de collectivistische stromingen binnen het jodendom, waarvan het zionisme de belangrijkste vertegenwoordiger is.
Het zionisme is een anti-individualistische beweging, die de nadruk legt op de bijzondere eigenschappen van 'de groep'. De groep is bijzonder, de groep heeft een bijzondere taak, de groep dient zich altijd als groep tegenover anderen te manifesteren.., met andere woorden: wie stelt dat een individu een uniek wezen is, dat zichzelf als uniek wezen aan de wereld mag manifesteren die komt onvermijdelijk in botsing met de zionistische ideologie, die in diepste wezen tribalistisch is (d.w.z. 'de stam moet overleven').

Dat is een zaak die niet belangrijk hoeft te zijn, ware het niet dat groepsdenkers altijd en eeuwig de macht in handen proberen te krijgen, daarbij misbruik makend van het gebrek aan machtsverlangen binnen bewegingen die uit individuen bestaan.
Anarchisme is geen machtsbeweging. Anarchisten zeggen nooit: "Wij anarchisten willen de president van het land leveren - laat staan worden.."
Wat moet een anarchist in het torentje? Als je een scheet wilt laten moet je eerst toestemming vragen aan het parlement - "geachte mevrouw de voorzitter, is het toegestaan een scheet te laten"? - en het zal eenieder duidelijk zijn, dat de geachte mevrouw die altijd op een mannelijke wijze met een loodzware voorzittershamer zit te zwaaien daar helemaal niet van gediend is, zodat je al snel gaat inzien dat jij als anarchist in dat torentje niet thuis hoort.
Waaruit de les kan worden getrokken dat macht altijd onderdrukkend werkt...

Zionisten zien dat niet in. Zij willen lid zijn van een groep die anders is. Zij zeggen dus tegen anderen: "Wij kunnen geen scheten laten - daar staan wij boven! Wij mogen niet gewoon zijn, wij zijn anders!" Een beetje een rare bewering omdat tribalisme altijd de vijand is van elke dwarse en opstandige enkeling die de eenheid van de groep bedreigt.
Conservatieve moslims en christenen hebben die neiging ook: zichzelf distantieren van het gewoon zijn - ja, jezelf gaan zitten schamen wanneer mensen ontdekken dat je maar een doodgewoon mens bent...
Absurd natuurlijk en daarom een reden voor intelligente mensen de geestelijke waarde van het gewoon zijn eens wat sterker te gaan benadrukken.
Geen gemakkelijke opgave natuurlijk in een wereld waarin de opscheppers, de schreeuwers en de aan geld verslaafde haantjes zichzelf tot halfgoden verneven hebben...

Washington blokkeert hulp Israël

De Amerikaanse regering blokkeert een verzoek van Israël voor nieuwe financiële hulp van 800 miljoen dollar. Dat is in regeringskringen in Washington vernomen.
Terwijl het geweld in de joodse staat toenam, had Israël gevraagd om extra geld bovenop de jaarlijkse steun van 3 miljard dollar die het al krijgt van de Verenigde Staten.
Een regeringsfunctionaris en bronnen binnen het Congres zeiden niet te verwachten dat het verzoek wordt goedgekeurd. ,,Het gaat niet gebeuren. Het Witte Huis zet er een streep door'', aldus een medewerker van het Congres.
In de VS groeit de kritiek op de recente militaire acties in Israël, waarbij tientallen doden zijn gevallen. Als gevolg daarvan worden vraagtekens gezet bij de hoogte van het bedrag dat Washington al aan Israël geeft en bij de hoge uitgaven voor de oorlog tegen het internationaal terrorisme. Die uitgaven beginnen ook steeds meer op de staatskas te drukken. (METRO-ANP, 14-3-2002)

Saying No to Israel's Occupation

Twenty years ago, when I was first inducted into the Israeli Army, to serve as a paratrooper and officer for four and a half years, I took an oath to defend Israel and obey my commanders. I was young, a patriot, probably naïve, and sure that as a soldier my job was to defend my home and country. It did not occur to me that I might be used to carry out an occupation or asked to fight in military engagements that are not essential for the defense of Israel.
It took me one war — the Lebanon war — many dead friends, and some periods of service in the occupied territories to find that my assumptions were wrong.
In 1983, I refused to serve in acts of occupation, and I spent 35 days in military prison for my refusal. Today, as a major in the reserves of the Israel Defense Forces, I still defend my country but I will not participate in a military occupation that has over the decades made Israel less secure and less humane.
The escalating violence is evidence of this truth.
Being a citizen in a democracy carries with it a commitment to democratic values and a responsibility for your actions.
It is morally impossible to be both a devoted democratic citizen and a regular offender against democratic values. Depriving people of the right to equality and freedom, and keeping them under occupation, is by definition an antidemocratic act.
The occupation that has now lasted a generation and rules the lives of more than 3.5 million Palestinians is what drives me, hundreds of other objectors in the armed forces, and tens of thousands of Israeli citizens to oppose our government's policies and actions in the West Bank and Gaza. (By Ishai Menuchin, New York Times, 9-3-2002)

Tariq Shadid: Why do the Palestinians suffer?
Answer: Zionism

Why is it the fate of the Palestinians, who have suffered the loss of most of their land in order for an immigrant people to create a state, to endure one of the most vivid examples of ethnic cleansing in human history? Why are the laws, that supposedly apply to all the people of the world, and are better known as ‘Human Rights’, not applicable to our people?
The answer is as terrifying as it is real: we are a second-class people, according to the political ideology (zionism) that has been the main motivation for the creation of Israel and the ruthless usurpation of Palestinian lands.

It seems that an ideology of racial superiority is essential, in order to bend the colonialist population’s moral values, to the point that they would participate in this practice of land acquisition at the expense of a native people’s original ownership, or even participate in the killing of defenceless children, women and men of the indigenous population. Otherwise, general values of human decency would keep even a colonialist from violating another human being’s rights in such a murderous fashion.

In Israel’s case, Zionism is the Jewish version of this ideology, and has similar horrifying effects on the indigenous people, the Palestinians.

As long as Zionism prevails, there is no possibility for peaceful coexistence. It is the root cause of the problem, since it has been the main drive for the creation of Israel, and the core of its ideology nullifies the original Palestinian population’s legitimate claims of sovereignty.
Israelis who outgrow Zionism, will feel the need for the rectification of the crime committed against an entire people, instead of a need for the impossible justification of the creation of a colonialist state on another people’s land.
The baseless arguments, often used by Zionists in defending their position, are often characterized by impressive distortions of historic reality, by lack of justifications based on reasoning and justice.
Fortunately, a number of Israelis like Gideon Levy, Amira Hass, Israel Shamir and Uri Avnery have outgrown the racist concepts of Zionism, proving that ethnicity does not need to stand in the way of peaceful coexistence.

Ideology, especially when based on racial supremacy, can be an impassable obstacle on the road towards mutual understanding.
Therefore, Zionism should be considered a threat to both peoples, and luckily the people mentioned above have been enlightened by the realisation of this simple fact.
Their charisma, intelligence and integrity is a powerful anti-ideological tool, if it manages to reach the hearts and minds of their people. Unfortunately, the course of events seems to prove, that matters need to get dearly out of hand, before the Israelis, on a larger scale, become willing to open their minds to this enlightenment.

It is the ideology of Zionism that smothers almost an entire people’s morality, and turns them into a ‘race’ (according to their own concept) of usurpers, plundering and pillaging, murdering and confiscating property. Only with the protection of Zionism, that tells them that the Palestinians are sub-humans, are they able to silence their conscience and continue their ruthless conquest of Palestine.
Therefore, the real answer to the question of ‘why’, is Zionism. And therefore, while remembering the barely condemned ethnic cleansing of the Native Americans and the Aboriginals that went on unopposed, there is no other way to achieve peace but by opposing and dismantling this ideology, if we want to stop history from repeating itself.

Then, after the question ‘why’, another question forces itself upon you.
How? How are we going to stop Zionism?
Of course, there can be no single answer to that. But it seems clear, that Zionism deserves, at the very least, a cold war offensive, isolating the people who adhere to this ideology.
This should entail a comprehensive social and economical boycott, demonstrating the civilized world’s unwillingness to strike any deal with any person or group adhering to the racist ideology of Zionism.
This offensive should be waged by Jews, Christians, Muslims, Arabs, Israelis, European and American people alike, until it becomes clear to the Zionists, that the generally accepted moral code of humanity does not tolerate racial supremacy.

By Tariq Shadid, MD, for PalestineChronicle.com, 14-3-2002

'Palestijnen winnen strijd tegen Israël'

Professor Shaul Mishal van de universiteit van Haifa is van mening dat de Palestijnen aan het langste einde hebben getrokken in de strijd, waarin het volgens hem om het moreel van Israëliërs en Palestijnen gaat.
Terwijl de Palestijnen strijden voor onafhankelijkheid heeft premier Ariel Sharon geen duidelijk strategisch doel voor ogen. "We worden door de Palestijnen in de strijd gesleept", zei hij. Daarbij wees hij erop dat de Palestijnen hun positie in de Arabische wereld aanzienlijk hebben versterkt wegens hun gewapend verzet tegen de Israëlische bezetting en de onverzettelijkheid van hun wil daar een einde aan te maken.
Tegen de achtergrond van Israëls militaire successen in het verleden op het slagveld tegen de Arabische legers maakt de manier waarop de Palestijnen voor hun onafhankelijkheid vechten in de Arabische wereld grote indruk. De Arabische leiders moeten daar volgens professor Mishal rekening mee houden.

Dr. Gershon Baskin van het Israëlisch-Palestijnse centrum voor onderzoek en informatie, zei gisteren ook dat "de Palestijnen het gevoel hebben dat ze de strijd tegen Israël winnen". "De Palestijnen hebben het vertrouwen in Israël volledig verloren en zijn tot de conclusie gekomen dat ze met geweld wel hun (politieke) doel kunnen bereiken." Volgens hem is er geen kans dat de missie van de Amerikaanse bemiddelaar Zinni zal slagen en tot een staakt-het-vuren zal leiden indien de Palestijnen gelijktijdig geen politieke toekomst wordt geboden. Volgens de analyse van Baskin verwachten de Palestijnen een dergelijke ontwikkeling pas nadat het Israëlische volk de regering-Sharon ten val zal hebben gebracht.

Dat de Palestijnen het gevoel hebben hoog te paard te zitten kwam gisteren ook tot uitdrukking in de stellingname van de gematigde Palestijnse minister Ziad Abu Ziad. "Een staakt-het-vuren is geen antwoord op ons bloed dat is gevloeid", zei hij. "Als daarentegen aan het staakt-het-vuren een politieke dimensie wordt gekoppeld kan het Palestijnse Gezag de controle in de Palestijnse gebieden herwinnen".

Nabil Amer, de Palestijnse minister voor Parlementaire Zaken, heeft in een vraaggesprek met Al-Jazira, de Arabische CNN, gezegd dat "de Israëlische agressie ons niet in een moeilijke positie heeft gebracht". Dat de Palestijnen hebben standgehouden tegen de Israëlische overmacht heeft volgens hem "tot grote consequenties in Israël geleid. De Israëliërs hebben zware verliezen geleden. Er rijzen in Israël twijfels over Israëlische controle over de Palestijnen. We betwijfelen dat Israël de Amerikaanse pogingen om van het militaire spoor naar een politiek spoor over te schakelen dit keer zal weten te verhinderen". (Salomon Bouman, NRC 16 maart 2002)

klik hier

Letter to Israeli Intellectuals: 17-3-2002

The following is a letter signed by leading Palestinian intellectuals in Palestine and abroad addressing Israeli intellectuals and public.

The sword has never been and never will be a substitute for the scales of justice. Generals, no matter how fluent in the rhetoric of murder, will never be able to transform daily military orders into a substitute for the meaning of peace, whether in dictionaries or in global principles that define the difference between co-existence among human communities and the chaos of the wild.

Palestinian resistance has no definition other than a national struggle to end the occupation and to achieve freedom and independence. The brutal Israeli military campaign against the Palestinians has no definition other than seeking to perpetuate the occupation-the longest occupation in the 20th century and the last of all occupations in an age that celebrates human rights and recognizes peoples' rights to freedom and self-determination.
And since we all realize that this occupation will inevitably come to an end sooner or later, it is our and your duty to act to shorten the lifespan of this blood-drenched violence and to prevent its claiming of more victims on both sides.

Signed,
Mahmoud Darwish, Edward Said, Yasser Abed Rabbo, Samih Al-Qassim, Hanan Ashrawi, Hanna Nasser, George Giacaman, Fouad Mughrabi, Ali Jarbawi, Salim Tamari, Hassan Khader, Jamil Hilal, Mudar Kassis, Zakaria Mohammad, Islah Jad, Saleh Abdel-Jawad, Mamdouh Nofal, Samih Shbaib, Rima Hamami, Suad El-Ameri, Yahya Yakhlef, Hussein Barghouti, Izzat Ghazawi, Faisal Hourani.

Groen Links en de Rechtse Zionist Leon de Winter
Commentaar Wim Duzijn

In een wereld waarin moderne mensen moderne waarden behoren te verdedigen - de liberale politicus Pim Fortuyn is een intellectueel die ons die taak oplegt - kun je als kritische enkeling alleen maar vol verbazing constateren hoe weinig respect de meeste mensen hebben voor moderne menselijke waarden, waarvan het bestaan als vanzelfsprekend wordt beschouwd.
Het is die onmetelijke verbazing, die uitgesproken dient te worden wanneer je als objectief waarnemer de situatie in het Midden-Oosten bekijkt, een verbazing die gekoppeld dient te worden aan verontwaardiging over het zwijgen van die mensen in het Westen die zichzelf verdedigers van ons 'geestelijke gedachtegoed' noemen.
Onze Westerse cultuur is in diepste wezen een bevrijdingscultuur. Liberalisme en socialisme waren en zijn bevrijdingsbewegingen.
Wie de termen links en rechts derhalve wil gebruiken om onze moderne Westerse cultuur te kenschetsen, die zal het socialisme en het liberalisme 'links' (modern) moeten noemen en het religieuze, autoritair-paternalistische denken 'rechts' (ouderwets).

In Nederland zie je momenteel de vreemde situatie ontstaan dat socialisten en liberalen uit elkaar gedreven worden door mensen die op een uiterst valse en schijnheilige wijze zichzelf 'liberaal' en 'socialistisch' noemen.
De Partij van de Arbeid, als socialistische partij, verkettert het liberale denken van Pim Fortuyn, die op zijn beurt de PvdA verkettert.
Dat simpele feit, de poging elkaar te verketteren, toont aan dat geen van beide partijen gerekend dient te worden tot wat Fortuyn 'de moderniteit' noemt.
Moderne mensen verketteren elkaar niet. Moderne mensen werken samen om te voorkomen dat het moderne denken vernietigd wordt door ouderwetse denkers.

Een van die ouderwetse denkers is de Nederlandse schrijver Leon de Winter. Waar moderne denkers het vrije individu centraal stellen, daar hanteert Leon de Winter een terminologie die thuishoort bij het tegen de moderne westerse waarden gerichte collectivisme.
Europa en de Verenigde Staten mogen zich modern noemen omdat zij altijd fervent anti-collectivistisch zijn geweest. Daar mogen ze trots op zijn. De strijd tegen het collectivisme heeft het Westen groot gemaakt.
Leon de Winter wil geen vrij individu zijn. Hij identificieert zichzelf met het begrip 'jood', een gruwelijke ontwaarding van alles waar onze Westerse cultuur voor staat, omdat we in een wereld leven waarin het begrip 'jood' niet langer staat voor bevrijding, maar voor het in stand houden van een wereldbeeld dat in diepste wezen tegen geestelijke verlichting is gericht.
Onze 'Westers' genoemde cultuur staat voor geestelijke bevrijding, jezelf ontworstelen aan alle vormen van ideologisch denken die de enkeling zijn geestelijke bewegingsvrijheid afnemen. Bij die cultuur hoort niet het collectivistische woordje 'groep' (ik onderwerp me), maar het humanistische begrip 'persoon' of 'mens' (ik bevrijd mezelf).
En juist omdat Leon de Winter de individuele mens zijn waardigheid af wil nemen (een onwaardig mens is een mens zonder persoonlijke, individuele waarden..), daarom moet hij gezien worden als een antidemocraat, een anti-intellectueel en een man zonder persoonlijke moraal (ander woord voor 'geweten').
Altijd hebben collectivisten zichzelf een schijn van fatsoen mee kunnen geven dankzij het feit dat zij deel uitmaakten van machtige groeperingen.
In dictatoriale landen ben je niet belangrijk vanwege je individuele prestaties, maar vanwege je vermogen de standpunten van de leiders uit te dragen. Dat is wat Leon de Winter doet. Hij vertelt niet een 'eigen verhaal', maar een zionistisch verhaal, dat hij op een uiterst misleidende wijze niet zionistisch noemt, maar 'joods'.
Hij is niet op zoek naar de waarheid, maar hij bedrijft propaganda. En omdat hij propaganda bedrijft is hij een bedreiging voor de democratie, omdat propaganda alleen dan een schijn van werkelijkheidszin meegegeven kan worden wanneer iedereen die de leugenachtigheid, de valsheid en de oneerlijkheid ervan aan kan tonen monddood wordt gemaakt.
Het feit dat Leon de Winter in ons land rustig door mag blijven liegen, zonder dat een van degenen die zich in ons land 'intellectueel' noemen hem aanvalt, mag rustig een schandaal worden genoemd.

In de Volksrant van 19 maart plaatst de redactie de propagandistische bijdrage van Leon de Winter, een schrijver die niet in staat is een gewoon mens te zijn, tegenover een artikel van Farah Karimi, die lid van de Tweede Kamer is voor Groen Links.
Farah Karimi is niet-joods. Dat recht heeft ze, zoals wij allemaal het recht hebben 'niet-joods' te zijn. Niemand kan ons dwingen een vriend van 'de joden' te zijn, zoals ook niemand ons kan dwingen een vriend van 'de moslims' of 'de socialisten' te zijn. We zijn vrije burgers in een vrije wereld die er geheel eigen onafhankelijke opvattingen op na mogen houden.
Collectivisten hebben altijd moeite het feit te aanvaarden dat lastige enkelingen de macht van de groep afwijzen. Zij willen altijd de enkeling invoegen in de grote massa.
Je moet massamens worden en gehoorzaam de gedachten van de massa uitdragen.
Pim Fortuyn is daar modern, waar hij geen massamens wil zijn.
In veel opzichten is hij een absolute eenling. Hij hoort nergens bij, zelfs niet bij de groep van homoseksuele massamensen (luitjes die de van een reusachtige penis voorziene hersenloze God Homo aanbidden) en daarom zou je hem tot op zekere hoogte de tegenpool kunnen noemen van Leon de Winter, die ook een hersenloze God aanbidt, maar dan een God zonder reusachtige penis.. Want ook al is de staat Israel een machomaatschappij: je penis laten zien is er niet toegestaan..

Het is allemaal erg ingewikkeld, die vreemde chaos die zichtbaar wordt wanneer je probeert te achterhalen waar mensen staan binnen het spanningsveld dat er bestaat tussen enkeling en collectief.
Het is erg leuk om kritiek uit te oefenen op Israël, maar we moeten wel weten waar we het over hebben. We moeten Israël zien zoals de staat er werkelijk uitziet: een staat van en voor collectivisten, die hun individuele geweten ondergeschikt maken aan de macht van het gelijkschakelende, op ontwaarding gerichte collectief.

Wanneer Farah Karimi zich in haar artikel richt tegen de bezettingspolitiek van Israël, dan gaat ze voorbij aan het feit dat Israël voor het collectivisme kiest. Daarom valt er met Israël niet te praten.
Praten doe je met mensen die in staat zijn hun verstand te gebruiken. Zo een mens, die zijn verstand gebruikt, noemt men een intellectueel.
Leon de Winter, een schrijver die hardnekkig weigert zijn verstand te gebruiken is een anti-intellectueel, maar omdat hij macht bezit - of denkt te bezitten, want collectivist zijn is meestal een teken van geestelijke machteloosheid - wordt hij serieus genomen.
Daar gaat het om. We moeten inzien dat wij in het zogenaamd vrije westen niet het verstand aanbidden, maar de macht.
Die primitieve aanbidding van de macht leidt er toe dat de zich 'jood' noemende schrijver Leon de Winter op een gruwelijke wijze de werkelijkheid mag vervalsen en verdraaien en volstrekt voorbij mag gaan aan een morele werkelijkheid, die ons gebiedt ook niet-joden - ja zelfs 'anti-joden' - serieus te nemen.
In de laatste tientallen jaren is er in onze Westerse wereld een situatie ontstaan waarin iedereen die anti-joods is per definitie een vijand van onze Westerse cultuur is.
Die vreemde verketteringsdrang, die altijd gebaseerd is op de wil de macht van het collectief boven de vrijheidsliefde van de enkeling te plaatsten, moet door intellectuelen bestreden worden.
Wanneer we de verwerpelijke rechtse politiek van Israël op een serieuze wijze willen bestrijden zullen we het collectivistische machtsdenken aan moeten vallen.
Dat betekent heel concreet dat in ons land niet Ariel Sharon als gevaarlijk dient te worden aangewezen - hij is een gevaar voor de Palestijnen, niet voor ons - maar schrijvers als Leon de Winter, die de rechtse machtspolitiek waar Sharon voor staat (denk aan de fascistische Jabotinsky-doctrine..) willen gebruiken om Nederlandse intellectuelen uit te schakelen.
Vrijheid is gebouwd op intellectuele vrijheidsliefde. Vrijheid is nooit gebouwd op de collectieve aanpassingswoede van mensen die weigeren na te denken.
Het collectief vervaardigt geen vrijheidslievende moraal. Het collectief verdedigt de enkeling niet. Het collectief heeft geen geweten.
Daarom is het ook mogelijk dat leden van een collectief, zoals de collectivistische schrijver Leon de Winter, de meest onzinnige voorstellen doen, die niet gedaan zouden worden wanneer men zichzelf als intelligente, onafhankelijke enkeling zou manifesteren.
In zijn Volkskrantartikel ontkent hij de werkelijkheid, omschrijft hij Israël als een 'gekwelde, getraumatiseerde, ontroerende Europese enclave in het Midden-Oosten' en stelt hij doodrustig dat de Arabieren antisemieten zijn (vertegenwoordigers van wat hij noemt 'de oude Europese sentimenten), met wie Israël nooit samen zal kunnen werken. Daarom moet Israël volgens hem opgenomen worden in de Europese Unie en lid worden gemaakt van de NAVO, die, dat is de logische consequentie van zijn betoog, de militaire en economische vijanden behoren te zijn van de Arabische Liga, waartoe de Arabische antisemieten behoren.
Een voor de Arabische landen uiterst beledigende stellingname.., en tegeliijkertijd een pleidooi voor een nieuw koude-oorlogsdenken, waarin de vrijheid van het Westen in dienst wordt gesteld van een kille, tegen de vrijheid gerichte machtspolitiek.

Farah Krimi is niet-joods, zij is geboren in het Islamitische Iran. "Gaat het over Israel", zo stelt zij, "dan slibt het debat dicht door emoties."
Dat inzien, dat niet het verstand, maar het collectieve massa-instinct in de discussie over de morele juistheid van Israëls bezettingspolitiek de hoofdrol speelt, kan ons er toe brengen ons wat serieuzer op te stellen.
Tientallen jaren hebben het de ernst overboord gezet. Het dierlijke instinct werd op de eerste plaats gezet, en omdat de dierlijke emoties werden gekoppeld aan objectief negatieve feiten, zoals de collectieve jodenhaat die door het Nationaal-Socialisme en het Rechtse Zionisme (twee extreemrechtse bewegingen die elkaar in feite steunden!) werden aangemoedigd, daarom durven we dat primitieve gedrag niet te veroordelen. (Farah Karimi wijst er in haar artikel op dat linkse politici en intellectuelen in ons land hun mond domweg niet opendoen, wanneer het debat over Israel gaat...)
Toch is dat (het veroordelen dus van anti-intellectueel gedrag) de belangrijkste taak die we hebben wanneer we onze Westerse cultuur willen verdedigen.
Cultuur wordt niet gemaakt door primitieve collectivisten die zich door primitieve massa-instincten laten leiden, maar door intelligente mensen die in staat zijn in elk mens een intelligent, naar liefde en vrijheid verlangende persoonlijkheid te zien.
Alleen wanneer we dat doen kunnen we vrede sluiten met een ander en een einde maken aan het primitieve koude-oorlogs-denken dat wordt gepreekt door primitieve moralisten als Leon de Winter, die de NAVO en de Europese Gemeenschap wil gebruiken als een tegen de Arabische Liga gericht negatief, collectivistisch machtsinstrument.

"Politiek is voor mij een middel om invloed uit te oefenen op de richting die de samenleving uitgaat. Ik streef naar een sociaal rechtvaardige samenleving. Het gaat mij er daarbij niet om hier een veilig hoekje op te bouwen binnen het fort Europa terwijl iedere arme sloeber en asielzoeker daarbuiten niet binnen mag. Het is een beschamend feit dat de verschillen tussen rijke en arme landen blijven groeien. Een kwart van de wereldbevolking verbruikt driekwart van de energie in de wereld. Inmiddels kijken arme landen tegen een achterstand aan die niet meer is in te lopen." Farah Karimi 2002

About Bias in the Media

According to a recent survey, only 3 percent of the American public even know that the West Bank and Gaza are occupied territories.
Only 7-11 percent of the American public, according to recent CNN polls sympathize with the Palestinian people’s plight.
Do you see the problem? How can Americans come to grips with the reality of the Middle East situation if they don’t know the most basic, fundamental and essential fact that have fueled the conflict for the last 35 years?
Its mind-boggling that although the Middle East conflict remains a main focus for the American media, the American public still knows very little, of course except that Palestinians are terrorists, Israel is defending itself, and that Palestinians teach their children hate, and want to throw all Israelis into the sea.
Where is journalistic integrity? No, really, I would like to know. How can a reporter go to sleep comfortably, knowing that he/she propagated falsehood at the expense of a traumatized and oppressed nation? (By Ramzy Baroud, Editor-in-Chief. Palestine Chronicle 17-3-2002)

Kinderen & Barbarij

Op de foto hiernaast kijken Palestijnse kinderen naar een man die vanwege samenwerking met de Israelische bezetters vermoord is.
Het zal eenieder duidelijk zijn dat de wijze waarop hier met een mens wordt omgesprongen de ontkenning is van alle menselijke waarden die we pretenderen te verdedigen.
Een vrije maatschappij, gebouwd op respect voor andersdenkenden, zal alle vormen van bestiaal gedrag denen te bestrijden.
Het feit dat een bezettende macht, die zichzelf de verdediger van de moraal noemt, kinderen in een omgeving plaatst waarin morele vorming onmogelijk wordt gemaakt, toont aan dat men geen belangstelling heeft voor 'de moraal'.
Slechts een jongetje op de bovenstaande foto toont moreel besef: het gevoelige jongetje dat op een vrouwelijke wijze de handen voor het gezicht slaat. De vraag is of dat gevoelige jongetje kan overleven in een machowereld, die weigert in te zien dat moraal altijd en eeuwig gedragen wordt door mensen (mannen of vrouwen) die in diepste wezen vrouwelijk zijn.

Egypt, Syria will urge Arabs to agree on Abdullah plan

Egypt and Syria pledged yesterday to persuade fellow Arab leaders at a forthcoming summit to agree on a Saudi peace plan that has become the focus of efforts to end the Arab-Israeli conflict.
Hosni Mubarak of Egypt and Syria’s Bashar Assad, whose views weigh heavily on the direction of Middle East peacemaking, also called on Israel to withdraw from occupied Arab land and for the creation of a Palestinian state with East Jerusalem as its capital. (Palestine Chronicle, 20-3-2002)

Straining to block the tide of war

Hosni Mubarak met with Saudi Arabia's Foreign Minister Saud Al-Faisal. Cairo and Riyad saw eye-to-eye on all current issues, including the Saudi peace initiative and the upcoming Arab summit. The two agreed that the Saudi proposal to offer Israel normalised ties with the Arabs in return for its withdrawal to the pre-1967 borders should be a main item at the summit. "The Arab summit must come out with a clear and joint Arab position," stressed Al-Faisal.
The Arabs will proceed according to Israel's actions. "If Israel moves towards peace, so will the Arabs," he said. "We have shown our commitment to peace, Israel must do the same and it will achieve a comprehensive peace with Arab countries." (Al-Ahram, 20-3-2002)

Pim Fortuyn & het Midden-Oosten
Commentaar Wim Duzijn 2002

De belangrijke vraag die we in de komenden tijd te beantwoorden hebben is of we werkelijk vrede nastreven.
Vrede met de ander is altijd oorlog met jezelf (de strijd aanbinden dus met een vorm van schijnzekerheid die van je eist dat je als een harteloze robot door het leven trekt).
Vrede betekent in spiritueel opzicht breken met het verlangen alle moeilijkheden en problemen op anderen af te wentelen.
Vrede met andere woorden eist een breuk met de het gevestigde morele denken, dat uitgaat van het principe dat God Macht is.
Joden, Arabieren en Amerikanen zullen onvermijdelijk geconfronteerd worden met de vraag of het ouderwetse machtsdenken in staat is de regio welvaart te schenken.
'Welvaart schenken' is geen machtsbegrip. Macht schenkt nooit welvaart. Waar Macht welvarend maakt, daar is die welvaart altijd gestolen. Macht komt - simpel uitgedrukt - met een geweer je kamer binnen en zegt: "Ik pak jou alles af wat je hebt en zeg dat het van mij is. Jij moet in een hut leven. Ik ben rijk. Jij bent altijd arm."
Die primitieve wereld verdedigden we en we zullen daarom, wanneer we werkelijk op een serieuze wijze de vrede willen nastreven, de Midden-Oostenproblematiek uit moeten tillen boven de status van 'simpel regionaal conflict', een schijnoorlog, waarin aardige rijke idealisten (Joden en Amerikanen) tegenover arme, kwaadwillende terroristen (de Palestijnen) staan.
De Palestijnen zijn de symbolen bij uitstek van het negatieve resultaat van ons primitieve machtshandelen. Alleen wanneer we dat inzien kunnen we op zoek gaan naar vrede.

Wie vrede wil zal voor een vredesscenario moeten kiezen. Met andere woorden: tegenover een primitieve machtsideologie, waarin een almachtige, wrede, wraakzuchtige God centraal staat, zal gekozen moeten worden voor praktisch idealisme, waarin een autoritaire, zorgzame, beschermende en vergevensgezinde God centraal staat.
"De echte leider", stelt de liberaal Pim Fortuyn in zijn boek 'De verweesde samenleving', "is zowel vader als moeder" - een fundamenteel nieuw inzicht, dat de essentie is van het door egoïstische machtsdenkers verketterde New Age denken.
Dat pleidooi voor opheffing van de in ons denken ingebouwde vrouwen(en homo)haat betekent natuurlijk ook dat we het Christusbeeld dat we hanteren grondig moeten herzien. Je kunt geen vrede tot stand brengen wanneer je het symbool van het holisme (de enige denkwijze die vrede tot stand kan brengen!) aan het kruis hangt - en laat hangen!
Dat inzicht weigeren we onszelf eigen te maken. We weigeren in te zien dat onze moderne tijd profeten (een profeet is een idealistische holist die een schizofrene machtswereld tot de orde probeert te roepen) op een oneindig wrede wijze mishandelt - wreder dan we ooit in de geschiedenis profeten behandeld hebben...
Dat komt omdat we de moeder in de mens vermoord hebben. Wanneer Pim Fortuyn dan ook stelt dat een leider vader en moeder moet zijn, dan zal hij daar consequenties aan moeten verbinden. Dan zal hij de strijd moeten aanbinden met al die politieke leiders die weigeren 'moeder' te zijn.
De vraag is of hij de moed kan opbrengen zijn mooie idealen ("Ik streef naar een zorgzame, zorgvuldige samenleving") om te zetten in wat we nodig hebben in deze tijd: Praktisch idealisme, dat zich afwendt van alles wat de schiozfreniebevestigende vrouwen- en homohaat (die deel uitmaakt van het primitieve machtsdenken van autoritaire paternalisten) aan wil moedigen in de mens.

Israel uses propaganda film to wage information war

As Israelis and Palestinians laboured on Wednesday to keep ceasefire negotiations on track, the Israeli government was waging an information war with a hard-hitting propaganda film.
Entitled “The Seeds of Hatred”, the film attacks the Palestinian National Authority for indoctrinating children to create a “new generation of terrorists”.
The professionally produced film shows the Palestinian National Authority “programming” children who have barely started school to hate Israelis.
Palestinian youngsters are shown saying they hope to become suicide bombers.
Meanwhile, Israeli children are shown in the sights of a sniper's rifle as a sinister soundtrack plays and a commentator warns that no family is safe.
Israeli civilians are shown being taken away on stretchers, their limbs bloody and mangled by a blast, while Palestinian teenagers are shown training for further attacks.
“An entire generation of children is being sacrificed as pawns of the Palestinian Authority to create a new generation of terrorists,” says the blurb accompanying the film.
Elan Sztulman, of the foreign ministry's information department, admitted the film aimed for emotional impact rather than objective analysis.
“It's not a documentary. Showing how Palestinians incite people to violence is part of the information war we wage.

The Jordan Times, 21-3-2002

Israel: een Arabische Staat? Commentaar Wim Duzijn 2002

"The world will not accept the demand for the right of return, even if Arafat won't give in on it. Everyone understands that the right of return means the transformation of the Jewish state into an Arab state." Shimon Peres (Ha'aretz, 23-3-2002)

Een van de belangrijkste obstakels op de weg naar vrede in het Midden-Oosten is de absolute onwil van Israël deel uit te maken van de Arabische Gemeenschap. Die onwil kan alleen maar verklaard worden uit een ziekelijk verlangen naar macht. Je mag als machthebber geen deel zijn van een groter geheel, maar je moet binnen dat geheel de grote leider zijn.
Je zou wat dat betreft een vergelijking kunnen maken met de positie van Nederland in Europa. Nederland is binnen Europa een klein land. Dat betekent dat we niet de baas zijn in Europa. Wij accepteren dat.
Israël is binnen de Arabische wereld een klein land. Dat betekent dat Israël niet de baas kan zijn. De Israëlische leiders accepteren dat harde, nuchtere feit echter niet.
Het zionisme is een beweging die het verschil tussen de begrippen 'links' en 'rechts' wegvaagt. Wanneer het aankomt op het veroveren van macht zijn links en rechts in Israël aan elkaar gelijk.

Dat machtsverlangen hangt samen met een ideologie die - de Arabieren wijzen daar voortdurend op - in diepste wezen racistisch is. Men gaat uit van de bijzondere positie die 'de joden' in de wereld innemen. Joden zijn anders dan andere mensen, zijn niet in staat op voet van gelijkheid met 'mindere soorten' te leven en moeten daarom gesteund worden bij hun streven een uitzonderingspositie binnen de hen omringende landen in te nemen.
Vrede met de Arabieren is echter aleen maar mogelijk wanneer Israël eindelijk gaat inzien dat het geen deel is van Europa en ook geen deel van Amerika. Fanatieke zionisten die in Amerika en Europa wonen willen hun fanatieke geloof aan Israël opdringen. Ze willen een 'joodse uitverkorene' zijn, hetgeen betekent dat van Israël een vergoddelijkt stukje Amerika en een vergoddelijkt stukje Europa moet worden gemaakt, een ronduit belachelijke situatie, die in strijd is met de doelstelling van een autonome democratische natie (democratie is 'van en voor het eigen volk').
Een staat - links of rechts georiënteerd - heeft altijd een zekere mate van nationalistisch zelfbewustzijn nodig. En op dat punt heeft Israël tientallen jaren gefaald. Israël is (mede vanwege zijn gebondenheid aan zoiets asociaals als 'de joodse wet') in feite een staat zonder nationaal besef. Israël is daarom in feite een anti-staat, een stukje grond, dat via allerlei duistere belangengroeperingen ontdaan wordt van zijn eigen identiteit.
Wanneer de leider van Libië, kolonel Khadaffi, voorstelt Israël 'Isratine' te noemen, dan legt hij de vinger op de zere plek. Israël is een nationaliteitsloze staat. Israël wil geen gewone Arabische staat zijn, maar een semi-westerse utopie, in handen van een groep verblinde partijgangers.
Zelfs Shimon Peres gelooft in die antinationalistische utopie, die verhindert dat er op een zakelijke, pragmatische wijze samengewerkt wordt met anderen binnen een Arabisch samenwerkingsverband.
Waarom moet Israël de baas zijn? Waarom moet Israël een land zonder nationaal besef zijn? Waarom moet een Arabisch land lid worden van de Europese gemeenschap? Waarom zijn Arabieren minderwaardige mensen? Waarom moet de utopie boven de werkelijkheid worden geplaatst?
Het zijn allemaal vragen die genegeerd worden. Met gesloten ogen bedrijven we in het Westen een politiek, die 'een politiek van de twee monden' moet worden genoemd. We zeggen iets en we zeggen tegelijkertijd niets. We wijzen naar links en we gaan naar rechts. We knikken 'ja' en we bedoelen nee. En we houden die waanzin in stand, omdat we niet de moet durven op te brengen gekken gewoon 'gek' te noemen.
Wat we moeten doen is ons de vraag stellen wat dat is 'een Arabische natie'. Is dat een natie die Islamitisch is, zoals zionisten het ons willen doen geloven? Of is het gewoon een pluralistische natie, die daarom Arabisch wordt genoemd, omdat de inwoners allemaal een Arabisch-semitische afkomst hebben?
Joden noemen zichzelf Semiet (wanneer je ze aanvalt noemen ze je antisemiet), maar wanneer je ze vertelt dat ze als Semieten deel uit maken van een Semitische gemeenschap (de Arabische wereld), dan kijken ze je verbolgen aan:
"Hoe durf je ons Semiet te noemen..."

Are They Anti-Semite?

Since the beginning of the current Intifada, the Israeli army has shirked its obligation to conduct serious investigations into the deaths of Palestinian civilians."
"The result is a complete lack of military accountability; the [Israeli army] continues to send its soldiers a clear message that they can violate Palestinian human rights with impunity and that soldiers will not be held accountable for harming innocent people"
Sharon's ready-made-for all accusations that those who utter a word of truth are anti-Semite would not work here. These are Israeli words. In fact, the Semite themselves, who are originally and mostly Arabs are being hit and targeted by Sharon's arbitrary military aggressions. (Mohammad Abdo Al-Ibrahim - Syrian Times, 20-3-2002)

Ouderwets Ideologisch Denken
Nog Altijd Belangrijker Dan Vrede
Commentaar Wim Duzijn 2002

It seems safe to assume that, if a clause calling for the Palestinian refugees' repatriation is ultimately included in the Saudi Peace initiative, the initiative will become unacceptable to Israel...
Many Israelis are prepared to accept the Saudi initiative because of the diplomatic vision it represents; however, the initiative will certainly be rejected if one of its clauses demands the blurring of Israel's identity through the extension of the right of return to the Palestinians (Ha'aretz, 23-3-2002)

In het politiek ideologische spectrum binnen Israël kan de redactie van het blad Ha'aretz aan de linkerzijde gelokaliseerd worden.
Wat is dat 'links'? Niemand vraagt zich dat af. Men volstaat met het uiten van de kreet en wie intellectuele verantwoording eist wordt weggewerkt. Hoewel je het begrip links op verschillende manieren kunt benaderen is de meest voor de hand liggende benadering die vanuit de wil onderscheid aan te brengen tussen moderne en ouderwetse mensen.
Links hoort progressief te zijn, wars van de neiging jezelf op een conservatieve wijze vast te pinnen aan opvattingen die niet meer in de moderne tijd passen.
Alleen daarom, vanwege de bereidheid ouderwetse, overleefde vormen overboord te werpen kan op een linkse beweging het etiket 'progressief' geplakt worden.
Het Midden-Oosten lijdt onder een gebrek aan progressieve gezindheid. Alle landen in het Midden-Oosten, inclusief Israël, houden vasten aan starre traditionele vormen, die elke beweging in progressieve richting tegenhouden. Op de een of andere manier hebben geesten de overhand gekregen die het Midden-Oosten terug willen voeren - letterlijk en figuurlijk - naar het stenen tijdperk.
De kern van het conflict ligt in een houding van kinderachtige, op de verheerlijking van het eigen ego gerichte eigenwijsheid, die de ontkenning is van het volwassen anti-ideologische begrip 'samenwerking'.
Zoals uit bovenstaand citaat blijkt blijven niet alleen rechtse, maar ook linkse bewegingen in Israël zich vasthouden aan de joodse identiteit van Israël, een verlangen dat in het verleden de belangrijkste bron van conflicten was van joden met boven hen geplaatste overheden..; altijd werd de eigen, als goddelijk ervaren, identiteit boven het algemene belang geplaatst.
Het vasthouden aan die joodse identiteit betekent dat de gezamenlijke geschiedenis van de inwoners van Israël wordt weggewist en dat het mensen zelfs onmogelijk wordt gemaakt te spreken over een gezamenlijk verleden.
Toch zullen de politieke leiders in Israël moeten kiezen voor dat gezamenlijke verleden, wanneer men tenminste kiest voor een democratische, aan gevoel gebonden natie en niet voor een ideologische, tegen het menselijke gevoel gerichte monstruositeit.
Nationaliteitsgevoel - dat alleen daar kan bestaan waar mensen elkaars verleden erkennen - vereist eerlijke wetenschap, die de geschiedenisboeken op een zodanige wijze moderniseert dat zowel joden als niet-joden er zich in kunnen herkennen. Dat betekent dat de wetenschap in Israël ontideologiseerd moet worden en dat op een objectieve wijze aandacht geschonken moet worden aan het ontstaan van de staat, waarbij de eigen fouten op een eerlijke wijze erkend zullen moeten worden.
Ont-ideologisering - erkenning dus van het streven naar waarheid als leidend beginsel van de wetenschap - is in Israël nooit mogelijk geweest. De wetenschap stond en staat in dienst van de ideologie.
De weinige uitzonderingen (denk aan Professor Israel Shahak) die de waarheidslievende wetenschap boven de leugen van de ideologie plaatsen worden 'vijanden van de staat' genoemd, hetgeen je gerust een anti-moderne daad mag noemen.

(Het spreekt natuurlijk vanzelf dat de oproep te breken met primitief ideologisch denken ook geldt voor alle andere Arabische landen, die vrije wetenschapsoefening om welke reden dan ook onmogelijk willen maken.)

Professor Israel Shahak

Israel Shahak was chair of the Israeli Civil Rights League from the mid-seventies until 1990 when the organization collapsed.
His appearances in numerous international forums, in which he denounced the Israeli occupation, raised public anger at home and in the early 1970s more than one voice was heard demanding that he be dismissed from the Hebrew University faculty and be tried for treason.
Intellectuals throughout the world stood by his side, including his friends Jean-Paul Sartre and Noam Chomsky, but few Israelis supported his views. His lectures and publications enraged the Israeli left even more than the right - Shahak often attacked the hypocrisy of the left in Israel. (Avi Katzman, Ha'aretz Correspondent July 5, 2001 )

Beirut summit last chance for peace

Lebanese President Emile Lahoud has said that the March 27-28 Arab Summit in Beirut will probably be the last chance for peace in the Middle East as Arabs will declare their firm stance regarding this issue.
"Arabs have to resort to effective solidarity and unity to counter the false accusations against them and face the repercussions of the September 11 attacks on New York and Washington," Lahoud told the official Oman News Agency (ONA) during an interview.
Lahoud said that the use of force by Israel would undoubtedly fail and Labanon would spare no effort to ensure the success of the summit organised "at crucial juncture" in history.
"The Beirut summit will demonstrate the Arab peace initiative as a strategic alternative for conflict. The initiative will be based on the UN Security Council's resolutions," said Lahoud.
He urged Israel to recognise the stark reality that it badly needed the Arab world and it would not survive as a foe and a racial state in the face of a unified Arab nation. (By Arif Ali, Gulf News 23-03-2002 )