De zachte krachten zullen zeker winnen
in ’t eind -- dit hoor ik als een innig fluistren
in mij: zoo ’t zweeg zou alle licht verduistren
alle warmte zou verstarren van binnen.

De machten die de liefde nog omkluistren
zal zij, allengs voortschrijdend, overwinnen,
dan kan de groote zaligheid beginnen
die w’als onze harten aandachtig luistren

in alle teederheden ruischen hooren
als in kleine schelpen de groote zee.
Liefde is de zin van ’t leven der planeten

en mensche’ en diere’. Er is niets wat kan storen
’t stijgen tot haar. Dit is het zeekre weten:
naar volmaakte Liefde stijgt alles mee.

Henriette Roland Holst vertaalde het socialistische strijdlied 'de Internationale', waarvan de beginregels als volgt luiden:

Ontwaakt, verworpenen der aarde,
ontwaakt, verdoemden in hongers sfeer!
Reedlijk willen stroomt over de aarde,
en die stroom rijst al meer en meer.
Sterft gij oude vormen en gedachten!
Slaafgeboornen, ontwaakt, ontwaakt! ....

De kern van die tekst is een sterk verlangen naar redelijkheid - een verlangen dat alleen dan bevredigd zal worden wanneer men eerbied begint te koesteren voor de door het kapitalisme verdreven redelijke mens!