International Peace and Security
is a Security Council authority, says Annan

Vatican says no Iraq attack without UN approval
“We can’t impose the law of the jungle”

Nathan Birnbaum was de uitvinder van de term zionisme. Maar dat zionisme was hem op den duur steeds minder gaan bevallen en hij werd orthodox.
Vervolgens was hem ook dat niet genoeg, en hij stichtte zijn eigen groep, sekte, de Oliem, de opstijgenden.
Hij predikte de Verländlichung van ons volk; hij wilde dat de joden zich uit de handel, de amusementssector en al dat soort zaken moesten terugtrekken, hun centrale posities in de steden dienden op te geven.
Israël was niet speciaal zijn doel; hij is nog bezig geweest met Mantsjoerije - het ging hem er alleen maar om, de joden weer terug te brengen naar het platteland, zodat ze een harmonisch geheel zouden vormen en zich volledig tot God konden wenden.
Heidenjuden (zoals Theodor Herzl, die hij 'een ongeletterde man' noemde) waren hem een doorn in het oog. (Friedrich Weinreb)

Weinreb: "To him (Birnbaum), the Jewish nation was not merely
a group of people held together by a common enemy."

Commentaar Wim Duzijn 2002

Omdat Amerikaanse zionisten streven naar de grootst mogelijke invloed op het staatsbestuur, om op die manier de zaak van het zionisme optimaal te kunnen dienen, is het belangrijk als democraat te achterhalen, wie die zionisten zijn en welke vorm van zionisme ze aanhangen, juist ook omdat fanatieke gelovigen (en het zionisme is een vorm van geloof) altijd proberen een zwart-wit-situatie in het leven te roepen, die tot doel heeft alle tegenstanders in de hoek van 'het absolute kwaad' (in dit geval 'het antisemitisme') te plaatsen..

Democratie is in de eerste plaats controle uitoefenen (voorkomen dat gezag machtsmisbruik wordt), en waar democraten weigeren hun controlerende taak uit te voeren kan gesproken worden van het falen van de democratie.
Zoals uit het bovenstaande citaat blijkt zijn er van de aanvang af verschillende stromingen binnen het zionisme geweest.
De hoofdstroming, die het ideologische denken van de staat Israël en de aan die staat gebonden Amerikaanse zionisten bepaalt, bestaat uit seculiere Herzl-aanhangers die hun ideologie baseren op een uiterst gevaarlijke eenheidsgedachte.
Eenheid, zo luidt de basisfilosofie van deze groepering, bestaat alleen daar waar de joden een gemeenschappelijke vijand hebben. Met andere woorden: om de eenheid te kunnen bewaren is het noodzakelijk vijanden te scheppen, mensen die er niet zijn om goede relaties mee te onderhouden, omdat ze dan als gelijken moeten worden gezien, maar in moreel opzicht minderwaardige mensen, objecten die des te waardevoller zijn, naarmate ze meer verzet bieden.
Wie naar het irrationele gedrag van Engeland en Amerika kijkt, van oudsher sterk aan het politieke zionisme gebonden naties, die ziet dat het Herzl-iaanse vijanddenken in die landen zonder enige vorm van kritiek als een vorm van 'gezond moreel denken' wordt overgenomen. De regeringen in die landen weigeren het fascisme (dat binnen het rechtse denken - ook het rechts-messiaanse denken - sterk aanwezig is) te veroordelen, en ze hebben het primitieve vijanddenken dat de kern is van het zionisme overgenomen.

Waarom mensen die niet aan het jodendom gebonden zijn, mensen die zich zelfs 'christen' en 'socialist' noemen, het als hun taak zien de op chaotisering van de wereld gerichte zaak van het politieke zionisme te dienen is een raadsel.
Primitief vijanddenken in stand houden is, hoe je ook wendt of keert, altijd in strijd met de humanimistische en christelijke waarden die we zeggen te eerbiedigen.
Daarom zouden we wat kritischer moeten zijn en als ware democraten moeten wijzen op de gevaren van die vormen van zionisme die het fascistische, op het scheppen van vijanden gerichte eenheidsidee van Herzl steunen.
Nathan Birnbaum, een van de grondleggers van het zionisme, heeft zich afgewend van het fascisme van Herzl en gekozen voor een religieus-spirituele benadering van de joodse eenheidsgedachte.
Alleen het Judaïsme (gemeenschappelijke religieuze waarden en gedeelde spiritualiteit) kan de joden binden, zo luidde zijn apolitieke opvatting, en hij benadrukte daarom de goddelijke uitverkiezing van de joden en de daaraan verbonden plicht een geestelijk licht in de wereld te zijn.
Waar Herzl dus areligieus is en machtspolitiek boven spiritualiteit plaatst, daar benadrukt Birnbaum de noodzaak van joden terug te keren naar de spirituele bron van het jodendom, een bron die volgens hem alleen dan blootgelegd kan worden, wanneer de joden terugkeren naar de natuur (die overal gevonden kan worden) en zich afwenden van het antispirituele, seculiere grotestadsdenken.

Zijn natuurromantiek wordt in zekere zin gedeeld door Ariel Sharon, wanneer hij stelt dat hij zijn kracht put uit de natuur.
Spiritueel zijn is een gevoelsmatige band onderhouden met het land, en met alles wat er op groeit en bloeit. Zodra je geworteld bent in de aarde ben je in staat er je kracht aan te ontlenen. God is de aarde, en daarom dient alles wat de zuiverheid van de aarde aan kan tasten verworpen te worden.
Sharon staat dus dichter bij de religieuze natuurromanticus Birnbaum dan bij de seculiere Herzl, die van Israël in de eerste plaats een Westerse, geïndustrialiseerde natie wilde maken, waarin mensen hun kracht niet putten uit de natuur, maar uit het haten van een gemeenschappelijke vijand.
Die relatie met Birnbaum wordt ook zichtbaar wanneer hij een positief oordeel uitspreekt over Palestijnen. In feite verwerpt hij daarmee die joden die het land (de natuur en het boerenbestaan) haten en bewondert hij de Palestijnen die van het land houden.
En toch is hij niet in staat een keuze te maken voor zijn eigen romantische zionismeopvatting en laat hij zichzelf omvormen tot een exponent van het Herzl-iaanse haatdenken, dat er op is gericht vijanden te scheppen.
Herzl is een vertegenwoordiger van de (goed bedoelde) haat, waar Birnbaum in staat is via een gedeelde liefde voor de natuur in anderen broeders te zien. De joden zijn in zijn visie weliswaar de uitverkorenen van God (een begrip dat voor niet-joden betekenisloos is), maar er kan met niet-joden samengewerkt worden. Het hebben van een vijand is geen noodzaak.

Wanneer we ons afvragen welke leiders in Amerika de macht in handen hebben, zullen we ons als democraat op een hele directe vanzelfsprekende wijze met de problematiek van het zionisme bezig dienen te houden.
De Herzl-aanhangers wijzen natuurromantiek af en kiezen voor het grotestadsleven van waaruit zij haatcampagnes organiseren die tot doel hebben vijanden te scheppen voor de staat Israël.
Wanneer zij dat niet zouden doen, zou er vrede zijn in het Midden-Oosten, omdat joodse natuurromantici dan een verbond zouden sluiten met de Palestijnen, maar die op gedeelde spiritualiteit gebaseerde vrede is er niet.
Integendeel. Wat we momenteel zien is dat Israël alles op alles zet om aaan het land gebonden Arabieren te demoniseren. In dienst van grotestadwezens die elke spirituele band met het Arabische land verloren hebben.

"My strength has nothing to do with political apparatus.
I get my strength from nature, from flowers."
Ariel Sharon, The Guardian 7-11-2002

"The time alone in the lounge is clearly intended as an opportunity for us to get to know Sharon through his soft furnishings. On the beige sofas are scatter cushions painstakingly embroidered in needlepoint. "What a Mensch!" reads the stitching on one ("mensch" is the Yiddish word for a man of integrity).
On the coffee table stands a brass sculpture of a woman in some sort of ballet pose. Above the piano are sepia photos from the Sharon family tree. The books are big, neutral tomes with titles such as World of Ceramics, Rembrandt After 300 Years and Big Cats.
On the walls hang paintings with a farmyard theme: a Francis Bacon-like interpretation of two hens, a pencil drawing of a cow's head and a pastoral scene of peasant women tilling a field. The only reference to Sharon's public image is a small drawing of soldiers marching in line and a sketch of orthodox Jews studying the Talmud.." Emma Brocke, The Guardian, 7-1-2001

De Christelijke Boodschap Van Saddam Hoessein

"American leaders have to become rational"
Saddam's eerste open brief aan Amerika, INA 15-9-2002

The national security of America and the security of the world could be attained if the American leaders and those who beat the drums for them among the rulers of the present time in the West or outside the West become rational, if America disengages itself from its evil alliance with Zionism, which has been scheming to exploit the world and plunge it in blood and darkness, by using America and some Western countries.
What the American peoples need mostly is someone who tells them the truth, courageously and honestly as it is.
They don’t need fanfares and cheerleaders, if they want to take a lesson from the (september 11) event so as to reach a real awakening, in spite of the enormity of the event that hit America.
But the world, including the rulers of America, should say all this to the American peoples, so as to have the courage to tell the truth and act according to what is right and not what to is wrong and unjust, to undertake their responsibilities in fairness and justice....

Commentaar Wim Duzijn 2002

Hoewel de neoconservatieve intellectuelen achter George Bush Saddam Hoessein proberen af te schilderen als een gevaarlijke gek, die onmiddellijk na de beruchte 11-september aanval lachend en zingend door de straten van Baghdad trok met een Osama bin Laden tulband op het hoofd, is de werkelijkheid anders.
In de maanden na de aanval heeft Saddam Hoessein drie open brieven geschreven, gericht aan het Amerikaanse volk. Deze brieven zijn te vinden op de website van het Iraakse nieuwsagentschap, dat onder verantwoordelijkheid valt van de regering van Irak.
In die brieven presenteert Saddam Hoessein zichzelf als 'wijs staatsman' en als zodanig probeert hij de Amerikanen duidelijk te maken dat ze niet alleen de schuld bij anderen moeten zoeken, maar ook bij zichzelf.

Ondanks de fouten die Saddam Hoessein heeft gemaakt, waartoe ook naïviteit en een te groot vertrouwen in de goedheid van anderen behoren, heeft hij altijd een sterk ontwikkeld rechtsgevoel in stand weten te houden. Alle conflicten, zo luidt zijn opvatting moeten via rechtvaardige onderhandelingsprocedures worden opgelost. Wanneer mensen echter rechtvaardigheid afwijzen en eerlijke mensen bedriegen, dan zullen ze (en daar toont zich zijn strenge, hardvochtige kant) het zwaard ontmoeten.
Hardhandige bestraffing van bedriegers maakt van een mens niet automatisch een barbaar. Want wanneer dat wel zo was, dan zou de huidige Amerikaanse regering met zijn wraakzuchtige staf van meedogenloze bommengooiers en landenvernietigers er niet al te best van afkomen.
Saddam Hoessein beoordelen op grond van de fouten die hij heeft gemaakt is daarom onzinnig. Wanneer we onze eigen fouten daartegenover plaatsen dan verzinken de fouten van Irak daarbij in het niets.
George Bush weigert de eigen fouten te erkennen. Hij negeert het feit dat het sanctiebeleid dat hij in stand houdt wanbeleid is. Dat beleid dient niet de vrede, maar de eeuwige oorlog, en daarom is het volstrekt in strijd met het handvest van de Verenigde Naties, dat de wil vrede te stichten in de wereld centraal stelt.
De onwil fouten te erkennen leidt ertoe dat de president van Amerika leugens gaat vertellen. Je mag blijkbaar geen relatie aangaan met een man die ooit (uit propagandistische overwegingen) werd uitgeroepen tot 'het kwaad'.
En toch laten de brieven die het Iraakse Nieuwsagentschap op het net heeft geplaatst een verstandige man zien die de Amerikanen een rationele, welhaast christelijke opdracht geeft.
Wat het Amerikaanse volk nodig heeft, zo stelt hij, is redelijkheid, bewustwording, eerlijkheid en rechtvaardigheid. Daarom moeten er eerlijke mensen opstaan die het volk de waarheid vertellen. Want alleen op rede gebaseerde waarheidsliefde kan de wereld vrede en stabiliteit geven.

In his first-ever discussion with a Palestinian Authority official, President Bush said statehood is a prerequisite for ending Palestinian suffering, the official said Saturday.
Bush met several times with Israeli Prime Minister Ariel Sharon but has refused to meet with Palestinian leader Yasser Arafat or his aides, calling his regime corrupt and linked to terror. In a June speech, Bush called for Arafat's ouster.
The conversation between Bush and Nabil Shaath, the Palestinian minister for international cooperation and planning, occurred Thursday during a reception Bush held for heads of state and representatives in New York, where the U.N. General Assembly is meeting. Shaath said the two spoke for about seven minutes. He said Bush reiterated his support for an independent and economically viable Palestinian state.
"He (Bush) told me he meant every word, that this was the minimum that the Palestinian people deserved, that there can be no end to the suffering of the Palestinian people without achieving this independent state," Shaath said.

Aziz meets US delegation
Iraqi Daily News, 14-9-2002

Deputy Prime Minister Mr. Tareq Aziz has met with US Congress member Mr. Nick Rahall, former Congress member Jems Abo Rizq and the accompanying delegation.
The US hostile threats against Iraq in addition to developments related to Iraq and Security Council were takled during the meeting.
The Deputy Premier underscored that the US administration has taken its aggressive stance against Iraq for more than eleven years ago despite Iraq had recurrently declared its readiness to objective dialogue in a civilized style for resolving all binding problems between the two sides.

This was a difficult book for Avner Cohen to write. As an Israeli, he had to break the code of silence that surrounds the discussion of nuclear weapons in his homeland. But he has done a superb job of laying out the political history of Israel's nuclear program from its foundation in 1950 through the acceptance by the United States of Israel as a nuclear-weapon state in 1970.
Cohen has achieved the impossible. With ''Israel and the Bomb,'' he has written a scholarly treatise that includes over 1,200 footnotes, yet reads like a novel." (Click for source)

Shimon Peres: Nuclear Pioneer
Avner Cohen, 1996

More than any other Israeli leader, Shimon Peres is a product of the nuclear age. He started his career as the political protege of David Ben Gurion, Israel's first prime minister. In 1953, at age 30, he was appointed director general at the Ministry of Defense.
He was already then envisioning a national nuclear project, at a time when Israel had virtually no nuclear infrastructure and less than half a dozen nuclear physicists. At that time, Peres identified France as Israel's most likely source of nuclear assistance, even though France itself was still undecided about its own nuclear future.
The young Peres was given a mandate to pursue the nuclear vision, which Ben Gurion believed would assure Israel's survival.
In 1956-57, virtually alone, Peres exploited the unique political climate of the decentralized Fourth Republic in France, secretly arranging the sale of a nuclear reactor and other sensitive components to Israel.
For almost a decade he presided over the building of Israel's nuclear city near Dimona in the Negev desert.
Peres ran the project as a secret state within a state, managing its disparate elements by way of "divide and rule," while reporting only to Prime Minister Ben Gurion.

Mordechai Vanunu: Een Strijder Voor Gelijke Rechten

Mordechai Vanunu was born in Morocco and moved with his family to Israel in 1963.
He did three years' military service from 1971 to '74, when he was given an 'honorable discharge' having served as a First Sergeant in a unit of sappers.
He became a technician at the Dimona nuclear plant in 1976 and underwent special training. In October 1979 he began studies at Ben Gurion University, Be'er-Sheva, in philosophy and geography, graduating in 1984/5.
At university Vanunu became increasingly politically active, calling for equal rights for Palestinians in Israel and for the inclusion of Palestinians in negotiations for the establishment of an independent Palestinian state.
Becoming more and more disillusioned with Israel's military posture, he opposed the country's 1982 invasion of Lebanon.
In November 1985 he was made redundant in a mass lay-off of workers at Dimona. Ten months later he talked to a London newspaper, the Sunday Times, about the Dimona plant, revealing that Israel's nuclear capability was far greater than suspected.
He told the Sunday TImes that Israel probably had a stockpile of 100-200 nuclear weapons, was able to make thermonuclear devices more powerful than atomic bombs and had collaborated routinely with South Africa on nuclear matters.
Soon after the resulting article appeared, Vanunu went missing. It later transpired that he had been lured from London to Rome by Israel's Secret Service, kidnapped there and returned to Israel by clandestine means for trial on charges of espionage and treason. (www.rightlivelihood info)

Roger Garraydy is een van die gewetensvolle wetenschappers die het woord 'wetenschap' serieus durven te nemen.
Het probleem is dat mensen die niks willen weten dappere, naar kennis verlangende mensen altijd gevaarlijke, destructiieve geesten noemen, die er alleen maar op uit zouden zijn 'de bestaande orde' te vernietigen.
Nu zulen er best wel destructieve mensen rondlopen in de academische wereld maar dat neemt niet weg dat wetenschap weinig meer dan een bezigheid die gebaseerd is op de wil van mensen de geheimen van het bestaan bloot te leggen en te ontraadselen.
Waar Jezus (de lievelingsfilosoof van George Bush en Tony Blair) in het Evangelie zegt dat alles wat verborgen was zichtbaar zal moeten worden gemaakt, daar kun je de wetenschapper die op zoek gaat naar de waarheid zijn meest dierbare volgeling noemen.
Jezus kende maar een verlangen: de waarheid verkondigen. Daarom werd hij gehaat en daarom werd hij aan het kruis genageld.
Het is opvallend dat aan het zionisme gebonden joden in Israel en Amerika door dezelfde primitieve haatmechanismen gedreven worden als hun verre voorouders in het door de Romeinen beheerste Palestina. Al diegenen die bij hun speurtocht naar de waarheid stuiten op materiaal dat het op mythen gebouwde bestaan van zionistische gelovigen aantast worden belasterd, tegengewerkt, gechanteerd en uiteindelijk monddood gemaakt.
Dat democratisch ingestelde mensen met een dergelijke chantagepolitiek akkoord gaan mag rustig 'vreemd' worden genoemd. Democratie en waarheidsliefde horen synoniemen te zijn...
Waar een doofpotcultuur wordt opgebouwd die als bedoeling heeft de meest eerlijke en gewetensvolle mensen het zwijgen op te leggen kan niet meer gesproken worden van democratie. Binnen zo'n cultuur kunnen alleen de vertegenwoordigers van het verraad, het opportunisme en de onverschilligheid overleven, zaken waarop je van alles kunt baseren, behalve een democratie die een intelligent, moreel fundament bezit.

Uit het op internet gepubliceerde boek "The Founding Myths of Israeli Politics" is de hiernavolgende passage afkomstig. Het is een keurig rationeel opgebouwd betoog waar niets mis mee is, behavle dan dat onverdraagzame joodse fundamentalisten er het woordje 'revisionisme' op hebben geplakt, een woord dat daarom een negatieve klank heeft gekregen omdat het de Holocaust zou ontkennen, hetgeen helemaal niet het geval is, tenzij je wetenschappelijke relativering (feiten scheiden van fictie) ontkenning noemt...

Roger Garaudy & de strijd tegen de mythe
Bob van Geffen [lucepedia.nl]

"Als intercontinentaal media-instituut herneemt hij met zijn volle gewicht de strijd tegen de politiek van Israël... Voor Garaudy is het de sleutelkwestie in de buitenlandpolitiek van het Westen.
Wanneer hij inzet op het in zijn ogen misbruiken door Israël van de Shoah, en hij een boek publiceert waarin hij de mythes van de politiek van de staat Israël probeert bloot te leggen, keert de internationale opinie zich tegen hem...
In dat boek verzamelt hij allerlei gedetailleerde kwesties in de historische voltrekking van het drama van de vernietiging van het joodse volk, die in zijn ogen onzeker zijn, en daarom stelt hij dat Israël de zekerheid van de vernietiging overdrijft, en zelfs ook de omvang daarvan.
Wanneer er kritiek komt op zijn zienswijze voert hij aan dat de vrijheid van meningsuiting en taboeïsering in het geding zijn.
Hij vindt dat er geen argumenten tegen hem worden ingebracht, maar een lobby in werking wordt gezet. Precies wat hij hekelt, overkomt ook hem: twijfel aan de stand van zaken wordt uitgelegd als algemene ontkenning van de moord op de ontelbare Joodse mensen tijdens de Tweede Wereldoorlog..
Garaudy voert aan de moord van vele joodse mensen niet te willen ontkennen en vindt de reactie die hij heeft uitgelokt precies een bewijs van wat hij wil aantonen..."

Over het ontstaan van de Joodse Staat
Info: www.biblebelievers.org

Imposed on the U.N. on the 11 May 1949 by the will of the United States, the State of Israel was only admitted on three conditions:

The Challenge of Palestinian Democracy
(PalestineChronicle Editorial, 16-9-2002

Heated discussions and consequential decisions made during the last a few days by the Palestinian Parliament and leadership signaled a serious shift in the way Palestinians democracy is conducted.
The first session of the Palestinian Legislative Council (PLC), or Parliament, held in Ramallah last week, raised questions, fears and eyebrows. Some wondered if and how much did the American demands for “reform” contribute to the Parliament uproar.
Israel did its best to thwart the council’s session, later to describe it as a “rebellion” against Palestinian Authority President Arafat...
True democracy is not a pretext to unleash wars, nor is it a ready-to-serve justification to avoid the legal and moral accountability of military occupation and oppression.
True democracy is that which results in a government “of the people, by the people, for the people,” not a government of empty slogans and false promises.
True democracy is that which allows every individual, not only to be heard, but also, if she/he wishes to bring tangible change to her/his life and the lives of others.

One is well aware of the dire circumstances which Palestinians live under. One also knows that a full democratic experience cannot be achieved unless Palestinians have an independent state that meets the minimum aspirations of the Palestinian people. But one can only hope that Palestinian democracy would always develop to serve the interests of the Palestinian people.

Jozef en Maria: Medelijden en Compassie
Commentaar van Wim Duzijn 2002

Rebel MPs to force Iraq vote
By Andrew Grice, Political Editor Independence, 16-9-2002

Rebel Labour MPs will defy the Prime Minister by forcing a Commons vote on Iraq next week in the hope that their public revolt will persuade him to soften his hawkish stance.
Alice Mahon, the MP for Halifax, said yesterday that she believed that up to 100 Labour backbenchers could join the rebellion. "There is no doubt that there will be a vote," she said. "It would send a powerful message."
She criticised Jack Straw, the Foreign Secretary, for making "warlike" comments, such as when he said the UN had to give President Saddam "a very clear choice ­ either he deals with those weapons of mass destruction or his regime will have to end".
Malcolm Savidge, the MP for Aberdeen North, accused Mr Straw of adopting the "strident language" of hawks in the US administration.

Iraq agrees to return of UN weapons inspectors
UN News Centre Info

Iraq has agreed to allow United Nations weapons inspectors back into the country without any conditions, Secretary-General Kofi Annan Monday evening at UN Headquarters in New York.
The announcement came after he met earlier in the day with Iraqi Foreign Minister Naji Sabri and the Secretary-General of the League of Arab Nations, Amre Moussa.

Message from Iraq's foreign affairs minister to UN
The Guardian, Tue 17 Sep 2002

Dear Secretary-General,
I have the honour to refer to the series of discussions held between Your Excellency and the Government of the Republic of Iraq on the implementation of relevant Security Council resolutions on the question of Iraq which took place in New York on 7 March and 2 May and in Vienna on 4 July 2002, as well as the talks which were held in your office in New York on 14 and 15 September 2002, with the participation of the Secretary-General of the League of Arab States.
I am pleased to inform you of the decision of the Government of the Republic of Iraq to allow the return of the United Nations weapons inspectors to Iraq without conditions.