11 is het gekkengetal zeggen ze, maar ik ben slimmer dan ze denken! Ik woonde tegenover een kerk. De naam van die kerk is: 'Onze Lieve Vrouw ten Hemelopneming Basiliek'.
Met de bouw ervan werd in het jaar 1394 begonnen. Toen was ik er dus nog niet. Maar wie weet, misschien dachten de bouwers toen al, dat ik hier geboren zou worden. Je weet maar nooit...

In een van de grotere huizen, ook op de Ossenmarkt, nummer 9, in een gebouw dat 'De Atlas' werd genoemd, werd in het jaar 1894 de Sociaal Democratische Arbeiders Partij opgericht, door een aantal mensen die zich de 'Twaalf Apostelen' noemden.
Deze apostelen zetten zich af tegen het anarchisme van hun grote leermeester, Domela Nieuwenhuis, en ze werden daarom dan ook beschuldigd van verraad.
Anarchisten hechten grote waarde aan individuele vrijheid, gecombineerd met geestelijke ontwikkeling. De twaalf apostelen vonden kliekvorming (materialistisch gebonden collectivisme) belangrijker!

Al met al ben ik op een erg spirituele plek geboren. Dat kun je wel zeggen. De Heilige Maagd, de Os en een stel onbetrouwbare Apostelen, wat wil je nog meer.
En naast mij, in een groot, kapitaal pand, compleet met grote tuin (kijk maar naar de grote, voor ons onbereikbare boom op de foto..), woonden de Pastoor en de Kapelaans. Ook opmerkelijk natuurlijk..., voor wie bereid is verder te kijken dan zijn of haar neus lang is...

In zijn autobiografie "Van Christen tot Anarchist" schreef Domela Nieuwenhuis: "Mijn hele ontwikkelingsgang is een harmonische geweest, steeds van het lagere naar het hogere. Van gelovig theïst werd ik atheïst. Ik werd socialist omdat er voor de mens die niet gelooft aan een hiernamaals niets anders overblijft. En van socialist werd ik anarchist omdat ik zag dat het socialisme eenzijdig slechts de helft bevorderde van de bevrijding van de mens, door hun hoogstens te waarborgen dat hij geen honger en gebrek zou lijden, maar de mens niet geestelijk vrijmaakte, daar hij gebukt kan blijven onder het gezag, in welke vorm dan ook"

Mijn geboortehoroscoop
of: Ik en mijn spirituele opdracht

De foto's hieronder laten het huis waarin ik geboren zien zoals het nu van binnen is. Het is een studentenhuis en daarom opgedeeld in drie wooneenheden.
De foto boven laat (rechts) de benedenruimte zien, een kamer die kort na het huwelijk van mijn ouders 'de mooie- of ontvangstkamer' was, maar die later werd omgebouwd tot slaapkamer.
Eerst voor mijn oudste broer (zie foto hiernaast), waarvan ik me alleen maar kan herinneren dat hij een platenspeler bezat met een daarbijbehorende verzameling 78-toerenplaten. Het leeftijd verschil tussen hem en mij was groot. Hij werd al op 17 jarige leeftijd beroepsmilitair en kwam maar een keer in de maand thuis. Een soort vreemde oom die soms rare opmerkingen maakte waar ik niks van begreep en die ik ook helemaal niet leuk vond.
Heel eigenaardig dat zo iemand 'je broer' wordt genoemd, want eigenlijk heb ik hem nooit gezien als een deel van de familie.

Omdat ik groter werd en van een kinderledikant over moest stappen naar een bed voor volwassenen verhuisde een tweede broer, die gewoon thuis woonde, naar de benedenkamer. Ik nam zijn plaats in op de zolder - die je ziet op de bovenste foto - rechts.
De 78-toerenplaten van mijn oudste broer, die van Amerikaanse dans- en swingmuziek hield (Glenn Miller, Billy May, etc..), verdwenen uit de het dressoir en ervoor in de plaats kwamen de modernere singles en LP's van de andere broer, die wat serieuzer en romantischer was. Klassieke muziek, Duitse Schlagers (Freddy's Heimatland en 'Junge komm bald wieder' zal ik nooit vergeten), Amerikaanse meezingmuziek van Mitch Miller en Amerikaanse musicals.

Ik sliep nu op zolder en had daar een eigen hoekje onder het ronde raam, naast de schoorsteen die gedurende wintermaanden lekker warm was, best wel een behaaglijk plekje.
Boven mijn bed hingen foto's van Roy Rogers, mijn favoriete filmster. Grote glanzende zwart-wit-foto's, maar ook kleine gekleurde plaatjes uit pakjes kauwgum. Ik ruilde ze met klasgenootjes. Filmsterren met grote boezems interesseerden me niet. Dus die kon ik mooi ruilen. En daar kwam bij dat veel jongens Roy Rogers geen echte cowboy vonden, omdat hij een witte hoed droeg en romantische liedjes zong bij een kampvuur, allemaal zaken die mij erg aanspraken. Want wat is er fijner dan samen met een stel zingende stoere kerels rond een knapperend houtvuur te zitten...?

Ouderlijk huis waar ik geboren ben.
Ossenmarkt 11. Nu een studentenhuis.

De foto hierboven toont de benedenverdieping (links), vroeger de slaapkamer van mijn oudste broers, en de zolder waar ik sliep. Mijn bed stond onder het ronde raam, naast een schoorsteen, die tijdens de renovatie verwijderd is.

De foto hieronder toont (links) de kamer die vroeger onze woonkamer was, en (rechts) de slaapkamer van mijn ouders, de kamer waar alle kinderen ter wereld kwamen, omdat kinderen gewoon thuis geboren werden, met hulp van een 'vroedvrouw'.