Astrologie is een wetenschapsbeoefening die op grond van een voorondersteld theoretisch systeem menselijk gedrag probeert te herleiden tot astronomische verschijnselen.

Veel wetenschappers zijn de mening toegedaan dat de astrologische wetenschap geen eigen theorie mag ontwikkelen. Ze verwijten de astrologie zelfs dat zij een theorie hanteert, zonder zich te realiseren dat wetenschap zonder theorievorming ondenkbaar is.
In de prille oudheid beperkten veel astrologen zich tot het formuleren van eenvoudige voorspellingen, maar of die eenvoud kenmerkend was voor de astrologiebeoefening in zijn geheel is niet bekend, omdat de kennis waar die mening is op gebaseerd vooral afkomstig is van materiaal dat afkomstig is uit paleizen van koningen en regenten, die alleen geinteresseerd waren in die aspecten van de astrologie die nuttig konden zijn voor de stabilisering en bevestiging van hun machtsposities.

Momenteel staat het berekenen en analyseren van geboortehoroscopen, die een psychologisch portret van een mens verschaffen centraal. Daarbij wordt gekeken naar de invloeden die de Zon, de Maan en de planeten uit oefenen op de mens, die als bewoner van de aarde in een centrumpositie wordt geplaatst. Hij is als aardebewoner het middelpunt van het heelal.

Geschiedenis:

De astrologie is waarschijnlijk ontstaan in Babylonie (ook wel tweestromenland genoemd: het gebied tussen de Tigris en de Eufraat, waar zich het huidige Irak bevindt).
Van daaruit werd de kennis doorgegeven aan China, India en het Westen, waar verschillende, onderling met elkaar verbonden astrologische scholen ontstonden. De eerste horoscoop die op een serieuze wijze de astrologische principes tot uitdrukking brengt stamt uit het jaar 409 voor Christus.
In de 2de eeuw van onze jaartelling begint de bekende astronoom Claudius PTOLEMEUS zijn Tetrabiblos met een voorwoord waarin hij op een overtuigende wijze de astrologie verdedigt. Na de val van het Romeinse Rijk neemt de invloed van de astrologie in het Westen af, maar komt zij tot nieuwe bloei in de landen die tot het 'Oosten' behoren.

In de 12de eeuw begint er in het Westen weer belangstelling te ontstaan voor astrologie, maar tot een nieuwe bloeiperiode komt het niet meer, vooral ook door de tegenwerking van de christelijke machthebbers, die de astrologie beschouwen als een ontkenning van het principe dat God het lot van de mensen op een beslissende wijze kan (beter gezegd: 'behoort te') beinvloeden.

Aan het einde van de 17de eeuw werd de astrologie binnen intellectuele kringen algemeen beschouwd als een pseudowetenschap. Niet alleen omdat de astrologie anti-christelijk, dus immoreel was, maar ook omdat de astrologie een wereldbeeld zou hanteren dat in strijd is met de werkelijkheid. Een theorie die de mens als aardebewoner centraal stelt is voor moderne wetenschappers onaanvaardbaar. Het is onzinnig, stelt men, om de mens tot centrum van ons heelal uit te roepen. De mens is slechts een door toeval en willekeur bepaald bijproduct van een proces dat volkomen onafhankelijk van hem in gang werd gezet.
Uit deze zogenaamd wetenschappelijke houding ('zogenaamd', omdat een filosofisch, speculatief weten tot 'wetenschap' wordt uitgeroepen) spreekt een uiterst negatieve mensbeschouwing. De mens mag weinig meer zijn dan een onbeduidend stofje in een geheimzinnige wereld, die nooit aan een nader onderzoek onderworpen hoeft te worden, omdat onthullende verklaringen van menselijk gedrag als zinloos worden ervaren.

Je zou de moderne wetenschap derhalve een immoreel (nihilistisch) denksysteem kunnen noemen. Ze accepteert het niet-weten en levert zich machteloos uit aan immorele machthebbers die stellen dat de mens voor altijd een onverklaarbaar monster dient te blijven, een object dat alleen als manipuleerbaar 'ding' gekend mag worden.
Platvloers, aan quasi-religieus machtsdenken gebonden materialisme staat hier tegenover intelligente, vrijheidslievende spiritualiteit.

Principes:

Hoewel een geboortehoroscoop een statisch geheel is, een fotografische weergave van de planetenstanden op het moment van de geboorte, is zij toch betrokken bij het dynamische proces van zich voortdurend aan de hemel voortbewegende planeten. Dat komt omdat een geboortehoroscoop volgens de astrologische theorie niet zomaar een plaatje is, dat in een la van de kast gelegd wordt, maar een programma, dat onderdeel uitmaakt van een groter systeem.
Je zou het leven kunnen zien als een immens computersysteem waarin alle informatie op een zinvolle wijze is opgeslagen. Binnen zo'n systeem blijft alle ingevoerde informatie bestaan, en bij alles wat we doen zullen we rekening moeten houden met datgene wat er al is.

Juist omdat dit denkbeeld ons confronteert met de complexiteit van het menselijke bestaan worden veel mensen erdoor afgestoten. Wie gemakkelijke oplossingen zoekt, zal alles wat ingewikkeld is afwijzen. Men vlucht weg in een schijncomplexiteit, die de werkelijke problemen behoort te verdoezelen. Wetenschap wordt op die manier een vluchtweg voor gemakzuchtigen en verblinde machthebbers, die kiezen voor het schematiseren van het bestaan, zonder rekenig te houden met de spirituele behoeften van de mens (zoals verlangen naar zingeving, liefde en geloof in een geniale kracht, die uitstijgt boven de kleinzieligheid van egoistisch, nivellerend materialisme).

Astrologie is geen vlucht in een schijnwereld. Astrologen zien alles wat er is en ze proberen dat alles te verklaren. Met zweverigheid en occultisme heeft dat niets te maken. Je kunt alleen die mensen zweverig noemen die de realiteit ontkennen, of die de realiteit willen aanpassen aan hun ideologische denksystemen. De astrologie (of beter gezegd: de intelligente mens die de astrologie op een serieuze wijze wil beoefenen) weigert dat. Wat is, dat is - "Ik ben Ik ben" - daar valt niet aan te tornen. En omdat alles is, zul je er mee moeten leren leven - met de nadruk op 'leren', een woord dat in een weten afwijzende dwingelandwereld ('de sterke heeft gelijk') altijd wordt afgewezen.

Wat veel zich 'nuchter' noemende mensen afstoot in de astrologie is het gebruik van simpel ogende plaatjes en voorstellingen. Het feit dat er maar twaalf dierenriemtekens bestaan, die een verklaring zouden bieden voor het menselijke gedrag op aarde lijkt absurd. Maar wie de moeite neemt om te kijken op welke manier dat getal twaalf wordt toegepast die ontdekt al snel dat uit een simpel basisgetal uiterst ingewikkelde afgeleide getallen kunnen ontstaan. Je zou hier weer weer een vergelijking kunnen maken met een computer, die in wezen een zeer simpel apparaat is, dat alleen maar met nullen en enen kan werken. Je zou je kunnen afvragen hoe zo'n simpel apparaat gebruikt kan worden om ingewikkelde processen te besturen, maar toch doen we dat niet. We accepteren het feit dat eenvoudige processen een complexe wereld in gang kunnen zetten, besturen zelfs.
Het heelal kan gezien worden als een computer. Wie binnen dat complexe geheel op zoek gaat naar eenvoudige processen zal meer over dat heelal te weten komen.

Mensen die denken dat de extreem ingewikkelde processorchip van hun computer de kernprincipes van het fenomeen 'computer' vertegenwoordigt hebben het mis. Die processorchip is in feite een abnormaliteit, waaruit het onvermogen spreekt eenvoudig te zijn.
Intelligente complexiteit koppelt eenvoudige systemen aan elkaar. Onzinnige complexiteit vernietigt de eenvoud en maakt daarom kennis onbereikbaar voor grote groepen mensen.
 
De astrologie vertegenwoordigt de zinvolle complexiteit. Ze gaat uit van een basissysteem van 12 dierenriemtekens en ze bestudeert de weg die de planeten aflegt door de dierenriem.

Tijdens hun tocht door het heelal maken de planeten, gezien vanuit het standpunt van de aardse waarnemer, hoeken met elkaar. Astrologen spreken in dat geval over: 'Aspecten', planeten maken positieve of negatieve aspecten met elkaar, dat wil zeggen: er is spraken van bepaalde afstanden die vanuit het theoretische systeem positief of negatief genoemd worden.
Ptolemeus kende slechts vier aspecten: 180 graden, 120 graden, 90 graden en 60 graden. Johannes KEPLER en andere astronomen voegden er een aantal aspecten aan toe.

Het computerprogramma New Age Astrologie, dat op deze website bij alle duidingen en interpretaties wordt toegepast, breekt met het traditionele aspectensysteem en hanteert een systeem dat zowel nieuw als oud is.
Nieuw omdat het bestaande tradities terzijde schuift, oud, omdat het een systeem hanteert dat is gebaseerd op het in de oudheid als heilig beschouwde getal 'zeven'.
 
Daar komt bij dat de gehanteerde marges strikt worden beperkt. Waar het tradtionele systeem marges tot 10 graden plus en min hanteert, daar geldt binnen het New Age systeen een maximale marge van 1 graad.

Een geboortehoroscoop is, zoals gezegd, een fotografische weergave van de sterrenhemel op het moment van de geboorte.
Een horoscoop is opgebouwd uit twaalf huizen. Belangrijke punten in de horoscoop zijn de ascendant (middelpunt van het eerste huis) en het midhemelpunt (middelpunt van het tiende huis).
Elk van de twaalf huizen heeft zijn eigen invloed op het leven van de mens. Van belang daarbij is welk dierenriemteken dat huis beheerst, welke planeten zich erin bevinden en welke aspecten de planeten met elkaar maken.
Alleen mensen die op dezelfde plaats en op hetzelfde tijdstip geboren zijn hebben dezelfde horoscoop.

Wetenschappelijke geldigheid:

Eeuwenlang al wordt de astrologie onder vuur genomen door critici uit wetenschappelijke en religieuze kringen. Het is heel merkwaardig om te zien hoe zich 'wetenschapper' noemende mensen zij aan zij staan met extreem religieuze fanatici wanneer het er om gaat de astrologie te bestrijden.
Het lijkt wel alsof in deze moderne tijden wetenschap een vorm van extreem rechts fundamentalisme geworden is, een ideologisch systeem dat alles wat naar anti-idelogische bewustwording streeft kapot wil naken.
Astrologie is op zoek naar de waarheid, ook als die waarheid niet in de morele denkkaders van ideologen past. Daarom is astrologie een echte wetenschap, een poging de werkelijkheid te begrijpen, zonder daarbij gehinderd te worden door vals-morele, niet-wetenschappelijke belemmeringen en beperkingen.

Causaliteit en Synchroniciteit

Vanuit wetenschappelijke hoek wordt de astrologie vaak verweten dat zij geen verklaring kan bieden voor de invloeden die planeten zouden uitoefenen op het menselijke gedrag - gedacht wordt aan straling en energiegolven, krachtverschijnselen dus, die waarneembaar en meetbaar zijn.
Gustav Jung plaatste tegenover dat argument zijn theorie van de synchroniciteit: Het voorkomen van het een, gaat samen met het voorkomen van iets anders.
Een gebeurtenis veroorzaakt dus een andere gebeurtenis, zonder dat er sprake is van meetbare krachtsinvloeden. Het enige wat meetbaar is zijn de effecten. We zien iets gebeuren en we kunnen nagaan of dat gebeuren samengaat met astronomische (of aan de astronomie ontleende) verschijnselen, die binnen de astrologische theorie zinvol worden gemaakt.
Waarom deze vorm van causaliteit wordt afgewezen is raadselachtig. Ons universum zit boordevol raadselachtige, onverklaarbare verschijnselen, die allemaal een plaats krijgen binnen het beeld dat we hebben opgebouwd van het heelal. Dat beeld is geen wetenschappelijk beeld in de strikte zin van het woord. We kunnen beschrijven wat we zien, maar zodra we gaan verklaren vallen we terug op het theoretische, dus speculatieve, beeld.

Het is de taak van de onafhankelijk
denkende mens zijn eigen oordeel te bepalen.

Zie ook: Astro-Brieven aan de Volkskrant