Niemand in de oudheid peinsde er
over de heerschappij van de wereld toe te vertrouwen aan
een enkele Godheid, die weliswaar almachtig is, maar
tegelijkertijd zeer beperkt, omdat aan hem morele
eigenschappen worden toegekend, die het produkt zijn van
beperkte mensen die niet in staat zijn de
volheid van het leven te beleven en te ervaren.
De keuze voor een veelgodendom kan gezien worden als een
teken van geestelijke gezondheid. Wie namelijk alle macht
gaat toekennen aan een kleine groep beperkte wezens, die kiest voor de
ziekte van de geest, want geestesziekte is altijd
remming en beperking: de beperking van de naar vrijheid verlangende
geest door beperkte machthebbers, die alleen maar kunnen
bestaan wanneer het hun wordt toegestaan andere mensen
hun kracht af te nemen.
Almacht toekennen aan beperkte wezens, die als gevolg
daarvan andere mensen gaan gebruiken en misbruiken, is
het wezenskenmerk van het fascisme.
Binnen het individu-vijandige fascisme kan de mens niet in direct contact treden met het
goddelijke. Dat goddelijke wordt ontkend, en wanneer het
wel mag bestaan, dan kan men er alleen contact mee maken
via een almachtige, tot god uitgeroepen menselijke leider.
Dat noemen we na de nationaal-socialistische dictatuur van Adolf Hitler:
Het Führer-principe.
Het eengodendom is in feite de aanbidding van de Führer.
In een wereld waarin het polytheisme de heersende
wereldopvatting is kan een Führer niet bestaan. Een
polytheist zal de nationaal-socialistische leuze "Ein Volk,
ein Reich, ein Führer" zonder meer van
de hand wijzen. Hij kent meerdere goden en hij weet dat
ieder mens graag zijn eigen persoonlijke God wil hebben
en daar heeft hij vrede mee.
Orthodoxe joden, moslims en christenen staan niet toe dat
een mens zijn eigen godsbeeld ontwikkelt. Daarom richt
het New Age denken zich tegen de terreur van dit, als
geestelijk fascisme ervaren, terreurdenken.
De eerste monotheist die de heerschappij van het
veelgodendom aan het wankelen bracht was de Egyptische
farao Echnaton in de veertiende eeuw voor
Christus.
Hij schafte alle gewone mensen goden af en schiep een God
in het leven waarmee alleen hij (als een soort paus of hogepriester) contact kon maken.
En
juist omdat hij de persoonlijke vertegenwoordiger van die
ene almachtige God was, moest het volk hem als een
goddelijke alleenheersen dienen en aanbidden.
Echnaton ontwierp het monotheisme en daarmee het fascisme: de
verkondiging van de leer dat het volk maar een enkele God
mag aanbidden, zodat alles wat anders is, automatisch tot
het rijk van de duivel behoort.
Het monotheisme, gezien als vorm van geestelijk fascisme,
neemt de mens zijn persoonlijke identiteit af. Daarmee
wordt God een demon, een bestraffer, een sadist, die de
wereld verdeelt in machtigen en machtelozen.
Wie geen macht heeft mag gebruikt worden: zonder
mededogen, zonder genade. God is de almacht en alleen de
macht mag aanbeden worden. Menselijke eigenschappen die
de macht niet kunnen voeden worden als laf, vals en
decadent terzijde geschoven.
De ware monotheist haat
alles wat zwak is. Zijn God is niet lief en teder. Zijn
God zal nooit op aarde komen om de mensen een bosje
bloemen te brengen. Nee, zijn God is geen weke verwijfde
nicht, maar een machtige sportieve vent, die zal heersen
over een machtig rijk, waarin de gezonde sportieve kerels
alles te vertellen hebben. Al zijn aanhangers zullen in
zijn macht delen en op een 'sportieve' wijze alles wat
zwak en lui is vernietigen en vertrappen.
Dat is wat Adolf Hitler deed. Het nationaal-socialisme
predikte de alleenheerschappij van de sterke, gezonde,
goddelijke leider, die geen andere leiders naast zich
duldt.
Een absurde gezondheidscultus werd in gang gezet.
Vrouwen moesten gezonde, sterke kinderen baren en mannen
moesten leren boksen, hardlopen en gewichtheffen en leren hard te worden als staal...
Monotheisten hebben tot nu toe geen lering getrokken uit
de wrede les die de monotheist Adolf Hitler ons geleerd
heeft. Integendeel: het holistische New Age denken wordt het produkt
genoemd van softe fantasten en alles wat
dergelijke slappelingen voortbrengen is derhalve per
definitie slecht.
Daarom wijst het New Age denken het monotheisme af,
en plaatst zij de hersteller van het polytheisme in
Egypte, de jonge farao Toet-Anch-Amon op de voorgrond.
Niet als een godheid. Maar als een symbool: een symbool
voor het herstel van het bevrijdende pluralisme in de maatschappij.
