De Maan en de Zon
Goden van het Licht

---

---

"Many religious Jews agree that when the Messiah comes, "the lion will lie down with the lamb" and peace will rule. Yet, since that day seems no nearer today than it did 4,000 years ago at the time of Abraham, many Jews have abandoned all hope of a coming Messiah, or of the rule of peace on earth." (Jewish Messiah)

Over de religieuze cultuur in de door de Hebreeuwen vernietigde koninkrijken van Canaan is weinig bekend. De informatie die er is wordt verstrekt door de samenstellers van het Oude Testament, mensen die weliswaar intelligent zijn, maar ook sterk bevooroordeeld, een moralistische instelling die er toe leidt dat het gedrag van absoluut slechte anderen gespiegeld wordt aan bekrompen wetten, die - omdat ze absoluut goed zijn - niet ter discussie mogen worden gesteld.
Die moralistische instelling doordrenkt heel onze spirituele cultuur. Denk bijvoorbeeld aan de opvatting van Harry Mulisch - die vanuit een primitief moralistische opstelling de problematiek van het jodendom probeert te benaderen, een instelling die alleen maar tot gevolg heeft dat de godsdienstwaanzin die onze wereld dreigt te vernietigen (christelijk, joods en islamitisch) - godsdienstwaanzin = vernietiging van beschaving -in stand gehouden wordt...

De religie van Canaan was liberaal (voor het volk en van het volk). De religie was niet gericht op zelfverheffing van koningen of naties. Natuurlijk - er bestonden rituelen die een aura van goddelijkheid rondom de autoriteiten dienden te scheppen, maar dat is een vanzelfsprekend gegeven in een relatief primitieve wereld waarin de orde gehandhaafd dient te worden. Ook in onze moderne westerse wereld vergoddelijken we de autoriteit. Dat is een natuurlijk gegeven. Een maatschappij die het volk vergoddelijkte autoriteit onthoudt valt onherroepelijk in elkaar. Kijk wat dat betreft naar de staat Israel: een wetteloze marionettenstaat zonder autoriteit (in feite geregeerd door uiterst rechtse Amerikaanse geldschieters - uitspraak van Ariel Sharon) en daarom een bron van onrust en instabiliteit in het Midden-Oosten.

Orde ontstaat daar waar eerbied bestaat voor de Wet. Die eerbied voor de Wet was aanwezig in Egypte en Canaan. Echnaton was de eerste farao die zich boven de Wet plaatste, niet door de Wet te verwerpen, maar door haar heilig te verklaren. Hij riep zichzelf uit tot de plaatsvervanger op aarde van de enige, almachtige God. Zijn verlangens waren belangrijk - met de verlangens en behoeften van de andere mensen kon geen rekening worden gehouden.
Het aangaan van een dialoog met anderen (het belangrijkste kenmerk van een liberale democratie) werd daarmee onmogelijk gemaakt. De ander was de tegenstander van God en daarmee de duivel, een wezen warmee je niet kon en mocht samenleven. Het Oude Testament is daarom - juist door te kiezen voor een onverdraagzame, dictatoriale god - een gigantische aanval op mensen die een liberale, op de dialoog gerichte samenlevingsvorm proberen op te bouwen.

Het liberalisme in Egypte en Canaan ging zover dat sexualiteit deel ging uitmaken van de religie. Dat was een van de belangrijkste oorzaken van de rebellie van Echnaton en zijn aanhangers. Zij wilden een fatsoenlijke religie van 'reinheid' en 'zuiverheid' in het leven roepen. De rituele wassing stond in hun eredienst daarom centraal. De mens was zondig en hij moest voortdurend bewijzen dat hij rein was.
Het besef van zondig te zijn beheerste het leven van de liberalen in Canaan en Egypte absoluut niet. Amenhotep III, de voorganger van Echnaton, was een levensgenieter, die zich liet leiden door de liberale gedachte: "Leef en laat leven".
Natuurlijk leidde die liberale instelling ook tot uitspattingen, zoals tempelprostitutie in sommige Mesopotamische koninkrijken, maar net zoals wij nu prostitutie beschouwen als een betrekkelijk ongevaarlijk 'kwaad' dat zelfs sociaal-nuttige kwaliteiten bezit - voorkomen dat mensen met sterke sexuele verlangens gefrustreerd raken - zo zagen ook de machthebbers in het pre-Israelische tijdperk de buitensporige gedragingen van sommige tempeldienaars als toelaatbare vormen van sexueel gedrag, die in dienst stonden van de orde en de stabiliteit in het rijk.
Christelijke fundamentalisten verwerpen die liberale houding tegenover sexualiteit. Zij voeren het extreme liberalisme van Canaan op als een bewijs voor hun opvatting dat Egypte en Canaan deel uitmaakten van het "Grote Rijk van het Kwaad', waar de religieuze revolutie van de profeet Mozes een natuurlijke, vanzelfsprekende reactie op was.
Uitvoerig, verlekkerd welhaast, beschrijven ze een scène waarin een tempeldienaar zich op het altaar van de vruchtbaarheidsgod Baal door zoveel mogelijk mannen anaal laat gebruiken. "Dit moet het werk van de duivel zijn", concluderen ze, en daarom nemen ze niet de moeite alle andere aspecten van de cultuur die ze vernietigd hebben te bestuderen.
Baal was weliswaar voor sommige priesters in Babelonie een God die de vruchtbaarheid regeerde, maar zijn belangrijkste hoedanigheid was toch zijn status van Zonnegod. Als zodanig werd hij vereerd in Hazor.

In het vernietigde Hazor werd naast de Maan als ontvanger van het licht de Zon als brenger van het licht vereerd.
Niet op een primitieve wijze. Zoals de foto hiernaast laat zien was het altaar voor de Zonnegod Baal betrekkelijk eenvoudig van vorm. Het symbool van Baal, een cirkel met een stervormig kruis erin, was aangebracht in een altaarblok dat voorzien was van gleuven waarin wierook kon worden gebrand, een gebruik dat in New Age kringen nog altijd een geliefde bezigheid is, niet alleen omdat het branden van wierook een sacraal gebeuren is, maar omdat het in de eerste plaats gevoelens van welbehagen oproept - die op de een of andere manier toch een erotisch plekje in de hersenen weten te raken...: wierook - bedwelming - extase - erotiek (wierook maakte deel uit van het geschenkenpakket van de drie wijzen uit het oosten).

De stimulerende prikkeling van erotische gedeelten in de hersenen kan gezien worden als een normaal gebeuren. De mens wordt niet als een kille, sexloze robot geboren. Een liberaal religieus systeem houdt daar rekening mee. Zo'n systeem schaft niet een sacraal ritueel af, omdat een groep negatief ingestelde, kille, erotiekloze fatsoensrakkers dat eist. Het is juist die kille, tegen de erotiek gerichte dwingelandij die van het Oude Testament - dat toch ook bijzonder mooie poëtische gedeelten bevat - een onleesbaar boek maakt.
Dwang en straf. Straf en dwang. En voortdurend mensen die er een andere mening op na houden bedreigen en het leven onmogelijk maken.
Achtervolg de ongelovigen, jaag ze op, zorg ervoor dat ze worden uitgeroeid. Ze zijn vuil, zondig en besmet, er mee omgaan is de ergste zonde die er is en daarom moet je jezelf reinigen - na het eten - na het masturberen - in eindeloze herhaling - omdat de mens een boven de duivel uitstijgende 'god' moet zijn.

Je zou het sociale gedrag van de schrijvers van het Oude testament een omgekeerde vorm van paranoia kunnen noemen. Iemand die aan paranoia lijdt denkt dat hij wordt achtervolgd. De schrijvers van het Oude Testament denken dat ze andere mensen moeten achtervolgen.
Daarom is vrede sluiten met mensen die hun waardensysteem ontlenen aan het Oude Testament ook niet mogelijk. Het Oude Testament is gebouwd op de vernietiging van de goddeloze mens.
Waar de religie van Canaan via het Godenpaar Shachar en Shalim licht en duisternis aan elkaar koppelt, daar vernietigt het Oude Testament de lichtbrenger Shachar en daar roept zij Shalim - god van de duisternis - tot alleenheerser uit, zodat elke vorm van evolutie onmogelijk wordt gemaakt.

De aanbidding van de goden Shachar en Shalim door het volk van Canaan (de bevestiging dus van de gnostische opvatting dat God en de Duivel in feite tweelingbroers zijn) laat zien dat zij geestelijk hoogstaande mensen waren. De vernietiging van hun cultuur is daarom een ramp geweest voor het Midden-Oosten.
Dat inzien is de grootste daad van wijsheid die aanhangers van het Oude Testament kunnen stellen.

Wie op een eerlijke wijze de geschiedenis van Hazor en Jericho bekijkt die ontdekt dat de vernietiging van de beschaving daar niet werd opgevolgd door een 'hoger' of 'beter samenlevingssysteem', zoals je zou mogen verwachten van mensen die de pretentie uitdragen dat zij de hoogste morele waarden vertegenwoordigen.
De hebreeuwen waren geen bouwers. Ze waren nomaden en ze leefden in hutten en tenten en artistieke begaafdheden bezaten ze nauwelijks. Oorlog voeren en religieus-historische teksten schrijven. Tot meer waren ze niet in staat. De 'heilige schrift' was het enige bezit dat ze hadden. Die werd bewaard in een kist die men de 'Ark des Verbonds' noemde (het verbond dat de tot God uitgeroepen Mozes sloot met de Hebreeuwse nomaden). Die geschriften werden beschouwd als het centrale heiligdom, waaraan het leven van alle mensen in de wereld ondergeschikt gemaakt diende te worden.
Gebouwd hebben de Hebreeuwen eigenlijk niets, behalve dan in Jeruzalem, dat gezien werd als een symbool van de Goddelijke Almacht. Het volledig bezitten van Jeruzalem werd gezien als het einddoel: Het herstellen van de Goddelijke Macht van de verbannen, afgewezen Eyptenaar Mozes. Het is daarom goed om jezelf er bewust van te worden dat Mozes krankzinnig was. Want als je inziet dat Mozes (of de schrijver die de figuur Mozes ontworpen heeft) aan godsdienstwaanzin leed kun je het besluit nemen de op macht gerichte grootheidsidealen die hij met zich meedroeg te verwerpen.

As the navel is set in the centre of the human body,
so is the land of Israel the navel of the world...
situated in the centre of the world,
and Jerusalem in the centre of the land of Israel,
and the sanctuary in the centre of Jerusalem,
and the holy place in the centre of the sanctuary,
and the ark in the centre of the holy place,
and the foundation stone before the holy place,
because from it the world was founded."
Midrash Tanchuma, Qedoshim.

Mozes zag zichzelf als centrum van de wereld. "Ik zal u tot God maken over de Egyptische farao en Aaron zal uw profeet zijn", zo wordt Mozes in het Oude Testament omschreven.
Die vergroting, die het argument van sommige wetenschappers versterkt dat Mozes de verbannen farao Echnaton is geweest, noopt een eerlijk mens ertoe te stellen dat hier iemand aan het woord is die vanuit een gevoel van kleinheid er toe komt een reus van zichzelf te maken: een gefrustreerd mens dus, die elk contact met de werkelijkheid verloren heeft.
Dat kan gebeuren. Mensen lijden en vanuit hun lijdensgeschiedenis ontstaan er gedachtenvormen die dat lijden dienen te verlichten. Voor de persoon zelf kunnen ze functioneel zijn, maar het is onzinnig om de persoonlijke problematiek van een enkeling in een heel volk te projecteren, en het is nog veel onzinniger dat een heel volk zich in een moderne tijd bij die projecties neerlegt, vooral wanneer die projecties schadelijk zijn voor andere mensen.
Beschaving is afstand doen van de onredelijkheid. Beschaving is afstand doen van het primitieve bijgeloof. Beschaving is schuld belijden, waar je fouten hebt gemaakt. Beschaving is het veroordelen van elke vorm van grootheidswaan, die leidt tot vernedering, verdrukking en zelfs vernietiging van anderen...
En wanneer we zien dat mensen geen respect hebben voor de beschaving, dan moeten we protesteren. Niet op irrationele, primitief-moralistische gronden, maar op grond van redelijke argumenten en gedegen, intelligent onderzoek.

So promise us, oh world, promise.
Take us to our joy; promise.
So promise us, oh world, promise.
Take us to our joy; promise.

And keep any grief away from us.
And tell love to wait for us.
And keep any grief away from us.
And tell love to wait for us.

Abdel Halim Hafez

Abdel Halim Hafez (born febr.9, 1929, Halawat-Egypt) is one of the best vocalists that appeared in Egypt in the beginning of the fifties. He is considered to be the leader of the new wave in Arabic singing. He has a beautiful voice, and sings feeling every word he says with his heart. That makes his songs close to your heart and you can feel the presence of truth in them due to that great talent and hard-work.

Canaan

In 1928, while plowing a field, a farmer discovered a Canaanite necropolis at Ras es-Shamra in northern Syria at a point along the seacoast to which the "finger" of Cyprus appears to be pointing. Excavations began in 1929 under the direction of Claude F. A. Schaeffer of France and have continued since with only a brief interruption during World War II. The necropolis belonged to the ancient city of Ugarit, known to scholars from references in the El Amarna texts. The city was destroyed in the fourteenth century by an earthquake and then rebuilt, only to fall in the twelfth century to the hoards of Sea People. It was never rebuilt and was ultimately forgotten. One of the excavator's most exciting discoveries was a temple dedicated to the god Ba'al with a nearby scribal school containing numerous tablets relating the myths of Ba'al written in a Semitic dialect but in a cuneiform script never before encountered. The language was deciphered and the myths translated, providing many parallels to Canaanite practices condemned in the Bible and making it possible to suggest that the religion of Ba'al as practiced in Ugarit was very much like that of the Canaanites of Palestine.

The settlement of Canaan

Houses were poorly built

By comparison with Canaanite dwellings, Hebrew houses were poorly built. In new villages little attention was given to town planning and homes were constructed wherever the owner desired. Defensive walls were relatively weak and crudely composed, revealing limited mastery of structural engineering principles. Hebrew pottery, in contrast to well levigated, well fired Canaanite ware, appears quite poorly made. Some Hebrews ventured into Canaanite agricultural and commercial pursuits, others continued to raise flocks and herds (I Sam. 17:15, 34; 25:2). Despite efforts of a conservative element, fiercely loyal to old tribal ways, Canaanite cultural patterns were gradually assimilated. The unsettled nature of the times is revealed by the numerous destroyed layers from the thirteenth to eleventh centuries found in some excavations

Archeology and Hazor

"It became apparent that the Jews had settled in Hatzor after the city had been burned by Joshua. It is interesting that whenever Jews entered history, the quality and style of their material artifacts and belongings dropped sharply. Since Jews are commanded to shun graven images, art in general was neglected. Therefore, while the Canaanites before them, and other pagans, decorated their homes with all kinds of figures and designs, Jews lived in a very Spartan way."

"From the early, pagan periods of Hatzor, Yadin found unique stone figures and slabs, evidently used for pagan religious rites. Yadin was particularly intrigued by the occurrence of the crescent of the moon on many of the pagan statues. Perhaps this is the origin of the Moslem Crescent, which until this day is the symbol of Islam. Therefore, Islam may have its roots in ancient paganism." (Klik hier)

Vraag: Wanneer het zo is dat de wortels van de Islam in de beschaving van Hazor en Egypte liggen, waarom keert de Islam dan niet terug tot haar roots? Het is toch onzinnig je geloof te baseren op een religieus geschrift dat je wortels heeft vernietigd?

Wie de moeite neemt zich te verdiepen in de cultus die rond de belangrijkste God van het Miden-Oosten, Baal, is opgebouwd, die zal ontdekken dat Baal 'Adon Zaphon' wordt genoemd, heer van Zion, de stad van het Noorden.
De stad Jeruzalem wordt binnen het jodendom aangeduid als "Zion", maar dat is een onjuiste naamgeving die onmiddellijk kan worden weerlegd wanneer we de ligging van Jeruzalem bekijken. Jeruzalem ligt niet in het Noorden. In de tijd waarin de Zaphon-Zion-mythe werd ontworpen was Jeruzalem een kleine, relatief onbelangrijke vestingstad.
Wie dus terug wil keren naar Zion, die moet zich naar het Noorden richten, een plaats waar Baal zichzelf als machtige God kon doen gelden. Dat is een logische conclusie, die alleen verworpen zal worden door diegenen, die weigeren de feiten die de geschiedenis ons biedt serieus te nemen.
De naam Zaphon (Zion) verwijst volgens de mythologie van Canaan naar een vesting (dus niet een tempel..)op een berg. In de mythologie van Egypte en Canaan zetelden de Goden op bergen (denk aan de Olympus). Het zal dus duidelijk zijn dat de Canaanitische stad Hazor in het Noorden van Galilea een uiterst belangrijk religieus-cultureel centrum is geweest, juist omdat de stad gebouwd was op een heuvel: De stad van God, mogelijk de stad van David, Mount Zaphon of Mount Zion.
Het woordje 'tempelberg' dat religieuze joden gebruiken verwijst naar een heuvel waar de tempel van Salomon zou hebben gestaan. Het is absurd om te veronderstellen dat die relatief kleine heuvel 'de stad van David' zou zijn geweest.

"In Isaiah, it is the "morning star" or Lucifer who ascends to Mount "Zaphon" or Zion and claims God's Throne. In Luke 10:18, Jesus identifies himself with these verses."

De morgenster (morning star) wordt in de mythologie van Canaan vertegenwoordigd door de Gracieuze God 'Shachar' - tweelingbroer van Shalim. Het zal duidelijk zijn dat bij een terugkeer van de Messias die twee Goden een belangrijke rol zullen spelen.

And so she goes up to Arar,
Up to Arar and Zaphon.
In the pleasance, the Mount of possession,
She cries aloud to Baal:
"Receive, Baal, godly tidings,
Yea receive, 0 Son of Dagon:
A wild-ox is [born] to Baal,
A buffalo to Rider of Clouds."

Great is the LORD and highly praised in the city of our God:
The holy mountain,
fairest of heights, the joy of all the earth,
Mount Zion, the heights of Zaphon,
the city of the great king.
God is its citadel, renowned as a stronghold.
See! The kings assembled, together they invaded.

Psalm 48

"Psalm 48 glorifies Mount Zion and employs Canaanite ideas. Mount Zion is, for the singers, the mountain of God (vs. 2), and is symbolic of Mount Zaphon, the place of divine assembly located in the north in Canaanite mythology.There can be little doubt that pre-Hebrew Canaanite mythological concepts associated with Jerusalem were transferred to the Hebrew cultus and made it the center of Yahwistic religion." (Gerard A. Larue)

The Discovery of Ugarit and the Ugaritic Texts.

De teksten die in Ugarit gevonden zijn tonen aan dat gedeelten van het Oude Testament overgenomen zijn van de Canaanieten. De namen van de Canaanitische goden werden gewist en vervangen door de naam van de God van Israel: Yahweh.
Wat de tekstverklaarders opviel bij het vergelijken van de Canaatische mythen en de joodse mythen was het ontbreken in de joodse teksten van groei en ontwikkeling. In de mythen van Canaan is er sprake van een voortdurend proces van sterven en geboren worden (Shachar en Shalim). De God Yahweh blijft echter altijd aan zichzelf gelijk. Je zou kunnen stellen dat hij het starre conservatisme van de machtsmens vertegenwoordigt, de aan het geloof vastgebakken mens, die niets in het leven wil veranderen.

The major difference between the Ugaritic myth and the Biblical hymns is that Yahweh’s kingship is eternal and uninterrupted while Baal’s is interrupted every year by his death (in the Fall). Since Baal is the god of fertility the meaning of this myth is quite easy to understand. As he dies, so the vegetation dies; and when he is reborn so is the world. Not so with Yahweh; for since he is always alive he is always powerful (Cf. Ps 29:10).

Koning David en Herenliefde

In het Oude Testament wordt aangegeven dat Koning David innige kontakten onderhield met mannen, in het bijzonder Jonathan. Homosexuele verhoudingen waren in Canaan doodgewoon. In het Israel van Mozes en de hebreeuwen echter niet. Dat feit duidt er op dat de figuur 'David' overgenomen is van de Canaanieten. Aangezien archeologen nooit enig bewijs hebben gevonden voor het bestaan van een Israelisch koninkrijk van David mag gerust worden aangenomen dat David ofwel een Egyptische farao was, ofwel een Canaanitische koning.
Mogelijk ook was David helemaal geen koning. Er wordt van hem gezegd dat hij een dichter en een muzikant was. De harp waarop hij als herdersjongen speelde was zijn belangrijkste bezit.
In het 2e boek Samuel, hoofdstuk 13, vers 23 treffen we een verwijzing aan naar Baal-Hazor, een plaats waar de zoon van David (Absalom) schaapscheerders ontmoet. Die plaats zou dicht bij Efraim liggen. Je kunt je afvragen of hier niet gewoon verwezen moet worden naar Hazor, waarvan zeker is dat het een plaats was waar dichters en muzikanten in hoog aanzien stonden. Hazor bezat een theater. In Jeruzalem stonden en staan artiesten niet in hoog aanzien. Niemand spreekt ooit over de herbouw van een theater waar op mannen vallende dichters op harpen mogen tokkelen. Er moet gebeden worden. Tot je er dood bij neer valt...

Webinfo (links werken inmiddels niet meer)
"When King Saul fell into a mood of despair, he was told that there was a wonderful youth whose playing on the harp and whose singing drove away all evil spirits. From that time David used to play and sing before King Saul, calming and comforting him. Even later, when King David had ascended the throne, he always kept his harp beside him.."

King David of Israel was bisexual
one of the oldest known documented gay love stories is found in the Old Testament passages about David and Jonathan.

"And it came to pass, when he had made an end of speaking unto Saul, that the soul of Jonathan was knit with the soul of David, and Jonathan loved him as his own soul And Saul took him that day, and would let him go no more home to his father's house. Then Janathan and David made a covenant, because he loved him as his own soul. And Jonathan Stripped himself of the robe that was upon him, and gave it to David, and his garment, even to his sword, and to his bow, and to his girdle." 1 Samuel 18:1-4 King James Version of the Bible. "And Jonathan caused David to swear again, because he loved him: for he loved him as he loved his own soul." 1 Samuel 20:17, King James Version of the Bible. "And as soon as the lad was gone, David arose out of a place toward the south, and fell on his face to the ground, and bowed himself three times: and they kissed one another, and wept one with another, until David exceeded. And Jonathan said to David, Go in peace, forasmuch as we have sworn both of us in the name of the Lord, saying, The Lord be between me and thee, and between my seed and thy seed for ever. And he arose and departed: and Jonathan went into the city." 1 Samuel 20:41-42 King James Version of the Bible. "How are the mighty fallen in the midst of the battle! O Jonathan, thou wast slain in thine high places. I am distressed for thee, my brother Jonathan: very pleasant hast thou been unto me: they love to me was wonderful, passing the love of women". (2 Samuel 1:25-26 King James Version of the Bible).

Baal

Baal and Christmas
een negatieve (anti)christelijke visie

The Queen of Babylon, Semiramis, ordered the post-flood world to celebrate the birth of her son, Tammuz, who was none other than the sun god Baal, representing Satan. She set 25 December for Baal's birthday. Her astrologer told her that the sun was at its farthest point from the earth during the winter solstice, an occult high day. She told her people that on 21 December the sun, or Baal, dies. Then on 24 December, he starts coming back to life, and the 25th is his birthday.

As time passed, all over the world on 25 December, the sun was worshipped by these various names: Tammuz, Horus, Nimrod, Osiris, Sol, etc.. It was a time for orgies, sacrificing of babies to Baal, drunkenness, and merriment. Semiramis ordered trees to be decorated with little balls representing the sun.

God fought this evil holiday by forbidding His people to decorate trees as the heathen were doing: "Do not learn the ways of the nations or be terrified by signs in the sky, though the nations are terrified by them. For the customs of the people are worthless; they cut a tree out of the forest, and a craftsman shapes it with his chisel. They adorn it with silver and gold; they fasten it with hammer and nails so that it will not totter" (Jer.10:1-4)

Toelichting:

Het metaal Zilver verwijst naar de Maan. Zilver is het zachtglanzende metaal dat verwijst naar de Goddelijke, Onbevlekte Ontvangenis (Maria).
Het metaal Goud verwijst naar de Zon. Goud is het trots-stralende, zeer nadrukkelijk aanwezige metaal, dat verwijst naar het Grote Geven. De Zon geeft namelijk dag en nacht, zonder dat hij er ooit iets voor terug vraagt. Daarom is hij een van de mooiste symbolen voor de ware aard van God.

Ashtaroth

"The Name Dawood (David) which is Dwd is from the Khamite word TWT (Tut) the "D" in Hebrew is equivalent to "T" in KmT."
"Tut means an "image". A similar syllable Tuth refers to Thoth, the ibis-headed god, and occurs in names such as the pharaoh Tuth-mose, meaning 'Thoth is born'."

Thot (Tuth, Thout; Egyptian Djhowtey, Djehuti [DHwty], Tehuti, Zehuti), the Egyptian moon god, has over time developed as a god of wisdom, and came to be associated with magic, music, medicine, astronomy, geometry, surveying, drawing and writing. Thoth was generally depicted in human form with the head of an ibis, wearing a crown consisting of a crescent moon topped by a moon disk. He could also be depicted wholly as an ibis or a baboon. Both the ibis and the baboon were sacred to him.

De naam 'David' verwijst naar de Egyptische God Thoth. De term 'Koning David' zou kunnen verwijzen naar Koning Tuthmoses IV (=zoon van Thoth), vader van Amenhotep III, de rijkste farao uit de Egyptische geschiedenis (=Salomon), en ook naar 'Koning Tut' = TuthAnkhAmon, de zoon van God (Echnaton), die een einde moet maken aan de ballingschap van het joodse volk (=Mozes, de verbannen Egyptenaar).

Thoth wordt in sommige geschriften ook de Grote Witte God genoemd: Hez-ur, een verwijzing naar de witte, allesomvattende volheid van de Maan. De overgang van Hez-ur naar Hazor is niet groot, vooral wanneer, zoals dat de gewoonte was in oude tijden de klinkers worden weggelaten (HZR), zodat het geen gewaagde veronderstelling is om aan te nemen dat Hazor (en NIET Jeruzalem) de werkelijke stad van David (Thoth of Tutmosis) is. David was getrouwd met de koningin van Seba, een naam waarmee in Egypte het noordelijke gedeelte wordt aangeduid. Omdat Hazor uit twee gedeelten bestond, een bovengedeelte op de heuvel en een benedengedeelte in het dal, kan gesteld worden dat Hazor in zeker opzicht een weerspiegeling is geweest van Egypte. De aanbidding van Zon en Maan, die in de Egyptische mythologie gezien worden als de ogen van Horus, bevestigt die (veronder)stelling.

Oproep van Messiah:
Keer terug naar de cultuur van Canaan

Messiah message:
Through Moses, YHWH replaced 'ELOHIM in the minds of the people.
The terrible cost of this heresy has been written in human blood. How many millions more of a people, of all people, and of innocent blood, shall be slaughtered and perish under the cruel and brutal power given this false god?
YHWH was nothing more than one of the "sons" of the MOST HIGH GOD, 'ELOHIM , in the ancient pantheon of gods common to the time, a member of the assembly or 'assupuwoth, har_mwo'aith, of which the term "armageddon" is derivative (and so terribly misunderstood); the Mount of the Assembly of the gods, har_mwo'aith, armageddon.
It is the role of Messiah to plead accuracy over tradition, and to correct all errors where they occur, whether pleasant or not, to bring light and truth to misunderstandings, and to lend undying uncringing support to the truth, no matter how painful or unsettling it might prove to be against often stubborn and arrogant and staid tradition. It is necessary that this be done, so that we can move forward, for Messiah (H'al_mahshiyach) is under the directive, mandate, and guidance of 'ELOHIM*'AH_VAH , the ONE TRUE GOD of Yis_ra'EL.

Het taalgebruik van de beweging Messiah vertoont weliswaar uiterst overdreven, ronduit pathethische trekjes, maar de kern van de boodschap is waar, en daarom is het zinvol mensen die opgegroeid zijn in een geloofstraditie waarin voor nuchterheid domweg geen plaats wordt ingeruimd met de boodschap van deze beweging te confronteren.
De grote fout die de beweging maakt is haar poging God gelijk te stellen aan de staat Israel. Yahweh is een valse God en daarom moet er gekozen worden voor de Ware God - die de God van Israel moet zijn.
Opvallend is ook dat de valse God Yahweh, helemaal volgens de joodse traditie, gelijkgesteld wordt aan 'The Morning Star, the Angel of Death", een primitieve interpretatie, die ten doel heeft de groeisymboliek die door de Shahar en Shalim-mythe wordt uitgedrukt belachelijk te maken.
Wie echter over de tekortkomingen heen ziet en bereid is met een open geest een ander te benaderen zal ontdekken dat hier in ieder geval de bereidheid aanwezig is te breken met een verleden waarin de godsdienst van Israel werd gedomineerd door een op zelfvernietiging gerichte bloedcultus.
Men ziet in dat Mozes niet de grote leider is geweest die het joodse volk heil heeft gebracht.

Elohim, een term die gebruikt wordt in het boek Genesis is in feite een verzamelterm, een verwijzing naar een allesomvattend principe, waaraan geen primitief-moralistische eigenschappen toegekend mogen worden, omdat de Ene God zich manifesteert in een groot aantal verschillende gedaanten.
Ook de Egyptenaren kenden als hoofdgod een God die alles wat bestaat heeft geschapen: Khepri, de schepper die zichzelf geschapen heeft - ook wel genoemd: "Hij die zich bewust werd van zichzelf", of "God van de opkomende zon".
Khepri schiep de wereld die aanvankelijk alleen uit water bestond. Alles wat bestaat is daaruit voortgekomen. Ook de Goden, waarvan sommigen sterven als hun tijd gekomen is en anderen steeds opnieuw geboren worden.

Thutmoses IV (David) calls the Sphinx "this very great statue of Khepri", god of the rising sun, and "Khepri-Ra-Atum", the sun god in all its aspects--rising, zenith, and setting. Thutmoses IV also calls the Sphinx "Horemakhet", "Horus-in-the-Horizon" . (Info van Paul E. Pettenude)

Ashtoreth

Ashtoreth, the goddess of the Sidonians, sought after by Solomon: 1 Kings 11:5,33. Also known as Astarte, or Ashtarte. She was a goddess of love, war and fertility, and the wife of Baal. Worship of Ashtoreth may have started with the Phoenicians, from which it spread to surrounding countries.
According to Britannica Online: "Hebrew scholars now feel that the goddess Ashtoreth mentioned so often in the Bible is a deliberate compilation of the Greek name Astarte and the Hebrew word boshet, "shame".
It is noteworty that the festival of Astarte was one of the origins of the holiday we now know as Easter. The Saxons observed the same holiday in honor of "Estera", or "Eostare" which would appear to be their spelling for Astarte.

ASHTAROTH - ASTORETH
ASTARTE - ISHTAR

"The controlled order of ancient Egypt was personified by the goddess Maat. The ancient Egyptians believed the world was in careful balance between the forces of chaos, called isfet, and order or maat. The word maat is often translated as "truth." Maat is usually depicted as a woman wearing a single ostrich plume on her head."

"When the Ten Commandments are compared with the principles by which the ancient Egyptians governed their lives, the laws of the Judaeo, Christian, Moslem world are barbaric and meaningless."

De Godin Maat, Godin van het Recht - een van de oudste goden van Egypte - was getrouwd met Thoth (David), een Maangod, die de uitvinder was van het gesproken en geschreven woord.

De wijsheid van de bijbelse koning Salomon is volgens historici voor een deel afkomstig van de Egyptische farao Amenope.