Bin Laden noemt Ba'ath-socialisten 'ongelovigen'

A taped message believed to be from fugitive militant Osama bin Laden warned Arab nations against supporting a war against Iraq as threatened by the United States -- but branded Saddam Hussein an infidel.

Osama bin Laden & Het Socialisme
Commentaar Wim Duzijn

Een van de meest merkwaardige verschijnselen van deze tijd is dat eenvoudige onwetende gelovigen, die het eigen bijgeloof tot absolute waarheid verheven hebben, wanhopige pogingen in het werk stellen de wereld op te delen in twee elkaar bestrijdende kampen - daarbij de strijd aanbindend met de eenheidsgedachte die in het jaar 1945, via de totstandkoming van het instituut van de Verenigde Naties, de wereld geschonken werd.

Het is die eenheidsgedachte waarvoor mensen die in een God geloven zouden moeten vechten, maar je ziet het tegendeel gebeuren. In plaats van op zoek te gaan naar een politieke filosofie die de liefdevolle gedachte van een wereldgemeenschap op een concrete wijze vorm probeert te geven, proberen ze de wereld politieke en religieuze waansystemen op te dringen die de totale ontkenning zijn van het eenheidsverlangen waarvan de VN de idealistische en concrete vertaling is.

Osama bin Laden (die naar eigen zeggen 'de zionistische splijtzwam' haat) noemt zich een moslim, maar wanneer je hem vraagt wie de profeten zijn waarin hij moet geloven, dan komt hij aandragen met zoiets goddeloos als de 'Sharia', een geheel van mensengeboden die niets te maken hebben met de Goddelijke influisteringen die Mohammed volgens de Islam kreeg van de Engel Gabriel.
Het is dezelfde mentaliteit die de joden tentoon spreidden in de tijd waarin Jezus van Nazareth, die door Mohammed de 'Messias' en een 'gezant van God' wordt genoemd, zich teweer stelde tegen de letterknechterij van fundamentarische priesters die de mensenwet boven de van God gegeven Mozaïsche Wet plaatsten.
Jezus had respect voor beschavende wetgeving maar verwierp het geheel van priesterlijke regels en voorschriften die geen andere functie hebben dan de mens af te houden van een zelfstandige bestudering van 'het Boek' - hetzelfde Boek dat Osama bin Laden zou moeten bestuderen - hetgeen hij echter weigert te doen.
Osama bin Laden is een van die beperkte geesten die een gelovige willen zijn, zonder dat daaraan de verplichting wordt gekoppeld intelligent te zijn - intelligent in die zin dat je als onafhankelijke gelovige op zoek gaat naar de volledige waarheid (een spirituele zoektocht die in de Islamitische literatuur Jihad wordt genoemd).
Geloven in iets kleins - een deel van het geheel - is domheid. Wie tegen een kind zegt dat een olifant een schildpad is zal onmiddellijk een navolger gevonden hebben. Een kind vindt dat leuk, dat een olifant een schildpad is, maar wanneer je na gaat denken, wanneer je als een volwassen mens je verstand gaat gebruiken, dan ga je twijfelen en dan denk je: "Maar dat is toch niet waar? Een olifant en een schildpad zijn toch twee verschillende wezens?":

Osama bin Laden heeft in Afghanistan meegewerkt aan de opbouw van een samenleving die volgens hem Islamitisch was. Mede door zijn toedoen werden Boeddhabeelden, die geen afbeeldingen waren van God maar van de verlichte mens Boeddha - de mens die het zoeken naar de volledige waarheid (lees: jihad) nastreeft - vernietigd.
Het was een daad van domheid, die in feite een slag in het gelaat was van de profeet Mohammed, omdat Mohammed alles wilde zijn, behalve een domme leugenaar.
Waar Mohammed het principe van de veelvormigheid verdedigt, waar hij zegt dat moslims God en al Zijn profeten moeten eren, daar spuugt Osama bin Laden de profeet in het gelaat en roept hij: "Ik veracht alle andere profeten - ik veeg er de vloer mee aan.."
Dat kun je moeilijk religiositeit noemen, laat staan ‘Islamitische religiositeit’, zoals al het sadistische, hersenloze gekakel van mensen die de profeet Mohammed vanuit het diepste van hun ziel haten, hetgeen ertoe leidt dat zijn eenheidsleer vervangen wordt door hun eigen liefdeloze afgodendienst, en derhalve in feite gerangschikt dient te worden onder de noemer: goddeloosheid.

Wie moslim wil zijn zal in God meer moeten zien dan een barbaar die met bloed geëerd wil worden. Dat hebben religieuze barbaren alle eeuwen door gedacht, dat God iets is dat bloed nodig heeft (ook de Ezra-istische joden hebben dat barbarisme in hun tempeldienst ingebouwd).
< Maar het is een waanidee, waartegen Jezus van Nazareth - de verdediger van de Menselijke Geest, die door moslims serieus genomen moet worden - zich fel verzette.
Fundamentalistische moslims beweren dat ze geloven in God, de profeten en de Engelen, maar zelden zul je ze iets horen vertellen over de engelen en de profeten die ze moeten eren, alsof ze volstrekt niet op de hoogte zijn van het bestaan van andere profeten dan de ene profeet Mohammed.
Wanneer Mohammed spreekt over alle profeten dan kun je het woord alle niet vervangen door ‘een’, want wanneer je alles gelijk stelt aan de reductie tot een, dan verklein je de profeet en maak je van hem een zielloos speeldingetje - een jojo aan een touwtje - dat nu eens omhoog schiet, wanneer de gelovige zijn hand omlaag duwt, en dan weer omlaag bij een andere beweging van de hand.
Die verkleining is een gruwelijke bespotting van de ware wijsheid, die tot uiting komt in het eenheidsverlangen van de profeet.
Bij dat eenheidsverlangen (een holistische benadering van de werkelijkheid) horen geen Mohammedaanse scholen, maar Islamitische scholen - en wat is een Islamitische school? Een Islamitische school is een school waarin kinderen kennis maken met de wereld van het Boek - niet alleen de Koran - dat slechts een deel van het geheel is - maar daarnaast het Oude Testament, het Nieuwe testament en al die christelijke geschriften die gnostisch worden genoemd, verhalen die alleen niet christelijk mogen genoemd omdat ze in het verleden door de Roomse kerk werden voorzien van het etitket 'ketterij'.
Christenen, joden en moslims vormen gezamenlijk volgens de profeet Mohammed een gemeenschap van gelovigen en die gelovigen zullen daarom gezamenlijk op moeten trekken en hun gebedshuizen moeten delen. Een moslim die weigert een christelijke kerk of een joodse synagoge te bezoeken is een verdeler die niet begrepen heeft welke intentie de profeet Mohammed dreef.
Wat Mohamnmed in joden en christenen veroordeelde was hun onwil afstand te doen van die menselijke geboden die een ontkenning vormen van de universele liefde, de liefde van God voor de mensheid als geheel.

Joden vergoddelijken zichzelf (via het tot God uitroepen van de mens Ezra - een man die geen profeet was maar een arrogante, sadistische groepsdenker) en christenen hebben klakkeloos de stelling aanvaard van een aantal roomse priesters, dat Jezus van Nazareth als 'Zoon van God' deel uitmaakt van een drie-eenheid, een uitspraak die in de vierde eeuw na Christus werd gedaan en die dus niets anders is dan een mensengebod .
Het is dan ook de taak van een moslim andere gelovigen er op te wijzen dat niet de verdelers binnen de religie - degenen die de priester of de imam gelijk stellen aan God - nagevolgd moeten worden, maar diegenen die de eenheidsgedachte en het daaruit voortvloeiende samenwerkingsverlangen benadrukken.
Osama bin Laden - die de profeet is van het mensengeboden aanbiddende fundamentalisme - heeft de vernietiging van de Amerikaanse symbolen van de Macht (Pentagon & World Trade Center) toegejuicht, maar daartegenover plaatst hij zijn eigen botte machtsdaden, die de destructieve - maar niet inhoudsloze - daad van de vliegtuigkapers in feite belachelijke maken.
Wie protesteert tegen een wereld waarin geld en macht op een tegen de mens gerichte wijze de dienst uitmaken, zal daartegenover een wereld moeten plaatsen waarin de betekenis van geld en macht - ter wille van het heil van de mensheid als geheel - gerelativeerd wordt.
Welnu het socialisme (dat door Osama bin Laden ‘goddeloos’ wordt genoemd) is (in theorie) een beweging die niet het kapitaal en de macht op de eerste plaats wil zetten.
Wanneer er wordt gesproken over macht dan betreft het niet de macht van een kleine elite maar de macht van de gemeenschap, het volk.

Dat gemeenschapsidee kun je - gezien vanuit het eenheidsverlangen van de profeet Mohammed - moeilijk goddeloos noemen.
Socialisme gelijkstellen aan goddeloosheid is dus primitieve onzin, zoals alle kletspraat over heidense gebruiken van andersdenkende gelovigen doodgewone onzinpraat is, omdat de eredienst van de een niet beter of slechter is dan de eredienst van de ander.
Waar het om gaat is mensen duidelijk maken dat ze broeders zijn van elkaar. Dat is wat het socialisme doet en daarom zal het socialisme een politiek systeem genoemd moeten worden dat een concrete politieke vertaling is van de religieuze boodschap van de profeet Mohammed, zoals ook het liberalisme in alle opzichten Islamitisch is, omdat het liberalisme (als geestelijke beweging) mensen oproept zelfstandig na te denken - hetgeen betekent dat mensen weigeren in andere mensen Goden te zien die slaafs gediend moeten worden, een daad die in overeenstemming is met het eerste gebod dat de profeet Mozes de gelovige mens geschonken heeft.

Het Eerste Gebod: "Ik ben de Heer, je God. Je zult naast Mij geen andere goden hebben. Je zult je geen beeld, noch een of andere gelijkenis maken, noch van hetgeen boven in de hemel, noch van hetgeen beneden op de aarde, noch van hetgeen in het water onder de aarde is."

Saddam Hussein receives State Duma Speaker
Iraq Daily, 11-3-2003

President Saddam Hussein met on Monday State Duma Speaker Gennady Seleznyov as presidential envoy from Russian President Vladimir Putin.
The Duma Speaker was accompanied by Ambassador Alexander Kaloghin and Head of Duma Speaker’s office Anatoli Osov.
During the audience, the Russian presidential envoy extended President Putin’s compliments to President Hussein. He informed him a verbal letter from the Russian President who affirmed Russia’s stance towards bolstering ties with Iraq in various domains.
Present at the audience were Speaker of the National Assembly Dr. Sadoun Hamadi Foreign Minister Dr. Naji Sabri and Iraq’s Ambassador to Russia.

Democratie & Heilige Oorlog
Commentaar Wim Duzijn 2003

Wat opvallend is in de Westerse berichtgeving over Irak is dat geen mens bereid is zich positief op te stellen tegenover de president van Irak, Saddam Hussein.
Omdat ik mezelf neutraal opstel - onafhankelijk en onbevooroordeeld - weiger ik me in te voegen in het kamp van 'duivelbestrijders'.
Wie duivels gaat bevechten wil daarmee aantonen dat hijzelf heilig is - en als we iets kunnen missen in een moderne wereld dan is het wel zoiets krankzinnigs als 'een heilige oorlog' (een oorlog die alle redelijke impulsen in mensen vernietigt).
Joods-zionistische organisaties in Amerika en Engeland gebruikten die term in maart van het jaar 1933, toen ze de staat Duitsland de oorlog verklaarden.
Elk compromis met Hitler - die zich tijdens zijn eerste optreden als kanselier manifesteerde als een rechtse politicus die de christelijke waarden in Duitsland wenste te verdedigen (de man was katholiek en heeft als jong schilder zelfs tamelijk kitscherige religieuze kunstwerkjes vervaardigd - zie foto hiernaast...) - werd met die onwrikbare opstelling onmogelijk gemaakt, zodat de vooroordelen die Hitler en zijn aanhang jegens ‘de joden’ koesterden alleen maar werden versterkt.

Zionisten volgen momenteel (met hun jacht op de gedemoniseerde Saddam Hussein) dezelfde politiek, want ondanks het feit dat ons wordt wijs gemaakt dat Saddam Hussein 'Mister Satan Himself' is, tonen alle feiten aan dat niet Saddam Hussein begonnen is met het gebruik van dat gevaarlijke begrip 'heilige oorlog' maar de rechtse zionisten in Israël en Amerika.
Saddam kan - in tegenstelling tot Hitler die een zeer rechts, anti-joods boek op zijn naam had staan ('Mein Kampf') - niet gezien worden als de aanstichter, de bron van het kwaad.
Integendeel, hij is altijd een vijand geweest van extreem rechts en alles wat je hem kwalijk kunt nemen is dat hij zich onvoorwaardelijk opstelt achter zich verzettende Palestijnen (de Palestijnse Intifada).
De manier waarop zij behandeld zijn vindt hij een immens schandaal en dat is de reden waarom hij besloten heeft hun bevrijdingsstrijd te steunen. Palestijns verzet - zo stelt de regering van Irak - mag geen terreur worden genoemd. Dat betekent in de praktijk dat familieleden van omgekomen verzetstrijders (veelal leden van Hamas) geld krijgen om hun door Israel vernielde woiningen te herstellen of opnieuw op te bouwen.

En daar ontstaat het conflict met Amerika, dat onder invloed van rechtse zionisten het Palestijnse verzet ‘terreur’ heeft genoemd, zodat al diegenen die de Palestijnen steunen terroristen moeten worden genoemd.
De veiligheidsadviseur van Bush, Condoleezza Rice zegt het omonwonden: “Hij - Saddam - geeft geld aan de nabestaanden van Palestijnse terroristen en daarom is hij een duivel”. Een ronduit belachelijk standpunt.
George Bush heeft in het verleden nadrukkelijk gesteld dat vrede in het Midden-Oosten alleen maar mogelijk is wanneer er een eind wordt gemaakt aan de terreur, maar wat de arme Bush nog altijd niet durft te zeggen is dat Israëlische staatsterreur (de weigering internationaal recht te respecteren) ook terreur is.
De man heeft een groep van adviseurs rondom zich verzameld die niet in staat zijn hem de positie te geven die hij als president van Amerika nodig heeft: die van onafhankelijk bemiddelaar - en dat kan ook niet, omdat zionisten altijd twee heren dienen: de heer van Israël (Sharon) en de heer in eigen land (Bush), die, omdat Israël nummer een staat, de slaaf behoort te zijn van de Heer van Israël.
Dat betekent dat in dit geval niet Saddam Hussein de duivel is (een duivel is vanuit bijbels oogpunt bezien iemand die de goede mens verleidt en hem dwingt kwaad te doen.., maar de adviseurs van George Bush, die de naïviteit op religieus gebied van de herboren christen Bush aangrijpen om van hem een raar soort ‘malle pietje’ te maken, die door geen enkele intelligente staatsman in de wereld serieus genomen wordt.

Het mag rustig een schandaal genoemd worden dat invloedrijke Amerikanen de moderne wereld het middeleeuwse begrip 'heilige oorlog' proberen op te dringen - een hopeloos ouderwets begrip dat tegelijkertijd de totale, radicale ontkenning is van elke vorm van werkelijk religieus denken, omdat werkelijke religie de aanbidding is van een God die geheel het bestaande is, zodat er in Zijn werkelijkheid geen plaats is voor het onzinnige, antihumanistische begrip 'heilig'; een begrip dat verwijst naar idolatrie hetgeen nu juist een bezigheid is door zowel joden als moslims wordt afgewezen.
Wanneer de voorstanders van een heilige oorlog verwijderd worden uit het Witte Huis zal een doorbraak naar werkelijke vrede mogelijk zijn, omdat de vernietiging van de eigen heiligheid de noodzaak bij de ander zich als een heilige te gedragen wegneemt.
Wat dat betreft kan de jonge Bush iets leren van zijn vader. Die stelde zich na de Golfoorlog pragmatisch op (’pragmatisch’ is de ontkenning van het onzakelijke begrip 'heilig') en hij toonde zich niet bereid de slaaf te zijn van rechtse zionisten - hetgeen er (volgens boze tongen) toe heeft geleid dat hij na een enkele presidentstermijn door het grootkapitaal aan de kant werd geschoven, om vervangen te worden door een zionistenvriend (de aardige, sympathieke - maar oneindig opportunistische geldwolf Bill Clinton).

Wie de schuld echter neerlegt bij de werkelijke daders - in Amerika behoort de rebelse democraat Lyndon LaRouche tot diegenen die de rechtse, onverzoenlijke zionisten binnen het Amerikaanse regeringsapparaat op een consequente wijze aanvalt - maakt zich niet populair, hetgeen vreemd genoemd mag worden, omdat de democratie staat of valt met de controle van de macht.
Wie ziet dat belangengroeperingen op een oneigenlijke wijze misbruik proberen te maken van de macht die ze hebben weten te veroveren dient te protesteren - dat is zijn democratische plicht.

Mohammed, Jezus & Heiligheid
Commentaar Wim Duzijn 2003

Jezus en Mohammed, twee profeten die door moslims serieus genomen moeten worden, houden er wat betreft de omgang met zaken en personen die niet 'heilig' zijn, verschillende opvattingen op na.
Zowel Jezus als Mohammed veroordelen afgoderij (idolatrie) en pleiten voor een terugkeer van de gelovige mens naar een ene, ondeelbare God, die het geheel van al het bestaande is.
Jezus was wat dat betreft consequenter dan Mohammed, omdat Jezus altijd een profeet gebleven is en nooit gekozen heeft voor wereldse macht, terwijl het leven van Mohammed gesplitst moet worden in een profetenperiode (waarin hij gedurende visioenen gesprekken voerde met de engel Gabriel - een van de vele engelen en een personage dat NIET 'god' mag worden genoemd) en een politieke periode, waarin hij als staatsman genoodzaakt was zich over te geven aan politieke besluitvorming, een menselijk bedrijf dat onmogelijk 'goddelijk' kan worden genoemd.

Jezus was een eenling ('een voorbijganger') die het belang benadrukte van geestelijke ontwikkeling en hij ging als onafhankelijke eenling met alle mensen om, ook met diegenen die door de joodse priesters 'onrein' waren verklaard.
Mohammed deed afstand van het eenlingschap (de man die met engelen spreekt) en koos ervoor als politicus eenheid te scheppen, waarbij hij de strijd aanbond met diegenen die de politieke chaos in stand wilden houden: die werden door hem 'ongelovigen' genoemd.
Binnen het huidige Moslimdenken bestaat de neiging de politicus Mohammed, de man die de politieke chaos wil bestrijden, boven de profeet Mohammed, de visionaire eenling die de geestelijke chaos wil bestrijden, te plaatsen.
Niet de geestelijke ontwikkeling - het zoeken naar de waarheid - wordt centraal gesteld, maar het scheppen van een wereld waarin de oppervlakkige, naar macht verlangende gelovige de dienst uitmaakt.
De machtsmens (astrologisch gezien de negatieve bazige Leeuw, de mens die idolen zoekt en idool wil zijn) schept orde door zijn politieke tegenstanders uit te schakelen. Zijn orde is een verdelende schijnorde, waarin het recht van de sterkste geldt.
De onafhankelijke profeet (de positieve Waterman die als individualist -liberaal- de broederschap -socialisme- preekt) schept orde door de mensen wijzer te maken, zodat gewezen vijanden vrienden kunnen worden. Zijn orde is een democratische orde, waarin conflicten op een rationele wijze worden opgelost.

Hij blufte voortdurend, zeggend tot de engelen:
'Ik ben God en naast mij is er geen andere'.
Maar toen hij die dingen zei, zondigde hij tegen alle onsterfelijken...
Toen Geloof de oneerbiedigheid van de opperste heerser zag, was ze boos...
Ze zei: 'Je vergist je Samael (d.w.z. blinde god).
Boven jou staat een verlicht, onsterfelijk Menselijk Wezen: de Anthropos!'

Uit: Over de oorsprong van de wereld (gnostisch geschrift)

Waterman, het humanistenteken,
wordt beheerst door de planeet Uranus

Uranus hoort bij het doorbreken van de vertrouwde vorm, het verleggen van grenzen, loskomen van normen en gewoontes, oorspronkelijkheid, individualiteit, streven naar waarheid en inzicht. Uranus werkt door zijn electrische geladenheid onverwachts, flitsend, past bij de geniale invallen en de intuitie.

Een profeet, een persoon die zich losmaakt uit een gemeenschap die als negatief wordt ervaren, is aktijd een Uranische veranderaar, een revolutionaire eenling die zich verzet tegen de heersende tijdgeest, in een poging de mens weer in kontakt te brengen met universele waarden die in dienst staan van aan principes gebonden menselijkheid.
Zelfs Mozes, die gezien moet worden als de vertegenwoordiger van de Wet (het vormdenken) was een veranderaar, omdat hij (zoals uit het Oude Testament blijkt) orde wilde scheppen in de chaotische wereld van de Hebreeuwen, die altijd de chaos van de genotzuchtige en oorlogszuchtige mens boven de orde van de zakelijke denker hadden geplaatst.

Herzl & de gemeenschappelijke vijand
Francis P. Saitta Ph.d., 20-1-2003

In 1902, before the British Royal Commission on Alien Immigration, Theodor Herzl stated:
"...I will give you my definition of a nation, and you can add the adjective 'Jewish'.
A nation is, in my mind, a historical group of men of a recognizable cohesion held together by a common enemy. This is my view of a nation. Then if you add to that the word 'Jewish' you have what I understand to be the Jewish nation."

With the requisite of a "common enemy" in this view of nation building,there was, at the beginning, little hope for the peaceful implementation of British policy (notwithstanding it's unjust and highly questionable nature) in the Middle East.

De Synagoge van Graz

In this synagogue building, the architects succeeded in creating a place which doesn't lose its suspense. Indeed, it continues to grow the more often we visit it. >BR> The glass dome over the prayer room is responsible for this, creating a different impression depending on the time of day.
The first, mild light of day which brightens the room emphasizes the morning prayer, which goes "My God! The soul which you have given me is pure."
At noon, the sun lights up the entire room. It brings out the basic black and blue, and the bright light is reflected in the glass surface of the almemor.
But in the evening the atmosphere flows into the consciousness of those who pray, reciting the evening prayer: "God Zebaoth be with us, Jacob's God is with us, a mighty fortress."
The glass arch opens the view to the heavens, God's supposed residence. At the sane time, the hemisphere represents a part of the earth, suggesting Jews' ethical responsibility for this world.
Fulfilling the religious commandments means first of all bearing a clear responsibility for this world.

Text from: "Es gibt nur einen Gott und eine Menschheit",
von Wolfgang Sotill

Internationalisme versus Ezra-isme
Commentaar Wim Duzijn 2003

Citaat: "Millennia before the Great Cultural Revolution, the Chinese knew the secret of harmony: the non-Manichean balance of opposing ideas, the principles of Ying and Yang.
Properly balanced, Jewish ideas can be beneficial: anti-Christian zeal would limit Church excesses, just as materialism and egoism can keep the feet of Man on the ground while his head is in heaven, feminism can balance male chauvinism, and the sex obsession of Freud can balance the asceticism of spiritualists. Balanced, even Zionism will shrink to the humane proportions of Jewish love for Palestine. But balanced it should be..." (Israel Shamir, 11-3-2003)

De internationalisering van Jeruzalem, zoals die in 1948 werd voorgesteld door de Verenigde Naties (een van de eerste voorstellen in de ellenlange reeks door Israël afgewezen resoluties), zou je kunnen plaatsen binnen wat Israel Shamir het Chinese harmoniebeginsel noemt.
Israel Shamir is een merkwaardige figuur binnen de wereld van het Israëlische jodendom, een van de weinige figuren die nog op een serieuze wijze een band wil onderhouden met het religieus-filosofische verleden van wat men tegenwoordig 'de joodse staat' noemt.
Het begrip 'joodse staat' is door het toedoen van de zionisten in feite een volstrekt zinledig begrip geworden. Het zionisme ziet die staat als een gematerialiseerd tehuis voor mensen die 'jood' zijn. Jood is iedereen die kan aantonen dat hij via bloedbanden verbonden is met mensen die in het verleden zichzelf jood noemden, of die zichzelf hebben bekeerd tot het jodendom.

De bloedlijntheorie is een antireligieuze, antifilosofische en ronduit racistische gedachte, die afkomstig is van de joodse schriftgeleerde Ezra, een provinciaalse ketterij die moeilijk te verdedigen valt, gezien het feit dat in het Oost-Europese verleden op grote schaal bekeringen hebben plaatsgevonden die geleid hebben tot een ont-Orientalisering van het jodendom.
Wat zich in Israël 'Oosters' noemt is - zacht uitgedrukt - een beetje mal: een bonte optocht van vreemd uitgedoste figuren die gehuld in kledij die drieduizend jaar geleden in de mode scheen te zijn op grote Ramshorens blazen - alsof zij alles wat modern en verlicht is de wereld uit willen blazen.
Geen enkel land ter wereld bezit zulke malle figuren, maar in Israël worden zij liefderijk opgenomen, vanuit de gedachte dat in een wereld waarin godsdienstwaanzinnigen de rol van geestelijke leiders mogen spelen al diegenen die werkelijk geestelijk ontwikkeld zijn automatisch vernietigd zullen worden.
Als anarchistisch schrijver hecht ik geen waarde aan het gedrag van mensen die niet de wijze, intelligente kern van de religie proberen bloot te leggen, maar - integendeel - de onwijze kern: de waanzinnige gedachten die er ook deel van uitmaken.
Wat dat betreft vormen joden, christenen en moslims momenteel één grote broederschap. Zij allen hebben de waanzinnige kern van de religie boven de wijsheid geplaatst, zij allen aanbidden op geestelijke slavernij gericht collectivisme en zij allen verwerpen het beeld van een intelligente, onafhankelijke verlosser die de individuele wijsheid boven de collectieve waanzin plaatst.
Daarom zou je Israël Shamir, die wel de wijsheid benadrukt, een profeet kunnen noemen, een religieuze denker, die streeft naar de geestelijke bevrijding van joden, christenen en moslims, een bevrijding die niet gericht is op verdeling, maar op verbroedering en samenwerking.

Het Oosterse wijsheidsdenken dat hij verdedigt is de ontkenning van de zionistische verdelingspolitiek.
Het zionisme is - de hierboven geciteerde uitspraak van Theodor Herzl wijst daar op - gebouwd op het dualistische 'goed-slecht-denken: wij, de joden, zijn goed en zij, de gojim, de vreemdelingen, zijn slecht..
Dat denken noemt Shamir 'Manicheisch', maar het is juister er de naam Ezra-isme aan te geven, omdat Ezra de man is die verantwoordelijk kan worden gesteld voor het gettodenken dat veel joden nog altijd in zijn ijzeren greep houdt.
Dat gettodenken is in wezen niet fascistisch (omdat elke groep via het benadrukken van een eigen identiteit de neiging heeft zichzelf af te zonderen van andere groeperingen), maar kan wel fascistisch worden wanneer de gettodenker de staat gaat beheersen.
En dat is nu precies de fout die de socialistische stichter van de staat Israël (Ben-Gurion) heeft gemaakt. Hij heeft het socialistische internationalisme dat de vijand is van elke vorm van gettodenken uitgeleverd aan het gettodenken van het Ezra-isme, en daarmee de poorten naar de bekrompen werkelijkheid van het fascisme wijd open gezet – omdat elke staat die van zichzelf een getto wil maken een fascistische staat is, een staat waarin het individu altijd de slaaf is van het collectieve groepsideaal.
Ezra is een man die vergelijkbaar is met Adolf Hitler, een racist die aan het eind van zijn leven op een genadeloze wijze alles wat niet raszuiver is wilde vernietigen.
Wanneer Harry Mulisch zich op een schijnheilige wijze afvraagt hoe de jodenmoord verklaard kan worden weigert hij een blik te werpen op die tekstgedeelten in het Oude Testament die verwijzen naar de genadeloze etnische zuiveringacties van Ezra – die net zo sadistisch en demonisch waren als de anti-joodse terreur van de jaren 40.
Adolf Hitler een ‘groot niets’ noemen is dan ook een antifilosofische en antiwetenschappelijke daad, die de ontkenning is van een naar waarheid strevende moraal.
Gezien vanuit het oogpunt van de objectieve, waarheidslievende moraal mag je het uiterst merkwaardig vinden dat religieuze joden, die het slachtoffer zijn geworden van de Duitse Ezra-ist Hitler, nog altijd die duistere, racistische figuur een plaats geven in hun heilige geschriften.
Ezra hoort in de wereld van het spiritele Judaïsme (religie die de geest boven de vorm plaatst) niet thuis.
Het strekt de profeet Mohammed daarom tot eer dat hij wel de gevaren van het Ezra-isme heeft ingezien. Hij noemt het Ezra-isme een gevaar voor de mensheid en hij heeft zijn leven lang joden opgeroepen zich van die in zijn ogen Goddeloze leer af te wenden. Niemand, zo steldehij, mag goddelijkheid claimen en van mensen of menselijke constructies idolen maken.

De geschiedenis heeft de profeet Mohammed gelijk gegeven. Adolf Hitler - de Duitse Ezra-ist - heeft laten zien waar een dergelijke sadistische 'Blut und Boden-leer in een moderne tijd toe leidt.
Ezra is een man die door Salman Rushdie de vijand van het bastaarddenken zou worden genoemd - iemand die weigert akkoord te gaan met vermenging, verontreiniging en erkenning van het principe van de onvolmaaktheid.
Dat bastaarddenken is de kern van de Chinese harmonieleer, die Shamir verdedigt. Dat harmoniedenken ontkent elke vorm van fanatisme, omdat alles wat streeft naar absolute (d.i. andere opvattingen uitsluitende) waarheden wordt afgewezen.
Het Israëlische Ezra-isme, dat samengesmolten is met het zionisme, probeert van zichzelf via bot machtsgeweld een absolute waarheid te maken.
Dat absolutisme leidt ertoe dat Israël zichzelf boven de Verenigde Naties plaatst (alle resoluties van de VN worden verworpen) en het recht opeist de wereld (met name de Arabische wereld) zijn wil op te leggen.
Een arme verblinde Amerikaanse christen in een Wit Huis dat er behoorlijk groezelig uit begint te zien gelooft die onzin en laat het Amerikaanse leger vechten voor de chaotiserende waanzin, waarover allerlei verblinde schertsdenkers - die nooit de Chinese harmoniegedachte zullen verdedigen - een onwelriekende saus van schijnvrijheid en schijnbevrijding willen gieten, hoewel alles wat wijs wil zijn (ook in de Arabische wereld) de mensheid er op wijst dat Manicheisch of Ezra-istisch denken, dat gebouwd is op het dualistische, op slavernij gebouwde geloofsdenken, de ontkenning is van de naar heelheid en gelijkwaardigheid strevende volkerenbondgedachte.

Ezra vernietigt de tien bastaardstammen

Citaat: In 458 BC, Artaxerxes allowed Ezra the scribe and the Children of Israel to return to Zion with the priests and Levites (Ezra 7:7, 13; 8:35).
After return from captivity, "Jew" and "Israelite" became synonymous terms, referring to the physical descendants of Abraham through Jacob. Forgetting earlier national differences, purity of the bloodline was the critical issue. Ezra required that all Gentile wives be put away (10:2-11), and the mongrelized Samaritans were spurned (2 Kings 17:24; Neh. 4-6).

Uit het Oude Testament blijkt duidelijk dat in de geschiedenis van de Israelieten een machtsdaad heeft plaatsgevonden die ertoe leidde dat er een scheiding werd aangebracht tussen Israelieten en Joden. De Joden beschouwden zichzelf vanaf dat moment als de echte Israelieten, ze kozen voor de zuivere bloedlijn, joegen alle buitenlandse vrouwen en hun kinderen Judea uit en distantieerden zich van de 'afvallige' Israelieten die de keuze voor de zuivere bloedlijn afwezen.

"..en zij zonden vervolgens vrouwen met zonen heen..." (Ezra 10:44)

George W. Bush has vowed to go to war
Palestine Chronicle 13-3-2003

Britain set out tough new conditions for Iraqi President Saddam Hussein to avoid war yesterday in an effort to win United Nations support, but the United States said the time for diplomacy had almost run out.
White House spokesman Ari Fleischer said: “We are indeed in the final stages of diplomacy and in these final stages the President (George W. Bush) has gone the extra mile".
“That extra mile will come to an end and the time for diplomacy will come to an end. And the only question that will remain is, has Saddam Hussein disarmed,” he said.
President with or without UN backing and there are around 250,000 US and British troops poised to invade Iraq.

Against (a new resolution) are Russia, China, France, Germany and Syria. A ‘no’ vote from any of the first three would automatically kill the resolution.
The US ambassador to Russia, Alexander Vershbow, warned Moscow to think twice about the consequences of using its UN veto. “Russia should carefully weigh all the consequences,” he told Russia’s Izvestia newspaper.

Commentaar Wim Duzijn 2003

Hoewel de VN inspectiedienst onder leiding van Hans Blix de mening heeft uitgesproken dat Irak binnen enige maanden geheel ontwapend kan zijn (langer hoeft niet en korter kan niet), gezien de toenemende bereidheid van het Iraakse bewind samen te werken met de inspecteurs, eisen Amerika en Engeland dat Irak zich binnen een week geheel ontwapent, een kinderachtige eis, die ondanks de kinderlijkheid uiterst sadistisch is, gezien het feit dat het Amerikaanse leger de bedoeling heeft een vernietigingsoorlog in gang te zetten.
De Secretaris-Generaal van de VN (Kofi Annan) zwijgt - weigert zijn eigen inspecteurs in bescherming te nemen - wil of moet blijkbaar in de voetsporen treden van zijn voorganger Perez de Cuellar, die in het jaar 1990 - als was hij slechts een slaafse voetveeg van Amerika - terzijde werd geschoven.

Iraq Rejects British U.N. Proposals as 'War Plan'
By Nadim Ladki, Reuters 13-3-2003

Iraq's Foreign Minister Naji Sabri rejected on Thursday as "an aggressive plan for war" British proposals for a revised draft U.N. resolution setting a string of disarmament tasks for Iraqi President Saddam Hussein.
Sabri also said the proposals sought to "personalize" the rift between Iraq and the United States and Britain by demanding disarmament moves from Saddam directly.
"It is a dressing up of a rejected proposal, an aggressive plan for war. It polishes up a resolution rejected by the vast majority of the Security Council," Sabri told reporters in Baghdad.

Saddam Hussein: Lui, Homo en Slecht?
Commentaar Wim Duzijn 2003

Hoewel Amerika, Engeland en Israël nog altijd proberen hun eigen agressieve gedrag te projecteren in Saddam Hussein - een man die niet 'aanvallend agressief' maar 'defensief agressief' moet worden genoemd - zal het hun nooit lukken de geschiedenis te vernietigen - ook al is dat de wens die ten grondslag ligt aan hun agressieve pogingen een nieuwe (geschiedenisloze) orde op te bouwen in het Midden-Oosten.

Wie de geschiedenis eerbiedigt en gedreven wordt door de wil daar lessen uit te trekken, die zal in staat zijn de subjectieve elementen die het morele gedrag van de leidende machtselite bepalen te scheiden van wat objectief - dus waar - kan worden genoemd.
Binnen kleinburgerlijke milieus wordt ons altijd voorgehouden dat er niet zoiets bestaat als waarheid of waarheidsliefde.
Vergeten wordt daarbij dat binnen die kleinburgerlijke milieus de waarheid wordt gehaat, omdat kleinburgers hun bestaan niet bouwen op waarheidsliefde, maar op geloof: geloof in een God die de goeden beloont, geloof in een vrije markt die de harde werkers beloont en geloof in een vorm van schijnliefde die alleen maar heterero's beloont.
Dat betekent dat in zo'n wereld religieuze goedheid, hard werken en heteroseksualiteit de belangrijkste waarden zijn.
De mens moet een goede, hardwerkende, vrouwtjesneukende gelovige zijn. Dan bereik je iets in het leven en dan vallen – als bij toverslag - alle problemen weg.
Wie aan een kleinmburger vraagt wat een duivels mens is dan zal hij altijd deze drie kenmerken opnoemen: de duivel is lui, hij is een flikker en hij deugt niet.
Hij zelf werkt natuurlijk erg hard, hij is een fatsoenlijke hetero en vanwege zijn primitieve geloof in een kleinburgerlijke God is hij altijd goed.
Wanneer we dan ook Saddam Hussein gaan weg jagen moeten we – wanneer we meer willen zijn dan een primitieve kleinburger - onszelf afvragen of het waar is wat er in de media over de man wordt gezegd: Saddam is lui, hij is een homo en hij is een goddeloze slechterik.

Lui mag hij van mij zijn. Homo en goddeloos ook. Alleen dat woordje 'slecht' geeft problemen. Wat is goed en wat is slecht?
Hij is een dictator zeggen ze.. Een dictator is iemand die zo bazig is dat hij in een groep de directeur wil zijn, de vent die op een grote troon gaat zitten en zegt: ‘mijn wil is wet’.
Het zogenaamd vrije westen zit vol met zulke dictators. Het enige verschil met Saddam Hussein is dat ze niet Saddam Hussein heten. Verder is er weinig verschil.
Toch zenden wij onze dictators - die overal op grote tronen zitten: in ziekenhuizen, in politiebureaus, in het leger, in het bedrijfsleven, ja zelfs in de politiek, waar zij zichzelf 'neoliberaal' noemen of ‘neoconservatief’ noemen - niet weg. En dat weigeren we omdat wij de illusie in stand willen houden dat we in een dictatorloze democratie leven.
Een fabeltje natuurlijk, doodgewone flauwekul, die alleen wordt geloofd door mensen die door het domme noodlot nog nooit in een machteloze positie werden geplaatst. "Wie machteloos is in een democratie die geen echte democratie is ontmoet alleen maar dictators - hoe vreemd het de goede, hardwerkende heteroseksuelen onder de lezers ook in de oren mag klinken.
Het is daarom onzinnig om te vechten tegen dictatuur – dictatuur is een gegeven dat soms sterk naar voren komt, maar dat ook zo weer kan verdwijnen, zonder dat je daar iets voor hoeft te doen.
En juist omdat je dictatuur niet hoeft te bestrijden, omdat dictatuur bij het leven behoort, is het belangrijk te kiezen voor een werkelijk zinvol gevecht dat zich niet tegen iets richt, maar voor iets.
Want daar gaat het in feite om in de hele discussie rond de Midden-Oosten problematiek. Het gaat er niet of je tegen Saddam Hussein bent. Het gaat er om of je voor of tegen datgene bent waar Saddam Hussein naar verwijst: Het recht – of de rechtvaardigheid - de gelijkheid en de broederschap.

Saddam Hussein wijst ons er voortdurend op dat hij wil vechten voor principes. "De wereld moet mij in feite dankbaar zijn" stelt hij, “omdat ik de moed durf op te brengen te vechten voor iets”.
En de man heeft natuurlijk gelijk, omdat het verschil tussen Saddam Hussein en de Isrealische leider Ariel Sharon nu juist gelegen is op het morele vlak.
De ‘dictator’ Saddam verdedigt het recht (VN) en de waarheid (geschiedenis). De ‘democraat’ Ariel Sharon verdedigt het onrecht (Israel) en de waanzin (geschiedenisloosheid via vernietiging van de ander).
De boodschap van Saddam Hussein komt er in feite op neer dat we moeten voorkomen dat principeloze avonturiers de principiële mens vernietigen.
En dat is natuurlijk een zinnige gedachte. Ook al is hij volgens onze christelijk-kapitalistische propagandapers lui, een homo en een man die niet deugt...