Zionisme & Adolf Hitler
Hitler:: "The Jewish people lacks completely the most essential requirement for a cultured people, the idealistic attitude.
In the Jewish people the will to self-sacrifice does not go beyond the individual's naked instinct of self-preservation. Their apparently great sense of solidarity is based on the very primitive herd instinct that is seen in many other living creatures in this world.
It is a noteworthy fact that the herd instinct leads to mutual support only as long as a common danger makes this seem useful or inevitable.
The same pack of wolves which has just fallen on its prey together disintegrates when hunger abates into its individual beasts. The same is true of horses which try to defend themselves against an assailant in a body, but scatter again as soon as the danger is past.
It is similar with the Jew. His sense of sacrifice is only apparent. It exists only as long as the existence of the individual makes it absolutely necessary.
However, as soon as the common enemy is conquered, the danger threatening all averted and the booty hidden, the apparent harmony of the Jews among themselves ceases, again making way for their old causal tendencies. (Adolf Hitler, in 'Mein Kampf')
Comentaar Wim Duzijn 2002
Hoewel Adolf Hitler door de Nederlandse schrijver Harry Mulisch tot 'het Grote Niets' is uitgeroepen, blijft het feit bestaan dat dit 'Grote Niets' een tweetal boeken heeft geschreven, die in gebundelde vorm bekend zijn geworden onder de naam 'Mein Kampf'.
In dat boek, dat net zo vol met 'Iets' is als het werk van Harry Mulisch - en daarom niet meer of minder ‘Nietsig’ dan het ‘Ietsige’ werk van genoemde schrijver, die de mening is toegedaan dat filosofische kletspraat meer is dan Niets, probeert Adolf Hitler duidelijk te maken waarom niet de Joden, maar de Duitsers God's uitverkoren volk zijn.
Wie het werk van Hitler leest (niet als volgeling maar als iemand die weten wil...) ziet onmiddellijk in dat Hitler geen strijd voert met een volk dat hij als een onbeduidende tegenstander beschouwt, maar met een ‘entiteit’ (joden missen volgens hem de capaciteit een volk te vormen) dat tegenover de nationaal-socialistische ambitie van Duitsland een leidende natie te maken het gevaarlijke verlangen plaatst de natiestaat te vernietigen en te vervangen door een internationale wereldhandelsorganisatie die gedomineerd wordt door 'joods kapitaal'.
Via die intellectuele constructie kan hij linkse stromingen, die internationaal georiënteerd zijn (en daarmee de vijand van prijmitief nationalisme), in verbinding brengen met het rechtse Joodse kapitalisme, dat volgens de nationale staat wil vernietigen om zodoende het Grote Geld tot God uit te kunnen roepen.
Joden zijn in de ogen van Hitler wezens zonder idealisme. Ze hebben geen gemeenschappelijke cultuur, missen elke vorm van solidariteitbesef en kunnen alleen daarom een eenheid vormen omdat ze via het terroriseren en demoniseren van anderen zichzelf tot vijand van de wereld maken.
Marxisme en kapitalisme hebben volgens Hitler maar een doel: van de mens een slaaf maken van anonieme krachten die geen enkel positief doel dienen, omdat de leidende figuren joden zijn die niet gedreven worden door idealisme, maar door een primitief instinct van zelfbehoud.
Joden zijn volgens hem geen cultuurmakers, maar vertegenwoordigers van een primitieve kuddegeest, die gericht is op zelfhandhaving.
Wie geneigd is de opvattingen van Hitler zonder meer terzijde te schuiven, als zijnde waanzinnige nonsens, wordt aangeraden het werk van de zionist Theodor Herzl te lezen, die een van de belangrijkste stellingen van Hitler - de noodzaak een gemeenschappelijke vijand in het leven te roepen - op een zeer stellige wijze onderschrijft. Dat was ook de reden dat een andere zionistische leider,
Asher Ginsberg, koos voor een spirituele vorm van zionisme:
Wikipedia: Cultural Zionism ('Spiritual Zionism') is a strain in the concept of Zionism that valued creating a centre in historic Palestine with its own secular Jewish culture and national history, including language and historical roots, rather than other Zionist ideas such as political Zionism.
The man considered to have founded the concept of cultural Zionism is Asher Ginsberg, better known as Ahad Ha'am. With his secular vision of a Jewish "spiritual center" in Israel, he confronted Theodor Herzl. Unlike Herzl, the founder of political Zionism...
Herzl en Hitler kunnen - hoe confronterend het ook mag klinken - in bepaalde opzichten als geestverwanten worden beschouwd.
Zowel Hitler als Herzl geloven niet in Joods idealisme. Joden - zo stellen zij - kunnen alleen dan als eenheid blijven bestaan, wanneer zij een vijand bezitten die ze kunnen bestrijden. Daarom gelooft Hitler niet in de mogelijkheid van een levensvatbare Joodse staat, omdat een dergelijke staat voortdurend oorlog zou moeten voeren om te kunnen overleven, terwijl Herzl juist wel gelooft in een Joodse staat, omdat die staat Joden in staat stelt zich gezamenlijk af te zetten tegen een barbaarse tegenstander: de wilde, ongeletterde, in eeuwige armoede levende Arabieren, die alleen beschaafd kunnen worden gemaakt door oorlog met hen te voeren.
In een moderne tijd, waarin het steeds moeilijker wordt een dualistische filosofie te verdedigen, die gericht is op het scheppen van vijanden door egoïsten die alleen maar gedreven worden door het verlangen naar macht (zowel marxisme als kapitalisme zijn cultuurloze machtssystemen), is het bestuderen van de opvattingen van Hitler bepaald geen onzin, vooral ook, omdat de staat Israël momenteel geleid wordt door rechtse machtsdenkers, die het sluiten van vrede met de Palestijnen voor altijd onmogelijk willen maken.
De betrekkelijke vrede die men heeft geschapen (vrede met Jordanië en Egypte) leidt in feite alleen maar tot verdeling en het is die verdeling die het beeld van 'de wilde, ongeletterde, in eeuwige armoede levende Arabier' in stand houdt, zodat de vrede die er is in feite weinig meer is dan schijnvrede.
Echte vrede heeft idealisme nodig, de wil cultuur te scheppen, en wat dat betreft moet de opvatting van Hitler - dat Joden geen idealisten en cultuurmakers zijn - wel degelijk serieus worden genomen.
Wie namelijk de situatie in het steeds rechtser worden Israël bekijkt, die ontdekt dat niet het scheppen van cultuur (spiritueel zionisme), maar het scheppen van een cultuurloos getto, het denken en handelen van de Israëlische burger beheerst.
Idealen en het verdedigen van wat spirituele mensen 'joodse waarden' bnoemen spelen geen rol van betekenis.
Idealisme betekent altijd dat er gekozen moet worden voor zelfkritiek.
Wie rechtvaardig wil zijn zal de eigen onrechtvaardigheid moeten veroordelen. Wie kiest voor een zorgzame samenleving zal het eigen egoïsme moeten aanvallen en wie kiest voor autoriteit zal de eigen wetteloosheid moeten veroordelen.
Dat wil het Israël van de rechtse machtdenkers niet. En daarom is dat rechtse Israël de vijand van het idealisme, en kiest het voor de stelling van Hitler en Theodor Herzl dat alleen een gemeenschappelijke vijand het volk van Israël eenheid kan schenken.
Binnen dat negatieve wereldbeeld gaat het er niet om vrede te sluiten, maar is alleen van belang hoe je kunt voorkomen dat de vijand te veel macht krijgt: een gewapende vrede dus, die het mogelijk maakt de baas te zijn, zonder dat degene die het voorwerp van de bazigheid is zich daar aan gaat ergeren.
De politiek van Amerika, Engeland en Israel is er momenteel op gericht om mensen die protesteren tegen onrechtvaardigheid monddood te maken - te vernietigen zelfs...
Dat is een gevaarlijke bezigheid. Vernietiging van belangrijke waarden in het leven zal alleen maar leiden tot het sterker maken van 'waarden-loze mensen' die macht willen veroveren.
Wie geen vrede wil zal de vredelievende mensen moeten uitroeien en omdat vredelievende mensen altijd de mensen met idealen zijn, blijven de primitieve machtsdenkers over - en het zijn die mensen die - precies zoals Adolf Hitler dat stelt in 'Mein Kampf' - alleen maar een vorm van schijnsaamhorigheid in stand kunnen houden via het scheppen van een gemeenschappelijke vijand.
George Bush en Tony Blair - die dat primitieve machtsdenken blindelings steunen - zouden er daarom goed aan doen wat meer de nadruk te leggen op idealisme.
Het rechts-zionistische vijanddenken van de huidige staat Israël (dat de spiritueel ingestelde waardenverdedigers ontkent) is geen zaak die onze steun verdient.
Steun verlenen aan rechts Israel is het bevestigen van Aldolf Hitler’s visie dat Joden altijd de vijand zijn geweest van cultuurscheppend idealisme. (Zwolle, 5-1-2003)