Links:

Gelijkheid & Sociaal-Democratie - Sharon, Oslo & Hamas
Kapitalisme of ik schiet - Jezus en Zachtmoedigheid
Oorlog Tegen Het Eigen Kwaad - Arabieren en Verlichting
Socialisme versus Zionisme - Vrijheid versus Propaganda
Oslo: een grote zwendelaffaire?

One of the world's most respected statesmen, Nelson Mandela, has condemned United States intervention in the Middle East as "a threat to world peace".
On Afghanistan, Mr Mandela said that US support for the mujahideen (including Osama Bin Laden) against the Soviet Union and its refusal to work with the United Nations after the Soviet withdrawal led to the Taleban taking power.
He said that the United States' backing for a coup by the Shah of Iran in 1953 had led to that country's Islamic revolution in 1979.
The former South African leader called Mr. Cheney a "dinosaur" and an "arch-conservative" who does not want Mr. Bush "to belong to the modern age." Mr. Mandela recalled that Mr. Cheney had been opposed to his release from prison. (PalestineChroncile, 16-9-2002)

Gelijkheid & Sociaal-Democratie
Commentaar Wim Duzijn 2002

Citaat: "Het is tweehonderd jaar geleden dat de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring proclameerde dat alle mensen gelijk geboren zijn; dat de onvervreemdbare rechten van de mens bestaan in leven, vrijheid en het nastreven van geluk; dat er om deze rechten te handhaven, regeringen zijn ingesteld, die hun mandaat aan de toestemming van de geregeerden ontlenen; en dat het volk, wanneer een regering niet aan haar taak beantwoordt, het recht heeft tot revolutie, zoals ook in de Franse Declaratie van de Rechten van de Mens werd geformuleerd." (bron: squat.net/eurodusnie)

Weinig Amerikanen zullen beseffen dat het in de Onafhankelijkheidsverklaring vastgelegde gelijkheidsbeginsel de ontkenning is van keihard kapitalisme, dat prachtige, 'moreel' genoemde, ongelijkheidsdenken dat we importeerden in de Sovjet Unie in de jaren 90.
Gelijkheid en kapitalisme zijn tegenstellingen, die alleen via rechtvaardig sociaal beleid overbrugd kunnen worden.
Zolang daarom de Amerikanen weigeren het begrip 'sociaal-democratie' aan hun fraaie onafhankelijkheidsverklaring te koppelen blijven ze huichelaars, die de wereld mooie begrippen aanbieden die volmaakt inhoudsloos zijn.
Wanneer we gelijk zijn, dan zullen we de strijd moeten aanbinden met al diegenen die de ongelijkheid prediken. Amerika heeft dat tot nu toe nooit gedaan. De enige Amerikaanse president die een vredespresident wilde zijn (vrede is niets anders dan ongelijkheid opheffen) was John F. Kennedy. Het begrip 'Pax Americana' (dat door agressief Amerikaans optreden een tamelijk negatieve klank gekregen had) werd door hem op een positieve wijze gebruikt in een toespraak van 10 juni 1963:

"What kind of peace do I mean? What kind of peace do we seek? Not a Pax Americana enforced on the world by American weapons of war. Not the peace of the grave or the security of the slave.
I am talking about genuine peace, the kind of peace that makes life on earth worth living, the kind that enables men and nations to grow and to hope and to build a better life for their children --not merely peace for Americans but peace for all men and women-- not merely peace in our time but peace for all time." (JFK library)

In het conflict Amerika/Zionisme/Kapitalisme versus Arabieren/Islam/Socialisme vertegenwoordigt Dick Cheney de ouderwetse 'communistenhaat' (vijand van alles wat in zijn ogen links is), terwijl Nelson Mandela aan de kant staat van de 'kapitalistenhaters' (tegenstanders van kapitalistisch fundamentalisme).
Dat Laborleider Tony Blair in dit conflict de zijde kiest van kapitalistisch-religieuze fundamentalisten (mensen die altijd eigenbelang boven algemeen belang plaatsen) mag opmerkelijk genoemd worden. Zijn optreden toont aan dat socialisten in Engeland weinig meer zijn dan lakeien binnen een autoritair geregeerde partijcultuur.

Bush planned Iraq 'regime change'
before becoming President
By Neil Mackay, Sunday Herald, 16-9-2002

A SECRET blueprint for US global domination reveals that President Bush and his cabinet were planning a premeditated attack on Iraq to secure 'regime change' even before he took power in January 2001.
The blueprint, uncovered by the Sunday Herald, for the creation of a 'global Pax Americana' was drawn up for Dick Cheney (now vice- president), Donald Rumsfeld (defence secretary), Paul Wolfowitz (Rumsfeld's deputy), George W Bush's younger brother Jeb and Lewis Libby (Cheney's chief of staff).
The document, entitled Rebuilding America's Defences: Strategies, Forces And Resources For A New Century, was written in September 2000 by the neo-conservative think-tank Project for the New American Century (PNAC).
The plan shows Bush's cabinet intended to take military control of the Gulf region whether or not Saddam Hussein was in power.
It says: 'The United States has for decades sought to play a more permanent role in Gulf regional security. While the unresolved conflict with Iraq provides the immediate justification, the need for a substantial American force presence in the Gulf transcends the issue of the regime of Saddam Hussein.'
The PNAC document supports a 'blueprint for maintaining global US pre-eminence, precluding the rise of a great power rival, and shaping the international security order in line with American principles and interests'.

This 'American grand strategy' must be advanced for 'as far into the future as possible', the report says. It also calls for the US to 'fight and decisively win multiple, simultaneous major theatre wars' as a 'core mission'.
The report describes American armed forces abroad as 'the cavalry on the new American frontier'. The PNAC blueprint supports an earlier document written by Wolfowitz and Libby that said the US must 'discourage advanced industrial nations from challenging our leadership or even aspiring to a larger regional or global role'.

This week, Israeli Prime Minister Ariel Sharon declared the Oslo agreement with the PLO “dead” and “nonexistent.
In an interview with the Israeli newspaper Ma’ariv on the eve of the Hebrew new year on 6 September, a euphoric Sharon declared that “Oslo doesn’t exist, Camp David doesn’t exist, Taba doesn’t exist; we are not going back to those places.” (By Khalid Amayreh, PalestineChronicle 10-9-2002)

Sharon, Oslo & Hamas
Commentaar Wim Duzijn 18-9-2002

Hoewel binnen de Arabische wereld algemeen Ariel Sharon wordt aangewezen als degene die de Palestijnen de afgelopen jaren in een poel van ellende en misère heeft ondergedompeld, kan een eerlijke waarnemer er niet aan ontkomen niet alleen Sharon maar ook de religieus-fundamentalistische beweging Hamas als een van de hoofdschuldigen aan te wijzen.
Hamas, zo moet gesteld worden, heeft net als Sharon dubbel spel gespeeld. Enerzijds de (gerechtvaardigde) verwerping van het zionisme, gezien als ongelijkheid scheppende politieke beweging omzetten in tegen de bevolking gerichte terreurdaden, en anderzijds die strijd 'goed' proberen te praten door een beroep te doen op het legitieme recht dat een bezet volk heeft zich te verzetten.
Daarbij worden niet de in 1967 bezette gebieden als uitgangspunt genomen, maar het in 1948 bezette gebied, dat inmiddels is uitgegroeid tot de door de hele wereldgemeenschap (inclusief de PLO) erkende staat Israël, hetgeen strikt juridisch gesproken moet leiden tot de conclusie dat Hamas een terreurgroep is, die gewapend verzet gebruikt om politieke doeleinden na te streven die niet door het internationale recht kunnen worden gelegitimeerd..

Het feit dat Israël en de Arabische landen niet in staat zijn Hamas tot rede te brengen is een van de belangrijkste oorzaken geweest van het vernietigingsproces dat door het Israëlische leger in gang is gezet.
Dat Hamas het Palestijnse volk met die onverzoenlijke opstelling veel leed heeft bezorgd is een feit. Dat Hamas niet door het geringste greintje schuldgevoel wordt geplaagd is ook een feit.
Voor Ariel Sharon geldt hetzelfde. Hij is net als Hamas altijd tegen de Oslo-akkoorden geweest en hij heeft daarom altijd de vijanden van die Oslo-akkoorden gesteund, zodat het uitermate hypocriet is dat hij nu de rol van beledigde onschuld probeert te spelen wanneer hem wordt verweten dat hij de explosie van zelfmoordaanvallen zelf in het leven heeft opgeroepen.

Oslo was een poging van gematigde leiders een akkoord tot stand te brengen, waarbij geen rekening werd gehouden met de hardliners in beide kampen.
Het jarenlange negeren van de extremisten, het net doen alsof de extremisten niet degenen zijn die in feite de politieke agenda bepalen en bepaalden leidde tot een schizofrene situatie waarin iedereen langs elkaar heen praatte, terwijl op de achtergrond de extremisten een strijd op leven en dood met elkaar voerden.
Wanneer Sharon dan ook stelt dat Oslo dood is, dan heeft hij gelijk. Oslo is nooit levensvatbaar geweest omdat het een poging was de realiteit te ontkennen.
Die realiteit bestaat uit irrationeel handelende ideologen die weigeren moreel besef in zichzelf te ontwikkelen, joods-zionistische fundamentalisten en islamitische fundamentalisten, die strijden voor principes die niet gelegitimeerd worden door het internationale recht.
Hun verlangen het recht via gewapende acties uit te schakelen heeft geleid tot de huidige chaotische situatie waarin niemand meer de moed durft op te brengen welk fundamenteel rechtsprincipe dan ook te verdedigen.
Het gevolg daarvan is dat men probeert mensen aan te pakken (en te bestraffen) die slechts op een zijdelingse wijze betrokken zijn bij het conflict dat bestaat tussen Israël en de Palestijnen (demnk aan ''the axis of evil") hetgeen de algemeen levende overtuiging in de Arabische wereld dat er geen recht bestaat alleen maar versterkt.

The Anti-Oslo Terror Campaign Begins
Dean Andromidas, Executive Intelligence Researc, 18-1-2002

The Oslo Accords marked the first glimmer of hope for a resolution of the Middle East conflict. And, the first suicide terrorist attack aimed at destroying it was not launched by Hamas or Islamic Jihad or another Palestinian faction.
The first suicide attack was launched on Feb. 25, 1994, by Israeli terrorist Baruch Goldstein, when he entered the Mosque of Hebron and killed 50 Muslim worshippers as well as himself.
Goldstein was a member of Kach, the terrorist organization founded by the late Meir Kahane, who also founded the Jewish Defense League in the 1960s in the United States.
Kach, which is well connected to Sharon, is on the official U.S. State Department list of terrorist organizations.

The Goldstein attack came at precisely the point when Israeli Prime Minister Rabin and Arafat began the formal implementation of the Oslo agreement which envisioned the establishment of a Palestinian state by 1998.
The first Hamas-linked suicide attacks did not start until two months later, in April 1994, when Rabin and Arafat signed the agreement for the establishment of the Palestinian National Authority.
The agreement called for the conduct of free elections throughout the territories—which would eventually establish the international legitimacy of the Arafat-led government.
But despite this terror campaign, which lasted for months under a massive crackdown by Arafat's security forces, the Rabin-Arafat alliance, although seriously weakened, was not broken. This alliance was finally broken with Rabin's assassination by an Israeli, on Nov. 5, 1995.

The next phase of attacks followed the "targetted assassination" of Hamas bomb-maker Yahya Ayyash on Jan. 5, 1996. Although said to be "revenge attacks," they were in fact part of Hamas' campaign to get Benjamin Netanyahu elected Israeli prime minister.
This was admitted by Ibraham Ghawshah, Hamas' official spokesman resident in Amman, Jordan. He said that it was part of their strategy to influence Israeli public opinon to bring down the entire Oslo process...
Netanyahu's downfall in 1999 led to the short-lived government of Ehud Barak, who despite much talking and negotiating, furthered the Oslo process not one iota.
By the end of the Summer of 2000, the stage was set for Sharon's ultimate provocation, his Sept. 28 march on to the Islamic holy site Al-Haram Al-Sharif/Temple Mount.
Since coming to power, Sharon has done everything to ensure the collapse of Arafat and the Palestinian Authority...

Oslo is Dead, Israel's Sharon Says
Kansas Ciy Star, 11-1-2001

Ariel Sharon, the old warrior who holds a commanding lead in the race to become Israel’s next prime minister, on Wednesday pronounced the Oslo peace agreements dead. If he takes charge after the Feb. 6 election, as polls unanimously predict, Sharon will pursue "a forceful stance without concessions" in dealing with the Palestinians, he said.
"I’m saying this in the clearest way: The Oslo agreements do not exist any more. Period".>/b>

Larger aim in Iraq: alter Mideast
By Peter Grier, Staff writer of The Christian Science Monitor, 16-9-2002

Underlying the campaign against Hussein is US goal to stabilize the region by planting the roots of democracy.
Any US effort to oust Iraqi leader Saddam Hussein could end up changing much more than one nation's governing regime.
In fact, some administration officials believe that a successful anti-Hussein operation could tip the geopolitical balance of the entire Middle East in the US favor.
In a speech in August, Vice President Dick Cheney argued that the removal of the threat posed by Saddam would lessen tensions throughout the Middle East, including those between Israel and surrounding hostile Arab states. Those interested in more freedom and democracy in the region would find their hand strengthened, Cheney argued before the Veterans of Foreign Wars.

Kapitalisme of ik schiet: een socialistische visie
Commentaar Wim Duzijn 2002

De tijden van het platmaterialistische roofkapitalisme zijn nog altijd niet voorbij.
Democratie is niet een systeem dat gebaseerd is op de 'van en voor het volk gedachte', nee, democratie is een fopspeen die het volk in de mond wordt gestoken om te voorkomen dat het de roofdieren ziet die de wereld massaal aan het uitbuiten zijn: de kapitalisten die alles wat niet kapitalistisch is of wil zijn proberen te vernietigen.
We zullen en we moeten in het rijk van de messianistische neoconservatieven kapitalist zijn, ook al vallen we er dood bij neer.
Nooit komt iemand op de gedachte dat er ook mensen zijn die door het kapitalisme fijngemalen worden.
Niet de dommen, de lomperikken, de inhaligen, de opportunisten, de principelozen, de harde werkers met een plaat voor de kop. Die redden het wel in het kapitalistische christelijke paradijs van George Bush en Tony Blair.
Nee, de fijngevoeligen, de dromers, de mensen met een hart in hun donder en verstand in hun kop. Die gaan in deze ontvrouwelijkte christelijke geldcultuur kapot..
Maar daar heeft niemand oog voor. Want als we hier iets haten in deze kapitalistisch-christelijke woestenij, dan is het wel de door Jezus bewonderde zachtmoedige, antikapitalistische mens.

Irak Overlegt Met Hans Blix

Chief UN weapons inspector Hans Blix had a preliminary meeting with top Iraqi experts to discuss practical arrangements for the return of inspectors to Baghdad.
Blix conferred with Hussam Mohammed Amin, head of the Iraqi National Monitoring Directorate, and Saeed Hasan, a foreign ministry official, who was Iraq’s former ambassador to the United Nations. (PalestineChronicle, 19-9-2002)

"It is not in the nature of the leadership and people of Iraq to opt for tactics and manoeuvres in fundamental issues." "We are serious and ready to assume responsibilities. We are completely ready to cooperate with the United Nations." Tariq Aziz, Iraqi Daily News, 19-9-2002

De resoluties die Israel nooit heeft uitgevoerd
William A. Cook, CounterPunch 18-9-2002

Resolution 194 (III), dating from 12/11/48, demands that Israel give refugees the right to return. That right has never been granted. Resolutions 237, dated 6/14/67, and resolutions 2252, 2341B, Human Rights Resolution 6, and 1336 continue a string of UN resolutions against Israel demanding "Right of Return" calling "upon the government of Israel to facilitate return of those inhabitants who have fled the area of military operations since the outbreak of hostilities."
These resolutions "Called upon the Government of Israel to desist forthwith from acts of destroying homes of the Arab civilian population inhabiting areas occupied by Israel and to respect and implement the Universal Declaration of Human Rights and the Geneva Convention of August 12, 1949 in occupied territories."
Israel has defied the UN on each and every one of these resolutions.
But it gets worse. The UN Security Council passed resolutions 242, 338, 262, 267, 446, and 465 each stating substantially the same thing, Israel must vacate all their illegal settlements and provide "land for peace" for the Palestinians.
Israel has defied every one of these resolutions. In wording resolution 56/59, dated December 10, 2001, the UN deplored "those policies and practices of Israel which violate Human Rights" Yet Bush has said nothing about Israel's disobedience nor has he asserted that its defiance is a threat to the UN authority or to peace.

Oorlog Tegen Het Eigen Kwaad
Commentaar Wim Duzijn, Zwolle, 19-9-2002

Wat we momenteel zien gebeuren is dat Israël, Amerika en Engeland wanhopig proberen het eigen kwaad in een tot duivel uitgeroepen tegenstander te projecteren.
Het meest schijnende voorbeeld is de ronduit absurde poging Irak te veroordelen op grond van het feit dat het VN-resoluties zou hebben genegeerd.
Zoiets stellen terwijl je weet dat Irak acht jaren lang de wapeninspecteurs haar werk heeft laten doen in Irak, zonder dat Amerika, Engeland en Israël ook maar een greintje mededogen toonden met de bevolking van Irak, die werd onderworpen aan een meedogenloos sanctiebeleid ("duizenden kinderen dood? Wat maakt het uit. Het doel heiligt alle middelen.."), is niet alleen bedrog, maar ook de ontkenning van alle hogere waarden die door de VN uitgedragen dienen te worden .
Irak wordt bestookt met bommen en granaten, door het Westen gesteunde terreurbewegingen en fundamentalistische afscheidingsbewegingen, die maar een doel hebben: op volstrekt illegale wijze een heel land ontwrichten om te voorkomen dat er een sterk stabiel land in de regio ontstaat dat het als anti-zionistisch ervaren Arabische eenheidsverlangen concreet gestalte kan geven.
Wanneer als antwoord daarop Irak een harde onderdrukkingspolitiek in gang zet om te voorkomen dat terroristen de macht overnemen wordt niet gesproken over defensief beleid, "oorlog tegen Westers terrorisme", nee, dan spreken we over "de politiek van de duivel" (een moreel oordeel dat in feite een amoreel oordeel is)
Oneerlijk beleid dus, dat elke eerlijke rechter scherp zou veroordelen, hetgeen ook de reden is waarom Amerika eerlijke rechters haat.
Het gaat in deze kwestie niet over recht of onrecht. Waar het in Washington om gaat is dat er een bewind aan de macht moet komen dat (a) het sanctiebeleid 'goed' noemt en dat er (b) zorg voor draagt dat het Arabische eenheidheidsverlangen de grond wordt ingeboord.

Arabische eenheid - met de daaraan verbonden machtspositie - is in de ogen van Israël (dat zichzelf, geleid door een primitieve geloofsinterpretatie, als ''leidende natie in het Midden-Oosten" beschouwt) een duivels scenario.
Wanneer Tony Blair (socialist en christen) de Israëlisch-Zionistische visie dat 'Saddam' het ergste kwaad van de wereld is uitdraagt, dan bedoelt hij daarmee te zeggen dat Arabische eenheid die leidt tot economische onafhankelijkheid het ergste kwaad is, omdat een sterk Arabisch samenwerkingsverband ertoe leidt dat Israël de natie wordt die ze ook behoort te zijn: een kleine ministaat naast 22 andere veel grotere staten - het verschrikkelijkste wat er is in Zionistische ogen, omdat het Zionisme (met name het rechtse zionisme van de Jabotinsky aanhangers) geen Joodse minderheidspositie duldt.
Wanneer Tony Blair een klein beetje (links) fatsoen in zijn lijf zou hebben, dan zou hij niet het Zionistische verdeel en heers principe, maar het Arabische eenheidsverlangen steunen en dan zou hij ervoor zorgen dat Israël banden aanknoopt met de Arabische Liga, niet om daar de baas te spelen, want als klein land kun je niet de Grote Baas van het Midden-Oosten zijn, maar om daar op te treden als een loyale gesprekspartner, eerst als waarnemer, later misschien als volwaardig lid: niet een joodse, maar een Arabische staat....
Israël nederigheid bijbrengen, dat zou de taak van een socialistische christen behoren te zijn. Breken met een arrogant machtsverleden en streven naar gelijke rechten binnen een Arabisch natieverband, waarin men gezamenlijk naar oplossingen streeft voor nijpende problemen.
Je kunt niet het feit negeren dat er 22 Arabische staten bestaan.
Je kunt het Midden-Oosten niet terugbrengen tot een minuscule superstaat Israël en 22 grote gehoorzame knechtjes. Wanneer je dat wel doet dan kun je jezelf elk etiket opplakken, behalve de etiketten 'christen' en 'socialist'.

Nasser and Arab Unity
Mike Dowling

Most of the people who live in the Middle East and North Africa are Arabs, but Arabs have only recently controlled the region. Ottoman Turks controlled most of the territory until World War I. The British and French replaced them in power. Many Arabs have dreamed of combining their individual countries into one pan-Arabic nation.
Gamal Abdel Nasser was a leader in uniting Arab-speaking people. As a youth, Nasser became a revolutionary opposed to British rule in Egypt. In 1952, he led a military overthrow of King Farouk, and two years later assumed the title of president.
Nasser merged his nation with Syria in 1958 to form "the United Arab Republic." Iraq also considered joining the union.
The Syrians felt the Egyptians did not treat them as equals. After a 1961 drought in Syria, army officers seized control of the nation and declared independence from Egypt. Nassar kept the name United Arab Republic as a symbol for his hope of Arab unity. After Nasser's death, the nation was renamed the Arab Republic of Egypt.
Many Arab leaders continue to discuss forming a single nation. Syria's Bashir al-Assad and Iraq's Saddam Hussein both belong to the Ba'th Arab Party. Ba'th is an Arabic term that means "renaissance," but there is little connection between the Syrian, Iraqi, and other Arab branches of the party.

Arabieren & Verlichting
Commentaar Wim Duzijn 2002

Weinig mensen weten dat Saddam Hoessein een vertegenwoordiger is van het Arabische Verlichtingsdenken, een politiek-sociale beweging die zich wil ontworstelen aan de drukkende zwaarte die ouderwetse, fundamentalistische Koranuitleggers de Arabische naties proberen op te dringen.
Het religieuze fundamentalisme is een politieke uiting die niet de belangen van de Arabische landen dient.
Dat fundamentalisme remt de modernisering en de economische ontwikkeling van de Arabische landen en het steunt de meest reactionaire stromingen binnen het zionisme, is daar zelfs onlosmakelijk mee verbonden en zal daarom alleen maar verdwijnen als het zionisme (als messiaans-politieke beweging) verdwijnt.
Zowel zionisme als radicaal islamisme zijn geestelijke stromingen die zich baseren op het idee dat een groep alleen dan een hechte eenheid kan vormen wanneer er een gemeenschappelijke duivel aanwezig is. Daarom roepen fundamentalisten en zionisten elkaar uit tot duivel en wijzen ze iedereen die hen hun duivel af wil pakken af. Zonder elkaar, met andere woorden, kunnen ze niet bestaan.
De verlichtingsgedachte die door Saddam Hoessein wordt aangehangen is gebaseerd op de stelling dat de macht van het fundamentalisme gebroken dient te worden.
Daarom heeft Irak onder leiding van Saddam Hoessein altijd extremisten binnen de Iraakse samenleving bestreden: religieuze moslimfundamentalisten (vooral de door Iran gesteunde Khomeinisten) en extremistische, Koerdische nationalisten, mensen die wij op een uiterst huichelachtige wijze 'goed' zijn gaan noemen, hoewel we moord en brand zouden schreeuwen als dergelijke bewegingen in onze westerse landen de macht zouden proberen over te nemen.
Dat het Baa'th-socialisme in diepste wezen verlichtingsdenken is wordt in het Westen domweg ontkend. Als het Westen iets niet wil dan is het wel een Arabische beweging stimuleren die naar 'verlichting' streeft. Arabieren moeten gehoorzame, primitieve bedelaars zijn. Zo staat het geschreven in de bijbel van de messianisten binnen het zionisme en zo zal het altijd moeten blijven - wanneer dat (rechtse) zionisme zijn zin krijgt.
Het zionisme heeft er in zeer belangrijke mate aan bijgedragen dat het Arabische verlichtingsdenken nooit echt wortel heeft geschoten in de Arabische landen.
Verlichtingsdenken is mooi, maar de Arabische bevolking wil ook graag concrete economische resultaten zien, en dat laatste is natuurlijk bijzonder moeilijk wanneer je wordt tegengewerkt door agressieve economische grootmachten die geen boodschap hebben aan verlichte Arabische geesten, die naar onafhankelijkheid streven.
Die tweeslachtigheid in het westerse denken: enerzijds er op hameren dat een renaissancebeweging binnen de Arabische wereld moet instaan en anderzijds alles op alles zetten om het ontstaan van een economisch sterke Arabische unie tegen te werken, zodat de bevolking het falende economische beleid koppelt aan verlichtingsdenken, heeft ertoe geleid dat mensen het Islamisme (Islamitische fundamentalisme) als verlossingsleer zijn gaan beschouwen.

Hardliners in Amerika denken dat ze met behulp van geld (Arabische landen afhankelijk maken van financiële hulp) en macht (alles wat rebels is de wereld uitschieten) de Arabische wereld in een toestand van imbeciele rust kunnen brengen, zoals ze ook het westen een ja-knikkende intellectuelenkliek heeft opgedrongen, een club van tevreden babbelende theetantes, die oeverloos kletsen en zeuren over onzinzaken, en die daar heel tevreden mee zijn wanneer ze daarvoor een dikke fooi krijgen.
Met verlichtingsdenken heeft dat alles natuurlijk niets te maken. Verlichtingsdenken is niet gebouwd op kapitalistische en/of militaire macht, integendeel: verlichtingsdenken is gebaseerd op geestelijke ontwikkeling (mensen los weken uit de greep van autoritair religieus-politiek denken), gekoppeld aan sociaal, vertrouwenwekkend economisch beleid, dat nooit kil-kapitalistisch van aard kan zijn.
Wie de levensloop van Saddam Hoessein bekijkt, die ziet dat zijn liefde voor het Baa'th-socialisme gebaseerd is op die twee pilaren: Geestelijke revolutie en economische, door sociaal gevoel beheerste, modernisering.
Dat uiterst sympathieke streven zouden we moeten belonen wanneer we de mensen waren die we pretenderen te zijn. Maar we zijn helemaal niet degenen die we zeggen te zijn. Daarom jagen we de verlichtingsdenkers weg en vervangen we ze door ouderwetse naargeestige luitjes, die - gebonden als ze zijn aan ouderwetse fascistische religieus-politieke denksystemen (Christus-ontkennend christendom en socialisme-ontkennend socialisme) - de mening zijn toegedaan dat je met behulp van een paar ordinaire goudstukken de wereld veranderen kunt.

Are you ready to defend what is right? Will you act accordingly?
“Brethren, if any of you do err from the truth, and one covert him; let him know, that he which converteth the sinner from the error of his way shall save a soul from death and shall hide a multitude of sinnes”. (James 5, 19-20)

Jacobus: Woord & Daad

19 Zo dan, mijn geliefde broeders, een iegelijk mens zij ras om te horen, traag om te spreken, traag tot toorn;
20 Want de toorn des mans werkt Gods gerechtigheid niet.
21 Daarom, afgelegd hebbende alle vuiligheid en overvloed van boosheid, ontvangt met zachtmoedigheid het Woord, dat in u geplant wordt, hetwelk uw zielen kan zaligmaken.
22 En zijt daders des Woords, en niet alleen hoorders, uzelven met valse overlegging bedriegende.
23 Want zo iemand een hoorder is des Woords, en niet een dader, die is een man gelijk, welke zijn aangeboren aangezicht bemerkt in een spiegel;
24 Want hij heeft zichzelven bemerkt, en is weggegaan, en heeft terstond vergeten, hoedanig hij was.
25 Maar die inziet in de volmaakte wet, die der vrijheid is, en daarbij blijft, deze, geen vergetelijk hoorder geworden zijnde, maar een dader des werks, deze, zeg ik, zal gelukzalig zijn in dit zijn doen.

Commentaar: Saddam Hoessein heeft (met zijn verwijzing naar Jacobus) heel goed ingezien wat de kern is van de boodschap van Jezus van Nazareth:
Niet het vruchteloze geloof van de farizeeër die via ijdel vertoon de hele wereld wil laten zien hoe goed hij is, maar de man van de daad, die zijn mooie woorden concrete inhoud weet mee te geven.
Jezus, zo stelt Saddam, was een echte socialist! Hij maakte zijn woorden waar...

This earth is one household
and the nativity of all humanity
By 'Foundations of Wold Unity'

It is evident that the divine prophets have appeared in the world to establish love and agreement among mankind. They have been the shepherds and not the wolves.

All mankind are the fruits of one tree, flowers of the same garden, waves of one sea. In the animal kingdom no such distinction and separation are observed.
Man is endowed with superior reasoning power and the faculty of perception; he is the manifestation of divine bestowals.
Shall racial ideas prevail and obscure the creative purpose of unity in his kingdom? Shall he say, "I am a German," "I am a Frenchman," or an "Englishman" and declare war because of this imaginary and human distinction? God forbid!
This earth is one household and the nativity of all humanity; therefore the human race should ignore distinctions and boundaries which are artificial and conducive to disagreement and hostility.

The Murder of Arafat
By Uri Avnery, PalestineChronicle, 21-9-2002

While I am writing this, Yasser Arafat is still alive. But his life is hanging on a thread. When we visited him the last time in his bombed-out Mukata’ah compound in Ramallah, I warned him that Sharon is determined to kill him.
Everybody acquainted with Sharon knows that he never lets go. When he does not achieve his aim the first time, he tries again, and again, and again, and again. Never, ever, does he give up.
Already in besieged Beirut, at the height of the Lebanon war, Sharon was trying to put his hands on him. Dozens of agents, mostly Phalanges members, were combing the western quarters in order to catch him. He evaded them, as he has evaded dozens of assassination attempts before and after, by Abu-Nidal (who was at least partly a Mossad hireling) and others.
Now Sharon believes that he can achieve his aim. He needs only Bush’s approval. Not necessarily a formal confirmation. A subtle hint will suffice. Half a word. A wink.

"The siege on Arafat appears to be the government's attempt to divert attention away from its inability to prevent terrorism and its unwillingness to propose a political channel that would bring hope to Israelis and Palestinians alike." (Ha'aretz Editorial, 21-9-2002)