Condoleezza Rice: vertrek van Saddam noodzakelijk
De Iraakse president Saddam Hussein moet volgens de VS hoe dan ook verwijderd worden. Hij is (zo stelt men) een 'kwaadaardige man', die opnieuw vernietiging zal zaaien als hij niet wordt aangepakt.
Volgens Rice moet het Westen Saddam stoppen voordat hij 'zijn eigen bevolking, zijn buren en - als hij massavernietigingswapens krijgt - ons allemaal verwoest'.
Ze zei dat president Bush nog niet heeft besloten hoe hij de Iraakse leider zal aanpakken. Maar hij vormt een te groot veiligheidsrisico om hem aan de macht te laten, aldus Rice. Gezien de dreiging die hij vormt voor de wereld zijn er 'zeer krachtige morele redenen' om een ander bewind te bewerkstelligen', aldus de veiligheidsadviseur. (Diederik van Hoogstraten, VK 16-8-2002)
Mijn commentaar: Terwijl Amerika overal met behulp van grote zakken geld regeringen van zich onafhankelijk noemende naties ertoe wil bewegen het Internationale Strafhof vleugellam te maken verkondigt de Nationale Veiligheidsadviseur van George Bush doodleuk dat 'de moraal' gebiedt dat het Internationale Recht door de vijanden van Saddam moet worden overtreden. Best wel een beetje komisch - eigenlijk...
Je vraagt je af waarom 'macht is recht' denkers zo een moeite doen hun moraalloosheid 'moreel' te noemen...
Arabische Verdeeldheid Leidt Tot Zelfvernietiging
Underlying most of the findings in the much cited 2002 UNDP Arab Human Development Report is the extraordinary lack of coordination between Arab countries. There is considerable irony in the fact that the Arabs are discussed and referred to both in this report and elsewhere as a group even though they seem rarely to function as one, except negatively.
It's always the same thing, factionalism, disunity, the absence of a common purpose for which in the end ordinary people pay the price in suffering, blood and endless destruction. Even on the level of social structure, it is almost a commonplace that Arabs as a group fight among themselves more than they do for a common purpose. We are individualists, it is said by way of justification, ignoring the fact that such disunity and internal disorganisation in the end damages our very existence as a people. Nothing can be more disheartening than the disputes that corrode Arab expatriate organisations, especially in places like the US and Europe, where relatively small Arab communities are surrounded by hostile environments and militant opponents who will stop at nothing to discredit the Arab struggle. Still, instead of trying to unite and work together, these communities get torn apart by totally unnecessary ideological and factional struggles that have no immediate relevance, no necessity at all so far as the surrounding field is concerned. (Edward Said, Al-Ahram Weekly 2002)
"Bush and his psychopathic henchman Rumsfeld keep leaking news of their impending invasion for 'regime change' in Iraq, and the Arabs have still not communicated a unified deterrent position against this new American insanity." Edward Said
HAMAS & Vrede
[Peace] initiatives, the so-called peaceful solutions, and the international conferences to resolve the Palestinian problem, are all contrary to the beliefs of the Islamic Resistance Movement. For renouncing any part of Palestine means renouncing part of the religion; the nationalism of the Islamic Resistance Movement is part of its faith, the movement educates its members to adhere to its principles and to raise the banner of Allah over their homeland as they fight their Jihad: "Allah is the all-powerful, but most people are not aware."
From time to time a clamouring is voiced, to hold an International Conference in search for a solution to the problem. Some accept the idea, others reject it, for one reason or another, demanding the implementation of this or that conditions, as a prerequisite for agreeing to convene the Conference or for participating in it. But the Islamic Resistance Movement, which is aware of the [prospective] parties to this conference, and of their past and present positions towards the problems of the Muslims, does not believe that those conferences are capable of responding to demands, or of restoring rights or doing justice to the oppressed. Those conferences are no more than a means to appoint the nonbelievers as arbitrators in the lands of Islam. Since when did the Unbelievers do justice to the Believers
HAMAS Charter, Article Thirteen
Undermining the peace process has always been the real target of Hamas and has played into the political ambitions of the Likud." Ray Hanania For Middle East News Online
"The phenomenal erosion of the UN credibility and authority has been largely responsible for the continued failure of peace efforts, simply because the protection and unlawful cover it offered Israel (even if that was the result of the unchallenged US influence) have all along encouraged Israeli intransigence and disrespect for international law." (Hasan Abu Nimah: The absent UN
Het blijft een merkwaardige zaak dat 22 Arabische landen gezamenlijk een vredesvoorstel lanceren, terwijl een groep religieuze fanatici rustig blijft beweren dat elk vredesvoorstel dat niet overeenkomstig de Wil van Allah is zinloos is en daarom getorpedeerd dient te worden.
Je zou verwachten dat Arabische landen, wanneer ze tenminste hun eigen vredesvoorstellen serieus nemen, een intellectueel offensief in gang zetten dat er op is gericht de Wil van Allah te vervangen door het Internationale Recht.
Ze kunnen daarbij een voorbeeld nemen aan Saddam Hoessein, die in een toespraak de volgende uitspraak deed:
"The right course is of respect to the security and rights of others, through dealing with others in peace and establishing the obligations required by way of equitable dialogue and on the basis of international law and international covenants."
Geen Eerbied Voor De Wet
Gebrek aan respect voor het Internationale Recht is de belangrijkste voedingsbron voor het conflict in het Midden-Oosten. De belangrijkste oorzaak ervan is het ontbreken van een juridisch systeem dat bevoegd is bemiddelend op te treden wanneer er sprake is van meningsverschillen tussen naties. Het is vooral Irak geweest dat altijd het belang van een dergelijk juridisch systeem heeft benadrukt, maar niemand heeft dat gerechtvaardigde verlangen ooit serieus genomen.
Alles wat het Westen tot nu tot heeft bedacht is de oprichting van een strafhof, dat achteraf (nooit vooraf - want we willen oorlog voeren en geen oorlogen voorkomen) een door de winnende mogendheden aangewezen 'schuldige' aan de schandpaal moet nagelen. Het feit dat Amerika niet voor dat strafhof wenst te verschijnen wijst er op dat alleen die mensen schuldig worden verklaard die in Amerikaanse ogen niet belangrijk zijn.
Condoleezza Rice & Het Beest Dat We Zelf Zijn
Saddam Hoessein is een leider die altijd tot het gematigde kamp binnen de Arabische wereld heeft behoord. Om dat gematigde imago te vernietigen hebben we de meest krankzinnige despoten en terroristen op hem afgestuurd. Maar wanneer we een ander ons hatende gezicht opplakken wil dat niet zeggen dat die ander 'haat' is. Wij zijn degenen die haat scheppen en wanneer we dan ook onze haat in een ander proberen te vernietigen versterken we alleen onze eigen Beest-achtige haat maar - ook al zal niemand dat gezicht ooit zien, omdat wij onszelf 'goede democraten' noemen, brave luitjes die altijd wel een ander vinden die 'de duivel' is.
Dat het woordje 'democratie' volstrekt betekenisloos is laat de situatie in Algerije zien. Daar wonnen moslim-fundamentalisten de verkiezingen. De verkiezingen werden ongeldig verklaard en er brak een burgeroorlog uit die gruwelijk veel leed heeft aangericht.
Democratie beschermt ons niet tegen de haat. Alleen rechtvaardige mensen kunnen de haat indammen en onredelijke mensen tot bedaren brengen.
Condoleezza Rice behoort tot een democratisch gekozen regering. En toch is ze een zeer verwaande en zeer beperkte vrouw die niet in staat is een juist moreel oordeel te vellen. Dat feit hebben we te accepteren. Omdat het ons kan doen inzien dat democratie helemaal niets is. Een luchtbel die wordt verdedigd door mensen die te lui zijn om op een hele gewone manier eerlijk te zijn.
Interview met Condoleezza Rice
"Do you have evidence that they have collaborated with the Al-Qaeda or are part of the whole terrorist network... ?
The case with Iraq has to do with the weapons of mass destruction they're acquiring, the threat that they are to the region... I would not be in the least surprised if they are supporting Al-Qaeda and we do know that in the Palestinian case, the Iraqis are offering $25,000 to parents... people whose children blow themselves up... a terrible thing to do. This is an awful regime... and we think the moral case against Iraq is very clear." (meadev.nic.in)
Wie de uitspraken van mevrouw Rice goed op zich in laat werken zal ontdekken dat hier op een suggestieve, demagogische wijze politiek wordt bedreven ("het zou me niet verbazen dat..."). De interviewer hanteert het woord 'bewijs' maar Condoleezza Rice komt met een vals-moralistisch verhaaltje aanzetten, waarvan de kern is dat Irak de ouders van Palestijnse zelfmoordaanslagen geld geeft - hetgeen zij (als Amerikaanse veiligheidsadviseur) ziet als een zeer immorele daad. Dat Israel geen geld geeft maar de huizen waarin de ouders wonen opblaast wordt niet door haar als moreel laakbare daad genoemd, terwijl het toch echt zo is dat bestraffing van onschuldigen een verwerpelijker daad is dan het helpen van nabestaanden.
Wanneer Condoleezza Rice een eerlijke en verstandige vrouw zou zijn, dan zou ze inzien dat de veiligheid van Amerika niet gediend wordt met het afsteken van vals-moralistische verhaaltjes. Fundamentalisme is het probleem waar de Palestijnen mee kampen en dat probleem los je niet op door het vernietigen van die volkshelden die in staat zijn dat primitieve fundamentalisme in te dammen. Wanneer Saddam geen held meer is, zal men op zoek gaan naar andere helden. En die helden zullen in ee
Democratie & Middelmaat
Commentaar Wim Duzijn 2002
"Bush, himself the most intellectually backward American president of my political lifetime, is surrounded by advisers whose bellicosity is exceeded only by their political, military and diplomatic illiteracy. Pity the man who relies on Rumsfeld, Cheney and Rice for counsel." (Gerald Kaufman, Spectator 17-8-2002)
Aan het idee 'democratie' lig de liberaal-optimistische visie ten grondslag dat het vrije spel van maatschappelijke krachten noodzakelijkerwijs de beste mensen aan de top brengt.
Dat idee is een waanidee. Wie de huidige ontwikkelingen in Amerika volgt ontdekt dat het democratische systeem in Amerika een monster heeft gebaard, een mismaakt kindje, dat door extreemrechtse sympathisanten via welhaast Nazistisch aandoende propagandamethoden een 'lief' gezichtje' wordt meegegeven.
Het is triest te moeten constateren dat alleen dat lieve gezichtje een zekere mate van echtheid bevat. George W. Bush is inderdaad een lieve vent ("I'm a loving guy, you know.."), maar helaas een lieve vent met weinig intellectuele diepgang. Dat betekent dat hij intelligente adviseurs nodig heeft. Die scheen hij te hebben tijdens zijn gouverneurschap in Texas, maar sinds hij is aangetreden als president is hij de gevangene van een volstrekt middelmatige, onbetrouwbare groep volksmisleiders, die alles op alles zetten om de niet bijzonder stevig in zijn schoenen staande president om de tuin te leiden - 'brainwashing' noemen ze dat in Amerika.
Dat is natuurlijk het ergste wat een democratie kan overkomen: geleid worden door een gehersenspoelde jan-klaassen-figuur, die in wezen heel aardig is en het beste voor heeft met de mensheid, maar die vanwege zijn gebrek aan intellectueel inzicht gedwongen wordt alles wat lief en zuiver is in hemzelf belachelijk te maken.
Alle eerlijke critici van het Amerikaanse beleid zijn het er over eens dat de rechtse zionistische lobby in Amerika deze tragedie op zijn of haar geweten heeft. Die lobby probeert niet het op simpele waarheden gerichte boerenverstand van Bush te voeden met op intelligente concretisering gerichte liberale gedachten, nee, ze voedt die geest met leugens en halve waarheden, die op kunstige wijze worden overgoten met een moralistisch sausje.
Het zionisme in Amerika is altijd een fascistische beweging geweest die het zich als doel stelde de Amerikaanse macht in dienst te stellen van de zionistische zaak. Al in het jaar 1948 waarschuwden vooraanstaande joodse intellectuelen (zie de brief hierboven) de Amerikaanse regering voor de negatieve invloed van die zionistische beweging. De weigering de rechtszionistische terreur te veroordelen - terreur die het Palestijnse vluchtelingenprobleem heeft veroorzaakt - werd door die intellectuelen gezien als een teken van de fascistische gezindheid van de zionistische beweging.
Het falen van de democratie werd op dat moment in alle helderheid duidelijk. Dat falen lag hierin dat een kleine, intelligente groep eerlijke mensen (in dit geval mensen met een joodse achtergrond) domweg niet serieus genomen werd. Met andere woorden: het liberale optimisme dat de beste mensen automatisch boven komen drijven in een democratie klopt niet. Je zou die opvatting kunnen zien als een uiterst gevaarlijke vorm van geestelijke gemakzucht, die derhalve bestreden dient te worden.
Intellect wordt binnen een middelmatige, leugenachtige wereld altijd gezien als een gevaar en dat betekent dat liberalen in de eerste plaats onafhankelijke intellectuelen dienen te steunen.
In onze Westerse wereld worden echter alleen die intellectuelen gesteund die de slaaf willen zijn van hun tegen het intellect gerichte egoïsme. Idealistische intellectuelen kennen we hier niet. De idealisten jagen we weg - die hebben we in een kapitalistisch-materialistische (lees: rechts-linkse) wereld niet nodig.
Daarom kan het ook gebeuren dat linkse idealisten domweg tot duivels worden uitgeroepen, wanneer extreemrechts links als een gevaar gaat beschouwen.
Links wordt getolereerd wanneer de rechtse zaak ermee is gediend, maar zodra rechts links niet meer kan gebruiken wordt links gedumpt, totdat de linkse beweging weer ongevaarlijk is.
Een fraai voorbeeld van die rechtse gebruiksmoraal was de jaren-zestig-beweging, die in feite niets anders was dan een machteloze marionettenbeweging. Links dacht dat het progressief was, maar het diende het meest bizarre conservatisme dat ooit in de wereld heeft bestaan. Dat bizarre conservatisme laat nu haar ware gezicht zien en het is geen fraai gezicht. Het is het gezicht van middelmatige figuren als Condoleezza Rice en Donald Rumsfeld. Het is het gezicht van Ariel Sharon en zijn afgrijselijke woordvoerder Ranaan Gissin, die je - wanneer het zo is dat Saddam Hoessein de nieuw Hitler is - rustig de nieuwe Goebbels kunt noemen (een feitenverdraaier dus)..., en het is het gezicht van Henry Kissinger - ooit het symbool van alles wat slecht en verdorven was in de wereld, maar momenteel een gevierde geest binnen de wereld van de schijnlinkse (Volkskrant)beweging in ons land - een beweging die ons middels haar woordvoerder Flip Vuysje komt vertellen dat 'links' wat vriendelijker moet zijn voor Amerika.
Gelukkig ben ik niet links, zodat zijn boodschap aan mij niet besteed is, en bovendien haat ik Amerika helemaal niet. Wat ik haat is de terreur van de middelmatigen, de leugenaars en de hypocrieten, die de ontkenning zijn van het idealisme van diegenen die de Amerikaanse natie opgebouwd hebben.
Ik bewonder het Amerika van de 'Founding Fathers', maar ik verafschuw het Amerika dat geleid wordt door de zionisten. Dat Amerika is de ontkenning van alles waar idealisten voor gevochten hebben. Het verkracht het recht, maakt intelligente idealisten belachelijk en brengt alleen maar de liefdeloze stompzinnigheid aan de macht.
In de Volkskrant van 17 augustus mag de vertegenwoordiger van die liefdeloze stompzinnigheid, Henry Kissinger, de lezers duidelijk maken wat middelmatige schijnheiligheid is.
In een paginagroot artikel worden alle halve waarheden en clichés waar we de laatste jaren mee bestookt worden weer eens op een rijtje gezet.
Kissinger was lange tijd de veiligheidsadviseur van Richard Nixon, een man die minder lief en aardig was dan George Bush, maar die, ondanks zijn verlegenheid en zijn gebrek aan zelfvertrouwen, realist durfde te zijn - in zoverre dat hij op voet van gelijkwaardigheid het gesprek aanging met zijn tegenstanders.
Tijdens het bewind van Nixon werd een deal gesloten met de Vietcong, een verzetsbeweging die alle jaren door werd afgeschilderd als de beestachtige kracht achter het verzet tegen het goede Amerikaanse idealisme.
Helemaal onterecht was die negatieve beeldvorming niet. De Vietcong was een ordinaire communistische beweging die in geen enkel opzicht vergeleken kan worden met het Baath-socialisme in het Midden-Oosten. Dat Baath-socialisme is van oorsprong een middenbeweging, die noch communistisch, noch kapitalistisch wilde zijn. Maar omdat de Verenigde Staten (in dienst van het zionisme) een vorm van keihard, meedogenloos kapitalisme propageren, waarin geen plaats is voor midden-figuren, daarom probeert men het midden te manipuleren, zodat gematigd socialisme meedogenloos communisme wordt. Dat 'communisme' moet bestreden worden, opdat het meedogenloze kapitalisme kan overwinnen.
Henry Kissinger doet zijn uiterste best om het Baath-socialisme te demoniseren. De ultieme vertegenwoordiger van dat socialisme is volgens hem Saddam Hoessein. Die zou Iran hebben willen annexeren, die viel zonder enige reden Koeweit binnen en die sluit lieve, goede, zachtaardige vrijheidstrijders op.
Het is maar hoe je het bekijkt, zeggen mensen met een gewoon boerenverstand - hetzelfde boerenverstand dat George Bush bezit, maar dat niet aan het werk mag worden gezet, omdat de leugenaars het willen vullen met leugens.
Wat moet je als intelligent mens beginnen in een wereld waarin de leugen koning is? Het artikel van Henry Kissinger op een intelligente wijze bespreken is niet mogelijk, zoals het ook niet mogelijk was de leugenartikelen van Leon de Winter op een intelligente wijze te bespreken.
Het is doodgewone extreemrechtse propaganda; meer kun je er niet over zeggen, behalve dan misschien de conclusie dat het een trieste zaak is dat we moeten leven in een wereld waarin de waarheid een product is van een leugenachtige propagandamachine. (Zwolle, 17-8-2002)
To understand American policy, it is worth probing the character of the policy makers who design Rumsfeld's foreign policy. The three architects of American foreign policy are Rumsfeld, Paul Wolfowitz and Richard Perle. They will go down in Palestinian history as the true 'axis of evil'. Wolfowitz and Perle are card carrying individuals with a resume that entitles them to the highest ranks of the fanatical expansionist wing of the Likud party. Their current strategy is to divert attention from the Palestinian struggle for freedom by beating the war drums for an assault against Iraq. Their real agenda is to allow Sharon more time to 'win' against Palestinian resistance to Israeli repression. Like Sharon, they believe that there is a level of repression that can be continually and permanently inflicted on the Palestinian people to force them to capitulate to every Likudnik real estate fantasy.