Israel: Geen idealisme, maar militarisme
Commentaar van Wim Duzijn 2002

Chief Palestinian negotiator Saeb Erakat denounced the Israeli army’s storming of Palestinian towns, calling it a prelude to a full-scale reoccupation of the Gaza Strip and the West Bank.
“The Palestinian Authority denounces the continuous aggression against the Palestinian people and the reoccupation of Nablus, Jenin, Tulkarem, Bethlehem and parts of Ramallah,” Erakat said. “This Israeli military escalation is part of a scheme to resume the occupation of all the Palestinian areas in the West Bank and the Gaza Strip, to replace the Palestinian Authority with an Israeli administration,” he said. (Bahrain Tribune, 22-6-2002)

Veel mensen vragen zich de laatste jaren af hoe het geweld in Palestina opgelost kan worden. Israël geeft op die vraag het volgende antwoord: het hele gebied onder militaire controle brengen.
De vraag die je daaraan kunt verbinden is: welke militairen mogen Palestina controleren? Het leger van een bezettende macht die de eeuwige oorlog wil? Of het leger van de volkerengemeenschap die het tot stand brengen van een duurzame vrede nastreeft, in dienst van alle idealen waar zij als volkerengemeenschap voor behoort te staan?
Idealisme heeft nooit een rol mogen spelen in het Palestijns-Israëlische conflict.
Iedereen die het woordje 'idealisme' in de mond nam werd verketterd, zwartgemaakt, uitgescholden en weggejaagd. Idealen zijn er voor de dommen.
Wie de macht wil bezitten leeft zonder enig ideaal. Hij doet wat hij zelf goed acht en verder niks.

Als anarcho-liberaal schrijver veroordeel ik het botte ideaalloze optreden van mensen die alleen maar gedreven worden door het verlangen macht uit te oefenen. Een anarchist wil geen koning zijn, hij zoekt de macht niet om te heersen, maar hij zoekt de macht om haar te controleren.
Elke vorm van ongecontroleerde machtsuitoefening moet gezien worden als een schending van de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens.
Die verklaring is alleen dan zinvol, wanneer alle leden van de Volkerengemeenschap er zich aan dienen te houden. Zodra ook maar een lid van de gemeenschap het recht wordt gegund zich boven de Wet te plaatsen, omdat hij zichzelf beschouwt als de Koning van de Wereld, is dat veelgeprezen handvest weinig meer dan een vodje papier, waarmee schijnheilige, principeloze machthebbers zichzelf een goed uiterlijk kunnen geven.
De Verklaring van de Rechten voor de Mens is een prachtig stuk papier, waar je veel dingen mee kunt doen. Je gaat naar een arme onderdrukte sloeber toe, overhandigt hem dat papier, eist dat hij 'Dank U Wel Koning' zegt, en je gaat terug met de bevrijdende gedachte dat je de armen der wereld hebt verlost.
In anarchistenland lacht men je vierkant uit. Daar word je met je schijnheilige papieren-vodjes-beleid het land uitgelachen. Daar eist men daden, in plaats van woorden. En dat is dan ook de reden dat in het rijk der Machtige Koningen de anarchisten niet behoren tot de mensen waarvan men zegt dat ze goed, braaf en moreel gezond zijn.
Anarchisten zegt een Koning, scheppen alleen maar chaos - en met chaos bedoelt hij, een situatie waarin hij niet meer alle macht in handen heeft.
Een anarchist zegt: Wanneer je de mening bent toegedaan dat een militaire oplossing noodzakelijk is, dan moet je het gebied tijdelijk onder controle brengen van een sterke internationale troepenmacht, die zich ten doel stelt de onwettige bezetting te beëindigen, de veiligheid van alle burgers te waarborgen en het gezag van de wettige (Palestijnse) autoriteit te herstellen.
Dat voorstel is al verschillende malen op de onderhandelingstafel gedeponeerd door Arabische landen en de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, maar Israël heeft zich tot nu toe steeds op het standpunt gesteld dat het geen enkele inmenging van anderen duldt. Ook al zegt de hele wereld 'nee', als Israël 'ja' zegt dan is het ja.

Als een club kleine kleuters kijkt de wereld toe hoe een kleine ministaat zichzelf gedraagt als het verwende jongetje van de klas.
Dat jongetje heeft een stukje glimmend koper op straat gevonden en het heeft daarvan een 'gouden kroontje' gemaakt. "Kom allemaal kijken", roept het jongetje, "ikke koninkje zijn...!" En ja hoor, alle Koningen en Presidenten van de gehele wereld komen kijken en ze roepen: "O, jij mooie koninkje zijn...".
En dat is precies de reden waarom een anarchist anarchist wil zijn: Omdat hij weigert in een onbenullige opschepperige kleuter een koning te zien.
Waarmee ik dus wil zeggen dat - wanneer je echt het internationale recht respecteert - er een internationale troepenmacht naar de Westbank moet worden gestuurd, die de totale ontwapening van alle inwoners nastreeft, niet in dienst van de wetteloosheid, maar uit naam van de Wet, die in dienst staat van de rechten van het Palestijnse Volk.

Leeuw en Waterman: Koning versus Anarchist
Commentaar van Wim Duzijn, 2002

Astrologen weten al eeuwen dat Koningen en Anarchisten elkaars vijanden zijn. Het begrip 'koning' hoort bij het dierenriemteken Leeuw (machtige koning willen zijn = Israel). Het begrip 'anarchist' hoort bij het teken Waterman (volkerengemeenschap = Verenigde Naties).
In de dierenriem liggen de tekens Leeuw en Waterman tegenover elkaar. Dat betekent dat zij bij elkaar horen. Een Koning heeft een Anarchist nodig. Ze bijten elkaar, maar ze hebben elkaar ook nodig. De Leeuw moet tegen zijn schenen geschopt worden wanneer hij te bazig is, de Waterman moet inzien dat een te groot gebrek aan respect voor de glans en glitter van de macht tot verbrokkeling en versplintering kan leiden. De Leeuw vertegenwoordigt namelijk niet alleen het negatieve verlangen over anderen te heersen, maar ook het positieve verlangen via glans en glitter (koninklijke symboliek) de mensen aan zichzelf te binden.
De Leeuw is de Koning der Oppervlakkigheid. De echte koningen zijn de tekens Kreeft, Steenbok en Boogschutter (Zorg, Wet en Recht), maar omdat een echte koning vaak erg saai is en teveel de nadruk legt op regels en voorschriften, daarom wordt een Nep-Koning naar voren geschoven; en dat is de Leeuw.
Wanneer joden dan ook zeggen dat zij op zoek zijn naar een Koning (een Messias die hen status en aanzien kan geven), dan geven zij daarmee aan dat zij binnen de wereldgemeenschap de Koninklijke Hofnar willen zijn. Dat is namelijk de essentie van het koningschap van de Leeuw.
Daarom is in ons land Beatrix momenteel ook zo'n slechte koningin. Omdat zij niet inziet dat zij als vertegenwoordiger van het Oranjehuis een hofnar is. Zij doet net alsof zij een echte koning is en daarom is het de taak van de anarchist (de Waterman als oppositioneel teken) haar tegen de schenen te schoppen en te roepen: "Effe Dimme Meid - besef wel effe goed wat je taak is! Oranje, dat is de kleur van de Leeuw..."
Luitjes die de astrologie afwijzen snappen dat allemaal niet. Die zitten in hun ijzeren-heinen-wereldje anti-anarchistisch te wezen. Met een zuur gezicht staren ze omhoog naar het kille, zwarte heelal en wat er op aarde gebeurt zien ze niet.
Zodat niemand zich realiseert dat de aarde bedekt is met een zee van volmaakt zinloos vergoten bloed, dat geen andere functie heeft dan het belangrijk maken van de ijdeltuit. (Zwolle, 22-6-2002)

De Twaalf Stammen van Israel
Wim Duzijn 2002

"Er bestaat een samenhang tussen de 12 stammen, de 12 zonen van Jakob en de 12 tekens van de dierenriem. Daaraan ziet men reeds de samenhang tussen het menselijke en het kosmische. De 12 zonen van Jakob zijn een eenheid, zijn de gehele mens." Friedrich Weinreb

Aries:	Benjamin	impulsiveness; selfishness; self-confidence; loyalty;
Taurus:	Reuben	appetite for Earthly pleasures; sexual beauty; peaceable
Gemini:	Simeon	brother of violence with Levi; intellectual; communicative
Cancer:	Levi	brother of violence with Simon; emotional; motherly
Leo:	Judah	kings; generosity; vengeance; being on top
Virgo:	Zebulun	new experiences; glass; precision; analysis
Libra:	Issachar	servitude; weighing all options; judiciousness
Scorpio:	Dan	judgement; violence; emotional imbalance; snake
Sagittarius:	Gad	good fortune; expansiveness; religiosity
Capricorn:	Asher	wealth; hard work; old in youth, young in old age
Aquarius:	Naphtali	goodly words; satisfaction; swift; communicative
Pisces:	Joseph	emotional security; occult ability; confusing

Ram & Israel tegenover Vis & Jacob
Wim Duzijn 2002

Waarom is Benjamin (de wolf, de vernietiger) in het Oude Testament de lieveling van Israel en waarom is Jozef (de herder, de dromer) de lieveling van Jacob?
Er wordt altijd gesproken over de ene God van Israel. Dat is volgens primitieve machtsdenkers niet een veelvormige God ("God", zo zeggen oude Egyptische piramidenteksten, "is het geheel van al het bestaande" - een zeer fraaie, liberale opvatting), maar een 'man van oorlog, die geen andere goden naast zich duldt'.Ram-invloeden (Ram is het teken van de strijd en de oorlog) en Leeuw-invloeden (Leeuw staat voor eerzucht, altijd willen winnen en niemand op de troon naast je dulden).
Wie eerlijk is zal inzien dat Jacob de tegenpool is van Israel - met andere woorden: de God van Israel en de God van Jacob zijn twee verschillende grootheden.
Jacob is de God van Jezus, die de zachtmoedigen (Vis en Kreeft) verdedigt en Israel is de God van de mensen die de oorlog (Ram) en de macht (Leeuw) aanbidden. Jezus is dus anti-Israel en pro-Jacob. Hij wil geen Strijdlustige Koning zijn ('warrior-king'=Ram/Leew), maar hij wil opkomen voor de zachtmoedigen, die in een wereld waarin het fascistische recht van de sterkste geldt ('warrior-king') hopeloos ten onder gaan.

De uitverkiezing van de Levieten
de stam van Levi of het moederteken Kreeft

Hoewel de joden in hun algemeenheid het woord 'uitverkorenen' gebruiken wordt er in het Oude Testament een duidelijk onderscheid gemaakt tussen de gewone stammen van Israël en de stam die een speciale band met God dient te onderhouden: de stam Levi, die volgens het hierboven weergegeven astrologische schema onder het dierenriemteken Kreeft valt.

"De Levieten moogt gij niet opnemen onder de ingeschrevenen en het totale aantal van hen moogt gij niet opnemen onder de zonen van Israël. Stel de Levieten aan over de tabernakel der Getuigenis en over al zijn gerei en over alles wat er toe behoort.." (Numeri 1:48-50)

Yasser Arafat & Camp David

Q: Do you agree with those who say that everybody made mistakes in Camp David and afterward?

Arafat: "We made mistakes, but we ... remember we continued at Sharm al Sheikh, and Paris and Taba. And at Taba we were very near to each other, and this had been declared at the press conference, and the European Union representative and the Egyptian representative have the full information about what had been agreed upon in Taba. So everything was going in a good way... but what happened after that canceled everything."

Q: Many Israelis, if not the majority, are certain that you did not really mean to reach a peace agreement, and that you had planned the intifada in advance, and exploited Sharon's visit to the Temple Mount.

Arafat: "I went myself with Abu Ala, Abu Mazen and Dr. Saeb Erekat to the house of Barak (in Kochav Yair).
Amnon Shahak was there, Shlomo Ben-Ami was there, Yossi Ginosar, Gilad Sher, Danny Yatom and Danny Avraham.
I begged him `Please remember what had been declared on Har Habayit by your hero Moshe Dayan, that which had been declared [regarding the ban on Jewish prayers on the Temple Mount]' ...
Why [Sharon] didn't make this visit when he was the second man after Netanyahu? Why he didn't make the visit during Begin? Why now? Please. I begged him [Barak] in front of all the others. Please not to do it." (By Akiva Eldar, Ha'aretz 20-6-2002)

Terugblik: 25 januari 2001
Israel kiest voor de man van oorlog

Het vredesvoorstel van George W. Bush
Goede bedoelingen & Zinloos getreiter
Commentaar Wim Duzijn 2002

George Bush, president van de Verenigde Staten, heeft een voorstel op tefel gelegd voor vrede in het Midden-Oosten. Zoals altijd stelt hij zich niet onpartijdig op, zodat zijn vredesvoorstel een leeg, zinloos stuk papier is, boordevol mooie woorden en goede bedoelingen, maar zonder de wil de wortels van het conflict aan te pakken, zoals daar zijn:
De sadistische treiterzucht van een extreem-rechtse Israelische regering, die voortdurend probeert de Palestijnse Autoriteit te vernederen en de fundamentalisten te provoceren, de welhaast ziekelijke wil Yasser Arafat te demoniseren, de aanhoudende Israelische militaire bezetting, die geweld blijft oproepen, de weigering van Israel duidelijk te verklaren dat men de Arabische interpretatie van de VN-resoluties 242 en 338 ondersteunt, de onwil het vredesplan van Saoedi-Arabie serieus te nemen - de onwil derhalve ook vrede te sluiten met de gehele Arabische wereld (alleen Egypte en Jordanie worden genoemd - met de rest moet oorlog worden gevoerd), de onwil een internationale troepenmacht te installeren in de bezette gebieden die de Palestijnen de mogelijkheid biedt in alle rust te werken aan de vorming van nieuwe democratische organen, kortom: de gehele redevoering is weinig meer dan een reusachtige zeepbel, die bij objectieve beschouwing weinig meer blijkt te zijn dan een oproep aan de Palestijnen te werken aan vernieuwing in een uiterst negatieve Israelische omgeving, waarin alles bij het oude blijft (zelfs de meest ultrarechtse partijen hoeven het kabinet niet te verlaten) - zodat er voor de actievoerende fundamentalisten geen enkele reden is om het verzet te staken.

Het oude overbekende verdeel en heers-spelletje wordt weer gespeeld: de Arabieren worden tegen elkaar opgezet en de winnaar is extreem-rechts.

Barbara Bush: 'They know I am fair'

Jozef, Judea & Ytzhak Rabin

Zoals hierboven werd uitgelegd hebben in de geschiedenis van het jodendom twee dierenriemtekens zich naar voren gedrongen: de tekens Leeuw (Koningschap, macht, egocentrisme) en Ram (Strijd, oorlog, egoïsme).
Zowel de Leeuw als de Ram hebben weinig oog voor de problemen van anderen. De Leeuw wil heersen, de Ram wil strijden, en in zo'n wereld kun je natuurlijk geen rekening houden met onzinnige problemen van anderen. De ander, dat is in de wereld van de Leeuw en de Ram (lees: Judea, het land van de joden) weinig meer dan lastig gezeur. 'De ander', dat is een lastpak, waar je afstand van moet doen. Je moet kiezen voor het superego (Leeuw) en het collectieve ik, het militarisme (Ram) en verder bestaat er niets.
Wie toegeeft aan het verlangen van ideologen de werkelijkheid op een grove wijze te versimpelen mag zichzelf 'Godmoordenaar' noemen, omdat het begrip 'God' (de oude Egyptenaren wisten het heel goed) verwijst naar het geheel van al het bestaan:
God is niet een deel van het geheel, nee, God is het geheel, God is alles.
Het Zionisme zou je daarom een geestelijke perversie kunnen noemen, omdat het als politieke beweging een klein gedeelte uit de geschiedenis van het volk van Israël tot absolute waarheid heeft verheven: met name dat deel waarin inwoners van Judea (de joden) de Messias vereenzelvigen met zichzelf (de strijdende koning = Ram/Benjamin-Leeuw/Judah).
Het begrip 'vrede' hoort bij de stam van Jozef, ofwel het dierenriemteken Vis (zie het schema hierboven van rabbi Joel Dobin). Jozef hoort niet bij Judea, het enige gebied dat de huidige joden strikt logisch geredeneerd zouden kunnen opeisen, maar bij het Noordelijke koninkrijk van de Tien Stammen.
Judea is macht en oorlog. Het teken Vis echter wordt beheerst door de vergevensgezinde planeet Neptunus (door astrologen de 'hogere Venus' - Venus = liefde - genoemd).

In de geboortehoroscoop van Yitzhak Rabin, geboren op 1 maart 1922 in Jeruzalem, rond 16 uur (Bron: Astrologische Databank, niet officieel bevestigd door Rabin), speelt (het kan toeval zijn) de planeet Neptunus een grote rol: via plaatsing in het ascendanthuis en via het zonneteken Vis.
Het geloof in het Joodse Messiasschap (Koning worden via Oorlog) wordt aangegeven door het ascendantteken Leeuw en het Maanteken Ram.
Neptunus is de vijand van elke vorm van oorlog. In het Oude Testament wordt hij gesymboliseerd door de dromer Jozef, die de lievelingszoon was van Jacob.
Jozef werd door zijn broers in een diepe put geworpen, omdat hij kwaad ontdekte in zijn broers (denk aan Jezus die tegen zijn volgelingen zei" "Jullie hebben niets te vrezen, maar mij haten ze, omdat ik het kwaad dat ze doen blootleg").
Je zou kunnen stellen dat er binnen het jodendom een doem ligt op het teken Vis. Wie vrede wil wordt aan de kant geschoven of op zo'n plaats neergezet, waarin het prediken van een vredesboodschap onmogelijk wordt gemaakt.
Yitzhak Rabin (die zowel generaal als vredesapostel was) werd in het jaar 1995 vermoord door een religieuze jood die een extreem vertegenwoordiger was van het joodse Messiasdenken. De vredelievende Vis werd gedood door de combinatie Ram-Leeuw. De zachte, gevoelige mens heeft geen recht van bestaan in een wereld waarin Koningen Oorlog willen voeren.
Je zou dat 'de vloek van Judea' kunnen noemen. De joden (bewoners van Judea) hebben de echte koningen (Mozes=Saturnus, Levi=Maan en Jezus=Jupiter) onttroond en de valse koningen, de tekens Leeuw en Ram, tot God (=oorlogvoerende koning) verheven. Ze zijn daarom geen echt volk, omdat een echt volk altijd kiest voor iedereen - en dus ook voor een God die er is voor iedereen.
Jacob vertegenwoordigt dat Godsbegrip. Hij had twaalf zoons en die twaalf zoons vormden tesamen het volk van Israël. Hij kende de slechtheid van zijn harde, eerzuchtige zoons, en daarom gaf hij het erfrecht aan de zachtmoedige, gevoelige zoon: Jozef.
Het zal duidelijk zijn dat degenen die Jozef afwijzen moeilijk gezien kunnen worden als vertegenwoordigers van Gods volk. Het Oude Testament getuigt tegen hen!

"One of the keys to success is to find people who are willing to use their intelligence to rally people of compassion to serve as mentors and role models for children."

George W. Bush, 10-4-2001

Wie in Israel is er zo lief als George Bush?

Dat George Bush een lieve vent kan zijn bewijst de volgende anecdote, die betrekking heeft op de verdrietige situatie die in het gezin George-Barbara Bush ontstond na de dood van hun dochter Robin op 3-jarige leeftijd:

When Robin had become sick, it was Bush's father who wore his anguish openly, who had to leave the room at Memorial Sloan-Kettering cancer center each time Robin had another transfusion. And it was Barbara Bush who stayed resolutely at their daughter's side in New York, her strength belied only by her hair, which at age 28 began to turn white.
After the couple returned to Midland, Barbara plunged into despair. Her husband tried his best to cheer her up. But he was pulled away by the demands of building an oil business, working long days and traveling frequently. That left Barbara alone with her two children for long stretches.
Of the two boys, only George understood what had happened.
As the gloom began to lift from the Bushes' three-bedroom frame house on West Ohio Street, it was their ebullient cutup of a son who, despite his own pain, helped drive it away – joking, playing, working hard to make his mother smile again. Time helped salve Barbara Bush's pain, but so did "Georgie."
Barbara Bush once said it didn't dawn on her what was happening until one day when she heard her son tell a friend that he couldn't come out because he had to play with his mother, who was lonely.
"I was thinking, 'Well, I'm being there for him,'" she recalled. "But the truth was he was being there for me." (From: Tragedy Created Bush Mother-Son Bond, Washington Post, 2000)

Anarchisme & de Wet
Commentaar Wim Duzijn 2002

Zoals de Arabieren worden afgeschilderd als wilden en barbaren, zo worden anarchisten afgeschiderd als chaotische zonderlingen die tegen orde en gezag zouden zijn.
Natuurlijk, toegegeven er zijn chaotische anarchisten die weigeren hun verstand te gebruiken, zoals er ook chaotische Arabieren zijn die handelen als een geplukte kip met afgeslagen kop, maar dat zijn uitzonderingen. Arabieren zijn niet gek, net zo min als anarchisten wetteloos zijn.
Een anarchist is een persoon die een zeer idealistische opvatting heeft over 'de wet'. Je zou een anarchist, waar het de wet betreft, een puritein, een calvinist of zelfs een juridische fijnproever kunnen noemen.

Een anarchist weet dat zijn vrijheid staat of valt met eerlijke, intelligente wetgeving en daarom zal hij alles op alles zetten om te voorkomen dat fundamentalisten (joods, christelijk of islamitisch) de intelligente wetgever van de troon stoten.

Wanneer een anarchist Arabieren hoort schreeuwen dat Israel de wet verkracht, dan denkt hij bij zichzelf: "Des te meer reden om intelligente, juridisch geschoolde mensen naar voren te schuiven." Want je kunt wel een potje gaan zitten schreeuwen en met bommen gaan zitten gooien, maar uiteindelijk zal toch het recht moeten zegevieren en dat is alleen mogelijk wanneer je beschikt over mensen die respect hebben voor de wet.
In de Arabische landen, inclusief Israel, stond de eerlijke, onafhankelijke wetgever altijd op de onderste trap van de maatschappelijke ladder.
Wie coca-cola-flesjes verkoopt, al dan niet voorzien van Hebreeuwse of Arabische lettertekens is een groot man, wie wetgever wil zijn wordt weggelachen.
Daarom is de rede van de Amerikaanse president George W. Bush ook zo'n gigantische flop. Die rede is niet geschreven door een geniale Amerikaanse rechtsgeleerde, die bij zijn toehoorders eerbied weet op te roepen voor de Wet, maar door een mooipratende ijdeltuit, die de waardigheid terug wil brengen in het Witte Huis, zonder te beseffen dat waardigheid een hoedanigheid is die thuishoort bij de ernstige, plichtbewuste, afstandelijke en onpartijdige mens.
"Een rede die geschreven zou kunnen zijn door de Likud-partij", merkten vooraanstaande Israelische politici trots lachend op, waarmee definitief is komen vast te staan dat de Likud een partij is die de absolute ontkenning is van het strenge, plichtenoproepende begrip 'Wet', een partij dus die ongetwijfeld door de wetgever Mozes in het grote vergeetboek van de geschiedenis zou worden bijgezet.

George W. Bush, 10-10-2000:
It's time for a change."

"I want to usher in an era of personal responsibility, and that begins in the Oval Office. As President, I will restore honor and dignity to the White House, and set a new tone of respect and bipartisanship in Washington... It's time for a change."