De Ketterse Kathedraal


Het Watermantijdperk

VKblog van donderdag 16 september 2010 door Wim Duzijn


When the moon is in the Seventh House, And Jupiter aligns with Mars, Then peace will guide the planets, And love will steer the stars, This is the dawning of the age of Aquarius, The age of Aquarius...


Jezus, Koning of Anarchist?

"Toen het Paasfeest naderde zei Jezus tegen Petrus en Johannes: Ga voor ons het paasmaal bereiden, opdat we het gezamenlijk kunnen eten. Als jullie de stad binnengaan zullen jullie een man tegenkomen die een stenen kruik met water draagt.
Volg hem in het huis waar hij binnengaat en zeg tot de heer des huizes: Waar is de zaal waar de Meester met zijn leerlingen het paasmaal kan houden?
Hij zal jullie een grote zaal aanwijzen die van alles is voorzien: maak daar alles gereed..." (Lucas 22, vers 7 tot 13)

Toen zag ik een witte wolk en op die wolk zat Iemand die op een Mensenzoon leek. Hij had een gouden kroon op Zijn hoofd en een scherpe sikkel in Zijn hand. Er kwam een engel uit de tempel en hij riep naar Hem, die op de wolk zat:
"Zwaai met Uw sikkel en haal de oogst binnen! Het is tijd om te oogsten! De oogst van de aarde is rijp!" (Johannes, Openbaring 14)


Astrologen weten al eeuwen dat binnen een niet-spirituele wereld Koningen en Anarchisten elkaars vijanden zijn.
Het begrip 'koning' hoort bij het dierenriemteken Leeuw (een machtige door iedereen aanbeden koning willen zijn = idolatrie).
Het begrip 'anarchist' hoort bij het teken Waterman (democratie, volkerengemeenschap = gelijkheid, broederschap, ontheiliging).

In de dierenriem liggen de tekens Leeuw en Waterman tegenover elkaar. Dat betekent dat zij - ondanks het feit dat ze hevig met elkaar kunnen botsen - bij elkaar horen.
Een Koning moet als aanvulling een Anarchist in zijn wereld toelaten. Ze bijten elkaar, maar ze hebben elkaar ook nodig. De Leeuw moet tegen zijn schenen geschopt worden wanneer hij te bazig is, de Waterman moet inzien dat een te groot gebrek aan respect voor de glans en glitter van de macht tot verbrokkeling en versplintering kan leiden.
De Leeuw vertegenwoordigt namelijk niet alleen het negatieve verlangen over anderen te heersen, maar ook het positieve verlangen via glans en glitter (koninklijke symboliek) de mensen aan zichzelf te binden.
De Leeuw is de Koning der Oppervlakkigheid, daarom is hij - net als het broerschapsteken Waterman - in staat een allemansvriend te zijn, een eigenschap die binnen een groter samenlevingsverband positief genoemd kan worden, hoewel er problemen kunnen ontstaan in situaties waarin het verdedigen van principes is vereist.

De echte serieuze, en vaak veel strengere, koningen zijn volgens de overlevering de tekens Kreeft, Steenbok en Boogschutter, dierenriemtekens die verwijzen naar de planeten Maan=Zorg, Saturnus=Wet en Jupiter=Recht. Maar omdat een echte koning vaak erg saai is en teveel de nadruk legt op regels en voorschriften, daarom wordt door serieuze mensen vaak doelbewust een Nep-Koning naar voren geschoven; en dat is de Leeuw, een persoon die binnen de wereldgemeenschap een soort Koninklijke Hofnar kan en ook wil zijn.
Dat is namelijk de essentie van het koningschap van de Leeuw: een koninklijke speler willen zijn.

Daarom is (we leven in het jaar 2010) in ons land Beatrix ook zo'n slechte koningin. Omdat zij niet inziet dat zij als vertegenwoordiger van een Oranjedynastie (Oranje is de kleur van het teken Leeuw) een met kitscherige bellen en linten voorziene hofnar hoort te zijn.
Zij doet net alsof zij een echte koning is - noemt zichzelf op een zeer onkinderlijke wijze 'majesteit', ander woord voor 'ik ben een reuzin' - en daarom is het de taak van de anarchist (de Waterman als oppositioneel teken) haar tegen de schenen te schoppen en te roepen: "Besef wel eventjes goed wat je taak is meid! Snel je gouden koets in en de Calvinistische verzuring om je heen opruimen..."
Wat dat betreft was Juliana met haar afwijzing van de Calvinistische strengheid een voorbeeld van hoe een koninklijke hofnar zich dient te gedragen. Zo noemde Willem Oltmans de Julianahuishouding een Jan-Steen-wereld, hetgeen precies aangeeft hoe een wereld waarin Leeuw en Waterman om de hegemonie strijden in elkaar zit.


Wikipedia Info:
Jan Havickszoon Steen was een Hollands kunstschilder uit de 17e eeuw, de tijd van de Noord-Nederlandse barokke schilderkunst. Zijn werken zijn wereldberoemd om zijn humorvolle en ironische kijk op het leven.
De meeste bekendheid geniet hij om zijn komisch aandoende schilderijen met een rommelig en wild huishouden, kroegtaferelen en kwakzalvers die met medicijnen liefdesverdriet proberen te verhelpen.
Op zijn repertoire staan echter ook serieuze historiestukken, andere genretaferelen en enkele portretten. De Nederlandse uitdrukkingen 'een huishouden van Jan Steen' en 'leven in de brouwerij brengen' zijn aan hem ontleend.


Luitjes die de astrologie afwijzen snappen dat ogenschijnlijk vreemde hofnarverhaal niet zo best. Die zitten in hun ijzeren-heinen-wereldje anti-anarchistisch te wezen. Met een zuur gezicht (want o, ze zijn zo verstandig en ze weten alles van 'de' wetenschap...) staren ze omhoog naar het kille, zwarte, lege heelal.
De sterren en planeten die aan de hemel twinkelen zien ze niet. Het liefst zouden ze de Gouden Koets vervangen door een ijzeren kooi, waarin alles wat charmant en uitzonderlijk is wordt opgesloten, overdekt met pek en veren, uitgelachen door verstandige chagrijnen, die allemaal gegeten hebben van de giftige appels van een boze heks, die in een sprookjesloos land nooit door mooie prinsen op witte paarden onschadelijk worden gemaakt...


GOOD MORNING STARSHINE

"Good morning starshine, the earth says hello, you twinkle above us, we twinkle below - good morning starshine, you lead us along my love and me as we sing our early morning singing song.."


VISSEN-tijdperk versus WATERMAN-tijdperk
Astrologische informatie

De waterman is een luchtteken. Hij wil de dingen kunnen begrijpen voor hij verder gaat. Dit teken vormt zijn eigen mening. En hij heeft sterke argumenten nodig om hiervan af te wijken.
De Waterman heeft een sterke vrijheidsdrang. Hij heeft een hekel aan dwang. 'Niks moet', is zijn devies. Als anderen willen bepalen wat hij moet doen, doet hij precies het tegenovergestelde . Hij beslist zelf wel wanneer hij wat doet. Voor hem is iedereen gelijk.
Het teken WATERMAN is als verstandelijk LUCHT-teken in zekere zin de tegenpool van het uiterst gevoelige en dromerige WATER-teken VIS.
Waar VIS (gevoel) staat voor goedgelovigheid (vlucht uit de werkelijkheid, de wil ook aan alles, zelfs de grootste onzin, betekenis toe te kennen) daar stelt de WATERMAN als vertegenwoordiger van het element LUCHT (intellect) vragen.
Je zou daarom kunnen stellen dat in het evangelieverhaal (zie de citaten hierbovem) wordt aangegeven dat een (al dan niet symbolische) terugkeer van 'Jezus' (vrijzinnig, gnostisch-Hellenistisch Christusdenken) alleen mogelijk is wanneer mensen bereid zijn hun religieuze (Vissen) goedgelovigheid (d.w.z. op een sullige, gehoorzame manier in de bazige onzin van dominante anderen geloven) overboord te zetten.

Het teken WATERMAN staat voor anarchisme, democratisch gelijkheidsdenken, bevrijding van dwang, opstand tegen alles wat als conventioneel en kleinburgerlijk wordt beschouwd.
Wie in ons land de rol van koning wil spelen zal daar rekening mee moeten houden. Afstand doen dus van Calvinistisch, humorloos chagrijn en kiezen voor wat in de jaren zestig en zeventig 'de Homo Ludens' werd genoemd...


Wikipedia - Homo Ludens Info

De oudst bekende vermelding van de term is de titel van het boek Homo ludens, een algemeen cultuurwetenschappelijk werk uit 1938 van de Nederlandse historicus Johan Huizinga, die grote bekendheid verwierf met zijn cultuurhistorische magnum opus Herfsttij der Middeleeuwen.
Zoals de titel al doet vermoeden gaat Homo ludens over het belang van het spel-element van cultuur en samenleving. Het spel zou een noodzakelijke voorwaarde zijn voor het voortbrengen van cultuur.

In Homo ludens beschreef Huizinga een onbeschaafd en verwerpelijk puerilisme in contrast met de door hem geïdealiseerde ernst in het spel van politiek en cultuur.
In de jaren 1960 werd het concept homo ludens nieuw leven ingeblazen door de Provo's en door de Kabouterbeweging.
Iets eerder had de kunstenaar Constant het begrip geadopteerd na lezing van het boek van Huizinga. In de visie van Constant zal de mens zich ontwikkelen naar een creatieve, spelende mens, vrij van werk en ook vrij van grenzen. Die spelende mensen zouden zich bewegen in New Babylon, een nieuwe leefomgeving waar iedereen vrij is om te gaan en staan waar hij wil.