Dr. Haider Abdel-Shafi, Madrid 31-10-1991

Abdel-Shafi & de noodzaak van nationale eenheid

Israel has exploited the anarchy of the Intifada to continue its policies and achieve its goals of tremendous aggression that fly in the face of all basic laws and human rights. This is because the world, as a result of poor organizing on our behalf, has a distorted image of our struggle. The continued disorganization of the Intifada gives Israel the opportunity to impose all its grave violations against us. Is not this a disaster?

Q: Yet how are we to unite between internal struggles and the Intifada? What can we expect from the Intifada?

A: I think that we all hope that it will bear the political fruit we desire, and that we will be able to stand steadfast until that point. We can only beat Israel through our possibility to remain steadfast. We are engaged in a defensive battle that requires a tremendous ability to endure its difficulties. This is only possible within the context of a democratic system that can ensure the operational and political unity of the Palestinian position. In this regard the formation of a united government is of utmost necessity. A unified national government that functions and conducts its responsibilities upon a democratic basis. There is a need for one head to the Intifada that is agreed upon by all and comprises the diversity of Palestinian political perspectives. With all respects to Abu Ammar [Yasser Arafat], it is necessary that he understand this, internalize it and act accordingly. (Between the lines, september 2001)

PC: Wouldn’t a Palestinian government with organizations like Islamic Jihad and Hamas involved mean the end of Oslo as far as Israel is concerned? Is the Palestinian Authority ready to abandon Oslo?

Dr. ABDEL-SHAFI: No, you see Oslo has already discredited itself, and this is the basic message of the Intifada; that these negotiations which have been taking place on the basis of Oslo, are of no avail, because the agreement did not address the settlement issue.

From the beginning when we started negotiations in Washington, we insisted that Israel should stop the settlement process, because it is a contradiction with the terms of reference. When Israel refused to stop, and the American sponsor did not compel Israel to abide by the terms of reference, the negotiation process then lost its credibility.

Ramzy Baroud, PalestineChronicle
interview with dr. Haider Abdel-Shafi, 14-7-2002

If the Oslo process is continued, it will inevitably result in the permanent imposition of a bantustan upon the Palestinian people living in occupied Palestine, as well as the final dispossession and disenfranchisement of all Palestinian people living in their diaspora.

Arab League Chief rejects aggression on Iraq

Vraag: Als fascisten met alle geweld een tegenstander uit willen schakelen - zou die tegenstander dan niet een anti-fascist kunnen zijn?

"I don't know why people here are so disturbed when we see the rise of a right-wing nationalist fascist in France and we aren't disturbed when we see it happen in our country."

Leader of the official opposition in Israel's parliament, Yossi Sarid, quoted in the Israeli newspaper Ha'aretz on April 23, 2002, commenting on Israeli concern over the electoral successes of racist French leader Jean-Marie Le Pen.(By Wadi Muhaisen, PalestineChronicle 15-7-2002)

Blinde Wraak En Wetteloos Eigenbelang

After flirting with neoisolationism, the U.S. is now deciding it wants to run the world. The U.S. should come out openly and say to the world, "We are the only imperial power, and we're going to rule you, and if you don't like it you can lump it." American imperialism has always been the imperialism that has been frightened of speaking its name. Now it's beginning to do so. In a way, it's better. We know where we kneel.

Tariq Ali, in: The Progressive

Zionisme, De Ideologie Die We Weigeren Te Veroordelen

Wat willen de zionisten?

De beschuldigingen van Leon de Winter

David Brooks, editor van The Weekly Standard, een conservatief Amerikaans weekblad, spreekt over het verschijnsel van de Europese 'bourgeoisofoben', de haters van 'stomme kruideniers en hun soort' (een citaat van de estheet Flaubert, die zijn stukken ondertekende met 'Bourgeoisophobus'). Brooks schrijft over het al lang bestaande Europese intellectuele dédain ten opzichte van Amerika: 'Amerikanen en Israëli's, in hun ogen, zijn de geldbeluste molochs van de aarde, de vulgariseerders van de moraal, corrumpeerders van de cultuur, en de verspreiders van goddeloze waarden. Deze twee naties, zo wordt gezegd, bedrijven aanvalskapitalisme, lopen armere landen onder de voet en exploiteren zwakkere buren in hun eindeloze verlangen naar meer en meer. (...) Het conflict om Palestina, eens een lokaal conflict over land, is omgevormd tot een grote culturele botsing. De brede club van bourgeoisofoben - Yasser Arafats guerrilla-socialisten, Hamas' Islamitische fundamentalisten, Jose Bove's anti-globalistische linksen, Amerika's anti-koloniale multiculturalisten, en BBC's Oxbridge mediacraten - richten hun verschillende vormen van woede en ressentimenten op dit ene conflict.'

Opmerkelijk in dit betoog is de democratische wijze waarop wordt omgesprongen met de politieke tegenstanders van Israël. Alles wat kritisch is wordt in een grote pot geworpen, niet zomaar een pot, maar een 'melting pot', want Amerikaanse kruideniers denken nu eenmaal alleen maar aan eten en andere wereldse heerlijkheden...; daar zijn ze een economische grootmacht mee geworden.
Iedereen in die pot is gelijk aan elkaar: Le Pen, Chirac, Frits Bolkestein, Koning Albert van Belgie, ja, zelfs de in een praalgraf opgebaarde politicus Pim Fortuyn, die in het verleden zo aardig opmerkte dat het mogelijke presidentschap van Nederland twijfels in hem opriep, omdat je van twee magere tonnetjes je hypotheek niet kunt betalen.
"Ik klaag jullie aan", roept Leon de Winter, "omdat jullie het plastic boterhammenzakje haten".
Pim Fortuyn buigt in zijn marmeren kist deemoedig het hoofd. "Ja", roept hij vanuit het graf, met een plechtige stem natuurlijk - want hij draagt een zeer duur donkerblauw presidentspak - "luister naar mijn geliefde zoon Leon de Winter, want hij is de profeet die ik ulieden gezonden heb. Wij zijn te links geweest in dit land. Daarom heb ik een partij opgericht van multimiljonairs, en die gaat Europa weer liefde bijbrengen voor het vak van kruidenier!"
Dat er ook zoiets bestaat als een intellectuele erecode die verbiedt dat je een complexe problematiek in simpele zwart-wit-kadertjes probeert te persen, dat realiseert Leon de Winter zich niet. Hij kiest voor een rechtse wereld die 'goed' is en daarom is iedereen die het niet met hem eens is 'links' - en daarmee 'slecht'.
Een zinvol gesprek voeren met iemand die er zo'n primitief-dualistisch wereldbeeld op na houdt is niet mogelijk. Wanneer jij zegt dat je op grond van intellectuele argumenten het beleid van de staat Israël afwijst, dan wordt er niet geluisterd, maar dan word je bekogeld met een woeste scheldkanonnade die de onwetende buitenstaander duidelijk moet maken dat je een linkse 'bourgeoisofoob' en een 'kruideniershater' bent.
Dat de aanval van Leon de Winter op 'de domme linkse mensen' in Europa volmaakt zinloos en onredelijk is blijkt uit het einde van zijn betoog. Na het uiten van een ellenlange reeks verwijten aan het adres van onbetrouwbare Arabieren poneert hij daar een eigen stelling:

Om mijn eigen positie duidelijk te maken: ik vind dat de joodse nederzettingen vandaag ontmanteld moeten worden, dat vannacht nog een groot veiligheidshek om Israël geplaatst moet worden, dat vervolgens bewaakt wordt door zwaarbewapende Nato-eenheden (met vele duizenden Duitse manschappen om de historie ten dienste te zijn) en dat de Palestijnen het recht hebben om morgen hun eigen Arabische dictatuur te stichten. Maar voor die staat moeten zij een prijs betalen: nadat zij sinds 1948 in vluchtelingenkampen door hun Arabische broeders, daarin gesteund door hele departementen van de Verenigde Naties, zijn gekneveld, belazerd, bedrogen, is het opgeven van het 'recht op terugkeer' naar het joodse land zoals dat tot de grenzen van 1967 heeft bestaan een absolute conditie.

De enige gedachte die na lezing van dat alles in mij opkomt is de vraag waarom Europa Leon de Winter niet in staat van beschuldiging stelt...

Het artikel van Leon de Winter, dat de insuerende titel "J'accuse" draagt (een titel die verwijst naar de Dreyfus-affaire waarin sprake was van antisemitisme) is terug te vinden op de website van Likoed-Nederland.

He who stands up against injustice, should himself refrain from causing injustice others, and should remember that speaking of justice will be meaningless if capital is allowed rule beyond its limits or influence the process of decision-making.
Political and legal justice remains meaningless without social and economic justice. The fight against the wolves and the corruptors will not succeed, if they have contacts and partners inside the corridors of government and the palaces of the Sultan.
All of this, in order to be achieved, requires the establishment and protection of justice. Authority must have its sward while power, must have its own mind, eyes and good conscience.

Saddam Hoessein,
on the occasion of the 34th anniversay of the 17-30 july revolution

The pro-Israel support of the Christian right
in the U.S. makes some Jews nervous.

Fundamentalist Christian activists in America are setting up a campaign called "Stand With Israel" that is intended to work in concert with AIPAC, the main pro-Israeli lobby in the U.S. Fundamentalist circles claim that George Bush's pro-Israel stand derives from his being a born-again Christian.
This bustle of activity by fundamentalist Christians has been garnering increased expressions of gratitude from Jewish organizational leaders. But, if truth be told, they are also to some extent embarrassed by the support. The worldview of the fundamentalist churches, most of which are in the South, is right-wing conservatism, whereas the large Jewish organizations, which are concentrated in the Northeast and Southwest, support liberal ideologies and politicians. (By Eliahu Salpeter, Ha'aretz 17-7-2002)

Palestijnse Rechten

Kort historisch overzicht

ca. 1,250 B.C.
Israelite conquest of Canaan.
965-928 B.C.
King Solomon. Construction of the temple in Jerusalem.
928 B.C.
Division of Israelite state into the kingdoms of Israel and Judah.
721 B.C.
Assyrian conquest of the kingdom of Israel.
586 B.C.
Judah defeated by Babylonians under Nebuchadnezzar. Deportation of its population to Babylon; destruction of the temple.
539 B.C.
Persians conquer Babylonia. Some Jews allowed to return. Construction of a new temple.
333 B.C.
Conquest of Persia by Alexander the Great brings Palestine under Greek rule.
323 B.C.
Death of Alexander leads to alternate rule by Ptolemies of Egypt and Seleucids of Syria.
165 B.C.
Maccabees revolt against the Seleucid ruler Antiochus Epiphanes and go on to establish independent Jewish state.
63 B.C.
Incorporation of Palestine into the Roman Empire.

Samenvatting:

Er bestonden twee koninkrijken: Het koninkrijk Judah, het koninkrijk van de stammen Juda en Benjamin - van dit koninkrijk stammen de joden af, en het koninkrijk Israël, het koninkrijk van de tien stammen.
Zowel het Noordelijke als het Zuidelijke Koninkrijk werden overmeesterd door koningen, die een rijk vertegenwoordigden waarvan het centrum lag in het huidige Irak. Zowel het Noordelijke koninkrijk als het Zuidelijke koninkrijk werden 'gezuiverd', dat wil zeggen dat de politieke en religieuze toplaag werd weggevoerd naar het land van de bezetter (het huidige Irak), hun plaats werd ingenomen door kolonisten uit het rijk van de bezettende macht (Assyriërs in het Noordelijke koninkrijk en Babyloniërs in het Zuidelijke koninkrijk).
Zowel in Israël als in Judea heeft dus vermenging plaatsgevonden. Israëlieten vermengden zich met Assyriërs en Babyloniërs. In Irak gebeurde hetzelfde: de weggevoerde Israëlieten vermengden zich (noodgedwongen) met de Assyriërs en de Babyloniërs.
Het argument van de joden dat de tien stammen van het Noordelijke Koninkrijk volledig verloren zijn gegaan, omdat er rasvermenging is opgetreden, kan daarom moeilijk serieus genomen worden. De tien stammen zijn er wel, maar ze mogen niet bestaan, zoals ze tweeduizend jaar geleden ook niet mochten bestaan. Jezus van Nazareth, die de zijde koos van de geminachte tien stammen, noemde de joden daarom - vanwege hun onzinnige fundamentalisme - de verloren schapen van Israël. Jezus was dus geen anti-Israëliet, maar een anti-jood, een vrijzinnige Israëliet die het fundamentalisme van de joden, die hun eigen broeders met haat en minachting bejegenden, verwierp.

Palestijnen en de verdrijving van de joden

Het is een vreemde zaak dat de Palestijnen, die objectief gezien meer rechten op het bijbelse land hebben dan de joden, zich niet realiseren dat zij in dezelfde mate Israëlieten zijn als de joden. Daar komt bij dat ze niet beseffen dat in het jaar 70, na de verwoesting van de tempel niet de Israëlieten uit Palestina werden verdreven, maar de joden. De joden waren de fundamentalisten die op grond van de heiligverklaring van het land elke vorm van 'vreemd gezag' afwezen en die daarom door de Romeinen radicaal werden verwijderd uit Palestina. Met andere woorden: de inwoners van Samaria en Galilea, en het huidige Jordanië (dat ook tot het bijbelse land wordt gerekend) bleven in het land wonen. Zij waren allemaal Israëlieten, maar werden en worden niet als zodanig erkend door de joden, omdat zij de autoriteit van Jeruzalem afwezen.
Van die niet-joodse, maar wel Israëlitische bewoners (die niet het zuivere ras, maar de gemeenschappelijke religieuze waarden als samenwerkingsbasis accepteerden) stammen de Palestijnen af. Dat daarbij (via immigratie van Arabieren) vermenging is opgetreden ligt voor de hand, maar wie naar het Europese uiterlijk van veel Westerse joden kijkt, die zal zich niet aan de indruk kunnen onttrekken dat ook hier van vermenging sprake is geweest. Die vermenging wordt echter goedgepraat met behulp van het verhaal dat je altijd een Israëliet blijft wanneer je een Israëlitische moeder hebt. Je mag dus duizend Europese (niet-Semitische) vaders in je familie hebben, vreemde heidenen met vreemd heidens bloed die je een wit gezicht en blond vlashaar bezorgen, maar wanneer je gewoon Semiet bent gebleven, mogelijk via vermenging met Arabieren, die via hun afstamming van Abraham dichter bij de genetische bron staan dan niet-Semitische Europeanen, dan ben je geen Israëliet. Kinderachtige kletspraat dus, op grond waarvan je niet het recht hebt miljoenen mensen - waarmee je in genetisch opzicht nog verwant bent ook - te molesteren.

Gerizim, religieus toevluchtsoord voor bastaard-Israelieten

Israelites who were excluded from the Judean temple because they did not meet the standards for purity established by Jewish religious reforms developed in the Babylonian exile were authorized by Sanballat, the Persian governor of Samaria, to erect their own temple on Mt. Gerizim

Ezra vernietigt de tien bastaardstammen

Uit het Oude Testament blijkt duidelijk dat in de geschiedenis van de Israelieten een machtsdaad heeft plaatsgevonden die ertoe leidde dat er een scheiding werd aangebracht tussen Israelieten en Joden. De Joden beschouwden zichzelf vanaf dat moment als de echte Israelieten, ze kozen voor de zuivere bloedlijn, joegen alle buitenlandse vrouwen en hun kinderen Judea uit en distantieerden zich van de 'afvallige' Israelieten die de keuze voor de zuivere bloedlijn afwezen.

"..en zij zonden vervolgens vrouwen met zonen heen..." (Ezra 10:44)

Bush eases call for Arafat's ouster

President Bush softened his demand for the ouster of Yasser Arafat yesterday, saying "the issue is much bigger than a person" and suggesting that reforms could be carried out that effectively reduce the Palestinian leader's power.
The "focus of my administration" is to help develop a Palestinian constitution and reform the Palestinian security and financial structures so as to allow a new state to come into being. Such reforms, the president said, would mean that "one person doesn't get to decide the fate of a group of people who have suffered mightily." They also would shift the responsibility of the security services away from just keeping a ruler in power and ensure that foreign aid helps the Palestinian people, "not a few leaders," he added.

A top Arafat aide, Nabil Shaath, said yesterday that Arafat might appoint a prime minister to run the Palestinian Authority's day-to-day operations after elections scheduled for early next year. But he left unclear whether the prime minister would wield independent power or be subservient to Arafat. (By Mark Matthews, Sun National Staff 18-7-2002)

An Oasis Of Peace In Israel

Jesaja 32

Het Ezra-isme, of de geboorte van de priesterstaat

De Levieten moogt gij niet opnemen onder de ingeschrevenen en het totale aantal van hen moogt gij niet opnemen onder de zonen van Israël. Stel de Levieten aan over de tabernakel der Getuigenis en over al zijn gerei en over alles wat er toe behoort.." (Numeri 1:48-50)

Hoewel de Israëlieten heel duidelijk te kennen is gegeven dat er een scheiding dient te worden aangebracht tussen kerk en staat, de kerk wordt vertegenwoordigd door de Levieten die zich NIET de zonen van Israël mogen noemen (Numeri), is de overtreding van dat gebod tot richtlijn gekozen voor het religieuze en politieke beleid van die groep Israëlieten die zich 'de joden' noemen.
De joden bewoonden het gebied dat Judea wordt genoemd en zij waren voorstander van een heidense vorm van godsdienstbeoefening, waarin het offeren van dieren, met name runderen, centraal stond.
Die gerichtheid op het slachten van runderen is een barbaars, aan de Seth-cultus ontleend, gebruik dat in strijd is met de godsdienstpraktijk die Mozes voor ogen stond. In het Mozaïsche denken stond het geschreven woord, de Wet, centraal. Dat geschreven woord werd opgeborgen in een draagkist, die 'de Ark des Verbonds' werd genoemd, waarmee wordt aangegeven dat via het aanvaarden van de Wet als Goddelijk Principe er een band is gelegd tussen het volk en God.
De Ark des Verbonds was het teken van de onderwerping van de mens aan het intellect. De Ark des Verbonds bevatte 'het geschreven woord' - en dat woord werd opgetekend door een geleerdenklasse (de 'Levieten'), die de mensen eerbied voor het Geschreven Woord diende bij te brengen en die zich daarom niet mocht bezighouden met anti-intellectuele bezigheden, zoals het slachten en verbranden van dieren.
De joden hebben dat gebod overtreden. Zij hebben zich afgescheiden van de Mozaïsche Wet, die de intellectueel boven de barbaar plaatst, en ze hebben zich tot volgelingen gemaakt van Ezra, een religieuze jood die geen profeet was, maar een priester, die in strijd met de voorschriften de scheiding tussen kerk en staat heeft opgeheven.
Ezra was (het staat heel duidelijk te lezen in het bijbelboek Ezra) 'een priester, een schriftgeleerde', die deel uitmaakte van de groep Israëlieten die in Babylonische gevangenschap werden gevoerd.
Hij heeft, na zijn terugkeer in Judea, het principe van de 'bloedzuiverheid' binnen het Israëlitische denken geïntroduceerd en daarmee al die Israëlieten die niet aan zijn zuiverheidregels konden voldoen buiten de gemeenschap geplaatst, een gemeenschap die van nu af aan onder religieuze en politieke leiding stond van joodse priesters en schriftgeleerden, die een aantal uiterst primitieve principes, de bloedzuiverheid en het dierenoffer, tot kernpunt van hun beleid maakten.

En de vorsten traden tot mij toe, zeggende: Het volk Israëls, en de priesters, en de Levieten, zijn niet afgezonderd van de volken dezer landen, naar hun gruwelen, namelijk van de Kanaänieten, de Hethieten, de Ferezieten, de Jebusieten, de Ammonieten, de Moabieten, de Egyptenaren en de Amorieten.
2 Want zij hebben van hun dochteren genomen voor zichzelven en voor hun zonen, zodat zich vermengd hebben het heilig zaad met de volken dezer landen; ja, de hand der vorsten en overheden is de eerste geweest in deze overtreding.
3 Als ik nu deze zaak hoorde, scheurde ik mijn kleed en mijn mantel; en ik trok van het haar mijns hoofds en mijns baards uit, en zat verbaasd neder. (Uit het boek Ezra)

Daarmee maakte hij van de Mozaische droom, die je op verschillende manieren kunt interpreteren, een dictatoriale machtsdroom, waarin de priester geen onafhankelijke behoeder van de Wet als principe is, maar een dienaar van de tot Macht verheven wet.
Dat machtsprincipe manifesteerde zich in de offerdienst, waarin niet het Woord centraal stond maar het bloedoffer.
Mensen die dieren slachten zijn in het algemeen geen intellectuelen. Dat is een vaststaand feit. Intellectuelen zijn altijd en eeuwig de watjes geweest in de wereld van de sterke man.
Een intellectueel hanteert de pen als wapen, hij aanbidt het Geschreven Woord, terwijl de anti-intellectueel het zwaard of het mes als wapen hanteert: hij doodt, hij slacht dieren, hij brengt offers omdat hij het dier in zichzelf niet bedwingen kan.
Ezra, de vader van het judaïsme moet dus gezien worden als een man die het Mozaïsche wetsdenken een negatief gezicht gegeven heeft. Hij heeft grote groepen Israëlieten onzichtbaar gemaakt en alleen een kleine groep mensen die aan zijn (racistische) selectiecriteria voldeden binnen de tot jodendom omgebouwde Israëlitische religie toegelaten.
Je zou Ezra daarom een anti-profeet kunnen noemen, een vrijheid-ontkennende fanaticus die via het plegen van broedermoord de joden op een dwaalspoor heeft gebracht.

Avi Shlaim: Europese Joden
vertellen een anti-Arabisch verhaal

Is there a pattern in Israeli society for what gets remembered and what gets forgotten?

In a sense, the Palestinian-Israeli conflict is, on the psychological level, a contest over who is the victim. The Israelis would never concede to the Palestinians the status of victims, this they insist on keeping for themselves. One example of this is the case of the 1948 refugees, which Benny Morris demonstrated was the result of Israeli pressure and outright expulsions. And yet no Israeli leader would ever accept the moral responsibility, let alone the political responsibility, for creating the refugee problem.
The Israelis are undoubtedly victors, and yet they insist that they're victims as well. This has always been a paradox within Israeli society. On the one hand, they have so much military capability, and on the other hand, they have so much psychological vulnerability, and a self-image that they're weak and under threat.

Is this collective memory selective?

What's been called "the lachrymose version of Jewish history" is an Ashkenazi [European Jewish] version of Jewish and Israeli history which is not supported by the experience of the Jews in Arab countries until 1948. We come from Iraq. For my parents, Iraq was the Garden of Eden. They were very nostalgic about it. There weren't any real problems between Jews and Arabs until the state of Israel was established. So the broad experience of Jews under Arab rule does not support what has been called "the lachrymose version of Jewish history." In a sense, Arab Jews are asked to forget their past in order to conform with the commemoration of an Ashkenazi past, because the political, military, economic and above all the cultural elite in Israel has always been and still is an Ashkenazi elite. Radical, dissenting non-European discourse is marginal. There are a few minority voices, but they don't effect the climate of opinion in Israel. The history which is taught at school is an Ashkenazi history.

Elliott Colla interviews Avi Shlaim,
PalestineChronicle, 18-7-2002

Zijn de Ashkenazische joden wel joods?

Sharon maakt deel uit van de Ashkenazische elite

"If the Jews of Eastern Europe do indeed derive predominantly from Jewish migrants from the Rhineland or from Italy, they might be fairly direct descendants of the original ancient Palestinian Jewish populations. Nevertheless, there clearly would have been admixture with other populations since those days as witnessed by the many Eastern European Jews with red hair and blue eyes, neither a Middle Eastern characteristic.
But if they came from the Balkans, even perhaps with some Khazar ancestry as various people have proposed, or if there were indeed legitimate large-scale conversions of Slavs to Judaism, no more than a fraction of the Eastern European Jewish gene pool might be derived from the Middle East and the ancient Jewish settlement in Palestine.

The Jews recognize that their genetic lineage is primarily from the Turkish-Mongolian Khazars rather than from the lineage of Abraham, Isaac and Jacob. The Khazars adopted the religion of Judaism between the seventh and ninth centuries; this conversion gave rise to their false claim of being Judahites when in fact they have no historical or racial basis for doing so. The Khazars' and their modern-day descendants' claim to being Jews is strictly religious.

Jews & Khazar

Theodor Herzl & de Aristocratische republiek

No one can deny the gravity of the situation of the Jews. Wherever they live in perceptible numbers, they are more or less persecuted. Their equality before the law, granted by statute, has become practically a dead letter. They are debarred from filling even moderately high positions, either in the army, or in any public or private capacity. (Theodor Herzl, in: De Jodenstaat)

Wie voor het eerst het geschrift 'De Jodenstaat' van in handen neemt verbaast zich over de geringe omvang. Het is geen boek, geen wetenschappelijke verhandeling, ook geen doorwrochte visie op de joodse problematiek.., het is een pamflet - niet meer en niet minder - een lange brief, waarin een niet bijzonder realistische dromer alle problemen van het jodendom terug probeert te brengen tot dat ene heilsidee: het opbouwen van een eigen staat.
De inhoud van dat boek bestaat daarom in feite uit weinig meer dan wat losse aanwijzingen hoe zo'n staat gerealiseerd dient te worden: het in het leven roepen van een aantal joodse organisaties die kapitaal bijeen moeten brengen en die moeten proberen land te kopen in twee mogelijke vestingen: Argentinië of Palestina.
Herzl werd niet primair bewogen door religieus-Messiaanse motieven, dat bewijst het feit dat hij Argentinië ook als een mogelijke optie beschouwde. Hij wilde van 'de joodse staat' dan ook geen religieuze staat maken, noch een militaire staat, maar een staat die geleid zou worden door moderne zakenmensen, hij gebruikt het woord 'aristocratie', die zullen streven naar de opbouw van een moderne, technologisch hoog ontwikkelde natie.
Militairen en religieuze leiders horen zich volgens hem niet met de staat te bemoeien. Zij vertegenwoordigen de groep van anti-modernisten, die de vijanden zijn van zakelijkheid en technologische innovatie.
Ondanks zijn bewondering voor moderniteit moeten zijn opvattingen over antisemitisme ronduit bizar worden genoemd. Ze missen elke wetenschappelijke ondergrond. Alles wat hij erover zegt kan teruggebracht worden tot de overtuiging dat joden nooit door hun omgeving geaccepteerd zullen worden, dat de gelijkheid voor de wet in hun geval altijd een holle frase zal blijven en dat christenen eeuwige antisemieten zijn, zodat de vorming van een eigen staat een absolute noodzakelijkheid is.
Hoewel hij heilig schijnt te geloven in zijn opvattingen spreekt hij zich tegelijkertijd volledig tegen wanneer hij het onderwerp van 'de geassimileerde joden' ter sprake brengt. Dat zijn joden die de band met hun eigen ras verloren hebben, en hoewel ze volledig geaccepteerd worden door hun omgeving, zodat het argument van de eeuwig vervolgde jood voor hen niet opgaat, wijst hij desondanks de logische gevolgtrekking dat assimilatie antisemitisme stopt van de hand, omdat de joden volgens hem een band met het eigen ras moeten hebben.
Dat woordje 'ras' maakt zijn betoog onsympathiek. Religie en militarisme vindt hij niet belangrijk, democratie ook niet, want hij kiest voor een 'aristocratische republiek', zodat alleen een staat overblijft waarin ras en het ontwikkelen van moderne, superieure techniek de nationale bindmiddelen zijn.

Wanneer je het pamflet gelezen hebt en vervolgens naar de staat Israël kijkt, vraag je je af wat er terecht gekomen is van het verlangen van Theodor Herzl een moderne antireligieuze, antimilitaristische en aristocratische staat in het leven te roepen, een staat dus die geleid wordt door moderne, zakelijk ingestelde technocraten.
Het werpen van slechts een enkele blik op het bonte, onzakelijke religieus-militaristisch ingestelde gezelschap dat achter de regeringstafel zit zal je in een klap uit de droom helpen...: er is helemaal niets van terecht gekomen!
De staat Israël is weliswaar niet democratisch, de rechten van de Palestijnen zijn namelijk weinig meer dan een dode letter, die alleen maar een schijn van leven meegegeven kunnen worden via demografische maatregelen die de joodse meerderheid dienen te garanderen, maar geen zinnig mens zal de opvatting durven uit te spreken dat het Israël van vandaag een 'aristocratische republiek' is.
Uiterst ouderwets uitgedoste orthodoxe figuren staren je aan en de miliraire ijzervreter Ariel Sharon werpt de bommen en granaten als waren het pepernoten lukraak om zich heen - je hoeft maar een voetzoeker af te steken of de hel breekt los. Met andere woorden: Ariel Sharon is op een zeer onzakelijke wijze bezig het ideaal van de zakelijke aristocratische jood belachelijk te maken.

Theodor Herzl was geen intellectueel, anders had hij het idee van een joodse staat nooit ontworpen, maar juist omdat hij zo weinig intelligente ideeën in zijn geschrift naar voren brengt mag je mensen die op grond van dat geschrift een staat opbouwen zware verwijten maken wanneer zij zelfs die paar ideeën niet hebben kunnen realiseren: namelijk het scheppen van een moderne staat waarin noch de militairen, noch de religieuze partijen de macht in handen hebben.
En dan kun je wel opmerken dat 'de joodse staat' moderniteit onmogelijk maakt, maar als dat zo is, dan zul je het begrip 'joodse staat' uit je woordenboek moeten schrappen, om zodoende de moderne werkelijkheid waarnaar dat begrip 'joodse staat' verwijst inhoud te kunnen geven. (Zwolle, 18-7-2002)

French sources: U.S. to attack Iraq `soon'

The U.S. operation to topple Iraqi leader Saddam Hussein will take place in the coming months, even before November's Congressional elections, according to high-level sources in the French government following talks with American decision-makers and professionals in Washington.

France's traditional reservations about a military operation against Iraq have been blatantly weakened in the weeks since French President Jacques Chirac was re-elected without the need for power sharing with the Left.

Regarding the Israeli-Palestinian context, the establishment of a pro-Western government in Baghdad would loosen the stranglehold on Jordan, "which is, in effect, only a buffer-state between Iraq and Israel and is run with the inspiration of the IDF and Mossad," said one French source. Without an Iraq hostile to Israel breathing down Jordan's neck, the Palestinians would have to sober up from their far-reaching illusions and chances would grow for an arrangement that suits the needs of all three sides - Jordan, the Palestinians and Israel. (By Amir Oren, Ha'aretz, 18-7-2002)

Democratie & Slavernij

Today history is about to repeat itself. The United States is busy redrawing the map of this region to serve its interest and that of its Israeli ally.
President Bush is serving Israel’s interests by bringing all Arab countries to their knees. For all Arabs, the campaign against Iraq will herald a regional catastrophe. (By Osama El-Sherif, PalestineChronicle 19-7-2002)

Democratie & Aristocratie

Theodor Herzl: Uranische stichter van een Saturnale staat

Uranus

Saturnus

Saturnus (Mozes) heeft Jupiter (Jezus) nodig

Kerstmis: geboorte van Jupiter/Jezus

Theodor Herzl is vermoord door de Saturnale Joodse Religie

Uranus: Planet of Rebellion