alle mensen zijn gelijk

JabotinskyArafat tussen terreur en liefdeMaria, moeder van Jezus

voor de wet

"Dit is een mars, het is een pad van rozen. Weet je wat het pad van rozen is? Het is hetzelfde pad dat Christus bewandelde..."

Yasser Aarafat in een gesprek met Isabel Pisano (1991)

Article 26

"All Persons are equal before the law and are entitled without any discrimination to the equal protection of the law. In this respect the law shall prohibit any discrimination and guarantee to all persons equal and effective protection against discrimination on any grounds such as race, colour, sex, language, political or other opinion, national or social origin, property, birth or other status." International Covenant on Civil and Political Rights (ICCPR)

"The Zionist dream is to construct a state which is as Jewish as England is English and France is French. At the same time, this state is to be a democracy on the Western model. Evidently, these goals are incompatible. Citizens of France are French, but citizens of the Jewish state may be non-Jews, either by ethnic or religious origin or simply by choice … To the extent that Israel is a Jewish State it cannot be a democratic state." Noam Chomsky

"Kan iemand schuldig worden bevonden op grond van zijn denkbeelden? Op fouten op het intellectuele, morele vlak staan wettelijk geen straffen. In een democratie mag je denken wat je wilt. Het wordt wel verwijtbaar als je willens en wetens de waarheid negeert omdat het je politiek gezien niet uitkomt..." Martin van den Heuvel, VK 9-12-2000.

Anarchisme & de Wet

Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus Filosoferen is in ons land verboden. Wie zichzelf 'denker' noemt wordt hier weggehoond. Ons land heeft dan ook geen denkers. Wel aangepaste clowns die zichzelf 'filosoof' noemen. Deze clowns stellen doodleuk dat filosofie 'nadenken over alles' is, behalve over 'New Age'. Waarmee zij hebben aangetoond dat zij geen denkers zijn, want iedere denker die het begrip 'alles' met behulp van primitief-moralistische onzin probeert in te dammen bewijst dat hij een gemakzuchtige polderdenker is, iemand die met behulp van een grote schep zand een stukje gebied voor zichzelf afbakent dat hij 'het koninkrijk der Hollandse filosofen ' noemt. Alles wat buiten de dijk ligt bestaat niet.
Dat gelijkstellen van 'alles' aan 'niets' noemt men in de polder 'ALLES'! En daarom is alleen hij in de polder groot, die NIETS is.

Nu we dat weten, dat in de Hollandse Polder niet nagedacht mag worden, kunnen we ons richten tot die mensen die niet mogen bestaan, de uitzonderingen die de moed durven op te brengen de dijken door te steken, mensen die zich realiseren dat je beter kunt verzuipen dan te moeten leven in een muffe wereld waarin elke creatieve gedachte gesmoord wordt in de ranzige stromen boter die in brede stralen van de hoofden van de hoofden der polderbewoners afdruipen.
Tot die niet bestaande mensen richt ik mijzelf. Omdat het heerlijk is te mogen praten met het Zijnde dat niet mag Zijn. Je praat als het ware met God. God IS, maar hij mag niet ZIJN. God moet in Holland boter verkopen en wie geen boterverkoper is slaan we dood.
Holland heeft altijd handel gedreven. Met handel zijn we groot geworden. Met handel worden we geboren en met handel gaan we de kist in.
Daarom had Jezus van Nazareth tweeduizend jaar geleden zo'n immense hekel aan handelaars. Hij joeg ze met behulp van een dikke lat de tempel uit!

Ik ben geen handelaar. Ik verkoop waren die door de Hollandse goegemeente onzichtbaar zijn gemaakt. Dat kan. We verkopen hier verf waarmee je mensen onzichtbaar maakt. Net een Science-Fiction-film voor kleuters: Papa koopt een potje verf, smeert zichzelf in, en kijk eens aan, ineens is papa er niet meer. Papa is 'de grote onzichtbare man' geworden. Zo heet de film dan ook: 'De Onzichtbare Man', en de film is vanzelfsprekend een groot succes..., in de wereld van naïeve kleuters die graag iets leuks willen zien.
Wat is er leuker dan een 'onzichtbare man'?
Ja, zeggen ze in de Hollandse polder, een duidelijk zichtbare Hollander met boter op het hoofd. Maar over het waarheidsgehalte van die uitspraak kan getwist worden.

Een onzichtbare man kan praten. Dat realiseren polderbewoners zich niet, want ze denken daar: 'wat je niet ziet, dat kun je ook niet horen'. Dat is een vergissing. Je kunt nog zoveel onzichtbare verf over een ander uitgieten, zijn stem zal gehoord worden, hoe sadistisch en leugenachtig je ook bent. Zelfs de kleuters die naar de leuke SF-film kijken weten dat.

Onzichtbare mensen vinden het in hun filmwereld aanvankelijk erg grappig dat ze onzichtbaar zijn. Maar na verloop van tijd begint het hen de keel uit te hangen. Ze gaan inzien dat de pot verf die over hen werd uitgegoten het hen onmogelijk maakt normale contacten op te bouwen met andere mensen, en omdat zij onder die dikke laag verf hele gewone, normale kwetsbare sociale mensen zijn, die weinig kunnen beginnen met de eenzaamheid die sadistische verfsmijters andere mensen opdringen, daarom gaan ze op zoek naar verfverwijderaars, mensen dus die hen weer zichtbaar kunnen maken.

Zichtbaar maken van mensen is de taak van de Wet. Veel mensen realiseren zich dat niet. Die denken dat de Wet een leuk onderonsje is van polderdenkers die zichzelf met behulp van de Wet belangrijk maken. Maar dat is een misverstand. Het is niet de functie van de Wet ongelijkheid te scheppen (ongelijkheid scheppen is het onzichtbaar maken van anderen), nee, het is de eerste taak van de Wet gelijkheid te scheppen. Daarom is de Wet de Grote Koning in het Koninkrijk der Anarchisten.
Anarchisten streven naar gelijkheid, vrijheid en broederschap. En dat betekent dat de uitspraak 'voor de wet is iedereen gelijk' een anarchistische uitspraak is. Wet en Anarchisme horen bij elkaar. Met andere woorden" de Wet maakt je niet belangrijk, doet je niet uitsteken boven anderen, nee, de Wet maakt je gelijk aan anderen, doet je inzien dat je niet het recht hebt je eigen middelmatige nonsens tot God uit te roepen. Calvinisten weten dat heel goed. Zij realiseren zich dat in het licht van de Wet klein-menselijke gedragingen doodgewone flauwekul zijn. Voor het grote podium waarop de Wet zich bevindt is het stil en rustig - daar heerst een plechtige sfeer, en elke clown die zichzelf een bontgekleurd petje op het hoofd plaatst wordt honend weggelachen. De clown probeert ongelijkheid te scheppen waar de Wet alleen maar gelijkheid kent.

Astrologen zijn zich daar heel goed van bewust. Zij plaatsen de Wet onder de strenge vaderplaneet Saturnus en het Anarchisme onder de vrijheidsplaneet Uranus. En wanneer zij het New-Age-teken Waterman (Aquarius) bespreken, het teken van vrijheid, gelijkheid en broederschap, dan stellen zij dat dit teken niet alleen door de planeet Uranus wordt beheerst, maar ook door Saturnus, omdat Uranus een hogere vorm van Saturnus is.
Uranus staat voor gelijkheid, en daarom heeft de Uranus-mens de Wet nodig, omdat voor de Wet alle mensen gelijk zijn. Met andere woorden: volgens de astrologie is gelijkheid alleen daar mogelijk waar mensen bereid zijn de Wet te respecteren.

Mozes is de wetgever En met die uitspraak komen we terecht bij de joodse staat Israël, een staat waar ongelijkheid heerst, zodat er onvermijdelijk sprake is van 'gebrek aan eerbied voor de Wet'.
Dat is logisch. Wie weet dat voor de wet iedereen gelijk is en wie desondanks stelt dat zijn staat gebaseerd moet zijn op een ongelijkheidgedachte zal de Wet (de Saturnusmens) moeten vernietigen, daar help geen moedertjelief aan.
En dan kun je wel zeggen dat het New Age denken (Waterman-Uranus-gelijkheid) geen denken is en dat je zulke mensen onzichtbaar moet maken, maar de Wet spreekt en de Wet zal haar stem blijven verheffen, steeds luider en luider. Totdat iedereen weet dat je in een moderne wereld de Wet niet mag vernietigen!


Jezus zeide tot hem:
Ik ben de weg en de waarheid en het leven;
niemand komt tot de Vader (Saturnus=Wet) dan door Mij.
Johannes 14:6

"Alles vaart onder valse vlag, geen enkel woord beantwoordt meer aan de waarheid. Ik - bijvoorbeeld - ga nu naar huis. Maar dat lijkt maar zo. In werkelijkheid ga ik een speciaal voor mij ingerichte kerker in, die nog des te afschuwelijker is omdat hij op een heel gewoon burgerhuis lijkt en door niemand - behalve door mij - als een gevangenis wordt beschouwd..."

Franz Kafka in gesprek met Gustav Janouch

Franz Kafka is een meester in het beschrijven van de geheimzinnige, vijandige wereld waarin een enkeling terecht kan komen. Zonder dat hij iets heeft gedaan wordt hij door een vreemde, anonieme overheidsinstantie ter verantwoording geroepen, omdat er beschuldigingen tegen hem ingebracht blijken te zijn - zo vreemd en onverklaarbaar en volstrekt abstract ook, dat er maar één enkel woord op van toepassing verklaard kan worden: het vreemde, duistere woordje 'absurd'.
Een zinloze, volstrekt absurde wereld, waarin onschuldige, eerlijke en integere mensen zichzelf plotseling aantreffen als 'beklaagde', dat is de wereld van Franz Kafka. Wat altijd verborgen was openbaart zich ineens: een primitief collectief systeem dat zondebokken nodig heeft, onschuldige mensen die bestraft moeten worden en die daarom worden opgenomen in registers, waarvan de inhoud niet te achterhalen valt, hoeveel moeite men ook doet.
Protesteren is zinloos. Vluchten is niet mogelijk. Heel alleen staat de enkeling tegenover de aanklagende instanties en geen mens zal het wagen hem te helpen, omdat men bang is dat het systeem ook de hulpverlener in staat van beschuldiging zal stellen.
Zinloze, absurde beschuldigingen en onverdiende straffen, meer heeft de wereld de intelligente, gevoelige, naar waarheid zoekende mens niet te bieden. Dat, zo stelt Franz Kafka, is het lot van de enkeling - een schandalig lot, waar hij zich eigenlijk tegen te weer zou moeten stellen, ware het niet dat hij achtervolgd wordt door een gruwelijke zwakte - een ontwrichtend gevoel van hulpeloosheid, machteloosheid en uitputting.
Alles wat lomp en sterk is staat tegenover hem. Onbevreesd staren de sterken hem aan en ze barsten in luid lachen uit wanneer hij hen confronteert met woorden als 'recht', 'eerlijkheid' en 'waarachtigheid', heel begrijpelijk natuurlijk, omdat de sterke mens zichzelf alleen kan handhaven in een wereld waarin chaos, willekeur en zinloosheid de hoogste waarden zijn.


Over ijdelheid & het najagen van de wind
Kafka & de ontspoorde vader


Voor De Wet - Franz Kafka

Voor de wet staat een poortwachter. Een man van het platteland komt naar deze poortwachter en vraagt om tot de wet te worden binnengelaten. Maar de poortwachter zegt, dat hij hem nu niet kan toestaan naar binnen te gaan. De man denkt er over na en vraagt dan, of hij later zal mogen binnengaan. "Dat is mogelijk", zegt de poortwachter, "maar nu niet." Omdat de deur tot de wet zoals altijd openstaat en de deurwachter opzij stapt, bukt de man zich om door de deur naar binnen te kijken. De deurwachter merkt het, lacht en zegt: "Als het je zo trekt, waarom probeer je dan niet toch naar binnen te gaan, ondanks mijn verbod. Maar vergeet niet: Ik ben machtig. En ik ben alleen nog maar de laagste poortwachter. Er staan echter van zaal tot zaal poortwachters, de een nog machtiger dan de ander. De aanblik van de derde kan ik zelfs niet meer verdragen.
Zulke moeilijkheden had de man van het platteland niet verwacht; de wet zou toch voor iedereen en altijd toegankelijk moeten zijn, denkt hij, maar als hij de poortwachter met zijn pelsjas beter bekijkt, zijn grote, spitse neus, de lange, dunne, zwarte, tataarse baard, besluit hij toch maar liever te wachten tot hij toestemming krijgt om naar binnen te gaan. De deurwachter geeft hem een krukje en laat hem naast de deur zitten. Daar zit hij dagen en jaren...


Wie de uitspraak 'voor de wet is iedereen gelijk' naast het hierboven weergegeven stukje prozatekst van Franz Kafka legt zal inzien dat bij Kafka de bevrijdende, anarchistische component van de wet volledig ontbreekt. De wet is verworden tot een onbewandelbare weg, die voorzien is van obstakels die als onoverkomelijk worden voorgesteld. De wet, met andere woorden is onbereikbaar geworden, zodat de vertwijfelde zoeker weinig meer durft te doen dan stilletjes plaatsnemen op een klein stoeltje naast de poort die toegang dient te bieden tot de wet, een poort die altijd openstaat, maar die toch niet open is, omdat een vreemde macht er een wachter voor heeft geplaatst.
Hoewel tekstuitleggers de meest waanzinnige verklaringen aan dit simpele stukje proza verbinden wordt nooit gewezen op het feit dat er hier sprake is van twee werkelijkheden: de wereld van de wet en de wereld van de poortwachter, die macht uitoefent over mensen. Met andere woorden: de mens die op zoek gaat naar de wet wordt tegengehouden door de macht (de poortwachter) die zichzelf boven de wet heeft geplaatst. De poortwachter maakt van de wet een onbereikbaar ideaal, waar het altijd open staan van de poort er toch op wijst dat de werkelijke hoedanigheid van de wet het volledig toegankelijk zijn voor alle mensen is.
Toegepast op de militaristische staat Israel (een staat die de eeuwige oorlog preekt) kun je stellen dat het begrip 'Israel' de wet vertegenwoordigt (Mozes), terwijl het begrip 'joods' verwijst naar de poortwachter, de joodse messias, de man van oorlog, die de wet ontoegankelijk heeft gemaakt voor mensen die de wet zoeken.

Nooit zegt de anarchist, mag je de macht (de poortwachter) op de stoel van het gezag (de wet) plaatsen. Maar anarchisten zijn nooit in tel geweest in een wereld waarin alleen maar het recht van de sterkste geldt.

Lees ook: Is ons bestaan een dubieuze zaak?

Israeli Troops Blow Up Palestinian Hebron Police HQ

Loay Abu Haykel/Reuters The Israeli army ended a four-day siege of a Palestinian police headquarters by blowing up the hilltop compound where it said about 15 suspected militants had taken refuge.
The fate of the wanted Palestinians was unclear after the fortress-like structure in the city of Hebron was flattened by a thunderclap explosion in the morning that shattered windows in dozens of homes and propelled parked cars through the air. (By Matt Spetalnick, Reuters 29-6-2002)


U.S. should not dismiss Arab peace proposals

The United States has taken a "step back" from its support of a Saudi plan to achieve Mideast peace by launching its own blueprint to end the Israeli-Palestinian crisis, a top Saudi official said.
Saudi intelligence chief Prince Nawaf also said President George W. Bush's call for a change in the Palestinian leadership was "illegitimate."
"Do the Americans accept to be told who they should elect and who should be their president?" Nawaf told the London-based Asharq al-Awsat newspaper in comments published on Saturday. (Associated Press/Ha'aretz, 29-6-2002)

Israel Shahak's eerbied voor de Wet

"I am a Jew living in Israel, and consider myself a law-abiding citizen. I serve in the army every year, in spite of being nearly forty years old. But I am not ‘devoted’ to the State of Israel or to any other state or human organization. I am devoted to my ideals. I believe in speaking the truth and in doing something for securing justice and equality for all human beings..." (1973)

Zionism in Bible Prophecy

De rede die door George W. Bush niet werd uitgesproken

My vision is two states, living side by side in peace and security. There is simply no way to achieve that peace until Israel ends the disastrous settlement project. Yet, at this critical moment, if all parties will break with the past and set out on a new path, we can overcome the darkness with the light of hope. Peace requires a new and different Israeli leadership, so that a Palestinian state can be born.I call on the Israeli people to elect new leaders, leaders not compromised by war crimes. I call upon them to build a real democracy, based on tolerance and liberty. Not just for Jews, but for all the citizens of Israel. If the Israeli people actively pursue these goals, America and the world will actively support their efforts. If the Israeli people meet these goals, they will be able to reach agreement with the Palestinians, the Syrians and the Lebanese on security and other arrangements for independence. And when the Israeli people have new leaders and new security arrangements with their neighbours, the United States of America will support the creation a liberated and fully sovereign Palestinian and a permanent and final settlement in the Middle East...

Ahmed Amr, PalestineChronicle 29-6-2002

Jewish Pawns in their Leaders’ Hands

During the British Mandate government in Palestine (1922-1948), the average Jew was caught in the middle, for he was being used as a pawn in a bigger game than he realized. In 1941 and 1942 the German Gestapo offered to transport all Jews to Spain for $1,000 for each family, on condition that these Jews not move to Palestine. The Jewish Agency declined the offer—they must move to Palestine or suffer in their own countries.
In 1944 a similar offer was made in regard to Hungarian Jews. Again, the Jewish Agency declined the offer—they must move to Palestine or suffer in their own countries to put propaganda pressure upon the European governments. Germany and Britain, during World War II, even agreed to evacuate 500,000 Jews from Europe and resettle them in British colonies. It was the Jewish Agency that refused the offer—they must move to Palestine or suffer in their own countries.
The British government granted to 300 rabbis and their families visas to the Colony of Mauritius, with passage through Turkey. The Jewish Agency stopped this plan, too, saying that the 300 rabbis and their families ought to be “gassed” for their disloyalty to Zionism. Presumably it was more acceptable to the Jewish Agency that their Jewish pawns be “gassed” to put more pressure on Britain. (Zionism in Bible Prophecy)

The Third Reich and the Palestine Question


Het Wrede Spel Van De Macht

In een wereld waarin de Macht boven de Wet wordt geplaatst tellen individuen niet. Joden noemen zichzelf 'Gods volk', maar ze realiseren zich niet dat ze ter dood veroordeeld zijn door een stel bekrompen, eendimensionale leiders. Noch de Likud, noch de Arbeiderspartij, noch de religieuze fundamentalisten hechten ook maar enige waarde aan de spiritualiteit die besloten ligt in de teksten van het Oude en het Nieuwe Testament, wijsheid waarin de voortdurende strijd tussen Wet en Macht centraal staat.
Het Nieuwe Testament laat zien hoe de Wet aan het kruis wordt genageld door de Macht - maar het Nieuwe Testament wordt door leiders die de Macht boven de Wet plaatsen afgewezen!
Zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog de gaskamer werd geprefereerd boven het afstand doen van 'het heilige land', zo worden ook nu de belangen van individuele joden ondergeschikt gemaakt aan het realiseren van de zionistische droom.
"Waarom werden wij vergast?", vragen veel joden zich af - en ze wijzen naar Hitler, maar ze vergeten het feit te vermelden dat Hitler een joodse droom in praktijk bracht: het realiseren van een raszuivere staat, waaruit alle vreemde elementen verwijderd dienen te worden. Verwijdering was dus de eerste doelstelling - niet de vernietiging.
Israëlische leiders hebben de Messiasrol van Hitler overgenomen. Zij realiseren zich niet dat vergoddelijking of idolisering (star, anti-intellectueel machtsprincipe) de ontkenning is van het pragmatische, dus flexibele, principe van de Wet. De Wet is een product van een Vaderlijke of Saturnale wetgever, dat beschermd wordt door Moederlijke wetsdienaars: Levieten - mensen die niet de staat, maar het volk moeten dienen. Levieten mogen zich - het staat heel duidelijk in het Oude Testament - niet 'de zonen van Israël' noemen - zij zijn in feite randfiguren die boven de partijen behoren te staan.
Zonder aandacht te besteden aan deze fundamentele wetsbeginselen (waarin de wet fungeert als principe, en niet als idool) heeft men plaatsgenomen voor een groot schaakbord, waarop mensen (zowel joden als niet-joden) als willoze pionnen heen en weer worden geschoven.
De slachtoffers van de zelfmoordaanvallen, meedogenloze machtsdaden die een reactie zijn op keihard, star, ideologisch wangedrag van de aan Macht verslaafde Israëlische overheid, hangen als bontgekleurde reclamepoppetjes aan het plafond. Zij zijn er niet om gevoelens van medelijden op te roepen, nee, zij zijn er om haat te rechtvaardigen: Haat in dienst van de naar vernietiging van de Wet strevende Macht.


What we are witnessing now is a downward spiral into barbarism and a fallback to primitive “tribal” warfare. It is not a clash of civilizations, but a war of barbarisms, where civilized values are being eroded and rolled back every day." - Abdelwahab El-Affendi

Jezus veroordeelt wetteloosheid en onrechtvaardigheid van gemakzuchtige religieuze leiders

17 Gij moet niet menen, dat ik gekomen ben om de wet of de profeten te ontbinden: ik ben niet gekomen om te ontbinden, maar om te vervullen.
18 Want voorwaar ik zeg u: Totdat hemel en aarde voorbijgaan, zal niet de kleinste letter noch één tittel van de wet voorbijgaan, totdat het alles zal geschied zijn.
19 Wie nu één der kleinste geboden ontbindt, en den mensen alzo leert, die zal de kleinste zijn in het hemelrijk; maar wie ze doet en leert, die zal groot heten in het hemelrijk.
20 Want ik zeg u: Tenzij uwe gerechtigheid beter zij dan die der schriftgeleerden en Farizeën, zult gij niet in het hemelrijk komen. (Mattheus 5)

In joodse geschriften wordt Jezus vaak afgeschilderd als een rebel, een ketter. Dat was hij tot op zekere hoogte, daar waar hij zichzelf 'de Messias' noemde. Die daad was objectief gezien natuurlijk geen ketterse daad, omdat ketterij alleen dan gebruikt kan worden wanneer een gelovige de wet verwerpt, en dat deed Jezus niet. Hij was een wetsgetrouwe jood. Hij verwierp de wet niet, hij stelde alleen dat hij het recht had die wet op zijn eigen wijze te benaderen. Wanneer hij stelt dat hij de Messias is, dan doet hij dat op grond van zijn persoonlijke kennis van de schrift. Met andere woorden: hij is geen ketter, maar hij handelt in strijd met de interpretaties van de schrift van anderen, mensen die niet alleen denken dat zij het beter weten, maar die ook menen dat zij het recht hebben hun 'weten' boven het weten van de individuele gelovige te plaatsen, omdat zij 'schriftgeleerden' zijn.
De schriftgeleerden handelen niet meer in de geest van de Wet. Zij zijn gemakzuchtig geworden en daarom beroepen ze zich op de machtspositie die ze innemen. Zij hebben de macht en wie in strijd handelt met de macht is een ketter.
De Wet is voor hen geen vitaal beginsel meer. Zij hebben de geest van de Wet, die voortdurende aanpassing eist, vervangen door een reeks routineuze handelingen: gebedsregels, kledingvoorschriften, en andere futiele regels, die in geen enkel opzicht meer verwijzen naar de Wet als moreel principe, een opvoedend, vormend beginsel dus, dat mensen moreel besef dient bij te brengen.
Gebedshandelingen werken afstompend. De voortdurende herhalingen van steeds dezelfde handelingen zetten mensen niet aan tot denken, laat staan dat ze ertoe worden aangezet op een kritische wijze het leven te bekijken, hetgeen toch een eerste voorwaarde is voor het doen ontstaan van moreel besef in een mens. Gelovigen kunnen biddend en zingend de meest wrede daden begaan: ketters verbranden, ongelovigen doodslaan, zondaars kapotmaken, en ga zo maar door. Dat zijn allemaal daden die gedachteloos worden gedaan, omdat de priesters het principe van de Wet hebben teruggebracht tot een paar simpele regels, die het geweten van de mens hebben gedood.
Dat wangedrag: het doden van het geweten van de mens, door de op morele vorming gerichte Wet van Mozes ondergeschikt te maken aan de gemakzucht van op macht beluste priesters, wordt op felle wijze veroordeeld door Jezus. Moraal is niet het aankweken van gemakzucht, moraal is mensen leren nadenken, door het afschaffen van op afstomping gerichte routinehandelingen.
Daarom hecht Jezus weinig waarde aan gebed en Sabbatplicht. De Wet moet mensen rechtvaardiger maken, dat is handelen in overeenstemming met de geest van de Wetgever. En omdat Jezus ziet dat de Farizeeën, ondanks het feit dat zij zich aan de rabbinale voorschriften houden, helemaal niet rechtvaardig zijn, daarom roept hij de mensen op zich af te keren van deze gewetenloze letterknechten die elk contact met de Levende, Vitale Geest van de Wet verloren hebben.

Israel wijst Internationaal Strafhof af

The risks in the Rome Statute

The Rome Statute of the International Criminal Court goes into force today, establishing for the first time a permanent institution for investigating and judging people accused of crimes against humanity and war crimes. The court, which will begin operating from The Hague next year, will have the authority to judge individuals, based on complaints made to it by governments or the UN Security Council.
At the end of 2000, Israel signed the Rome Statute, thus expressing its support, in principle, for the international court. Yesterday, the government decided not to ratify its signature, and not to join the countries that have ratified their membership in the court.

Under pressure from the Arab states, the statute determines that "transferring population to occupied territory" is a war crime, and that article now is apparently threatening to yield suits against the settlements. That approach must be rejected. The solution to the Israeli-Arab conflict is to be found on the political plane, and the fate of the settlements should be determined around the negotiating table and not in a courtroom.

The new institution does not have jurisdiction over the West Bank and Gaza, which are not part of a sovereign state. Presumably, the U.S., which is in principle against the International Criminal Court, will not allow the UN Security Council to put Israel on the defendants' bench. (Ha'aretz Editorial, 1-7-2002)


What Bush doesn't know about Palestine

The president was misinformed when he told the Palestinians to draft a democratic constitution. The Palestinians already have such a constitution. I know, because I translated it.
Yasser Arafat established a Constitution Committee in 1999, long before either George Bush or Ariel Sharon came to power and assumed the right to tell Palestinians how to run their affairs. After months of research and debate, the Committee completed a draft in September 2000. Two friends and I, all three of us students of Arabic sharing an apartment in Cairo, were asked to translate the draft. We eagerly agreed.
For days on end, we hovered around my laptop, meticulously considering every word we translated. As modern twentysomething women, we were determined to make the Palestinian constitution even more democratic than the American one by rendering the English text gender-neutral. Not unlike male politicians and academics everywhere, however, the members of the Palestinian Constitution Committee eventually reinserted the he's that we had taken such pains to circumvent.
So I've reviewed every 'for,' 'if,' and 'but' of the Palestinian Constitution, and I can say that it's not too bad. It provides for regular elections, separation of powers, and civil rights. It addresses the rights of Palestinian refugees, and it pledges religious tolerance.

My friends and I became completely absorbed in the constitution of the Palestinian state-to-be in order to meet our Sept. 30, 2000, deadline.
It was only after we had submitted our translation, therefore, that we switched on the news and discovered that Palestine was in flames. Two days before, Ariel Sharon had visited the Al-Aqsa mosque. (Wendy Pearlman, Boston Globe 30-6-2002)


Hope for democratic governance?

In the summer of 2000, Palestinian committee members acting individually and sometimes collectively produced several constitutional drafts, some of which were circulated in public and discussed in workshops. A number of drafts revived much of the liberal spirit (and content) of the abortive Basic Law. The committee as a whole recognized these efforts, but endorsed none of them. (Nathan J. Brown)

Nathan J. Brown is Professor of Political Science and International Affairs at George Washington University and is Scholar-in-Residence at the Middle East Institute

The world has been changed into a zoo

The world has been changed into a zoo where the occupier sinisterly aims to silence every move for liberation and freedom. The answer is clear and definite; it lies in the implementation of related UN resolutions and only in their implementation. Driving wedges between countries sinisterly and unwisely as to widen gaps of misunderstanding and block channels of high level contact and communication is never the answer. Accusing others of shouldering the responsibility for the Israeli occupation security, displacement of the Palestinians and war crimes is but to aggravate an already explosive situation.
The international rational consensus led the world in the mid of forties to create the UN as a forum for reason, justice and as a mechanism for conflict prevention and settlement. As expected, the UN has to play a leading role now as to underline the international commitment and determination to work for just and equal lasting peace. The facts on the ground do justify a binding Chapter Seven resolution as to compel Israel to implement the tens of unheeded resolutions; hence the ongoing reckless Israeli policy does threaten the world stability and security.
If so, the eroding credibility of the UN is to even to get worse! The United Nations has to help the people of the region to live in peace and coexistence. Many here in this part of the world, and from all sides, pin their hopes on a more active UN indulgent as to turn a new more secure chapter in living free away from all forms of threats and aggressions. (Mohammad Abdo Al-Ibrahim, Syria Times 23-6-2002)

United Nations

WE THE PEOPLES OF THE UNITED NATIONS DETERMINED

to save succeeding generations from the scourge of war, which twice in our lifetime has brought untold sorrow to mankind, and to reaffirm faith in fundamental human rights, in the dignity and worth of the human person, in the equal rights of men and women and of nations large and small, and to establish conditions under which justice and respect for the obligations arising from treaties and other sources of international law can be maintained, and to promote social progress and better standards of life in larger freedom, DE WET IS ER VOOR IEDEREEN!

AND FOR THESE ENDS

to practice tolerance and live together in peace with one another as good neighbours, and to unite our strength to maintain international peace and security, and to ensure, by the acceptance of principles and the institution of methods, that armed force shall not be used, save in the common interest, and to employ international machinery for the promotion of the economic and social advancement of all peoples,

HAVE RESOLVED TO COMBINE OUR EFFORTS TO ACCOMPLISH THESE AIMS.

Divided Europe won't sway Washington

Per Stig Moller, Danish foreign minister, cannot hide his frustration with Washington, especially with President George W. Bush's call this week for the Palestinians to oust Yassir Arafat as their leader. "We support those who were chosen as leaders," he said. "And we support an international peace conference."
As a result, Mr Moller said the EU has to do everything possible to keep the lid on violence between now and next January's Palestinian elections. Without a road map, an international peace conference, or a US administration willing to talk to Mr Arafat, the coming months look grim.

Then there is the US's rejection of the new International Criminal Court, which Henry Kissinger recently called a "kangaroo court".
The ICC treaty comes into force on Monday. But the US has already threatened the United Nations security council that if American troops do not receive blanket immunity from ICC prosecution, Washington will consider pulling its troops out of the Balkans.
Despite the "special relationship" between London and Washington, Tony Blair, the British prime minister, has had little effect on US foreign policy.
"Blair knows Bush's Middle East policy and the administration's whole attitude to the ICC is out of line," said a UK diplomat. (Judy Dempsey, Financial Times 29-6-2002)

The DRAFT
Of the
Palestinian Constitution

Klik hier

In Cooperation with the
Konrad Adenauer Foundation

Preface and Acknowledgement

This draft is the work of the Palestinian Constitution Committee. President Yasir Arafat established the Committee in November 1999 and appointed Minister Nabil Sha’ath its chairman. The Committee’s mandate and efforts were endorsed by the Central Council of the PLO in its various meetings during 2000. The Palestinian Center for Policy and Survey Research (PSR) provided the support needed for the Committee in order to facilitate its work and insure an effective process of consultation and participation in the drafting phase of its work. Throughout 2000, PSR commissioned comparative research and organized retreats and specialized workshops where various versions of the Draft Constitution were presented and discussed. (Khalil Shikaki, Director)

Amerika & De Schertsrechtbank

De Amerikanen verwerpen de idee van een Internationaal Gerechtshof. Ze hebben het steevast over een "kangoroo court", een schertsrechtbank, waar eventuele Amerikaanse betichten geen eerlijk en rechtvaardig proces zouden kunnen krijgen als de politieke conjunctuur tegenzit en de Amerikanen de zaak niet controleren. Een fundamenteel wantrouwen dus tegen de mogelijkheid van eerlijke tribunalen. In de plaats willen ze wel ad hoc-tribunalen, die ze in het de beste traditie van Amerikaans unilateralisme kunnen manipuleren en die Amerikaanse belangen moeten dienen – zeker geen Amerikanen veroordelen.
In die optiek wordt ook het Joegoslavië-tribunaal gefinancierd door Washington, dat een zorgvuldig oog houdt op het personeel dat er werkt. De aanklagerssectie is grotendeels in handen van Amerikanen. De aanklagers en de rechters zijn zorgvuldig uitgekozen. Opvallend is het ontbreken van personeel uit het voormalige Oostblok en de (ex)-communistische wereld. Het is duidelijk een politiek tribunaal.
(Paul Vanden Bavière)

Nu Amerika weigert het nieuw opgerichte Internationale Strafhof te erkennen, dient de wereldgemeenschap zichzelf de vraag te stellen of Amerika nog wel als lid van de Verenigde Naties kan worden geaccepteerd.
Een internationale gemeenschap is alleen dan een gemeenschap wanneer elk lid van de gemeenschap zich onderwerpt aan onafhankelijke justitiële controle. Binnen zo'n gemeenschap mag niemand zichzelf de rol van 'absoluut goede natie' toeeigen. Dat is wat Amerika, dat zich steeds meer gaat manifesteren als een verlengstuk van de Messiaanse staat Israël (een staat die niet berecht wil worden, omdat zij niet tot kwaad in staat is), wil. Amerika bepaalt wat goed en wat slecht is. Alleen diegene, die in de ogen van Amerika 'slecht' is mag worden bestraft.
Amerika verwerpt dus op wereldniveau de scheiding der machten en wil alle machten in zichzelf verenigen. Een waanzinnige daad, waaruit diepe minachting voor de wet spreekt.
De wereldgemeenschap kijkt zwijgend toe. Israël en Amerika hebben het geld en de macht. Een eigen politiemacht oprichten wordt niet overwogen. En toch is het beter afstand te doen van een stuk welvaart in dienst van het recht, dan de laars likken van een schijnheilige onderdrukker.


Scheiding der machten

Wanneer de uitoefening van de wetgevende en van de uitvoerende macht aan één persoon of aan één instantie toebehoort, dan is er geen vrijheid omdat men kan vrezen dat de alleenheerser of instantie naar willekeur wetten kan geven, die hij ook willekeurig kan uitvoeren.
Er bestaat ook geen vrijheid waar de rechterlijke macht niet gescheiden is van de wetgevende en de uitvoerende machten; zou ze met de wetgevende macht verbonden zijn, dan zou daarmee een onbeperkte macht opgericht worden... want de rechter zou zelf wetten kunnen opstellen. Ware ze met de uitvoerende macht verbonden, zo zou de rechter zijn besluiten met de macht van een onderdrukker kunnen doorvoeren.

Montesquieu,
De scheiding der machten (L'esprit des lois, 1748)


Trias Politica

De staat oefent drie werkzaamheden uit. Zij geeft algemene voorschriften omtrent de wijze waarop men zich moet gedragen: de wetgevende macht. Daarnaast moet de staat de interne en externe veiligheid garanderen. Deze taak kan als de uitvoerende taak van de overheid worden gezien. Ten slotte behoort de rechtspraak tot het takenpakket van de overheid: rechterlijke macht. Deze drie taken moeten aan van elkaar onafhankelijke autoriteiten worden opgedragen, om tirannie en almacht te voorkomen. (Parlement en Politiek)

Trias Politica & De Drie Koningen

Drie Koningen In de oudheid werden de belangrijkste taken van de overheid toegekend aan drie planeten: Saturnus (de wetgevende macht), Maan (zorg en veiligheid - uitvoerende macht) en Jupiter (de rechterlijke macht).
De term 'macht' is in feite onjuist. Juister is het om te spreken over gezagstaken. De overheid heeft een dienende taak (gezag uitoefenen is mensen dienen), waar macht een dwingende taak heeft in dienst van het gezag.
He begrip 'macht' hoort bij organisaties als leger en politie. Zij treden dwingend op, waar mensen weigeren de autoriteit van het gezag te aanvaarden.
In het evangelie komen (volgens de leer van de Rooms-katholieke kerk) drie koningen het kind Jezus eer bewijzen. Daarmee wordt in feite aangegeven dat Jezus geen machthebber is, maar een gezagsdrager, die de mensen eerbied wil bijbrengen voor het gezag, een idealist dus, die juist vanwege zijn idealisme door machtige huichelaars vernietigd werd.
Trias Politica & Anwar El-Sadat

Arafat omhelst het Gezag Anwar El-Sadat is geboren op 25 december 1918 in de Egyptische plaats Abu Mit Al Kaum, 's morgens rond half een.
Die tijd levert bovenstaande geboortehoroscoop op, waarin de drie planeten Saturnus (vader - wetgever - Mozes), Maan (moeder - zorg - Levi) en Jupiter (recht - wijsheid - waarheid) een dominante plaats innemen.

Opvallend detail in de horoscoop van Sadat is de plaatsing van de Maan in het dierenrieteken Maagd. Religieuze mensen geloven in de maagdelijke geboorte van de Messias. Omdat het denken in de oudheid 'astrologisch denken' was, ligt het voor de hand die uitdrukking astrologisch te duiden. Wanneer de Maan, die de Moeder symboliseert, in het teken Maagd staat, kan gesproken worden over een 'Maagdelijke Moeder'.

Zie ook:
De Drie Koningen Symboliek

Staatsterreur Loont

Israel's behaviour follows a pattern. It provokes the Palestinians into launching attacks and then responds with disproportionate force. Each Israeli "incursion" or "retaliation" pushes back the boundaries of what the West accepts. Every step is more radical than the last.
A year ago, Israel could not occupy a Palestinian city for a day without a storm of international protests. Today it has reoccupied almost every West Bank city, vowing that the occupation will be permanent unless it decides that Arafat is co-operating against "terror". There is silence from the West.
(PalestineChronicle 2-7-2002)

GROTE MORALISTEN in ons land hebben zich jarenlang beziggehouden met de vraag hoe het toch mogelijk was dat Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog niet in verzet kwamen tegen leiders die niet deugden. Vooral tijdens het showproces dat werd opgevoerd rondom de persoon van Aldolf Eichmann speelde die discussie zich af. Harry Mulisch, opportunist, en daarom Nederlands grootste moralistische schrijver, was aanwezig in Jeruzalem en drukte op pathetische wijze zijn afschuw uit: "Hoe daar een man zat die zich niet schuldig voelde, een man die zei dat hij maar een onbeduidend radertje was in een groot geheel en dat elk protest daarom zinloos zou zijn, omdat de MACHT alomtegenwoordig was."
MACHT is gericht op het doden van het geweten. MACHT is gewetenloos. MACHT eist dat we geestelijk dode mensen zijn die willoos en kritiekloos kiezen voor de schizofrenie. In de wereld van de MACHT is de mens een plant. Hij denkt dat hij vrij is, maar hij is een marionet, die gehoorzaam de bevelen van de leiders volgt. Elke enkeling die uit de tredmolen wil stappen wordt vernietigd. Daarom zwegen de Duitsers, en daarom zwijgen wij. De MACHT heeft ons doodgeslagen. We protesteren niet meer. We geloven nu dat de vijand van de MACHT de duivel is en met de duivel kunnen we geen zaken doen.
Dat betekent dat het veroordelen van Adolf Eichmann door de moralistische gemeente in ons land een zinloos oordeel was. Dat oordeel krijgt alleen betekenis wanneer we zelf moediger zijn dan Eichmann. Maar we zijn niet moedig. Net als Eichmann hebben we onze baan, ons gezin, onze sociale contacten en net als Eichmann zien we ons geplaatst tegenover een reusachtig netwerk van MACHTIGE REUZEN, die ons het gevoel geven dat we kleine nietige insecten zijn, die met een enkele klap doodgeslagen kunnen worden. En daarom zwijgen we en doen we niets. We spelen een spel. We spelen rechtertje met verlos. Maar het is een zinloos spel. Omdat de MACHT elk rechterje dat een echte rechter wil zijn doodslaat.


"Men kan het gespletenheid noemen. Ik heb geweten en beroep van elkaar gescheiden. (...) Ik moest gehoorzamen. Niemand kan zeggen dat ik mijn werk niet goed heb gedaan." - Adolf Eichmann


Het Proces Eichmann

Giddeon Hausner is de hoofdaanklager. Hij brengt in totaal vijftien aanklachten tegen Eichmann naar voren: vier voor misdaden tegen joden, vier voor oorlogsmisdaden en zeven voor misdaden tegen de mensheid in het algemeen. Zijn eis is de doodstraf.
Hausner voert met nauwelijks ingehouden woede en sarcasme zijn steeds weer terugkerende vragen op naar weten, geweten, schuld en verantwoordelijkheid.

Het Geweten Van Ariel Sharon

"Barak is going to expel 18,000 Jews from their homes. This will be a mortal blow to Zionism and the settlement movement." (Ariel Sharon in: 'Tell the truth Barak', febr. 2000)

Wat betekenen de woorden 'weten, geweten, schuld en verantwoordelijkheid', wanneer de mens de gevangene is van een ideologisch systeem dat alle belangrijke waarden in het leven ondergeschikt maakt aan het Idool?
Ariel Sharon verweet Barak dat hij de zaak van het zionisme en de daarbij behorende nederzettingenpolitiek verkwanselde. Dat zijn de twee peilers waarop zijn moraal is gebouwd: Zionisme en Nederzettingenpolitiek. Alle andere waarden worden gespiegeld aan deze hoofdwaarden.
Je bent goed als je pro-zionist bent en een voorstander van de nederzettingenpolitiek en je bent slecht wanneer je die 'heilige waarden' verwerpt. In dat geval ben je een zielige gek, een anti-semiet, een wetteloze rebel en een fascist en dan moet je van het toneel verdwijnen - dan heb je het recht om te leven in 'een goede maatschappij' verloren.
Intelligente mensen noemen een dergelijk moraal-systeem een fascistisch moraal-systeem, omdat het fascisme ook het idool boven de universele rechten van de mens plaatst.
Het feit dat terroristen bommengooien verandert niets aan de principes die in deze kwestie in het geding zijn. Ook al gooien terroristen heel New York plat, dan nog kan daarmee moraalloos gedrag niet worden goedgepraat.
En dat is nu precies wat momenteel wel gebeurt. We staan toe dat Amerikanen - dankzij de aanvallen van verblinde terroristen - hun hoge morele democratische principes verkwanselen in dienst van een fascistisch regime dat 'het zionisme' en 'de nederzettingenpolitiek' tot hoogste morele waarden heeft uitgeroepen.

Zie ook: De horoscoop van Ariel Sharon

Families Are Torn Apart by Israel’s Fence

In the low rolling hills between the Mediterranean and the Jordan Valley desert, two villages a mile and a half apart, whose histories have long been entwined, have begun to say their farewells. The 3,000 residents of Rumane are not going anywhere. Nor are their friends and relatives who live across the valley in Salem.
For decades, villagers have flowed back and forth, padding through the olive orchards and along goat tracks, freely crossing the invisible 1967 Green Line between Israel and the West Bank. But not for much longer. Three giant yellow diggers which began tearing up olive trees last week provided confirmation that the two Arab communities are soon to be separated.
A giant fence is on its way, plunging both villages into gloom. It is, says Sa’id Abu Bakr, chairman of the district council, a “social and economic tragedy”.

By Phil Reeves, PalestineChronicle 1-7-2002

Mohammed Dahlan - We'll choose our leaders

As long as the Israelis are against Arafat, I'm with him - whatever my reservations

Far from setting out a vision of peace, President Bush's plan for the Middle East points instead to an American decision to give up on the peace process. What has effectively been done is to transform a series of demands of the international community and international law into a series of demands to be made of Yasser Arafat. It also gives a new meaning to the word democracy, where our leaders are to be chosen by others.
The US administration is simply not prepared to confront the Sharon government under any circumstances. That was made clear by the fact that Bush has repeatedly asked Sharon to leave Palestinian cities and been ignored. The net effect will be to make the conflict worse, while providing no positive gains for either Palestinians or Israelis.
It is important to understand how we reached this bloody impasse. I took part in the Camp David talks in the summer of 2000 and was one of those who fought hardest to reach an agreement - indeed, I had to put up with accusations from others in the Palestinian delegation that I was too keen to reach a deal. But I was the first to refuse what had apparently been offered (apparently, because nothing was in writing). Contrary to subsequent claims, there was no serious offer made at Camp David, no solution floated that we would have regretted passing up.
The talks at Taba four months later, where there was a serious dialogue, were a different matter. If we had been offered at Camp David the kind of outline package we reached at Taba, we could have had a deal. But Ehud Barak, the Israeli prime minister, blocked the attempts to reach agreement because Israeli elections were two weeks down the line. (The Guardian, 2-7-2002

Dahlan has represented Palestinians in security negotiations with Israel and analysts say he is regarded by Israel and the United States as a reliable Palestinian peace partner and among the best in the crop of a new leadership generation.

Friedrich Nietzsche & de Profeet Mohammed

Voor Socrates was de waarheid heilig en de enige manier om tot de waarheid te komen was de rede. Bij Socrates worden de filosofie en de wetenschap serieus.
Nietzsche heeft altijd een enorme hekel gehad aan deze Griekse wijsgeer. Volgens Nietzsche is de rede er om het instinct te dienen.
(FRANK HARTGERS, Over de Vrolijke Wetenschap)

Nietzsche was een groot liefhebber van de waarheid. Alles wat leugenachtig was vervulde hem met gevoelens van intense afkeer. Met name de leugenachtige werkelijkheid van de joods-christelijke godsdiensten vormt in zijn werk het object van genadeloze kritiek: "Nooit is er onder de zon iets leugenachtigers werkzaam geweest dan een joods-christelijke priester.."
Het spreekt vanzelf dat Nietzsche niet erg geliefd is in joods-christelijke kringen, hetgeen niet getuigt van een objectieve, op weten gerichte instelling. Wie het werk van Nietzsche namelijk goed leest zal ontdekken dat hij in Jezus van Nazareth geen joods-christelijke priester ziet. Jezus was in zijn ogen de enige echte christen (of christelijke jood) die ooit heeft bestaan, en met zijn dood is volgens Nietzsche ook 'het christendom' gestorven
Nietzsche bewonderde in Jezus de rebellie, de opstand tegen het schijnheilige priesterdom, dat daarom zo verwerpelijk was, omdat het de vitale, naar leven verlangende instincten in mensen probeerde te vernietigen.
Drie Koningen Jezus noemde zichzelf 'de weg, de waarheid en het leven'. Waar Jezus voor het leven (leven=moeder=Maan) pleitte en de religieuze leiders van zijn tijd verweet dat ze via een systeem van overreglementering en heiligverklaring van door mensen opgestelde geboden het levensverlangen van vrijheidslievende mensen aan banden wilden leggen, daar vindt hij de filosoof Nietzsche aan zijn zijde. Waar Jezus echter de nadruk legt op 'de weg' (wet=Saturnus) en 'de waarheid' (recht=Jupiter), daar komt hij in botsing met de hedonistische Nietzsche, die - juist omdat hij geplaagd wordt door op isolatie en eenzaamheid gerichte ziekteverschijnselen - op een welhaast wanhopige wijze snakt naar een bruisend, vitaal bestaan.
Nietzsche is een randfiguur, die ontdekt dat randfiguren in de joods-christelijke cultuur een miserabel bestaan moeten leiden, en hij probeert daarom aansluiting te zoeken bij filosofische systemen die in staat zijn hem midden in het volle leven te plaatsen. Daarom plaatst hij de profeet Mohammed boven Jezus van Nazareth, omdat Mohammed een vitale, geile vent was, die - ook al was hij niet gehecht aan geld en macht - volop genoot van het leven, dol was op vrouwen, ongegeneerd van jonge meisjes en jonge jongens hield, en op zijn tijd best in was voor een fikse knokpartij, wanneer mensen niet bereid waren zijn leer serieus te nemen.
Mohammed vertegenwoordigt (wat Frank Hartgers noemt) 'de wereld van het instinct', de wereld van gevoel en emoties, die volgens Nietzsche te weinig aan bod komt bij waarheidlievende figuren als Jezus en Socrates.
Socrates hield van de waarheid, maar hij was tegelijkertijd een uiterst keurige man: netjes getrouwd met een vrouw (Xantippe), die populair uitgedrukt 'de broek aan had'. Dat zit Nietzsche dwars. Wat is dat voor waarheidsliefde, wanneer een vent onder de plak zit van zijn vrouw? Mohammed heeft een heel andere instelling. Die laat zich niet door vrouwen commanderen. Heeft een vrouw een te grote mond, dan krijgt ze voor d'r raap. Uit.
Wanneer we dus willen weten waarom Nietzsche zo'n grote hekel had aan Socrates, dan moeten we zijn instelling tegenover vrouwen bestuderen.
Nietzsche is in bepaalde opzichten een macho, een vrouwenhater, die niet in staat is zijn eigen vrouwelijke eigenschappen te aanvaarden. Hij kiest voor de wereld van het instinct, maar dat instinct is sterk dierlijk en egoïstisch gericht. De vrouwelijke kant van het instinct (instinct is niet alleen drift, maar ook gevoel) komt in het 'wetenschappelijke' werk van Nietzsche nauwelijks aan bod (wel in het profetische Zaratoestra), en dat maakt zijn kritiek op Socrates en Jezus verdacht. Socrates en Jezus ontkenden dierlijke driften niet, maar plaatsten ze ook niet op de voorgrond. Altijd stond bij deze waarheidszoekers de eerbied voor de Wet (of algemener uitgedrukt) de eerbied voor het Gezag centraal (daarom slikte Socrates zonder morren de gifbeker en liet Jezus zich als een lam naar de slachtbank leiden).
Alleen daar zijn ze rebels, waar het gezag niet meer in dienst staat van mensen, waar het zich isoleert, zichzelf goddelijke status toe-eigent en niet meer bereid is zichzelf te laten controleren.
Dan zetten ze alle registers openen en achtervolgen ze het valse gezag met hun bijtende, nietsontziende waarheidsliefde, die (Nietzsches oordeel is wat dat betreft niet terecht) ook dierlijke trekjes vertoont.
Jezus is feller en emotioneler dan Socrates. Jezus kan schelden als een viswijf. Zijn aanvallen op de Farizeeën zouden in onze politiek correcte tijd als zeer kwetsend en beledigend worden ervaren. Socrates is gematigder. Hij legt sterk de nadruk op redelijkheid. In moderne termen uitgedrukt zou je Socrates een (ideale) D'66 figuur kunnen noemen, terwijl Jezus met zijn onredelijke scheldpartijen veel meer thuishoort in de wereld van de Partij van de Arbeid.
Nietzsche zou zich noch in D'66, noch in de Partij van de Arbeid thuis voelen. D'66 zou hij een partij van 'dooie dienders' noemen - nooit vrolijk, nooit eens het beeld van de hedonistische God Dionysos op een altaartje in de vergaderzaal geplaatst - altijd saai en redelijk - terwijl de partij van de Arbeid als collectivistische, burgerlijk-moralistische partij de serieuze, naar wijsheid zoekende enkeling ontkent en alleen daar vrolijkheid toestaat waar de moralistische middelmaat de macht in handen heeft.
Nietzsche is een randfiguur en hij is ziek en daarom haat hij partijen en groeperingen die buitenbeetjes geen vreugde gunnen.
Juist daarom is het opmerkelijk dat Nietzsche niet in staat is de vrouwelijke kant van zijn karakter tot uiting te brengen. Die vrouwelijke kant hoort volgens astrologische denkers uit de oudheid thuis bij de planeet Maan, een planeet die in de horoscoop van Nietzsche een dominante plaats inneemt. De Maan is de Moeder en zij beschermt iedereen, ook de serieuze waarheidszoekers, die behoefte hebben aan wat simpel geluk. Want dat is het kenmerk van Nietzsche: waar Jezus en Socrates zeer volwassen figuren zijn, die waarheid, geweten en plicht sterk benadrukken, daar is hij een naar vrolijkheid, warmte en geluk verlangend kind, dat wanhopig probeert zich los te breken uit een wereld die zijn serieuze, waarheidlievende kant tot een ondraaglijke last probeert te maken.
Nederlandse schrijvers die Nietzsche's problematiek ook hebben ervaren zijn Willem Frederik Hermans en Gerard Reve. Van Hermans is de uitdrukking afkomstig dat 'angst het vruchtwater is waarin hij is ondergedompeld' en van Gerard Reve komt de uitspraak dat hij 'niet een dag in zijn hele leven gelukkig is geweest'.
Haat & Liefde Die uitspraken bewijzen dat Nietzsche gelijk heeft wanneer hij zegt dat onze cultuur in feite een anticultuur is, die het geluk neerlegt bij de middelmaat en het ongeluk bij de geniale mens. Wie een geniale enkeling wil zijn is in onze cultuur geboren voor het ongeluk.
Nietzsche heeft aan zijn kritiek op de buitenbeentjeshaat binnen onze cultuur nooit de conclusie getrokken dat we het moederlijke principe van de Maan in ere moeten herstellen. Hij koesterde sympathie voor de Islam, maar hij weigerde in te zien dat de Islam twee polen heeft: een dierlijke Mars-kant (de vijfpuntige ster) en een vrouwelijke, emotioneel-moedelijke kant, die wordt gesymboliseerd door de Maan.
Als waarheidszoeker en 'vrolijke wetenschapper' is hij op dat punt tekortgeschoten. (Zwolle, 3-7-2002)


Horoscoop van Friedrich Nietzsche


Socrates (469 - 399 v. Chr.) heeft zijn hele leven lang gesteden tegen de opvatting van de Sofisten dat normen en waarden slechts een relatieve betekenis hebben en dat kennis, met name op ethisch gebied niet mogelijk zou zijn. Volgens Socrates is het wel degelijk mogelijk kennis te verwerven die algemeen geldig is. Waarheid is een objectief gegeven en de taak van de mens is die objectieve waarheid te achterhalen. Niet de mens is de maat van alle dingen, niet de mens bepaalt wat dapper is of rechtvaardig, maar er zijn algemeen geldende definities van 'dapperheid' en 'rechtvaardigheid'.
Socrates heeft zijn ideeën nooit opgeschreven. In gesprekken met zijn stadgenoten en vreemdelingen probeerde hij zijn opvattingen uit te dragen. Bijna altijd waren de gesprekken erop gericht om definities te vinden voor ethische begrippen.

De Vijfpuntige Ster

Het Getal van het Beest

De vorm van het Pentagon, symbool van de Amerikaanse Macht, is in feite een afgeleide vorm van het pentagram.
Het pentagram werd voor het eerst toegepast door de Chaldeeën - ongeveer 3500 v.Christus. In Ur, het land van de Chaldeeën, dat zich uitstrekte op het grondgebied van het huidige Irak, was het een symbool voor de macht van het rijk, van de heersers.
Het Pentagram - een vijfpuntige ster - staat voor kracht en perfectie. Het symbool verwijst naar de vijfde planeet Mars en de wrekende God Horus.

Rites of Mars
The invocation to Horus

A Jerusalem Mother's Statement

There is no enlightened killing and barbaric killing, there is only criminal killing. For me Sadam Hussein and Ariel Sharon and George Bush, father and son, are all the same, for they have all inflicted pain and death upon innocent populations. If we don't tell our children these are unscrupulous murderers, we shall never have people who rule out killing from the outset as a solution to social and political problems.
Today, when there is no opposition in Israel, there is no more meaning to left or right for they all give their consent to the atrocities that go on in this country. Therefore I believe that the European condemnation of those deeds and of their doers is highly important.
It is time to tell the world that words like heroism, courage, and manhood can kill and that the death of one child, any child, be it a Serbian or an Albanian an Iraqi or a Jewish child is the death of the whole world, its past and its future. That there is no vengeance for the death of a child because after the death of a child there is no other death - for there is no more life. And where there is no more life there are no more words left to love or hate with, and the only sound that reverberates in this arena of death is the helpless cry of dying children and of bereaved mothers.

This is the cry that has never, never been heard by politicians and generals, especially not in Jerusalem that everybody thinks is made of gold but that is really made of stones and iron and lead. (By Dr. Nurit Peled-Elhanan )

This was sent by the minister of St. Andrew's, Jerusalem. It was told by a Jewish woman, one whose daughter had been killed in a suicide bombing, at a meeting in which a Palestinian mother also shared her story.


Rond 7000 v. Chr. bezat het Palestijnse Jericho reeds een tempel gewijd aan een Heilige Drievuldigheid: vrouw, man en kind - in vorm gehandhaafd als de vrouwloze Heilige Drievuldigheid (Vader, Zoon, Heilige Geest) der christenen.

The original Jericho was located about 8 kilometers west of The Jordan River, and 11 kilometers north of The Dead Sea.
In its day, Jericho was the most important Canaanite fortress city in the Jordan valley. It was a stronghold that found itself directly in the path of the advancing Israelites, who had just crossed the Jordan River (Joshua 3:1-17).

The origin of the name, "Jericho" is Semitic. The common people pronounce it "Riha". To the Cananaites it meant "the moon". The word is derived from the verb "yerihu", and "Yarah". Al-Yarah in the language of southern Arabia means "a month" and "moon". In Hebrew "yarihu" is the most ancient known city in the Jewish Bible. "Riha" in Syriac means "scent and odour."

Jericho, Oldest City In The World