Orde & Chaos

Rabbijn Lody van de Kamp, lid CDA

De bijbelse claims van Israel

Genesis 15:18
Te dien dage sloot de Here een verbond met Abram, zeggende: 'Aan uw nageslacht zal Ik dit land geven, van de rivier van Egypte tot de grote rivier, de rivier de Eufraat'.

"This country exists as the accomplishment of a promise made by God Himself. It would be absurd to call its legitimacy into account." Golda Meir

Jewish claims are based on the biblical promise to Abraham and his descendants, on the fact that this was the historical site of the Jewish kingdom of Israel (which was destroyed by the Roman Empire). Palestinian Arabs' reject the notion that a biblical-era kingdom constitutes the basis for a valid modern claim. If Arabs engage the biblical argument at all, they maintain that since Abraham's son Ishmael is the forefather of the Arabs, then God's promise of the land to the children of Abraham includes Arabs as well.

Wie was Abraham?

Abraham woonde in Oer der Chaldeeën. Is dit Oer in Zuid-Mesopotamië? Of moeten we denken aan de stad Oera bij Haran? Cyrus Gordon denkt aan de laatste. Reden is dat de stad Oera veelvuldig in de literatuur van Ras Shamra (Oegarit) wordt genoemd. De koning van Oegarit beklaagt zich bij de koning van de Hethieten in Hattoesas over Hethitische kooplieden uit Oera, het huidige Edessa. De Hethitische koning gelastte deze kooplieden alleen in de zomer handel te drijven in Oegarit en de stad in de winter te verlaten. De Bijbel lijkt de keuze voor Oera te ondersteunen. Immers, de knecht van Abraham kreeg opdracht voor Isaäk een vrouw te zoeken in Abrahams land van herkomst. Hij gaat dan naar Nahor, een stad in de buurt van Haran die ook genoemd wordt in de Mari-literatuur. Nahor was een broer van Abraham (Gen. 11:27). Rebekka's broer Laban, woonde in Haran (Gen. 27:43). Bovendien wordt in Jozua 24:2 gesproken van de "overzijde der Rivier" (de Eufraat) waar de vaderen van het volk Israël hebben gewoond. (Klik voor bron)

Het Beloofde Land

Irak: geboorteland van Abraham

Zijn mensen die de bijbel letterlijk nemen gevaarlijk?

Na de aanval van fundamentalistische gelovigen (mensen die door God aan profeten gegeven wetten en beloften letterlijk nemen) op doelen in Amerika moeten we onszelf afvragen of we als moderne mensen, die na het irrationele geweld van twee grote wereldoorlogen proberen een humane wereld op te bouwen die gegrondvest is op rationele wetgeving, akkoord kunnen gaan met pogingen van godsdienstfanaten hun irrationele wil op te leggen aan rationeel-denkende humanisten.
Internationale wetgeving en de daarbij behorende verklaring van de rechten van de mens kunnen niet zomaar aan de kant geschoven worden. Vinden we. In theorie.
Israël laat zien dat onze moderne, rationele theorie niet geldt wanneer fundamentalisten de macht in handen hebben.
Israël is de vernietiging van de internationale wetgeving. Israël is ook de vernietiging van de verklaring van de rechten van de mens.
President Mubarak van Egypte wijst er op dat wij werkelijkheid en theorie zorgvuldig van elkaar gescheiden houden. Daarom ontstaat er een schizofrene wereld die absurd genoemd moet worden.
Het is die wereld waar alle grote schrijvers en denkers in hun werk tegen tekeer gaan. Ook het evangelie van Jezus Christus is er op gericht die waanzinwereld aan stukken te breken. Daarom wordt hij 'de verlosser' genoemd - de man die blinden ziende maakt.
De joden hebben die rationele, op bewustwording gerichte verlossingsgedachte altijd afgewezen. Ook nu zijn zij de groter afwijzers van het intellectuele verlossingsidee. Zij plaatsen de irrationaliteit boven de rede. Zij weigeren de moderniteit te aanvaarden en kiezen voor de irrationaliteit van onwetende, strijdlustige barbaren die niets begrepen hebben van de intellectuele inhoud van de aan hen overgeleverde teksten.

When a planet goes to war

What exactly do the US administration and Sharon's government hope to accomplish in the battle now raging on the Palestine front? Their first aim is to destroy Palestinian resistance to Zionist colonialism and, thus, pave the way for a racist solution to the problem of Palestine. Sharon once stated this very clearly: "Unless the Palestinians feel defeated, it will be impossible to return to the negotiating table. Once they are defeated, they will have to accept what we offer them."
The second aim is to prepare for the next battle: the strikes against Iraq, Iran, Syria, and Lebanon. The Zionist colonial base is to play a main role in these strikes. The third aim is to intimidate Arab and Muslim countries and prepare them for the new regional order, in which the Israeli entity will be boss.
A few days spent observing the Palestinian front of the war for globalisation make at least one thing clear. Sharon and Bush are not succeeding. Those who oppose globalisation should take note. The Palestinians' heroic resistance has thwarted Bush and Sharon. The Palestinians, furthermore, can draw on the support of anti-globalisation movements inside and outside the Arab and Islamic world. The Palestinian resistance has shaken colonial Zionism. And inside the United States, civil society is growing uneasy at the atrocities US taxpayers are funding.

The battle raging in Palestine has exposed the ugliness of this war and its lack of any moral justification.

Ahmed Sidqi Al-Dajani, Al-Ahram Weekly - april 2002
The writer is a veteran Palestinian scholar and political activist

Waarom Israel Moet Winnen

"If a descendant of David earnestly studies the Torah, observes what the written and oral Torah enjoins, causes all Israelites to act similarly, exhorts those who are lax in the performance of the commandments, and fights the wars of the Lord, he may possibly be the messiah. If he does not succeed, or is killed in war, it is certain that he is not the messiah promised in the Torah." (Jewish belief in Messiah)

Wie het gedrag van Sharon bekijkt, die zal ontdekken dat hij alles in het werk stelt joodse en christelijke godsdienstwaanzinigen er van te overtuigen dat hij en zijn extreem-rechtse Likoed-partij de Messias vertegenwoordigen.
Zijn laatste tv-optreden sprak boekdelen wat dat betreft: met de bijbel voor zich, de blik op een oneindig brandende hel gericht (extreem-rechtse hemelsferen zijn altijd gebouwd op de hel van anderen) predikte hij de eenheid en de overwinning.
Centraal in zijn visie staan 'de oorlogen van de Heer'. Elke goede religieuze jood/christen, mensen dus die 'de verliezer' Jezus als Messias afwijzen (Jesus Is Evil...), gelooft in een Messias die via allesvernietigende Messiaanse oorlogen de macht van het joodse volk in het Midden-Oosten zal 'herstellen'. Dat joden nooit echte macht gehad hebben doet niet ter zake. Niet de werkelijkheid en de wetenschap tellen, maar de illusie en het bijgeloof.
De Messias, zo blijkt uit bovenstaand citaat is een winnaar. Daarom zal een man die tot de groep van maatschappelijke verliezers behoort nooit de Messias kunnen zijn. En wanneer hij het mogelijk wel zou kunnen zijn moet alles op alles gezet worden om van hem een verliezer te maken.
Joden, zo luidt de redenering die achter die vernederingspolitiek schuil gaat, geloven alleen in winnaars. Wie verliest bezit geen geestelijke waardigheid. Geestelijke waardigheid is macht...

Het spreekt vanzelf dat Yasser Arafat de grootste duivel is die er bestaat in de visie van joods-zionistische extremisten. Hij probeert van Sharon een verliezer te maken - het ergste wat je een Messiaanse machtsdenker aan kunt doen.

Jermiah's prophecy: the exact year

"For thus says HaShem (God): As Babylon will be within its 70th year, I shall attend to you and I shall fulfill my good prophecies to bring you back to this place"

The verse says (when you stick to the Hebrew text) that within the 70th year of Babylon the ultimate redemption will take place, and all the good prophecies for the people of Israel will take place. BUT the original Babylon did not reach its 70th year! It was conquered on its 69th year. And as we know - the good prophecies were not fulfilled. Since then Babylon was conquered again and again over history (by Persians, Paratys, Greeks, Romans, Paratys again, Persians again, Islamic Empire, Mongols, Turks and finally English).
The next time that the area of Babylon became independent was with the independence of IRAQ at October 1932.
The doubts have went away. It is now known for sure. 2002 is the year of redemption. So simple. (Klik voor bron)

Sharon weigert ontruiming kolonies in Palestijnse gebied

Op de wekelijkse kabinetsraad zei Sharon dat "zijn regering de kolonies nooit zal ontruimen, zeker de geïsoleerde kolonies niet". Volgens regeringsbronnen sloeg hij daarbij met zijn vuist op de tafel. De premier benadrukte dat de regering zelfs "zou weigeren over een evacuatie te praten tot aan de verkiezingen" in oktober 2003 "en mogelijk ook daarna".
Sharon antwoordde daarmee op een vraag van Labour-minister Raanan Cohen. Die had gevraagd waarom de premier niet inging op de aanbevelingen van een aantal legerofficieren, die voorstander waren van een ontruiming van moeilijk te verdedigen, geïsoleerde kolonies in Palestijns gebied. (Gazet van Antwerpen, 21-4-2002)

Israël wil Mary Robinson en Roed-Larsen niet in Jenin-missie

Israël wil niet dat VN-gezant Terje Roed-Larsen en de VN-Hoge Commissaris voor de Mensenrechten, Mary Robinson, in de VN-missie zitten die de situatie in het vluchtelingenkamp Jenin gaat onderzoeken. Jeruzalem beschouwt beide personen als bevooroordeeld en pro-Palestijns.
De Israëlische minister van Defensie, Ben-Eliezer, verklaarde zondag op de Israëlische radio, dat Roed-Larsen zich schuldig heeft gemaakt aan "ophitsing" tegen Israël. De VN-gezant heeft volgens de minister het Palestijnse standpunt volledig overgenomen. (Gazet van Antwerpen, 21-4-2002)

Iraq calls to establish an International group for peace

Iraq has called to establish a group for peace-loving countries that believe truly in the principles of the UN so as to correct the current faults in the UN agencies driven by the US hegemony, to assure democracy in the International relations and respect sovereignty and human rights.
Dr. Sadoun Hamadi, Speaker of the Iraqi National Assembly, is leading the Iraqi delegation to the conference of Asian Parliaments, which is currently held in China.
He referred to the violations of the UN Charter as saying, “most discussions at the Security Council are carried on among the permanent members only without the other members and the concerned parties. While section 31 of the Charter states to include the concerned party in discussions.
Dr. Sadoon Hammadi stressed the need to rectify the Security Council procedures by making them under judiciary control through giving the affected country the right to resort to International Court of Justice. (Iraqi News Agency, 21-4-2002)

Macht Kent Geen Grenzen

Claim to a historic homeland was "a load of crap"

By Robert Mendick, 21 April 2002, Middle East links

De essentie van het conflict

It is simply a demographic problem -- the mere existence of the Palestinians is "a threat to the existence of the 'Jewish State'". Any final solution of a "demographic problem" is genocide. One step down the ladder you get 'transfer', which by necessity involves some genocide, since people (especially Palestinians whose attachment to what remains of their land has grown exponentially in proportion to their dispossession of ever greater parts of it) will not simply pack up and leave. Then, of course, there is the binding and gagging -- in a word, Apartheid. To keep the Palestinians enslaved; locked up in their cantons and townships, overseen, preferably, by quislings of their own number, charged with keeping them in line. This is called "security guarantees"; this was what Oslo was all about; it is what Camp David II was designed to carve in treaty-bound stone.

By Hani Shukrallah , Al-Ahram Weekly april 2002)

Wie extremisme wil bestrijden, zal redelijkheid moeten bevorderen. Wie die simpele, logische waarheid afwijst levert zich uit aan een irrationele wereld waarin uitspraken iedere morele rechtvaardiging missen. Je kunt niet pleiten voor redelijkheid met een bebloede bijl in de hand. Dat is ten enenmale onmogelijk.
Joden in Nederland weigeren nog altijd op een eerlijke, directe wijze het zionisme te veroordelen. Dat maakt hen schuldig. Daarmee rechtvaardigen ze de 'bloed- en bodempolitiek' van extreemrechts Israël. Dat extreme rechts (het wordt tijd dat eindelijk eens de harde cijfers worden getoond) wordt momenteel verdedigd door 70 procent van de Israëlische bevolking. Dat betekent dat de bevolking van Israël bloed aan de handen heeft. Zionisme is bloed. En dat komt omdat zionisme een politieke beweging is, terwijl het toch zo is dat het Judaïsme, waarmee het zionisme zich op grond van tactische overwegingen probeert te vereenzelvigen, een religieuze beweging pretendeert te zijn.
De Joodse gemeenschap in Nederland, die altijd vol liefde het woord 'antisemitisme' in de mond heeft genomen, om daarmee kritische anderen, ook de meest eerlijke en intelligente democraten, hun straatje uit te jagen, heeft in een situatie waarin rechts Israël de vloer aanveegt met democratische en humanitaire waarden, de morele plicht Israël te veroordelen. Niet een stel kretenslakende Marokkaanse pubers als vertegenwoordigers van een 'opkomend antisemitisme' naar voren schuiven (een handeling die in overeenstemming is met het fascistische draaiboek van rechtse Jabotinsky-ideologen: 'stimuleer via provocaties het antisemitisme om je tegenstanders te elimineren"), maar de onredelijkheid, de manipulatiezucht en het cynisme van verdwaasde machtsdenkers aan de kaak stelen.
Zionisten zijn cynici. Het feit dat Ariel Sharon als een spin in zijn web zit te wachten op een nieuwe Palestijnse zelfmoordaanslag, bewijst dat het lot van joodse mensen hem niets, maar dan ook echt helemaal niets, interesseert.
Eerlijke joodse mensen begrijpen niet dat ze op een cynische wijze gebruikt worden. Ze zijn te naief en te eerlijk. Ze zijn opgevoed met de gedachte dat joden niet in staat zijn elkaar kwaad te berokkenen. De moord op Rabin riep een golf van verbazing op: "Hoe kan de ene jood de andere jood vermoorden?" Maar Ariel Sharon doet precies hetzelfde. Dankzij de dood van onschuldige Israëlische burgers kan hij zijn rechts-zionistische plannen verwezenlijken.
Het gaat hem niet om het welzijn van de joden. Daar gaat het fanatieke gelovigen nooit om.
Een fanatieke gelovige heeft geloof nodig. Dat geloof neem je hem af wanneer je pleit voor een vrede die tegen zijn geloof is gericht en daarom zal hij iedereen die vrede dichterbij wil brengen vermoorden: letterlijk (via zijn leger) en figuurlijk (via morele veroordeling - antisemitisme).
In Nederland durven joden nog altijd niet te zeggen dat de staat Israël in zijn huidige zionistische vorm niet deugt. Dat betekent dat we ons af moeten vragen waarom het religieuze joden aan de moed ontbreekt een politieke ideologie die sterke extreemrechtse trekjes vertoont te veroordelen.
Heethoofden binnen de moslimgemeenschap zien hoe de staat Israël Palestijnen molesteert en omdat de staat Israël zich een 'joodse staat' noemt ligt het voor de hand dat zij 'weg met de joden' roepen. Het is uiterst kinderachtig om een stel heethoofden te verwijten dat ze niet het verschil zien tussen Israëlische joden en niet-Israelische joden. Vooral ook omdat de niet-Israelische joden het beleid van de staat Israël jarenlang door dik en dun verdedigd hebben.

---

---

The monstrous transformation of an entire people by a formidable and feared propaganda machine into little more than militants and terrorists has allowed not just Israel's military but its fleet of writers and defenders to efface a terrible history of injustice, suffering and abuse in order to destroy the civil existence of the Palestinian people with impunity.

Edward Said, Palestine Chronicle april 2002

Annan Disturbed by Israeli Criticism

U.N. Secretary General Kofi Annan rejected Israel’s accusations that the UN special envoy who visited the Jenin refugee camp was biased. Annan said that he is disturbed by such accusations of Terje Larsen, who strongly condemned the tragedy inflected by the Israeli army.
The Israeli government decided to cut its ties with Larsen and said that he will not be allowed to participate in the UN mission investigating the Israeli massacre.
Larsen had earlier described conditions in Jenin as "horrific beyond belief." He also called Israel's decision to block unrestricted search and rescue access to the camp as "morally repugnant."
But despite Israel’s criticism, Annan says he has full confidence in Terje Larsen, saying he has always worked with professionalism, objectivity and compassion. (PalestineChronicle.com 22-4-2002)

Broken Dreams

Milad Hanna is a well-known member of the Coptic Christian community in Cairo. He has served in parliament and at times acted as an ambassador trying to help bridge the tense divide between Egypt's Muslim majority and its Christian minority. Four years ago, he wrote a book called "Acceptance of the Other." The idea was to promote harmony between all peoples. That included Israelis and Egyptians, Muslims and Jews.
Now he is refusing to allow his publisher to reprint the book.
"My feeling is that theory is crap," Hanna said in an interview. "Everyone is angry, including me. Israel is getting to be a fascist, Nazi state. I am 77 years old, and I am willing to carry a gun, to die. My feelings have changed. My dream was broken." (Los Angeles Times, 22-4-2002)

Eerlijke, naieve mensen voelen zich opgelicht. Ze hebben pogingen in het werk gesteld joden en Arabieren bij elkaar te brengen en ze zien dat ze met hun naieve fatsoen keihard worden weggetrapt. Want dat is het feitelijke resultaat geweest van het Israelische optreden. Niet HAMAS is verzwakt, integendeel: de eerlijke, vredelievende, naar rechtvaardigheid verlangende Arabische mens wordt kapotgetrapt.

US calls for Arafat's release

Palestijnen & Terreur

Het blijft merkwaardig dat een Amerikaanse regering die alle vormen van wetteloosheid in eigen land scherp afwijst en hamert op herstel van morele waarden weigert de in alle opzichten wetteloze bezettingspolitiek van Israel te veroordelen. Blijkbaar dringt nog altijd niet het besef in Amerikaanse regeringskringen door dat terreur meer is dan het gooien van een bom door mensen die met hun aanvallen (hoe gruwelijk ook) in de eerste plaats de keiharde botheid van het rechtse extremisme in Israel aan de kaak willen stellen.
De geraffineerde psychologische terreur die het zich 'goed' noemende Israel bedrijft, door zalvend en vroompratend het land van een ander vol te bouwen met luxeuze nederzettingen, waar tot de tanden bewapende rechtse kolonisten dankzij de miljardensteun van Amerika temidden van een doodarme bevolking in weelde kunnen leven, wordt doodgezwegen. Niemand die eens een keer de moeite neemt een psycholoog uit de een of andere Amerikaanse geleerdenkast te halen, alsof het woord 'geleerde' geen rol mag spelen wanneer de kwestie Israel ter sprake wordt gebracht. Wie George Bush hoort praten over 'terreur' die denkt dat hij luistert naar een kind dat een doosje met speelblokjes heeft gekregen: primitieve kretologie, die in dienst staat van zionistische propaganda: "Arafat moet de terreur bestrijden..."
Dat Arafat met zijn bevolking op een stukje grond zit dat doorweven is van militaire netwerken waarin de bezettende macht voortdurend de bevolking er op wijst dat men eeuwig slaven zal zijn in de Israelische heilstaat (want dat gevoel hebben de Palestijnen die zich verzetten), dat is een werkelijkheid die niet onder ogen wordt gezien. Er zijn aanslagen en die moeten bestreden worden. Voorstellen van de VN Arafat te helpen door een sterke vredesmacht te sturen die de autoriteit van Arafat kan herstellen worden terzijde geschoven, terwijl het toch zo is dat alleen de verwijdering van het Israelische leger en het tijdelijk onder VN-controle brengen van alle bezette gebieden de verhitte gemoederen kan bedaren. De situatie is explosief omdat het Israelische leger en het extreem-rechtse kolonistenbewind geestelijke terreur bedrijven.

Een president van het machtigste land van de wereld zou best eens de moeite mogen nemen een gesprek aan te gaan met intelligente Amerikanen die hem uit kunnen leggen dat geestelijke terreur, bedreven door mooipraters die weigeren het bizarre onrecht dat ze verdedigen onder ogen te zien, veel en veel erger kan zijn dan het gooien van een bom.
De geestelijke terreur die Israel bedrijft is er op gericht mensen via geweld zo te trainen dat ze als een stel gedresseerde honden het feit accepteren dat zij altijd tweederangsburgers zullen zijn in hun eigen land.

Het is die terreur, die mensen tot razernij drijft. Ze worden de slaaf van door anderen geschapen angsten en wanen, die ze niet meer op een rustige, rationele wijze kunnen benaderen. Geestelijke terreur wordt door dictatoriale regimes doelbewust toegepast om de bevolking die men wil onderdrukken uit balans te brengen. Geestelijke terreur dwingt mensen tot het plegen van daden die ze in normale situaties nooit zouden bedrijven. Geestelijke terreur vernietigt het vrije individu en schept een situatie waarin het slachtoffer geestelijk volledig afhankelijk wordt van de onderdrukker. De onderdrukker wordt een obsessie, moet ook op een obsessieve wijze de gedrachten van het slachtoffer beheersen, omdat een vrome onderdrukker die geestelijke terreur bedrijft zijn ordelijk ogende vroomheid alleen in stand kan houden dankzij de chaotiserende obsessies die hij in anderen oproept.

Rechtbank Den Bosch 2 mei 2000, geestelijke mishandeling: De Officier van Justitie heeft een jarenlange geestelijke kwelling door een vader gekwalificeerd als mishandeling volgens artikel 302 lid 1 Wetboek van Strafrecht. Volgens de Officier van Justitie hoeft er geen lichamelijk contact te zijn tussen dader en slachtoffer om tot een bewezenverklaring van het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel door schuld te komen. De rechtbank is niet toegekomen aan de vraag of geestelijke terreur te brengen valt onder de bepalingen van mishandeling (artikelen 300-304 Wetboek van strafrecht). Het causaal verband tussen de kwelling en de ernstige persoonlijkheidsstoornissen is volgens de gedragsdeskundigen onvoldoende aangetoond, de rechtbank heeft deze visie overgenomen. De officier stelt Hoger Beroep in. (Rechterlijke uitspraken over intimidatie)

Geestelijke terreur is vals, oneerlijk en hypocriet

Interview with Marwan Barghouti - 9-11-2001

"It's simple: You must understand, once and for all, that you must end the occupation. You must announce that the occupation is over and that Israel is leaving the territories. Present a timetable of a month, six months, a year. The important thing is that you present a timetable for withdrawal from all of the territories and the dismantling of the settlements, and announce that you recognize an independent Palestinian state with its capital in East Jerusalem. Believe me, such an announcement on the part of Israel will change the situation from top to bottom. Everything will work out. Everything. I have no doubt of that."

Q: And the refugees? What about the refugees? You lost the support of the peace camp when you went back to the right of return.

"A solution must be found for the refugee problem. I believe that such a solution will be found. The moment you announce the end of the occupation and recognize a sovereign, genuine Palestinian state, not a vassal state, at that very moment everything will change. It will be possible to solve the refugee problem as well, believe me. I mean it."

Q: Are you planning to run for the presidency against Arafat?

"Me? Are you crazy? If Arafat runs, then no one from Fatah will run against him. And stop talking about getting rid of Arafat. He is our only leader. Only with him will you be able to make a deal. He is brave, he has already made a historic decision, he recognized Israel and its security. Now it's your turn."

Interview wit Marwan Barghouti - 7-8-2001

“ I do believe that I am one of the prominent people who support the peace process, and somebody who fights for the peace process. I support the dialogue with the Israelis, whether it be with members of the Knesset or the Israeli peace groups. The Oslo agreement was supposed to lead to an end of the Israeli occupation, and implementation of the accords was supposed to begin in 1994. By 1997, the Palestinians were supposed to control more than 80 to 90 percent of the Occupied Territories, and the remaining 10 percent was supposed to be negotiated during the final status talks. What happened was that the Israelis never implemented their part of the agreements, and now the Palestinians only have 18 percent of the Occupied Territories under Palestinian control.”

18-4-2002: Barghuti Interrogated

RAMALLAH, West Bank: Although hundreds of Palestinians have been killed in the West Bank during the most recent Israeli invasion of Palestinian territories, Palestinian leader Marwan Barghuti is the one facing charges of mass murder in Israel.
Barghuti, an elected member of the Palestine Legislative Council (PLC) was detained by Israeli forces a few days ago in Ramallah. Israel accuses him of masterminding several attacks on its soldiers and citizens.
Barghuti is known among Palestinian as the most visible leader of their Intifada. He repeatedly vowed to continue with the uprising until the Israeli army is completely removed from the West Bank, Gaza and East Jerusalem, in accordance with international law. (By PalestineChronicle.com Reporter)

Israel's enemy number one

Barghouti was referred to in the Israeli press as the leader of Al-Aqsa Martyrs Brigade, Fatah's military wing which emerged after the Intifada broke out. But Barghouti never acknowledged such a link, and nor does his wife Fadwa. "This is part of the Israeli allegations against Barghouti," Fadwa said.

Why Bush must send in his troops

Now that the Powell peace mission has failed, the American president looks ridiculous or devious, or both.
He can't withdraw and he can't stand the embarrassment of continued diplomacy without result. The prestige and leadership of the United States, its vital national interests, are now on the line. Without a settlement in the Middle East, it has no possibility of support from Arab governments in its campaign against Islamist terrorists. Middle East peace has moved from a desirable option in American policy, to an utter necessity. The Saudi offer of eventual recognition for Israel in return for a state in Palestine is an opportunity that must not be lost. The only way to seize the opportunity is to impose a two-state solution now, before the extremists succeed in removing it from the realm of possibility forever. The Europeans have funded much of the Palestinian Authority. They must now help to rebuild it quickly. Otherwise there will be no authority in the West Bank at all.

The time for endless negotiation between the parties is past: it is time to say that all but those settlements right on the 1967 green line must go; that the right of return is incompatible with peace and security in the region and the right must be extinguished with a cash settlement; that the UN, with funding from Europe, will establish a transitional administration to help the Palestinian state back on its feet and then prepare the ground for new elections before exiting; and, most of all, the US must then commit its own troops, and those of willing allies, not to police a ceasefire, but to enforce the solution that provides security for both populations.
Imposing a peace of this amplitude on both parties, and committing the troops to back it up, would be the most dramatic exercise of presidential leadership since the Cuban missile crisis. Nothing less dramatic than this will prevent the Middle East from descending into an inferno.

Michael Ignatieff - The Guardian, 19-4-2002

U.S. Bias an Obstacle to Peace

A just solution to the Arab-Israeli conflict can only be achieved if U.S. policy is based upon American moral principles and a strict adherence to international law, which run counter to the continued Israeli occupation of Palestinian land and the denial of basic rights of freedom to Palestinians under Israeli military rule.

James J. David - PalestineChronicle 24-4-2002
James David is a retired Brigadier General and a graduate of the U.S. Army’s Command and General Staff College, and the National Security Course, National Defense University, Washington DC.

US politics vs. Middle East reality

After President George W. Bush proclaimed Ariel Sharon a "man of peace" and praised his withdrawal from the West Bank, I was inundated by questions from US reporters. Many were indignant, others were just confused. "What", they asked, "was he doing?" On April 4, Bush, despite his extra criticism of Palestinian President Yasir Arafat, appeared to be fair in calling for an "immediate" Israeli withdrawal.
He was, he said, dispatching Secretary of State Colin Powell with messages for both Ariel Sharon and Yasir Arafat. And, the President concluded, "I expect results."
In fact, Powell’s trip ended without results. Israel’s marauding army continues to lay waste to areas of the West Bank. War crimes have been committed and the brutal siege of several cities and towns remains in place.
Despite this obvious failure, the President inexplicably proclaimed victory, thanking Sharon for his cooperation, while focusing his criticism on President Arafat. All over the world, and here in the US, people were baffled at the all too obvious disconnect between reality and Bush’s observations.

By James Zogby, PalestineChronicle 24-4-2002

The End Of America's Prestige

A friend of mine once told a college class that nobody ever woke up in 476 A.D. (the date historians define as the fall of the Roman Empire) and said, "Gosh, I'm in the Dark Ages."
His point is plain enough. Transitions happen gradually, and the people who live through them never realize what is happening. So it is with Americans. We are living in the ruins of a once-great republic. Now an empire utterly devoid of moral authority, the United States has nothing left but its military power and its capacity to consume on credit.
Where the world's great leaders will come from in the future, I don't know, but they will not be Americans. Look at the Republican and Democratic parties and their top leaders. Mediocrity in full bloom. Weak men with ambition but no principles. They are devious men, skilled at concealing their personal ambition in patriotic or compassionate rhetoric, depending on which constituency they are trying to bamboozle at the moment.

By Charley Reese , PalestineChronicle 24-4-2002

Moraal & Eerlijkheid

Als anarchistisch schrijver, iemand die elk vorm van vals-autoritair machtsdenken afwijst, zou ik niet weten waarom eerlijkheid geen geld zou mogen opleveren.
Waarom zou je geen geld mogen verdienen wanneer je jezelf opstelt achter alle mooie theoretische waarden waar de linkse jaren zestig generatie voor stond (inclusief een pleidooi voor een eerlijke, vrijzinnige benadering van het onderwerp pedofilie - Koos Postema was in die jaren een held omdat hij met pedofielen durfde te praten...)?.
Waarom zou een eerlijk mens, die theorie en werkelijkheid met elkaar probeert te verbinden, bestraft moeten worden en waarom zouden leugenaars, vals-moralistische hypocrieten en opportunistische geldwolven, die theorie en werkelijkheid van elkaar gescheiden proberen te houden, beloond moeten worden?

Momenteel identificeert Pim Fortuyn autoritair denken met Islamitisch denken.
Dat is in bepaalde opzichten waar. In veel moslimlanden proberen fundamentalisten noodzakelijke moderniseringsprocessen tegen te houden.
Hetzelfde geldt echter voor Israël. Israël is geen modern land. Israël laat ons de verscheurdheid van het westen zien. Enerzijds een groep nihilistische feestvierders en schertsintellectuelen die weigeren fundamenteel na te denken, en anderzijds een groep blinde religieuze en zionistische gelovigen die eveneens weigeren na te denken en die daarom kiezen voor autoritair, fundamentalistisch machtsdenken.
Feestvieren en woordjes aan elkaar rijgen in een moraalloze wereld. Is dat modern?
Is het juist dat we principiële schrijvers en denkers die het moderne morele denken in hun werk centraal stellen (New Age-denkers) belachelijk maken?
Moraal, stelt New Age (New Age is modern gnosticisme), is geen zaak van geloof. Moraal is een zaak van de rede, niet een goedkope rede die zichzelf oogkleppen voorbindt en anderen op grond van vals-autoritaire argumenten veroordeelt, nee, een rede die de eerlijkheid centraal stelt.
Elke echte moraal begint met eerlijkheid. Zonder eerlijkheid zal nooit een wereldgemeenschap kunnen ontstaan die zichzelf fundeert op morele beginselen.
En toch is het onze taak zo'n moderne, morele wereldgemeenschap op te bouwen...

Wim Duzijn, anarchistisch schrijver, 24-4-2002

Daders aanslag Israëlische minister Zeevi veroordeeld

Commentaar: Het is juist dat de Palestijnse Autoriteit de daders van de aanslag op Ze'evi heeft veroordeeld. Niet omdat zij moordenaars zijn, want het feit blijft bestaan dat de daders deel uitmaken van een bevrijdingsorganisatie die het legitieme recht bezit in opstand te komen tegen een bezetter die hardnekkig weigert een einde te maken aan de bezetting, terwijl Ze'evi geen onschuldige burger was, maar de vertegenwoordiger van een extreemrechtse beweging die er voor pleitte het legitieme vrijheidsverlangen van de Palestijnen met behulp van het meest grove geweld dat denkbaar is te vernietigen. Nee, de veroordeling is juist omdat daarmee is aangetoond dat vrijheidstrijders niet het gezag van de democratisch gekozen Autoriteit mogen ondermijnen.

De kwalificatie 'moordenaars' kan in dit geval niet worden toegepast. Je mag deze mensen in geen enkel opzicht gelijkstellen aan de fundamentalistische jood die Rabin heeft vermoord. Rabin en Ze'evi stonden niet voor dezelfde zaak. Rabin koos voor vrede, terwijl Ze'evi met zijn extreem-rechtse opvattingen de oorlog verdedigde.
Wat Reinhard Heydrich was voor de joden, was Ze'evi voor de Palestijnen. Het blijft daarom een uiterst verwerpelijke zaak dat Israël blijft eisen dat de daders van de aanslag worden uitgeleverd. Met die eis ontken je de legitimiteit van het Palestijnse verzet dat niet akkoord hoeft te gaan met een bestuur dat de bezetting in stand wil houden. Dat kan en mag een bezetter niet doen. Een bezetter behoort zich bescheiden op te stellen, niet arrogant. Wanneer de regering van Israël een greintje fatsoen in haar lijf zou hebben, dan zou ze de Palestijnen excuses aanbieden voor het feit dat men zulke extreemrechtse fanatici, die van het begrip vrede (sjalom) een farce maken, een ministerspost heeft aangeboden. Israël moet zich los maken uit de greep van het rechtse extremisme. Het geeft geen pas rechtse extremisten tot held te verheffen. De Palestijnse Autoriteit heeft datgene gedaan wat men moest doen: Onafhankelijk opererende strijders er op wijzen dat zij niet het gezag van de democratisch gekozen Palestijnse Autoriteit mogen ondermijnen.
Wanneer Israël de moreel juiste houding van het Palestijnse gezag ontkent, door te eisen dat het Palestijnse gezag via uitlevering van de vrijheidsstrijders het fascistische, gezagsloze Apartheidsdenken van Ze'evi beloont, dan toont zij daarmee aan dat zij niet weet wat moraal is. En wie niet weet wat moraal is verdient het niet zichzelf leider van een natie te noemen.

De Strijd Tegen De Bezetter
Arafat en het Witte Huis - een cynisch sprookje?

Israeli Minister Rechavam Ze'evi, who took his place in Ariel Sharon's cabinet March 7, 2001, a former Israeli army major-general, wants the 3 million Palestinians expelled from the West Bank and Gaza Strip. Ze'evi is the founder of the Moledet party.
Joining him in Sharon's cabinet is the Russian-Jewish immigrant Avigdor Lieberman, the new infrastructure minister. The leader of a political party, Mr Lieberman has called for Israel to bomb Egypt's Aswan dam.
Ze'evi will push for the invasion of Palestinian-ruled towns to end the resistance. He "wants to cleanse the West Bank of Palestinians. The Arabs living in the West Bank and Gaza have to be transferred..." He has been drawing up battle scenarios for Sharon, and has joined Lieberman in demanding assurances that Mr Sharon will invade the West Bank and Gaza Strip. He also wants the army to unleash attack dogs on Palestinian demonstrators. (Suzanne Goldenberg, The Guardian (London). March 7, 2001)

Bush Says Meeting Confirms 'Strong' US-Saudi Relationship

Israel & God - een theologische beschouwing

Waarheid is een eigenaardig woord. Waarheid is waar omdat mensen een theorie bevestigen. Waarheid is onwaar wanneer mensen de theorie ontkennen. We nemen aan dat een ware theorie altijd bevestigd en een onware theorie altijd ontkend zal worden.
Dat is helaas zelden het geval.
De geschiedenis leert ons dat intelligente mensen uiterst briljante theorieën ontwikkelen die ondanks het feit dat ze het product zijn van een briljante wetenschappelijke geest domweg ontkend worden omdat ze in strijd zijn met de religieuze en/of ideologische opvattingen van domme mensen die toevallig de macht in handen hebben.
Wat de geschiedenis ons dus leert is dat domheid altijd probeert intelligentie te vernietigen, zodat we alles op alles moeten zetten om de intelligente mens te beschermen.
In landen waar religie en politieke ideologie (ideologie gezien als dwangmatig opgelegd vormdenken) de toon aangeven zal alleen datgene intelligent worden genoemd wat het gelijk van de machthebbers bevestigt, of in ieder geval niet ontkent.
Wetenschap in dictatoriale landen is aangepaste wetenschap. Wetenschappelijke theorieën zullen nooit de heersende ideologie ontkennen. Daarom is alfawetenschap, een wetenschap die via de bestudering van het menselijke gedrag ook het religieuze en ideologische denken onder de loep van het naar waarheid strevende wetenschappelijke intellect wil leggen, nooit in tel in een middelmatige maatschappij. Middelmatige mensen willen niets weten over zichzelf. Wie denkt, zo stellen ze, komt in conflict met machthebbers - daarom kun je het denken maar beter laten..

De vraag of een denker kritisch denken mag is hoogst actueel momenteel omdat fundamentalistische zionisten en christenen alles op alles proberen te zetten kritische denkers, die de staat Israël 'moraalloosheid' verwijten in een kwaad daglicht te plaatsten. Zionisten gebruiken daarbij zelfs het argument dat mensen die Israël aanvallen 'antisemieten' zouden zijn.
Het begrip antisemitisme wordt daarbij ontdaan van zijn concrete inhoud en voorzien van een primitieve haat- en ressentimentscomponent, die, zoals de filosoof Friedrich Nietzsche het in zijn werk duidelijk heeft aangetoond, kenmerkend is voor elke beweging die een primitieve, niet-objectieve moraal hanteert.
Nietzsche propageerde de 'vrolijke wetenschap', een vorm van denken die op een speelse wijze de vloer aanveegt met alle vormen van niet-wetenschappelijk denken.
Niet-wetenschappelijk denken is elke vorm van denken die weigert het zoeken naar waarheid als norm te hanteren. Niet-wetenschappelijk denken is altijd autoritair denken: niet je uitspraken baseren op objectief, eerlijk onderzoek, maar op irrationeel machtsdenken: "Wij, de machtigen, geloven niet in jouw waarheid.."
Machtsmisbruik en irrationeel geloof zijn altijd synoniemen. Zodra mensen zichzelf uitleveren aan primitief bijgeloof aanbidden ze de blinde uitoefening van de Macht. Vragen stellen is slecht. Gehoorzamen is goed.
Binnen een rationele samenleving ontstaat nooit zoiets als een heksenjacht. Rationeel ingestelde mensen zijn verdraagzaam en tolerant en zullen tegenover de veralgemening van het duistere bijgeloof altijd de individualisering van de rede plaatsen.
Die tegenstelling 'veralgemenisering' tegenover 'individualisering' vormt het centrale thema van de menselijke geschiedenis van de afgelopen tweehonderd jaar.
De periode die we 'de verlichting' noemen wilde tegenover het individu-ontkennende autoritair-religieuze machtsdenken de individu-bevrijdende, zich op wetenschappelijke inzichten baserende democratie plaatsen.
Zowel socialisme als liberalisme waren bewegingen die zich fel wilden afzetten tegen primitief-autoritair bijgeloof. Tegenover de slaafse machtsaanbidding (God is Macht) werden moderne sociaal-liberale waarden als vrijheid, gelijkheid en broederschap geplaatst. De mens staat centraal. Elke instantie die de waarde van de mens ontkent (ook wanneer hij door God zelf in het leven is geroepen) moet worden aangevallen.
De verlichting is de onttroning van de Autoritaire God. Of beter gezegd: de verlichting wilde de Autoritaire God onttronen. Maar bijzonder succesvol is dat streven nooit geweest.

In de Volkskrant van 26 april valt Hajo Meyer, vertegenwoordiger van de beweging 'Een Ander Joods Geluid', die mensen aan die kritiek op Israël gelijkstellen aan antisemitisme.
Antisemitisme is bijgeloof. Antisemitisme gaat er vanuit dat joden vertegenwoordigers zijn van een ras dat via genetische tekortkomingen nooit zal deugen, zodat dat inferieure ras maar beter verwijderd kan worden, omdat vermenging van raszuivere mensen met genetische bastaarden het eigen ras naar de ondergang zal voeren. Antisemitisme, met andere woorden, is racisme. Racisten gaan er vanuit dat het eigen ras superieur is zodat contact met andere bevolkingsgroepen vermeden dient te worden. Racisten zullen nooit gemengde huwelijken toestaan en ze zullen proberen te voorkomen dat zij in een positie worden geplaatst waarin zij gedwongen worden vertegenwoordigers van een inferieur ras te gehoorzamen. Wat superieur is, dient een superieure positie in te nemen. Het inferieure ras mag binnen de wereld van het superieure ras alleen maar een slavenras zijn. Het superieure ras is het Herenras.
Herenrassen, die het op individualisatie gerichte begrip 'Heer' (zoals gehanteerd binnen de filosofie van Nietzsche) gelijk stellen aan 'de superioriteit van de eigen groep' hebben de afgelopen jaren de wereld dood, destructie, oorlog en genocide gegeven. Communisme, Nationaal-Socialisme, Christelijk fundamentalisme (Zuid-Afrika, Zuidelijke Staten van Amerika) en in onze moderne tijd 'het zionisme', een ideologische beweging die er van uitgaat dat joden en niet-joden niet op basis van gelijkheid kunnen en mogen samenleven.
Hajo Meyer geeft in zijn artikel een schets van het zionisme die niet deugt. Hij probeert van een halve waarheid een hele waarheid te maken en daarmee valt de objectieve basis weg en wordt zijn verhaal een ideologisch (niet-wetenschappelijk) verhaal.
Wat hij verzuimt aan te geven is de fascistische, extreem-nationalistische kiem (vorming van een exclusief joodse staat) die vanaf het eerste begin al ingebouwd zat in het zionisme, een reactionaire, autoritaire vorm van machtsdenken waar naïeve linkse idealisten altijd hun ogen voor hebben gesloten.
Pas wanneer hij de geschiedenis van Israël na 1967 gaat beschrijven komt de waarheidlievende wetenschapper aan het woord en dan is zijn kritiek ook uitermate fel, vooral ook omdat hij in de verrechtsing van de staat Israël een ontkenning ziet van zijn eigen idealisme. Hij geloofde oprecht dat oprichting van de Israël zou leiden tot vernietiging van het antisemitische bijgeloof dat in joden minderwaardige geesten ziet en hij constateert dat rechts Israël het omgekeerde heeft bereikt door een staatsopvatting te propageren die van Palestijnen minderwaardige geesten maakt. Zelfs mensen die altijd positief tegenover Israël stonden beginnen zich nu af te vragen of ze wellicht jarenlang een monster aan hun borst hebben gekoesterd...
Helemaal gelijk heeft hij niet, omdat de reacties die hij 'antisemitisch' noemt dat in feite niet zijn: ze zijn niet gebaseerd op het bijgeloof dat joden deel uitmaken van een inferieur ras, maar ze zijn gebaseerd op het feit dat in Israël autoritaire, racistische joden op de meest grove wijze de rechten van niet-joodse mensen schenden.
Jodenhaat en antisemitisme mag je niet aan elkaar gelijkstellen. Het begrip antisemitisme hoort thuis bij het Nationaal-Socialisme, waar een ideoloog als Alfred Rosenberg zijn quasi-wetenschappelijke racistische theorieën tot staatsideologie mocht uitroepen.
Van georganiseerde jodenhaat, gericht op het vernietigen van iedereen die de joodse religie beleed, is voor 1900 eigenlijk nooit sprake geweest. De enige vorm van georganiseerde jodenhaat was het christendom, dat joden beschouwde als de moordenaars van Jezus van Nazareth. Die haat, die nooit antisemitische vormen heeft aangenomen, was gebaseerd op het bijgeloof dat Jezus de zoon zou zijn van God, een opvatting die door de Islam fel bestreden wordt. Binnen de Islam mag geen enkel mens zichzelf gelijkstellen aan God. God is de naamloze, de onkenbare, de gezichtsloze, die onrecht wordt aangedaan wanneer je hem een beperkt menselijk uiterlijk probeert te geven. God kun je alleen kennen via zijn profeten en daarom moeten die profeten geëerd worden, omdat zij uitzonderlijke figuren zijn die in staat zijn iets van de glans van God aan gewone mensen te geven.
Wie christendom tegenover de Islam plaatst die zal al snel ontdekken dat de Islam in cultureel opzicht voor de mensheid van grotere betekenis is geweest dan het Christendom. Het christendom stond altijd vijandig tegenover de wetenschap, juist omdat men pretendeerde God te kennen. De Islam kent God niet en daarom zal zij in wetenschappers minder snel een bedreiging zien voor het eigen geloof.
De Godsopvatting van de Islam staat dicht bij die van het jodendom. Ook binnen het Judaïsme mag God niet in menselijke begrippen en vormen worden vastgelegd. Wanneer je joodse teksten leest dan zie je steevast dat ze over 'G-d' spreken, om aan te geven dat zelfs het geven van een naam aan God al te ver gaat. En juist omdat men op zo'n welhaast puriteinse wijze God benadert is het onbegrijpelijk dat in het Midden-Oosten een staat wordt opgericht die 'Het Land Van God's Strijders' wordt genoemd, een vorm van blasfemie in feite, de wil God, wiens naam niet uitgesproken mag worden, te dwingen zichzelf te vereenzelvigen met het woord 'Israël'.

"Israel" means, "God rules; or strives with God; or a prince of God; or overcomes and prevails; or God’s fighter."

Israël is God's strijder. Die naamgeving verwijst naar het geloof van fundamentalistische joden dat het de taak van Israël is de Messiaanse oorlogen te voeren die de joden terug zullen brengen naar het beloofde land.
Het zal duidelijk zijn dat het intellectuele Godsidee, God als de naamloze, die niet in vormen vastgelegd mag worden, door de oprichting van een staat die zich 'Prins van God' noemt met voeten wordt getreden. Het is uiterst hypocriet om afbeeldingen van God te verbieden (zowel jodendom als islam weigeren enige religieuze afbeelding in hun gebedshuizen toe te laten), terwijl tegelijkertijd door de vorming van een religieuze staat God een kleinmenselijk, eng-nationalistisch gezicht gegeven wordt.
Zowel de vorming van een joodse staat als de vorming van een islamitische staat zijn schendingen van het gebod van de profeten dat God niet vastgelegd mag worden in een kleinmenselijke vorm. Wie God zijn eigen kleine naam probeert geeft is een Godlasteraar. God is alles en niets. Wie hem in een klein denkraam wil persen, vernietigt de goddelijkheid van God.
In Israël wordt Ariel Sharon gezien als de personificatie van de staat Israël: "God's Strijder'. Sharon wordt door fundamentalisten 'de koning van de joden' genoemd, omdat hij de wereld wil laten zien dat Israël 'God Heerst' betekent. De God van Israel, die volgens de kolonisten een God van Oorlog is, sluit geen compromissen. Die God heerst en moet vechten en daarom zal er nooit vrede gesloten mogen worden met de wereld. Hooguit met een klein stukje van de wereld, dat er mee akkoord zal moeten gaan dat de rest van de wereld het slachtoffer zal zijn van de agressie van een God die om te kunnen overleven eeuwig oorlog voeren moet. Israël = God's Strijder!

Hajo Meyer weigert de problematiek die ingebouwd zit in de naam 'Israël' onder ogen te zien, zoals hij ook het merkwaardige bijgeloof dat er zoiets bestaat als een 'beloofd land' weigert te kritiseren.
Hoewel hij mensen die kritiek op Israël gelijk stellen aan antisemieten 'misdadigers' noemt, wil hij niet onder ogen zien dat die mensen als bewoners van een staat die geloven dat Israël een speciale goddelijke missie heeft te vervullen (Gods hegemonie afdwingen) niet anders kunnen dan tegenstanders van hun geloof tot duivel uitroepen.
Dat is wat de zionistische schrijver Leon de Winter momenteel doet. Hij klaagt ons allemaal aan vanuit het geloof dat Israël het volk van God is dat zich nooit mag onderwerpen aan inferieure niet-joden (Palestijnen en Arabieren).
De basisgedachte is gewoon fout. Dat feit zal erkend moeten worden. God en Israël moeten van elkaar gescheiden worden. Joodse leiders zullen moeten kiezen voor God als intellectueel idee en niet voor God als materiele vorm.
Israël is gestold bijgeloof. Dat bijgeloof berust op een Godsopvatting die de ontkenning is van het zijnsbeginsel dat aan de profeet Mozes werd geopenbaard. "Ik ben die Is".
Echte godsdienst is volgens de zijnsopvatting antimaterialistisch. God kan nooit het bezit van een groep zijn. Wie zegt "Ik bezit God' is de vernietiger van God.
Israël en alle andere staten die God als exclusief bezit claimen ontkennen het bestaan van God. Want bestaan is leven, en leven is altijd ontwikkeling. Wie denkt dat een mens als dode, onveranderlijke vorm uit de baarmoeder van een vrouw gekropen komt, die heeft het mis.
Israël is een dode vorm die niet groeien wil, een misgeboorte, die in feite geen recht van bestaan heeft..., wanneer men tenminste wil kiezen voor een God die goddelijk is, een God die ons leert dat we geen primitieve afbeeldingen van Hem mogen maken, omdat elke afbeelding van God een kleinering van Zijn Goddelijke, Allesomvattende Wezen is.

Gij moogt u geen beeld maken

"Gij moogt u geen gesneden beeld maken, noch enige gedaante gelijkend op iets wat in de hemel of wat op de aarde of beneden of wat in de wateren onder de aarde is. Gij moogt u voor die niet buigen, noch u ertoe laten bewegen ze te dienen..." Exodus, 4:20

"...terwijl Mozes op de berg Sinai in de ontmoeting met God een hoogtepunt beleeft, komen de Israëlieten aan de voet van deze berg tot een dieptepunt. Bij de verbondssluiting hadden ze nog heel plechtig beloofd zich aan al Gods geboden te zullen houden. Maar nu richten ze ter ere van de HERE een gouden kalf op - zonde tegen het tweede gebod. Daarbij geven ze zich over aan allerlei uitspattingen.
Als onder aan de berg het feest begint, neemt òp de berg de vreugde een einde. Het verbond is aan stukken. Heel scherp komt dat naar voren in vers 7, waar God niet meer de vertrouwde woorden gebruikt: '. .. mijn volk, dat Ik uit het land Egypte heb gevoerd' , maar de afstandelijke woorden: '. .. uw volk, dat gij ...'. In vers 19 werpt Mozes in heilige toorn de twee stenen tafelen op de grond, ze vallen in stukken uiteen..: beeld van het verbreken van het verbond door het volk..." (Uit: De bijbel is Gods woord)

---

Het zal eenieder die eerlijk is duidelijk zijn dat eng-nationalistisch denken 'beeld-denken' is.
De Wet wordt ondergeschikt gemaakt aan het idool. Afgoderij vernietigt de moraal.