Beautify America… How?
Maher Othman - Dar Al-Hayat 3-10-2003
If the U.S. had adopted an 'independent' foreign policy, drafted to serve its national and 'un-kidnapped' interests (saying 'no' to the Zionist Lobby), the Arab and Islamic peoples' look towards it would have been void of hatred, and perhaps mixed with some admiration and respect...
However, the U.S. chose to hand over the parts related to the Arabs and Muslims in its foreign policy to right-wing Zionist politicians and advisors who are connected to the Zionist Lobby AIPAC and tens of American Jewish organizations and research centers.
This led the Bush administration to adopt the policies of the Israeli government headed by Ariel Sharon, most of the time, without daring, or even wanting, to criticize the excessively savage and horrible Israeli crimes against the Palestinian people.
When Sharon's power arrogance pushed him to call on, first to isolate the Palestinian President Yasser Arafat, then to 'remove' him after besieging him in his residence in Ramallah, the Bush administration decided to honor the request of its friend, the 'man of peace,' Sharon, in spite of the fact that Arafat is the democratically elected leader of the Palestinian people.
An American foreign policy towards the Arabs and the Muslims that is purified from Zionist influence does not exist.
America's image is ugly because it has always chosen to deal with the aspects of violence, oppression, and arming and supporting Israel financially and politically, and not by eliminating the reasons for violence.
In de greep van het fascisme
Commentaar Wim Duzijn 2003
"Amerikanen", zo stelde Saddam Hussein enige weken voor de 2e Golfoorlog die Irak de chaos van het zionisme schonk (Zionisme is weinig meer dan chaotisering van het Midden-Oosten in dienst van Amerikaans-Israëlische machtsuitbreiding). "zijn van harte welkom, wanneer ze als vrienden komen".
Intelligente mensen in Amerika hebben die boodschap niet begrepen. Alles wat Saddam vroeg was een onafhankelijke opstelling, een kritische houding tegenover Israël.., niet omdat hij uit was op vernietiging van Israël, maar omdat hij Irak graag de wereld van de moderniteit in wilde loodsen, samen met die landen die hij bewonderde: Engeland en Amerika.
Het blijft een merkwaardige zaak dat Saddam Hussein vernietigd is door de landen die hij het meest bewonderde. Saddam bezat niet alleen het verzamelde werk van Winston Churchill, maar hij maakte ook via de keuze voor typisch Engelse ‘dubbeldekkers’, die het stadsbeeld van Bagdad een welhaast Londens aanzien gaven, duidelijk dat hij een vijand was van het ouderwets Arabisch-Islamitische isolationalisme, dat kenmerkend is voor die conservatieve moslims, die alles wat Westers is haten.
De liefde voor Amerika is altijd aanwezig geweest (was ook de reden waarom hij jarenlang de lieveling van de CIA was) en die liefde heeft Sadam Hussein ook nooit onder stoelen en banken gestoken.
Amerika vertegenwoordigde voor hem vernieuwingszin en innovatief vermogen, eigenschappen die in zijn op modernisering van het bestaan gerichte Baath-filosofie pasten, zodat je jezelf kunt afvragen waarom intelligente mensen in Amerika jaar in jaar uit bleven geloven in de negatieve sprookjes die uit de koker vloeiden van het Israelische zionisme.
Wie terugkijkt op het verleden ziet in dat Sadam Hussein 12 jaar geleden al een einde wilde maken aan het isolement waarin hij via de 1e Golfoorlog terecht was gekomen.
Hans Blix, de VN-wapeninspecteur die door neoconservatieven op een uiterst vernederende manier in zijn hemd werd gezet, is momenteel de mening toegedaan dat Irak in 1991 al volledig wapenvrij was, hetgeen de stelling bevestigt dat Irak na de 1e Golfoorloog maar een enkele ambitie kende: de verbroken betrekkingen met het Westen herstellen.
Dat desondanks, ondanks de wil van Irak, de relaties met het Westen te herstellen, een wrede, meedogenloze sanctiepolitiek werd ingesteld, die samen met de 2e Golfoorlog ertoe heeft geleid dat het ooit zo welvarende Irak waarschijnlijk vele jaren lang tot de armste landen van het Midden-Oosten zal behoren, bewijst maar een ding: dat we een sadistisch antihumaan en volstrekt antidemocratisch Israelisch machtssysteem in stand houden dat gericht is op knechting en onderwerping, terwille van een extreem rechts regime dat in 1948 al door onafhankelijke joodse intellectuelen 'fascistisch' werd genoemd.
Terugblik
In 1980 Iraq attacked Iran and in 1990 occupied Kuwait. Although neither of Saddam's acts of aggression can be justified, neither, according to the objective historians, were they entirely unprovoked. In 1980 Saddam had grounds to fear hostile actions of the new Islamist regime in Iran. In 1990 Kuwait was threatening the postwar Iraqi economy by demanding debt repayments and, through overproduction, by driving down the price of oil. (History rewritten)
"From the very beginning, UNSCOM was created, not to do the disarmament job only, but to do other ugly things, like hurting Iraq, and prolonging the sanctions. You know the first people who were working in UNSCOM, like Butler, were really honest and real United Nations disarmament experts. They could have gone to New York to the Security Council and told them by the end of 1991, or early 1992, that the main job has been done. There might be follow-up, monitoring, etc. But the main job was to disarm Iraq. All the arms which were banned in resolution 687 were completely destroyed, either by them, or by us unilaterally, by the end of 1991." Tariq Aziz